Jetë njerëzisht

[Preshevar]

Donald Rockwell, kritik letrar : Përse e pranova Islamin ?

"Janë di*sa arsye themelore që më tërhoqën ta pranoj Fenë Islame, por më kryesoret janë: thjesh*tësia, atmosfera e qetë që mbizotëron në*për xhami, besnikëria e besimtarëve muslimanë, frymëzimi i tyre dhe besimi që ata kanë në All-llahun"

DONALD S. ROCKWEL, poet, kritik letrar (SHBA)

PËRSE E PRANOVA ISLAMIN ?


Rrezet e Dritës së Vërtetë, rrezet e Fesë Islame, po depër*toj*në në çdo skaj të botës, bile edhe në shte*tin më të zhvilluar, më të fuqishëm e më demokratik, siç e konsiderojnë veten Shte*tet e Bashkuara të Amerikës. Listës së gjatë iu shtua edhe një musliman amerikan me emrin Donald S. Rock*well, i cili është poet dhe kritik i njohur letrar në Amerikë.Për ç'arsye e pranoi Fenë Islame ky i konvertuar amerikan, tre*gon deklarata e tij të cilën e botoi shty*pi amerikan, dhe ai i Lindjes së Mesme.Muslimani i ri amerikan, Donald S. Rockwell, thotë: "Janë di*sa arsye themelore që më tërhoqën ta pranoj Fenë Islame, por më kryesoret janë: thjesh*tësia, atmosfera e qetë që mbizotëron në*për xhami, besnikëria e besimtarëve muslimanë, frymëzimi i tyre dhe besimi që ata kanë në All-llahun, të Cilit i përgjigjen pesë herë në ditë, posa e dëgjojnë ftesën (ezanin) për lutje (namaz).Kur vendosa të pranoja Islamin, zbulova arsye të thella që i vërtetojnë këto fenomene, ndërmjet të cilave është thjeshtësia e jetës së Pejgamberit Muhammed (a.s.), i cili këshillohej me bash*këpunë*torët e tij, ndezi dashurinë e mirësinë ndër bashkë*kohasit, i rregulloi të drejtat e grave etj.Këto mësime e porosi, si dhe shumë të tjera, më bindën ta pra*noja Fenë Islame. Muhammedi (a.s.) erdhi me një fe e cila ësh*të sistem i përsosur për një jetë të natyrshme, e jo besimi i verbër...Toleranca e Fesë Islame ndaj besimeve të tjera e bën për vete çdo kërkues e gjurmues të lirisë e të së vërtetës. Muham*me*di (a.s.) i urdhëronte besimtarët muslimanë, siç porosit Kur'*ani, që besimtarët hebrenj dhe të krishterë (Ehli Kitab), pra ata që i kanë Librat hyjnorë, të nderohen në besimet e ty*re! Kjo porosi dhe ky nderim ndaj mësimeve të Abrahamit (Ibra*himit), Mojsiut (Musaut), Krishtit (Isait), paqja e shpëtimi i Zotit qofshin mbi të gjithë ata si të Dërguar të Zotit, pa dyshim është një cilësi superiore në krahasim me religjionet e tjera.çlirimi e pastrimi absolut nga idhujtaria është një argument që shpreh fuqishëm pastërtinë dhe madhështinë e Fesë Islame. Mësimet e Muhammedit (a.s.) nuk udhëhiqen nga flaka e fana*tizmit, por nga drita e arsyes. Kur'ani, Libri i Shenjtë, qëndron i pa*ndryshuar që nga koha e Muhammedit (a.s.), kur iu zbulua, pa iu ndryshuar asnjë shkronjë, asnjë shpreh*je, asnjë fjalë! Kujdesi për shëndetin personal e sho*qëror si dhe pastërtia ishin disa prej porosive krye*sore të Pejgamberit të dashur...Kur i vizitoja xhamitë në Stamboll, Damask, Jerusalem, Fes, Al*gjer dhe në qytete të tjera të ven*deve islame, më kaplonte një ndje*një e fuqishme për Fenë Islame, sepse thjeshtësia e tyre për*mbushte praninë Hyjnore më tepër se çdo rit, pikturë, skulp*turë ose muzikë që kanë tempujt e tjerë...Unë gjithmonë jam magjepsur nga Demokracia Islame. I varfri dhe i pasuri janë në një rrafsh në obligimet fetare, në namaz, pa*ra Zotit, në xhami, ku i luten Atij, e adhurojnë, i nën-shtrohen vull*netit të Tij me përvuajtje, etj.Muslimanët nuk e pranojnë ndërmjetësinë ndër*mjet njeriut si krijesë dhe Zotit si krijues, as rrëfimin ose të rrëfyerit.Muslimanët Zotin e quajnë Krijues Fuqiplotë të Gjithësisë dhe Burim të Ekzistencës, pra nuk pranoj*në ndërmjetës nga pri*jësit fetarë ose të tjerë.Vëllazërimi i besimtarëve, humaniteti, solidari*teti pa dallim ngjyrë, race a gjinie, janë disa nga arsyet kryesore që më inku*rajuan në pranimin e Fesë Islame.





Fragment nga libri: "Prej errësirës në dritë", Mexhid Yvejsi, Gjakovë

[hasanmehmeti]

JOSEPH AMADO, prift katolik (Sierra-Leone)



PRIFTI KATOLIK E PRANOI ISLAMIN



Prifti katolik, Joseph Amado, i cili shërbente në kishën "The New Papal Church of Kenema" të Sierra-Leones, deklaroi se e pra­noi Islamin së bash­ku me dymbëdhjetë anëtarët e familjes së tij. Menjë­herë pas pranimit të Islamit, prifti Joseph Amado e ndërroi emrin dhe tani quhet Ahmed Jusuf. Gjithë dokumenta­cio­nin zyrtar dhe atë konfidencial ia dorë­zoi kishës.Para se të bëhej musliman, Ahmed Jusufi mori pjesë në një konferencë fetare për Misionarët e Ki­shës në Frankfurt të Gjer­manisë. Në atë konferencë ai qe i ngarkuar me detyrën që të ndër­tonte një kishë të re në Sierra-Leone. Por, dëshira dhe vull­ne­ti i All-llahut ishte që Ahmet Jusufi të kalonte në Fenë Islame!Lajmet për kalimin e priftit në Fenë Islame shkaktuan tron­ditje e befasi në qarqet klerikale, ve­çanërisht në Sierra-Leone. Aty kisha shfaqi frikë e brengosje, ngase ish-prifti ishte një pre­dikues i një­hur. Ahmed Jusufi deklaroi se edhe familja e tij dy­m­bë­dhjetanëtarëshe do të angazhohet në përhap­jen e Mesazhit Is­lam. Ata do të apelojnë edhe te të tjerët që të kalojnë në Fenë Islame, në këtë fe me mësime e porosi të çmueshme.Nga ana tjetër, rrethet islame e pranuan me shumë ngroh­tësi përqafimin e Fesë Islame nga Ahmed Jusufi, i cili thotë: "E gjeta rrugën për në Fenë Isla­me pas njëzet vjet studimi në literaturën islame, shkencat islame dhe bazat e saj."Revista e përjavshme amerikane "Newsweek" shkruan: "Krish­te­rimi në Afrikë është një forcë në rënie, kurse Islami është një forcë në rritje, me dhjetë milionë muslimanë më shumë çdo vit!" Në fund, Ahmed Jusufi thotë: "Do të përpiqem që edhe të tje­rët ta përqafojnë Fenë Islame në Afri­kë", dhe lutet e uron: "Zoti do t'i udhëzojë edhe të tjerët nga errësira e idhujtarisë në Dritën Islame."

Fragment nga libri:"Prej errësirës në dritë", Mexhid YVEJSI, Gjakovë

[Preshevar]

Nga një misionare krishtere në një muslimane e devotshme

Në mesin e shumë njerëzve që përqafojnë Islamin është edhe Velma Cook.

* * * * * * * *

Velma Cook ishte një misionare krishtere, por dyshimet që i kishte në zemrën e saj lidhur me besimin e saj kurrë nuk mundi të largoj, derisa të njoftohej me Kuranin. Atë filloi të njoh nga sureja Merjem, dhe nga këtu hyri në Perandorinë Madhështore të Besimit. Të ndjekim se çka shkruan Velma Cook.

"Unë isha rritur dhe e edukuar në një shtëpi ku u lutej çdo mëngjese. Ne nuk kishim mësuar se ku të drejtohemi kur luteshim, kjo nuk ishte edhe me rëndësi, por ne ishim mësuar të lutemi nga zemra. Ne çdo të diele shkonim në kishë dhe ishim shumë të dhënë në aktivitete që zhvilloheshin aty… Pas një kohe unë isha një adoleshente e rritur, unë isha një misionare krishtere.

Dyshimet

Megjithëse lutjet zënin një pjesë shumë të madhe në jetën time megjithatë e ndjeja gjithnjë veten të mbyllur ndaj Zotit. Thelle diku në mendjen time unë nuk mundja të kuptoja disa gjëra, gjërat që shkaktonin dyshim tek unë, pra unë kisha disa dyshime, disa gjëra që nuk mund të logjikoja për kuptimin e tyre. Unë po flas për ndjenjat e një misionareje.

Unë ndjeja se isha e therur nga Zoti, por jo edhe nga kisha. Unë e njihja Zotin, të qenurit I plotfuqishëm dhe të qenurit Krijues i të gjithave-kjo është. Unë njihja harmoninë dhe strukturimin në gjithë natyrë që më rrethonte mua, megjithëse kudo rreth meje njerëzit nuk zbatonin të kërkuarat.

Unë u mësova të dashuroj Jezusin si i dërguar i Zotit, por mua më dukej shumë i çuditshëm që Zoti do të kërkojë sakrificë nga Jezusi, në kundërshpërblim që të na fal neve. Unë besoja se Zoti është I Lartësuar dhe është larg që të kërkoj ndonjë ndihmë.

Unë ndjeja se unë mund të komunikoj me Zotin ashtu si jam, pa nevojë të një ndërmjetësie sepse, sërish them, Zotit nuk i nevojitej ndonjë ndihmë që të dëgjoj se çka po them unë.

Kaptina "Merjem"

Një ditë unë isha në shtëpi dhe i takova fqinjët e mi të cilët ishin musliman. Unë mendova se mund të provoj të punoj pak me ata, pra të bëj misionari. Ata më dëgjuan mua me durim dhe pastaj edhe unë veprova një ashtu. Ishte interesant se ata nuk provonin të shpjegonin ndonjë çështje të komplikuar me fjalët e tyre, por ata vetëm më lexonin mua nga Kurani. Ata fillimisht lexonin atë arabisht e pastaj në anglisht. Më kujtohet, ishte kaptina Merjem.

Unë dëgjova në heshtje. Zëri dhe recitimi i mrekullueshëm në gjuhën arabe preku zemrën time thellë, e pastaj përkthimi i drejtpërdrejtë dhe i qartë në anglisht godiste akordin me të. Historia e mrekullueshme e Profetit Jezus (paqja dhe mëshira e Zotit qofsh mbi të) dhe mrekullia e tij më mahnitën. Lindja e tij nga Merjema Virgjine ishte një mrekulli e natyrshmërisë. Zoti, ose siç u mësova të quaj tani Atë, Allahu, i ka pajisur njerëzimit me profetët dhe të dërguarit që nga fillimi i ekzistencës së njerëzimit.

Që nga Profeti Adem, e deri tek Ibrahimi, Musa, Isa dhe Muhammedi s.a.s. dhe shumë të tjerë, të gjithë ishin të dërguar me mesazh nga Zotit. Ata duhej të përbuzin devijimet në besim, të adhurojnë një Zot të vërtetë dhe të nënshtrohen urdhrave të Tij.

Kjo ishte kuptimi I Islamit, dhe musliman është ai-ajo që përkulet kërkesave të Allahut, refuzon të adhuroj ndonjë gjë tjetër dhe kërkon të vendoset besimi e devotshmëria në tokë."

Velma Cook është aktivizuar në thirrjen Islame. Ajo posedon një ueb faqe( www.islamicgarden.com) në të cilën shkruan për çështje të ndryshme të Islamit

Burimi www.islamway.com

[Preshevar]

Nga: Hilmo Qerimoviq

Muhammed Asad

"Shekulli i shënuar me një ide"

Është varrosur në varrezat e vogla muslimane të Granadës të cilën shumë e ka dashur, e cila në vitin e kaluar shënon 500 vjetorin e dëbimit të Maurëve muslimanë dhe Çifutëve nga Spanja. Asadi është i lindur në vitin 1900 si Leopold Weiss në Lawow - kryeqytetin e Ukrainës perëndimore, e cila atëherë ka qenë në përbërjen e Monarkisë Austro-Hungareze. Që në rininë e hershme ka shfaqur, siç fliste vet, "shqetësimin e brendshëm dhe prirjen për udhëtime". Babai i tij ishte avokat çifut, ndërsa gjyshi rabin ortodoks. Ka studiuar historinë, artin dhe filozofinë në uneverzitetin e Vjenës, pastaj shkoi në Pragë, e më vonë në Berlin, ku bashkpunoi në punën e rrethit intelektual Cafe des Westerns. Në gazetari bëri depërtim spektakular në vitin 1921, duke sharmuar zonjën Gorki (e cila gjendej në vizitën sekrete Berlinit) dhe arriti ta intervistoi ate, mbi urinë e tmerrshme në Rusi. Ajo i mundësoi promocionin në agjencinë gazetare United Telegraph. Në ftesën e axhës së tij Dorian Weissit, psikiatrit të shquar dhe nxënësit të hershëm të Frojdit, po të njejtin vit shkoi në Jerusalem dhe filloi me udhëtimet nëpër lindjen e Mesme, të cilat rrënjësisht ia ndryshuanë jetën e tij. Menjëherë ka shfaqur frymën e pavarur dhe guximin moral në takimin me komitetin akcionar Cionistik dhe haptazi ia tregoi anticionizmin e vet udhëheqësit të lëvizjes Cionistike dr. Chain Weizmannit. Në atë kohë u bë korrespondent special i Frankfurter Zeitungut të famshëm për lindjen e mesme. Informatat e tij të dalluara, sidomos nga Palestina, i kanë sjellur renome jashtëzakonisht të lartë. Ato tekste më vonë iu kanë botuar nën titullin Unromanistisches Morgenland. Duke vazhduar me udhëtimet e veta, takohet dhe miqësohet me Emirin Abdullahun, e në Kairo njoftohet me mendimtarin e shquar islam shejh Mustafa el Meragiun. Regjistroi kursin e gjuhës arabe në Al-Az'har, duke u bërë njëkohësisht edhe nxënës i reformatorit të madh egjiptas Muhammed Abduhus. Kthesa në jetën e tij u paraqit në vitin 1926 kur e pranoi islamin. Jetoi në Arabinë Saudite rreth gjashtë vjet, ku u martua me Suditen Munire Hussain Ash - Shammarin, me të cilën ka pasur djalin e tij Talatin. Ka qenë në miqësi të ngushtë me mbretin Abdul Aziz ibn Saudin dhe djalin e tij Fejsalin. "Gjithë ato vite në Arabi, miqësia e Saudit është ngre mbi jetën time si dritë e ngrohtë. Më quante mik të vetin, meqenëse, ishte mbret e unë vetëm gazetar. E thërrisja mik timin, për shkak se shpesh m'i hapte mendimet e veta më intime, sikurse që shpesh u ka hapur qesen e tij shumë të tjerëve...", ka thënë me një rast. Asadi me guxim i ka kryer për mbretin Saudian disa misione të rëndësishme të karakterit informativ dhe ka deprëtuar thellë gjer te bazat e fshehta të Omar Muhtarit në Libinë e okupuar. Pas udhëtimeve të gjata, më në fund erdhi edhe në Indi. Është njohtuar edhe miqësuar me Muhammed Ikballin, babain shpirtëror të Pakistanit të ardhshëm. Së bashku i kanë hartuar supozimet e shtetit islam në formim. Pas fitimit të pavarsisë në vitin 1947, është emërtuar udhëheqës i Repartit për lindjen e Mesme në Ministrinë e punëve të jashtme të shtetit në themelet e të cilit është derdhur edhe mundi i tij. Thellë ka besuar në domosdoshmërinë historike të Pakistanit, "sepse përndryshe muslimanët do të shkriheshin në shoqërinë më të zhvilluar dhe intelektualisht e ekonomikisht më të fortë hinduse." Si ministër i autorizuar pakistanez pranë Kombeve të Bashkuara, në New York e njofton bashkëshorten e tij të tretë, Pola Kazimirski Hamidën, sekretareshë në Voice of Amerika. Duke prishur më parë martesën me Muniren, me të cilën lindën problemet rreth udhëtimeve të saj me çka u është kundërshtuar zakoneve saudiane, lidhi martesë të re. Pjesën e parë të jetës së vet e ka përshkruar në autobiografinë shpirtërore "The Road to Mecca " ("Rruga për në Mekë"),. Ai libër është, sipas vlerësimeve të shquara të kritikëve të shumtë, vepër e fuqisë së madhe inspiruese e bukurie; në të autori e ka përshkruar rrugën personale gjer te Islami. Muhammed Asadi, si mendimtar gjithanshëm i arsimuar dhe i pavarur, pa pikëpamje të ngushta e të kufizuara shpesh të pranishme në botën islame, kishte vizionin personal mbi ardhmërinë e islamit, ashpër duke iu kundërvënë çdo ekstremizmi e kufizimi, por njëkohësisht, thellë duke besuar në domosdoshmërinë e ruajtjes së traditës islame dhe veçantisë kreative në raprot me botën Perëndimore, duke mos u larguar nga Kur'ani e Sunneti. Vepra jetësore i është: "The Message of Qur'an" ("Porosia e Kur'anit"), të dedikuar "njerëzve, të cilët mendojnë". Ai është përkthim jashtëzakonisht i sukseshëm i Kur'anit me komente të gjëra e të vlefshme të njeriut, i cili tërë jetën e tij të gjatë e të frytshme ia kushtoi studimit të islamit. Këndvështrimi i tij është jashtëzakonisht kreativ, me zgjidhje të cilat shpeshherë janë në kundërshtim me ato konvenconalet, por e tërë vepra i lenë tërësisë përshtypje koherente dhe konsekuente, çka gjithsesi është karakteristikë e Librit të Zotit. Mbi kalimin e tij në Islam Muhammed Asadi thotë: "Që nga kalimi i tij në islam pandërprerë më janë parashtruar pyetjet: "Përse e keni pranur islamin"? "Çka ju ka tërhequr veçanarisht në të"? Duhet pranuar se nuk kam përgjigjje të kënaqshme. Nuk ka qenë në pyetje kurrfarë mësimi i veçantë që më ka tërhequr, por e tërë struktura e mrekullueshme dhe e pashpjeguar koherente e mësimit moral dhe programit praktik jetësor. Madje as tani nuk do të mund të them, se cili më tërheq më tepër se tjetri. Islami më duket si vepër e përkryer arkitektonike. Të gjitha pjesët e tij janë harmonikisht të konceptuara për të plotësuar e mbështetur njëra-tjetrën; asgjë nuk është tepër dhe asgjë nuk mungon, që si rezultat ofron ekuilibrin dhe qetësinë e plotë. Ndoshta pikërisht kjo ndjenjë se çdo gjë në mësimet dhe postulatet e islamit është "në vendin e vet", ka bërë përshtypjen më të fortë në mua. Krahas kësaj mund të ketë pasur edhe mbresa tjera të cilat sot e kam vështirë t'i analizoj. Tek e fundit, kjo është çështje e dashurisë, ndërsa dashuria është e përbërë prej gjërave të shumta: dëshirave tona dhe vetmisë sonë, qëllimeve tona të lartësuara dhe mangësive tona, fuqisë e dobësisë sonë. Kështu ka qenë edhe me mua. Islami hyri në mua heshtazi dhe fshehurazi, por përgjithmonë." E lus Allahun, xh.sh që ta mëshiroj shpirtin e tij për këtë vepër të vlefshme, ndërsa neve të na ndihmoj, e të kemi dobi nga libri i vëllait e mësuesit tonë, Muhammed Asadit.

[Firdesa]

Xhaxhi Ibrahim



Në një vend në France diku para 50 viteve jetonte një plak turk pesëdhjetë vjeçar. Emri i tij ishte Ibrahim dhe punonte në një dyqan ushqimor. Dyqani ishte në një ndërtesë ku në njëren prej banesave të asaj ndertese jetonte një familje jehude. Kjo famlije jehude kishte një djalë shtatë vjeçar, që e quanin Xhad.
Xhadi jehudi
Fëmiu kishte zakon që çdo ditë të shkonte tek dyqani i xhaxhit Ibrahim për të blerë nevojat shtëpiake. Çdo herë kur merrte të dilte nga dyqani vidhte nga një çokolatë, e xhaxhi Ibrahimi bëhej sikur s'di gjë.
Një ditë, Xhadi harroi ta vidhte çokolatën duke dalur e xhaxhi Ibrahimi e thirri dhe i tregoi se kishte harruar ta merrte çokolatën të cilën e merrte çdo ditë!
Xhadi u tremb ngase kishte menduar se xhaxhi Ibrahimi nuk di asgjë për vjedhjen e tij. Kërkoi nga ai që ta falte dhe i premtoi se nuk do te vidhte më asnjë çokolatë. Xhaxhi Ibrahim i tha: "Jo, premtom se nuk do vjedhësh asnjë gjë në jetën tënde, e çdo ditë kur të dalësh nga dyqani merre nga një çokolatë se është e jotja. Xhadi pranoi i gëzuar.
Kaluan vitet e xhaxhi Ibrahimi për Xhadin ishte si baba, si shok dhe si nënë. Kur Xhadit i ngushtohej ndonjë punë ose haste ndonjë problem, vinte tek xhaxhi Ibrahimi dhe ia paraqiste problemin. Kur ai mbaronte, xhaxhi Ibrahimi nxirrte nga një sirtar në dyqan një libër, ia jepte atë Xhadit dhe kërkonte prej tij ta hapte një faqe kudo në libër. Pasi ai e hapte atë, xhaxhi Ibrahim i lexonte dy faqet që ishin hapur pastaj e mbyllte librin dhe e zgjidhte problemin. Xhadi u largonte i qetësuar, atij iu kishte larguar preokupimi, i ishte rehatuar truri dhe problemi ishte zgjidhur. Kalonin vitet kurse raportet vazhdonin mes Xhadit dhe xhaxhi Ibrahimit, muslimanit turk i moshuar e i pashkolluar.
Xhadi u bë djalosh njëzet e katër vjeçar kurse xhaxhi Ibrahimi gjashtëdhjetë e shtatë.
Xhaxhi Ibrahimi vdiq. Para vdekjës, u la bijve të tij një kuti e në atë futi librin të cilin e shihte Xhadi sa herë që e vizitonte atë në dyqan. I porositi bijtë e tij që pas vdekjës së tij t'ia jepnin Xhadit librin si dhuratë për të, djaloshin jehud!
Xhadi mori vesh për vdekjën e xhaxhit Ibrahim. U mërzit shumë kur djemtë e xhaxhit ia dorëzuan kutin, ngase xhaxhi Ibrahim për të kishte qenë shok shoqërues dhe ai e shpëtonte nga zjarri i problemeve!

Kaluan ditët
Një ditë, Xhadit i ndodhi një problem. Në moment iu kujtua xhaxhi Ibrahimi e bashkë me të iu kujtua edhe kutia, të cilën ia la atij. Shkoi tek kutia dhe e hapi, kur papritmas aty gjeti librin të cilin e hapte çdo herë kur vizitonte xhaxhain në dyqanin e tij!
Xhadi e hapi një faqe nga libri, mirëpo libri ishte në gjuhën arabe e ai nuk e dinte atë. Shkoi tek një shok i tij tunisian dhe kërkoi prej tij që t'ia lexoj dy faqe nga libri e ai i lexoi ato!
Pasiqë Xhadi ia shpjegoj problemin e tij shokut tunisian, ky tunisiani gjeti zgjidhjen për Xhadin!
U habit Xhadi dhe e pyeti: Ç'është ky libër?
Tunisiani i tha: Ky është Kur'ani Kerim, libri i muslimanëve!
Xhadi ia ktheu: E si të bëhëm unë musliman?
Tunisiani tha: Ta shqiptosh shahadetin dhe ta pasosh sheriatin.
Xhadi tha: Esh-hedu en La ilahe il-lallah ve enne Muhammeden resulullah.

Xhadullahi Musliman
Xhadi u bë musliman dhe për vete zgjodhi emrin Xhadullah el-Kur'ani. E zgjodhi këtë emër si madhërim për këtë libër mahnitës dhe vendosi që pjesën e mbetur të jetës së tij t'ia kushtoi këtij libri fisnik.
Xhadi e mësoi Kur'anin, e kuptoi atë dhe filloi thirrjen për tek Allahu në Evropë derisa pranuan islamin në duart e tij shumë njerëz, diku rreth gjashtë mijë jehudë dhe krishterë.
Një ditë, derisa ai po shfletonte kujtimet e tija të vjetra, e hapi Kur'anin të cilin ia kishte dhënë xhaxhi Ibrahim dhe në fillim të tij gjeti hartën e botës. Kurse mbi kontinentin e Afrikës ishte nënshkrimi i xhaxhit Ibrahim e nën të ishte shkruar ajeti: " Thirr në rrugën e Zotit tënd me urtësi dhe me këshillë të mirë!"
Xhadullahi menjëherë vërejti dhe u bind se kjo ishte porosia e xhaxhit Ibrahim andaj vendosi ta realizoi atë.
Braktisi Evropën dhe shkoi për t'i ftuar njerëzit tek Allahu në Kenia, një jugë të Sudanit, Ugandë si dhe shtetet fiqnje. Vetëm në fiset e Zulu pranuan Islamin në duart e tij më shumë se gjashtë milion njerëz!

Vdekja e tij
Xhadullah el-Kur'ani, ky musliman i vërtetë, thirrës i inspiruar, i harxhoi në islam 30 vite, të gjitha ia nënshtroi thirrjës tek Allahu nëpër vendet e panjohura të Afrikës dhe u bë shkak që islamin ta pranojnë miliona njerëz.
Xhadullah el-Kur'ani vdiq në vitin 2003 si pasojë e sëmundjeve të cilat e goditën në Afrikë në rrugën e thirrjës për tek Allahu.
Atëbotë kishte pesëdhjetë e katër vite të cilat i shpenzoi në thirrjën islame.

Ngjarja nuk ka mbaruar ende!
Nëna e tij, jehude fanatike dhe mësuese universitare e edukative, pranoi islamin vitin e kaluar, në vitin 2005, dy vite pas vdekjes së djalit të saj- thirrësit islam.
Pranoi islamin në moshën shtatëdhjetë vjeçare. Ajo tregon se ka luftuar për tridhjetë vite sa ishte biri i saj musliman që ta kthej në fenë jehude. Ajo edhe përkundër përvojës, mësimit dhe aftësisë së saj për t'i bindur njerëzit nuk arriti ta bind birin e saj që të kthehët. Ndërsa xhaxhi Ibrahim, ky musliman i pashkolluar e i moshuar, arriti që ta lidhë zemrën e birit të saj për islamin! Kjo është feja e vërtetë.
E lus Allahun që ta ruaj atë dhe ta forcojë në punë të mira.

Mirëpo, pse Xhadullahu pranoi islamin?
Xhadullah el-Kur'ani tregon se xhaxhi Ibrahim për gjatë shtatëmbdhjetë vite asnjëherë nuk ka thënë "o qafir" apo "o jehudi", bile nuk i ka thënë as edhe "pranoje islamin!"
Paramendo, shtatëmbdhjetë vite nuk i ka folur atij as për fenë, as për islamin e as për jehudizmin!
Një plak i moshuar e i pashkolluar e diti si ta bëj zemrën e këtij djaloshi që të lidhet për Kur'ani!
Shejhu kur e takoi atë njëherë e pyeti se si ndihej kur me miliona njerëz kanë pranuar islamin në duart e tij, ai ia ktheu se nuk ndihet edhe aq krenar ngase -sipas tij- ai i kthen një pjesë të mirësisë së xhaxhit Ibrahim!
Doktor Safvet Hixhazi tregon se në një konferencë të mbajtur në Londër, e cila trajtonte temën e Darfurit, si të ndihmohen atje muslimanët nevojtarë nga rreziku i krishterizimit dhe luftës, ai tregon se kishte takuar një nga prijësit e fisit Zulu, i cili banonte në Darfur. Gjatë bisedës, doktor Hixhazi e pyeti: a e njeh doktor Xhadullah el-Kur'anin?
Prijësi i fisit u ndal dhe e pyeti doktor Hixhazin: A e njeh ti?
Doktori u përgjigjë: Po, e kam takuar në Zvicërr kur ai shërohej atje.
Prijësi i fisit e kapi dorën e doktor Hixhazit dhe e puthi përmallshëm. Doktor Hixhazi i tha: Çfarë po bën? Nuk kam bërë asgjë që ta meritoj këtë!
Prijësi i fisit ia ktheu: unë nuk po e puthi dorën tende, mirëpo e puthi dorën e cila e ka prekur doktor Xhadulla el-Kur'anin!
Doktor Hixhazi e pyeti: A je bërë ti musliman prej doktor Xhadullahit?
Prijësi i fisit ia ktheu: Jo, por unë jam bërë musliman nga një përson, i cili ka pranuar Islamin në duart e doktor Xhadullah el-Kur'anit, rahimehullah!!
Subhanallah, a thu sa do ta pranojn Islamin nga ata që pranuan Islamin nga Xhadullah el-Kur'ani?!
Sevapin do ta ketë ai dhe shkaktari i islamit të tij, xhaxhi Ibrahimi i vdekur para 30 viteve dhe Xhadullah el-Kur'ani.
" Prej besimtarëve kishte burra që vërtetuan besën e dhënë Allahut, e disa prej tyre e realizuan premtimin duke dhënë jetën, dhe ka prej tyre që janë duke pritur (ta zbatojnë) dhe ashtu nuk bënë kurfarë ndryshimi. " [El-Ahzab, 23]

[Preshevar]

Zejneb El Gazaliu
* * * * * * * * * * *

* * * * * * * * * * *

Edhe burgu edhe të gjitha mundimet i dhëne vetëm force, durim, duke dalë prej këtyre periudhave e drejte luftës ne rrugën e Allahut. Jeta e saj është shembull për te gjithë ne dhe porosi për guximin i cili është i nevojshëm për përfitimin e karakterit si..

Zejneb El Gazali, është e lindur ne vitin 1917 , ndërsa ka vdekur me 3 gusht 2005 në moshën 88 vjeçare. Zejneb El Gazali është figurë e cila në gjurmët e veta ka lënë një shembull të papërsëritshëm si daije muslimane. Zejneb El Gazali rrjedh prej familjes së Omer Iben Hatabit , halifes se dyte te muslimaneve dhe Halifes El Hasan Bin Ali Ibn Abi Taliba. Kjo aktiviste dhe thirrëse muslimane është e njohur edhe me librin e saj popullar:" Kthimi i Faraonit: Kujtime në Burgun Nasar" në të cilin libër përshkruan torturat e saj , nënçmimin nga ana e qeverise egjiptase.

Ne rininë e saj ajo ishte njëra prej vajzave të radha e cila ishte e shkolluar dhe kishte sukses gjate depërtimit te saj ne shoqërinë e atëhershme, shoqëri kur shkollimi i femrës muslimane ishte tabu teme. Ishte nxënëse e mësuesve dhe dijetareve te njohur te asaj kohe qysh në El-Az`har siç është Shejh Ali Mahfouz dhe Muhammed El-Naggar. Ishte anëtare e Unionit te Feminizmit Egjiptian ku u mundua që ti depërtoj idetë e veta islame në doktrinën e këtillë sekulare. Ne vitin 1937 u themelua Baza e Femrave Muslimane , e disa vite më vonë edhe organizata humanitare u themelua e cila kujdesej për njerëzit e varfër , te pastrehët dhe jetimët. Është e njohur si anëtare aktive e Shoqërive Muslimane.

Ne atë kohë në Egjipt kish rënë niveli i identitetit musliman tek njerëzit. E pastaj u formuar " Ihvan al Muslimin"- Vëllezërit Musliman- nga ana e Imamit Shehid Hasan El Benna. Ihvani i sjellën shprese dhe optimizëm egjiptasve, i shërbyen njerëzve dhe aspekteve sociale te jetës, shkollave , spitaleve etj. Zejneb El Gazali u anëtarësua në "Ihvan" në vitin 1948.


Numrin më të madh të "Ihvanave" presidenti i Egjiptit Xhamal Abdul Nasir ka hapur hetime ndaj tyre dhe i ka mbyllur neper burgje. Prej anëtareve kryesor të grupit e deri në njëmijë anëtare tjerë ishin nëpër burgje. Edhe Zejneb El Gazali nuk ishte e fundit, atëherë grua e cila nga ana e Shoqërive Muslimane, ishte caktuar nën raportin më 1965 se ishte njëra prej planifikuesve të atentatit të Xhamal Abdul Nasirit. Ne burg ka përjetuar tortura, të sëmura dhe të ndyta të cilat shumë njerëz tjerë nuk do te mundin ti përballojnë , siç ishin: rrahjet , lidhjet , vendosjen ne rrethe ku uji i ftohtë ishte deri në hundë, që kanë sjellë deri në gjendje të rëndë shëndetësore. Nuk i kanë dhëne te hajen, dhe nuk i kanë lejuar që të shfrytëzojnë WC-në, si njerëz johuman kanë arritur që të bëjnë tortura të këtilla ndaj një gruaje.

Megjithëkëtë Zejneb El Gazali ishte e qete, durimtare, asnjëherë nuk iu dha qëllimeve dhe dëshirave te burgut të Naserit, siç dëshironte ai burg që kjo të pranoj se ka bërë atentat ose vëllezërit e saj.

Pas shume tentimeve për ta nxitur Zejneb El Gazali të pranoj se vëllezërit e saj kanë pasur takime ku kane planifikuar atentat ndaj Naserit , përmes organizatës "Baza e Motrave Musliman" dhe magazinit qe kanë pasur ato, qeveria ka tentuar që përmes ofertës së saj financiare nga ana e Naseirt, për pozitën e ministres nëse pranon dhe pajtohet te falsifikoj dëshmitë kundër "Vëllezërve Musliman". Por Zejneb El Gazali ishte e mprehte dhe arriti që të gjitha ato oferta ti mënjanoj dhe të mos i pranoj dhe u bë shumë durimtare. U bë edhe më shumë e përkushtuar ndaj Islamit edhe pse ishte e rrethuar në grila të burgut. Rojet e burgut ende me shume e torturuan edhe pse tentimet e tyre prapë ishin te pafrytshme. E kane sjellë ne një dhome ku ajo është detyruar te shoh torturimet ndaj vëllezërve dhe motrave te saj , ndërsa të gjitha këto kanë sjellë shumë dhimbje në zemrën e saj.

Edhe gjatë burgimit dhe pas burgimit, qëndrimi i saj dhe zëri i saj ishte motivim i të gjitha femrave , besimtareve , thirrësve , te cilat kanë mbrojtur pozitën e femrës në Islam, fortë kanë besuar se luajnë rol të madh në "Shoqërinë Muslimane". Imam Shehid Hasan El Benna kishte ndikim të madh në Zejneb El Gazali dhe njashtu ishte njëra prej atyre që përgjithmonë ka mbrojtur sheriatin Islam dhe njashtu përgjithmonë ka pasur probleme me presidentin Xhamal Abdul Naserin.

Edhe burgu edhe të gjitha mundimet i dhëne vetëm force, durim, duke dalë prej këtyre periudhave e drejte luftës ne rrugën e Allahut. Jeta e saj është shembull për te gjithë ne dhe porosi për guximin i cili është i nevojshëm për përfitimin e karakterit si bajraktar i Islamit. Nuk ishte ajo e fituar por ishte fitimtare në rrugën e Allahut xh.sh. Gjate jetës së saj ka lënë luftëra të mundimshme dhe të renda, duke luftuar për Islamin dhe reputacionin e muslimaneve, e cila padyshim ka zëvendësuar ideologjinë liberale dhe sekulare me vlerat Islame.

E lusim Allahun xh.sh. qe t`ia fal gabimet asaj dhe ta pranojë në xhennet. Amin!

Nga boshjakishtja Hamdi Nuhiju