Ditari i ndjenjave....!

[Murgesha]

Jam ulur në tavolinën e natyrës, përballë kam një det të egërsuar dhe era e rrëmbyerr sikur tallet me flokët e mia, që i drejton kah tja doj asaj qejfi. Dhe për qudinë time atje lart në qiell duket një diell i fortë.
Është muaji Korrik por unë kam të ftohtë, se edhe koha e tillë është.
Shiqoj më kërshëri detin e trazuar, valët që përplasen e shkumbëzojnë dy metra larg meje.
Pika uji të njelmtë më bijnë fytyrës, e unë padashur tërë kohën i fshij me dorë ato.

Më duket se e kam dikend pas shpinde dhe kthej kokën. Shoh dhe sju besoj syve të mijë, një grua plakë, me patika dhe trenerka Adidas dhe në kokë shaminë. E përshëndeta "me a mujte halloke"? Nuk mu përgjigj po u ul afër meje. E shikoja tërë kohën profilin e fytyrës së saj e në të shifja një bukuri të perënduar, rrudhat e ballit tregonin një vuajtje të pa shprehur. Po e hetoja tërë kohën dhe si duket më në fund e kuptoi dhe u kthye kah unë. Sytë i kishte të mbushura lotë, një lot tinzar po i rrokullisej faqeve të vyshkyra, e unë pa dashur i buzëqesha.
Eh medet për ne moj bijë më tha:
- "Është kah më kallet zemra më shumë se zjarri që mu kallë shtëpia, më shumë se prushi në shporet.
Si u katandisëm kështu, unë gruaja plakë të vishem si burrë, bubu për mua po të më shifte kështu i ziu plak."
U ngrit pa thënë asnjë fjalë më tepër dhe u largua.

Korrik 99.

Ps. Shumë më vonë kam marrë vesh për atë grua.
Ishte e vetme në Danimarkë, atje jo vetëm shtëpinë por edhe burrin bashkë me te ja kishin pas djegur. Djemtë i ka diku në përendim, e mua nuk më largohet prej mendjes ajo bisedë me te, kur atë e pengonte shumë veshja e saj, katandia e saj që duhej të vishej si burrë por edhe krenaria me të cilën e mbante shaminë në kokë. Ishte e vetmja gjë që i kishte mbetur nga pasuria e saj.

[Murgesha]

Pse?

Të pyeta pse, pse kështu?
Për të mirën tënde, nga dhembshuria.

Po pse ti të kesh dhimtë për mua?
Se në ty shof veten time...!

Pse ta shofësh veten tënde tek unë?
Se jemi motra në dhimbje...!

Pse motrat e dhimbjes lëndohen?
Mos e merr për të keq, ke nevojë për pushim...!

Pse ti shkrova këto fjalë?
Të më tregojsh se po ndjen dhimbje prej lëndimit...!

Pse pra pa menduar më lëndove?
Se ashtu duhet kur t`më kaplon nervoza, të lëndoj ata që ju kam thënë ju dua.

Këto fjalë janë për Ty, që aq pa mëshirshëm më lëndove, dhe ende nuk e di çfarë të pengova, ku e pa ti padrejtësinë nga ana ime për ty?
Kur ti lexojsh këto fjalë, do ta kuptojsh se janë për ty, për ty që gjuajte lëndimin e tani je strukur shkon e vjen sikur mos të kishte ndodhur asgjë.
Pse vallë është kështu?- pyeti njëra në këtë forum.
E unë pyes:
Pse u dasht të bëhet kështu???????

[Barbaroza]

Nje dite e luta miken time nder me te mirat dhe me extra qe kam patur ndonjehere ne jeten time:”Te lutem shume,me trego si ke mundur te me vleresosh aq mire per vetem dy-tri ore takimi qe kemi patur…?
-O motra,po une te kam njohur edhe ne shkrime moj,se kam patur te veshtire te zbuloja personalitetin tend-me tha
Kurre ne jeten time s’kisha takuar nje person aq inteligjente,aq shpirtbardhe dhe e gatshme per te te ndihmuar kurdo qe te kishe nevoje!Ajo,kisha bindjen se mund te te portretizonte veq me nje te pare edhe pas qindra vitesh…!
S’me ka ndodhe akoma qe kur ajo paraqitet ne bisede,te me trandet aq fort zemra nga gezimi.Ndoshta pse nga ajo degjoj veq fjale perkhrahjeje qe s’i kane munguar kurre per mua,fjale qe me nje te shkrepiur sherojne.Prandaj,edhe e dua shume,sikur te jete nje anetare e familjes sime…!
Sa here me thote-Injoroi,injoroi te pacipet.Ata s’kane pune me te menqura.Bota e imagjinuar virtuale eshte bota qe u eshte bere shtepi per qejfet e tyre…!!!Andaj,te lutem shume motra,me degjo mua,sa me larg tyre.Tani pendohem qe kam derdhur aq mund dhe djerse per pune koti.Me duhet t’u perkushtohem femijeve te mi,dua t’I rris sikur dy lulet me te bukura te kopshtit-me tha.
-Te kuptoj plotesisht dhe te jap te drejte.Edhe une do ta pasoj vepren tende..!-I them.
Me duket se jam rritur me “odat”.Me kujtohet kur se pari gjeta oden e pare,pastaj te dyten,te treten dhe perseri te paren.Por,asnjehere nuk jam ndjere me rehat dhe me e lumtur se tek oda ku mbidheshin kosovaret..
Edhe pse nuk”kuptoja”muhabetet e te martuarve dhe e ndjeja veten te tepert aty si beqarja nder te paktat aty,perseri ndjehesha mire.Me dukej se ndodhesha tamam ne nje ode tradicionale shqiptare ku kuvendohet shqip dhe kendshem!
Nuk munguan edhe shoqerite mes nesh,njoftimet me njerez te profileve dhe moshave nga me te ndryshmet.Por,vetem 4 miq kisha qe I nderoja dhe rrespektoja shume.Dhe qe te katert kisha vene edhe ne adresen time te re dhe asnje tjeter!!
Me ka mjaftuar bota ime e vogel me miq ne numer te pakte.Thone se ata qe kane shume miq, s’mund te jene miq te mire,ne asnje menyre.Ne njefare mase, isha bindur per kete…!!
Por,normale eshte te kesh edhe zenka.Ato jane per njerez derisa nuk tejkalohen rregullat e miresjelljes.Kisha degjuar edhe fjale te ndryshme dhe perbetimet qe ato te mos vinin tek une…!!Por,njerez jemi dhe falim,falim deri ne masen sa mund te falet dhe ne asnje menyre me shume!!
Por,siq ndodhe cdokund,edhe djalli kycet gjithmone mes njerezve,apo dikush e ka edhe brenda ne shpirt dhe eshte misheruar me te.
Djalli hyri edhe ne” sofer”me gjithe gostine dhe mikepritjen tone.Hengri e piu dhe ne fund i dha shqelm ‘Sofres”.
Eshte mire mos t’i dhurish cdokujt mikepritje derisa ta veresh nese eshte djall apo njeri,po ec e dije,pasi cdo paraqitje eshte”engjullore”…!!
Zot,mallku qofshin djajte e sofres sone.Ushqimi qe moren nga ketu,u befte helm ne stomaqet e tyre.Mallku qofshin edhe sherbetoret e tyre qe u rrijne gatitu…!!!!

[Dr. Leone]

Ditari i ndjenjave


Parashikimi i Gjendjes Shpirterore

Megjithe luhatjet e shumta te temperatures do te jete nje kohe e mrekullueshme.
Era do vazhdoje ledhatimin e saj ne drejtimin tuaj.
Cicerimat e zogjve, gurgullimat e perrenjve, feshferimat e pyjeve, perplasjet e dallgeve, jehona e maleve, renia e yjeve... do ju tingellojne me prane dhe me fuqishem.
Sot petale lulesh do te mbushin qiellin, kini kujdes te mos merrni çader dhe te udhetoni me shpirtin lakuriq. Lerini petalet t’ju lajne shpirtin...
Ende verë!
Kujdes! shpirti juaj ecen nje stine para ose mbeti tre stina pas...


VAZHDONI


*****************************************
I nderuari Dr. Leone, pasi që vetëm egziston një temë e tillë, shkrimin tuaj ja bashkangjita asaj teme.

Falemnderit në mirëkuptim.

[Dr. Leone]

Ditet kalojne nje nga nje.Po behet nje muaj qe zerin tend se degjoj.E di qe faji ishte i imi.E di qe nuk duhet te merresha me gjera kot.Te degjosh zerin e zemres,fjalet e saj plot ankth e dashuri.Malli me venit per zerin tend kur dielli nis te perendoje.Dikur ne nje kohe te tille te degjoja kur flisje.E qete shume e kulturuar dhe shume shume e embel.Mos kujto se do te harroj.Pamvaresisht se si erdhen punet.Lere fajin te shkrihet me kohen.Harroji disa fjale boshe qe te thashe i nxehur.Beso ne boshesine e zemres time kur s'ndjen per ty.Un zemren kurre nuk do ta lej bosh.Gjaku do te me levroje nder vena.Zemra do te rrahe vetem per ty.Syte e zeza,fytyra e qete dhe floket e bukura me shuan nje zjarr te dikurshem dhe me ndezen nje tjeter qe me djeg vetem per ty.Une nuk besoja qe te dua.Por zemra me thote te kunderten.Sahere qe te shoh ne foto ndjej rrahjet e saj.Hidherimin me veten time.Te qenit fajtor ne lidhje me ty.Ndoshta dhe nuk kam faj,ndoshta nuk je dhe aq e bukur,ndoshta dhe nuk je aq e mire...por per MUA ti je me e bukura ,me e mira nga te gjitha.Te me jepnin gjithcka ne bote nuk do ta nderroja per nje buzeqeshje nga ti.Me beso?
E di qe keto fjale per ty tashme nuk kane vlere.Rrjedha e ngjarjeve ka marre drejtim tjeter per te dy neve.Por vetem dicka kerkoj nga ti.Mos mendo qe nuk te doja dhe te dua.Te kam dashur dhe do te dua gjithnje.E ndjej qe jam shume i interesuar per ty.Nuk mund ta kapercej lehte kete realitet te hidhur qe krijuam per gjera kot.Gjithsesi ti vazhdo,edhe nese ke ndjere qofte dhe dicka te vogel per mua...mohoje.Beme qe te urrej(nuk do te ndodhi kurre),te shemb statujen ideale qe krijova per ty ne zemer....shpirt :)

[Dr. Leone]

Another day, another dollar...
Ditë e qetë, bie shi. Jam e angazhuar me një përkthim, teksti i të cilit më shkakton nervozë, ka një sintaksë të tmershme.

Hera-herës hedh sytë nga dritarja, kot, sa për ti pushuar. Vështroj njerëzit që kalojnë poshtë dritares në rrugicën e ngushtë, kush shpejtohet, kush me ngadal ec në drejtim të caktuar, apo të pacaktuar. Vështroj ndërtesën përballë dhe pyetem: vallë ç'ndodh në apartamentet afër të cilëve e kaloj një kohë të ditës? kush jeton aty? Një grua del në ballkon dhe ndez cigaren, duket e shqetësuar, sikur mban në supe peshën e kësaj bote. Çfarë i ka ndodhur? E ka rahur burri? e ka tradhëtuar? i ka vdekur? ndoshta është i sëmurë, apo ndoshta ka problem me fëmijët... Çfarë mban në shpirt që i jep atë pamje të dhimbshme? Çfarë fshehin këto mure brenda të cilave jeton?
Çfarë fsheh çdo shpirt njeriu?
Sa shpirtëra kaluan nëpër këtë botë, për të marrë me vete fshehtësitë e shpirtit, që i mba mend vetëm koha që iku me ta? Me se e mat kohën? Me minutat e orës, apo me kohëzgjatjen e vetmisë? Me rrahjet e zemrës? ...
"E përktheve tekstin"?- më ktheu në realitet zëri i këtij përbindshit që ulet përballë meje, është françez.
Jo- thashë dhe po i rikthehem punës. Pa ndjenja, kot ashtu... another day another dollar.

[Naki]

Sot ishte një ditë e madhe për ne,si mergimtarë të shkapërderdhur në metropolet e përendimit ku me sakrificë po mbijetojmë të ruajmë gjuhen amtare Shqipe.Sot me 4 Shtatorë u hapë një dritare e ardhmërisë,ku fëmijët tanë do të thithin ngrohtësitë e rrezeve te para të vjeshtes por me një shkelqim pranverorë.
Në mënyrë solide dhe te thjeshtë u bë një hapë i madhë nga ana e juajë,ku entuzjazmi dhe atdhedashuria ndaj kulturës dhe gjuhës do të shpërblehet me Pionerët e parë, ku ata do të tregojnë dhe reflektojnë dijen dhe arsimimin çë do të transmetoni në ditet e ardhshëme.
Është një ditë e madhe për ata që duan dhe e shohin si të tillë,një Mësues shqiptarë mbanë orë ligjeruese në shkollat Gjermane për Bashkëkombasit e tyre,ardhmërisë së shëndritur të kombit Tonë.
Pra gëzuar Fëmijë,Prindë bashkëatdhetarë sot me 4 shtatorë në shkollen Am Lämmchen Mainz Mombach u hapë Sektori i gjuhes shqipe për Mergimtarë.
Zoti ju bekoftë juve,për një punë të madhe humane,atdhetare dhe përgjegjësin çë keni marrë për sektorin e arsimimit të fëmijëve tanë.

Me nderime dhe respekt
Prindi i dy fëmijëve Teutes dhe Florianit

Naki

[Gentiana]

Ndoshta duhen ca gjera me u ba per me e kuptu jeten se si eshte, ndoshta eshte duft me u ba kjo qe mua te me hapen syt e ta kam te kjart qe asgje mbetet asgje e per asgje nuk ja vlen te luftohet.
Si shkon nje fjale?
Shpresa vdes e fundit?
Pse eshte kshtu, kur pikerisht shpresa na ben qe kur te vdes qoft edhe ajo e fundit te vuajm e ta kuptojm realitetin?!
U dasht te ndodh kjo qe ti kuptoj shume gjera. Jo qe jam pizhman qe ndodhi, jam vetem pizhman qe pasna jetuar ne nje bote me plot shpresa e me plot rrena.
A thua Jeta vet eshte rren? A thua Jeta nuk eshte e askujt? A thua paska qene shume qe kam shpresuar, enderruar dhe luftuar qe nje dite te jem e lumtur edhe un.
A thua cdo gje eshte e kot, nqse eshte kshtu pse atehere njerzit shpresojn?
Pse eshte shpresa kaq e nevojshme kur pikerisht kjo na ban te verber?!

[lazdrani]

Ditari im... per momentin je i vetmi, me te cilin mund te fals. Ahhh sikur te mos te kisha edhe ty me cilin do te flisja tani?!?!? Me trego o Ditar i dashur cfare duhet te bej qe te jem i lumtur ne kete jete? A nuk mjaftoi sakrifica ime per ate qe e dua? Me trego i dashur Ditar, cilat jane shkronjat qe duhet te qendis per te mesuar te ardhmen e jetes time?

Me thuaj a kam zhgenjyer dike?, nese kam zhgenjyer le te me zhgenjeje, nese kam urryer dike le te me ureje, nese kam gabuar, tregome qe te pendohem, nese kam plagosur dike le te me vrase me mire, dhe nese kam dashur dike le te me doje....

A thua Ditar i dashur do te ishte me mire nese nuk do te egzistoje fare? Dhe nese nuk do te egzistoja a thua do e ndjente mungesen time dikush?... Me trego i dashur Ditar per gjithe keto pyetje qe ti bera...


Jetemiri

[e-uritura]

Do t`a quaj ditari pa ndjenja!

Njeri!

Ku janë ato ndjenja?

Me kalimin e kohës, me shtimin e botës, ndjenjat u venitën..

Tani ka mbetur vetëm një lloj ndjenje- egoizmi!

Nuk dua të di për askënd, për asgjë,..

Kur endem rrugëve, kënaqem!

Unë kënaqem!

Kur shijoj dicka, një ushqim, një pije, një shetitje, një sport, një tregim,një film, një këngë, jam vetëm UNË dhe BOTA IME!
Unë jam qendra e universit.

Nuk dua të di nëse të tjerët lëndohen, gjatë rrugës së knaqësisë time!

E dua vetminë mbi cdo gjë tjetër. Njerëzit më vrajnë syrin.
Dua vetëm një lloj të njerëzve, dhe fatmirësisht, këta janë të rrallë!
Mohoj të jep dashuri. Dashuria është e imja, më duhet t`a dua veten.
Nuk më mbetet për të tjerët!

Unë jam egosite e pashoq, me kokfortësinë time arrij gjithmonë atë që dua, jam e sincertë dhe e drejtpërdrejtë, jam e fortë në qëndrimet e mia, edhe atëherë kur e di se jam gabim.
Lëndoj qëllimisht, përdor armën time më të fortë, gjej pikat e dobëta të njerëzve, dhe vihem në veprim!

Njëherë dikush tha; Nëse din të flasësh, njerëzit të mendojnë të mencur.

Cfarë më duhet mua mendimi i të tjerëve për mua?

Shumica e njerëzve më urrejnë, dhe nuk do të doja t`a ndryshoja këtë gjë.

Mendimi i dashurisë më bën të vjellë!

Dikush më tha; Je e mbushur urrejtje!

Hm! Ndoshta në sytë e tyre! Kjo vjen vetëm sepse unë nuk kam dashuri për të tjerët. Kam vetëm për veten!!!

E dua vetëm një zemër, ajo rrah këtu në gjoksin tim!

Kush janë të tjerët?




.

[Giovanni]

Kur akrepi i ores mbrrini te 6 shi beri zilja, nga dritarja pash qe qielli po rrezonte ahhh edeh sot nje dite tjetre pune pas pastrimit dhe kaffes se mengjesit tani ne pune deri sa po shikoja ne faqe te ndryshme te internetit pash disa nga viktimat e luftes, mendova me veten keta po te ishin te gjalla do te ishin te lumtur sikur de mund te punonin dhe te zgjoheshin ne mengjes.
Kjo m ben te bej punen time me knaqesi dhe te falenderoj Zotin per ate qe me ka dhene....

[tipi engjellor]

Mar ditarin ne te te shkruaj, zemra e permalluar per ty duke vuaj. Pika loti me bien ne flete, dora me dridhet nga zemra e shkrete. Nga shpirti me dalin keto fjale, nga malli qe kam lotet smund me i ndal. Lumturia ime ishte ne duar tua, me ty hapa zem...ren ty te thash te dua. Te doja te dua dhe do te dua gjithmone, edhe pse dit muaj vit do ikin dikush do me haron. Fillove lumturi me dike tjeter, dashuroj ne heshtje skam rugdalje tjeter. Ndalova zemren mos reh per ty, sme degjon. Ndalova syrin mos loton , por prap lot derdh. Ndalova veten mos te te shoh me, me zhgenjeu zemra. Ndalova veten te mos te flas, me buzqeshje te pershendeta. Ishe pran u mundova te te ndjej larg, luftova me vetem por prap smund tia dal.............

[Zero Cool]

Rënkimi i nënës.
Retë e zeza mbuluan qiellin
Bubullima se ç'gjëmojn
Retë s'derdhin mbi ne shiun
Është Shqipëria që vajton.
Me zë të vrarë po thotë nëna
E mjera ku kam përfunduar
Deri dje fqinjët më shqyen
Sot fëmijët më shkatërruan.
Qan e qan e mjera nënë
Me oi vajin ç'e merr
Për një votë këta fëmijë
Po më shtyjnë në humbner.
Kam patur fëmijë të mbar
Që mi kish zili gjith bota
Sot më kanë nxjerrë në treg
Po më shesin copa copa.
Po më vrasin nëpër sheshe
Po bëhen zotët e mij
Unë Shqipëria e shqiptarëve
Sot po kthehem në çiflik.
Njëri don të më vesh blu
Thotë në qiell do më çojë
Por krahët përdit mi pret
Si mundem të fluturoj?
Ai tjetri më nxjerr në rrugë
Ndonëse jam e strapacuar
Po shesin nënën e mjerë
Për karriken e mallkuar.
A ka te tjerë bijë Shqipëria
Që nënës t'i gjënden pranë?
Në e lënçim kështu në dhimbje
Lumi ka për të na marrë.

[Naki]

Ditet verore mbushnin rruget e vendlindjes lote gezimi
Targat tregonin vendqendrimet e Mergimtareve
Gjuha amtare bashkonte zemrat e gezuara
Vajzat dhe Djemte luanin vallen Mire se ju gjejme Kosova ime!

[Murgesha]

- "Po ikën gadi edhe ky vit" - më tha djali sot.

Po i thashë iku gadi, sikur është ka e ndjek dikush me shkop aq shpejt po ikin ditët.

Dhe padashtë më shkoi mendja (rrallë mendoj për dardaninë kur nuk jam këtu) tek urimet për fundvitin që zakonisht shkëmbehen në këtë forum.

Kësaj here nuk do të mundem ta uroj Bondin, aty në msn ku e kishim zakonin ti dëshironim njëri tjetrit gjithë të mirat.
Nuk do ti dëshirojë më shëndet e lumturi si dhe suksese gjatë vitit që do të vijë, e as nuk do të më kthehet falënderimi i tij si dhe dëshira e tij që të njëjtat ti përjetoj edhe unë... dhe nuk do të falënderojmë njëri tjetrin për ndihmën bërë njëri tjetrit gjatë tërë viti,
Nuk do ta uroj as Uliksin po ashtu, këtë vit nuk do të qeshem me të si bënim thuaja çdo herë "se u plakëm edhe një vit më shumë, nuk do të flasim për fuqinë që po na lëshon çdo vit ngapak" e as nuk do të bëjmë shaka deri në orët e vona për mua e tek ai sa ka fillu nata, që në fund të ja dëshirojmë shëndetin e gjithë të mirat njëri tjetrit si dhe të falenderohemi mes veti për të gjitha bisedat e shakat e bëra gjatë tërë vitit.

Sonte nuk do të ja uroj asnjërit Festën e Kurban Bajramit, më mirë spo e hapi fare msn- se mungesa e tyre aty po më vret keq!

Neve dëshirojmë, urojmë shpresojmë se urimet tona ndëgjohen e realizohen, por... është dikush tjetër që vendos.

Vërtet vit i rëndë për ne Dardanasit.