Reflektime

[Skyfter]

C'do shkrim me nivel ne shumicen e rasteve kuptohet si shkrim arrogant.

.....plandaj per te qene ai-ajo qe reflekton nivel origjinal duhet patjeter te jesh banal.


Skyfta

[jadore]

Postimi origjinal është bërë nga e-uritura

Njëherë dikush më tha; Ti shkruan pa shpirt. Shkruan pa ndjenja.

Nuk e di në është e vërtetë, por pa dyshim se shkruaj koklavitur.

Gjentëllmenët e mijë, ka ndodhur një keqkuptim i vogël.

Ajo që doja të them më lartë është;

Dashurija e parë, krahasohet me kur të marrësh drogën herën e parë.

Do të thotë hera e parë dhe e vetmja kur bie në dashuri, ose kur e merr drogën.
Ndjenjë e papërsëritshme.

Dhe si ai/ ajo që ka rënë në dashuri dhe si drogaxhiu, janë gjithmonë në kërkim të asaj ndjenjës të herës së parë, gjegjësisht të papërsëritshme.

Për këtë arsye, njerëzit kërkojnë dashuri të reja.
Për këtë arsye, njerëzit duan pasion në dashuri.
Pasioni egziston, derisa ta futësh përsonin në dorë.
Shuarja e zjarrit e bën të veten, dhe pasioni fiket.
Pastaj, hulumtojnë, kërkojnë, deri të ndiejnë atë pasionin e herës së parë.

Egzistojnë raste, kur pasioni nuk vdes. Hera e vetme kur ai nuk vdes është kur një lidhje shkatrrohet në top-formën e saj. Dtth para se pasioni të shuhet.
Ajo mbahet mend si dashuri e jetës.
Vup, ja ku jemi tek shembulli që përmendi Gega 1, nëse unë e dua Zemrën, dhe që të dy jemi 23 vjeqar, unë e dua, dhe si po e shihni edhe vet, ai nuk më don, unë nuk e kam shuar "pasionin" me të, dhe ai do të mbetet dashuria ime e parë dhe e vërtetë.

Shpresoj të më keni kuptuar drejtë.

Dashuria nuk është kurrsesi narkotikë. Dashuria vetëm mund të krahasohet me të.

Nëse më pëlqen të bëj dicka, atëherë ajo është krahasimi i gjërave të ndryshme.

Si psh; Jeta krahasuar me një parashutist.

kete te mire ka reflektimi , sa here kthehesh e lexon merr trajte tjeter ..

gjithenje po me duket kesaj here qe ja qellova , e Uritura eshte ummo dhe eshte hommo .

p.s. ndryshe s'ka si ndjen kaq passion .. gjith veq per qito i kam gjelozu hommot, ndjeshmerine qe e kane dhe e shpehin

[Domira]

Postimi origjinal është bërë nga e-uritura

Njëherë dikush më tha; Ti shkruan pa shpirt. Shkruan pa ndjenja.

Nuk e di në është e vërtetë, por pa dyshim se shkruaj koklavitur.

Gjentëllmenët e mijë, ka ndodhur një keqkuptim i vogël.

Ajo që doja të them më lartë është;

Dashurija e parë, krahasohet me kur të marrësh drogën herën e parë.

Do të thotë hera e parë dhe e vetmja kur bie në dashuri, ose kur e merr drogën.
Ndjenjë e papërsëritshme.

Dhe si ai/ ajo që ka rënë në dashuri dhe si drogaxhiu, janë gjithmonë në kërkim të asaj ndjenjës të herës së parë, gjegjësisht të papërsëritshme.

Për këtë arsye, njerëzit kërkojnë dashuri të reja.
Për këtë arsye, njerëzit duan pasion në dashuri.
Pasioni egziston, derisa ta futësh përsonin në dorë.
Shuarja e zjarrit e bën të veten, dhe pasioni fiket.
Pastaj, hulumtojnë, kërkojnë, deri të ndiejnë atë pasionin e herës së parë.

Egzistojnë raste, kur pasioni nuk vdes. Hera e vetme kur ai nuk vdes është kur një lidhje shkatrrohet në top-formën e saj. Dtth para se pasioni të shuhet.
Ajo mbahet mend si dashuri e jetës.
Vup, ja ku jemi tek shembulli që përmendi Gega 1, nëse unë e dua Zemrën, dhe që të dy jemi 23 vjeqar, unë e dua, dhe si po e shihni edhe vet, ai nuk më don, unë nuk e kam shuar "pasionin" me të, dhe ai do të mbetet dashuria ime e parë dhe e vërtetë.

Shpresoj të më keni kuptuar drejtë.

Dashuria nuk është kurrsesi narkotikë. Dashuria vetëm mund të krahasohet me të.

Nëse më pëlqen të bëj dicka, atëherë ajo është krahasimi i gjërave të ndryshme.

Si psh; Jeta krahasuar me një parashutist.

Nese me lejohet e-uritura sepse me provokoi ky shkrim po edhe te tjerat, qe te reflekoj.

Stili i vecante, temperamenti poashtu i vecante, kurse qendrimet e tua te palekundura jane vecori e personalitetit tend.

Por e-uritura eshte larg shum larg mendjemadhesise, egocentrizmit...
Ke shume dashuri per ta nda me ata qe i ke bashkmendimtare.
Nuk i duron shkeljet po qofshin edhe ne gishtin e vogel te kembes...edhepse ndojhere nje fjale e shenuar pa dashur, jo drejte, po shkakton humbje energjie ne pista te gjata...
Puna me e veshtire sipas meje eshte ndryshimi i bindjes te te tjeret...kjo kerkon durim e-uritura

p.s. me fal qe dola nga tema e reflektimit tend

[e-uritura]

Postimi origjinal është bërë nga jadore

kete te mire ka reflektimi , sa here kthehesh e lexon merr trajte tjeter ..

gjithenje po me duket kesaj here qe ja qellova , e Uritura eshte ummo dhe eshte hommo .

p.s. ndryshe s'ka si ndjen kaq passion .. gjith veq per qito i kam gjelozu hommot, ndjeshmerine qe e kane dhe e shpehin

Më vjen keq, nuk jam e interesuar në ty.


Tha; I vetmuari nuk është larg të luajturit mendsh!

[e-uritura]

Pika kryesore e ditës.
Qëllimi i ditës.

Pse pyesin; Cili është qëllimi i jetës, kur nuk e dijnë as qëllimin e ditës?

Dtth zgjohen në mëngjes, dhe nuk e dijnë pse janë zgjuar. Nuk kanë asnjë golë për të arritur brenda asaj dite, (lëre më jetës), zgjohen , hanë bukë, pijnë caj rusi, dhe shiqojnë televizor. Tërë ditën e gjatë.
Dikur mërziten, bëhen monoton, e urrejnë edhe veten.

Thërrasin rend shoqërinë, a është dikush i lirë, të shkojë apo të vijë, dhe të mbyt një trohë kohë.

Kohën e lirë të tepërt!

Si mund të jetojë njeriu në këtë mënyrë?

Përsonalisht, ditën e organizoj në orën 5 të mëngjesit. Sport, minimum 2 orë lexim, ndihmojë në shtëpi aq sa dua, 2-3 orë TV, jam 34 orë online në dardani, dhe prapë më del "kohë e lirë e tepërt". Dtth kur jam në pushim prej shkollës.
E mundoj kokën me gjëra koti dhe me gjëra të bukura.
Kam frikë po mbetem shtatzënë, sipas këtij zbulimit të ri. Më duhet ta fik trurin! Më mban shpresa se paskam imunitet të plotë.
Ha, haaaaaaaaaaaaaa.

[Bajlozi i Zi]

e-uritura,

Në fillim të shpërfillin, pastaj të përqeshin, mandej të luftojnë, pastaj ti FITON!

[e-uritura]

Postimi origjinal është bërë nga Bajlozi i Zi

e-uritura,

Në fillim të shpërfillin, pastaj të përqeshin, mandej të luftojnë, pastaj ti FITON!

Dikush lind FITIMTARE, i dashur.

Megjithatë, unë të dua për bardhësinë!

[Kalimero]

Postimi origjinal është bërë nga e-uritura

Dikush lind FITIMTARE, i dashur.

Megjithatë, unë të dua për bardhësinë!

Kon be pe don ti dijuze a?,ma ki purzi qishti krejt
ti a pi don xemlen a Bajlozin,a nashta tidyt be


oni dijuze oni :(

[e-uritura]

Postimi origjinal është bërë nga Kalimero

Kon be pe don ti dijuze a?,ma ki purzi qishti krejt
ti a pi don xemlen a Bajlozin,a nashta tidyt be


oni dijuze oni :(

Në ate sekond vogëlush, e desha Të Bardhin për shpirtbardhësinë, por nëse nuk është ai që po mendoj unë që është, le ta harron!
Po e din ti Kalimelo, ai që pret me shpata!

Xemlën e kam xemël.

[Kalimero]

Postimi origjinal është bërë nga e-uritura

Në ate sekond vogëlush, e desha Të Bardhin për shpirtbardhësinë, por nëse nuk është ai që po mendoj unë që është, le ta harron!
Po e din ti Kalimelo, ai që pret me shpata!

Xemlën e kam xemël.

E din ti dijuze mire cidhi osht, viq ruju se me bo mu qarten t'purmlell me xemel e me tlu

[Zero Cool]

A po na ndryshon neve interneti?


Kur shkrimtari amerikan Nicholas Carr ne vitin 2010 ka botuar librin “The Shallows: What the Internet Is Doing to Our Brains”, (Ceketina – çfare po i ben interneti trurit tone), ky akt nuk ishte vetem nje tentim per te ngarkuar ne vagon te shkruarit rreth temave mediale dhe problemeve te cilat 10 vitet e fundit i plotesojne hapesirat e blogeve, shtypit dhe publicistikes se popullarizuar.

Esete e tij rreth teknologjive informative, ne fillim te shekullit jane verejtur shume. Qasja e Carr-it ndaj teknologjive moderne mund te pershkruhet si nje perzierje e qasjeve te drejtperdrejta ne fenomenet e teknologjise dhe vonesat historike te cilat autori i merr me rastin e analizave kualitative te pikave te rendesishme historike te zhvillimit njerezor.

Ne kete mendim atij nuk do t’i interesoj vetem interneti si nje medium i perhapjes se informatave, por edhe niveli material i medieve, me çka do te konkludonte se me perparimet teknologjike nuk ndryshojne vetem produktet, por tere kulturat, me organizimet e teksteve, menyres se leximit dhe te menduarit.

Me fjale te tjera, psh Wikipidia-n, nga enciklopedia tradicionale nuk e ndan vetem struktura ndryshe e detyrave te redaktimit, ekzistimi i linkave dhe mundesia e kerkimit hiper-tekstual. Ajo eshte nje tip radikalisht ndryshe i qasjes ndaj njohurise te cilen ne e marrim.

Edhe pse fajin per ‘perqendrimin tone te dobet sot’ mund t’ia veshim internetit, duke u kthyer ne menyre nostalgjike ne dekadat e kaluara ku fokusimi vetem ne nje objekt (librin), dukej me natyrale, Carr do te tregoj se gjate historise ka pasur nje perqendrim jo linear i vemendjes.

Vetem me kurorezimin e librit njeriu eshte perballur me kerkesen per perqendrim vetem ne nje objekt ne ‘boten e cila vazhdimisht ndryshon’. Dhe ne kete aspekt interneti ze vend te rendesishem, per shkak te popullarizimit te vazhdueshem gjate viteve te fundit – personat e rritur ne Ameriken Veriore gjate vitit 2009, kane kaluar mesatarisht nga 17 ore ne dite ne internet.

Lloji i ri i perqendrimit dhe te menduarit, nuk eshte vetem nje zgjedhje jona me vetedije, por edhe e qenesishme ne funksionimin e ri. Nderfaqja e librit dhe monitorit te kompjuterit nuk jane identike – derisa librin me se shpeshti e zbukuron nje varg i panderprere shkronjash, shfaqja e ekranit para se gjithash eshte e natyres se fotografise, ndersa teksti eshte i shperndare, shpesh i lidhur dobet dhe nuk e merr shumicen e hapesires.

Me tutje, perdoruesi i kompjuterit shpesh eshte i perballur me nje grumbull informatash te cilat jo te gjitha kane vlere te njejte dhe se disa shfletime apo lexime me qellim do te diskriminojne ne krahasim me tjetren. Edhe pse problemi i zgjedhjes se informatave mbetet i hapur, sikurse edhe ideologjia e institucioneve qellimi i te cilave eshte pikerisht drejtimi i nje vemendje te kufizuar te lexuesve ndaj permbajtjes qe e mbeshtesin, vete sasia e vemendjes qe i japim nuk eshte aq e diskutueshme.

Siç ushtrojme ne levizjen e ueb-faqeve, shikimin e uebit, leximit diagonal dhe mbajtjes se vemendjes, eshte e lehte qe truret tane plastik te behen me te afte ne keto detyra.

Edhe pse me siguri ekzistojne nenfaqe te medieve te cilat deri diku formesojne proceset tona konjunktive, veprime te rendesishme prape mbesin ne horizontin e vendimit tone – te njohesh permbajtjen ne ekran dhe te perqendrohesh ne te, nuk dallon shume nga hedhja nje sy te teksteve te gazetes.

Eshte paksa ironike qe Nicholas Carr librin e tij e shkruan deri diku ne menyre heterogjene, te diferencuar dhe jo lineare, duke kercyer nga studimet neuro-shkencore ne procesin e digjitalizimit te librave dhe luajtjen e videolojerave.

Ai me qellimin qe t’i pershkruaje mediet si ato qe e ndryshojne menyren e organizimit dhe kuptimit te tekstit, e merr gjestin e te lexuarit te ri media dhe shkruan liber i cili mund te paraqitet ne formen e hiper-linkut ne ueb-faqe.

Ndoshta ky eshte nje konfirmim i kohes ku teksti humbe shenjen e qarte te formulimit, ndersa ne si lexues marrim ne dispozicion mundesine e zgjedhjes se saj ne te cilen do ta perqendrojme vemendjen dhe çfare do te lexojme.

[e-uritura]

Epo, "si është vendi, mbahet kuvendi!"

[halla e madhe]

...ajo cka ngele nga drejteshkrimi i pastert eshte kualiteti...kuantiteti po hudhet ne shporte!

[e-uritura]

Postimi origjinal është bërë nga Kalimero

E din ti dijuze mire cidhi osht, viq ruju se me bo mu qarten t'purmlell me xemel e me tlu

A je nolmal ti? A purmlellen sitë e balit?

[Zero Cool]

Liria

Liria eshtë tingulli i kitarës në çmendurinë e skajshme të peshkatarit kur dehet ne drithërimën e peshkut të kuq në grep, liria është dridhma e kohës që kafshon veten në pakohësi e mashtrohesh pas dhuratave të huaja si fëmijë, liria është fjala që në heshtjen saj të përvëlimtë flet.

Liria është vallja magjype qe djeg shputën e këmbës në zjarr e sdo tja dijë, liria është shpuzë që kall e ngjitet si pike në gji.

Liria është kënga në vaj e lypsarit me shpirt poeti, është monedhë pa vlerë ku gjithcka blihet më frym vargu.

Liria është kurorë prej shpirti, aty ku puthen e dehen lypsari ,i miri dhe i ligu, ku skllavria lirohet nga prangat prej Sizifi e mbretrit lidhen dhe e lërojnë konceptin prej miti.


Liria është frymë…pssssssssssssssstt ndjeje!


Liria jemi une dhe ti dy hije ku përtej qelqit mashtrojmë veten mot pas moti e mbi muret e qelqta na qan pajtueshëm Zoti.