Kush ësht veprimtari patriot Hysen Ibrahimi

[lirik]

--------------------------------------------------------------------------------

Falënderim shprehu e nderuara Natyra për kët shkrim tuajin
dhe po e them me përgjegjsi se shokët e mi të rinisë
dikurë më jan bashkangjitur në veprimtari ilegale
kan punuar kemi punuar të gjith për qeshtjen kombtare
kemi pas shum vështrisi dhe dihet perkrahje jo te duhur as nivel financiarë kemi punuar ne kushte te veshtira materiale
te gjith e dijnë
sidomos un
sepse kam qenë pergjegjsi udhheqsi i tyre në at kohë pra
të gjith e dijnë sot qe jan deshmitarë se per takime duhej te ecnim këmbë se makina nu kishim ather
vetura .
Un u dënova pastaj se bashku me shum vetë por pjesa ma dërmuese e ktyre njerzve që ishin ne veprimtari të lidhur me mua ishin jashtzakinisht intelegjent,
siq po shihet nder ta edhe Hysen Ibrahimi te cilin e urrenin
poashtu shum disa klysh te udb s jugosllave te cilet ma vonë ja vranë vllaun dhe djalin e Xhaxhait
Në at kohë personalisht disa fundrrina klysh te udbes se Mitrovices me rrethinë aty
dhe sidomos nji gjykats shum i poshter i Mitrovices DHE DISA UDBASH me laviret e tyre kishin edhe probleme personale dhe gjelozije me Hysen Ibrahimin E URRENIN ATDHETARIZMIN E TI DHE INTELEGJENCEN E TIJ dhe nuk e shihnin me sy te mirë si shum djem mITROVICAS QE I PERCILLNIN HAP PAS HAPI PASI QE mITROVICA VEQ PASKA QEN HERET NE SHENJESTER TE SERBVE PER TU GLLABRUAR dhe tereni e kontrolli per shqiptar paska qen aty shum ma i veshtir

dhe pikrisht ky klyshi i serbis se bashku me disa lavire te udbes dhe zagarë tjerë zhgjyrana ndermori edhe ma shum kunder Hysen Ibrahimit aksion montimi shum heret per ta thyer shpirtrisht ket patriot shum intelegjent
Të gjith shokt e mi i ndiqnin e maltretonin i merrnin në pyetje dhe i torturonin i maltretonin disa i perjashtonin nga shkolla per inat se e dinin qe po flisnim nat edit per atdhe e qeshtje kombtare ata pyesnin mandej qka ju thot Xhelal Ferizi qka ju nxitë qfar planesh keni
ku po i mbani takimet
por po e them me krenari se pjesa ma e madhe e tyre ishin djem te vertetë
djem të zgjuar të mitrovices me rrethina
dhe ishin shum patriot të cilët nuk e shisnin bashkatdhetarin as nuk e jepnin
dhe kurr nuk arriti udb ja nji fjalë te nxjerrnin prej tyre
per mua
prandaj jam krenarë me ata DHE EDHE SOT KEMI MBETUR SHOKë me shum prej atyre qe i njoh e di se i kan maltretuar per mua por as gojen kurr nuk ekan qelë ta thonë per mua nji fjalë edhe pse jan maltretuar prandaj edhe sot jemi shokë me shum prej tyre qe jan patriota te paster
ata sot kontribojnë punojnë veprojnë me perjashtim te dx prej tyre shokve te mi qe i vrau udb ja jugosllave dhe nuk jan ma ne jetë Abedin Bala dhe Musa Hoti te dy veprimtarë te flakt dhe te deshmuar per qeshtjen kombtare .
ABEDININ E VRAU UDB JA NE BURG GJAT VUAJTJES SE DENIMIT NDERSA MUSA HOTIN E VRAU NE BRUKSEL TE DY JAN NGA DRENICA LEGJENDARE PATRIOTA DHE ATDHETAR TE FLAKT PER VEPRIMTARIN E TYRE DO TE FLAS NE NJI TEMë TJETER
Prozatorë i madh ishte dhe krijues i hatashëm ishte edhe Abedin Bala nga Fshati Korroticë KATUND I DRENICES rrethi komuna drenas ish gllogofci
te kroni i mbretit quhet vendi
ai ishte talent per proza dhe tregime romane
ishte i jashtzakonshem
djalosh i gjatë trim
nji Mic Sokol i vertetë
të cilin në burg e vranë qetnikt udba jugosllave
per shkak te aftësive te tij të jashtzakonshme intelegjente si artist romansier dhe prozatorë poashtu analist politik me nji menquri aq te rrallë qe un do ta krahasoja lirisht me intelegjentin tonë gjenial Ukshin Hotin .
Abedini ishte edhe poet por mbi te gjitha prozatorë kengtar politikan historian e qka jo ai dinte aq shum s ate mahniste ka qen i denuar me 9 vite burg i akuzuar siq dijn serbo sllavt te akuzojnë me montime e poshtersira ai ka qen i denuar ne sherbim ushtarak
njeriu i cili në jetë më ka bë përshtypje te jashtzakonshme
Abedin Bala u vra ne burg nga udb ja jugosllave
ne vitin 1985 ne cele të sllovenisë
nji vit ma vonë ne spital te mitrovices u la me vdek ose u helmua vllau im i madh ne vitin 1986
quhej Feriz Ferizi la gruan e re dhe kater vajza jetime
un isha ne burg ai vdiq ne spitalin e MITROVICES
ISHTE I BRUGOSUR POLITIK EDHE AI
vdiq ne rrethana mjaft te dyshimta
sepse udb ja na kishte te gjith ne sy siq dihet shum mirë që nga stergjysht e mi qka quhen Ferizi
Deshta vetem te them s e udbja ose zagarica e partis se degjeneruar e degjeneruara e te degjeneruares siq e quanim ne rinija ne at kohë ket kulqeder te rrezikshme udb
ne gojen dhe syrin e se ciles sihim ne dhe ishim konfrontuar me te kishim hy ne sherr dhe konflikte
bile me disa prej tyre epolic te tyre patem edhe qerime hesapesh fizikisht disa her me spiunat dhe veglat etyre ena urrenin jasht mase sepse ishim brezi patrioptik i kohes ne mitrovicë dhe rrethinë
dhe ishte tejet rrezik ne at kohë kudo neper vende publike te flisje si ne qe i thonim kto fjalë aq hapur e ne menyr shpotitse per ta sepse ata e kishin ne dor shtetin dhe situaten e nes as sot nuk kemi krah jemi te shkret dhe te pa mbrojtur sepse shqiptart emjer nuk arijn te organizohen si duhet
ky taksirat dhe mjerim do ti percjell gjith jeten sepse nuk ekan ndjenjen e fuqishme te organizimit
me njeri tjetrin qe ta ruajn e te ja dijn rendesin njeri tjetrit
PER SHEMBULL SA E SA HER KAM MENDUAR ME VETE SIKUR TA RUANIN SHQIPTART MA MIR EME KUJDES JUSUF GERVALLEN UKSHIN HOTIN E MUSA HOTIN NUK DO TE ARRINTE KURR UDBA JUGOSLLAVE TI VRISTE AQ LEHT POR NE JEMI NJERZ PER QUDI HABITEM ME DO FAR LESHIMESH DHE GABIMESH JETSORE SI KA MUNDESI KALIBRA TE TILL ë TE LIHEN NE GOJEN E KULQEDRES
UKSHIN HOTI NDOSHTA DO TE ISHTE SHUM MA MIRë SIKUR TE PUNONTE JASHT DIKUND I RUAJTUR DHE I MBROJTUR OSE ILEGAL NEPER KOSOVë I RUAJTUR ME KUJDES NGA PATRIOTëT E SIGURT
LENJA NE DORë TE KULQEDRES SERBE E NJI KALIBRI KAQ TE MADH SI KY I UKSHIN HOTIT ME NJI POTENCIAL KAQ TE MADH DHE GJENIALITET TE NJI TEORICIENTI KAQ TE JASHTZAKONSHEM VET FAKTI FLET SE SA TE PAKUJDESSHEM JEMI DHE ASPAK NUK JU JAPIM
RENDESI NJERZVE ME VLERA UKSHININ ESHT DASHT TA RUAJN NE QDO HAP NJERZ TE SIGURT PATRIOTA NE MENYR QE AI KURR TE MOS BJER NE DOREN E GJAKSORIT SERB POR JA QE SHKURTPAMSIA NA SHKATRROJ NEPER SHEKUJ DUKE MOS JA DIT KURR VLEEN NJERIUT TONë TE AFT DHE GJENIAL

AUTORI I SHKRIMIT XHELAL FERIZI

L I R I K U NE M E R G I M

[lirik]

FORUMI I RTV Zëri i Kosovës
POLITIKË => Aktualitete => Teme e nisur nga: rtvzik ne Nëntor 16, 2008, 08:32:16 PD


--------------------------------------------------------------------------------
Titulli: Hysen Ibrahimi-”Kanuni i neglizhencës”
Posuar nga: rtvzik ne Nëntor 16, 2008, 08:32:16 PD
--------------------------------------------------------------------------------

”Kanuni i neglizhencës” 2008-11-16

Hakmarja, fenomen që duhet zhdukur.
Duke e vështruar këtë çështje si tejet negative dhe mendoi se po bëjmë lëshim duke respektuar lashtësinë, dhe duke ikur preokupimit me ekzistimin e gjakmarrjen ekzistenciale të çenies së njeriut si një zanafillë dhe origjinë tejet e gabuar në praktikë, shtrohet dilema parasegjithash dilema për zhdukjen e gjakmarrjes që kjo të marr fund duke e identifikuar si primitive, antiligjore dhe anti-Kombëtare.



Nga: Hysen Ibrahimi, politolog.
Förslöv-Suedi.


Artikulli ”kanuni i neglizhencës” i z. Kadri Sherifi, i dërguar nga Ajet Nuro ([email protected]), tek unë z. Hysen Ibrahimi, ([email protected]),
më inspiroi që të jap një opinion timin rreth këtij artikulli dhe fenomenit të gjakmarrjes.
Në radhë të parë e përgëzoi z. Sherifi për këtë artikull edhe pse jo i detalizuar mirë, apo kisha për të thënë se nevoitet që për këtë fenomen negativ sa primitiv aq edhe anti-human përdoret dhe meret ende në konsideratë në botën shqiptare, gjë që tregon se jemi i vetmi popull në Europë që nuk duam të dalim jasht botës primitive. Prandaj i jap plotë të drejtë z. Sherifi, që Kanunin e Lek Dugagjini për këtë kohë e anatemon me ”kanunin e neglizhencës”. Unë në këtë rast autorin e këtij artikulli z. Sherifi e përgëzoi edhe për gjetjen adekuate fjalën ”neglizhencë”, sepse për këtë fenomen negativ dhe tejet primitiv duke marrë parasysh botën e qytetëruar perendimore për arritjen e tyre në të gjitha fushat e jetës dhe arritjet që sot kjo botë prekë edhe planetët më të lartë të sferës sikurse në kohën e fundit që bëri me planetin mars, kurse ne ende merremi me një të kaluar 500 vjeçare e më shumë.
Pa u thelluar në shpjegimin e ngjarjeve gjakëmarrëse për shkaqe të pasojave të sferës primitive të kushtëzuar sipas kanunit, po themi se psikologjia e njeriut të sotëm nuk kishte guxuar të bie në këtë kushtëzim kanunor që ndodhin raste të papritura nga çështja krejtë individuale në ate familjare e fisnore, sepse mbi çdo krim qëndron ekzistenca e individit apo edhe të atyre që janë të përfshirë në ngjarjen e krimit të marrin denimin e merituar sipas ligjeve aktuale të vendit, duke i përjashtuar e liruar të tjerët që nuk kanë dorë në këtë krim.
Po ta nxjerrim në sipërfaqe në formën e diagramit në rritjen e ngjarjeve hakëmarrëse, do të rezultoi (këtë e them me plot guxim), se gjakëmarrja më tëpër i ka thelluar vrasjet se sa zhdukjen e tyre, më tepër i ka hasmuar njerëzit se sa i ka pajtuar, më tepër i ka përfshi në hasmëri njerëzit se sa në zvogëlimin e tyre deri tek individi. Përderisa një rregull i tillë i jap të drejtë që hakmarrja për një vrasje mund të lahet qoft edhe ai që i përket një fisi psh fisi Berishë e vret një të Krasniqës ose edhe anasjelltas, dhe me këtë lahet gjaku. Shiqoni se sa përfshirje të madhe ka patur e ndodhë që ende sot e kësaj dite kemi. Për një aksident po qoft edhe vrasje me paramendim, kanuni i ka futur në gjakmarrje dyfise thënë shkurt edhe njerëzit që fare nuk kanë pasur të bëjnë me vrasjen. Për një vrasje janë ra në gjak i tërë fshati me fshat, e tërë lagja, me lagje. Është shkuar aq largë sa që hasmi ka kërkuar ta dinë se kush është me dorasin dhe kush po izolohet (leqitet popullorqe), gjë që kjo më tepër e ka ndihmuar këtë dukuri negative.
Ose për një gjakë (njeri të rëndësishëm) të vriten 12 veta të merren 12 gjaqe. Ne kemi shumë shembuj të tillë të këtyre fenomeneve negative. Është menduar se për vrasje të përfshihet i tërë fisi sepse kjo mund t’a ndal vrasjen. Ose me të drejtë z. Sherifi bënë një krahasim këtë kanun me rexhimin e diktatorit Enver Hoxha, i cili për një njeri i cili gjoja se është marrë me një këngë të kënduar në gjuhën amerikane që diktatori Hoxha e quante „imperializmi amerikan“ denohej e tërë familja me një mbiemër që kishin të bënin duke i dërguar në internim e besa edhe me burgim.
Unë mendoi se me hakmarrjen duhet të merren institucionet shtetërore të vendit në radhë të parë. Por, për t’a zhdukur njëherë e përgjithëmonë, këtë veti sa primitive aq edhe anti-Kombëtare duhet të angazhohemi të gjithë si një trup i vetëm e që duhet të merren edhe personalitet me ndikim, edhe mediat, shkrimtarët, poetët, intelektualët, politikanët, njerëzit e arsimit dhe shkencës, që kësaj ngjarje t’i ipet fund. Ka perenduar koha të bëhemi peng i së keqes duke u thirrur në „traditë“!
Gjakmarrja duhet të cilësohet si tendencë e zgjërimit dhe vazhdimit, apo një virus në vlerat e kulturës dhe traditës shqiptare, gjë që nënkupton neotralizimin total të këtij virusi.
Prania e këtij fenomeni pra gjakmarrja, në botën shqiptare, zhduk dhe zvogëlon dashurinë njerëzore, vazhdimin për një jetë më të mirë edhe përfshinë njerëzit që fare nuk kanë të bëjnë me këtë virus. Ata deshen apo nuk deshen përfshihen në këtë keqe, kur krejt pa dashtas e gjejnë veten në një botë që duhet izoluar dhe i merret e drejta për të jetuar i lirë!
Fenomene të tilla krijojnë atmosferë të ngrysur, krijojnë pikëllimin e tragjikës së krijuar nga një kriminel ordiner, me motive hakmarrëse, duke krijuar atmosferë se motivi i dashurisë njerëzore duket si një ishull ku ruhet identiteti i dashurisë dhe i shpresës për të jetuar i lirë, duke dëshmuar se populli ynë Shqiptarë si njëri ndër popujtë më të lashtë të këtij kontinenti, si dëshmi në pamundësi për zhdukjen e këtij virusi!
Ne sot në plan të parë është ekzistenca njerëzore dhe e drejta e individit për lirinë e tij, që japin kuptimin e jetës në rrethana specifike, apo ekzistencen e individit përballë vetëvetes dhe atyreve që janë përfshi me krimin, gjë që ky i fundit nuk ka të bëjë me gjakëmarrjen. A thua vallë thirrja në traditën e lashtë kanunore që gjurmon sindromin e të keqes gjakëmarëse, të vazhdoi edhe në ditët esotme, ku të nesërmen e vu në pikëpyetje të madhe?! Fati i njeriut të mbetet në duart e një të tjetëri, jeta e njeriut të varet nga fatet e një gjakëmarrësi, e ardhmja e individit të varet nga sindromi i „kanun neglizhencës“ dhe së fundi vdekja e individit të varet pikërisht nga „kanuni i neglizhencës“ se krimi ka ndodhur i rastësishëm dhe tash duhet të vdes krejt tjetër kush !? JO, edhe JO e madhe.
Autori i artikullit ”kanuni i neglizhencës” i nderuari dhe i respektuari z. Kadri Sherifi, potencon edhe të madhin Prof. Anton Çeten, i cili meret me shtrirjen e pajtimit të gjaqeve ndërshiptarë dhe zhdukjen e këtij virusi nga Kombi ynë që më së paku e meritojmë. Vepra e tij që pati një përkrahje gjithëpopullore dhe klasa intelektale e Kombit Shqiptar, por nuk arriti të shtrihet edhe në zonat më të thella në Shqipëri. Emisioni dokumentare të transmetuara nga televizione të huaja për ekzistimin e këtij fenomeni se gjakëmarrja ende ekziston në Shqipëri dhe se si izolohen një familje e tërë, dhe se si ndërpresin shkollimin fëmija, vërtetë ka pasqyruar një imazh aq negativ, sa që të nesërmen shqiptarët në kanë jetuar në shtetet perendimore, nuk kanë guxuar të shkojnë të nesërmen as në punë.
A thua vallë se në ditët e sotme në shekullin XXI jeta e njeriut duhet të varet nga primitivizmi i një njeriu apo fati tragjik i jetës së njeriut ta zëmë: Në planetin e hënës vritet njeriu nga njeriu tjetër, kurse në planetin e tokës e ka të drejten të vras tjetri dhe të vdes tjetri si e drejtë kanunore !? Apsurd.
Pra situata jo e rëndomt, e krijuar nga psikologjia e krijuesit primitiv, vë në pikëpyetje befasisht krejt papritur njeriun që as ka mundur të dij për ngjarjen duke vdekur pa ditur se pse vdiq !?

Prandaj, duke e përkrahur opinionin e dhënë në artikullin ”kanuni i neglizhencës” të z. Kadri Sherifi, unë apeloi tek të gjithë njerëzit e arsyeshëm që ta ngrisin zërin për zhdukjen vëllavrasëse. Institucionet shtetërore nuk duhet të neglizhojnë rreth kësaj dukurie negative, por të krijojnë struktura të fuqishme për t’a varrosur njëherë e përgjithmonë gjakëmarrjen.

E mallkuar çoft kjo gjakëmarrje, të mallkuar çofshin të gjithë ata që e përkrahin.
Zoti i bekoft të gjithë ata që ngrisin zërin kundër këtij fenomeni primitiv.


-------------------------------------------------

Opinion i i politikologut dhe kritikut letrrarë Hysen Ibrahimi rreth Kanunit te gjakmarrjes shqiptare -

[lirik]

Hysen Ibrahimi ka nje shpirtë paqsorë nji kulturë dhe edukatë paqsore dhe prirje per te mos folur keq per asnjeri tipik esht njeri i cili perveq se e adhuron Ibrahim Rugoven mund te them se ne nnji formë
i ngjanë ati njeri i qetë dhe i komunikueshem me njkerz jashtzakonisht u urtë dhe paqsorë

[lirik]

Hysen Ibrahimi ka nje shpirtë paqsorë-

nji kulturë dhe edukatë paqsore-
dhe prirje per te mos folur keq per asnji njeri -
tipik esht njeri i cili perveq se e adhuron Ibrahim Rugoven-
mund te them se ne nji formë
i ngjanë ati -
njeri i qetë dhe i komunikueshem me njerz -
jashtzakonisht u urtë dhe paqsorë

[lirik]

Reagim ndaj deklaratës së imam Shefqet Krasniqit për Nënën Terezën
28 February 2009
5 Stars - Excellent4 Stars - Good3 Stars - Average2 Stars - Fair1 Stars - Poor
5 / 5 (1 Votes)




DERGO ME E-MAIL
PRINTOJE
ME POPULLORET
VERSION PDF
VERSION XML
TXT version


Hysen Ibrahimi, kryetar i LDD-së – Dega në Suedi


Autor :
Hysen Ibrahimi


Reklamoni tek Tribuna Shqiptare
Reklamoni tek një nga publikimet
më serioze shqiptare në internet
http://tsh.albemigrant.com

AlbemigranT.com
Faqja e emigrantëve shqiptar
www.albemigrant.com









Nga Hysen Ibrahimi*

Vepra e „Nënës Terezë“ përgjëthësisht është më tepër humane, njerëzore, intelektuale, që idenë, i pasuri dhe fukaraja si nocion dinë t’i fus në përjetimin e realitetit dhe kompleton që të dya me një aftësi brilante. ”Te i pasur përdor argumentin e nevojës për të ndihmuar fukaranë, kurse te fukaraja përdor elementin e shpresës për të jetuar dhe qenë i pasur”, tha në artikullin e tij, z. Hysen Ibrahimi, kryetar i Lidhjes Demokratike të Dardanisë – Dega në Suedi.





Deklarata e imam Shefqet Krasniqit, e cila është shpërnda në faqen mediale Youtube,

http://www.youtube.com/watch?v=VobZZQwpLGQ, ka shkaktuar shqetësim tek qyetatarët e rëndomtë, e cila mbjellë urrejtje dhe ka tendenca për të futur fërkime ndërfetare në mes të popullit Shqiptar.






Donëse këto vepra brilante të Madhes Nënë Terezë, bëjnë pasqyrimin hyjnorë, njerëzore, të vlerave kulturore Kombëtare Shqiptare, në anën tjetër janë dëshmi e shprehjes së patjetërsueshme për ngritjen e zërit për njerëzit nevojtarë në globin e tokës së njerëzimit, pa dallim ngjyre, feje, kombi e rajoni. Mirëpo tek i gjithë ai humanizëm shpirtëror që e posedoi Nëna Terezë në shpirtin e saj, ajo inkuadrohet dhe në frymën Kombëtare Shqiptare për t’i ndihmuar bijtë dhe bijat e saja në Kosovë për lirinë e tyre.



Vepra e „Nënës Terezë“ përgjëthësisht është më tepër humane, njerëzore, intelektuale, që idenë, i pasuri dhe fukaraja si nocion dinë t’i fus në përjetimin e realitetit dhe kompleton që të dya me një aftësi brilante. ”Te i pasur përdor argumentin e nevojës për të ndihmuar fukaranë, kurse te fukaraja përdor elementin e shpresës për të jetuar dhe qenë i pasur”.



„Nënë Tereza“ dhe veprat e saja, përveç se pasyrojnë gjendjen e vështirë të njeriut për ndihmë, në të njejten kohë jap iden se si duhet zgjedhur ndihma për njeriun, në radhë të parë duke u angazhuar dhe dhënë prova vet me novojtarin sidomos fëmijët, duke i marrë në prehër, duke i ledhatuar dhe përqafuar si të ishin të saj presonalisht. Ne kemi aq shumë që të flasim për veprat e ”Nënës Terezë” dhe çmimet që i’a ndau bota, sa që duhet botuar libra e libra. Por do të isha ndal pak në deklaratatë e pamatura dhe tejet të ulëta.



Prandaj, është anti kombëtare, anti humane, anti fetare dhe mbi të gjitha është anti njerëzore, të flasësh kundër ”Nënës Terezë”! E kush të flas për „Nënë Terezë“!? Sot të vlerësosh lartë kontributin e të Madhes „Nënë Terezë“ duhet të kemi kujdes, se jemi të vegjël dhe mund të gabojmë në vlerësimet se janë të mëdhaja, sepse ajo është e përmasave botërore, duhet vlerësim e nivelit botëror, tani puna e „Nënës Terezë“ është filozofi në vete që shkenca duhet të mirret me punën e saj. Nënë Tereza është e Madhe e përmasave planetare. Të tillë si „Nënë Terezen“ sot në tërë globin e kësaj toke nuk mund t’a gjeshë edhe një, edhe pse ka përpjekje që t’i afrohet humanizmit të saj, janë përpjekje të pandalshme edhe pse kanë kushte materjale, por ju mungon humanizmi i shpirtit.

Populli Shqiptar me „Nënë Terezen“ është identifikuar në Prendim, është krenuar dhe do të jemi krenar sa të mbijetojë edhe vet populli Shqiptar. Të tilla deklarata duhen t’a dinë të gjithë se janë duke e prekur popullin Shqiptar mu në zemër dhe këtu nuk do të tolerojmë.



Të prekësh sot në figurat kombëtare si : Gjergj Kastriotin – Skenderbeu i cili i fitojë 22 beteja kundër turqëve okupator, Papa Kelmendin (Clementit) XI Gian Francesco Albani, lindur më 1649, papë në Vatikan nga 1700-1721, Ismail Qemalin, Isa Boletin e Luigj Gurakuqin që ja dolën të shpallin mëvetësinë e shtetit shqiptar Shqipërinë në vitin 1912, Nënë Terezën, të cilën e quan e tërë bota Nënë në saje të angazhimit të saj personal që e mahniti botën me humanizmin e saj dhe deklarojë me krenari se në shkurt të vitit 1997 tha: „Unë jam shqiptare“. Në të vërtetë, në shkurt të vitit 1997, në Lutjet Tradicionale të Mëngjesit,

në Shtëpinë e Bardhë në Washington, Nëna Tereze ishte përkulur para Presidentit Rugova, i’a kishte marrë e ia kishte puthur dorën (në prani të Presidentit Bill Klinton) dhe pastaj i ishte drejtuar ish presidentit të SHBA-ve Bill Klintonit, duke i thënë: "Zotni President. Ky është presidenti im dhe i Kosovës – Ibrahim Rugova. Të lutem ma ke në kujdes, bashkë me popullin tim!" Kjo është menquria më e madhe e një personaliteti siq ishte e Madhja Nënë Tereza. Mbas përfundimit të luftës në Kosovë, Presidenti Bill Klinton kishte shkuar në Kalkutë dhe duke u lutur mbi varrin e Nënës Tereze, ndër të tjera i kishte thënë: "Nënë, ndjehem krenar dhe i çliruar në shpirt, që Zoti na ndihmoi dhe ta çova në vend amanetin!



Dr. Ibrahim Rugoven, njeriun e paqës dhe ideatorin e Pavarësisë së Republikës së Kosovës, Presidnati i parë historik dhe shpirtëror i Republikës së Kosovës, Adem Jasharin, komandantin e ushtrisë shqiptare dhe njeriun i cili më së shumti sakrifikojë për popullin e vet Shqiptar me 22 viktima që ja dhurojë Lirisë së Kosovës, Anton Qeten, i cili bashkojë dhe pajtojë shumë zemra shqiptare së bashku me intelektual me rininë shqiptare, me imamë dhe priftërinjë bashkëpunuan për Unitetin dhe pajtimin e popullit Shqiptar, e krejtë kjo do të thot se po qe se ke prekur këto figura, ke prekur mu në zemër të popullit Shqiptar. Sot populli Shqiptar nuk është në kohërat e vjetra kur nuk ka ditur shkrim dhe lexim. Sot ate çfar mund të lexon hoxha dhe prifti, e lexojmë edhe ne dhe e kanë të kotë të na qesin hi syve.

KËTO FIGURA KOMBËTARE DHE SHUMË FIGURA TË TJERA KOMBËTARE DUHET TË MBROHEN ME LIGJ. NUK GUXOJMË T’I LËMË PA MBROJTJE PËR T’I NËPËRKËMBUR KUSH TË DOJË. DUHET TË NA PREKË NDËRGJEGJA KOMBËTARE.



Vetëdija e ulët në këso situata të njerëzve të tillë të vetquajtur „imam“ dhe nuk e gëzon përkrahjen nga askush, eliminon dilemen e përcaktimit të elementit se është „imam“ dhe se ka dije, duke pretenduar se jam unë ndërmejtësuesi midis realitetit dhe qenies, duke folë dokrra me një gjuhë tejet të ulët dhe primitive. Kjo vetëdije është e barabartë me intuiten analfabete, për të cilën çdo deklarim ngi ideja e „imagjinatës“ se duhet apo do të duhej, duke mos poseduar as një të vetmin argument, për Nënen e Madhe Terezë, një ditë do të bije vet në kundërshtim dhe do të pendohet. Të hedhësh sot baltë mbi vepërn e Madhe të Nënës Terezë, duhet ditur se ke hedhur baltë mby fytyrën tënde (kuptohet po qe se e ndjen veten Shqiptar).



Ne nuk jemi në diuni se çfar ka ndërmarrë BIK për këtë marri të personit në fjalë, sepse kjo gjithësesi se duhet të denohet dhe njerëz të tillë jo se nuk duhet ta gëzojnë titullin e imamit, por as të trajtohen si njerëz të vullnetit të mirë.

Z.Krasniqi duhet të pendohet dhe të dal hapur dhe të kërkojë falje për at se çfar ka deklaruar, kurse imamët e tjerë, të kenë kujdes në deklaratatë e tyre që mbjellin urrejtje ndërfetare, njerëzore dhe Kombëtare.



Të përqarë na donë armiku që e kemi në derë dhe po na sorollatet në veriun e Mitrovicës, e askush nuk po merret me te !



Kam tri kërkesa për Institucionet e Republikës së Kosovës dhe Republikës së Shqipërisë:



1.Të mbrohen me ligje të gjitha figurat Kombëtare, përmes një ligji të veçant, sikurse që e kanë të gjitha kombet e tjera.

2.Të saksionohen me ligj të gjithë ata që bëjnë përpjekje për të i përbaltur veprat, personalitetet Kombëtare dhe bien ndeshë me Çështjen Kombëtare Shqiptare.

3.Të kërkojnë falje ata që me pakujdesinë e tyre kanë hudhur të pavërteta kundë figurës së Madhe „Nënës Terezë“.





ZOTI E BEKOFT SHPIRTIN E TË MADHES NËNË TEREZË DHE VEPREN E SAJ.

ZOTI E BEKOFT POPULLIN SHQIPTAR KUDO QË NDODHET AI.



Lidhja Demokratike e Dardanisë – Dega në Suedi,

*Hysen Ibrahimi, kryetar.




K O M E N T E :

[lirik]

vargjet per nenë terezen si dhe shum vargje tjera qe i kam shkruar para shum vitesh un autori xhelal ferizi nuk i kam publikuar ne forumin dardania por do ti keni te publikuara megjithat po e ceku se te gjitha vargjet qe i ruaj te shkruara nuk do ti publikoj ndoshta te gjitha neper forume-


Sa i perket Hysen Ibrahimit dhe adhurimit t e nenë terezes ne grupi i mtorvices te gjith e adhorini ate Nënë Terezen shqiptare dhe jemi kunder qdo lloj tendence te dikujt qe ta perqeshë ate ne qfar do forme -
ajo esht pa dyshim shenjtresha me ma dhe shqiptare e te gjitha kohrave krenaria e kombit e shqiptarë dhe e botes -
poashtgu Hysen Ibrahimi ka nji adhurim te Nënë Terezes adhurim te jashtzakonshem ne ket pikë un dhe Hyseni pajtohemi shum qe te dy e adhruojm jashtzakonisht Nene Terezen dhe nuk na vjen mir nese dikush e sulmon ate shentjore shqiptare

[lirik]

SHEFKI OLLOMANI, POET, PUBLICIST DHE ATDHETAR

nga: Hysen Ibrahimi, politolog, Suedi-Förslöv, 15-04-2008





KRIJIMTARIJA POETIKE E Z. SHEFKI OLLOMANI



Krijimtarija dhe veprimtarija e z. Shefki Ollomani, tani më ka lënë gjurmët e tijë në krijimtarinë e tijë poetike, publicistike dhe atëdhetare.

Në fushën poetike, z. Ollomani, del me librin e tij me poezi të zgjedhura 1995-2000, libër ky i titulluar ”…. Për lirinë, për Shqipërinë”.

Vet titullimi ”…. Për lirinë, për Shqipërinë”, nga autori Ollomani, le të kuptoi, prirjen e poetit në ndërtimin e fushës poetike dhe atdhetare, me motive dhe ide, të cilat nuk mund të mohohen nga intelekti i dijes poetike e Kombëtare.

Gjatë leximit të këtij libri, me poezi të zgjedhura nga poeti Ollomani, kemi me vërejtur se në krijimtarinë e tij (i referohemi librit në fjalë) ka preokupime të natyrës patriotike e Kombëtare, e që janë tejet frymëzuese për lexuesin dhe kanë vlerë artistike e poetike.

Të gjitha këto preokupime të çështjes Kombëtare, duke ju përshtatur ngjarjeve aktuale të kohës, arrinë mjaft suksesshëm t’i paraqet përmes poezisë, donëse ka një stil të veçant nga krijuesit e tjerë, që ai në poezinë e vet futë edhe paknaqësit aktuale të kohës, si një kritik i rrept, duke i bërë roje çështjes madhore Kombëtare. Ngjarjet e lëvizjeve Kombëtare, prekun thellë shpirtin e poetit Ollomani, e frymëzojnë për të krijuar dhe për t’u ballafaquar me realitetin herë të dhimbshëm e herë të arsyeshëm, por rrallë shumë rrallë të arritshëm.

Libri i poetit Ollomani ”…. Për lirinë, për Shqipërinë”, evidenton dëshmitë e gjalla në botën e ngjarjeve të kohës, e që poeti tregon një prirje vërtetë krijuese, tejet kuptimore me një përjetim të thellë shpirtëror, që bëjnë me dije faktorin intelektual e politik Shqiptar, se jeni në përcjellje të çdo ”veprimi” të punës suaj, rreth çështjes Kombëtare.

Në poezinë “JAM…”, poeti Ollomani, bënë një prezentim, një hyrje modeste, por domethënëse dhe tejet kuptimor. Ai shkruan:


Lexo :

JAM…

Shkruan: Shefki Ollomoni

Jam njeri dhe shqiptar,
Jetoj me nderë, jam krenar.

Jo rastësisht poeti cekë, ”Jam njeri dhe shqiptar”, ”Jetoj me nderë, jam krenar”. Kjo për lexuesin tingëllon për të ndikuar në natyrën e qenies individuale, për të menduar secili për veten e tij, se çfar është, çfar jete e jeton, çfar kreanrie ka ?! Poeti vazhdon më tutje:



Jam poet dhe pishtar,
Shkruaj me mall digjem si zjarr.

Jam patriot dhe luftëtar,
Atdheun me zemër, lirinë në ballë.

Jam flakadan dhe zemërluan,
Përmes errësirës me penë e jatagan.


Poezia e cituar në tërësi (gjë që nuk praktikohet gjatë vlerëzimeve poetike), ka një mesazh për njerëzit, për botën e njeriut të sotëm, që t’i këthehet pasqyrimit individual duke u nisur nga vetja, e më postaj të krijohen hapësirat real të veprimit të mëtutjeshëm. Bie në sy formulimi i kësaj poezie : ”Jam poet dhe pishtar”, ”Shkruaj me mall digjem si zjarr”, ide sygjeruese, që realizon idenë : ”Jam patriot dhe luftëtar”, ”Atdheun me zemër, lirinë në ballë”, ”Jam flakadan dhe zemërluan”,”Përmes errësirës me penë e jatagan”. Kjo poezi e poetit Ollomani, nuk është e krijuar e përjetimeve të poetit, por është një ”Himn”, i librit
”…. Për lirinë, për Shqipërinë”, e poetit Shefki Ollomani.

Në poezinë e poetit në fjalë: ”MOS E LENI…”!


Lexo :


MOS E LENI…!

Shkruan : Shefki Ollomani

Mos e leni idealin të vyshket !
Mos e leni pushkën të ndryshket !
Mos e leni plisin të përlyhet !
Mos e leni fytyrën të nxihet !


Titullimi i kësaj poezie ”MOS E LENI…”, nga poeti Ollomani, është titullim i motivuar poetik dhe paraqet frymën origjinale të përjetimit të autorit, që presupozon mundësin e ”lënjes” të idealit, të pushkës, përlyerjen e plisit dhe fytyrën e nxirë po qe se largohemi dhe e lëmë rrugën drejtë arritjeve dhe synimeve Kombëtare për Liri dhe Pavarësi. Këtu hetohet një prirje e poetit në formulimin poetik. Prek ngadal por me kujdes ngacmon ndjenjen e lexuesit duke provokuar shpirtin kombëtar, në zgjimin nga një amulli e mundshme sipas poezisë ”MOS E LENI…”.


Në strofën e pestë të kësaj poezie ”MOS E LENI…” autori shkruan:

[lirik]

Lexo :

Mos e leni shpresen të shuhet!
Mos e leni besën të zhduket !
Mos e leni krenarinë të kërruset !
Mos e leni zjarrin të fiket !


Kjo vjershë e ndërtuar si një ”apel”, që thërret të mos e leni, lidhet gjithnjë me titullin e kesaj poezie ”MOS E LENI…” që në vetvete ka një pastërti poetike me mesazh për ardhmërinë. Shtrohet pyetja, pse poeti e lidhë tërë poezinë me ”Mos e leni”? Pse nuk e ka titulluar me një teskt tjetër ?! Nuk e ka titulluar sepse poezia kishte me marrë një kuptim krejtë tjetër në krahasim me këtë që tani është e formuluar. Poezia e poetit Ollomani, manifeston një protestë në mbrendësi, artikullon frigën e ramjes morale e njerëzore të mundshme drejtë rrugës për Liri. Kështu që për ta mbajtur moralin Kombëtar, autori e piketon me iden e të formuluarit të kësaj poezie.

Lexojmë me vëmendje: ”Mos e leni shpresen të shuhet”, ”Mos e leni besën të zhduket”, ”Mos e leni krenarinë të kërruset”, ”Mos e leni zjarrin të fiket”!
Poeti Ollomani prekë ndjenjen kur thot: ”Mos e leni shpresen të shuhet”! Pse pikërisht potencon ”shpresen”!? Sepse besimi i krijuar për arritjen e qëllimit dhe synimeve tona Kombëtare, dhe kur krijohet një ndjenjë shpirtërore në arritjen e kapshme, vetvetiu krijohet “shpresa”, optimizmi real.

Poeti njef mirë mundësinë e arritjeve të veçanta, prandaj ai futë në strofë kur thot: “Mos e leni besën të zhduket” !? Çfar lidhshmërie të vargjeve bënë poeti Ollomani, nga “shpresa” del menjëherë tek “besa”!? Çfar don të thot poeti me vargun e krijuar të poezisë “mos e leni besën të zhduket” ? Sigurisht, se poeti ka njohuri të thella në krijimin e letërisë poetike dhe kap fjalët më me ndikim sikurse tani kur e kemi fjalën për “besën”. Fjala “besë”, tek populli Shqiptar, është fajlë me peshë të madhe, që zoton veprimin e përbashkët për një qëllim të caktuar, fjalë që lidhet ngusht për të përkrahur deri në arritjen e synimit, fjalë që për asnjë moment nuk guxon të prish marrëveshjen pavarësisht svidave…..!
Ose poeti kur thot, po e citojmë : “Mos e leni krenarinë të kërruset”, “Mos e leni zjarrin të fiket” ! Edhe “krenaria” ka sombolikën e vet, por gjithësesi është prekëse dhe emocionale vargu i poezisë :“Mos e leni zjarrin të fiket” ! Fikja e zjarrit në voter, simbolizon idenë e mbarimit të asaj familje që vdesin të gjithë burrat, e që mbesin pa djal. Fiket familja, fiket fisi, fiket trashigimija Kombëtare…..etj !

Poeti Shefki Ollomani, me mjaft aftësi poetike, arrinë shumë lartë të prekë opinionin duke krijuar ndjenjën e përjetimit. Orjentimi i poetit Ollomani, ka për synim, që tragjika e krijuar, të mos mbetet mbrenda përmbrenda të kufijëve të caktuar. Ngjarjet, poetin e detyrojnë të merret me mesazhe.

Në strofën e parafundit dhe të fundit të poezisë ”MOS E LENI…”, shkruan :

[lirik]

Lexo :


Mos e leni betimin pa realizuar !
Mos e leni lirinë pa e fituar !
Mos e leni atdheun pa e çliruar !
Mos e leni Shqipërinë pa e bashkuar !


Mos e leni as sot, as mot !
Mos e leni atdheun pa zot !
Mos e leni mos, mos, mos !
Mos e leni armiku t’ju sos !


Në të dya strofat, shifet se poeti Ollomani, nuk ka probleme e të formuluarit në fjalë të reja shprehëse poetike. Ka shtrirje të gjërë dhe secila fjalë ka kuptimin e vet, që lidhet ngusht me titullimin e poezisë. Edhe në këto dy strofa në vargjet e poezisë ”MOS E LENI…”, inkuadron shprehje me ndikim që e prekun jetën konkrete të ngjarjeve. Lexo me vëmendje,
„Mos e leni betimin pa realizuar“, kështu që poezia arrinë formën e përpjekjeve të poetit. Betimin! Çfar don te thot poeti Ollomani, kur shkruan : Mos e leni betimin pa realizuar !
E dinë ai se është dhënë ”betimi” ? Pa tjetër se po. Shifet se poeti është i implikuar në mënyrë direkte apo inderekte me ngjarjet. Apo është një njohës i mirë i rrethanave krijuese, prandaj, ai potencon ”betimin”, si një fjalë me peshë të njejtë që e cekëm te fjala ”besë”. Betimi, është një premtim, që lidhet shumë ngushtë për kryerjen e një pune deri në mbarim. Për të mos e lënë punën pa kryer, duhet të betohet njeriu. Betimi, bëhet solemn dhe krejtë hapur për të kryer një detyrë, ose për të luftuar në përputhje me kërkesat Kombëtare.




* * *




Poeti Shefki Ollomani, aplikon një rregullativ të ndërtimit të poezisë, e cila kryesisht shtrihet mbi rrafshin Kombëtar, së paku kjo qëndron në këtë libër ”…. Për lirinë, për Shqipërinë”, duke dëshmuar një prirje poetike.
Poeti i përkushtohet edhe fatit jetësor personal, sikurse në poezinë e shkruar gjatë këthimit të tij në vendëlindje pas 13 vitesh në Tuhin, në vitin 1995, të cilën poezi e titullon :
”MBI TROJET TUA – ILIRIDË”!

[lirik]

O Zot i bekuar, jemi vetëm ne shqiptarët, që përjetojmë drama të tilla?! Kjo poezi, pa tjetër se krijon emocione rrënçethëse, edhe tek lexuesit që lexojnë me një vëmendje të përkushtuar, do të vërejnë se kjo poezi ka vlerën e kirijmtarisë, e ndërtuar mbi mallin e 13 viteve të mërguara, që u ndalua nga një pushtet barbarë, për vizitë vendit të vet vendëlindjes. Poezia e poetit Ollomani, kryesisht prekë tri fjalë kryesore në të tri strofat e që fillon me : ”Ecë”, ”Ulem” dhe ”endem”.
Pa tjetër se kjo poezi, është njëra ndër poezitë më prekëse, që lidhë kryesisht problematikën që është trajtuar poeti nga barbarët sllavo/maqedonas.
Po e marrim strofën e parë të poezisë :


Lexo :



”MBI TROJET TUA – ILIRIDË”!
(Në vendlindje, pas 13 vitesh)

Shkruar nga : Shefki Ollomani

Ecë mbi tokën tënde të bekuar,
Ecë mbi malet e gjelbëruara,
Ecë mbi lëndinat e tua të bukura,
Ecë mbi fushat me lule e flutura,
Ecë mbi trojet tua – Iliridë,
Dhe zemra e sytë më mbushen dritë,


Çka mund t’i shtohet tjetër kësaj strofe ?! Asgjë. Përveq përshkrimit në vargje të kësaj tragjedije, kjo me aftësinë e krijimit të poetit Ollomani, poezia vetvetiu shëndrrohet në dramë të llahtarshme. Pas 13 viteve poeti me këmbët e tij, hecë nëpër tokën e vet të bekuar. Hecë mbi truallin e vet etnik. Poezia ”MBI TROJET TUA – ILIRIDË”, mbrenda përmbrenda poezisë, krijohet përshtypja e mundësisë së një paraqitje para syve, duke hecur poeti mbi tokën e bekuar të stërgjyshëve të tij, mbi malet e gjelbëruara, të bekuara me lule e flutura, mbi truallin – ILIRIDË, dhe zemra dhe sytë e poetit vjen drita ! Këtu poeti errinë aq lart, që kësaj poezie ja jep shpirtin, e ”shpirtëzon”, e ngjallë duke dëshmuar se është një poet i veçant me prirje poetike. Këtu në këtë poezi shofim, se poeti gjatë ndërtimit të poezisë
”MBI TROJET TUA – ILIRIDË”, arrinë që të shprehë në vetvete : ”Ecë mbi tokën tënde të bekuar”, hecje me bekimin e Zotit që e ka bekuar këtë tokë ILIRE, ”Ecë mbi malet e gjelbëruara”, ”Ecë mbi lëndinat e tua të bukura”, ”Ecë mbi fushat me lule e flutura”, ”Ecë mbi trojet tua – Iliridë”,”Dhe zemra e sytë më mbushen dritë” !

Vallë, poeti e cekë në vargun e fundit ”dhe zemra e sytë më mbushen dritë”, çfar don të thot me këtë poeti Ollomani ? A thua se 13 vite, poeti e konsideron një terr pa dritë ?! Pa tjetër se po. Duke i munguar vendëlindja, poetit i ka munguar edhe drita e syve, dritë e cila lëshon rrezet e energjisë atdhetare, që vinë nga dielli i bekuar. Dritë që poeti e vlerëson një rrezatim, një shkëlqim që e ka ndriquar edhe syrin edhe zemren me t’u kthyer në Atëdhe.


Në strofën e dytë poeti vazhdon me të njejtin përjetim dhe ”shpirtëzim”poetik, duke ndryshuar në formulim dhe shprehje të tjera poetike. E lexojmë strofën e dytë të poezisë
”MBI TROJET TUA – ILIRIDË :


Lexo :



Ulem mbi livadhet tua të lukëzuara,
Ulem mbi gurët e kalave të lartësuara,
Ulem mbi bregoret në formë plisi,
Ulem pranë varreve të t’im fisi,
Ulem pranë votrës me oxhak,
Ulem pranë kullës me bajrak,
Ulem e përkulem para teje - Iliridë,
Dhe zemra e sytë më mbushen dritë.

[lirik]

Poeti Ollomani, nuk fshehë aspak mallëngjimin në këtë poezi, përkundrazi shprehë hapur brengen e mallit për vendin e lindjes, për livadhet, për gurët e e kalave të lartësuara......., duke pasqyruar përmallshëm përjetimin e tij të këthimit në Atëdhe pas 13 viteve, e që e pasqyron në vargje poetike duke futur elemente prekëse poetike.
Poeti për asnjë moment nuk arrinë të lirohet nga ballafaqimi i përjetimit në Atëdhe, gllabërohet i tëri në ambjentin e përjetimit dhe vuajtjeve të viteve që për asnjë moment nuk e ka harruar vendin. Ulem ! Çka paraqet poeti ketu !? Lexo me vëmendje, me përqëndrim:
”Ulem mbi livadhet tua të lukëzuara”, ”Ulem mbi gurët e kalave të lartësuara”, ”Ulem mbi bregoret në formë plisi”, ”Ulem pranë varreve të t’im fisi” ! Në secilin varg, kemi me vërejtur se poeti gjenë shprehje që i dalin nga thellësia shpirtit. Është për t’u quditur se si ka mundur që aty për aty të rënditë vargjet, gjë që kjo nuk ka mundur të ndodhë. Por, është ma se e vërtetë se ideja e thurjeve të vargjeve, janë aty për aty të krijuara, gjatë përjetimit të poetit në vëndëlindjen e tij. Prandaj janë shumë origjinale, poetike dhe me një vlerë të thellë artistike. ”Ulem mbu gurët e kalave të lartësuara, mbi bregoret në formë plisi, pranë varreve të t’im fisi” të gjitha këto te krijuesi kanë çliruar tensione shpirtërore, dridhje shpirtërore, lot shpirtëror, sidomos kur poeti përkulet para ILIRIDËS, e pastaj është ulur mbi varret e fisit të tij.
Edhe strofa e tretë e poezisë është tejet domethënëse, tejet me një fuqi poetike të rrallë. Këtë lloj poezie të një stili të veçant të të krijuarit, nuk mund ta gjeshë tek secili poet. Për këtë po ja lëmë lexuesit që të lexoj vet, këtë poezi dhe krijimtari të poetit të shquar Shefki Ollomani, në librin e tij, ”…. Për lirinë, për Shqipërinë”.

[lirik]

Në librin e poetit Shefki Ollomani ”…. Për lirinë, për Shqipërinë”, me poezi të zgjedhura, do të hasim shumë poezi, që kanë vlerë poetike e artistike. Pa fije dyshimi mund të themi se krijimtarija e poetit Ollomani, ka një disiplinë, ka plan me një strukturë të caktuar të krijimtarisë poetike.
Lexuesi do të hasë në shumë periudha, ngjarje që janë përfshi në poezinë poetit Ollomani, që bëjnë përshtypje se janë të krijuara nga një poeti tejet meritor dhe krijues i vërtetë, me ndjenja poetike.

Poeti Ollomani, në shumë poezi precizon idenë dhe kuptimin, bënë radhitjen e tyre sistematike në kohë dhe ndodhi të ngjarjeve.

Po e marrim poezinë e poetit Ollomani ”KËSHTJELLA E LIRISË”:



Lexo :



”KËSHTJELLA E LIRISË”

Shkruar nga : Shefki Ollomani



Kështjellë prej gurësh të Ilirisë,
Kështjellë prej gjakut të rinisë,
Kështjellë prej eshtrash të shqiptarëve,
Kështjellë prej kafkash të luftëtarëve,
Kështjellë prej betoni e qëndrese,
Kështjellë prej prej hekuri e bese.



Edhe kuptimi i kësaj poezie ka karakter Kombëtar. Kështjella, sipas poetit Ollomani, paraqitet si një dëshmitar okular i ngjarjeve historike. Duke e ditur se në kështjellat shqiptare, të ndërtuara me mure të larta prej guri, të trasha dhe të pajusura me bedena, vetëm për mbrojtjen e identitetit Kombëtar nga armiq shekullor, vend ky që kemi mundur të sigurohemi nga armiqët barbarë sllav. Në kështjellat tona ështe bërë luftë e tmerrshme, gjë që poeti jo rastësisht komunikon me ”Kështjellën” përmes vargjeve poetike, për kristalizimin e ndodhive. Prandaj, poeti e quan me të drejtë : ”Kështjellë prej gurësh të Ilirisë”, sepse vërtetë kështjallat tona janë të ndërtuara me gurë të truallit ILIR.
”Kështjellë prej gjakut të rinisë”, ”Kështjellë prej eshtrash të shqiptarëve”,”Kështjellë prej kafkash të luftëtarëve, ”Kështjellë prej betoni e qëndrese”, ”Kështjellë prej prej hekuri e bese”, kanë një kuptim logjik, sepse kështjellat tona e kanë edhe gjakun e rinisë, eshtrat e shqiptarëve, kanë edhe kefkat e luftëtarëve e që poeti e rrumbullakson këtë strofë me vargun, kështjellë prej betoni e qëndrese. Leximi i vëmendshëm, të thellon në parim dhe është shumë imponuese, përshkrimi poetik i tragjikës shekullore të Kombit. Poeti Ollomani, në varg, ljedh fjalët poetike me një cilësi dhe kuptim tejet vlerësues. Këtu gjenë për kështjellën fjalë qëndrese prej betoni, hekuri dhe bese, gjë që nënkupton se sikurse kështjellat që ishin të forta , edhe të parët tanë qëndruan stoik në istikamet e kështjellave. Që këtë Kështjellë ILIRE, mund të kishim quajtur, ”KËSHTJELLË FISNIKRORE”.

Prandaj, poeti Ollomani, me përsosshmëri gjenë metoden e të formuluarit poetik.


Në strofën e katërt të poezisë ”KËSHTJELLA E LIRISË”, poeti Ollomani, shkruan:

[lirik]

Lexo :

Kështjellë prej kullash të rrënuara,
Kështjellë prej fisesh të dëbuara,
Kështjellë prej librave të djegura,
Kështjellë prej lëkurave të djegura.


Ose në strofën e fundit:


Kështjellë me themele në tokën arbërore,
Kështjellë me majat a lartësive qiellore
Kështjellë me bedenat e shqiptarisë
Kështjellë e përjetshme, kështjella e lirisë.


Çfar dallimi aq i madh nga strofa në strofë që i bënë poezisë, poeti Shefki Ollomani. Strofa e më epërme, poeti paraqet një zhgënjim, nuk mund pa a përmendur realitetin sado i hidhur që është, për derisa poeti e din mirë se Kështjellat tona prej kullash kanë qenë të rrënuara, lexo:
„Kështjellë prej kullash të rrënuara“, pastaj vazhdon vargu tjetër i poezisë, „Kështjellë prej fisesh të dëbuara“, gjë që është një realitet se fiset ILIRE, kanë qenë të dëbuara nga kështjellat e tyre, „Kështjellë prej librave të djegura“, „Kështjellë prej lëkurave të djegura“.

Pa tjetër se poeti në imagjinatën e tij poetike, dallon strofën prej strofe. Strofa e fundit me të parafundit dallojnë, në dy aspekte në :

a) Pesimizëm, zhgënjim, ankim, vajtim.
b) Optimizëm, krenari, lartësi, këndim.


Aftësia e poetit Ollomani, për të krijuar, shifet se ka një përvojë të hershme dhe din të identifikoj krijimtarinë, si në ngritje të poezisë, në rrafshin e poezisë dhe në ramjen e poezisë. Përveq kësaj, ka një prirje të thukët në ilustrimin e poezive mbi bazën e realitetit të kohës.



* * *



Në poezinë e poetit Ollomani “…ILIRIDA IME”, përkon me një realitet të hidhur, që implikon relitetin dhe na bën të mendojmë se kjo poezi nuk ka të bëj fare me imagjnatën, duke marr parasysh formulimin e poezisë me shembuj konkret dhe tejet real. Poetin e mundon realiteti i krijuar në rrethana me të cilën gjendet vet ILIRIDA, motivohet me vështërsit e krijuara të jetës së fëmiut, rinisë, cucës iliridjane, vajzës…….etj.


Po marrim strofën e parë të poezisë “…ILIRIDA IME” dhe duke e lezuar me vëmendje, do t’i zbulojmë qëllimet e poetit Ollomani.



Lexo :

[lirik]

Lindur në stuhi !
Rritur n’Iliri !
Fëmijë pa fëmijëri !
Vajzë pa vajzëri !
Cucë pa rini !
Vashë pa nusëri !
Çikë me pikëllime !
Ilirida ime !


Poeti Ollomani, në këtë poezi, evokon jetën qysh nga fëmijëria e hershme e tij, dhe lirisht mund të themi se duke pasur pasrasysh prirjen e poetit që poezinë e vet ta lidhë me kontaktin e jetës rinore në përshtashmëri të plotë të jetës së ILIRIDËS, gjë që këtë ja arrinë me plot sukses, përmbush edhe një obligim ndaj Atëdheut të vet lindjes. Teksti i hyrjes së kësaj poezie, prekë ngadal, shumë ngadal lindjen, kur thot: ”Lindur në stuhi”, që don të thot se stuhitë e asaj kohe kanë qenë luftëra fizike, psiqike, të ILIRIDËS, për të rezistuar regjimeve të huaja, që e kanë pllakosur trullin e ILIRIDËS, e pastaj del tek : ”Rritur n’Iliri”, ”Fëmijë pa fëmijëri”. Shiqoni sa bukur e bën lidhshmërinë e vargjeve poeti, shifet se thuarja e vargjeve është bërë me një kujdes tejet të përpikt dhe të njejten kohë bën përshtashmërinë e tyre. Lindja, rrita, fëmijëria, dhe vazhdon kur thot : ”Vajzë pa vajzëri”, ”Cucë pa rini”, ”Vashë pa nusëri”, ”Çikë me pikëllime”, Ilirida ime !

Pse poeti Ollomani, përkushtohet në gjinin femërore në kuptimin e poezisë. A mos don të jetë më i hapur për lezuesin apo ka tendencë. Jo, poeti në këtë poezi i kushtohet tërësisht ILIRIDËS, dhe nuk ka tendenca në raport me lexuesinë, duke futur filozofi poetike, me ide të imagjinuara. Por kuptohet se secili varg i poezisë “…ILIRIDA IME”, ka një kuptim tejet domethënënës, dhe mbrenda përmbrenda vargut mund të themi se ka filozofi të të shprehurit poetik, që poeti Shefki Ollomani tregon aftësi prej vizionari. Vargjet e kësaj poezie, kanë porosinë e vet, duke vu në spikamë gjendjen e së kaluarës, së tashmës, e po ashtu poeti prekë edhe mundësit e së ardhmes, të cilat nuk i përjashton në asnjë varg të tij.
Marrim strofën e fundti të kësaj poezie “…ILIRIDA IME”, ku poeti Ollomani shkruan:


Lexo :

Vend i bekuar !
Tokë e paçliruar !
Liri e pafituar !
Shqipëri e pabashkuar !
Nëpër shekuj, mijëvjeçarë...!
Herë plagosur, herë zemërvrarë !
Herë për tokë, herë në marshime..!
Ilirida ime!


Marr në përgjëthsi, poezitë e poetit Shefki Ollomani, trajtojnë faktin e çështjes Kombëtare me një shtrirje poetike, me hapësirën ekzistenciale të popullit Shqiptar, me formulime moderne që shprehin në pasqyrim rrethanat universale shqiptare.

Vetëm poezitë të cilat janë tejet kuptimore, e që arrijnë të paraqesin kuptimësinë e mirëfillt në krijimtari, sikurse që janë poezitë në librin ”…. Për lirinë, për Shqipërinë” të poetit
Shefki Ollomani, rrënojnë çdo gjë që është antivlerë, dhe ndërtojnë çdo gjë që është vlerë.

E tërë poezia dhe krijimtarija e poetit Shefki Ollomani, priret për kah kjartësia e kuptimit të poezisë, futë në përdorim logjikën e të kuptuarit duke i kjartësuar fenomenet dhe qëllimet, për :

ÇLIRIMIN E TOKAVE ARBËRORE



* Hysen Ibrahimi,
15-04-2008
Förslöv-Suedi.


FUND


p.s. Krijimi u dergua ne adrese te forumit Shqiptar nga Hysen Ibrahimi

[lirik]

Pa dyshim kritiku i shkeqyeshem letrarë Hysen Ibrahimi i cili jo vetem qe ka prirje si politikolog dhe aktivist i shkelqyer por edhe esht ne gjendje te tuboj deri ne pesmij njerz edhe ne nje stadion po qe nevoja per shkak se ka nji qudi te komunimit qe ja ka dhuruar natyra dhe i ben njerzt per vete fenomen -
i fjales dhe urtsisë Hyseni per shkka k te atdhetarizmit ishte ne shenjester te zagarve udbash dhe e psoi nga montimi i tyre si shum kush por ai me qetsinë e tij i tejkaloj problemet dhe dal ngadal e deshmoij se kush esht me sjellje e me veper pamvarsisht se flliqsirat e caktuara disa ndtyrsira u munduan ta perlyejn e ta pergojojnë sepse propaganda e zezë e rrugaqve qe nxiten nga qendra te dyshimta nuk do me lanë kund njeri mbi dhe pa e perlye-
PO DEL FJALA E TRIMIT AZEM GALICA KUR THSOHTE SHUM HAFIJET JAN QUE NE KAMBë
BURRë TE MIRë SPO DOJN ME LANë KJO
pra esht fjala e trimit te famshem Azem Galica i cili tha se hafijet nuk pe lenë buurrë te mirë mbi dhe pra pa e marr neper gojë hafijet quheshin spiunet e serbisë te asaj kohe qe dilnin neper kafe e katunde neper oda e perlyenin atdhetarët me gjithfar lloj llafe poshtë e perpretë-
siq u munduan edhe vet Azem Galicen ta perfolin se gjoja po ja shohin sherrin katundet por ne fakt Azemi Luftonte per lirin e atdheut nuk rrinte te furkat e grave si disa burra por pushka e Azemit dridhte klrajlat e europes se nuk donte te nenshtrohej nen thundren e armikut shekullorë qe u deshmua edhe ne kohrat ema vonshme se kush ishte serbi dhe koha e historia i jep plotesisht te drejt Azemit qe e kapi pushken per lirin e atdheut