Vargje nga autori Xhelal Ferizi

[lirik]

Sëmundja e klanorit

autori xhelal ferizi

klanori ësht qenje fatale
ai ësht qenje pengestare
klanori ësht brerje virusale
i pa vetëdije kombtare

klanori ësht harbut debil
klanori nuk ësht vizionarë
klanori pengomn secilion kombtarë bilbil
klanori nuk ësht shqiptarë

klanori e pengon zhvillimin
ai edde bagla pranon për klan
klanori e don ndikimin
për grupin e tij satan

klanori pengon atdhe
klanori vret kombtarë interesin
klanori ësht shpirtë që ësht ble
të sëmurë e ka myk vesin

ai ësht vrastari i progresit
ai ësht i zi gllabrues n' hile
ai ësht per hallin e thesit
ta mbushë për vete me skile

klanori ësht i zi
ai s njeh tejeter veq klane
ai në karrigë permbi
nuk njeh ma as gji nane

klanori ne pushtet
ësht kob per ni atdhe
ai qështjen kombtare e vret
e diellin nuk len me nxe

zhdukne fshine klanorin
se nuk ka mbi dhe ma bizarë
ata kult e kan puthadorin
nuk jan as dy gram shqiptarë

autori xhelal ferizi
__________________

[lirik]

Flliqsirat grupore

autori xhelal ferizi

u mbush me flliqsira
te ndershmit ku do të bëjn vend
po mbushet ma shum hapsira
si mjegulla bota u dend

vraponi o shpetimtarë
merrni të gjith antimjegull
diell ma shum rrezatarë
që boten të veni në rregull

ndriqoni me dije errsiren
dhe skutat në kokat mizore
se boten token e mjerë zemermiren
po e hanë hijenat klanore

po e hanë siq han krokodili
me gojen e madhe në knetë
mbi botë nuk sundon bilbili
por vrasësat që vrasin jetë

ata me gojen plot
mish njeriu të përgjakur
globit po i derdhin lot
lirinë po e shkrumbojnë të përflakur

ata jan të zi mason
ata jan të zi si katran
ata qytetrimin gjithmonë
a vrasin se jan satan

ata jan të bijt e thikes
të bijt jan të parasë
ata dhunen etikes
nuk ja ndajnë as fukarasë

ata jan te bijt e krimit
te bijt armëve vrastare
ata jan prodhues të dhimbjeve t' njerzimit
ata jan simbol i grupeve barbare

ata e mbajn karrigen
ata e drejtojnë timonin
ne botë e pjellin intrigen
dhe lart e ngrisin demonin

autori xhelal ferizi ne mergim
__________________

[lirik]

Dhimbja e nji shpirti

XHELAL FERIZI AUTORI Në MëRGIM

Oh ju këmbë të kohrave që ecni shty
nga shtytjet që quhen mote formale
e ju shekuj që sa kristal shpirta keni thy
e ju re të bardha qe keni ecë mbi male

a e keni pa si pa krye nji shiprtë nëper mote
dhimbjet porsi pula pa krye kah i rrëfen
me të pergjakura emocione e gjak'dhimbje do far lote
që kush neper ecje shekujsh nuk i ndjenë

a e keni pa o ju shkelse emocione
o ju fije të thella ndjejnjash krijimtare
ju që keni hy në at far zezone
shpirtdhimbje të shkruara me gjamë shqipëtare

na thuani o këmbë ecje te zemrave të djegura
e ju o sy te moteve vërdallë
na thuani o ju ndergjegje kalimtare të fjetura
dhimbjen atij shpirti kush ja kjanë me mallë

pashë zotin na thuaj ti o dëshmi erë
përzier me zërin e bilbilit në trishtim
kur at dit kjo dhimbje lindi në at verë
si ta quaj me emer kët gjamë e coptim

dhe na thuaj o ti absurd i globit
që dhimbjet kurr njiher nuk din me i shly
përse shpirtrave të virgjer me virus të kobit
ju sillesh sadist'qe gatshëm gjith me i thy

un ty ne shpinë ti lshofsha fuqitë
qiellore sasi namë porsi ajo ushtima
ti që hallin njrzve kurr nuk ua ke ditë
të vrafsha rreptesisht porsi e shpejt vetima

ti kurr mos paq fuqi zbrazëse djallzore
mbi shiprtin si lule të pa faj që vret
ty ti vrafsha tuajat prodhimet djallzore
qe kurr njiher dhimbjen nga loti im se zbret

po ti qenke vet sadisti mbi dhe
o kob fat me shum rrudha e vija
po ti qenke ai si rob që me ke ble
per talljet e tekat tua pse ti don mërija

po ti dhimbjet vet po i mbjellë o i zi
në shpirtin e pa faj dashuritë po shembë
po ti qenke vrasesi i shpirtrave hallegji
dhe qeshë si demon kur shpirti dënesë e dhemb

autori xhelal ferizi shqiptari ne mergim

[lirik]

Gjamë kombtare

shkruan autori xhelal ferizi

gjëmojnë gjak shtrydhurat ethet mbi karriga
i padituri po hyp mbi fron
po bëhet mbret përmbi dhe intriga
e engjulli po quhet demon

demoni po quhet engull mbrapshtija po quhet mbarë
plehu po quhet kualitet
kjo ndodhë askund tjeter perveq nder shqiptarë
hilja po bëhet pushtet

hero po bëhet llafatori
e trim mbi trima zhurmagjija
i famshëm po bëhet mizori
pa faj po shkelet urtsija

i madhi po quhet pa meritë
rrufe po quhet i ligu
nata po quhet ditë
urë po quhet vigu

kjo nuk ndodhë askund mbi dhe
per veq te nji komb antik
ku posti me brryla me u ble
ku zoti ësht metelik

ku armik mbi degë quhet zogu
ku qyqja quhet gjeraqinë
ku yllë quhet demagogu
ku i ndershmi e pin mërzinë

orgjija feston ktu gjithmonë
klani ësht ligji i ksaj toke
merita vdes kjo ikonë
ktu kurva po quhet loke

ashti i prishur mbanë mishin
rrënja e mykur mbanë fjalen
rrencari e drdhë kamishin
i drejti në fyt e ka halen

pazaret i bën puthadori
fatin e ka bizari
flamurin e mbanë sabotatori
paranë e ka vdekatari

ktu buka hahet me hile
ktu rrena ecë perpara
ktu brryli mbi gara me skile
mbinë përmbi klan porsi fara

tokë me garues mbijetese
ku harresa vret dijetarë
pshtjellimi ësht kult n' maje bese
ktu trimi quhet tradhtarë

ktu arti vdes pa buk nëpër lot
ktu i varfër mbetet profesori
ktu fe nuk ka s e të gjith jan zot
i pari del puthadori

o ktu vdes ati atkija
ktu e para del pela qorre
ktu vdes e pa fjalë burrërija
ktu trimat kan shteg veq në vorre

ktu i ligu ka shtigje rrugë hapur
kah te don me dal me fjalë
ktu hajni quhet i matur
ktu kneta quhet valë

ktu kurr drejtesi nuk ka
ktu vallen e udhheq shtrembatari
ktu armiku quhet vlla
e vlla nuk quhet shqiptari

autori xhelal ferizi ne mergim

[lirik]

Hani e pini

SHKRUAN XHELAL FERIZI NE MERGIM

hani e pini sahanlpirsa ndrroni qarqaf e hotele
hingirizqe folni me gjuhen e kurvave shkollë
dhe mendoni veq per fustane grashë e kordele
kur peni i atdheut po shkon holl e ma holl


muzikat ndiqni e laviret me tallava dhëmballve mbllaqitni
mishin mbertypne porsi lopa tërshanen
secilit që vjen padron puthadorqe duartrokitni
vardisuni salloneve orgjisht mbshtjellni gjamen

kurvave thurni lavdi e servilosje bythëgjveshura
perjarguni në zgërdhirje deri sa te del agu e drita
paratë mbani kult hajdutrisht të ngjeshura
dhe rrini me grep klanorë nëpër skuta e prita

se kshtu ju polli e zeza në ket shkollë zhgjyrtare
me vjedhë vatanin kur lahet në lot varfrije
tallavqe kërceni me muzikë barbare
dhe leni sa ma shum para të vjedhura nëpër gji'j rroSpije

makina sa ma shum i ndrroni luksin n 'ves e hilen
në kurriz mbi popull shkelni si hijena
mbajeni në prehër laviren e kopilen
e nëpër fjalime shqipen me dy krena

he ju shplaftë mordja e ju shplaftë kolera
arkat qe i lat bosh metelikt e shtetit
për ju qka ësht fisi fara kombi e ndera
hajdut qe s' ju lanë as sasia e detit

Shuplakë rrehni kur vallzon lavirja
bythdredhur mbi taka e ju para gjijve të sajë
me kangen qe ju dehë rakija e pirja
kur foshnja e varfnjakut po pin lot e vaj

talleni bini në gjunj para rruspije
me valle duke rrahur jargësisht shuplakë
dhe shkrini dollarin e jargë pas orgjije
ahengjeve në krye kur t ë ju prinë ndoj shakë


hani e pini verë kianti e redbulla
hypni me muzikë përrmbi tavolina
zbërtheni kopsa gjij jelek e pulla
me lavire e pare ju shkon moti e stina

peshkun mos e lshoni mish viqi e levrek
pa dhimbje shperdoroni paranë e lotit
kur varfrisht etnija rrëzuar për dhe me vdekë
ju shkelni moralin e ligjet e zotit

toka ju mos mbajtë as mos ju përgëdhelt era
as shija e vatanit mos jus shoqroftë dielli
në ju kund nuk rrin etika as ndera
mbi ju por si saq i skuqur raftë qielli

kur ju në kulm të muzikes bizare
në gjunj ju bini lavireve me zhgjyre
gjëmon për kafshore buk etnija shqiptare
e ju nëpër dajre n' shpëdorim detyre

Tu i derdhë në gji sekt e verë kurvrisë
deri sa nën bark poshtë ka pikë rakija
me gjuhen lpistare nën kthizë jeni nisë
tue lpi sekretare kurva e rrospija

paraja ësht e mundit e popullit e shtetit
hajdut pa djers që fitoni
ju që hani e pini me fytin e detit
fytyren që dini ta maskoni

kërceni bredhni nga vendi në vend
në maja në dete në zalle
ju jeni aq bosha kokshkretë e të pa mend
atdheun e lini me halle

autori xhelal ferizi ne mergim vargje shqiptare

[lirik]

GJERGJ FISHTA

shkruan xhelal ferizi autori i vargjeve shqitare ne mergim
kushtuar at gjergj fishtes homerit shqiptarë

per gjergj fishten s 'mjafton fjala
as dukati me argjend
as e detit ajo vala
as me i mbledhë yjet n' kuvend

Ma ja gjetë fjalen që duhet
si me e shprehë e si me i thanë
edhe qielli them se druhet
s' mund t' ja gjejnë as diell e hanë

Nuk ja gjen as gjeniali
as gurë qmue sa jan me emer
as ai fllad që lmon gji mali
as ai det qe ka t' gjerë zemer

o nuk gjejn shprehje dritmiret
as vizlimë margaritari
as biluret e as safiret
as fjalorë s 'ka n' gjuhë shqiptari


jo nuk ka askund su gjet
shprehje e bukur fjalë madhore
at gjergj fishtes per me me i mbetë
dhuratë vepres madheshtore

ku ta gjejmë at fjalë lavdije
ku ta gjejmë ne nder poet
ku ta gjejm nder art e dije
vulë lahutes per me i mbetë

ku ta gjejmë nji fjalë sa qielli
ku ta gjejmë nji fjalë sa deti
që gjergj fishtes sa t' nxenë dielli
me ja shkrue si kurorë mbreti

ku ta gjejmë shprehjen të aftësisë
nji ikonë që rrin mbi maja
nji si vulë n' lahutë t' malsisë
porsi shkamb që rrin mbi pllaja

ah ku ta gjejmë nder orë e zana
e ta murosim në veper të atit
a në sharm ku lshon sy hana
kah kalaja e rozafatit

ku ta gjejmë për fishten kolos
nji fjalë vulë qe të rrijë nder mote
ah nder yje e nder kosmos
e ta shtrojmë n' tokë kastriote

Në ballë te vepres te oso kuka
ne lavdinë e gerni giles
a në barot ku hahej buka
a ne grykë të karajfiles

ku ta gjejmë a në ballë t' mejdanit
aty te ura te rrzhanica
e ne guci n' teh t' jataganit
ku u perzien ksula e kapica

ku ta gjejmë a n' gjeverdare
a në mirditë a kah merturi
a ne lahutë me kangë shqiptare
a në valbardh që del prej guri

ku ta gjejmë a te ali pasha
e qel shabani e jakup feri
a nder malsorë me vetulla t' trasha
ne ata sy porsi skyfteri

ku te gjeJmë a te ciceroni
e te ai bli te ai bilbili
a e ka kund ky dhe i joni
qe ta shkruajm me fjalë currili

a ta kerkojmë n' majë vizitori
a mbi majat në luboten
a në sutjeskë a në majë qakori
a n' kuvend n 't' bukrin prizren

xhelal ferizi kushtuar at gjergj fishtes

[lirik]

HALLA E MADHE

AUTORI XHELAL FERIZI

Po si me e ditë oj halla e madhe
kur mua mshefë m' kan diell e hana
e dallëndyshet mbi livadhe
por edhe zogjt e fllanza e zana

edhe bjeshkt ah dikur motit
s 'ka tregue i qiellit qerpiku
gurë e dhe as toka e zotit
se mua mshefë m' kan nga armiku

e mbas dore mua më lan fiset
hiq ma shum se tridhjet vjet
tash per mua vargu po niset
por si lum si gurrë e det

mua mbas dore më la vatani
mua mbas dore më la pushteti
kahdo ndjekë me ka satani
lot kam derdh ma shum sedeti

veq tue kja neper mergime
edhe ne errsira n' burg të namur
tridhjet vjet tue mshefë un shkrime
tue e perkundë varfrinë e s'kamur

IK N' NJI SKUTë E IK Në NJI TJETER
kombi kurr pa me que kund t' fala
HER NëN KTHETRA E NëN LUGETER
kahdo në gjamë ku m'SHTYNTE VALA

PASH# AT ZOT QE MBANë SHUM FE
edhe globe e caqe t' jetes
m' thuej ti mua kush m' ka bre
e m# ka mbajt aq larg t 'vertetes

PO MUA MSHEFë M #KAN zogjt e malit
manushaqet me ato fletë
por un vargje djal pas djalit
do të ju jap tash n' t' bukuren jetë

MUA M 'KA MSHEF EDHE PASANIKU
injoranti e pushtetari
por un tash porsi lang fiku
kam me rrejdhë me gjuhë shqiptari

tridhjet vjet ah kan kalue
kan ecë yjet ato e kan ditë
kur bilbilat kan tregue
tridhjet vjet mua m 'kan pritë

TRIDHJET VJET SHPIRTI I VATANIT
e ka pritë vargun t' poetit
TRIDHJET VJET N' PRANGA T# SATANIT
KAM QENë LIDHUR ANDEJ DETIT

tridhjet vjet më ka kja nana
stin't jan tha për kang't e mia
tridhjet vjet ka pritë dardana
tridhjet vjet ka kja sharkija

tridhjet vjet m' kan mshefë dobiqet
hile e krutha e shkurtabiqet
tridhjet vjet m' kan qitë jasht hisje
teridhjet vjet në katandisje

m' kan mohue mua tokë e dhe
m' kan mohue mua edhe qetinat
tirdhjet vjet un pa atdhe
veq me pendë tu i ndrrue gurinat

porsi qyqja shteg me shteg
per pak buk perbuzë pa' zare
tridhjet vjet me i zjarr që m' djeg
m'kan mohue trojet shqiptare

tridhjet vjet m' ka mohue stina
lisa gurë e dushk e fleta
ah e bung qarre e qetina
me varg loti m' ka shkue jeta

pashë at zot qe u ka krijue
a ju tash nder mend ju ra
mbas kaq kohe me m' kujtue
kur mua lot tash ,m' ësht tha

po ju a tash ju ra nder mend
o pashë at shpirt te karajfilit
me mi pa vargjet me mend
tue cicrue si za i bilbilit

a mos ësht vonë vyshk jam i mjeri
mosha e vuajtja tash m 'kan tha
tridhjet vjet m' rrin loti e vneri
n' per mergime pa ja nda

a thue vonë mori etni
si gjithonë jeni kujtue
vargut tim artin me i pi
mbasi i her m' keni harrue

ju harroni un e di
kshtu perbuzë keni naimin
edhe tjerë po varg e vi
shiptarë t' mjerë që lshuan kushtrimin

TE GJITH ME RADHë PERBUZë I KENI
pse ju mendja u rrin n' harresë
N' vargjet tona s' ju VLOJ GJENI
në gji tuajin kurr sa i vesë

se ju msue jeni n' tallava
e jo ne vargje artistike
ma shum joshë ju ka bakllava
se n' poet n' vargjet lirike

PRANDAJ VUANI TASH E RRINI
SE UN VYSHKë JAM TRIDHJET VJET
NDOSHTA Të FRESkT MA NUK ME KINI
AS N' PARTI AS DEPUTET

AS ME VARG S JAM SI N# RINI
KUR VULLKANET I KAM VLUE
KUR KAM ZBRITë SHUM DASHURI
NGA ATO YJET TUE LODRUE

E HER TJERA KUR TE JEN GJASAT
per me i pa ju krijmtart
mirë me kohë ti merrni masat
je me i hudhë n 'pleh vargatart

NDOSHTA TASH EDHE PAK M' KA MBETë
NDOJ GURRë DETI Në SHPIRTë Të VLIMIT
VARGJE E ART ME JU MBJELLë N' JETë
N' METEOR ME I PA T' VIZLLIMIT

TJETER HER JU KURR MOS PSHTYNI
MOS PëRBUZNI KANGATARë
AS ME BRRYLA MOS I SHTYNI
ME I LANë T 'MJERë SI MERGIMTARë

LE TA DIJ KëT MIRë PUSHTETI
QEVERIJA E SHTRESAT TJERA
LA TA DIN MIRë DEPUTETI
SE NE KEQ KTU NA U THA VERA

Në DHE Të HUAJ JEMI VYSHKë GJAKUT
SHTY PREJ JUSH'ë ATJE KRYELARTë
LIDHë ME PRANKA E KURTHA Të LAKUT
FORT PERBUZë JAN MERGIMTART

SE KSHTU MSUE ëSHT GJITH SHQIPTARI
ARTIN Të VET ME E LANë MBA' S DORE
NE JEM VEGEL TAKSIDARI
E JO LULE Të TOK' S' ARBNORE

SHKRUAR NGA AUTORI NE MERGIM
XHELAL FERIZI TRIDHJET VJET VARGJE SHQIPTARE

[lirik]

Valle dasmmore

AUTORI XHELAL FERIZI NE MERGIM

rreth tupanit trupi dridhet
bash si zanë shqiptarja hidhet
si sokoli me krah turri
hidhet leht me valle burri
hidhet shtatit gjeraqina
i luan beli kah ledina
mandej burri i lehtë si shpendi
porsi lpener del nga rendi
ballë per ballë luan me valltare
tu i prekë tingujt në rimë shqiptare
beli i vashes holl si atlete
hapi i sajë porsi art flete
qelur ballit gazi i arit
tu e shendritë mbi fije t' barit
tingujt peshë qojn zemrat t' gjakut
dridhet era në ngjyrë t' bajrakut
ngulur n' shtizë kah luan prej ere
e dasmortë britme e potere
me shuplakë kah brorhoria
kah jehona e melodija
tjert mandej dalin të nxitur
nxe kah kah gjaku e pap pritur
nji mbas tjetrit si te harlisur
kah tupani të gjith jan nisur
kush me kangë e rimë dasmore
kush tue kndue kangen arbnore
porsi zogza e bilbili
kush tue lue Siq luen mindili
kur shpaloset në erë me vija
shkojn kah vallja e melodija
në hapa i nxitë ai klarineti
porsi njalë qe luen kah deti
ashtu luajn vashat shqiptare
i shkrijnë fyell e zanamare
shkrijnë qdo tingull nga mahnija
me jelekat vija vija
dikund kuq e dikund bardh
disa rrath't tu i mbajtë si gardh
disa leht si art me hapa
disa flokun tue e hjedh mbrapa
ushtojnë lugjet në shtat tupana
vallzojn fiset n' gjamadana
thue flutron mbi dhe hareja
kah po hidhen porsi rrfeja
radha radha rreth pshtjellaku
edhe djem të nxehur gjaku
fluturim t 'nxehur dasmore
n 'bylyzyk lidhur për dore
nuse të reja e vasha t' shpejta
shum belholla e krahnorë drejta
shum te bardha shum lakore
në art tue lidhë vallen për dore

autori xhelal ferizi shkruan rreshtat e ksaj kënge shqiptare
ME MOTIVE DASMORE

[lirik]

--------------------------------------------------------------------------------

LIRIKU DHE SELVIJA

Autoi i vergjeve shqiptare xhelal ferizi në mergim

flasin ngjyrat kuq e alle
flasin druj e gurë e zalle
flasin arti e bukurija
kur liriku e selvija
prekun yjet me mindila
kan me u shkri shpendë e bilbila
tue pa shtatin e valltarit
ka levizë si drita e arit
edhe hanes i qeshë qerpiku
kur merr hap me takt liriku
porsi harku i ylberit
te dyt hidhen pernjiherit
bëhet art qdo dridhje e rimes
e si refleksi i vetimes
shkojnë lëvizjet tu u lakue
yj e hanë bien tue lakmue
kur liriku e selvija
shkrihen në rimë si melodija
vjen sheqeri e ngjyra e detit
luajn kallijt e bereqetit
ju luan zemra ua luan shtatin
e dridhë vallja monopatin
treqind krushq rreth klarineti
nis e luen vala me deti
syri i hanes me qerpikun
me art vrojton kahdo lirikun
shkon selvija permbas rime
si ai yllë me art vizllime
ngritet gota e dollija
shikojnë vashat si perrija
kur selvija e luan krahnorin
e lshojnë zanat vizitorin
turr e vrap n' dasem shqiptare
me pa valle argjentare
zot i madh me e pa hjeshinë
në art lirikun e selvinë
si e luajn vallen rrezatare
si dy fije margaritare
kur refleksin e shartojnë
hanë e diell kur i bashkojnë
përmbas rimes dridhë selvija
si me u dridhë n' vetimë ingjija
tue lue vallen mahnitoren
her lirikut tu i dhanë doren
her tue joshë nga larg bilbilin
her me yj tue ndeshë mindilin
her me diell e her me hanë
hap e art lojes tu i dhanë
me gaz n' buzë si kanarina
thue po i shkrinë fusha e ledina
thue po e shkrinë n' l'vizje valltare
rreze hanen shkeqlimtare
maja e kulmi në vlim në valle
thue me gaz jan gurë e zalle
thue se qehre i qeshë gazmore
rreth e qark tokes arbnore
treqind zogza e gjeraqina
varg tue pa valle n' ledina
kur liriku me ndihmë t' zotit
fort po e dridhë si mjeshtrit t' motit
at arterien e tupanit
edhe damart E ILIRIANIT
po e shkund mallin e gyrbetit
fort po luan si vala e detit
treqind qika kosovare
tu e nxitë n' sharm vallen shqiptare
me i zbritë yjet artsitike
edhe vargjet poetike
me lakmi afër dasmorve
sa shum hije u ka arbnorve
djem e burra brohorrasin
thue se mal e lug po thrrasin
thue at ditë n' dasëm kan ra
meteort me sy me pa
si lirikun si selvinë
kah e dehun melodinë
te dy tu i ndrrua hapat si era
me aq gaz sa shkrihet vera
gazi i tyre shkrinë dasmor'të
yj e hanë e meteor't
her me bel tue lue selvija
thue se i rrin n' shtat melodija
THUE SE HANA JA DHA BALLIN
THUE S E Në ART E SHENDRROJ ZALLIN
thue se ngjalli gurë e dhe
kah jan diell zemrat tue nxe
te gjitha zemrat e dasmorve
thue po vijn zanat mbas orve
lodertart kto joshë mi kishin
kahdo në gaz rrezet po i vishnin
deri sa ndezë esht violina
thue e gjallë ësht arti e rima
tu i dalë zemre e gjak tue lmue
valle e gaz n' dasëm tue vlue
thue at ditë gazi e mbloj boten
kur ka lua selvija shoten
ajo anash tue flakrue
e liriku tue flutrue
se i kan ndezë zemrat shqiptare
edhe jehonat dy valltare
kur kan hy tue lvizë qerpikun
tue e joshë në art me vlue lirikun
me i prekë gjakun ajo muzika
fort me bel tue lue kto qika
rrethit ndezë kah harku kthye
treqind vetë kto tu i ngazllye
thue s e u kall zemra dasmore
thue se u shkrinë yjet gazmore
pak si leht flutroj selvija
e permbas saj shkoj melodija
tingull lmuesi e lmoj damarit
ne gjak tu shkue me kang t 'shqiptarit
THUE SECILA PJESë TRUPORE
NUK ëSHT MISH POR FLETë VALLZORE
NISI ATHER LIRIKU U NXE
treqind yj thue se i ka ble
thue i ka ble me ja msue driten
e' t 'ka nisë ky me nji ritem
aq sa luajt kan yjt prej vendi
aq sa shndrit thue vallja e rendi
kado harkut e u zjgat tingllima
s' ka qelizë ku nuk shkoj rima
edhe ndezi treqind zana
thue se u ndez n' dasëm dardana
treqind yje po bëjn be
kurr me art kshtu nuk jem nxe
kurr si sot s' ka nxe selvija
kurr s' ka shkri kshtu melodija
yje e drita me miliona
kahdo shqip jan n' viset tona
se liriku e selvija
sot kan shndritë siq shndritë ingjija
kur u ndez dikur mjedisi
dual nji djalë me nji shtat lisi
edhe tjerë mabs tij si era
edhe u nis kanga e potera
shtat tupana dridhin ushtimen
e' t 'kan lshue dasmort bertimen
si zakon qe e ka shqiptari
fort me vlue n' dasem si zhari
thua ma toka nuk permbahet
nis ather vallja po ndahet
mu në mes tu u mbajtë mindilit
porsi lpenrat e bilbilit
karajfile tue lshue hapin
nisen duart si rreze i kapin
tu i kryqzue kta me lirkun
treqind nuse e luajn qerpkun
trqind nuse e treqind qika
thue me sharm po luan optika
shkon liriku leht si fleta
thue se shkojn do shqipe t' lehta
dikund n' krah me ra kah era
ashtu shkon ky ne art kah vlera
tue levizë qdo pjesë të gjakut
tu ia shtue lakminë bajrakut
e selvija por si zana
zot q' po e shohin dielli e hana
ajo në art leht se q' po dredhet
floku i hidhet e her i mblidhet
thue në erë po mbledhet bari
thue qdo tingull ka gjak shqiptari
ashtu i shkojnë tingujt ksajë hollak
e kjo i ndezë gjithkah n' për gjak
derisa në kulm nisen me vlue
violinë ah tue lakue
riemen t 'sajë në shpirtë dasmore
tue prekë ëmëbel në rimë gazmore
tue nxitë dasmen flakë te kuqe
tu i nxitë n' valle shum burbuqe
shum lulkuqe e karajfila
thue jan të gjallë ata mindila
ashtu valles kta ja veshnin
artin në lojë e thue po qeshnin
thue se vet kta po shpalosin
qehre dasme e melosin
nisi at'her hapat liriku
po i q et ne art porsi qerpiku
leht si fleta peta peta
art tue shkri mbi troje t' veta
pse thonë kte e kish nxitë selvija
ai tupani e melodija
nga dy metra me art baleti
lart ty kcye si valë prej deti
shtatin si era tue perthye
kah selvija shkon tue kcye
deri sa i shkon aq afer belit
holl tu shkue si fija e telit
te dy duart tu i lvizë plot rimë
kah dasmorët me bertimë
kurr pa u nda andej shuplakë
treqind krushq thon digjen flakë
tu e shikjue vallen shqiptare
fyell tupan e zanamare
edhe artin të vilonines
porsi za të kanarines
mandej def e vegla tjera

djemt tue lue porsi skyftera
tu i dridhë prore ato lakmi
plot me kangë e bukuri
me ato valle argjentare
tu vlue ne gjak e kangë shqiptare

autori xhelal ferizi i kendon dasmave shqiptare
dhe nga malli i gjatë neper vite ne mergim
pret ftesa nga bashkatdhetart q e ta ftojnë nëpër dasma
liriku din të vallzoj bukur
per kët t ë jeni të bindur dhe i don dasmat shqiptare

[lirik]

Në zërin e nji violine larg

autori xhelal ferizi në mergim

oh ajo me zë po dridhej nga larg tinguj'nate
melankolik stërlakim i sajë tingull'mallë nxitës
më kujtonte njiher nji qyqe në monopate
nji zog të sajë shpirt'plagosur shpres'pritës

pran gote buza më prekte dridhshëm në mashtrimet qelqtare
në rrethin e gotes 'mbështetse ndjenjë shpëtim
sikur në gotë gjeja t'fundit shpresat qëndrestare
mbi lotsjellsin e pa fund i quajtur mërgim

Para i kisha rrudhat e shpirt'motet që më digjnin në qeliza
në secilen qelizë nga nji shkrumbues learg'sjellëse dikurshmëri
tingujt e violines sikur më sjellnin dikah larg disa të kputura kujtim' puhiza
dhe nji të këputur me ndërprerje shpirtëdhimbje shpirtlidhshmëri

q' ësht kjo ndjenjë që her këputet her ringjallet
nëpër mes tingujve të violines djegë'sisht përloton
q'ësht kjo shpirtsi aq ndjeshmërisht mallëngjyeshëm që shpirt'kallet
q'ësht kjo largsi që në për shekuj të shpirti'zgjim ndjnejve shqetson

gota sikur me shikon në tavolinë
vetmija sikur më jet'shkrinë e më dënesë'shpirtson
tinguj'lakesa shpirt'prekse q ë i nxjerrë kjo mallëngjyese violinë
shekuj ndjenjat vaj' ndjellshëm po mi mishëron

Un jam pa atdhe pa komb pran nji gote
jam pa tokë pa liri
un jam pran nji shishje jam mërgim i huaj trup rreth bote
nuk kam shtet as qeveri

i kujt jam un o zëri shpirtdridhës i violines
un jam iksi me shpirtsi lot'deti burimorë
jam jetimi i shekujve i kohes e stines
un jam pran gotes i huaj nji shpirtgjorë

as violina nuk qanë ma dridhshëm se shpirti im
as gota e vetmia e vuajtur nuk mund ta pasqyron
se qfar dënesje ka i madhi shpirt'deti im
as zogu për fole ndjenjësisht kështu nuk' shpirt'vajton

kujtesat më rrenonin kalanë shpirtrore
ngadal e gurë nga nji gurë
e violina me thell'preksit shpirtëzues tinguj ndjenja lakore
më bënin të vajtueshëm shpirt'urë

o un jam mergimtari
që kurr nuk pata liri as atdhe
un jam bilbil vajtimtari
nëpër tunguj mallëngjime me ndje


vajto tash qajë violinë
tingujt ti pin i imi loti
un nuk ja kanarinë
por jam i askundit që moti


shkruar nga xhelal ferizi autori i vargjeve shqiptare

[lirik]

#235
lirik


Anëtarësuar: 09-02-07
Postime: 502 Titulli: lirik

--------------------------------------------------------------------------------

Në zërin e nji violine larg

autori xhelal ferizi në mergim

oh ajo me zë po dridhej nga larg tinguj'nate
melankolik stërlakim i sajë tingull'mallë nxitës
më kujtonte njiher nji qyqe në monopate
nji zog të sajë shpirt'plagosur shpres'pritës

pran gote buza më prekte dridhshëm në mashtrimet qelqtare
në rrethin e gotes 'mbështetse ndjenjë shpëtim
sikur në gotë gjeja t'fundit shpresat qëndrestare
mbi lotsjellsin e pa fund i quajtur mërgim

Para i kisha rrudhat e shpirt'motet që më digjnin në qeliza
në secilen qelizë nga nji shkrumbues learg'sjellëse dikurshmëri
tingujt e violines sikur më sjellnin dikah larg disa të kputura kujtim' puhiza
dhe nji të këputur me ndërprerje shpirtëdhimbje shpirtlidhshmëri

q' ësht kjo ndjenjë që her këputet her ringjallet
nëpër mes tingujve të violines djegë'sisht përloton
q'ësht kjo shpirtsi aq ndjeshmërisht mallëngjyeshëm që shpirt'kallet
q'ësht kjo largsi që në për shekuj të shpirti'zgjim ndjnejve shqetson

gota sikur me shikon në tavolinë
vetmija sikur më jet'shkrinë e më dënesë'shpirtson
tinguj'lakesa shpirt'prekse q ë i nxjerrë kjo mallëngjyese violinë
shekuj ndjenjat vaj' ndjellshëm po mi mishëron

Un jam pa atdhe pa komb pran nji gote
jam pa tokë pa liri
un jam pran nji shishje jam mërgim i huaj trup rreth bote
nuk kam shtet as qeveri

i kujt jam un o zëri shpirtdridhës i violines
un jam iksi me shpirtsi lot'deti burimorë
jam jetimi i shekujve i kohes e stines
un jam pran gotes i huaj nji shpirtgjorë

as violina nuk qanë ma dridhshëm se shpirti im
as gota e vetmia e vuajtur nuk mund ta pasqyron
se qfar dënesje ka i madhi shpirt'deti im
as zogu për fole ndjenjësisht kështu nuk' shpirt'vajton

kujtesat më rrenonin kalanë shpirtrore
ngadal e gurë nga nji gurë
e violina me thell'preksit shpirtëzues tinguj ndjenja lakore
më bënin të vajtueshëm shpirt'urë

o un jam mergimtari
që kurr nuk pata liri as atdhe
un jam bilbil vajtimtari
nëpër tinguj mallëngjime me ndje


vajto tash qajë violinë
tingujt ti pin i imi loti
un nuk ja kanarinë
por jam i askundit që moti


shkruar nga xhelal ferizi autori i vargjeve shqiptare



permirsim

[lirik]

xhelal ferizi



Shkruan Xhelal Ferizi nga Mitrovica

në qoftë se në botë ka ujë si ari
si kaltri margaritari
si biluret me safire
dilni e shihni në tokë ilire
kah dhermia e kah himara
ujë te detit për kah fara
thue e krijoj vet perendia
thue se ne lot ësht shkri ingjija
ashtu shkrinë artin vizllimi
uj e zallë për kah shkelqimi
aty shkrihet bukurija
llogaraja e kah dhermija
shkrinu shkrinu ndjenja t'´mia
vuaj poet e penda jote
lot po derdhë në epoka e n' mote
kah jan turrë kah toka jote
grek e sllav e tjerë me plane
kush me grup e kush me klane
ata ujë e duan në yndyrë
per me e shprishë atdheun n’ fytyrë
shqiperinë Nënën t’poetit
duan ta vrasin ujt e detit
ata ujë a buzes t’ bregut
kush kah vjen me plane shtegut
per me i qthurë të bukurat male
q' po m’qanë penda n' shkumbë t’qdo vale
se un andej me art jam shkri
kam ra me valë në dashuri
edhe besen ua dhash e fjalen
kam me mbrojtë peshkun e njalen
kam me e mbrojtë ekologjinë
kam me i mbrojtë atdheut virgjrinë
kam me e mbrojtë gjithmonë o zot
her me fjalë e her me lot
m' ‘fton kushtrimi e dashurija
kur me dhimbje më fton etnija
mëmë e dashur shqiperija
se un vuaj shum për himaren
i kam shiju un shegë e naren
mbi uj te shndritshem kam ra në shpinë
ah me not e ndjeshmerinë
kam ndrrue fjalë me qdo zallinë
ju nuk e dini o fise të mija
si me shkrinte në shpirtë knaqsija
si kam ndejtë un mbi at ujë
n’ njiqind penda se përshkruej
as nuk ka mbi globe e dhe
si himara n' shpirtë me t’nxe
deri poshtë ku bjen ksamili
kam mbjellë vargje karajfili
ju betohem në kohra e stinë
vet kam kja për qdo zallinë
nga ajo droja për dherminë
se mos vallë e merr armiku
si kah joni e adriatiku
e na nxitë ndoj sherr me fe
e na e mbytë hjeshinë mbi dhe
fort shtrengue e kam himaren
e kam marrë penden shqiptaren
e kam shtrydhë me fjalë fishtiane
kam marr ngjyrë prej diell e hane
jam ra ne gjuj ne kullim rane
e jam lidhë me shpirt shartimit
me shum ndjenja e germa t’shkrimit
per tu lidhë me bukurinë
me e bashku me dashurinë
mandej ujin e kam nda
n' per currila kthjellt tue pa
mbi shuplakë bilur kah rrshqet
kam shartue lotin me det
lot i gzimit e i rrezikut
per at perlë t’adriatikut
e i kam lshue po sytë kah moti
ne shum lutje n’ qiell kah zoti
i kam nda curril e zallin
edhe qiellit i nxita mallin
shum kaltri m' kan kuptu hallin
ma kuptoj hallin kaltria
tue perkdhelë me vargje t’ mia
un i biri i dardanit
prekur thell në gjene t’gjanit
se m' frymzoj qdo pikë me ujë
rrshqitja e notit s’ mund ta shkruj
se q’far ndjenje e ujit n’ pika
shihej fundi si optika
mandej shipinen e lash të lirë
me mbante uji plot dëshirë
me mbante uji i himares
pergjat bregut të nënë shqiptares
e knaqsija prekë kah qielli
kah m’ ngacmonte n’rreze dielli
e kah bregu nji erë ftoni
shkrinte aromë kah det i joni
deti jon deti i magjisë
n’ shkumbë magjike m ‘ka harlisë
se’q'm’ ka lmu në valë të gjakut
kur me not trupin n’rreth t’ lakut
në nji lak që e thente vala
e kam kthye knaqsisht si njala
jam shendrru në të dashur lojë
s’ mund ta them me shkrim as gojë
Kur mbi det pushoja në shpinë
m' pushtoj loti per shqipërinë
se ma nxiti dashurinë
edhe m' perfshiu në emocion
ah kaltroshi deti jon
ma perziu ndjenjen e lotit
e ‘ m’ ka nxitë me thirrë drejt zotit
me ju lutë për komb për mshirë
për me mbetë shqiprija e lirë
mos me e nga kush me e trazue
thirra shekujt me e lulzue
mandej dola n' shkëmb e guri
uj kah lmonte si biluri
e zallina si gurë qmue
leht optika tue ngacmue
thu reflekset jan valzue
tinguj t’ leht vala perthye
ujt syprines tu e ngazllye
un mendoja me pend n’ dorë
si ta shkruaj poeti i gjorë
ket pasqyrë porsi kristali
kur ai shkemb valen e ndali
me sterkala perplasë n’ pika
thue platina ktu po u shkrijka
me diamantin e gurë tjerë
nisa në vaj me u zhgrehë i mjerë
se nuk gjeja të duhuren fjalë
me e lidhë në zallë në uj e valë
detit jon per me ia thurë
perlë e art ndjenjë e bilur
prandaj thirra un naimin
thirra ndihmë lshova kushtrimin
edhe kerkova varg hua
t' gjith shqiptart kah jem nji vlla
të me ndihmojn për perlë te nanes
ta pershkruej nën dritë të hanes
ah ket vlerë ingji magjike
thash po e msynë llava armike
thash te mbrojë me nji magji
t' mos e shkelë klan as orgji
t' mos e sheh i lig ndoj sy
se mandej mundet me e thy
then krahinen perlë shqiptaren
ah ksamil edhe himaren
ishujt jonit margariten
ku e merr shndritshëm vala driten
ku te mbanë ne shpinë e n' bark
ah valbardha n’ gjysem hark
thue se shtrat ësht qehlibari
uj e zallë në at dhe shqiptari
prandaj m' qanë mua sot kjo pendë
kur himara me bjen nder mendë
me ato male prekë në qielll
llogara që flet me diell
ah turizmi nji kryeveper
n’ pika ari po e shkruaj n’ leter
e po e shkruaj me pika ylli
flladin t’ detit breg ,kah pylli
me geshtenja man e bli
shegë e agrum edhe bojli
dardhë e rrush të shijshme mollë
edhe hijet t’ fletes t’hollë
që i lshojnë drujt kah bregu i detit
a ato fusha t’ bereqetit
qe deri në buzë tu e nderpe malin
nganjiher n’ lugina dalin
ndërprejnë shkembin bardh e shkurre
tu u perpjekë me kullim gurre
që ato kthjellshëm derdhen n’deti
si valbardhat në mes veti
kur perplasen kah ujvara
kush gur qmue me dalë ma e para
ashtu shndritë me sharm himara

nga autori xhelal ferizi mergimtarë shum vjeqarë

[lirik]

Shkruan Xhelal Ferizi nga Mitrovica

Himara

autori xhelal ferizi

në qoftë se në botë ka ujë si ari
si kaltri margaritari
si biluret me safire
dilni e shihni në tokë ilire
kah dhermia e kah himara
ujë te detit për kah fara
thue e krijoj vet perendia
thue se ne lot ësht shkri ingjija
ashtu shkrinë artin vizllimi
uj e zallë për kah shkelqimi
aty shkrihet bukurija
llogaraja e kah dhermija
shkrinu shkrinu ndjenja t'´mia
vuaj poet e penda jote
lot po derdhë në epoka e n' mote
kah jan turrë kah toka jote
grek e sllav e tjerë me plane
kush me grup e kush me klane
ata ujë e duan në yndyrë
per me e shprishë atdheun n’ fytyrë
shqiperinë Nënën t’poetit
duan ta vrasin ujt e detit
ata ujë a buzes t’ bregut
kush kah vjen me plane shtegut
per me i qthurë të bukurat male
q' po m’qanë penda n' shkumbë t’qdo vale
se un andej me art jam shkri
kam ra me valë në dashuri
edhe besen ua dhash e fjalen
kam me mbrojtë peshkun e njalen
kam me e mbrojtë ekologjinë
kam me i mbrojtë atdheut virgjrinë
kam me e mbrojtë gjithmonë o zot
her me fjalë e her me lot
m' ‘fton kushtrimi e dashurija
kur me dhimbje më fton etnija
mëmë e dashur shqiperija
se un vuaj shum për himaren
i kam shiju un shegë e naren
mbi uj te shndritshem kam ra në shpinë
ah me not e ndjeshmerinë
kam ndrrue fjalë me qdo zallinë
ju nuk e dini o fise të mija
si me shkrinte në shpirtë knaqsija
si kam ndejtë un mbi at ujë
n’ njiqind penda se përshkruej
as nuk ka mbi globe e dhe
si himara n' shpirtë me t’nxe
deri poshtë ku bjen ksamili
kam mbjellë vargje karajfili
ju betohem në kohra e stinë
vet kam kja për qdo zallinë
nga ajo droja për dherminë
se mos vallë e merr armiku
si kah joni e adriatiku
e na nxitë ndoj sherr me fe
e na e mbytë hjeshinë mbi dhe
fort shtrengue e kam himaren
e kam marrë penden shqiptaren
e kam shtrydhë me fjalë fishtiane
kam marr ngjyrë prej diell e hane
jam ra ne gjuj ne kullim rane
e jam lidhë me shpirt shartimit
me shum ndjenja e germa t’shkrimit
per tu lidhë me bukurinë
me e bashku me dashurinë
mandej ujin e kam nda
n' per currila kthjellt tue pa
mbi shuplakë bilur kah rrshqet
kam shartue lotin me det
lot i gzimit e i rrezikut
per at perlë t’adriatikut
e i kam lshue po sytë kah moti
ne shum lutje n’ qiell kah zoti
i kam nda curril e zallin
edhe qiellit i nxita mallin
shum kaltri m' kan kuptu hallin
ma kuptoj hallin kaltria
tue perkdhelë me vargje t’ mia
un i biri i dardanit
prekur thell në gjene t’gjanit
se m' frymzoj qdo pikë me ujë
rrshqitja e notit s’ mund ta shkruj
se q’far ndjenje e ujit n’ pika
shihej fundi si optika
mandej shipinen e lash të lirë
me mbante uji plot dëshirë
me mbante uji i himares
pergjat bregut të nënë shqiptares
e knaqsija prekë kah qielli
kah m’ ngacmonte n’rreze dielli
e kah bregu nji erë ftoni
shkrinte aromë kah det i joni
deti jon deti i magjisë
n’ shkumbë magjike m ‘ka harlisë
se’q'm’ ka lmu në valë të gjakut
kur me not trupin n’rreth t’ lakut
në nji lak që e thente vala
e kam kthye knaqsisht si njala
jam shendrru në të dashur lojë
s’ mund ta them me shkrim as gojë
Kur mbi det pushoja në shpinë
m' pushtoj loti per shqipërinë
se ma nxiti dashurinë
edhe m' perfshiu në emocion
ah kaltroshi deti jon
ma perziu ndjenjen e lotit
e ‘ m’ ka nxitë me thirrë drejt zotit
me ju lutë për komb për mshirë
për me mbetë shqiprija e lirë
mos me e nga kush me e trazue
thirra shekujt me e lulzue
mandej dola n' shkëmb e guri
uj kah lmonte si biluri
e zallina si gurë qmue
leht optika tue ngacmue
thu reflekset jan valzue
tinguj t’ leht vala perthye
ujt syprines tu e ngazllye
un mendoja me pend n’ dorë
si ta shkruaj poeti i gjorë
ket pasqyrë porsi kristali
kur ai shkemb valen e ndali
me sterkala perplasë n’ pika
thue platina ktu po u shkrijka
me diamantin e gurë tjerë
nisa në vaj me u zhgrehë i mjerë
se nuk gjeja të duhuren fjalë
me e lidhë në zallë në uj e valë
detit jon per me ia thurë
perlë e art ndjenjë e bilur
prandaj thirra un naimin
thirra ndihmë lshova kushtrimin
edhe kerkova varg hua
t' gjith shqiptart kah jem nji vlla
të me ndihmojn për perlë te nanes
ta pershkruej nën dritë të hanes
ah ket vlerë ingji magjike
thash po e msynë llava armike
thash te mbrojë me nji magji
t' mos e shkelë klan as orgji
t' mos e sheh i lig ndoj sy
se mandej mundet me e thy
then krahinen perlë shqiptaren
ah ksamil edhe himaren
ishujt jonit margariten
ku e merr shndritshëm vala driten
ku te mbanë ne shpinë e n' bark
ah valbardha n’ gjysem hark
thue se shtrat ësht qehlibari
uj e zallë në at dhe shqiptari
prandaj m' qanë mua sot kjo pendë
kur himara me bjen nder mendë
me ato male prekë në qielll
llogara që flet me diell
ah turizmi nji kryeveper
n’ pika ari po e shkruaj n’ leter
e po e shkruaj me pika ylli
flladin t’ detit breg ,kah pylli
me geshtenja man e bli
shegë e agrum edhe bojli
dardhë e rrush të shijshme mollë
edhe hijet t’ fletes t’hollë
që i lshojnë drujt kah bregu i detit
a ato fusha t’ bereqetit
qe deri në buzë tu e nderpe malin
nganjiher n’ lugina dalin
ndërprejnë shkembin bardh e shkurre
tu u perpjekë me kullim gurre
që ato kthjellshëm derdhen n’deti
si valbardhat në mes veti
kur perplasen kah ujvara
kush gur qmue me dalë ma e para
ashtu shndritë me sharm himara

nga autori xhelal ferizi mergimtarë

[lirik]

#32
lirik
Anetar i Nderuar


Regjistruar: 26-05-2007
Mosha: 49
Postime: 767
Mrekullueshëm


E verrteta

xhelal ferizi autori ne mergim


Ruana zot sa veshtirë per tu gjetur
duhet kerkuar me dritë
sa pendat me jan tretur
te verteten pa e ditë

Autori xhelal ferizi

[lirik]

E verrteta

xhelal ferizi autori ne mergim


Ruana zot sa veshtirë per tu gjetur
duhet kerkuar me dritë
sa pendat me jan tretur
te verteten pa e ditë

Autori xhelal ferizi