Poezi nga Poetë të ndryshëm

[YanYan]

Ndoshta e kam postu edhe njehere kete perle te Dritero Agollit, por gjithsesi ketu e ka vendin..

Kesaj nate me hene te vjeshtes
Dola fushes te bredh kuturu.
Rete shtohen me vrap pa reshtur,
Hena duket aty-ketu.
Porsi vete mendimet e mia
Po me shtyhen nder mend me shpesh
dhe pas tyre gjithnje gjendesh ti
si kjo hene qe duket mes resh.
Hena shpejt do te zhduket dhe netet
do te mbeten pa te, kurse ti
ne enderrimet e mia pa jete
perendim s’do te kesh kurresesi.

[YanYan]

Kjo natë pa ty, nuk dashka të mbarojë
Ah, si s’ gjeta një ëndërr, të flija tjetërsoj.
Po ëndërrën ku ta gjej?...
S’ ishte aq e lehtë, të të humbisja, Mike,
Se gjurmë buzësh më kishe lënë relike
Mbi duar, supe, gjithandej…

A mund të rebelohesha, vallë, në këtë rast
Dhe grushtat t’i shtrengoja për një çast?
E mandej?!…
Gjithçka që kisha,
Do të më rridhte si rëra nëpër gishta.
Prandaj dhe duhej të luftoja,
Të rezistoja
Dhe zemërimin menjëherë ta gjunjëzoja.

Me thirrjen tënde
Duart përpjetë s’do t’i ngrija
Kurrsesi
Në vendin tim një tjetër kurrë s’ do të lija…
Ti e di
Ai do të kishte thënë gjithnjë: po
Ndërsa unë: vetëm jo
I tillë jam,
Të shkruar në ballë e kam
E në u rebelofsha,... shamë!...
E pakta, do të them një mjaft,
Tashmë mezi pres të vij agimi
E mira a e keqja ngjaftë…

Do të jetoj siç di
Dhe fjalët e mia nuk i ndërroj,
Po a mund të rebelohem, vallë?
Jam ai që njeh mirë ti,
Ai që di të rebelohet
Ditën, që thellë në shpirt lëndohet.

Vaso Papaj

[YanYan]

Në makth nga gjumi zgjuar, ç’tmerr!
M’u bë se s’do vdes kurrë! mendova nëpër terr,
Ku drit e qiellit prej kohe ishte fikur,
Të vinin dhe njëherë, vitet tashmë ikur.
Që asgjë në botë, s’mundet, dot s’m’i jep,
Jo për t’i përkundur i vockël, eh, në djep,
Që në rritje të më priste jeta si gogol,
Po për të rënë shtrir në arkivol.

Vilson Blloshmi

[Antika]

Nuk erdha kësaj bote, një i thjeshtë shëtitës

Jam kryengritës ndaj jetës
Boll me paqen, sa për sy e faqe!
Do jetoj çastin, si të jetë nesër
Dhe fundin do i nxjerr të tashmes.

Do i them vetes, që je me fat
Ti e bën fatin, vetes do i them
Do i them vetes, je ky, që jam
A ka më bukur, vetvetja të jesh?

Ndaj jetës jam kryengritës
Boll e lashe atë, në tekat e saj!
Nuk erdha kësaj bote, një i thjeshtë shëtitës
Por erdha ta bëj botën, të më ngjajë e ti ngjaj.




mondishall

[Antika]

Ç'të them më shumë mike

Diku në mes të udhës t'u ngatërua dashuria, mike
S'është faji im, thua ti, i tij faji është
E ç'rëndësi ka shkaku i një pasoje vërtet tragjike
Pas vitesh lumturie, në mes të udhës lënë?

Nodhi, ja që ndodhi, në udhën e pashkelur
Mbase një tjetër prag ju ndau rastësisht
Një portë dikur e hapur, për ju mbyllur ka ngelur
Një portë dikur e mbyllur, u hap njëkohësisht.

Dhe ndërsa njëri doli, një tjetër aty hyri
Dhe ndërsa tjetra hyri, një tjetër prej tij doli
Ç'të them më shumë mike, i tillë qënka syri
Apo i tillë ësht' shpirti, që tjetrit fluturoi.

[natyra]

NË PORTAT HIJERËNDA

Në shkofshi ju stërnipër në shtëpitë e të parëve,
Udhëve të monopatit do të gjeni gjurmë,
Në krojet e shumta me burime nga mali,
Këpusni gjethen e lofatës, e vini për pak buzën,
Aty do të shuani etjen per uje.
Bisedoni përqark me zogjtë e malit,
Sec gjyshër jetonin në Mezhgoranin e lashtë,
Edhe pse së largu s’dëgjohet troku i kalit,
Zogjtë do çuçurrisin është legjendë e rrallë.
Edhe nëse portat kanë ngelur si gërdalla,
Me kyce gojë hapur të ndryshkur nga koha,
Qëmtoni me kujdes gurët e sokakut,
Në carjet e tyre do të gjeni plagëdhimbjet tona.
Me vellon e rënde të trishtimit hedhur,
Mbuluar do të jenë shtëpitë e gurta,
Nga pllakat e portave me hije të rënda,
Do të pikojnë lotët për gjurmët e humbura.
________________
autori:Keze Zylo

[YanYan]

Mendimet e mija per ty
m'ikun si plluma krahbârdh
e xajn vend te pema e harreses tande, perbâll
Njashtu t'lagun
prej shiut t'lotve t'mi
hjellin syte
pertej xhamit te andrrave, ku flen ti..
Erna fryjn
e ata t'shkret bajn veç gu-gu-gu...
dije se asht gjuha e shpirtit tem
qe pret e t'pret çdo nade
ty per me u zgjue...

Vasil Marku

[Domira]

Postimi origjinal është bërë nga YanYan

Mendimet e mija per ty
m'ikun si plluma krahbârdh
e xajn vend te pema e harreses tande, perbâll
Njashtu t'lagun
prej shiut t'lotve t'mi
hjellin syte
pertej xhamit te andrrave, ku flen ti..
Erna fryjn
e ata t'shkret bajn veç gu-gu-gu...
dije se asht gjuha e shpirtit tem
qe pret e t'pret çdo nade
ty per me u zgjue...

Vasil Marku

Qysh ska me bo like

[lovely]

Poezi nga Nënë Tereza, përkthyer nga Visar Zhiti



Njeriu shpesh është i pakuptueshëm, spontan, vetanak.
E ç’rëndësi ka, duaje!
...
Nëse bën mirë, do të thotë se plotësohet qëllimi i vetes
E ç’rëndësi ka,
bëj mirë!

Nëse do të jeni i suksesshëm, miq të rremë do të gjeni
dhe armiq të vërtetë.
E ç’rëndësi ka, vazhdo!

E mira që bën do të harrohet nesër.
E ç’rëndësi ka, qofsh i kthjellët!

Sinqeriteti dhe nderi do të bëjnë të plagosesh kollaj.
E ç’rëndësi ka, krijo!

Le te shembet natën ajo që ke ngritur me vite.
E ç’rëndësi ka, ndërto përsëri!

Le të mos kënaqen njerëzit kur u gjendesh pranë.
E ç’rëndësi ka, ndihmoji!

Botes jepja pjesën më të mirë të vetes.
S’do të jetë e mjaftë. Do ta flakin.
E ç’rëndësi ka.
Po ti dhuroje pjesën më të mirë të vetes!
Dhe do të vazhdosh të jesh i lumtur.

Të kuptohemi mirë, e gjitha kjo
S’është kurrë midis jush dhe atyre, por
midis nesh dhe Zotit.



(Kjo poezi është gdhendur në një mur në Kalkuta)

[Neferta]

nga Vitore Stefa Leka

M’u shfaqe ti madhërisht e lartë
e bukur , e magjishme si një poezi
megjithate me shpirt te thashë
Shqipëria ime është SHQIPERI!
PLAGE TE HAPURA
Në ç’kohë kohërash jeton ti
O i përvuajturi shekullor , populli im?
Pabesia e pabesushme të ka zënë pritë
Gënjeshtra, mashtrimi të bëjnë rrethim..!
Detet që të lagin ty kanë dallgët me huqe
Otrantoja aty t’i sjell e t’i përcjell
Ditën vijnë të bardha, natën gjak të kuqe
Plaga jote e hapur të rrjedh e të rrjedh
S’po gjen qetësi, s’po gjen dot shërim
Shkatërruesit e tu
pijnë të njëjtin burim…

[YanYan]

I kërkoj ata sy që feksnin dhe iknin në zjarr.
Ata sy, ata sy i dua se shpirti rehat s`më lë,
po me një namë më mbyt dhe në vend më lë.

I kërkoj ata sy kudo – ashtu siç kanë qenë,
që pa zë mirrnin frymë – flitnin pa zë…
Vetëm ata sy i dua çdo gjë tjetër është rrenë,
sall një plagë mbart njeriu – tjerat s`janë gjë.

Nëse s`i gjej ata, më mbuloni me plagë,
s`e dua jetën që merr frymë me një fjalë…
M`i ktheni ata sy si flakën në flakë
ngase jeta është e ëmbël sall kur digjet në mall…

Murat Isaku

[YanYan]

Ti je për mua
gëzim zemërcopëtues
i një agimi mbi det.

Buzëqeshja që papritur,
në fytyrën time pikturohet.

Aroma e bukës,
së sapo pjekur.

Je një kopësht i lulëzuar,
brenda një kështjelle të magjepsur.

Perëndimi përrallor që m'pushton,
në çast me flakën e kuqe të zjarrtë.
Ti je për mua
kënga e lumtur
që veten befasoj,
duke e kënduar.

Je mendimi i parë,
i çdo dite të re.

Përkëdhelja e lehtë,
e një fluture të mëndafshtë.

Ti je për mua
diamant i vërtetë i shndritshëm,
shtrirë në kupën time qiellore të ëndërrt.

Edhe pse, unë sapo të kam takuar.

Zemra ime të njeh,
që nga rrahja e saj e parë,
që nga nota e parë,
që në zemrën time tingëlloi.

Alessandro De Iaco

[Virti]

[YanYan]

Une do vdes, ti do rrosh, kjo gje gjumin ma nxjerr
Ç’gje tjeter me tremb sonte?
Te mos degjoj nje dite se si ti fryme merr
Si rreh kjo zemra jote.

Ah do doja me gushen perbri fytyres sate
Permes gojes plot vesk
Te degjoj nga gjiri yt kete faske delikate
Te fryje gjer te vdes.

J. Cocteau

[YanYan]

Syt’ e tu, e dashtun, janë të përlotun
Sytë e tu, e dashtun më hapin një botë të tanë
Që e kam andrruem, por nuk e paskam njoftun,
Syt’ e tu, e dashtun që tash i kam aq pranë ...

Në shregull shpresash të marra jam kotun,
Maleve të nalta, që puthen me qiejt, jam ngjitë
Dhe greminave të thella, ku lëvrijnë
kaçamijt’ e krimbat kam rrëshqitë
Dhe kam vra, sepse kam dashunue
Dashuninë që s’ishte dashuni
Dhe kam pëmbysë me hov të çmendun
Kështjella fantazish që kisha ngrefun
Në trunin tem të smuet e n’zemrën teme t’lodhun
Për me gjetë ndër mija sy
dy sy, e dashtun, si tuejat, të përlotun

Robert Shvarc