Titulli: POEZI NGA GURI SYLAJ
KUR VJEN KJO STINE
Po rrefehen te heshturit e asaj nate,
ne vargun e fjaleve arome e harreses.
Kambana, te turpit, mbas fjaleve fshihen,
pergjerohen, n'perkulje, tek Guri i Pendeses.
Dhe,Guri ne trollin e vet, Murane perjetesie,
ndien ritmin e hapave,por jo si dikure.
Dhe ,hapetaret e gjore,dot nuk marrin vesh,
se varri s'eshte poshte por siper keta gure!
Vijne e ikin, ne perditesimin e motit,
te maten me stinen qe me lule eshte veshe
Kethehn te zgjebosur, me turpin e tyre,
se stina,si Stina,i nxjerre te pa peshe.
Mbajne fjale e fjalime,perjargen mbi leter
Te bemat e tyre i qesin ne kandar.
Harruar, moti, ne sirtaret e marrezive,
dhe krejt cfar kan, ne dore,e nxjerrin ne pazar.
Sa here vjen kjo Stine e ne dere ju troket,
keta pis-pillosen si krushqe te vonuar.
Cakorduar telash e trazojn ameshimin,
e kesaje Murane ne kete Vend te Bekuar.
Ne kete vend ku Zoti i ka zbritur zanat.
Ku gryka e pushkes i ban nder Atdheut.
Ne kete vend ku djepat i perkundin nanat.
Ne kete vend ku prehet Vellau i Skenderbeut.
s.b
__________________
Shqiptaret,nese deshirojn qe te tjeret ti njohin, ata, duhet t'a njohin ,realisht,veteveten.
|