Pse Nuk U Ndërtua Fronti Për çlirimin E Kosovës

[sefedin]

Ky centralizim i .veprimtarisë financiare i ndaloi deri ne prill te vitit 1998 harxhimet e mjeteve pa kritere dhe i vuri nen kontroll këta zotërinj, duke i detyruar ata te paraqesin kërkesa dhe te japin raporte to metalizuara me shkrim per shpenzimet. Duke thëne se me kete vendim u akorduan te gjitha këshillat e financimit. Ndërsa, si shkak per decentralizim, nga vete sektori
veçante dhe Jashar Salihu, edhe me tutje paraqitej Fondi nga Gjermania, duke akuzuar kete këshill si vend qe po berate investime pa kritere, nëpërmjet Dëmës dhe Mërgimit. Po, këta kishin dhëne raporte konkrete dhe nga marsi e bënin dorëzimin e një përqindjeje te madhe te mjeteve ne Kryesi (Shënimet nga Puna e këshillat te financave te Kryesisë se Degës, mars -prill 1998). Kishin mbetur vetëm mjetet që kalonin nëpërmjet fondit ne Zvicër jashtë kontrollit, ato qe vinin nga SHBA-ja per te cilat mendonim se gradualisht do te vihen nen kontroll.. Përkundër kesaj dobësie, ky centralizim i mjeteve vazhdoi deri ne fund te prillit, kur u ftua mbledhja dhe u be grusht politik ndaj udhëheqjes se LPK-se.
Mirepo, me te dale përsëri Kryesia Teknike ne balle te LPK-se, pas "zgjedhjeve" te reja, 01-09.05.1998 ne KP, me financat dhe fondet ne përgjithësi vazhdoi kënga e vjetër, ajo e financimit pa asnjë kontroll nga organet, te sektorit (klikës) qe i kishte ne dore mjetet. As pas tre muajve nuk u dha asnjë raportim (shiko mbledhjen e KP to korrikut, to pare pas asaj date kur nuk u raportua). Tash, nga fondi ne Gjermani, financohej grupi i punes ne Tropojë, bliheshin arme per Kosove dhe ushqeheshin vullnetaret qe shkonin atje me urdhër te njësive të UÇK-se per te marre mjete dhe dërgoheshin
139
mjete financiare ne terren. Mesa, mjetet e tjera shkonin nëpërmjet atij te Zvicrës, si dhe to sektorit tash te përgjithshëm ne Tirane, te cilat e furnizonin sektorin ne Kukës, te tjerët ne Tirane, e ku jo. Por, e përbashkëta është se para KP te LPK-se, deri ne korrik te vitit 1998, nuk iu paraqit asnjë informacion mbi mjetet financiare.
Pikërisht kjo anarki e ngrinte kete çështje me force per diskutim dhe ne te ardhmen me siguri s'do te shqyrtohet. Pse? Sepse, është jashtëzakonisht jo njerëzore per Fondin, sektorin e veçantë, LPK-ne dhe UCK-ne lénia ne situate te anarkisë totale, përveç dy muajve, te te gjithë gjendjes financiare. E ardhmja do te flasë qarte.

Logjistika

Një çështje tjetër, qe u paraqit me ashpërsi ne kuadër te punes sonë to organizuar, ishte logjistika. Per kete sfere patëm brenda periudhës qe është marre ne shqyrtim fërkime, mosmarrëveshje dhe konflikte te mëdha. Çdo njëra force, sidomos ato te sektorit
veçante, e bene bllokimin e tërësishëm te kesaj sfere te rëndësishme te luftës. Ata donin qe, asgjë pa ata te mos blihet dhe t transportohet ne vend.
Me kete veprimtari sektori u shndërrua ne force kryesore. Duhej vetëm vula e tyre. Pikërisht per kete shkak, është dashur shume me beret per te intervenuar. Por, per shkak se anëtaret e sektorit te veçante nuk erdhën ne mbledhje te Kryesisë, kjo nuk pan Mundësi per t'u zgjidhur. Ketu u be gabimi me i madh, pse ky organ nuk arriti dhe lejoi deri ne mars te vitit 1998, këta per*sona te sektorit te veçante te merren edhe me kete çështje, me logjistike, te çilen ata e shfrytëzuan si mjet per te ndikuar ne radhët I trendë vendit, tek UCK-ja dhe te bëhen vete anëtar te Shtabit, pikërisht nëpërmjet kesaj mase. Ata i shfrytëzuan mjetet financiare mase per te futur nen tutele UCK-ne.

Edhe nëpërmjet logjistikes, ky sektor i keqpërdori radhët e UCK-se dhe atë e futi nen kontrollin e vet. Per atë shkak nuk u ndërtuan as organe udhëheqëse e komanduese ushtarake. Si u zhvillua kjo veprimtari?
Deri ne janar to vitit 1997 nuk patëm probleme to kesaj natyre. Ndonëse, sektori i caktuar nga Kryesia nuk kishte kompetenca per kete fushe te punes, Kryesia e pranoi ne heshtje edhe kete veprimtari, si veprimtari e sektorit .te veçante. Mirepo, vendim lidhur me kete heshtje ne organin tone nuk është nxjerre. Vendimi i pare ne Kryesine e Degës per kete çështje arrihet ne muajin qershor te vitit 1997, kur u nxor vendimi per mjetet materiale (luftarake), te cilat iu dedikuan rretheve te veçanta ne vend (Llapit, Drenicës, Dukagjinit, Pollogut etj), sepse nga te dhënat e terrenit del se, ata nuk kishin mjete te mjaftueshme, as financiare dhe as luftarake. NE kete muaj u blenë, me vendim te organit to Degës, disa mjete per Drenice (Prekaz), pastaj per disa -vise te pushtuara nga shteti maqedon, si dhe per njësitet e Llapit.
Ky vendim Ben fërkimin e pare. Nga ky moment u thellua kontrolli mbi sektorin qe merrej me kete çështje. Nëpërmjet këtij organi dhe ne kete organ, u caktuan muaj pas muaji mjetet luftarake, përveç atyre qe blinin ne mënyrë tjetër, nga sektori. Ne dhjetor te vitit 1997, këtij sektori iu shtua edhe njé grup i punes, i cili vinte nga Brenda me Leman dhe Mërgimin udhëheqës. Ne kuadër te këtij grupi ishin edhe disa te tjerë, si Gania, Lumi etj, te cilët vepronin ne grup. Edhe këta fillimisht kishin kompetenca per te blere mjete per UCK-ne. Mirepo, detyre parësore e këtij grupi ishte kryesisht transportimi i mjeteve përtej kufirit, ne Kosove, tek njësitet luftarake. Dhe, duke u mbështetur ne suksesin e madh te tyre, sidomos ne transportim përtej kufirit dhe ne mjetet qe i gjenin ne territorin e shtetit shqiptar, ky grup u be shume i njohur. Ai arriti nga dhjetori 1997 deri ne maj, qe te kryej një pune kolosale.

Por, ky grup kishte edhe vështirësi. Ato ishin kryesisht te natyrës se mjeteve luftarake, si dhe te financave, te cilat nevojiteshin grupit. Ky grup, pikërisht per shkak te suksesit, nuk furnizohej si duhet, ndërsa vete nuk kishte mjete te mjaftueshme. Ky bllokim i punes se tyre, kishte bare qe ky grup i punes te financohej, sikundër kemi dëgjuar me nga Fondi ne Gjermani. Edhe këta pa e informuar Kryesine paraprakisht, përveç pas investimit, duke raportuar me shkrim, dhanë mjete. Nga raporti qe u dha ne Kryesi nga Fondi doli se deri ne mars me mjete te ardhura nga ky Fond kishin blere mjete luftarake per njësitet luftarake. te UCK-se. Nga ky Fond financohej edhe ushqimi per vullnetaret qe vinin ne atdhe per mjete nga Kosova. Nëpërmjet këtij behej edhe furnizimi i ca radhëve ne Kosove, te cilët, sipas raportit, ishin lëne pa mjete.
Ndërsa, sektori "kompetent" si ne punët e tjera, as ketu nuk dha asnjë informacion a raport me shkrim per punën e vet. Grupi i punes ne veri dha me shkrim raport, ndërsa këta me goje. Per sektorin mjaftonte te thuhej se, kane blere hekura per Kosovën! 'Po sa kane kushtuar ata hekura, ku i kane blere dhe a ishin ne rregull, sektori nuk dinte, sikurse edhe vete grupi qe i transportonte, sepse te dy palët ishin laike dhe nuk kishin njerëz te kualifikuar per kete veprimtari. Te vetmin njeri qe e mori sektori ishte Raif Gashi dhe atë, per shkak te lidhjeve qe i kishte ne Tirane dhe ne shtet (Shënimet nga puma ne Tirane deli ne prill 1998).
Ne kete gjendje e gjeti lufta logjistiken. Me te shkuar ne Tirane, Kryesia e Degës u mor edhe me kete pune. NE mbledhjen e pare
trajtua kjo çështje. Aty u pa se konfliktet janë vetëm per te administruar mjetet financiare, si baze per te vendosur. Prandaj u krijuan fërkimet ne kete fushe me rendësi per luftën se kush to marre atë ne dore. Lufta per logjistiken u be per disa qëllime me rendësi.

[sefedin]

a. Se pari, nëpërmjet logjistikes shtrihej ndikimi tek zyrtaret ne Tirane, duke krijuar lidhje e kontakte me ta, lidhje te cilat nuk ishin aspak ne bazë organizative.
b. Se dyti, shtrihej ndikimi tek radhët e organizuara to UCK¬se, duke fituar pozicione ne strukturën e saj, si ne Shtab Qendror, ne sektorët e drejtoritë e tjera, organe to cilat tash veç kishin filluar nga klika per t'u rindërtuar nëpërmjet kooptimit;
c. Se treti, nëpërmjet logjistikes arrihej ndikimi absolut mbi mjet financiare, te cilat kishin rol dominant ne tërë gjendjen vend. Teoria: kush i ka parat e ka gjendjen, zotëronte;
d. Se katërti, me logjistike krijohej terreni edhe per te përfshire nen ndikimin e vet edhe te kuadrove ushtarake, -LE cilat veç kishin shprehur dëshirën per t'u futur ne radhët e UCK-se.
Per shkak te këtyre elementeve ishte e pamundur per te ulur sektorin ne bisedime. Te gjitha kompetencat ne Tirane i kishte marrë Xhavit Haliti dhe Azem Syla. Zeka nuk linte asnjë kontakt me asnjë nga zyrtaret, pavaresisht nivelin. Ne ane tjerët, Azem Syla ishte i ashpër, ofendues edhe aspak tolerant, njeri qe nuk donte per te dëgjuar per organet dhe nevojat e luftës. Çdo gjë qe nuk kalonte nëpërmjet atij e Xhavit Halitit dhe njëfarë mjekut (Shaip Mujes) ne Tirane, nga Kosova, qe merrej me shitblerjen e medikamenteve, ishte jo e drejtë dhe luftohej ashpër (Shënimet nga diskutimet e tyre nga mbledhjet e Kryesisë) Asnjë grup tjeter i punes nuk pranohej. Per ata madje nuk kishte kompetenca as Kryesia e Deges.
Megjithate jane dy shkaqe qe i detyruan ata te nenshtrohen ne organ:
1. Anëtarësia ne Kryesi to KP té Degës dhe,
2. Dhënia me shumice e armeve falas nga shteti, ndërsa nga sektori është dhëne shuma e mjeteve qe gjoja janë blere këto arme, edhe pse del e kundërta (Dëshmitë e dëshmitareve ne Tirane).
Këto dy fakte per kohen i detyruan ata te ndalen dhe ne Kryesi te Degës arritëm te bëjmë kompromise me grupin tjetër qe vepronte ne veri të Shqipërisë. Mbeti qe sektori i veçante (Xhavit , Azem) te blejë arme ne popull, gjithandej ne shtet, qe thoshin se aty po i marrim, e, jo tek shteti. Per kohen u caktuan llojet e armeve, duke kërkuar antitanke, mjete kundër aviacionit dhe topa te kalibrave te ndryshëm. Këto mjete u tha se i duhen UÇK-se per te bere balle ne lufté me forcat pushtuese serbe. Ndërsa, mjetet e blera u vendos, përveç atyre qe shkojnë ne rrethin e Bukësit, pas transportit té tyre ne veri, te merret grupi i Mërgimit me to. Ai duhej per mjetet te kujdesej, duke e bere largimin e tyre ne vend -LE sigurte, pastaj pastrimin dhe shpërndarjen ne vendet e caktuara, sipas kërkesave te njësiteve te UCK-se.
Ky vendim hyri ne fuqi menjëherë, me 07 mars 1998.
Përveç kesaj ndarjeje te punëve, ne mbledhjen e marsit, ne lokalin e Raifit ne Tirane, pastaj ne mbledhjet e mbajtura ne 'Universitetin e Tiranes dhe ne Lidhjen e Shkrimtareve te RP te Shqipërisë, ku ishte stacionuar per kohen Kryesia, u caktuan edhe disa grupe te tjera, te cilat futeshin ne logjistike dhe mendonim se këto grupe te punes do te kompletoheheshin per këtë fushe shume te rëndësishme per luftën tone çlirimtare. Ky lloj organizimi te logjistikes ishte menduar te vepronte deri ne ndërtimin e sistemit çlirimtar, ku edhe kjo fushe mendohej te ndërtohej mbi baza shtetërore, ne sistem, duke e gjetur mekanizmin adekuat. U krijuan këto grupe te punes:
1. Grupi per gjetjen dhe transportimin e rrobave ushtarake.
2. Grupi sanitar, ai per gjetjen e mjeteve sanitare dhe transportin e tyre, deri ne Tirane, si te medikamenteve ashtu edhe to mjeteve per intervenimin kirurgjik etj.
3. Grupi per kujdesjen ndaj Vullnetareve.
4. Grupi per te plagosur.
5. Grupi i punes per llogarinë e mjeteve ne Tirane, (Vendimet e Kryesisë mars 1998).
Edhe këto vendime u futen ne fuqi menjëherë. Ato filluan edhe te realizohen neper fushat qe u zgjodhën. Tani çdo grup i punes merrej profesionalisht me punën e vet. Keshtu u gjeten rrobat ushtarake, mjetet medicinale, medikamentet etj. 'Te tjerët kujdeseshin per vullnetaret. Mjetet qe siguroheshin per UÇK-ne i transportonin vete grupet e punes deri ne Durrës. Aty i merrte dorzim sektori i vecante;tash i logjistikes. Sipas te dhenave, keto grupe, me ndryshime te vogla kane funksionuar den ne vitin 1999. Por, askush deri ne korrik te. vitit 1998 nuk ka patur to dhena per punen e logjistikes.
Sipas këtij vendimi u punua ne shume fusha. Por, çdo grup i punes kishte urdhër qe, pa dijeninë e Kryesisë dhe pa vendimin e saj te mos ia dorëzonte mallin Xhavit Halitit a Azem Syles, as edhe "mjekut" Shaip Muja ne Tirane. Edhe pse ky vendim ishte ne fuqi, ne u detyruam te pranonim. të kundërtën, sepse sektori bllokoi punën tek organet e shtetit shqiptar. Nëse nuk veprohej keshtu behej bllokimi i punes nga sektori tek organet e shtetit. Per te mos ardhur deri tek bllokimi i punes, pranuam ne heshtje. Ndërsa, vendimi mbi blerjen e anëtarëve, transportin c tyre dhe sigurimin e vendit, me zyrtaret, nuk u zbatua nga sektori. Ata ishin te plotfuqishëm, sepse vetëm ata e kishin lejen e shtetit. Mirepo, ata donin t'i kishin edhe mjetet financiare, ne mënyrë qe to vepronin te pakontrolluar, si dhe vete te mbanin lidhjet me qeveritaret në Tirane, jashtë organizatës. Pengese ishin mjetet. Ndërsa, financat me vendim i dispononte dhe i administronte vete Kryesia, ndonëse nuk i kishte te gjitha. Kjo e tmerroi atë sektor, i cili filloi te mos blejë arme dhe te lere pa e furnizuar grupin e punes ne veri, sidomos ne kohen kur atje kishin filluar te shkojnë vullnetare, to organizuar nga rrahet e UÇK-se edhe me qindra e tjera vetë. Në kete gjendje, kërkuam qe ne sektor to futen edhe forca to kualifikuara ushtarake, ato teknike, si Fadil Demiri, një ish ushtarak, shok e i burgosur dhe besnik per luftën çlirimtare, te cilin veç e angazhuam me pune të veçanta sidomos jashtë vendit. Me te dhe kuadro to tjera mendonim te profesionalizonin gradualisht kete sferë shume te rëndësishme te luftës. Kërkuam gjithashtu te futen ne grup edhe Xhemail Fetahu dhe Naser Idrizi, përndryshe anëtare te KP to LPK-se, pot as këta dhe asnjeri nuk u pranuan nga grupi i logjistikes.
Kishte raste kur mjetet e blera nga sektori, si: pushkët, kallashnikovët, pushkomitrolozet, pushkët 10 e 20-e, armët antitanke etj., bliheshin pa kritere. Kishte gjithashtu taste, sidomos topat 75 mm, apo minahedhësit 20, nuk funksionon si duhet. Ato mjete ishin shpeshherë ne rregn11, po iu mungonte ndonjë pjesè, si shenja optike a mekanike e operimit. Kjo gjendje e rriti rendësin e Kryesisë qe domosdo sektori i logjistikes te zgjerohet me teknike ushtarake, me forca qe kishin njohuri per armët. Prandaj, u nxor një vendim i tille (vendimi mbi logjistiken, mars 1998). Ai hyri pas faktit, i cili erdhi nëpërmjet informacionit se shume arme nuk po funksionojnë, si edhe me faktin se tash duhej te paraqiteshin me shkrim kërkesa per mjetet qe u blenë, ne mënyrë qe Kryesia te jetë ne gjendje per te vendosur pro a kundër kërkesës per armët c veçanta. Lidhur me kete ishin edhe shkresat nga terreni, ku theksoheshin llojet e armeve ne lufte. Duke u mbështetur ne kete, nxorr vendimi, i cili e tmerroi sektorin e vecante. Ata, ne vlugun veprimtarive per furnizimin me mjete te UCK-se, tere mjetet qe i kishin ne diskonim i bllokuan. Dolën edhe ne emër të Shtabit Qendror me vendim se vetëm ata janë kompetente per te gjitha çështjet ne sferën e logjistikes, ku i futnin edhe veprimtaritë qe thashë. Por, kjo nuk ishte e keqja, sepse edhe përkundër kësaj, ata nuk blinin mjete dhe nuk dëgjonin te tjerët per t'i blere mjete efektive per lufte, si dhe nuk i kryenin as punët e tjera. Kjo e detyroi Kryesine që jashtë vullnetit te vet, te ndaje mjete dhe te dërgojnë jashtë vendit persona per te blere mjetet luftarake to domosdoshme per njësitet UCK-se. (Shënimet nga veprimtaria ne Tirane.) Por, kjo nuk ishte e mjaftueshme. NE njeren ane, se mjete I inanciare nuk kishim sa duhet, sepse ato vinin kohe pas kohe, te cilat edhe u morën nga sektori dhe nuk u dorëzuan ne grupet e punes dhe, ne anën tjetër, nuk i kishim krijuar lidhjet me organet e vendit ne Shqipëri. Me këta i kishte lidhjet vetëm Xhaviti. Ai kishte leje të veçante, prandaj i mori tërë mjetet dhe u lidh me zyrtaret ne Tirane jashtë organizatës, duke u dale dërguesve të mjeteve financiare ne Rinas, ne aeroport, apo ne Limanin e Durresit dhe duke ua marre ato, to cilat ai nuk i dorezonte ne Kryesi.

[sefedin]

Lufta per logjistike e ndau ne tërësi klikën nga organizata. Ky ishte gjoja faktori pse urgjentisht u thirr mbledhja e KP to Degës, pa u konsultuar me Kryesine. Mbledhja u thirr me anën e Nëndegës se LPK-se ne Zvicër. Thirrjet ishin lëshuar, prandaj Kryesia u detyrua per to lëshuar Tiranen, sepse nga thirrja dilte se ishte mbledhja paraprake e KP, ajo qe kishte per qellim per to krijuar terrenin per përgatitjen e MP to Gjashte të Degës, nëpërmjet se citës u be grushti politik mbi Kryesi (Thirrje për MP gjashte te Degës). Është pikërisht, kalimi i kompetencave ne kuadër to Kryesisë, edhe per logjistike, qe i tmerroi përtej mase këta zotërinj dhe e shtynë kete organizëm ne kete veprim antistatuore. Pas mbledhjes se .KP u kthye një pjese e Kryesisë se KP ne Tirane. Atje kishte mbetur çdo gjë ne vend. Sektori nuk pranonte me kontakte me Kryesine, edhe pse ende ishin ata (Xhavit Haliti e Azem Syla) anëtare to saj.
Ne situate to tille lindi ideja: "fshati financon fshatin". Kjo erdhi thjesht nga moskryerja e detyrave sektorit to logjistikes përballë luftës. Pse? Sepse, shume qytetare qe vinin nga viset e ndryshme to Kosovës ne Tropojë per armatim, ktheheshin ne vendlindje pa arme. Ky fakt beri qe shume rrethe, lagje e vende to vetorganizohen. Keshtu filloi mbledhja e ndihmave financiare ne devize nga luftëtarët e Kosovës. Ata i kishin dërguar njerëzit e vete dhe blinin arme neper fshat, lagje e qytete, ne kazerme etj, si dhe i transportonin mjetet ne vendin e vet. Ishte ne Tirane një çrregullim i përgjithshëm. Askush nuk përgjigjej per asgjë. Kishin mbërritur radhe to organizuara dhe jashtë saj. Me qindra e mijëra qytetare shqiptare nga Kosova endeshin rrugëve to Tiranes e Shqipërisë. Çdo kush prej tyre .kishte mjete financiare. Ata kërkonin, blinin dhe transportonin arme ne veri, e prej andej ne Kosove (Dëshmitë e dëshmitarëve, Tirane. 1998).
Prandaj, per to ndaluar kete gjendje, nga Kryesia e Degës u kërkua me force qe tere sektori i veçante të vije ne mbledhjen e saj. Ne donim qe me organizim t'i dilnim përballë kesaj gjendjeje. Por, sektori ne emër to Shtabit Qendror, atij shtabi qe vetëm ne letër ekzistonte, sepse ende ishte ne kooptim e sipër, e refuzoi kete organ udhëheqës. Me herët Kryesia e pate bore centralizimin c tere mjeteve ne mënyrë qe to detyroje sektorin dhe grupin e punes per to vepruar sipas vendimeve. Por, ishte e kote. Ata nuk erdhën me jave ne vendin ku rrinte Kryesia, ndërsa per here të fundit erdhën ne fillim to prillit. Erdhën per të marre mjete financiare. The, Kryesia me qellim to afrimit me kete sektor, pa u paraqitur kërkesë ia dha mjetet e kërkuara. Por, me të marre ata mjete përsëri u larguan nga organi. Me kurrë Kryesia, sa kohe qe ka qenë ne udhëheqje, deri ne mbledhjen e pare, pas MP, kur u bënë akuzat, nuk i ka pare këta anëtarë të Kryesisë. Ne fakt ishte koha kur sektori veç e kishte mare tërë punën e logjistikes në dore dhe vepronte pa asnjë kontroll. Per atë veprimtari e kishin marre ata "lejen" e organeve ne vend.
Edhe per mjetet qe vinin nga bota e jashtme u be një lufte e ashpër. Ata kalonin vetëm nëpërmjet dorës se Xhavitit dhe Azemit. Xhaviti kishte leje per to marre ne dorëzim mjetet ne kufi (Leja hyrëse zyrtare). Te tjerët nuk lejoheshin nga organet e shtetit per t'u futur brenda dhe per t'i pranuar mjetet e mallin, sepse nuk leshohej leje tjeter. Edhe pse ishte keshtu, Kryesia nuk kundërshtoi. Qëllimi ishte uniteti ne pune, por ajo qe e shqetësonte ishte fakti se as per këto, qofte mjete financiare, qofte medikamente, qofte arme nuk ka të dhëna, sepse kurrë nuk është raportuar ne Kryesi. Per to thuhej nga sektori (Xhavit-Azem) se janë ne dore te "sigurte" ne atdhe dhe se po shkojnë brenda, tek njësitet e UCK-se, ndërsa nga brenda i kërkonin mu ato mjete, te cilat u thoshin se nuk kane ardhur ende nga atdheu ne vend.
Duhet gjithashtu per to theksuar sidomos fundin e prillit, ditët midis 20-25 prill te vitit 1998. Ne atë kohe, vjen ne Tirane lajmi nga grupi i furnizimit se atje, ne veri te shtetit, ne Tropojë gjenden mbi 4 mije vullnetare shqiptare nga Kosova, te cilët kane shkuar te organizuar nga njësitet e UCK-se per të marrë mjete. Ky fakt na detyroi qe se bashku me Adem Grabofçin, i cili ende qëndronte pranë Kryesisë, per të udhëtuar ne kufi. Atje e gjetëm grupin, i cili ishte shume nervoz. Me ta ishte I. Kelmendi. Ata ishin përpjekur per to zgjidhur atë çështje, po pa sukses, sepse nuk kishte financiare, te cilat i kishte marre sektori nga fondet. Grupi ishte i shqetësuar. Ata nuk kishin as mjete financiare per te blere
ushqim per vullnetaret.
Kryesia i kishte ne disponim vetëm 50 mije DM. Ato i morën me vete. Te njëjtat ia dhamë grupit per ushqim, sepse per t'i ushqyer 4-5 mije veta duheshin shume mjete, aq me tepër kur buke nuk kishte mjaftueshëm dhe vete ne duhej t'i ushqenim. Mjetet luftarake per çka kishin ardhur nuk kishte. Ishin qytetaret tanë nga te gjitha viset e Kosovës. Çdo grup e kishte shkresën nga komandanti i zonës, nenzones a vendit ku gjendej per te ardhur per te marre arme. Por, arme nuk kishte! Mbërritëm ne ora 20. Shkuam me Ademin dhe Mërgimin ne baze, mbi Tropojë, ku ishin te vendosur vullnetaret. E pame vete gjendjen e tyre. Pa arme
Atje dhe shume te uritur. Kishte disa dite që nuk ishin ushqyer. Zyrtaret nuk lejonin ushqimin e tyre. E vullnetaret kishin udhëtuar me dite e net te tera per te ardhur, ndërsa aty nuk kishte mjete.
U pritem nga Dema shumë ashpër. Pati edhe ofendime, por ato i morëm si te momentit, nga gjendja qe ishte ne vend. Ndërsa, as unë dhe as Ademi nuk kishim mundësi per te zgjidhur çështjen. Ne nuk kishim as mjete financiare per ata.
U takuam të nesërmen me zyrtaret ne Bajram Curr. Ata nuk donin te dërgonin buke per vullnetaret. Me intervenim arritëm qe ne marrëveshje te dërgohet buka. Po, arme nuk kishte. Kërkuam arme. Ne baze nuk kishte mjete luftarake. Para nuk kishte. Ne kontakt me zyrtaret, te nesërmen erdhën edhe nga Tirana, shefi i SHIK-te, Fatos Klosi, me te cilin ishte edhe një përfaqësues i shtetit amerikan. Pas bisedimeve u lejua blerja e mjeteve vetëm ne vend, përkatësisht ne rrethin e Bajram Currit. Po mjete financiare nuk kishim, ndërsa shteti vet nuk. jepte arme per vullnetaret qe ishin ne Tropojë. Per atë shkak, vete A. Grabocvi e thirri me telefon ajror Azem Kylën dhe Xhavit Halitin. Me ta bisedoi Adem Grabovci. Edhe pse u tha se me mjete financiare mund te gjinden arme, gjë qe Mërgimi kishte premtuar se i gjente ne vend, ata nuk u përgjigjen ne kërkesën tone per mjete financiare. Mbeti baza dhe tere vullnetaret pa mjete luftarake. Kete ia thamë zyrtareve te Tiranes ne Bajram Curr, duke menduar se ata, do ta kuptojnë gjendjen dhe do te japin mjete. Po mjete nuk dhanë. Shume vullnetare duke u kthyer ne Kosove edhe u vranë (Shënimet nga ngjarjet e prill 1998 ne Bajram Curr.)
Tërë kete çështje e kam shkruar ne letër dhe ia kam dërguar KP ne mbledhjen e fundit te përbërjes se vjetër. Ajo u mbajte disa dite para MP te Gjashte te Degës, pikërisht ne fund te prillit. Por, edhe pse ne ketë pune unë fajësoja sektorin, i cili kishte mare mjetet financiare edhe ishte larguar, KP nuk mori masa ndaj tyre, por përsëri akuzoi Kryesine. Ndërsa fakti se prej vullnetarëve ne Tropojë, rreth 20 ranë ne minat dhe ne pritat e ushtrisë serbe, sektori nuk beri as edhe një vërejtje per te reflektuar drejt. Ne kishim mundësi, po nuk kishim mjete financiare per to blere arme, por ato nuk u dhanë nga sektori dhe Fondi, prandaj mbetem pa arme dhe vdiqën këta qytetare. Kjo eshte akuza. (pushkatim!!!)

[sefedin]

Mirepo, çështja ne përgjithësi shkoi ne kahje tjetër. Per atë akuze nuk u morr askush në përgjegjësi. Përkundrazi. Mbi vendimet e Shtabit fiktiv te UCK-se, pas Mbledhjes se Përgjithshme, Kryesia e Degës nuk kishte me kompetenca per çështje politike, logjistike, mjete financiare etj. Ajo ne fakt u. grushtua edhe nga kompetencat ne fushën politike e organizative. Te tera punët kaluan ne Kryesine Teknike dhe ajo ia la tërë punën ne dore sektorit te veçante, i cili ne baze te vendimit te atij Shtabi fiktiv, vepronte pa asnjë kontroll mbi çdo fushe qe kishte te bënte me mjete, sende e arme, duke pasur kompetenca absolute. Kryesia Teknike e Degës nuk vepronte si organ dhe u shua. Prandaj, të gjitha mjetet financiare nga Fondi i Zvicrës, Gjermanisë ne shumice, Austrisë, Norvegjisë, SHBA-ve dhe nga shtetet e tjera, kalonin tek sektori i veçante. Ky i mori ne dore punën me mjetet. Sektori i veçante ishte i plotfuqishëm per gjithë çështjet ne Tirane e kudo, per logjistike e finance. ne Duhet ndriçuar gjithashtu fakti se mjetet luftarake kërkoheshin.
Kosove nga radhët e UCK-se. Unë jam informuar se grupin ne Tropojë, prej majit e deri ne shtator 1998 e ka financuar Fondi nga Gjermania. Nëpërmjet këtyre mjeteve financiare janë blere armë dhe janë furnizuar njësitet e UCK-se. Ndërsa si ka shkuar puna e logjistikes neper sferat e punes nuk dihet. Ata nuk kane raportuar per kete çështje. Edhe ne mbledhjen e fundit, ku mora pjese, nuk u paraqit fare raport per atë veprimtari te rëndësishme te luftës. Po, natyrisht, duhet thane se mjete luftarake, sidomos te renda kërkoheshin ne Kosove, ndërsa radhët e UCK-se ne Drenice nuk kishin as mjete te lehta te mjaftueshme. E tare kjo ngarkon me përgjegjësi sektorin i cili ishte i gjithëfuqishëm.

e) Lufta per te përvetësuar kuadrin (oficeret) per klikën e UCK-se

Krahas ndërtimit te strukturës se UCK-se, duke filluar nga njësitet luftarake e deri tek Shtabi, komanda operative, etj, u punua deri ne maj 1998 edhe ne profesionalizimin e kesaj force me kuadër ushtarak, perverse me ata politke, organizative etj., por kjo pune u bllokua nga sektori dhe kuadrot nuk arritën te futen ne veprimtari.
Dihet se edhe ne kete ane pati vështirësi te mëdha. Duke u mbështetur ne faktin se sektori i kishte rrëmbyer te gjitha kompetencat ne emër te Shtabit Qendror fiktiv te UCK-se, pas janarit te vitit 1997, kur ra ky organ, çështja e punes me oficeret kaloi ne kompetence te Kryesisë se Degës se LPK-se. Deri ne kete kohe ishin dy grupe, ai politik e juridik dhe ai i rendësish se veçante qe ishin caktuar per te rene ne kontakt me kuadrot ushtarake. Por, përballë rëndësisë se veçante per lufte çlirimtare, sektori politik kishte pak shanse per te kontribuar ne kete fushe ushtarake, sepse ishte i zënë me shume pune te tjera, per te cilat ishte kompetent. Kjo ishte arsyeja pse kaluan kompetencat ne Kryesi te Degës per kete çështje kaq te rëndësishme.
Qysh prej janarit 1997, Kryesia u mor ne mënyrë aktive me kete çështje. Ajo u takua me shume oficere shqiptare. Lidhi kontakte me oficeret shqiptare ne Kroaci, ne Slloveni, ne Bosnje e Hercegovina dhe ne vendet e perëndimit. Me ta u shqyrtua edhe gjendja ushtarake. Prej tyre pad edhe keshilla qe edhe u pranuan nga UcK-.ja. Mirepo, qellimi i kesaj pune me oficeret, nuk ishte roli keshillues perballe luftes sone clirimtare, por ai aktiv, duke i lutur këto kuadro profesioniste ne UÇK-e ne udhëheqje, ne mënyrë qe lufta jone te korrte sukses.
Me oficeret patën kontakte gjate vitit 1997 edhe shoke te tjerë të KP te Degës, përveç sektorit te veçante, i cili përsëri nuk raportonte ne organ (Kryesi). Kur Kryesia takohej me oficerët thoshin: "Kato çështje ua kemi percjelle nepermjet kontakteve me shoket tuaj". Dhe, ne fakt kontaktet realizoheshin nga Ali .Ahmeti Adem Grabovci Fehmi LLadrovci Rexhe Iberdemaj, Xhavit Haliti, Shaban Muja, Jashar Salihu, Naser Idrizi, etj, por ata per çudi nuk informonin me kohe detalisht. Prandaj, nxorëm vendim per te ndaluar punën individuale me oficeret, përveç anëtareve te Kryesisë se Degës. Nga shokët e larte u organizuan edhe tubime publike, konferenca, etj, duke menduar se keshtu po shkohet ne dasmë. Një kësi tubimi u mbajt ne Munchen, ne fund te vitit 1997, ku mori pjese sektori i rendësish se veçante, por jashtë dijenisë se Kryesisë. Kjo nuk qe informuar fare per atë takim me oficeret, sepse as qe do te lejonte publicitetin e tij.
Pikërisht kjo gjendje anarkike e shtyu Kryesine e Degës te lidhte kontakte te drejtpërdrejta me oficeret shqiptare. Kishim kontakte dhe këshilla edhe me oficeret gjermane, austriake, etj. Por, tashme biseda u koncentrua me oficeret, me ata qe prisnin futeshin ne Kosove, sepse shume prej tyre vetem nepermjet qeverise kerkonin te viheshin ne sherbim te UCK-se. Keshtu Kryesia pati kontakte me Naim Malokun, Bislim Zyrapin, Agim Celen etj. Nepermjet Ali Ahmetit e Rexhe Iberdemajt kishte kontakte edhe me oficeret ne boten e jashtme, me Fadil Demirin, apo me ata ne Bosnie e Hercegovine, si me z. Bicaj, zotin Kastrati, etj. Por, perkunder gjithe kesaj, oficeret perseri nuk u afruan ne gjirin e UCK-se. Duke pare kete, ne zgjodhem rrugen tjeter, ate te organizimit kjo te oficereve ne keshilla, duke i afruar ata prane organizates, menyre qe i ngarkoi ata me kompetenca dhe vetiu u riorganizuan ne dy grupe, sipas lidhjeve pro UCK-se a kunder saj, me qeverine e B. Bukoshit. Tani ishte grupi i oficereve te diet pavaresisht nga rrethanat kishin vendosur te futeshin ne lufte per clirimin e Kosoves. Kishte edhe lufetare te shumte, luftetare qe kishin luftuar ne Kroaci dhe ne Bosnje e Hercegovine, te, cilët gjithashtu e shprehen vullnetin per t'u futur ne radhët e UCK-se.
Një pune te radhe ne riorganizimin e radhëve te oficereve kane luajtur dy oficere, Naim Maloku dhe Fadil Demiri. Këta ishin te përkrahur nga oficeret luftëtare te ish-republikave jugosllave, nga ata qe kishin luftuar ne Kroaci e Bosnje e Hercegovine kundër pushtuesit Serb, por jo edhe nga oficeret qe nuk kishin marre pjese ne luftërat e atyre shteteve. Këta e ndihmuan shume punën e Kryesisë ne organizimin dhe riorganizimin e oficereve.
Por, krahas punes se Kryesisë, kishte edhe forca te tjera qe punonin me oficeret:
1. Qeveria e Bukoshit me organizatën e oficereve, e cila nuk lejonte qe ata te punonin jashtë institucioneve te qeverise, përkatësisht ajo kishte ndaluar qe oficeret te futeshin ne shërbim te UCK-se dhe te luftonin.
2. Sektori i Rendësish se veçante bënte çmos qe oficeret t'i lidhte pas qerres se vet, ne emër te Shtabit Qendror, duke shkelur parimet baze te ndërtimit te një ushtrie profesionale, sepse ne atë forme mund te merrte njeriu disa vete, po nuk mund te ndërtonte një ushtri te afte çlirimtare, te denje per te luftuar kundër pushtuesit.
3. Kryesia ishte e interesuar qe ata te futeshin sa me shume ne kuadër te UCK-se, forme kjo e -vetme per te profesionalizuar kete Fora ushtarake. Krahas, kesaj punohej me ta edhe ne institucionalizimin e luftës çlirimtare, nëpërmjet ndërtimit te sistemit çlirimtar.
Në kuadër te kesaj pune ndikim shume te madh ne oficeret kishte Bukoshi. Ai u paguante atyre edhe rroga dhe i mbante financiarisht. Prandaj, ndikimi i tij ishte evident mbi kuadrot ushtarake, ndonëse kishte prej tyre qe ishin edhe kundër, sepse ishin thjesht per te ndihmuar UCK-ne, pavaresisht gjendjes qe do të vinte ne skenën politike, bashkimi i forcave a ndarja e tyre. Në këto kushte filloi lufta e armatosur ne Kosove. Prandaj, u ftuan oficeret ne Tirane. Te tri këto grupe shprehen mendimin per takuar ne Shgiperitu, qofte edhe me B. Bukoshin, qofte me përfaqësuesit e UCK-se. Mirepo, kuptohet se ndikimin e kishte kryesisht Bukoshi, i cili i kishte organizuar ata. Ardhja e oficereve ne Tirane, diku me shume se 30 veta, hapi një lufte te madhe midis grupeve te përmendura. Bukoshi i la ata nen mëshirën e fatit, si ne kuptimin. financiar, ashtu edhe në ndërtimin dhe ne drejtim te futjes se tyre ne strukturën e UÇK-se. Ndërsa ne, si Kryesi .ishim te interesuar per kete kuadër ushtara.k, d.m.th. per futjen ne strukturën organizative to ushtrisë sonë, sepse ende nuk kishte UÇK-ja struktura reale, komandë të veten, prandaj i duheshin forcat profesionale per te ndërtuar një ushtri te shtetit te Kosovës. Ky ishte pikësynimi ynë ne fushën ushtarake, sepse ishim të bindur se UCK-ja pa kuadrot ushtarake, nuk mund të ndërtohej dhe nuk mund te ecnim .ne rrugën e madhe te luftës per çlirimin e Kosovës.
Mirepo, kishte forca te tjera, te cilat e shfrytëzuan ketë situate per t'i afruar oficeret tek vetja. Klika i donte, jo per te ndërtuar një ushtri te mirëfillte, po per t'i futur neper strukturat e veta, mënyrë qe te ndihmoheshin prej tyre. E kjo në emër të profesionalizimit dhe operimit ushtarak, pa u përziere ne çështjet politike, ne ato te udhëheqjes se kesaj force.

[sefedin]

Ne këto kushte, u mbajt një tubim me oficeret ne Tirane. Atë tubim e udhëhoqi B. Bukoshi. Ne tubim, mars 1998, ai u tha. atyre: "Nuk ka Kosova mundësi per to futur ne 146 çlirimtare dhe se ata duhet te kthehen nga kane ardhur, neper vendet e tyre" (Deklarata e Ali Ahmetit ne Kryesi, mars 1998). Kate gjendje e shfrytëzuam si Kryesi dhe menjëherë a lidhem nëpërmjet grupit me oficeret. Z. Bukoshi edhe ketu doli kundër luftës. Ai jo vetëm ne sferën politike, juridike e financiare qe ishte kundër, por as kuadrot nuk i la, duke i urdhëruar te kthehen neper vendet e veta. Ky ishte kulmi.
Tash mbeti puna jone me oficeret. Ne angazhuam Demirin në veprimtari të veçante, Nairn Malokun ne Këshillin per Luftë, i cili pastaj u fut ne Kosove. Filluam kontaktet dhe arritëm marrëveshjen me oficeret nga Bosnja e Hercegovina, te udhëhequr nga Hall Bicaj, te cilin e konsideronim kuadër shume te afte per lufte. Këtyre u dhamë edhe mjete financiare, sepse donim qe te tjerët, ata qe ishin ende ne Kroaci e ne Bosnje e Hercegovina te vijnë ne Kosove. Po ne kete kohe u krijuan lidhjet edhe me Bislim Zurapin te cilin e kishin lëne oficeret ne Tirane si udhëheqës te grupit te oficereve në vend, derisa te vinte person tjetër, qe ishte ne hierarki ushtarake me lart se ai.
Me këta oficerë u morën zyrtarisht Ali Ahmeti, Rexhe Iberdemaj, Ibrahim Kelmendi dhe Xhavit Haliti (Vendimi i marsit 1998). Por, ky grup i punes i caktuar nga Kryesia, kishte shume vështirësi. Pse? Sepse ne bisedat me oficere te tullë, sidomos me Bislim Zyrapin, Xhavit Haliti, me vonë edhe Azem Syla, flisnin ne emër te Shtabit Qendror, qe ende nuk ekzistonte, ne kohe qe me oficeret ishte përcaktuar te bisedohej shtruar, pa dorashka e gënjeshtra, sepse vetëm keshtu ndihmonin UCK-ne dhe luftën tonë. Natyrisht se oficeret duhej te zgjidheshin, sepse jo te gjithë ishin to mirëseardhur ne UCK-e. Pra, me ta duhej to bisedonim mbi pozitat e një ushtrie ne ndërtim e qe kishte nevoje per ta. Ky ishte vendimi i Kryesisë, dhënë anëtarëve qe duhej te punonin me bishtaraket. Ata nuk kishin to drejte te gënjenin, sepse keshtu nuk i ndihmonin luftës.
Mirepo, duket se përveç disa oficerëve, te cilët shkuan nëpërmjet Ali Ahmetit, grupit ne Tropojë dhe Kryesisë, disa të re u vune ne sherbim te Xhavit Halitit e Azem Sylës, qe bisedonin me ta në emer te Shtabit Qendror. Këtë lloj baze politike e mori Bislim Zyrapi me disa oficere. Duket se kane qenë rreth 7-8 veta. Kërta, lidhja e ketij grupi, i dergoi ne Kosove dhe disa i futen ne Shtab Operativ, të tjerët i çuan ne terren, neper zona e nenzona operative, por jo ne SHP, sepse pas kooptimit te anëtareve te Shtabit to Përgjithshëm, anëtaret mbeten të njëjtë, me përjashtim te B. Zyrapit, të cilin me vone e futen ne kete organ. Por, kjo është çështje tjetër, sepse per kohen ky vendim i z. Zyrap është i drejte, sepse shkuarja e tyre ne Kosove ka ndihmuar shume pozitivisht ne lufte, pasi ata atje i organizuan dhe riorganizuan njësitet e UCK-se dhe me ndihmën e tyre, u arrit një shkalle e mire e organizimit te luftës.
Përkundër kesaj, duhet thëne se, megjithatë, ne kete fushe nuk u arrit sukses. Duke mos e ndërtuar Frontin per Çlirimin e Kosovës, në fakt u bllokua puna me oficeret, si nga qeveria e Bukoshit, ashtu edhe nga grupi qe vepronte ne emër te Shtabit Qendror te UCK-se, Xhavit Halitit, Hashim Thaçit dhe Azem Syles. Ne fakt erdhi. koha kur ndaj Kryesisë u be grushti politik dhe ushtarak i luftës çlirimtare. Edhe kjo gjë mbeti nen mëshirën e grupit, anëtaret e te cilit per te ndërtuar klikën e vet ne UCK, paraqiteshin edhe si komandante gjeneralë te UCK-se ne Tirane (shih: Deklarata e Xhavit Halitit ne Hotel Rogner, apo ajo e Azemit Syles mbi rolin vendor ne UCK-ne). Kjo shërbeu si mjet per t'iu treguar kuadrove (oficereve e zyrtareve ne Tirane) se kush vendos ne emër te UCK-se, duke treguar keshtu se ndaj tyre duhet te përkulën. Ishte kjo puna me e dëmshme përballë kesaj force ushtarake, e cila kishte nevoje per çdo force, qofte politike, qofte ushtarake, etj. UCK-ja ishte duke u rindërtuar, prandaj duhej ndihmuar e jo vene nderskamcat, duke dale si gjeneralë, komandante dhe diktatore te UCK-se.
Qe11imi ketu nuk është per te kundërshtuar atë pozite te zotit Xhavit, sepse nuk e di a ka qenë apo jo komandant, apo te zotit Azem se a ka qenë i plotfuqishëm, qofte edhe te zotit Hashim, gjoja udhëheqës i këtij subjekti, duke shkelur çdo rregull te brendshëm. Mirepo, e di se me atë u bllokua puna me oficeret, sepse, përveç disave qe shkuan me B. Zyrapin ne Kosove (shih: shkuarjen e shtate oficereve ne prill 1998), te tjerët mbeten neper rrugët e Tiranes, shume u kthyen prej nga kishin ardhur dhe nuk dëgjuan te shkonin ne vend, ne njësite e UCK-se. Ishte koha kur tere ata u vunë ne shërbim te B. Bukoshit, si dhe ministrit te tij, Ahmet Krasniqit, i cili edhe pse lufta zhvillohej ne Kosove, vazhdonte to qëndronte ne Tirane etj, duke i riorganizuar ne njësi te tjera, si formacion i FARK-ut te ri, si dhe duke u lidhur me grupin ushtarak te Kosovës.
Është e njohur lidhja e Xhavit Halitit dhe Ahmet Krasniqit ne emër te UCK-se dhe Qeverisé se B. Bukoshit. Këta u ndihmuan reciprokisht dhe dhanë edhe mjete financiare. Por, ato mjete nuk i shkuan radhëve te UCK-se. Kjo veprimtari u be per grupe dhe interesa individualiste. Askush nuk di se sa mjete financiare japë keqpërdorur. Nuk ka te dhëna as se si ka shkuar ne UCK Tahir Zema, apo pse ai e tërhoqi ushtrinë nga Rrafshi i Dukagjinit. Duket se kjo çështje ketu e ka lidhjen.
Ky ishte kulmi!!!
Dy fakte pra, ishin shkaktaret per kete çështje: Qeveria e Bukoshit dhe grupi i Xhavitit-Hashim-Azem ishin ata qe e bllokuan shkuarjen me shurnice te oficereve ne radhet e UCK-se. Mund te akuzohet dhe te thuhet gjithcka ne llogari te ketij apo atij kuadri ushtarak, par e verteta eshte se, lufta midis tyre per UCK-ne, c ka ndaluar shkuarjen e oficereve ne vend.

[sefedin]

3. Pengesat tjera per ndertirnin e sistemit clirimtar

Me lart folëm per pengesat nga ana e brendshme per ndërtimin e sistemit çlirimtar ne Kosove (FCK). Folëm per shume fusha të veprimtarisë nga ana politike, financiare e kuadrovike, deri tek interesat tjera te cilat kishin karakter te dëmshëm. Këndej folëm dhe per forcat qe u organizuan dhe riorganizuan, te cilat arritën, ne lidhje a jo, apo vetëm ne heshtje, te lidhen me forca te tjera politike, ne mënyrë qe to marrin udhëheqjen politike to UCK-se. Këto futen ne radhën e faktorit te pare per mosndertimin e një sistemi çlirimtar ne Kosove. Por, nuk janë vetëm keta e ky fakt, qe ka ndikuar te mos arrihet ndërtimi i Frontit per Çlirimin e Kosovës.
Ky qellim nuk do te arrihej nëse nuk do te shkonin edhe disa faktorë te tjerë ne dobi te grupit qe ishte organizuar ne kuadër te LPK-se dhe UCK-se dhe, qe tash po dilte si kërpudha pas shiut. Ketu, është fjala per forcat e tjera, ato politike e organizative ne Prishtine, pastaj per Qeverinë e Bukoshit, per Tiranen zyrtare, ngase forcat tona te brendshme te cilat me interesa te ndryshme, thjesht te veta dhe te ngushta politike, kush me vetëdije te plote, e kush pa te, kush nga pozitat karrieriste interesat individualiste, etj, vepruan dhe e përkrahen një grupim to tille, te ndërtuar brenda .UCK-se, duke ndaluar punën me te radhe, atë te ndërtimit te Frontit tone çlirimtar.
Një rol po kaq te pakuptimte ka luajtur edhe faktori i jashtern, i cili siç duket per te mos ardhur deri tek pavarësia e Kosovës, beri shume pune qe te mos lejoje bashkimin e forcave politike me ato ushtarake e organizative ne një sistem çlirimtar. Faktori i jashtëm e dinte se, po qe se vinte ky bashkim i shqiptareve, populli ynë kishte forca te mjaftueshme' per t'u çliruar nga hordhitë sllave ne Ballkan.

a)Forcat politike ne Kosove

Marsi i vitit 1998 e gjeti popullin shqiptar te papërgatitur politikisht-organizativisht e ushtarakisht. Ai ishte i ndare ne subjekte dhe me veprimtari te ndryshme. Kishte edhe ndarje lokale. Edhe ne kuadër te vete subjektit dhe te sakrificës se kombit tone, problemi me i madh ishte tek mosekzistenca e një subjekti te përbashkët politiko-ushtarak, si mjet per t'i vene ne shërbim te luftës çlirimtare te gjitha forcat e popullit dhe çdo energji te kombit tone.

159
Pa kete, fronti i luftës u dobësua, sepse forcat u ndanë. Dile, padyshim, ne kete kane ndikuar shume subjekte, per te mos thene te gjitha forcat politike, perderisa ato nuk dolen ne anen e ndertimit te sistemit unik clirimtar ne Kosove. Ne kete kohe, e pa.raqiti zyrtarisht kerkesen Kryesia e Deges per ndertimita e sistemit clirimtar (Fronti per c7lirmin e Kosoves) (Vendimi i KP Degés, mars 1998). Nje kerkese e tille i qe drejtuar subjekteve politike, organizative etj. Ajo u be edhe zyrtarisht publike, duke dale me punime e deklarime, sikunder beri me deklaraten publike LPK-ja ne mars te vitit 1998, kur iu drejtua popullit tone me thirrjen per bashkimin e te gjitha forcave ne Front (Deklarata e LPK-se). Në thirrje, shpjegohej pozita e kombit pas shpërthimit te luftës frontale dhe ajo kërkonte bashkimin e kombit ne një organizëm politik e ushtarak unik, duke shpallur moratorium mbi subjektet politike e organizative, deri sa vendi te çlirohej.
Megjithatë, kjo u kundërshtua. Kush dilte me deklarata, kush e kundërshtonte atë, duke thëne se e kemi shtetin, organet, etj. Dhe, e vërteta. është se, asnjë subjekt nuk u bashkua me luftën
faktikisht, pa bere fjale per çështjen. e ndërtimit te sistemit. Té shohim tani veprimtarinë e subjekteve.