Nënëve të mia fisnike

[Dr. Leone]

Femijet tuaj nuk jane femijet tuaj


Femijet tuaj nuk jane femijet tuaj
Ata jane djemte dhe vajzat e jetes
Qe premton per ta,
Pse jane me ju, nuk ju takojne juve,
U jepni dashuri,por jo mendimet tuaja,
Ata kane te tyret,
Mund te kufizoni trupat,por jo shpirtrat e tyre,
Sepse ata burojne nga shtepite e se nesermes,
Atje ku ju nuk mund te arrini,madje as ne enderr.
Mundohuni te beheni si ata,
Por mos kerkoni qe ata te behen si ju,
jeta nuk shkon mbrapa, as nuk genjen.
Ju jeni harku prej te cilit femijet tuaj,
Si shigjeta te gjalla hidhen ne ardhmeri.
Ndersa Shigjetari sheh shenjen ne rrugen e perjetshme
Ai ju lemon me pushtetin e vet,
le te jete kjo kenaqesi per ju,
Se Ai do shigjeten qe fluturon,
Dhe harkun qe eshte i qendrueshem.

Dr. Leone

[Gazibaba]

Pasiqe eshte edhe shkrimi im i par ne ket forum lexova shum shkrime ketu por ja qe keta poezit e Dr.Leones me kan fascionuar dhe nuk munda te rij pa u regjistruar qe ta falenderoj per keta reshta kaq bukur te thurura.
Dr.Leone te uroj cdo te mire ne jete dhe lus Zotin te te ndihmoj aty ku je dhe deshiroj ta vazhdosh ket rruge qe te na thuresh edhe me shum poezija.
Pranoni pershendetjete e mija.

Me respekt
Gazibaba

[Dr. Leone]

Paradoks ne ditet tona


Paradoksi i këtyre kohërave

qëndron në atë se sot ne kemi

rrugëkalime të gjera, por pikëpamje të ngushta.

Shumë shpenzojmë e pak kemi

Shumë blejmë e pak kënaqemi

Kemi shtëpi të mëdha por familje të vogla

Shumë lehtësira, por përherë e më pak kohë

Grada me kate, por fort pak ndjenja

Më shumë njohuri e më pak gjykim

Më shumë ekspertë, por më shumë probleme

Më shumë mjeksi, por më pak shëndet

Pijmë shumë, tymosim shumë dhe prishim pa mend

Zemrat fort pak na qeshin,

Ecim me shpejtësi rrufe, fort shpejt zemërohemi

Qëndrojmë vonë e ngrihemi tejet të lodhur,

fort pak lexojmë e fort shumë na tërheq televizori,

Falemi rrallë…

Pronat kanë sjellë prona, por vlerat kanë rënë përtokë

Flasim pa mbarim, rrallë duam, shumë urrejmë,

Sigurojmë jetesëm por nuk jetojmë

Jetës i kemi shtuar vite por jo viteve jetë.

Rrugën për në hënë e kemi bërë shtëpinë tonë

Por rrugën për tek fqinji mezi e gjejmë

Kemi pushtuar hapësirën e jashtme

Por nuk gjejmë dot atë të brendshmen.

Kemi më shumë por jo më mirë

Kemi pastruar ajrin e ndotur shpirtin

Kemi shpërbërë atomin por jo paragjykimet.

Sa shumë shkruajmë e sa pak mësojmë

Sa shumë plane e sa pak besnikë.

Sa shumë vrapojmë sa pak presim.

Sa shumë informacion, sa pak dije

Sa shumë fjalë sa pak komunikim

Kohë e fastfudeve dhe mezitretjeve

E mbipeshës dhe mendjelehtësisë

E fitimeve kolosale dhe marrëdhënieve mikroskopike

Kohë e paqes botërore dhe dhunës familiare

Më shumë kohë e lirë, por më pak çlodhje

Më shumë ushqim, por më pak shëndet

Të ardhura me bollëk e divorce në masë

Shtëpi të rrethuara dhe familje të shkatërruara.

Udhëtime rrufe e ambalazhe të asgjesuara

Trupa mbi peshë dhe moral i flakur…



“Po edhe nëse përpiqeni t’i numëroni dhuntitë e Allahut, nuk do të mund të arrini t’i përcaktoni. Me siguri Allahu shumë fal dhe shuë mëshiron.” (Nahl:18)

Me respekt
Dr.Leone

[Dr. Leone]

ÇANTA E UDHËTIMIT


Oj çantë

A nuk u lodhe nga udhëtimi

A s’të ka ardhur koha për t’u kthyer

Të kam mbajtur mbi supet e mia një kohë të gjatë

Dhe kurrizi më është kërrusur

... U lodha ...

Udhëtim akoma udhëtim...

Drejt një bote të panjohur

U bëre jastëku im

Ajo me të cilën ndaja jetën time

Shoqëruesja e udhëtimit tim të gjatë.

... Ah moj çantë ...

Ti që mbajte dhembjet dhe rënkimin tim

Ruajte të fshehtat e mia...

E çmendur je ti!

Je e dashuruar pas udhëtimit!?

Ti nuk ke as vend as vatan

Kurse unë

Kam humbur vatanin dhe ëndrrat e mia ...

Nuk kam strehë që më mbulon

As vatan që më strehon.

Sillem vërdallë rrugëve

Dhe jam këtu

Duke ecur e ecur

I humbur mes rrugicash

Kaloj male e lumenj

Këmbët nuk më mbajnë më...

Nuk di a kam vend në këtë libër

Asgjë nuk më kujtohet

Përveç lotët e nënës në çastin e ndarjes

Ti oj çanta ime

Të lutem, më thuaj

Kush e shkroi që ne të dy të jemi shokë rruge

Të përgjërohem me atë që të bëri ty

Shoqëruesën time të përjetshme.

Të lutem...

A nuk ka ardhur koha që të të lë në një cep

Që t’i tregoj rrëfimin shoqes time të jetës

Në takimin që kam ëndrruar prej kohësh

E di që je xheloze për këtë

Ngase ti kërkon të qëndroj me ty

Të shetisim çdo vend të kësaj bote

Sikur SINDIBADI

Të bëhem rob i yti.

Mos u frikëso moj çantë

Se akoma më merr e më dërgon aty ku dëshriron ti

Por, do të më humbasësh një ditë...

E do të merr malli për mua

Ti do të plakesh

Do të jesh e arrnuar

Por mos u mërzit

Nuk ka mërzi më te madhe

Se të humbasësh vatanin

Dhe të mos mund të kthehesh atje

Lerma mua mërzinë...

Ajo është shoqja ime e jetës

Është bashkëudhëtarja ime

Herë e mundi e herë më mundë

Kam frik të vdesë dhe të lë vetëm

Kush do të mbajë pas meje?

Kush do të kujdeset për ty, oj çanta ime?

Tek ti shikoj atdheun tim

Shokët, familjen

Fëmijërinë time, ditarin tim

Rënkimet e thellësisë së shpirtit

Nga pesha e kohës së pluhurosur

E mbushur me helmin e verdhë që rritet e rritet

Tallet me ne, na rethon

E pasta na hedhë nëpër rrugë

Të errëta e qorrsokaqe.

Oj çantë ...

A nuk ka ardhur koha të kuptosh

Se ai që humb vatanin është

I pa vend në këtë botë të çmendur.

Pa vend, pa identitet

Është thjesht një numër në pasaportë.



Dr.Leone

[florian]

DT.LEONE JU UROJ QE FRYMEZIMI JUAJ KUR MOS TE MBAROJ PASI JE ME TE VERTET NJE POET QE ME POEZIT E TUA NA KUJTON PJESE TE JETEVE TONA , URIME E SUKSESE PER KETE VIT .

[Murgesha]

Dhimbje.

Shumë vite kanë kaluar
Shumë vite që më mungon
Prehërin tënd me vite e dëshirova
Fjalën nënë që kurrë nuk e shqiptova

Pa emrin tënd buza më është tharë,
Pa qeshjen tënde kam mbetë e vrarë
Të thërisja në dëshpërim, të dëshiroja në gëzim
Thirrjet e mia nuk arrinin dot në amshim

Ti ishe engjull kur ike prej kësaj bote
Dhimbjen nuk e kuptoja se çdo të thotë
Ty t`u hapën dyert e amshimit
E mua mu hap dera e rëndë e jetimit

Unë tani vetë nënë jam, si ti dikur
“ Ku të kam nëna ime” spraj së kërkuari
Të dëshiroj më shumë se kurrë
Ta hjek nga zemra mallin përvëluar

Kush nënën ka humbur,
Parajsën tokësore se ka shijuar
Përgëdheljet, ledhatimet, kujtimet
Pë gjithë jetën të mohuara.

[ShEjToNkA]

Postimi origjinal është bërë nga Murgesha

Dhimbje.

Shumë vite kanë kaluar
Shumë vite që më mungon
Prehërin tënd me vite e dëshirova
Fjalën nënë që kurrë nuk e shqiptova

Pa emrin tënd buza më është tharë,
Pa qeshjen tënde kam mbetë e vrarë
Të thërisja në dëshpërim, të dëshiroja në gëzim
Thirrjet e mia nuk arrinin dot në amshim

Ti ishe engjull kur ike prej kësaj bote
Dhimbjen nuk e kuptoja se çdo të thotë
Ty t`u hapën dyert e amshimit
E mua mu hap dera e rëndë e jetimit

Unë tani vetë nënë jam, si ti dikur
“ Ku të kam nëna ime” spraj së kërkuari
Të dëshiroj më shumë se kurrë
Ta hjek nga zemra mallin përvëluar

Kush nënën ka humbur,
Parajsën tokësore se ka shijuar
Përgëdheljet, ledhatimet, kujtimet
Pë gjithë jetën të mohuara.

:( :( :( :( :( :( :arrow:

[uliksi31]

Postimi origjinal është bërë nga Murgesha

Dhimbje.

Shumë vite kanë kaluar
Shumë vite që më mungon
Prehërin tënd me vite e dëshirova
Fjalën nënë që kurrë nuk e shqiptova

Pa emrin tënd buza më është tharë,
Pa qeshjen tënde kam mbetë e vrarë
Të thërisja në dëshpërim, të dëshiroja në gëzim
Thirrjet e mia nuk arrinin dot në amshim

Ti ishe engjull kur ike prej kësaj bote
Dhimbjen nuk e kuptoja se çdo të thotë
Ty t`u hapën dyert e amshimit
E mua mu hap dera e rëndë e jetimit

Unë tani vetë nënë jam, si ti dikur
“ Ku të kam nëna ime” spraj së kërkuari
Të dëshiroj më shumë se kurrë
Ta hjek nga zemra mallin përvëluar

Kush nënën ka humbur,
Parajsën tokësore se ka shijuar
Përgëdheljet, ledhatimet, kujtimet
Pë gjithë jetën të mohuara.

:cry: :cry: :cry: Pernjemend na ke prek thedh ne zemer edhe ne tjerve qe nuk kemi nena :cry: :cry:

[Barbaroza]

Nënë kam,por edhe une u preka thellesisht nga kjo poezi! :(

[alipasha]

Postimi origjinal është bërë nga Murgesha

Dhimbje.

Shumë vite kanë kaluar
Shumë vite që më mungon
Prehërin tënd me vite e dëshirova
Fjalën nënë që kurrë nuk e shqiptova

Pa emrin tënd buza më është tharë,
Pa qeshjen tënde kam mbetë e vrarë
Të thërisja në dëshpërim, të dëshiroja në gëzim
Thirrjet e mia nuk arrinin dot në amshim

Ti ishe engjull kur ike prej kësaj bote
Dhimbjen nuk e kuptoja se çdo të thotë
Ty t`u hapën dyert e amshimit
E mua mu hap dera e rëndë e jetimit

Unë tani vetë nënë jam, si ti dikur
“ Ku të kam nëna ime” spraj së kërkuari
Të dëshiroj më shumë se kurrë
Ta hjek nga zemra mallin përvëluar

Kush nënën ka humbur,
Parajsën tokësore se ka shijuar
Përgëdheljet, ledhatimet, kujtimet
Pë gjithë jetën të mohuara.

Nje poezi katarsise te pastrimit shpirteror...frymezim emocional,teresi e ndenjave te ngrituara te mallengjimit jetimor.

All-llahu te shperblefte per keto vargje te bukura .

[Dr. Leone]

Pik se pari ju pershendes dhe deshiroj te jeni mire ne vecanti murgesha.
Allahu te shperbleft moj motra ime me te vertet ke ber nji gje shum te bukur shum prekse edhe personi qe ka nen merzitet shum kur e lexon siduket murgesha nai ka lexuar ndjenjat qe te gjithve dhe din se ku na ngacmon dhe gjithmon thur nji gje te bukur por cfar te bejm ti themi bravo per shkathtesine qe e posedon.
Te lumte murgesha...

Me respekt
Dr. Leone

[Dr. Leone]

Nëna ime.


Një çerek shekulli kanë kaluar,
Një çerek shekulli që më mungon.
Prehërin tënd të ngrohtë e ndjej pas ngado,
Fjalën ''Nënë'' buza nuk ma shqipton...

Për fjalën Nënë buza më është tharë,
Të thëras dhe unë Nënë, sa shumë mall kam.
Të kem dhe unë nënë, ta puth, ta përqafoj,
Dhimbjet e jetës, puthja e saj t'mi largoj.

Për fjalën Nënë buza më është tharë,
S'ka dashuri në botë, që buzën të ma lagë.

Ti ishe nënë, prind kur u shuajte.
Unë fëmijë kur ndjeva atë dhimbje.
Tani jam prind si ti atëhere,
Malli më ngacmon: ''Ku je nëna ime''

Edhe pse jam burrë me grua,
Baba i fëmijëve tani unë jam.
Edhe pse kam dy djem si yje,
Fjalën ''Nënë'' askush s'ma zëvendëson.

Kush humb nënën humb pasuritë.
Dashuria për nënën kalon gjithë kufijtë.
Përkëdhelitë, ledhatimet, mbeten veç kujtime,
Dora e ngrohtë e nënës mposht çdo dhimbje.


Pandeli Simsia.
New York, USA

Këtë poezi e kam shkruar për nënën time, e cila në muajin Janar 2005, mbush 25 vjet që ka vdekur.

[Murgesha]

Postimi origjinal është bërë nga Murgesha

Dhimbje.

Shumë vite kanë kaluar
Shumë vite që më mungon
Prehërin tënd me vite e dëshirova
Fjalën nënë që kurrë nuk e shqiptova

Pa emrin tënd buza më është tharë,
Pa qeshjen tënde kam mbetë e vrarë
Të thërisja në dëshpërim, të dëshiroja në gëzim
Thirrjet e mia nuk arrinin dot në amshim

Ti ishe engjull kur ike prej kësaj bote
Dhimbjen nuk e kuptoja se çdo të thotë
Ty t`u hapën dyert e amshimit
E mua mu hap dera e rëndë e jetimit

Unë tani vetë nënë jam, si ti dikur
“ Ku të kam nëna ime” spraj së kërkuari
Të dëshiroj më shumë se kurrë
Ta hjek nga zemra mallin përvëluar

Kush nënën ka humbur,
Parajsën tokësore se ka shijuar
Përgëdheljet, ledhatimet, kujtimet
Pë gjithë jetën të mohuara.

Ju që me nëna jeni,
Ejani këtu dhe lexoni,
Nëna është e shenjtë
E duhet ta rrespektoni,
Por me ata që i kanë humbur,
Ruajuni e kurr mos i lëndoni,
Lëndimi i tyre, ju ndjek si mallkim,
Dhe mos u quditni me kët shkrim timin,
Se paska bisha të egra që lendojnë jetimin.

[Honesty^uk.]

Postimi origjinal është bërë nga Murgesha

Ju që me nëna jeni,
Ejani këtu dhe lexoni,
Nëna është e shenjtë
E duhet ta rrespektoni,
Por me ata që i kanë humbur,
Ruajuni e kurr mos i lëndoni,
Lëndimi i tyre, ju ndjek si mallkim,
Dhe mos u quditni me kët shkrim timin,
Se paska bisha të egra që lendojnë jetimin.

:( :(

[ShEjToNkA]

Postimi origjinal është bërë nga Murgesha

Ju që me nëna jeni,
Ejani këtu dhe lexoni,
Nëna është e shenjtë
E duhet ta rrespektoni,
Por me ata që i kanë humbur,
Ruajuni e kurr mos i lëndoni,
Lëndimi i tyre, ju ndjek si mallkim,
Dhe mos u quditni me kët shkrim timin,
Se paska bisha të egra që lendojnë jetimin