Besimi në....

[Pause_Print_Scroll]

Besimi në....

BESIMI NË MELAIKE

Melaike gjuhësisht është shumës i emrit melek që është i nxjerrë nga fjala “el uluketu” që ka kuptimin “mesazhi-shkresa”, apo i nxjerrë nga fjala "el melku" që do të thotë "marrja me forcë". Ndërsa, në kuptimin e sheriatit është: Melaiket janë trupa me natyrë të këndshme, të butë, të dashur e fisnike, u është dhënë mundësia të paraqiten në forma të ndryshme dhe vendbanimi i tyre janë qiejt. Të këtij mendimi janë shumica e dijetarëve të cilin e transmeton edhe Ibn Haxheri.
Besimi në melaike do të thotë se ato janë prej gjërave të fshehta. Obligohemi të besojmë në to bindshëm se ato ekzistojnë, që do të thotë të besojmë se Allahu ka krijuar krijesat, të cilat quhen melaike: “Nuk e kundërshtojnë Allahun për asgjë që Ai i urdhëron dhe punojnë atë që janë të urdhëruara.” [Tahrimë, 6] Besimi në melaike është një prej gjashtë kushteve të imanit dhe assesi pa të nuk pranohet besimi i robit. Për këtë argumentojnë tekste të shumta nga Kur'ani e Sunneti si dhe Ixhmai i muslimanëve. Në Kur'an thuhet: “I Dërguari i besoi asaj që iu shpall prej Zotit të Tij, e ashtu edhe besimtarët. Secili i besoi Allahut, melekëve të Tij, shpalljeve të Tij, të Dërguarve të Tij.” [Bekare, 285] Në Sunnet është hadithi i Xhibrilit lidhur me besimin ku Pejgamberi a.s. është pyetur për imanin dhe ka thënë: "Të besosh Allahun, Melaiket, Librat, të Dërguarit..." [Transmeton Muslimi] Poashtu është edhe Ixhmai (qëndrimi unanim) i muslimanëve në domosdoshmërinë e besimit në melaike.
Melaiket janë të krijuara nga drita, ndahen në disa lloje dhe kategori të ndryshme, disa prej tyre janë ndërmjetësues ndërmjet Allahut dhe pejgamberëve të dërguar te njerëzit. Disa janë të ngarkuar me erërat, disa me mbajtjen e Arshit, disa me marrjen e shpirtrave, e shumë e shumë punë tjera, të cilat i ka cekur qartazi Kur’ani dhe Sunneti, diku në formë të përgjithshme e diku në formë të detajuar.
Prej tyre janë edhe melekët përcjellës të njeriut: “Dy melekë qëndrojnë pranë tij, në të djathtë dhe në të majtë. Që ai (njeriu) nuk hedh ndonjë fjalë e të mos jetë pranë tij përcjellësi i gatshëm.” [Kaf, 17-18] si dhe thotë Allahu: “Të dërguarit tonë (melekët përcjellës) janë pranë tyre, shkruajnë.” [Zuhruf, 80]
Prej tyre janë edhe melaiket që zbresin te njeriu me rastin e vdekjes së tij, pavarësisht a janë melaiket e mëshirës apo të ndëshkimit. Poashtu prej tyre është edhe Munkeri dhe Nekiri (melekët që e marrin në pyetje njeriun në natën e varrit), prej tyre janë melaiket mbrojtëse që e përcjellin dhe e ruajnë njeriun; Allahu thotë: “Ai (njeriu) ka përcjellës një pas një, para tij dhe prapa tij, që me urdhrin e Allahut e ruajnë atë.” [Rra’d, 11] Ibn Kethiri thotë: “Robi ka melaike që e përcjellin atë, ka roje natën dhe roje ditën. E ruajnë nga të këqijat dhe fatkeqësitë, sikur që e përcjellin edhe disa melaike tjera për ruajtjen e veprave natë e ditë.”
Prej tyre ka shumë që qëndrojnë në qiej, për të cilët na tregon Allahu i Lartësuar në Kur’an, disa prej tyre janë caktuar për mirëpritjen e banorëve të xhenetit, ndërsa disa të tjerë janë të caktuar për banorët e xhehenemit, ku edhe u thonë: “A nuk u pat ardhur juve ndonjë pejgamber (qortues)?” [Mulk, 8] Prej tyre ka që janë të ngarkuar me krijimin e embrionit në mitrën e nënës, prej tyre ka që janë të ngarkuar me ruajtjen e vendeve të shenjta nga Dexhalli.
Në Kur'an dhe në Sunnet melaiket janë të përmendura në mënyrë të përgjithshme, por në shumë vende ceken edhe emrat e disa prej melekëve më të rëndësishëm (apo kreun e tyre). Xhibrili, i cili është i ngarkuar me shpalljet, Mikaili – meleku i rrizkut, furnizimit dhe jetës materiale, ndërsa Xhibrili meleku i jetës së zemrave. Allahu thotë: "Kush është armik i Allahut, i melekëve të Tij, i Xhibrilit dhe i Mikailit (ai është jobesimtar), Allahu padyshim është armik i jobesimtarëve!" [Bekare, 98] Është përmendur emri i Malikut, kujdestarit të zjarrit, në ajetin: “Dhe ata thërrasin: O Malik, le të na e marrë shpirtin Zoti yt!” [Zuhruf, 77] Poashtu përmenden Haruti dhe Maruti: "Edhe çka u zbriti në Babil dy melekëve, Harutit dhe Marutit" [Bekare, 102] Është përmendur edhe Israfili, meleku i ngarkuar që t'i fryejë surit. Përmendet edhe meleku i vdekjes, por jo me emër siç është përhapur te njerëzit me emrin Azrail, por vetëm meleku i vdekjes siç ceket në Kur'an: "Thuaj: Meleku i vdekjes, i cili ua merr shpirtrat..." [Sexhde, 11]
Disa prej melekëve prezentojnë në mexhliset e dhikrit në xhami e gjetiu. Disa prej tyre zbresin në kohën e ikindisë dhe të sabahut për të informuar për besimtarët që falin namaz. Nuk ka vend në qiell e të mos ketë ndonjë melek duke bërë sexhde dhe madhëruar Allahun, sipas asaj që vërtetojnë hadithet e vërteta.
Besimi i drejtë në melaike na largon nga mendimet e gabuara rreth tyre, si mendimi i filozofëve, të cilët supozonin se ato janë yje dhe planete, apo mendimi i injorantëve që thoshin se ato janë femra dhe janë bijat e Zotit.