ADEM DEMAQI DHE SHOKET E TIJ TE IDEALIT

[Arb]

Të gjitha mëkatet e Adem Demaçit!

Shkruan: Jusuf FERIZI

Mesazhi i skenarit të përmbytjes së Shqipërisë sipas revolucionit të ndyrë "demokratik", u vulos si "triumf" i rebelimit antikombëtar më 29 qershor 1997. Ai mesazh që nga fillimi i përmbytjes së madhe të Shqipërisë londineze krrokaste: Në krye të Shqipërisë duhet të vijë një hibridpersonalitet që shqiptarët do t'i fusë në Evropë, si gjithçka tjetër, edhe si majmunë qoftë, por jo si shqiptarë!


Marrëveshja namëzezë e Cyrihut!

Realizimit të një projekti të këtillë të një Shqipërie amorfe dhe pa identitet, i priu ajo marrëveshja namëzezë e Cyrihut (1993), kur për herë të parë, stalinistët e Shqipërisë dhe enveristët e Kosovës u morën vesh për bashkëpunim dhe "ndihmë reciproke".

Ajo marrëveshje parashihte ndihmën financiare që do t'i jepte LPK-ja PSSH-së, ndërsa PSSH-ja, pasi ta rrëzonte Berishën, duke marrë pushtetin edhe me mjete të dhunës, gjë që ndodhi në qershor të vitit 1997, kur pushteti i Tiranës kaloi në duart e lobeve politike më proserbe dhe më progreke, do ta ndihmonte LPK-në për ta rrëzuar Rugovën dhe të sjellë në pushtet Qosjen.

Duhet theksuar që në fillim se LPK-ja, si abort i Partisë së Punës që ishte, tani si fëmijë axhami i PSSH-së, pra si fraksion më fundamentalist marksist-leninist, shpëtoi pa ngordhur vetëm falë marrëveshjes së Cyrihut, vetëm në saje t'asaj tradhëtie të madhe sponsor kryesor i së cilës, gjatë luftës në Kosovë, u bë Adem Demaçi, duke marrë të njëjtin rrol që kishte Nano në Tiranë, që edhe shqiptarët e Kosovës t'i çojë në Evropë, si gjithçka tjetër, edhe si majmunë qoftë, por jo si shqiptarë.

Duke i prirë këtij rrugëtimi të Kosovës dhe të shqiptarëve të saj për t'i futur si majmunë në Evropë, Adem Demaçi nuk la gurë pa luajtur për të ndezur luftën sa më parë, duke provokuar makinën ushtarake të Beogradit në çdo mënyrë që ta djegë sa më shpejt Kosovën. Pas fitores së revolucionit të ndyrë "demokratik" në Shqipëri, Demaçi deklaron disa herë ne mediat që i kishte nën kontroll: "Serbia nuk ka qenë kurrë më e dobët se sot"!


Promovimi i "revolucionit" të Qosjes!

Sipa ngjarjeve tragjike që përjetoi Kosova (1997), e që u zhvilluan në pjesën më të madhe, sipas skenarit serb, revolucioni i ndyrë "demokratik" në Kosovë filloi më 1 tetor 1997, kur një grup studentësh enveristë, të prirë nga do farë Albin Kurtash, Bujar Dugollash e Driton Lajçash, duke bërë inaugurimin e "revolucionit" të Qosjes, filluan demonstratat në Prishtinë për të "lëvizur" lëvizjen "e përgjumur të Rugovës, sipas ideologut Bajram Kosumi. Në të njëjtën kohë bëhet publike lista e zezë e të dënuarve me vdekje nga LPK-ja. Adem Demaçi, duke imituar "Frontin Antifashist" të Enver Hoxhës, shpall të formuar "Forumin Demokratik", i cili, siç e paramendonte "Mandela" ynë, sipas shembullit të Kurt Kolës gjatë përmbytjes së Shqipërisë, do të zëvendësonte tërë infrastrukturën e pushtetit legjitim të Rugovës.

Menjëherë pas demonstratave të studentëve enveristë në Prishtinë, në skenën politike të Kosovës doli UÇK-ja marksiste-leniniste nano-qosjane, e cila, pa e filluar mirë luftën, deklaronte se nuk njeh asnjë institucion të zgjedhur nga elektorati shqiptar i Kosovës.

Dhe, duke e konsideruar të zhbërë pushtetin e Rugovës dhe të dështuara zgjedhjet parlamentare e presidenciale, që ishin paraparë të mbahen më 22 mars 1998, Rexhep Qosja (dhjetor 1997) triumfalisht shpallte puçin e përgatitur në vilat e bllokmenëve të Tiranës: "Tani, thoshte ai, tri janë shtyllat e pushtetit në Kosovë: Forumi Demokratik i Demaçit, Lëvizja Studentore dhe UÇK-ja"!

Dhe duke fuqizuar këtë puç, Qosja lavdëronte pushtetin e Fatos Nanos: "Vetëm pas vitit 1997, pra pas daljes në skenë të UÇK-së, Shqipëria ka ndërtuar një politikë, të them, kombëtare(!!!) për Kosovën"! Tërë kjo fushatë e shfrenuar e një grupi studentësh enveristë, e "Forumit Demokratik" të Demaçit, i cili, më vonë, u shndërrua në "tryez" të partive majtiste, gjithnjë sipas detyrimeve që kishte marrë Nano nga Millosheviçi në Kretë (nëntor 1997), kishte për qëllim dështimin e zgjedhjeve parlamentare e presidenciale, të cilat, megjithatë u mbajtën me sukses me fitoren e madhe të Rugovës për të cilin votuan 85% të elektoratit të Kosovës.

Fushata e tërbuar e "Mandelës" së Kosovës kishte për qëllim zëvendësimin e orientimit properëndimor të kombit shqiptar të Kosovës me orientimin lindor ruso-bizantin, për çka enveristët shqiptarë janë të gatshëm të sakrifikohen në çdo moment.

"B.sot" 23 maj 2003

[Arb]

Si e vrau veten "Mandela" i Kosovës?
Ose: Të gjitha mëkatet e adem Demaçit!

Shkruan: Jusuf FERIZI

Në prag të zgjedhjeve parlamentare e presidenciale të 22 marsit të vitit 1998, Adem Demaçi vendos të merret "seriozisht" me politikë. Së pari, si duket pa u menduar mirë, shpall kandidaturën për president të Kosovës, të cilën çuditërisht e tërheq brënda dy ditësh!

Dhe pas fitores absolute të Rugovës si president i Kosovës me 85% të votës së elektoratit, Demaçi hidhet në kërkim të rrugëve tjera për t'u ngulitur edhe në mënyrë të dhunshme, nëse e lyp nevoja, në krye të pushtetit të Kosovës.

Dhe aty për aty i ringjallen shpresat që me "ushtrinë" e kuqe të Nanos e të Qosjes, si gjeneral që do të vetshpallej, të marrë mbi vete udhëheqjen e ndërtimit të strukturave "të reja" udhëheqëse të Kosovës.


Testi me "Ballkaninë"!

Demaçi ishte ofruar edhe më herët si krah politik i UÇK-së. Duke e kushtëzuar këtë "ofertë" me pranimin nga ana e UÇK-së të "Ballkanisë" së tij, si opcion i vetëm për "zgjidhjen" e problemeve ballkanike, gjë që pranohet me të dy duart nga ai "Shtabi" i guvave të Malishevës së Jakup Krasniqit, Adem Demaçi shpallet prijës politik i "ushtrisë" së kuqe.

Dhe duke pranuar "Ballkaninë" e Demaçit, në fakt, UÇK-ja marksiste-leniniste e "komandantëve" të Drenicës, hoqi dorë nga pavarësia e Kosovës.

Siç dihet slogani antishqiptar "Ballkani-ballkanasve", u nxit dhe u financua së pari nga perandoria ruse me të vetmin qëllim që nga Evropa Juglindore të dëboheshin perandoritë austrohungareze dhe otomane.

Ky slogan i tmerrshëm që parashihte zhbërjen e shqiptarëve si popull, u pati skalitur me germa të zeza në projektet gjenocidiste të Garashaninit, e më vonë, edhe të Çubrilloviçit. Prirjet greko-serbe për avancimin e termit "ballkan"bëjnë boshtin e strategjisë bizantine për përjashtimin e SHBA-ve nga Gadishulli Ilirik, sepse termi "ballkan" në ndërdijen e çdo serbi e greku identifikohet me termin "bizant".

"Ballkani-ballkanasve", kjo sintagmë aq irrituese, por shumë e preferuar për Adem Demaçin, është një slogan hegjemonist serbo-grek i së njëjtës origjinë, dhe, pothuaj, i një moshe me "ëndrrat" e komunisto-socialistëve serbë për do farë "federatash" e "konfederatash" ballkanike, ku shqiptarët do ta kishin statusin e minoritetit, ose do të zhbëheshin fare, ashtu siç e zhbëri Enver Hoxha çështjen çame. Në emër të kësaj sintagme, me të cilën u pajtua edhe "ushtria" e kuqe e Demaçit, u viktimizua nga ana e komunistëve shqiptaro-jugosllav edhe çështja e Kosovës në Luftën e Dytë Botërore.

Për këto qëllime enveriste, edhe Demaçi u mor gjatë me "ëndrrën" kominterniste të "Ballkanisë" së tij, u mor pra me këtë ide antishqiptare "Mandela" i Kosovës në kohën më të ligë, shih atëherë kur kishte filluar lufta në Kosovë. Me këtë "ëndërr" kominterniste Demaçi iu qep edhe më fuqishëm politikës duke vrarë veten edhe një herë, me dorë të vet!


Populli apelonte: "ndale turrin, "gjeneral"!

Dhe pas vetemërimit të tij "gjeneral", pas djegies së Dukagjinit (verë 1998), Demaçi në krye të "ushtrisë" së kuqe paralajmëronte se do të "ndryshojë" strategjinë, se do të "ndërrojë" taktikën e luftës.

Kur jepte "gjenerali" ynë këtë paralajmërim, afro gjysma e Kosovës ishte bërë rrafsh me tokë, një e treta e popullatës kishte braktisur vatrat e lindjes, Dukagjini, pothuaj, ishte boshatisur nga vendësit autoktonë shekullorë.

Dhe, sikur të mos ishte ngopur me gjithë ato vrasje e rrënime që linin prapa barbarët serbë, sepse siç thoshte "gjenerali", "liria nuk ka çmim", ndonjë zëdhënës i UÇK-së, sepse nuk dihej sa zëdhënës dhe sa shtabe falangash ekzistonin, kërcënonte se "ose do ta çlirojmë Kosovën, ose do ta bëjmë shkrimb e hi të tërën"!

Dhe, derisa shqiptarët e Kosovës, pa kurrfarë mbrojtjeje, vriteshin e dëboheshin nga vatrat e tyre shekullore, "gjenerali" i vetëshpallur dhe prijësi i UÇK-së, Adem Demaçi, në konferencat javore të shtypit për çdo të martë, sikur të jetonte në hënë, vazhdonte fjalimet e tij të zjarrta mbi "riorganizimin" e UÇK-së.

Në të njëjtën kohë qindra mijëra banorë që ishin katandisur maleve nën qiellin e hapur, sikur e lusnin Demaçin: "Zoti gjeneral", nëse do pushtet me çdo kusht, atëherë urdhëro eja ta ushtrosh pushtetin tënd që ta kanë siguruar uçkëistët nano-qosjanë në qindra fshatra ku nuk frymon më erë njeriu"! Dhe, lutja e tyre e kotë e fundit ishte: "Ndale turrin, "gjeneral"!

Kombëtarja "B.sot" 24 maj 2003

[Arb]

Si e vrau veten "Mandela" i Kosovës?
Ose: Të gjitha mëkatet e Adem Demaçit! Vazhdimi i 4.

Shkruan: Jusuf Ferizi

Pas gjithë atij tmerri nëpër të cilin kaloi kombi shqiptar i Kosovës, më 23 maj të vitit 1998, nga Oslloja vjen lajmi kaherë i pritur dhe më i gëzueshëm deri atëherë për Kosovën.

Dy delegacione të kryesuera nga ministri i Mbrojtjes i Republikës së Kosovës, Ahmet Krasniqi, në një anë, dhe nga përfaqësuesi politik i UÇK-së, Adem Demaçi në anën tjetër, në një takim që kishin pasur në Osllo të Norvegjisë, më 21 deri më 23 maj 1998, kishin arritur marrëveshjen historike sipas së cilës Ministria e Mbrojtjes e Republikës së Kosovës dhe UÇK-ja bashkoheshin në një subjekt të vetëm ushtarak me një shtab komandues me të cilin do të udhëhiqte ministri i Mbrojtjes Ahmet Krasniqi.


Tahir Zemaj zbaton marrëveshjen e Osllos

Duke filluar e para zbatimin në praktikë të marrëveshjes historike të Osllos, Brigada 134, e komanduar nga koloneli legjendë Tahir Zemaj, hyri në Kosovë më 21 qershor 1998.

Pra ishte ushtaraku më madhor Tahir Zemaj që filloi i pari relizimin në fushë të betejës së marrëveshjes së Osllos, duke ngritur në Prapaçan të Dukagjinit komandën e Zonës III Operative të Rrafshit të Dukagjinit nga ushtarakët e njësive operative të brigadave 134, 131, 133 dhe nga kuadri komandues i njësive territoriale.

Në kazermën moderne të Prapaçanit (gusht 1998) u shpall, pra, e formuar ushtria e parë e rregullt e Republikës së Kosovës. Të nesërmen e marrëveshjes së Prapaçanit, në mes të Tahir Zemajt, komandant dhe Ramush Haradinajt, zëvendës dhe dy ditë pas prishjes së kësaj marrëveshjeje nga ana e Shtabit të Hashim Thaçit, "gjeneral" Demaçi deklaronte se ajo që ndodhi në Dukagjin nuk do të ketë jetë të gjatë.

Maksima e njohur për përsëritjen e historisë në historinë shqiptare e ka një të veçantë: historia gati gjithherë është përsëritur, jo si farsë, por si tragjedi. Ashtu siç i tradhtoi Enver Hoxha forcat djathtiste me marrëveshjen e Mukjes, në të njëjtën mënyrë i tradhëtoi Adem Demaçi me shokët e idealit, forcat institucionaliste me marrëveshjen e Osllos.

Për banditët e Lëvizjes Popullore të Kosovës nuk mjaftonte vetëm zhbërja e marrëveshjes së Osllos, por duheshin likuiduar një nga një edhe të gjithë ideatorët institucionalistë të asaj marrëveshjeje, duhej fshirë edhe nga kujtesa historike vendimi historik i Osllos.


"Sekuritatet" e Hashim Thaçit!

Duhej frikësuar me "gogolin" komunist, jo vetëm populli, por edhe institucionet legjitime të Republikës së Kosovës. Për këtë qëllim, më 20 shtator 1998, "sekuritatet" e Hashim Thaçit arrestojnë në Çirez 13 veprimtarë të institucioneve të Kosovës, ndër ta edhe nënkryetarin e Parlamentit të Kosovës.

Me çfarë frike kemi të bëjmë dëshmon heshtja prej guri e këtyre të arrestuarve, të cilët, edhe sot e gjithë ditën, nuk kanë fituar ende guxim qytetar të tregojnë se si i kanë kaluar ato net të zeza nëpër burgjet e Drenicës. Në ditën e këtij arrestimi Adem Demaçi e mbyll(!) zyrën e vet dhe pa kurrfarë sqarimi Albin Kurti, shef i protokollit të tij, "Mandelën" e Kosovës e shpall të "sëmurë"!!! dhe gjatë kësaj "sëmurjeje", më 21 shtator 1998, vritet në Tiranë kryeideatori i marrëveshjes së Osllos, ministri i Mbrojtjes i Republikës së Kosovës, Ahmet Krasniqi.

Pas tentim atentatit në Enver Malokun (korrik 1998), pasojnë tentimatentatet në Sabri Hamitin dhe në Rrok Berishën (shtator 1998). Adem Demaçi nuk u prononcua as edhe me një deklaratë formale në shenj keqardhjeje për tragjedinë që pësoi FARK-u me vrasjen e ministrit të Mbrojtjës. E atentati në Ahmet Krasniqin ishte atentat në shtetin e Kosovës.

Pas "sëmurjes" së tij, më 14 tetor 1998, Adem Demaçi paraqitet para opinionit me këtë deklaratë kërcënuese: "Të gjitha këto organizma të deritashme (lexo: infrastruktura institucionale të Rugovës) duhet të gjenden mënyra që të demontohen".

Në vazhdën e atij terrori frikësues, më 30 tetor 1998, "sekuritatet" e Hashim Thaçit, arrestojnë Jakup Kastratin, kryetar dhe Cen Deskun, anëtar të Kryesisë së LDK-së në Malishevë. Në kohën kur pritej se Demaçi do të lirojë ndonjë shqiptar nga burgjet serbe, televizioni i Beogradit hapte bllokun e "top" lajmeve për lirimin nga burgjet e maleve të UÇK-së të Kastratit dhe të Deskut, falë intervenimit të "Mandelës" së Kosovës.


Koincidenca e vrasjes së Enver Malokut dhe kriminelët e shpallur "heronj"!

Edhe vrasja e Enver Malokut, që radhitet në vrasjet e shekullit pas marrëveshjes së Osllos, më 11 janar 1999, në Prishtinë, jo rastësisht, koincidohet me takimin me Fatos Nanon që kishin pasur në Tiranë, vetëm një ditë më parë Adem Demaçi e Rexhep Qosja! Kjo koincidencë bëhët edhe më e dyshimtë kur, të nesërmen e vrasjes së drejtuesit të Agjencisë Kombëtare të lajmeve të Republikës së Kosovës, diku në male të Drenicës fillon nga puna agjencia e kmerkuqëve të Kosovës "Kosovapress".

"Mandela" i Kosovës, edhe pse kishte modelin e Shqipërisë së përmbytur të vitit 1997, për të parë se çfarë ndodh kur shqiptarët luftojnë me shqiptarë, edhe pse i dinte të gjitha të zezat që i kishte sjellë në Shqipëri revolucioni i ndyrë "demokratik" i Qosjes, ai, përkundrazi, vazhdonte t'i fryjë flakës së këtij revolucioni në Kosovë.

Dhe, pas takimit me Nanon në Tiranë (11 janar 1999), deklaron: "Nuk e njoh përfaqësinë zyrtare të Republikës së Kosovës të instaluar nga Rugova në Tiranë"! Pas Luftës së Dytë Botërore, ortakë me "dorën e zezë serbe" për të vrarë shqiptarë u bënë komunistët shqipfolës të farës ruse, të njohur përtej kufirit si stalinistë-enveristë, ndërsa në Kosovë, si rankoviçistë projugosllavë pa kombësi. Kjo farë ruse vrau shqiptarë në Drenicë (1945), në Tivar (1945) dhe në shumë pjesë të tjera të Kosovës.

Vrau edhe shqiptarë që nuk pranuan kolektivizimin rus. Vrau shqiptarë që nuk pranuan zakonet ruse në familje. Sa thellë kishte depërtuar etja për gjak ndër shqiptarë në ndërdijen e errët të enveristëve të zinj, mjafton të shfletosh titujt e gazetave ruse që botoheshin shqip në Prishtinë (1998), e ku vrasjet me atentate quheshin "heroizma", kurse kriminelët"heronj"!

Kjo farë ruse, e dirigjuar sot nga qendra e krimit që quhet SHIK, e të cilën Kosova e ka dhuratë prej Fatos Nanos, sipas obligimeve që kishte marrë ky me atë marrëveshjen namzezë të Cyrihut (1993), mbi "ndihmen reciproke" ndërmjet PSSH-së dhe LPK-së. Ky SHIK i farës ruse vrau edhe Tahir Zemajn më 4 janar 2003, oficerin më madhor që ka pasur Kosova ndonjëherë. Ata që shkelën marrëveshjen e Osllos herdokurdo do t'i gjykojë historia, sepse bllokuan organizimin e luftës. Ata do t'i gjykojë historia edhe për të gjitha vrasjet që u bënë në kontekst të kësaj marrveshjeje të cilën e shkeli "Mandela" i Kosovës me "shokët e tij të idealit"!

Bota Sot

[Arb]

Ja kush eshte Ademi qe frymon si nje Shka...


Si e vrau veten "Mandela" i Kosovës?
Ose: të gjitha mëkatet e Adem Demaçit (5)

Shkruan: Jusuf FERIZI

Duke zbatuar me besnikëri atë amanetin prej enveristit të devotshëm të Ramiz Alisë, se "edhe barë do të hamë, por në Shqipëri nuk do të lejojmë depërtimin e imperializmit amerikan", duke mos lënë gurë pa luajtur për ta karantinizuar Kosovën në kthetrat serbiane, duke punuar zellshëm në izolimin e saj të plotë nga Perëndimi, pikërisht ashtu siç e kishte getoizuar Enver Hoxha Shqipërinë plot 50 vjet, Adem Demaçi, duke bërë ku të dihet të satin mëkat, ngritet me tërë forcën kundër Konferencës së Rambujesë.

Demaçi në unison me moskovitët!

Për "Mandelën" tonë nuk kishte rëndësi vërejtja e ambasadorit (amerikan v. ime) Hill: "Disa anëtarë të delegacionit (shqiptar) në Rambuje janë për së tepërmi të disponuar si antiperëndimorë.

Disa prej tyre rrjedhin nga lëvizjet marksiste-leniniste, dhe si të tillë nuk janë ithtarë të angazhimit tonë (amerikan) në Kosovë, edhe pse deklarohen si të tillë". Demaçit nuk iu ngul as apeli i Z. Olbrajt drejtuar delegacionit shqiptar në Rambuje se fajtori për futjen apo mosfutjen e NATO-s në Kosovë do të gjendej në mesin e shqiptarëve dhe serbëve.

Për të nuk bëri punë as sugjerimi i mikut më të madh të shqiptarëve, Bob Doll, se mosnënshkrimi i marrëveshjes së Rambujesë nga ana e delegacionit shqiptar, do të bënte të pamundur intervenimin e NATO-s në Kosovë. Aleatët më besnikë të Demaçit në fushatën e tij të çmendur kundër Rambujesë ishin Albin Kurti dhe "Sulltan", Selimi. Këtë të fundit, për "meritat" e tij në fushatën kundër Rambujesë, Demaçi e shpalli "komandant suprem" të SHP të UÇK-së.

Ky ndryshim kuadror në "ushtrinë" e kuqe të "gjeneral" Demaçit, në Kosovë u quajt grushtshtet në UÇK. Kësaj fushate të çmendur iu bashkuan me një "apel" edhe do "veteranë" (komunistë) të gazetarisë në Kosovë, të cilët sot çelin vezë të klluqura në të përditshmën "Zëri".

Bashkë me ta, më 19 shkurt 1999, Demaçi u rendit në mbështetje të zellshme të demonstratave në Moskë, ku me portretet e Stalinit në dorë rusët brohoritën jo vetëm kundër Amerikës, por edhe kundër shqiptarëve.

Atë ditë, urrejtja e Demaçit kundër NATO-s dhe Amerikës ishte në unison të plotë me urrejtjen serbe kundër amerikanëve. Në fund, i zhgënjyer me dështimin e fushatës së tij kundër Rambujesë, duke dhënë dorëheqje nga posti i përfaqësuesit politik të UÇK-së, Adem Demaçi deklaronte: "Krenohem nëse kam arritur ta bëj të dështojë Konferenca e Rambujesë"!


"Mandela" kundër dënimit të Serbisë!

Ata shqiptarë që ishin kundër dënimit të Serbisë, pa mëdyshje, i takojnë atij konceptit që nuk do ta shohë popullin shqiptar si pjesë e gjeopolitikës evro-atlantike.

Janë këta individë që i takojnë atij koncepti të ngarkuar me bagazhin e vjetër politik, e që janë në lidhje të pandërprera ideologjike nëpërmes trajtave më të mynxyrshme stalinisto-enveriste.

Demaçi, ndoshta pa vetëdije, angazhohej për një vetëvrasje të shqiptarëve të Kosovës, sepse këtë politikë kriminale vetëvrasëse e kishte trashëguar nga diktatori Hoxha që pllakosi Shqipërinë përgjatë një gjysmë shekulli.

Demaçi donte ta reprizonte tragjedinë enveriste në Kosovë për të krijuar kushte të "reja" që bisha serbe, siç thotë Kadare, ta mbyste Kosovën në qetësi. A ishte i vetëdijshëm Demaçi se duke u ngritur kundër dënimit të Serbisë, po ngritej kundër lirisë së Kosovës?

Si pasojë e makinacioneve të kmerkuqve të Kosovës për vonesën e atij nënshkrimi që kërkohej të vihej në dokumentin e Rambujesë, u vranë dhe u masakruan mijëra e mijëra shqiptarë. Për pak, siç thotë Kadare, "armiqësia tradicionale" (ruso-karpatiane) kundër NATO-s dhe Amerikës, gati përfundoi në mbrojtje të Serbisë komuniste, kundër lirisë së Kosovës.

Në ato orë makabër të asaj blasfemie (prill 1999) kundër presidentit të Republikës së Kosovës, në ato ditë të rënda të atyre sharjeve që dukej sikur vinin nga bulqitë e llahtarshme serbokarpatiane, në atë meskohë të asaj herezie, e edhe kryeherezie, të atij profanimi kundër liderit më të pakontestueshëm shqiptar, për të cilin gjatë kohës së bombardimeve të NATO-s Tirana zyrtare dhe marksistë-leninistët e UÇK-së së Adem Demaçit kishin përgatitur gjyqin inkuizicionist bizantin, politikanët aventurierë, që kishin manipuluar dhe sabotuar luftën e UÇK-së, për një grimë pushtet të së nesërmes, mbajtjen peng të Rugovës në Prishtinë deshën ta shfrytëzojnë për eliminimin e forcës së parë politike që përmbyti komunizmin në Kosovë.

Segmente bizantine të faktorit politik të Tiranës dhe të asaj UÇK-së marksiste-leniniste, me një urrejtje të tipit mesjetar ndaj antikomunizmit, ndaj politikanit më me ndikim në Kosovë dhe në Shqipëri shkuan aq larg në atë prillin e vitit 1999, saqë akuzat e tyre kundër Rugovës në kohën e bombardimeve të NATO-s mund të krahasohen vetëm me akuzat e prokurorëve marksistë-leninistë të vitit 1945.

Bota Sot

[Andon]

Postimi origjinal është bërë nga Arb

Ja kush eshte Ademi qe frymon si nje Shka...


Si e vrau veten "Mandela" i Kosovës?
Ose: të gjitha mëkatet e Adem Demaçit (5)

Shkruan: Jusuf FERIZI

Duke zbatuar me besnikëri atë amanetin prej enveristit të devotshëm të Ramiz Alisë, se "edhe barë do të hamë, por në Shqipëri nuk do të lejojmë depërtimin e imperializmit amerikan", duke mos lënë gurë pa luajtur për ta karantinizuar Kosovën në kthetrat serbiane, duke punuar zellshëm në izolimin e saj të plotë nga Perëndimi, pikërisht ashtu siç e kishte getoizuar Enver Hoxha Shqipërinë plot 50 vjet, Adem Demaçi, duke bërë ku të dihet të satin mëkat, ngritet me tërë forcën kundër Konferencës së Rambujesë.

Demaçi në unison me moskovitët!

Për "Mandelën" tonë nuk kishte rëndësi vërejtja e ambasadorit (amerikan v. ime) Hill: "Disa anëtarë të delegacionit (shqiptar) në Rambuje janë për së tepërmi të disponuar si antiperëndimorë.

Disa prej tyre rrjedhin nga lëvizjet marksiste-leniniste, dhe si të tillë nuk janë ithtarë të angazhimit tonë (amerikan) në Kosovë, edhe pse deklarohen si të tillë". Demaçit nuk iu ngul as apeli i Z. Olbrajt drejtuar delegacionit shqiptar në Rambuje se fajtori për futjen apo mosfutjen e NATO-s në Kosovë do të gjendej në mesin e shqiptarëve dhe serbëve.

Për të nuk bëri punë as sugjerimi i mikut më të madh të shqiptarëve, Bob Doll, se mosnënshkrimi i marrëveshjes së Rambujesë nga ana e delegacionit shqiptar, do të bënte të pamundur intervenimin e NATO-s në Kosovë. Aleatët më besnikë të Demaçit në fushatën e tij të çmendur kundër Rambujesë ishin Albin Kurti dhe "Sulltan", Selimi. Këtë të fundit, për "meritat" e tij në fushatën kundër Rambujesë, Demaçi e shpalli "komandant suprem" të SHP të UÇK-së.

Ky ndryshim kuadror në "ushtrinë" e kuqe të "gjeneral" Demaçit, në Kosovë u quajt grushtshtet në UÇK. Kësaj fushate të çmendur iu bashkuan me një "apel" edhe do "veteranë" (komunistë) të gazetarisë në Kosovë, të cilët sot çelin vezë të klluqura në të përditshmën "Zëri".

Bashkë me ta, më 19 shkurt 1999, Demaçi u rendit në mbështetje të zellshme të demonstratave në Moskë, ku me portretet e Stalinit në dorë rusët brohoritën jo vetëm kundër Amerikës, por edhe kundër shqiptarëve.

Atë ditë, urrejtja e Demaçit kundër NATO-s dhe Amerikës ishte në unison të plotë me urrejtjen serbe kundër amerikanëve. Në fund, i zhgënjyer me dështimin e fushatës së tij kundër Rambujesë, duke dhënë dorëheqje nga posti i përfaqësuesit politik të UÇK-së, Adem Demaçi deklaronte: "Krenohem nëse kam arritur ta bëj të dështojë Konferenca e Rambujesë"!


"Mandela" kundër dënimit të Serbisë!

Ata shqiptarë që ishin kundër dënimit të Serbisë, pa mëdyshje, i takojnë atij konceptit që nuk do ta shohë popullin shqiptar si pjesë e gjeopolitikës evro-atlantike.

Janë këta individë që i takojnë atij koncepti të ngarkuar me bagazhin e vjetër politik, e që janë në lidhje të pandërprera ideologjike nëpërmes trajtave më të mynxyrshme stalinisto-enveriste.

Demaçi, ndoshta pa vetëdije, angazhohej për një vetëvrasje të shqiptarëve të Kosovës, sepse këtë politikë kriminale vetëvrasëse e kishte trashëguar nga diktatori Hoxha që pllakosi Shqipërinë përgjatë një gjysmë shekulli.

Demaçi donte ta reprizonte tragjedinë enveriste në Kosovë për të krijuar kushte të "reja" që bisha serbe, siç thotë Kadare, ta mbyste Kosovën në qetësi. A ishte i vetëdijshëm Demaçi se duke u ngritur kundër dënimit të Serbisë, po ngritej kundër lirisë së Kosovës?

Si pasojë e makinacioneve të kmerkuqve të Kosovës për vonesën e atij nënshkrimi që kërkohej të vihej në dokumentin e Rambujesë, u vranë dhe u masakruan mijëra e mijëra shqiptarë. Për pak, siç thotë Kadare, "armiqësia tradicionale" (ruso-karpatiane) kundër NATO-s dhe Amerikës, gati përfundoi në mbrojtje të Serbisë komuniste, kundër lirisë së Kosovës.

Në ato orë makabër të asaj blasfemie (prill 1999) kundër presidentit të Republikës së Kosovës, në ato ditë të rënda të atyre sharjeve që dukej sikur vinin nga bulqitë e llahtarshme serbokarpatiane, në atë meskohë të asaj herezie, e edhe kryeherezie, të atij profanimi kundër liderit më të pakontestueshëm shqiptar, për të cilin gjatë kohës së bombardimeve të NATO-s Tirana zyrtare dhe marksistë-leninistët e UÇK-së së Adem Demaçit kishin përgatitur gjyqin inkuizicionist bizantin, politikanët aventurierë, që kishin manipuluar dhe sabotuar luftën e UÇK-së, për një grimë pushtet të së nesërmes, mbajtjen peng të Rugovës në Prishtinë deshën ta shfrytëzojnë për eliminimin e forcës së parë politike që përmbyti komunizmin në Kosovë.

Segmente bizantine të faktorit politik të Tiranës dhe të asaj UÇK-së marksiste-leniniste, me një urrejtje të tipit mesjetar ndaj antikomunizmit, ndaj politikanit më me ndikim në Kosovë dhe në Shqipëri shkuan aq larg në atë prillin e vitit 1999, saqë akuzat e tyre kundër Rugovës në kohën e bombardimeve të NATO-s mund të krahasohen vetëm me akuzat e prokurorëve marksistë-leninistë të vitit 1945.

Bota Sot

Mirës shumë. Dakordohem me ty Arb. Nga ti kam një kërkesë shoqërore (vëllezërore), merre si të duash. SI E NJEH TI JUSUF FERIZIN DHE KUSH ËSHTË AI?

Mundësishtë biografinë e tij, ama shumë shkurtë.

[Arb]

Postimi origjinal është bërë nga Andon

Mirës shumë. Dakordohem me ty Arb. Nga ti kam një kërkesë shoqërore (vëllezërore), merre si të duash. SI E NJEH TI JUSUF FERIZIN DHE KUSH ËSHTË AI?

Mundësishtë biografinë e tij, ama shumë shkurtë.

Shkimet me larte nuk jane te miat. Nese pajtohesh atehere pajtohesh me pohimet e Gazetarit Jusuf Ferizi.

Rreth Gazetarit Ferizi ke nje artikull interesant ne Human Rights Watch, http://www.hrw.org/reports/1992/yugoslavia/

Po ashtu disa fjale rreth Gazetarit Ferizi ka thene edhe anetari i nderuar i FD-se, Progoni, tek, http://www.dardania.de/v2/board/view...r=asc&start=25

Gazetari Ferizi ishte nje nder penat me te dalluara dhe me te guximshme te Gazetarise se Kosoves.

Ai ka punuar si si dhe gazetar shume-vjecar i gazetes se perditshme, "Rilindja," dhe si korrenspondent i RTV te Prishtines, nga Lindja e Mesme ne vitet '80-ta. Kurse viteve te fundit ka punuar si gazetar i "Botes Sot."

Ai ka vdekur ne moshen 64 vjeqare, ne Dhjetor te vitit 2003.


Me poshte ke nje artikull kushtuar Gazetarit Jusuf Ferizi, disa dite pas vdekjes se tij.

Lamtumirë, Jusuf!

Ali ALAJ

Ditë më parë,nga skena publicistike e Kosovës shkoi njëri ndër veteranët me të shquar të gazetarisë shqiptare. Fjala e shkruar, tashmë ngeli edhe pa njërin nga gazetarët më të spikatur, i cili me penën e vet,përherë diti dhe u vu në shërbim të idealeve, synimeve,projekteve dhe realizimeve kombëtare. Dhe, sot them se më goditi thellë lajmi për vdekjen tënde or shok e mik.

.Shkove kur më së shumti i duheshe Minatorit tëndë. (Ai lindi në shkurtin e 1989, kur minatorët e “Trepçës” ishin vetëngujuar për ta kundërshtuar vërsuljen serbe që ta zhbijë çdo gjë shqiptare.) Edhe neve,shokëve dhe kolegëve të profesionit na e lë një zbarstësirë të madhe. Por, jeta kaq e paska – një përleshje e vazhdueshme për hapësira, vlera,cilësi – duke mëtuar gjithëherë avancimin shqiptar. Dhe, jeta shqiptare, e tillë ishte nëpër shekuj.

Mbi ne janë ushtruar të gjitha arsenalet tkurrëse, përndjekëse, zhbërëse. Disa dekada të këtyre planeve përbindëshore i përjeetuam edhe ne dhe, të shumice prej tyre deri tek holokausti i dytë në hisorinë e njerëzimit, e dëshmuam edhe në, i tërë populli shqiptar, e tërë Kosova. Të gjitha këto beteja, zakonisht fitohen, sado që lufta zgjat, dhe, nga zgjatësia që kishim përjetuar ne si popull, kishim përshtypjen indivuale, kuptohet se ajo, lufta pra, me të gjitha betejat e saja,nuk ka mbarim e të sosur. E kemi biseduar këtë sa herash. Njeriu del humbës vetëm kur përleshet me vdekjen.

Tri dekada te njohes dhe punes sonë të përbashkët,së pari në “Rilindja”,e më pastaj në TV Prishtina, që nga vuarja e themeleve të këtij institucioni,që ne,atëbotë,e kishim cilësuar hapin e parë drejt shtetësisë së ardhshme të Kosovës, sot më zgjojnë reminishencat e atyre përpjekjeve titanike për ta dëshmuar dhe për ta realizuar sensin krijues të shqiptarëve. Vitet e shtatëdhjeta të shekullit të kaluar,i kishim të ndara në shumë fronte. Duhej ta mësonim një teknologji krejtësisht të panjohur prej nesh dhe duhej dhënë asaj shpirtin dhe fjalën sh q i p dhe s h q i p t a r q e .

Hiç më e lehtë nuk ishte ndeshja jonë ( e një ekipi numerikisht të vogël gazetarësh, redaktorësh,regjisorësh, kameramanësh,e kuadrove tjera teknike) me nacional-shovinistët Serbian,me pengesat dhe kurthet e tyre,me sabotimet dhe kërcnimet e atij tarafi thellësisht antishqipar.Ia dolëm me fitore në këto dhe frontet tjera. Majordomët e antishqipatirizmës në Beograd, duke synuar qe të na ligështonin dhe dekurajonin, përditë e pënatë, na thoshin : “Ju shqiptarët nuk dini dhe nuk mundeni të formoni Televizion, prandaj rrini nën qatinë tonë.”

Udhëheqja e atëhershme e RTP – Ismail Bajra, Riza Alaj dhe Fahredin Gunga,të vetëdijshëm për misionin dhe përgjegjësinë që kishin marrë,të caktuan Ty, Jusuf redaktor të Rubrikës së brendshme,duke e ditur këmbëngulësinë tëndë për ta kryer secilën detyrë që e vinte para teje shoqëria shqiptare. Ne, ai ekipi i vogël, ku shquheshin edhe Faik e Vera Hima, Muhamet Mjeku, Qenan Shaipi, Qemal Hasani, Fadil Presheva, Marash Berisha, Veli Vraniqi, Kemal Çarkaxhiu e Pranvera Veliu, Sali Kavazi dhe një dyzinë emrash të tjerë të pionerisë televizive shqiptare, me mund, sakrifica dhe vetëmohim mbinjerëzor, arritëm që t’i thejme planet dhe ta sjellnim TVP në Prishtinë pothuaj dy vjet para afatit të përcaktuar. Dhe, t’ua pëlcisnim zemrat nacional shovinistëve Serbian. Kurse, Ti, nga gazetari i madh i “Rilindjës”, u bëre emër i madh i gazetarisë televizive. I tillë mbete deri në okupimin e dhunshëm të shtëpisë sonë.

TV e Prishtinës u bë institucion e nderit dhe krenarisë kombëtare,edhe pse në ndërkohë pati përpjekje të parreshtura për ta denigruar, zhvlerësuar,kompromituar, madje edhe orvajtje për ta mbyllur. (Këtë të fundit, mbylljen pra, e kishte kërkuar renegati Ali Shukrija që në prnaverën e 1981) Këtyre furtunave ne të gjithë bashkarisht iu bëmë ballë plotë dhjet vjet. Opinioni kosovar nuk i diti këto fakte,e pati edhe përpjekje denigrimesh përbindëshore. Sot, prandaj,në këtë ditë kur po ndahemi, më duhet të t’u them bartësve të një teze ekstremisht absurde që për fshehur veprimet e veta tinzare dhe antikombëtare thonë se “RTP ka qenë serbe”.

RTP kurrë,po e përseris – kurrë nuk ka qenë serbe.RTP ka qenë dhe do të mbetet(edhe tash kur është i ngulfatur) vlerë shqiptare dhe vetëm shqiptare.Duke e parë dhe përjetuar rëndë furinë rrënimtare që ishte vërsulur ndaj Kosovës dhe ndaj shqiptarëve nga Serbia e ngërdheshur vrastare, gjenocidale, kriminale, ne të dy, veç e vec, por për të njejtën ditë dhe me të njejtin tekst,më 14 shkurt 1990, e braktisëm anëtarësinë tonë në LK dhe kështu e hapëm rrugën e shpërndarjës së organizatës partiake dhe të departizimit të TV Prishtinës. Kishim shkruar: Nuk duam të jemi anëtarë të një organizate e cila lejon dhe urdhëron dhunë e vrasje. Akuzate duhëheqjeve të atëhershme ekzekutive dhe profesionale e partiake të TV dhe të RTP-së ndaj nesh ishin të rënda,ekskomunikuese.Por,ne ia arritëm qëllimit – TVP defenitivisht shkëputi çdo lidhje me pushtetin,edhe pse ende kishin ngelur brenda cennsorët.

Rrugëtimin tonë në vijën nacionale, e tronditën dhe e minuan nga të katër anët. Derisa Serbia, defenitivisht, me 5 korrik 1990, e pushtoi shtëpinë tonë dhe,jo vetëm që na hodhi ne në rrugë,por për një dekadë e vrau fjalën shqipe.

Serbia Millosheviqiane, RTP-ën e kishte shpallur armikun e saj numër NJË dhe duke e ndjekur logjikën e saj pushtuese,për të njëjten ditë okupoi edhe Kuvendin e Kosovës – duke manifestuar kështu pezmin dhe barbarinë e saj ataviste ndaj aleancës vepruese në vijën shtetformuese që tashmë ishte ngritur në Kosovë: Popull – Kuvend – Intelegjenci – Informim publik. ( Për ta sfiduar pushtimin Serbian dy vjet nxorëm gazetën “Dielli” dhe më 1990 bëm 4 greva urie- në Vienë, Nju Jork, Bruksel dhe Paris në shenjë denoncimi dhe demaskimi të politikës serbe). Por, edhe pse kanë kaluar pothuaj 14 vjet, RTP edhe mëtej ngel e heshtur - çuditërisht edhe tani dhunshëm.Kemi biseduar shpesh për këtë fat nopran të institucionit tonë.

Gjithmonë bashkarisht e kemi pasur bindjen se RTP do të kthehet – vetëm kur Kosova të kthehet në pronësi shqiptare, në pronësi të Kosovës.Pra kur Kosova t’i kthehet Kosovës. Disa herë e ke thënë – i përçudshëm është fati i Kosovës dhe bëhet edhe më i pakuptueshëm kur – Kosova, pothuaj pesë vjet pas çlirimit mbetet pronë e UNMIK-ut në të cilën gërryejne e zhgërryjnë gjithëfarë sojesh e sorrollopësh.

Vdekja e befshme, të la pa këtë përgjigje qenësore – kur do të plotnohet dhe rrumbullaksohet liria e Kosovës. Me një fjale, kur do të përbyllet me sukses cikli krijues I shtetit të Kosovës,i Dardanisë antike,siç e kishe dëshirë dhe përcaktim ta quaje.

Në rrugën tonë profesionale patëm rrespekt për diversitetin e mendimeve dhe bindjeve.Qëllimi ishte një,sikurse i tërë popullit – liria dhe pavarësia e Kosovës.Dallonim tek rrugët dhe mjetet e arritjes së këtyre dy postulateve me piedestale te kuptimsisë njerëzore dhe të jetës së dinjitetshme.Prandaj, ti nuk pushove së shkruari, gjithnjë duke theksuar se vija jote e angazhimit – është tërësisht kompatibile me rrugën institucionale.

Herën e fundit që u takuam, para tri javësh m’i the këto fjalë : “Kush nuk i rrespekton organet e veta,nuk ka perspektivë të futet në familjen e popujve shtetformues. Ky mosrrepskt po na ndjek ne dhe ky nuk është ogur i mirë…”U dakorduam plotësisht, sepse, sot politikën duhet ta bëjmë në Parlament, në Qeveri dhe në Presidencë. Vetëm në vitet e nëntëdhjeta ishim të detyruar e shtrënguar të bënim politikën nëpër oda, shkolla,kisha e xhamia,madje edhe nëpër livadhe.Të në kujtohen tubimet e pajtimit të gjaqeve. Të na kujtohet tubimi madhështor të Verrat e Llukës. Atëbotë, të gjithë ishim bashkë, një me një frymë dhe me një zë. Pse, sot të mos jemi po ashtu – një , me një zë dhe me një frymë?! Cili është misteri i kësaj zezone? Tek e fundit, a ngeli ndonjë gjë e mistershme, mes teje e meje?

Jusuf, e mbarove rrugën tënde të gazetarisë dhe në këtë rrugëtim tëndin ngele profesional dhe nuk u hamende.Që nga koha kur u njohëm e deri ne shkuarjen tënde në jetën e përtejshme u angazhove për një postulat,të cilin e rrumbullakove me titullin e botimit tëndë të vetem publicistikë:”Kosova nuk është Serbi. ”Mirëpo shkrimet tuaja analitike, të thukshme, fshikulluese, që nga fundi i të gjashtëdhjetave e këndej, janë sa një dyzinë librash dhe – janë një kontribut i pazëndësueshëm i gazetarisë dhe kulturës shqiptare në Kosovë në trojet tona etnike.

Të qoftë i lehtë dheu i tokës sonë.

Lamtumirën po ta them nga Amerika e largët, nga vendi kampion i demokracisë, lirisë së fjalës dhe mendimit e bindjeve dhe ku nuk ka ndëshkim të diveristetit, pra të mendimit ndryshe.Unë jam i bindur se duke menduar ndryshe, e gjejmë të përbashktën tonë kombëtare. Por, duke vepruar ndryshe, duke i mëshuar njëri çekanit, e tjetri kurdhës, veçse do të largohemi nga qëllimi ynë final. Këtë nuk mund të na e falin as fëmijët tanë, e lërë më gjeneratat që do të vijnë.

[Arb]

Qeni cetnik shka - Adem Demaci edhe sonte tregoj dhimbje per popullin e vete shka.

Ne nje interviste ne RTK, ai "me dhimbset populli i shkrete Serb qe eshte viktime e politikave te gabuara te politikaneve te tyre."

Heu bre nonen e nons o Adem gabeli, po a aq shume po te dhimbet populli cetnik shka a?

Paramendojeni nje njeriu si Demacici qe ndien keqardhje per cetnike shkije, i jepet nje rroge e majme, vozites personal e benificione te tjera nga qeveria aktuale e zagareve enveriste.

[Qika^Me^Kule]

Postimi origjinal është bërë nga Arb

Qeni cetnik shka - Adem Demaci edhe sonte tregoj dhimbje per popullin e vete shka.

Ne nje interviste ne RTK, ai "me dhimbset populli i shkrete Serb qe eshte viktime e politikave te gabuara te politikaneve te tyre."

Heu bre nonen e nons o Adem gabeli, po a aq shume po te dhimbet populli cetnik shka a?

Paramendojeni nje njeriu si Demacici qe ndien keqardhje per cetnike shkije, i jepet nje rroge e majme, vozites personal e benificione te tjera nga qeveria aktuale e zagareve enveriste.

Tybe me vemendi e shikova sonte ne RTK... thash ta shoh se cka po lehe , si gjith.... ka me vdeke me qeto mend pusani.

[vjeshta]

Ngadale se keq qenkeni ngut!

Se me i thene nje njeriu ,qen dhe qe leh ,qe ka kaluar 30 vjet ne burg serb per qeshtjen e atedheut ai njeri duhet me i pas vet 31 vjet burg ama ,per atdhe .

Shkur ,lejani politiken politikanve mbasi nuk dini me lexu mes rreshtave te asaj qe ka thene .

[Qika^Me^Kule]

Postimi origjinal është bërë nga vjeshta

Ngadale se keq qenkeni ngut!

Se me i thene nje njeriu ,qen dhe qe leh ,qe ka kaluar 30 vjet ne burg serb per qeshtjen e atedheut ai njeri duhet me i pas vet 31 vjet burg ama ,per atdhe .

Shkur ,lejani politiken politikanve mbasi nuk dini me lexu mes rreshtave te asaj qe ka thene .

Une e shof kretesishte nje Adem tjeter qe ti na tregon sonte

Tybe askush nuk po mendon te futte ne politike nime... sonte nuk koke tu pa mir mooi....

Perderisa Ai Ademi i dikurshit e i tashit qe e ka harrue torturat dhe skandalet ndai serrbve , pse t'ja rikujtoim ne tash ???

Nejse........ se ai ishte mendim im.. dhe ashtu u shpreha se politiken po ta lem ty sonte motrushe...!

Nate e mir ty...

[Llapi]

Postimi origjinal është bërë nga Arb

Qeni cetnik shka - Adem Demaci edhe sonte tregoj dhimbje per popullin e vete shka.

Ne nje interviste ne RTK, ai "me dhimbset populli i shkrete Serb qe eshte viktime e politikave te gabuara te politikaneve te tyre."

Heu bre nonen e nons o Adem gabeli, po a aq shume po te dhimbet populli cetnik shka a?

Paramendojeni nje njeriu si Demacici qe ndien keqardhje per cetnike shkije, i jepet nje rroge e majme, vozites personal e benificione te tjera nga qeveria aktuale e zagareve enveriste.

haaaaaaaaaaaaaaaaa koke qart krejt
a veq qe Baca Adem ishte shum i gezuar qe serbia e fitoi te trasht e surles a haaaaaaaaaaaaaaa
shaje shaje e shfryju pak se ne siklet e madhe jeni ju disa ish bashkpuntore se shkive besa

hajde ngushllime
qe serbija e fitoi te trashet e surles

[Guri i madh]

Postimi origjinal është bërë nga vjeshta

Ngadale se keq qenkeni ngut!

Se me i thene nje njeriu ,qen dhe qe leh ,qe ka kaluar 30 vjet ne burg serb per qeshtjen e atedheut ai njeri duhet me i pas vet 31 vjet burg ama ,per atdhe .

Shkur ,lejani politiken politikanve mbasi nuk dini me lexu mes rreshtave te asaj qe ka thene .

Vjeshta pershendetje ,


sot me vet Adem Demaqin 28 vjet burg qe i ke mbajt qfar dobie i kan sjell kosoves e shqiptarve në pergjithsi nuk ka pergjegj,je ,qka ka perfitue kombi shqiptar nga nji levizje marksiste leniniste qe e akuzonte ish jugosllavin se kishte lshue rrugen e marksizmit e leninizmit ,duke andrrue se me ket levizje edhe duke e simpatizue XHELATIN ,ENVER Hoxhen do te nxjerrin kosoven nga kthetrat e sllaveve e me ja bashkangjit SHqiperis ,kur dihet se rezhimi i Enver Hoxhes mbi jetonte fal KGBes e te percjellura nga UDBja ,po e japi nji shembull HAMIT MATJANININ e ka zbulue KGBja e ka njoftue UDBen e UDBja qeverin shqiptare e krejt aj grup jan burgos

vjeshta shum ju pershendes kam respekt per juve

[vjeshta]

Postimi origjinal është bërë nga Guri i madh

Vjeshta pershendetje ,


sot me vet Adem Demaqin 28 vjet burg qe i ke mbajt qfar dobie i kan sjell kosoves e shqiptarve në pergjithsi nuk ka pergjegj,je ,qka ka perfitue kombi shqiptar nga nji levizje marksiste leniniste qe e akuzonte ish jugosllavin se kishte lshue rrugen e marksizmit e leninizmit ,duke andrrue se me ket levizje edhe duke e simpatizue XHELATIN ,ENVER Hoxhen do te nxjerrin kosoven nga kthetrat e sllaveve e me ja bashkangjit SHqiperis ,kur dihet se rezhimi i Enver Hoxhes mbi jetonte fal KGBes e te percjellura nga UDBja ,po e japi nji shembull HAMIT MATJANININ e ka zbulue KGBja e ka njoftue UDBen e UDBja qeverin shqiptare e krejt aj grup jan burgos

vjeshta shum ju pershendes kam respekt per juve

Edhe djalin e dajes tim me e pyet pse ke luftu para 10 vjete nuk din me te tregu !Dhe ,se si kan vazhdu rrjedhat mbas lufte edhe ne nuk e dijme se pse kan luftu keta edhe pse qe kemi ndejt duke i shiquar prej ekranit .Ose po gabohemi ne ,ndoshta keta e dijn se pse ,vetem qe nuk iu eshte dal siq kan mendu /imagjinu ?!

Dhe ,pa marre parasysh se a e dijn keta se Pse ,ne duhet ta dijm ,...ne e dijme qe rezistenca e tij ne burgje se qka ka reflektu tek ne ...qendrimin ,Guri !

Dhe me e shiqu holle e holle ,kthjelltesin e mendjes se tij ;me 30 vjet burg ,me kfjelltesin e disa antarve qe gjinden ne forum qe 3 vjet eshte si dita me naten .

Pershendetje Guri ,respekt edhe per juve ,asgje personale.


Ps: Guri ,ti a e din pse je ktu(ne forum) ?lol

[winona]

Une mendoj se Adem Demaqi meriton pak respekt e nese jo sipas jush, nuk e meriton bile kurrsesi sharje e me ofendue ne kete menyre.
Ai e ka kalue pothuaj gjysmen e jetes neper burgjet sllave,ne vetmi(qeli) nuk e di a e dini qka do te thot te jesh shqiptar i burgosur politik ne burgjet jugosllave.Ai vertet ka punue n'bazè te teoris Marksiste-Leniniste,po une nuk shoh diqka te keqe ne kete teori.
Problemi eshte se ajo nuk ka mund te funksionoj deri me tani ne praktik.

[Guri i madh]

Postimi origjinal është bërë nga vjeshta

Edhe djalin e dajes tim me e pyet pse ke luftu para 10 vjete nuk din me te tregu !Dhe ,se si kan vazhdu rrjedhat mbas lufte edhe ne nuk e dijme se pse kan luftu keta edhe pse qe kemi ndejt duke i shiquar prej ekranit .Ose po gabohemi ne ,ndoshta keta e dijn se pse ,vetem qe nuk iu eshte dal siq kan mendu /imagjinu ?!

Dhe ,pa marre parasysh se a e dijn keta se Pse ,ne duhet ta dijm ,...ne e dijme qe rezistenca e tij ne burgje se qka ka reflektu tek ne ...qendrimin ,Guri !

Dhe me e shiqu holle e holle ,kthjelltesin e mendjes se tij ;me 30 vjet burg ,me kfjelltesin e disa antarve qe gjinden ne forum qe 3 vjet eshte si dita me naten .

Pershendetje Guri ,respekt edhe per juve ,asgje personale.


Ps: Guri ,ti a e din pse je ktu(ne forum) ?lol

veq nji sqarim nji i burgodsor politik qysh thot populli HAKIKAT nuk ka ngjyra politike e nuk pretendon poste ,une ADEMEMIN edhe familjen e tij i njoh qysh kur ka qen ne burg bile e njoh e mikun e tij ka punue si rrobaqeps ne prishtin ,mos te qprushum shum ket muhabet per ademin e jeten e tij ne burg e pas burgut martesen me nji vajz 21 vjeqare pensonin 1000 euro nga hashim thaqi ,po ti mendosh per te adhurarit e tij vamilja novosella tre vlezrit multi milonerat e pas lufte SELATINI ,SABRIA e BEDRIA , veq ky i fundit nuk i ka raportet e mira me vllazni se parja esht ne pytje ish te perndjekur politik e tash jan multi milonera