Vargje nga autori Xhelal Ferizi

[lirik]

E ju atdhe nëse nuk doni

autori xhelal ferizi nëpër vite me vargje shqiptare

e ju atdhe nëse nuk doni
asnjë dhe mos ju mbajtë n'gji
mbetshit si qyqe a si demoni
të mallkuar në elegji

e ju as n' kokërr dhe e t' zallines
mos ju ndejt mishi as gjaku
në qoftë se në mote e shekuj t 'stines
nuk ju dhimbsen trolli e praku

nëse atdhe ju s 'doni o fise
kahdo jeni ju shqiptare
askund ju mos paqit hise
as mbi dhe as n' trotoare

por atdheu me punë tregohet
me punë duhen mëmë dhe at
se me fjalë ai nuk ndërtohet
veq me punen dit e nat

e ju atdhe nëse nuk doni
as me u joshë në punë t'zhvillimit
nëpër shekuj do t'gjëmoni
nëpër turp e qthurje t' krimit

e do të ju mbesin trojet t'shkreta
e do të ju qajnë gjith moti e stina
e s' ju thot kush tu ngjat jeta
porsi qyqes mbi djerrina

as asaj kush nuk i flet
as s' ja don zërin karajfili
kush mbi dhe se përshëndetë
dallëndyshja as bilbili

se ajo ësht një zog i true
veq tue kja i shkojnë moti e stina
kund fole nuk ka ndërtue
i len vezt nëpër lugina

i len vezt kah do shpërnda
puna e sajë ësht gjithmonë loti
tjeter s 'din po veq me kja
me u ankue gjith sa të jet moti

prandaj ju fise shqiptare
mbani gjallë dy dashuri
punen kult e gjuhë kombtare
e atdheun ku i thonë etni





e mos punofshi për atdhe
me e lulzue shqipninë etnike
mos u pafshi n' kombe e fe
as nder globe galaktike

shum ma mirë me ju humbë fara
as si hije mos me mbetë
se të mos dilni në fusha e ara
me punue për bereqet

shum ma mirë një hiq të jeni
shum ma mirë t 'mos ket shqiptarë
se mbas dore atdheun ta leni
me i lanë trojet si n' kumarë


si në kumarë a si në bigjoz
veq pse u thot kshtu dembelija
kush tue dalë ma karagjoz
e kshtu djerrë po jet shqipnija

vuaj për ujë e vuaj për dritë
veq pse punes si përveshen
jan tue qthurë endacakritë
se në punë radhët nuk ngjeshen

po përsheshen llafe të kota
ma shum fjalë se punë konkrete
njejt etnisë po i sillet rrota
me varfri mbi tokë e dete

e nëse dheun etnik mbas dore
ju e leni e nënqmoni
nëpër stinë e dit kohore
endacak ju do t'gjëmoni

si të pa vlerë kah globi i huaj
askund hapur s' keni portë
do të myket gjaku i juaj
endacak tue kja në aortë

nëse ju puntorë s 'do të jeni
punë e djersë ju nuk do të doni
nëse hani e pini e fleni
e për pare ju ëndrroni

nëse nuk hyni në për miniera
edhe arat me i bë kutija
e nuk ju joshë kund puna e vlera
shum ma mirë t' mos jet etnija

se mbi dhe tue kja s' jetohet
tue shitë nderin për pak pare
me varfri moti nuk qohet
gjith tue kja fiset shqiptare

xhelal ferizi autori nër vite me vargje shqiptare

[lirik]

Thirrje

xhelal ferizi nëpër kohra me vargje shqiptare



Thirrni yje e thirrni fate
thirrni zotit thirrni vleres
e mos rrini qyqe nate
degë me degë qe kndon pranveres



se ai hasmi me kuaj druri
ka hy ne vend te kastriotit
ne mes himare qanë biluri
si çameria dikur motit



sot aq afer esht ky kobi
qe po i sillet dheut e detit
e ju shpernda m’ rrini rreth globi
ju qajnë fushat t’ bereqetit



ju qanë dheu ju qanë çdo prrue
greku grryen gjith per nen dhe
ju me gjasë jeni verbue
mbas mashtrimit n’ pare e fe



ju qanë kosova e çameria
ju qanë i varfer edhe fshatari
kahdo shkret ju mbet malsija
veq pse atdhe nuk don shqiptari

xhelal ferizi liriku nëpër vite me vargje shqiptare

[lirik]

Eni eni o ju mote
ENI ENI JU O MOTE

xhelal ferizi autori i vargjeve shqiptare

Eni eni ju o mote
gzone token kastriote
gzone dheun e gzone qiellin
yje e rreze e hanë e diellin
gzoni fijet gjithkombtare
n’ pamvarsi t’kososvs shqiptare
eni eni ju o stinë
ti bilbil e kanarinë
zgjedhni këngët ma të mira
kahdo të shkoni n’ troje t’lira
nxjerrni rimë prej atij zog sqepit
kahdo shkoni sukë a shkrepit
kahdo shihni lule a bari
kahdo flitet n ‘gjuhë shqiptari
e kur të bjerni mbi rrafshina
përmbi ara e mbi ledina
thuajani kanges argjentare
n’ pamvarsi e festë kombtare
sa të ket shekuj mos me e ndalë
kahdo t’ shkoni mal më mal
edhe poshtë kah lumi i bardhë
se tash dita u nisë me ardhë
si në dardanë si në tjera troje
prandaj kndoni me sqep goje
se ju ka hije cicrima
në qdo varg kah kanga e rima
shkoni e dilni kah qershia
se ju ka hije larmia
kraht e bukur që u shpalosen
kangt e juaja kurr t’ mos sosen
me tjerë zogj e me shpendë tjera
n’ kang ju shkofshin moti e vera
tu i kndue shendit t’ pamvarsisë
ju shkoftë moti i përjetsisë
bashk me pllumba me shum lara
degë më degë kah shega e nara
zemra juaj me varg mahnije
këndoft në shekuj pamvarsije
bashk me rimen kangatare
degë më degë mbi tokë shqiptare
në pamvarsi at madhështore
mbi hjeshinë e tok’s arbnore
zemra juaj ore bilbila
gzoftë lulkuqe e karajfila
lpenrat tuaja n’ mjedis ere
u brushofshin n’ fllad pranvere
me at sharm t’ bukur t ‘larmisë
n’ fusha t’ gjera t’ dardanisë
e u jehoftë kanga fisnike
mbi shqipni kahdo etnike
e ju i gzofshi gurë e dhe
gjuhen shqip që i mbanë tri fe
e në vatan me kangen shqip
kahdo shkofshi pip më pip
gzofshi lug e gzofshi koder
me malsi mirditë e shkoder
kahdo gzofshi rrema e lisa
krejt kosoven n’ tirqi e plisa
e dallëndyshet ëngjëllusha
myzeqenë ma gzofshi n’fusha
me labëri korqë e kuqoven
vlorë sarandë e libohoven
gjithmonë verë e paqit stinen
e ma gzofshit artë janinen
gjithmonë n’ kangë ju gzofshit breza
follorinë e kah preveza
lulet gurrat e delvines
me divjakë e fushë t’ kanines
edhe të bukuren gjirokaster
tepelenë e mallakaster
rima juaj e cicerimit
mi gzoft mat e lugje t’ drinit
t’bukuren krujë durrsin antik
që i lmon hana n’ dy qerpik
e porsi rrezja n’ klorofil
kndofshi ëmbël mbi ksamil
ashtu kanga e juej me nxe
tue ngazllye gzoftë gurë edhe
mi ngazlloftë pukë e iballe
lezhë shëngjin të argjendta zalle
edhe të bukuren velipojë
malsi t’ vogel me tropojë
kndo bilbil në pamvarsi
shpaloj brushat plot larmi
thurja kangen dibres t’ madhe
manastirit mbi livadhe
strugë e ohrit e e tanushes
kah pollogu flutro fushes
nisu n’ grykë të kaqanikut
e n’ prekaz n’zemer t’qelikut
kndo mb i kullë me kulm të arit
mu në trollë të Adem Jasharit
kndoj bilbil asaj trimrije
n’ gurrë t’ melosit n’ tel sharkije
kndo bilbil me fllanza e moter
mbi shqipni n’ secilen voter
e mos le voter me lot
se për kangë zemra thrret sot
po thrret zemra e dardanisë
toka nanë e të lashtë etnisë
edhe kalatë kahdo n’ bedena
durrs kavajë e tepelena

me ulqin plavë bukuri
hot e gruden me guci
eni eni o ju mote
ktu në trojet kastriote
e na sjellni zogj prej ari
me ligjrue në gjuhë shqiptari
e na sjellni karajfila
dallëndyshe e bilbila
le t’ këndojnë përmbi qetina
përmbi ara e ledina
përmbi dheun e bukurisë
që u vesh n’ sharm të pavarsisë

XHELAL FERIZI AUTORI I VARGJEVE SHQIPTARE

[lirik]

Nuk duam vetëm shtet dhe pamvarsi

Xhelal ferizi autori nëpër vite me vargje shqiptare

nuk duam vetëm pamvarsi shtet pushtetarë
deputet parlamente kravata
duam buk e punsime për secilin shqiptarë
nuk duam shum llafe të gjata

duam hise në atdhe
duam të drejtën për pronë
nuk duam të shkelni mbi ne
hajdut satan e demon

duam edhe ne me shiju pak jetë
sado pak barazi
nuk duam jasht atdheut me mbetë
të veshur me lot e mërzi

duam në token e të parve
mbështetje të drejtë legjitime
nuk duam përbuzjet e trutharve
nuk duam ma mohime

mjaft ma pa punë
mjaft ma me tradhti
mjaft ma krim e dhunë
mjaft ma në ankth duke u gdhi

duam edhe ne pak dritë
duam të ndjehemi të dikujë
të dijmë ku lindëm e ku jemi rritë
përse ne gjithmonë të huaj

q’ësht ky ligj bizarë
llahtare demokraci
që trishton kahdo shqiptarë
i vret me mohim e varfri

ligj ky për krokodila
por jo për njeriun e gjallë
a e shihni o bilbila
po vdesim për punë me mallë

punë nuk na japin
kahdo po na degdisin
shqiptarë ku e ndalni vrapin
e shekujt me ikë po ju nxisin

si ikë njeriu nga atdheu si pa krye
të kujtë qenkemi ne
për se kemi lindur me u thye
me u shitë si treg e me u ble

pse mall qenka shqiptari
pse ky qenka ligj i planetit
për ne varfria e litari
per të tjerët kurorat e mbretit

motivi qenka ky në jetë
të vuajm u dashka me ardhë
mbi dhe ku ka ujë e det
ku ditë nuk ka të bardhë

varfri varfri papunsi
gënjeshtra mashtrim e vrap
gënjeshtra e paudhsi
lëpirje servile me llapë

rend na qenka ky mizorë
dikush të lahet në ari
shqiptari të vuaj i gjorë
mbi dhe qysh se e la i pari

i ndrrohen miq e zotri
padron që e kalirojnë
me zgjedha moderne n’ skllavri
me copa të vogla e mashtrojnë

vrapon i mjerë qytetari
fshatari për buken e gojes
ndërmjet ju hyn bizari
me djallzore pafundësinë e lojes

vuan edhe i riu mjeran
nuk din se ku të mbahet
kah krimet joshen mbas padronve pran
mandej në gjak kafshata ju lahet

nderi nuk ësht askund
as djersa merita e buka
s’ paguhet asnji mund
do të shemben male e suka

duart shtrëngohen vrastare
e qorbat përzihen sabotatore
medet do jargë që shiten n’ pazare
sa lojë e pa fund njerëzore

aman qfar brrylash sa shtyhen
kafshrorë për mbi jetesë
por shpitrta t’ pafajshem po thyhen
e globi po mbetet pa besë

buka buka puna
ëndrra e qytetarit
fabrika bujqsia o quna
o breza të djegur t’ shqiptarit

pse vuajm perse njeriun po e shkatrroni
përse po prishni sa qenje mbi dhe
përse qdo ndjenjë nga trupi e largoni
nuk leni kund mshirë as fe

zhgënjim kahdo i brezit zhgënjim
secila moshë ankohet
nuk ësht sistem jo ky ësht krim
demokracia po aktrohet

skllavri quhet kjo
garë instikt krokodilash
ngritu o njeri e dallo
kët garë hajdutsh e kopilash

kjo ësht feudalizem
e rend skllavopronarë
mashtrim kriminalizëm
i mbushur me mercenarë

botë fodulle me prirje
mashtruese e krimogjene
kjo ësht një jetë nxirje
që kohrat do i bën legene

të shkelë këmba e padronit
femra shitet për buk e kafshore
njeriu si përmbahet zakonit
por turrjeve jo parimore

u vra u vra njerzia
e vrau gjithkah mashtrimi
vrasësja pseudodemokracia
kjo maskë ku mshefet krimi

hajduti e vjedhë fabriken
hajduti e vjedhë trezorin
hajduti e paraqet etiken
ne ballë e kemë puthadorin

burra nuk ka ma as gra
nuk mbahet ma kund princip
mbas vrapi e kafshate shpërnda
vetrvrasjet po bëhen shqip

na vrau pseudo mashtrimi
na vrau pseudosistemi
na vrau pseudo njerzimi
na vrau pseudo kalemi

na vrau psuedoligji
na vrau psuedo rendi
na vrau pseudo imigji
na vrau edhe pseudokuvendi

na vrau pseudo buzqeshja
na vrau pseudo norma
na vrau edhe zgjërdheshja
në mija lavirosëse forma

na vrau e famshmja kravata
vizlliima e rrejshme e hajdutit
na vranëedhe llafet e gjata
e koka shkurtpamse e hutit

na vranë na vranë na vranë
na shanë na than tradhtorë
me ligje mbi kokë na ranë
grabitsa e puthadorë

kurvarët në anën tjetër
hafijet mbi foristrada me rrota
sa bosa mafioz e lugeter
na vrau i yni e bota

na vrau pseudomiqsia
gjuhët satane rrencare
na vrau premtimo rrencëria
e ftyrat me mallkime bizare

diten të qajnë natën të vrasin
në punë për pesë lek të duan motër e grua
por ankueshëm prore me faj bërtasin
qka dreqin paskan a thua

dukush dridhet për pak lek
dikush mbi zare e kazina
disa pran poshtrimit rrijnë jan stermekë
me duart lypsare kah stina

q’ drejtesi bizare ësht kjo
poshtë kjo botë grabitqare
njeri kurr për kend mos voto
vdekshin mashtrimet tradhtare

poshtë bizariteti
poshtë shkolla e mashtrimit
e loti i aktrimit sa deti
poshtë kjo botë e zhgenjimit

poshtë ore dyftyrsia
poshtë edhe gjuha e intriges prej tuli
poshtë ore e gjith pa besia
poshtë se globin na e shkuli

toka po qanë me dhe
mashtrimi gjithkah po mbjellet
na vranë njez duke ble
mbi rrrena ligji po mbshtjellet

duam jetë punë dashuri
besë po duam përkushtim
mjaft me hajdutri
ngrihuni njerzimi im

xhelal ferizi autorë shqiptarë nga Mitrovica e Kosoves
në mërgim shumvjeqarë

Vargjet jan shkruar para shum vitesh nga autori por kan ndejt në Arkivin tim
për her të parë kan dalë në nji forum shqiptarë

[lirik]

Puna

Puna
SHKRUAN XHELAL FERIZI AUTORI Në MëRGIM
o shqiptarė n’atdhe kah jini
t’ gjitha moshat me gjini
a thue vallė një gjë e dini
kush ju jepë shpresė e liri
kush ju jepë dritė gaz e qehre
kush ju bėn me u ndje krenarė
si n’ per fshatra si n’ për shehre
kush ju jepë emrin shqiptarė
kush ju jepė nderin,stolinė
edhe namin përmbi dhe
kush ësht ai që mbanė shqipninė
vetëm puna për atdhe
puna pra puna o të mjerė
punen shpallne t’shejtë e t’ mirė
mos,lakmoni,n,dhena,tjerė,
se,për,besė,s,ju,bjen,aq,mirė
puna,puna,e,gzume,puna
ajo,shejtri,ma,e,ndershmja,e,motit
ju,bėn,t,mirė mos,me u,ra dhuna
puna ësht,formula,e,sotit
punë,pra punė o shqiptarė t’mirė
punen,shpallne,kult,e,famė
për,me,qenė,gjithmonė,njerz,t,lirė
thueni,punes,at,e,amė
puna,o,vllazen,puna,,e,shejtė
ėsht,e,ėmbel,ėsht,hyjnore
ajo ,si,len,njerzinë,,me,ndejtė
por,i,lidhė,për,zemre,e,dore
puna,e,gzueme,qoftė,lëvdue
që,na,e,fali,perëndija,
ah,njeriun,që,e,bėn,me,u,gzue
me,i,r,a,n,buzë,gazi,e,hjeshija
puna,,e,shpëton,nderin,e,token
puna,i,sjellë,t,mirat,mbi,dhe
ajo,e,gzon,dhe,i,jep,doken
mbi,ftyrë,t´’globit e jetes,t’re
shpallne,punen,mbret,mbi,mbret
përmbi,qiell,e,përmbi,dhe
si,mbi,koder,mal,e,det
si,nën,dritë,të,hanes,t’re
puna,le,t,jet,ligj,i,shqiptarve
puna,le,t,bahet,ndera,e,juaj
puna,u,len,emrin,e,t,parve
mos,me,u shkelė,gjith,kėmbes,t’huej
puna,puna,puna,ju,o,vllazen
puna,gjithkah,simbol,për,ju,
puna,u,mbanë,gjurmen,,e,bazen
puna,u,len,mbi,dhe,me,u,shtu
qdo,shqiptarë,që,rrnon,mbi,dhe
kur,t,takon,ndoj,mik,a,shok
s,pari,për,punen,ndoj,fjal,t,re
pastaj,llaf,tjeter,le,t,rrokė
qdo,shqiptarė,n,darsëm,e,n,gzime
njiher,punes,ti a,jep,fjalen
pashė,at,emër,t,shqipnisë,trime
punë,s,njiher,jepni,lëvdaten,
edhe,ju,që,përshendetni
n,vendë,mir,mjesit’ju,lumtë,puna,
thueni,kshtu,se,mir,do,t,mbetni
n,token,tuaj,s,do,t,bjen,furtuna
se,pa.punė,pra,bjen,kiameti
bjen,varfrija,mbi,dhe,tuej
ju,bjen,skamja,e,pushteti
qe,ua,sjellë,pushtuesi,i,huej
puna,lëvizë,gjlallri,e,mot
lëvizë,drita,e,uzina
puna,i,sjellë,t’mirat,n’,për botė
puna,i,lëvizë,trena,e,makina
puna,e,lëvizë,gjithmonë’puntorin
gjith,,njrzinë,kah,,ecë,planetit
puna,e,sjellë,me,mall,sasinė
e,si,shtrohet,krajl,as,mbretit
por,se,punes,t,gjith,i,shtrohen
ajo,ësht,mbretresha,e,botes
ata,njerz,pun,s,që,i,largohen
nuk,mund,t,gzojnë,frytet,e,tokes
puna,qeshë,n,për,vneshta,e,ara
puna,,jeë,gjak,e gjallri
puna,n,tokė,ësht,lindė,e,para
për,qdo,qenje,e,qdo,njeri
puna,puna,vetëm,puna
puna,puna,,o,shqiptarė
puna,ësht,ma,e mirë,se,dhuna
puna,e,ndjekë,varfrinė,me,arë
puna,t,jep,t,mira,mbi,dhe
puna,t,jepë.jetë,e,prodhim
puna,t,mbanë,moshen,e,re
puna,t,mbushë,zemren,me,gzim
puna,t,mbronë,ah,prej,prej,armikut
puna,t,mbronë,e,t’qet,me,nderë
puna,t,bën,si,shpatë,t’qelikut
puna,t,jepë,emër,.e,vlerë
puna,t,pshton,fytyrë,e,atdhe
puna,sjellë,dritë’,e,mirsi
dielli,i,drit’s,kur,t,shndritë,me nxe
n,punë,le,t’dalin,plak,e,i ri
n,punë,pra,rroknu,o,shqiptarë
lidhni,besë,e,lidhni,dorė
le,t,jet,puna,kulti,i,parė
qe,t,mos,mbesë,shqiptari,i,gjorė
gjith,kah,jeni,ju,shqiptarė
përmbi,glob,kah,sillet,dheu
merreni,punen,sa,ma,parė
qe,t’shpëtoj,me,nderë,atdheu
punen,punen,o,shqiptarė
ngritni,punes,përmendore
dilni,në kopsht,e,dilni,në arė
turr,e,vrap.lshonu,n’xehërore
shkoni,n,punë,hapni,fabrika
rrxoni,bjshkë,hapni tunele
n’këmbë,o,burra,djem,e,qika
mbjellni,druj,rritni,zabele
hapni,shkollla,shtoni,prona
nëpër,shkolla,hapni,,sytė
rrrini,n’punë,deri,n’net,t’vona
se,n,varfri,dojnë,me,na,mbytė
msoni,shkolla,e,mjeshtri
për,zanate,e,ingjinjera
gjith,kah,ka,shqiptarë,n,shqipni
n,punë,me,dalė,ma,rrept,se,era
n,punė,o,burrra,e,gra,shqiptare
gjithkah,flet,shqiptari,shqip
t,mbushim,banka,e,thesare
kshtu,e,vrasim,qdo,armik
kush,s,punon,nuk,ësht,shqiptarë
ësht,armik i’ kombit,shtetit
nuk,do,t,ket,mik,as,kumarė
hupne,tretene,përtej,detit
t’ papuntorë ,mos,t,mbaJë,shqipnija
le.,ti,shpallë,armiq,për,jetė
mos,i,dashtë,as,perendija
buk,mos,paqin,sa,një,fletė
mos,iu,dhashtė,shqipnija,ujė
diell,as,fat,e,rreze,,tëarit
kush,punon,për,hesap,t’huaj
e,s,punon,për,dhe,t,shqiptarit
strini,duar,e,shtrini,dije
ti,bashkoni,mendje,e,punė
për,shpëtim,t,asaj,shqipnije
mbjellne,token,plot,me,grunė
pemė,perime,n,për,qdo,pllambë
n’për,qdo,vendë,mbi,dheun,e,nanes
t,mos,na,shkelë,i,huej,me,kambë
tue,na,e,marrë,driten,e,hanes
se,me,punë,hasmi,po,u,pritka
,me,punë ECë ,qdo,gjë,n,binarė
me,asgjë,tjetër,s’po,u,vritka
jo,armiku,gjakatarė
as,varfrija,hasmi,i,tokes
as,gjaksori,belaqorė
prini,djem,t’shqipni,nënlokes,
shum,.miljon,me,u,bė,puntorė
ma,puntorë,se,japonija
se,koreja,e,gjermani
n’ballë,për,punë,le,t’ prinë,shqipnija
si,bajrak,n,mjedis,balllkani
punë,saktësi,e,disiciplinė
shpallni,punës,dashuri
ti,shqiptarë,gzoje,shqipninė

kahdo shqip i thonë etni
për,ti,hjekë,dere,varfninė
puna,puna,puna,puna,
ah,puntor,,ju,ma,t,mir’t,n’botė
se,mbi,ju,do,t,shtrihet,dhuna
n’mbetshi,t’varfër,n,jetë,e,mot
sa,po,t’lindë ai,fmija i,djepit
tjetër,ninull,mos,i,thuaj
msoja,punen,gjuthkush,t,vetit
n,fjalė,e,germa,fol,e,shkruaj
shkruaj,e,mso,shqiptarė,për,punen
mbjelle,n’gjak,e,mbjelle,n’gJen
ruaju krimit e hiqe dhunen
gzoju punes kur të vjen
puna aman kult le të mbetet
puna ligj e puna nderė
se varfriaj kështu tretet
mund t’ jetojmë me djersë e nderė
puna puna punës këndoni
gjithmonë punën puna ësht jeta
puna të vlon ka dheu i joni
puna ësht caku e verteta
shkruar nga xhelal ferizi mërgimtarë shqiptarë nga Mitrovica e Kosovës

që nga viti 1989 në gjermani emigrant politik mërgimtarë

[lirik]

I varur në varg
I varur në varg

xhelal ferizi autori nëpër vite me vargje shqiptare

Ne varg u vara me një shpresė kohore
me shpresat ,nė varg
me një njgyrė të pendės,me njė shpresė diellore
me cakun e syrin larg

u vara në varg un i mjeri i përjetsisė
un i biri i pengut peng i joshjeve të larmijshme
un i varuri mbi pendė mbi varg të së shëmtuarës e bukurisė
dhe të përgjithshmeve gjithqkaja rob i tyre në mënyrė të vetëdijshme

un i varuri nuk kam liri
rob pende e skamije shtyrje nga furia e trurit mendjehollė
un i varuri në secilin varg me pangopësi
i urituri i të gjithave i varur mbi të gjitha me pendën time shekuj shkollė

a e shihni si tundem i varur nëpër këto të pa fundme komponime
në secilin varg dhe në secilen fjalė
me shekuj njohje dijet nëpër thërmime t’ stërmundimshme
duke u munduar me penden time me shpirtë ndër dhëmb për të ia dalë

i varur nga njëher rrij’ edhe në thënjet e vargut
ngjyra ësht litari im kohorë
që më përthuret nëpër fytin e dashurisë krijim e ju s’ po e shihni prej s ë largut
q’ më bëre ti o lak’ shkrim dijetarë që më varė mbi varg me pendë në dorė

litarin nuk ma kputni dot
se dijet aq shum me kan lidhė
se un mbi vargun rob i varur rri mbi të vargut lot
e gaz e fenomene që as enigma nuk i zgjidhë

prandaj nuk munddeni ju kohra të me lironi
i përjetshmi jam i varur mbi varg poet
nëse ju o njerz doni të më ndihmoni
lexoni germat shekuj vlime si det

autori xhelal ferizi emigrant politik në gjermani

që nga viti 1989 ish student dhe i burgosur poltik i vitit 1981

[lirik]

Monologjet e shekujve
Monologjet e shekujve

shkruan xhelal ferizi autori i vargjeve shqiptare nëpër stinë e kohra

në shekuj,kush ma tepër me veten flet
se poeti,që,kërkon,art ’shteg e fjalë
kujt’ ma shum loti i pendes i rrëshqet
nëpër monolog kur flet
me sasinė e vet’me’vetes si i pa shterrshmi det
kush ma tepër se poeti oqeanik
vargëtarisht flet
me vetveten e vet

me monologun në jetė
si i mahnitshmi
poet
kush ma shum shekujfjalë
në mbrendinë e vet
si poeti
zjarmisht
nëpër monolog qet
kush ma rekord në kët shekull ka dalė
nëpër etje kush ma shum u tha
nëpër mund
e kërkim nëpër shpirtra
nëpër aromë
nëpër lule
kush ua hapë vargjeve shpirtin si det
aromen
pyetne
shekujt
meditimin
kush ma shum se poeti
me vetveten flet
ai nëpër enigma vet’me vete bërtet
nëpër monolog e varg flet
me penden e ngjyren si det
kërkon mendtare të komplikuara enigma
nëpër nyje fenomene
pafundsi ndjenjash
burime fjalësh
shprehje
në dritë don ti qet
me monologun e vet
i mahnitshmi poet
dhe shpresat pyetni
kush ma shum mbrapa shpresave
me stoli vrapon
kush ma shum ju flet
në monolog
si
madhështori poet
mbrenda në vetveten vetëm në një pikë gjak
ecë me shekullmendje
në zbërthim aq larg
në kërkim cak
për një pikë shpresë e cak
nëpër labirintin
e jetes
plot lak
kush ma tepër flet vet me veti
në një pikë kërkim subjekt
apo objekt
ai nga një pikë e vogel
e shëndrron në një shprehje sa deti
kush ma shum se poeti
me vetveten përthuret e shpërthuret
ne monologun me fjalė
në varg e art
në të mahnitshmen bukuri
në artë
në këngë e elegji
në shprehje
zbërthimin e gjithqkajes dashuri
me artin shijen poetike të zjartë
në secilen fjalë labirinte dije diku drejt diku lak
kush ma shum me vetveten ka dalė
në log
me të ashtuquajturin meditim
me të pafundmin meditim monolog
si me pendė si me mendim
si me fjalë si me shkrim
në monologim
si poeti
nuk besoj se aq shum
me vetvete ka folė as qielli as toka as deti
si i pashterrshmi poeti
në meditim varg vet me veti
si shipirt qiell poeti
poeti shkon aq larg nganjëher në imagjinim
nuk e kuptojnë të tjerët
ai shkon her pas here
në imagjinim
nëpër kërkime

në materje
ndjehet në monolog jetim

kërkon gjithkah burim
edhe kur bie pendueshëm e zhgënjyer në shterrje

kush ma shum ka mbjellė iluzione, e dashurinë gjak

e përkushtim e ndjenja poetike
lirinė,ma teper kush e deshti,tė kristal’t
idealizmin kush e thërret
e lulen,me qehre të allit
kush ma tepër në pendë ,i ushqeu fjalët
e dhe’ e kokrrat e zallit
e me to kush ndrroj gjuhë meditive
me allet e jetes
monolog hulumtimi
me male
me ujvara e shkumbë male
me yje
me ara e pyje
e për brumërat shpirtrore e sociale
për maja të dijes
e të dukurive
për driten e kiristaleve e të dsafireve e injgijve
për artin e dashurisë
të jetes e lirisë
për luftra mejdane paqe
e logun e trimërisë
për ligje e shtigje
për bërthamat e gjithqkajes
përbërjen mbrendinë
prejardhjen kuptimin nisjen
për jeten e mirsinë
kush
me fjalė sikur poeti
në monolog gjenialo gjuhsorė
në mbrendi të monologut të gjerė shpirtqiellorë
me
kërkim sa deti
kush ma mirė nga shpirti në shpirtë e zbret
se poeti vet
ndjenjësinë
shprehje monologo definime n’kërkim
te gjuhë ‘pendes në monolog vet me veti
kush pra kush thërmon
kaq shum imtësi mikro zbërthime
në monolog
si poeti
e nëpër botanika aromtare
kush flet ma shum për bilbila
për shpend e natyrë
për karajfila
kush ma teper e sheh në sy të verteten ne fytyrë
në dialog e monolog vet me veti
si poeti
kush ma shum me pendë në dorë
ka vrapuar

për ti shpirtzuar
në zanafillė në origjinë
në
fije

në dije
nëpër rasa e lakime shpirtëjetike
të gjitha
objektivat e subjektivat
me secilen fije
qka i ka qielli mbi qielli e dija e pafundsia
dheu toka e deti
kush me germa shkrimi
kah fjala e ´hulumtitmi
me ngjyrë sa deti
vrapoj si poeti
kush pra
monologon
me to
kush flet per to vetm me veti
si poeti
kush vet’me’veti
flet me dhe me gurë
me lisa kroje e drujë
me të hënës nurë
me ujė me bimë e me deti
në monolog e dialog
si
poeti
e me sytė
e qiellit
e me fijet nervore që i shpirtzon të barishteve
e me ndjenjat e fletve
me rrrezet shpirtrore të diellit
kush monologon
kush bëhet vet ato
kush njëhsohet me to
vet me veti
e shkrihet
me to
në monolog
si poeti

monolog,që,në gji,aq fort më ka përvlu
si me me ra i vluar uj’t e botė’s ,e dashuria deti
dialog , me veten,monolog me veten

si rrëkeja qiellore me secilin hall e rrudhë
se fjala ‘ më ecte në kureshtjen ,udhė
si q në monolog që më ecte në brenga e në rrudhë
nëpër yshtjet e vetveteve poetike
nëpër majen e quditshme të quajtur vetvete
që ka vetpyetje e joshje teorikee pa fundesi mediatike
dëshira kurreshtje det’fjalë tërheqëse sa ka dete
që përmbajnë poetët pashterrshëm në vetvete
në pendat me aq shum ngjyrë vargje
sa oqeanet e imagjinuara
disa që nu k’ bëjnë pjesë në planete
por jan menduar
imagjinuar subjekte e objekte
të gjera të pafundme në madh’si
vet me vete
për monologjet
dhe zbulimet
e pafundme
kërkim shpirtrore
për poet
e poete
për monologje
për zberthime
në gjuhen
që flitet
vet me vete
ah pendė monologe, ti je det
na thuaj oj e gjerė
kush ma shum me vetveten
se poeti flet

autori xhelal ferizi,nga mitrovica
pershëndes lexuesit shqiptarė
nga mërgimi

[lirik]

Nėse kam gjuajt me dashuri

Shkruan xhelal ferizi autori në mërgim

nëse un kam gjuajt me dashuri o tokë e gurë e dhe
dhe për ju o muza kam pi
ideale që shtrejtë shum shtrejtë i kam ble
e ju më keni shkri
si dyell në të huaja fe

nëse un kam gjuajt me fjalën fiq e shegė
dhe langbardhin menqurak sheqer e kam mbjellė
nëse un kam gëzuar qdo bilbil në degë
përse ju me mbyllët në të ftoften shpellė

nëse të gjith shekujt plot dëshira ëmbelsore
ua kam shpërnda si faren e ugarit
dhe yjet ua kam sjellë ndër troje për dore
për të shëndritë me pendbardhen e arit

përse ju m ë mbuluat me dofar mohimesh
kur un plot dashuri u kam mbushur hambaret
dhe ju shoh akoma me dofar pendimesh
thue se u kam borgj përqindjet a kaparet

nëse un kam gjuajtur me mjaltë e butësi
me të ëmbla stinë shprestare
me vlime sherbetesh për secilen kuptimsi
përse ju më lat në trotoare

autori xhelal ferizi liriku nëpër vite me vargje shqiptare

[lirik]

Ura e lakmisë
**************
shkruan xhelal ferizi

****************************************
*********************************************
*mbi uren e lakmisë kalova me zjarr'ë me dëshirat ndezur nëpër qeliza
*mendjen plot magnete joshëse ëndërrime
*duke u shty nga disa të imagjinuara shpirt'puhiza
*që ndeznin epshe lakmije nëpër egot e jetes time

*dhe thash oh sa ta kaloj vuajtërinë e matanë
*do të jem në kopshtin e të përhershmes lumturi
*do të pi lumturi sa një oqean
*i dehur në sherbetin e knaq'sisë në të perjetshmen dashuri

*dhe uren kur kalova dhe dola në pjesen tjetër të jetes
*kopshtijet e iluzioneve me këndellen
*nuk me mbajtën kraht e ëndrres erlehtes
*se hallet tinzërisht tinzarët mi mbjellen

*e tash duhet të kem kujdesë nëpër kto të rrejshme kopshtije
*ku jeta mbjellë gjemba e vuajtje pa mëshirë
*këndej ure qenka jo ma lojë e padjallzuar rinije
*por lufta për te qenë instikt zemërmirë


*as nuk mund të jem i pështirë as maskë vrazhdësije
*se e kërkon lustra fytyrë mode qeshjen n' dimensione
*duhet ruajtur pushtet e ekuiliber vetëdije
*edhe kur në shpirtë kam të pazgjidhura ekuacione

*kështu qenka këndej ure, mosha pjesa tjetër kopshtare
*që quhet jetë e lakmuar ' sa detyrim lakmiqarë
*vrapim ky që shkruhet në shum memoare
*me emrin shekulljetë iluzioni kureshtarë

*Autori xhelal ferizi nga Mitrovica
AUTORI I TITULLIT URA E LAKMISë

[lirik]

Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Më thuani

Më thuani


autori xhelal ferizi nëpër vite me vargje shqiptare

ah më thuani o vise të mia
ah më thuani o ju hoje
më thuani o sy ju kah gjithsija
e ti gjuhë o magji goje
më thuani nxjerrni shkollen tuaj
edhe at laps imgjinate
pse në etni kur erdh i huaj
mbolli në degë aq qyqe nate
pse ka mbjellë aq shum tradhtarë
lirë tu i ble e lirë tu i shitë
pse aq shum bleu mercenarë
mos me e lanë kund t’ bardhë ndoj ditë
më thuaj o qielli i perendisë
pse shëmtimi mbinë mbi ne
ku jan zemrat e lirisë
që mbi tradhtarë nuk bien si rrfe
më thuaj o ti e famshmja e lashtë trimnija
pse po heshtë pushka e shqiptarit
pse s’ goditet ajo flliqsija
mu në ballë me i ra tradhtarit
më thuaj o zot që mbanë planete
ti që mbanë gravitacione
si ti gjejm kapak ksaj jete
pa tradhti e kult zezone
më thuaj o shtet qeveritarë
më thuaj o ligj që rrin mbi leter
pse po mbijnë kaq shum tradhtarë
që vallzojnë bashk me lugeter
tridhjet vjet po shkruaj me vija
tirdhjet vjet po pres me besë
kur do të humbë me farë tradhtija
që un i qetë me pendë të vdes
humbne shkrine shkrumbne digjni
ah ju troje ju ndihmoni
ju tradhtinë mos e përligjni
thani rrënjë ku mbjellë demoni
më thuani o troje pse nuk vritet
pse nuk shuhet përmbi dhe
pse tradhtisë koka si pritet
pse lulzon mbi kombe e fe

Xhelal Ferizi autori shqiptarë nga Mitrovica e Kosoves

autori i vargjeve shqiptare në mërgim

[lirik]

Vetëm ata heshten

xhelal ferizi nëpër vite me vargje shqiptare

vetëm ata heshten për vargun tim
ata që jan pa damarë
vetëm ata që jan fund e krye shëmtim
që nuk jan mbi dhe shqiptarë

heshten ata që nuk kan zemer
ata që nuk ushqehen me mirsi
ata që vuajn nga drita e nga secili emer
ata që jan pa brumësi

edhe ata që i tremben të vërtetes
edhe ata që jan si uri
heshten edhe ata që nuk jan ndjenjë e jetes
edhe ata që ma të heshtur jan s e guri

heshten edhe ata që nuk kan gjak
edhe ata që jan si hije
edhe ata që vdesin për lavdi e fron e bajrak
edhe ata që nuk kan pikë burrnije

heshten edhe mercenart
heshten edhe bizarë e armik
heshten edhe ata që nuk njohin art
e ata që gjakun e shesin për metelik

heshten edhe tjerë heshtak
heshten edhe disa kryqtarë
kan heshtur edhe trupat që jetojnë pa gjak
që shpirtë nuk kam as damarë

heshten edhe shum hafije
kan heshtë edhe disa hiena
kan heshtur edhe shum të pa dije
e sy të pa tru e krena

heshten se gjuhen ua ndaloj bloza
heshten se fjalen e ruajn për përdredhje
heshten se kan pi shum doza
servilije në të hileve mbledhje

kan heshtë edhe at që jan pjella e shpirtë gurit
edhe ata të bijtë e ftoftësisë
edhe ata që jan pjella e urit
e tjerë bij të dinakrisë

shum kan heshtë edhe rrogtarë e kumargji
edhe ata që zhgjyrohen me lavire
kan heshtë edhe ata që jetojnë me orgji
heshten për vargjet me dritë safire

kan heshtë edhe puthadorët e padronit
edhe ata që si uri ecin për nën dhe
edhe ata që vdesin për majat e fronit
e një pikë lavdi kund me e bre

kan heshtë edhe vrastarët e vleres
edhe pshtymtarët që pshtyjnë mbi secilin shkëlqim
mos qajë nëpër vite i them pendes të mjeres
heshtaku ësht pjellë n' injorim


autori Xhelal Ferizi nëpër vite me vargje shqiptare

[lirik]

Qamëri o dhimbje ploje

Xhelal Ferizi shqiptarë nga Kosova

Çamëri o dhimbje ploje
po vuan gjaku për ato troje
po vuan syri i jonë i lotit
edhe kujtesa n' shekuj t'motit
ti je dhimbja vet mbi dhe
çamëri o gjaku rrëke
që je derdhur aq pa faj
që je shqye ndër qakaj
çamëri o shpirti i detit
fusha e madhe e bereqetit
me ato lule karajfile
kush të la ndër kthetra e skile
kam lidhë rreze me kordele
kam marrë kokrra ndër bizele
kam marrë molla e dardha e ftoje
për me i mbjellë në ato troje
kur ti e lirë të dal'sh në ara
kur shqiptare t'shtohet fara
edhe në lule do të qeshë fleta
kur t'vijnë çam't në troje të veta
at’her un me ngjyra jete
kam me t' kndue n'për shtigje e dete
me shum germa poetike
çamëri oj tokë antike
gjurmë e lashtë je ilirike
ti je dheu që të joshë si ari
ti je bimë e gjurmë shqiptari
ti je toka e të parve shqip
e dëshmon çdo degë e pip
e dëshmon çdo gurë e dhe
gjaku yt në çdo fole
ti je dhimbja e çdo shqiptari
mos harro gjuhën e të parit
se vijnë motet ditë prej qielli
do të buzqeshë ty zoti e dielli
ke me u kthye në troje e gjallë
të betohem në gurë e zallë
edhe në dhe në qiell e tokë
në shqiponjen me dy kokë
edhe në shtizë e në nderë t' flamurit
në ujë e brigje në palcë të gurit
do të vijë dita e gjykimit
kur lajnë borgje të bijtë e krimit
do të vijë dita e lirisë
e Kosovës e Qamërisë.

Autori Xhelal Ferizi nëpër kohra me vargje shqiptare

[lirik]

O moj lulja e bukurisë

autori xhelal ferizi liriku ne mergim

o moj lulja e bukurisë
mos je yllë i dashurisë
a mos je si balli i arit
a mos je lulja e beharit
a mos lindë je në kopsht t' mahnisë
mos je ngjyra e rrezanisë
a mos je rreze prej shtati
a mos je ndoj lule shpati
se ty fjala të del prej flete
a mos je ndoj lule jete
ndoshta në brigje të rrin kërcylli
kah ndoj lum n' mes lugu a pylli
ndoshta je mu në buzë të zallit
të lajnë currilat n' qehre t' ballit
më thuaj moj lulja e qehre shendit
ti ma e bukura e atij vendit
a mos je ndoj curril hane
që ke pikë mbi tokë dardane
se buzqeshje kshtu s' ësht pa
qysh se shekujt në tokë jan ra
qysh se nisë jan kohra e mote
s' ësht pa art si qehreja e jote
nuk ësht pa kso bukurije
në art t' diellit as n' shend ingjije
as n'larmi ás n' lule tjera
kahdo në vise shkon pranvera
kahdo shkojnë kto stinë t' beharit
kahdo jan trojet t' shqiptarit
kahdo shkojn yjet gazmore
matanë harqeve ylberore
nuk ësht pa lule freskije
as me gaz kshtu as me shije
as n ,mbretri te karajfilit
as nder malet e bilbilit
nu kësht pa kso lule shtroje
thue se rrit e le nder kroje
aty dridhshëm ku bien biluret
vogel bardhat valë e skurret
kahdo bjen ajo skurrjela
mbi fletë tua e kordela
po ti qenke e bija e hanes
me gjuhë shqipe gjuhë të nanes
po ti qenke nën degë e pipe
ma e bukura lule shqipe
po ti e mahnitke at currilorin
valabardhë e zallinorin
kur ti ne breg po e kthen fletë allin
po i mahnitë currila e zallin
edhe bregun pran kullimit
za ujëbardhë të gurgullimit
po ti qenke bardhafletë
qdo ujvare që i jep jetë
ke zbritë yjet pran burimit
gurabardhtë kah vala e vlimit
që si n 'vlim derdhen bardhore
me ra n' gurra zallinore
ti me të hapura ato larmi
paske dalë sa yj me shkri
paske dalë gojë hapë me lanë
tokë e dhe e diell e hanë

autori xhelal ferizi liriku neper vite me vargje shqiptare

[lirik]

Nji nga nji yjet po bien

shkruan Xhelal Ferizi autori në mërgim


mellëngjimet po me vijnë
tash po mbes pa krah të eres
tue cicrrue si zogu i veres
me at lotin t' rrshqitshëm n' sqep
me varg timin shkrep më shkrep
kush pa e ndje zërin e mallit
as copë dhe as kokrra t 'zallit
kush pa m'ditë palcen e hallit
kush pa m' ditë vyshkjen t' vetmisë
askund n' tokë e dhe t' shqipnisë
thua nuk jam brumi i etnisë
thue nuk jam kokërr e pjesë
e ati' dheu as sa një vesë
më kan shkri m' kan lanë me u shterrë
si e thata fije n' fjerë
si thatsinë që se don kush
si të shterrurin kokërr rrush
ashtu lanë m' kan shokë e miq
si një pikë e quajtur hiq
se i shpërndau mbi dhe kjo jetë
tash me pendë vetëm kam mbetë
as nuk m' kjanë ma fleta e malit
as nuk m' njeh gjeni i buk'shkalit
as nuk m' ka mirnjohje stina
as nuk m' ka buzqeshje blina
ajo blinaja degë e blinit
ku e kam mbjellë në buzë të drinit
as ato dushkajat ku i kam lmue
me fjalë t' lehta n' varg tue shkrue
nuk më njeh as syri i diellit
as kaltrija e palces t 'qiellit
as ai bari me ato fije
as ato lulet n 'kopsht etnije
që ushqye i kam me lara
kolorite modë e fara
gjithfar llojesh stilistike
me shum ndjenja idilike
kur kam qenë me hov si era
porsi zog tue kndue për vlera
me at art si ylber kkthye
që e kam marrë tue vlue ndër yje
edhe të hanes tue dalë n 'pyje
kur qetsisht n 'hjeshi ka nxe
kur qdo gja ari ka vle
nuk me njeh tash vala e lumit
nuk ma njeh zemren e shkrumbit
as e ibrit ajo sumbullore
që shkumbzon mbi zallinore
kah lugina e Mitrovices
me ato brigje e dhe t' smonices
as ai dhe me sarrakuqe
ku i shtijrnë flettë gongje e burbuqe
as drenica e fushë kosova
as prishtinë pejë as gjakova
as nuk m'njeh ajo dritë hane
gurë as dhe mbi tokë dardane
ah po ikun edhe motet
tash s' po më duan ma fjal't as lotet
as vigjiljet as kujtimet
as t' kaluarat mallëngjimet
se jan tretë kah fisi e fara
kush me u mbyllë në ego ma e para
m' jan kput' lidhjet e dikurit
mbetë jam larg si qyqja e gurit
aq shum milje matanë detit
kah po më vyshk toka e kurbetit
e po me shkrijnë kohrat mizore
kputë mu kan lidhjet arbrore
mu kan kputë indet që mbajnë
prnadja dnesjet fort po më qajnë
po me qanë arti në zemer
edhe penda për qdo emer
per ata emra te etnisë
kuan shkrue n' zemer t' rinisë
ku kan shkrua aq shum kujtime
kun kan vlue shum mallëngjime
ku kan vlue t' bukura mote
ku kan vlue gzimet n' teplote
ku vërrshua kan shum hare
ku ka shndritë ah mosha e re
ku kan shndritë dikurë vizlloret
shartim yje e ylberoret
veshjet prore hark e rrke
kah shkumbzue kan valt mbi dhe
sot ka mbetë vetëm kujtimi
penda e mjerë e varg i imi
ka mbetë loti kah mergimi
ka mbetë ngjyra tue vërrshue
kohë e kputur tue mendue
si shiritat shpirtit t' mallit
tash rri kputur n' mjedis hallit
mallkoj hasmin e mallkoj fatin
kah m degdisi mua ktrahthatin
mi la rrugët në t' lashtin dhe
mi ka kputë prej moshes t're
gurë a skokerr as zallinë
nuk mi la nder mot e stinë
mi ka nda prej zemre fijet
mi ka nda flladet e hijet
mi ka nda t'vendlindjes kroje
mi ka nda të ëmblat hoje
m'ka dasme e bukurije
e ka m' ka nda prej dardanije
edhe prej luleve e prej mjalte
prej zalline dhe u e balte
pre buzqeshjes qe en ka hana
prej hjeshisë që e ka dardana
m' ndau prej tokave antike
prej shqipnisë nanes etnike
tash jan kputë sa vite e mote
thua se s 'jam ma i ksajë bote
ashtu ndjehem jasht orbite
jasht kohorë jasht nate e dite
se jam kputë siq kputet filli
si me u kput ndoj zog n' mes prilli
e me mbetë ai pa fole
ashtu mbetë jam pa atdhe
ashtu mbetë jam kput kujtese
loti ecë si kokerr vese
bjen kullueshëm kah qerpiku
ah mallkue qoft ai armiku
që na la pa hise e dhe
na ka kputë e na ka pre
as nuk lidhet ma ajo jetë
as ne vaorr as gjallë s' jem mbetë
as i joni as i huaj
gjak e mish na jan ba ujë
na u kan kput lidhjet e hovit
mallkue qoftë ujku i moskovit
mallkue qoftë dehlpra e karpatit
gjer e gjat qe u shtri per s' gjatit
n ' troje tona ajo serbia
e na ndau nga mali e vrrija
edhe nga fisi e nga gjaku
nga ajo shtiza e bajraku
e nga tirqit me gajtana
e na ndau nga baë enana
e na ndau nga e lashta voter
e na ndau nga vllau e moter
e na ndau me fise e breze
nuk na la as hallë as teze
agj as mik e as kumarë
na ka nda nga dheu i parë
na na ka nda per t' gjallë prej lokje
prej vendiljndje e prej toke
na ka nda prej të lashtë etnije
na ka kputë me jetë e fije
na ka lanë edhe pa fole
yll as hanë ku s' flet me ne
dhe as qielli
as ndoj drit qe vjen prej dielli
ku nuk flet ndoj gzim as zemer
ku nuk m' thrret nodj stinë me emer
ku nuk ndihet kund ndoj pip
deg as dushk tu luluzue shqip
as nuk t' ndjehet kund zog ari
tue cicrue në gjuhë shqiptari
as nuk shihet dallëndyshe
se ktu qielli ësht ma ndryshe
nuk ka lara veq përhimë
mjegull vorri n'mot e stinë
kthjellt nuk shihet kund kapak
prandaj vuajn gjenet me gjak
ktu nuk esht e mirë puhiza
prandaj kjajn syri e qeliza
kjajnë edhe fijet e damarit
nëpër zemer t' gyrbetqarit
e nuk kthet kurr ma shpresa
na u ka tretë si lules vesa
na jan shkri për s' gjalli vitet
nga kjo kputje asgja s' njitet
as nuk njitet shpres e re
na ësht kputë në t 'huajin dhe

autori Xhelal Ferizi nëpër vite me vargje shqiptare
















KENGë BASHKKOHORE XHELAL FERIZI KRIJUES EPIKO LIRIK

[lirik]

Nëpër Ferr

xhelal ferizi autori me vargje shqiptare

Nëpër ferr po digjen zemrat po digjen qelizat pa faj

yjet s' po kan lot qerpikve jan tha e shterrë

e dielli i shqipnis etnike shekujt lajë e thajë


gur e dhe , stërmekur se q' jan djerrë

nëpër kupë qiellore enden lotët e mjera

kund nuk gjejnë ndoj prehje dhimbjet me i pushu

as vendë prej gjakut kund s' po gjenë pranvera

harlisjen e vet lirshëm per me e shtru

trokllima e shekujve pluhur po len mbrapa

e mjegull gjam'sh që rrugët po i,mbulon

stinët nëpër gjak kah po qesin hapa

loti i zemres t' tokes përmbi dhe po vlon

vargje te shkruara nga poeti xhelal ferizi nga Mitrovica
e kosoves