Nano, priji ikjes së humbësve!

[Dilaver]

Nano, priji ikjes së humbësve!

Artur Kopani


Partia Demokratike po e thellon fitoren e saj, ndërsa socialistët vendosën ta thyejnë heshtjen prej varri, me pretendimet absurde se iu është manipuluar humbja. Fitorja e ndjeshme e Partisë Demokratike po përcillet si një festë mbarëpopullore jo vetëm në kryeqytet, por edhe në Jug dhe Veri të vendit. Uragani blu ka prekur çdo pjesë të vendit, ndërsa Komisionet Zgjedhore të Zonave çertifikuan dje fitore të kandidatëve demokratë edhe në zona që socialistët i konsideronin prej vitesh si bastionet e tyre të paprekshme.

Përqafimi nga shumica e shqiptarëve i alternativës së ndryshimit dëshmohet qartë jo vetëm nga distanca e thellë e rezultateve të kandidatëve fitues të Partisë Demokratike, por edhe nga shtrirja gjeografike e fitores së Partisë Demokratike. Në shumë prej tyre kemi një rikthim të ndikimit të dikurshëm të Partisë Demokratike dhe në të tjerat, fitorja e kandidatëve demokratë i kalon përmasat që të quhet fitore surprizë.

Fatos Nano, monopolistët, të korruptuarit dhe banditët e tij humbën në Tiranë, Vlorë, Gjirokastër, Mallakastër, Kukës, Durrës, Shijak, Korçë, Lushnje, Fier, Pezë, Berat, dhe disfata për ta do të kishte qenë më tronditëse po të mos aktivizonin falangat, plumbat dhe paratë e tyre të pista. Kësaj radhe, vota e shqiptarëve nuk u ndal vetëm në ndëshkimin e një qeverie të inkriminuar, por edhe në shporrjen e mbeturinave të saj nga skena e politikës.

U votua për largimin e Angjelit, Toskës, Poçit, Islamit, Dukës, Rukës, Dodës, por edhe Ahmetajt, Nikollit, dhe trafikantëve të tjerë që mbushën listën e kandidatëve të preferuar të Fatos Nanos. Fatkeqësisht, parlamenti i ri do të ketë Nanon dhe Ruçin, e ndonjë tjetër nga eksponentët e mafias, por do të jenë si gjeneralë mjeranë me ushtri të shpartalluar. Ata nuk do të mund më as të krijojnë dhe mbajnë qeveri dhe qeveritarë që rrjepin qytetarët, nuk do të mund të bëjnë dhe miratojnë ligje për të ligjëruar monopolet, dhe shndërruar institucionet shtetërore në instrumenta të grabitjeve që ata iu bënë pasurive të këtij vendi. Vota për ndryshimin është njëherësh votë e çlirimit të shtetit nga sundimi tetëvjeçar i mafias më të rrezikshme të rajonit, që e ka shndërruar Shqipërinë në një parajsë të trafiqeve dhe trafikantëve ndërkombëtarë.

Fatkeqësisht, selia e Partisë Socialiste nuk po bën as përpjekjen minimale që ta lexojë mesazhin e votës së 3 korrikut. Çerdhja e fundit e humbësve është shndërruar në një skenë teatrale e humbësve qesharakë, që duan të na mbushin mendjen se janë edhe të pandreqshëm. Kur i gjithë opinioni pret Nanon të përmbushë premtimin e tij publik se do të ikë nga skena e politikës, dhunuesit e vetëm të këtyre zgjedhjeve dalin e na thonë se humbëm nga blush-çertifikatat dhe të paraqesin të gjitha përpjekjet e tyre të dështuara për të manipuluar procesin si anomali të humbjes së tyre.

Që Angjeli, Toska, Islami, Ahmetaj dhe Koja apo ndonjë tjetër i pafytyrë si këta që do ta hajë turpin me bukë kanë përdorur çertifikatat, paratë e tyre të pista, thasët me miell dhe presione të shumta ndaj zgjedhësve ishte diçka e njohur, por që vetëdenoncohen publikisht, tregon vetëm se janë një tufë e pashpresë në duart e Gramoz Ruçit. Tashmë, kur Komisionet e Zgjedhjeve kanë konfirmuar rreth 60 kandidatë fitues të Partisë Demokratike, Ruçi del një herë në orë nëpër ekrane me numrin 55, që më shumë se pretendimet për rezultatet e PS na kujton nenin e tmerrshëm të agjitacion-propagandës, që pushkatonte shqiptarët edhe ditën kur Gramoz Ruçi la dhentë në Tepelenë dhe mori drejtimin e Ministrisë së Brendshme në qeverinë e fundit komuniste të Europës.

Anastas Angjeli, Igli Toska, Kastriot Islami, Arben Ahmetaj dhe humbësit e tjerë të listës mafioze të Nanos bëjnë mirë të heshtin, pasi askush nuk ua ka ngenë të dëgjojë qarjet dhe përplasjet e këmbëve të tyre në rrugën nga ikin. E kuptoj se janë ende në pritje të Nanos, që t'u prijë në këtë ikje historike. Por, të mos humbasin kohë, pasi uragani blu e ka fshirë pluhurin nga dosjet e krimeve të tyre. Shefit kushedi kur i del pija, e Gramoz Ruçi ka kohë që nuk mban më shënime për bëmat e tij.

[ARVANITI]

Nano ne nje emision televiziv ka deklaruar se, nese PS-ja humb zgjedhjet ai do te largohet nga funksioni i kryetarit politik te PS-se. Te shohim nese do ta mbaje fjalen.

[Dilaver]

IK, ME PAQE, FATOS!
Bahri Myftari

Titulli, qe te mos trembet kush, eshte marre prej nje eseje te poetit dhe dramaturgut bullgar Stefan Canev. Intelektuali i mirenjohur i drejtohet kesisoj ish-kryeministrit te fundit te shek. XX Zhan Videnov. Gjithaq, titulli i shkrimit kuptohet, shijohet dhe interpetohet sakte dhe drejt, nese shkon me vemendje tek kuptimi figurativ i tij.

Pra, (ik me paqe, Fatos( nuk do te thote se ne te kundert do te vihen ne perdorim topat, tanket, automobilat apo marrezira te tjera te po kesaj (familjeje(.

Ik me paqe, Fatos, do te thote qe te mos tjerresh e te mos terheqesh zvarre shtetin dhe pushtetin te shaluar prej teje jo pak po gati tete vite. Ky shtet dhe shtetaret e tij, madje tere Shqiperia dhe shqiptaret, nuk jane aq te (ngeshem(, nuk kane aq (kellqi( te forta sa te humbin tere kete kohe. Ju, si dhe shume here te tjera, domosdo, kur u leverdis shenjteroni fjalen institucion dhe e perkedhelni aq shume ate te shkrete, sa prej embelsise se saj te merren mend. Po mire, po mandatet e marra prej kundershtareve te tu politike ne zgjedhjet e 3 korrikut, a nuk perbejne ne vetvete institucion?

(Ik, me paqe, Fatos( do te thote qe ju te vini ne vete, do te thote te ktheheni me kembe ne toke, te pranoni te verteten qe ka ndodhur, qe eshte shpalosur, qe shihet dhe preket, gjene, krejt te thjeshte se Ju nuk jeni ai qe kini qene edhe pse vete apo te tjeret te kane mbushur mendjen se je i hekurt, i pazevendesueshem, i pathyeshem...

Eja ne vete e shih cka ndodhur. Ne, populli, perkarshi teje te kemi thene, ndonese kurre s'na ke degjuar, se nuk jemi aq te lumtur sa c'je ti i lumtur, nuk jemi aq te pasur sa c'je ti i pasur. Madje jemi tmerresisht te varfer. E, me se fundi, nuk jemi aq te papergjegjshem sa papergjegjshmeria juaj biblike.

(Ik, me paqe Fatos(. Dhe duhet te ikesh, dhe prej ketij fakti qe vjen me poshte:

Ju ne kete beteje nxoret perballe kundershtareve (ajken( e PS, ose qartazi (deshet( e famshem te grigjes suaj politike. Rri nje minute heshtur dhe perpiqu t'i numerosh e t'i perfytyrosh te gjithe. Cfare shfaqje e hatashme! Te gjithe jane (kokeprere(, te gjithe jane te humbur, te humbur e te mundur. Jane shume. Sa shume! Te gjithe te mbajtur, te trajtuar, te mbajtur per shendet e te trajtuar per para. Vini re se si cirren, bertasin e gerthasin neper ekrane, neper faqe gazetash, tamam si ai (qyqari( i fabules qe cirrej ne mes te tregut: kapeni hajdutin!

Autori i lartpermendur e mbyll esene e vet duke i dhene tre mundesi kryeministrit te asaj kohe.

Zhan, i drejtohet ai, ti ke perpara tri rruge:

1- Te largohesh nga qeveria, me hir, ose me pahir.

2- Ose te vendosesh diktaturen (sado qe te vesh nje pale mustaqe nen hunde)

3- Ose te largohesh vete.

Dhe qe te dalim me te shpejte ne punet dhe hallet tona, zgjidh te treten, Fatos. Kjo, vetem kjo na jep paqe te gjitheve. Beje sa me shpejt kete. Te jesh i bindur se do te jete kryepuna juaj per gjate ketyre tete viteve.


Koha jonë

[Dilaver]

Sa kohë i duhet Nanos?
Artur Kopani


Komisionet Zgjedhore Zonale vazhdojnë të sjellin në KQZ të gjitha materialet e administruara nga procesi zgjedhor, që s’janë gjë tjetër veçse prova e uraganit blu që përfshiu Shqipërinë me 3 korrik. Komisioni Qëndror i Zgjedhjeve vazhdon të shpallë rezultatet e zgjedhjeve, ku konfirmohet fitorja e pastër e kandidatëve të Partisë Demokratike dhe humbja e pariparueshme e qeveritarëve të inkriminuar. Po kështu, nga shpallja e pjesshme e rezultateve të proporcionalit ravijëzohet dukshëm epërsia e koalicionit të djathtë opozitar ndaj atyre që e kanë parë të ardhmen me Fatos Nanon.

Të gjithë në Shqipëri e kanë marrë vesh se me 3 korrik fitoi Partia Demokratike. Këtë gjë e thonë të gjithë ata që votuan me 3 korrik, e thonë komisionerët që numëruan votat, e pranuan edhe Angjeli, Ahmetaj, dhe të gjithë humbësit e tjerë të PS-së kur uruan kandidatët demokratë për mandatin e ri. Fitorja e Partisë Demokratike është e padiskutueshme, pavarësisht humbësve që e ndjejnë humbjen, apo edhe atyre që Nano i nxjerr në ekrane me qepë në dorë.

Edhe Nano, që u fsheh për 72 orë e pranon humbjen, por nuk është gati ta pohojë. Atij i duhet ende kohë dhe nuk shihet të ketë arsye të forta të vrapojë, pasi kësaj radhe ai nuk po lë qelinë e Bënçës për t’u bërë kryeministër, por po lë selinë e kryeministrit të Shqipërisë. Nano nuk ka më me vete një torbë, por është një nga njerëzit më të pasur të Shqipërisë dhe transferimi i merr më shumë kohë se një burgaxhiu. Nuk bëhet fjalë për një tufë kujtimesh, por bëhet fjalë të lëvizësh helikopterë, benza dhe miliona dollarë që ai krijoi duke abuzuar barbarisht më pasuritë e këtij vendi. E njëjta gjë qëndron edhe për Angjelin, Toskën, Islamin, Rukën, Poçin, Ahmetajn dhe të tjerët që nga të pavotuar janë shndërruar në të keqnumëruar. Të gjithë këta kur erdhën në qeveri dhe parlament dolën nga bodrumet, nga poshtë divanëve, por tani janë trashur aq shumë sa duhet të shqyhen dyert e dikastereve për t’i nxjerrë jashtë tyre. Fakt: ky ishte transformimi socialist.

Duhet pranuar se i fshehur dhe në ikjen e kujdesshme, Nano po përpiqet të mos jetë nëpër këmbët e kryeministrit të ri, Sali Berisha. Ndërkohë, Partia Demokratike vazhdon të jetë në negociata me partitë aleate të koalicionit fitues të zgjedhjeve për qeverinë e ardhshme.

Lajmi më i fundit është se disa forca politike që janë të orientuara drejt qendrës së politikës shqiptare dhe kanë siguruar një pjesëmarrje të konsiderueshme në parlamentin e ri, janë të gatshëm të bashkohen nën qeverinë e koalicionit të kryeministrit Berisha. Shanset janë që pas 15 vitesh demokraci të kemi qeverinë më gjithpërfshirëse që është krijuar ndonjëherë në Shqipëri.

Parë nga përbërja e tij, koalicioni i ri qeveritar që po lind aspak nuk shihet të jetë një kujdes i PD-së për të zgjeruar kontrollin mbi karriget, por një përfshirje sa më e gjërë e shoqërisë shqiptare në projektin e ndryshimit të madh. Eshtë e qartë se vota plebishitare për ndryshimin nuk ka të bëjë vetëm me largimin e Nanos nga politika, apo ndryshimin e disa ministrave dhe zyrtarëve të inkriminuar, por me përgatitjen e Shqipërisë për t’u bërë anëtar dinjitoz i institucioneve euroatlantike. Eshtë krejtësisht e kuptueshme se asnjë forcë politike nuk do të donte të mbetej jashtë një koalicioni progresist qeverisës që shumë shpejt do të nënshkruajë anëtarësimin e Shqipërisë në NATO dhe ka vullnetin dhe potencialet të kryejë reformat që afrojnë në një kohë rekord anëtarësimin tonë në Bashkimin Europian.

Nëse Nano e rriti në 30 numrin e qaramanëve, kjo nuk është ndonjë problem, pasi ai po të kishte mundësi i përsëriste zgjedhjet në të gjitha zonat ku ka fituar Partia Demokratike. Kjo duhet konsideruar një fitore e zhvillimeve demokratike që po përjeton shoqëria shqiptare. Vetëm tetë vjet të shkuara, Fatos Nano dhe partia e tij e vjetër rrafshoi një shtet të tërë, dhe e mbajti klikën e tij në pushtet duke mos respektuar asnjë ligj zgjedhor dhe asnjë ligj njerëzor. Sa kohë që ai në resepkt me ligjin kërkon të ndryshojë përmasat e humbjes së tij në KQZ dhe në Kolegjin Zgjedhor është gjëja më normale, pasi i vetmi vendim që do të marrë mbrapsht për veten dhe banditët e tij është rikthimi tek vota, e cila do t’ia thellojë edhe më humbjen Partisë Socialiste.

[Gentiani]

Nano e hëngri, kaq e pati puna e tij. Le ta shtyejë edhe ndonjë ditë aty ku nuk e ka pasur vendin asnjëherë.