Poezi nga Poetë të ndryshëm

[egi]

NAME

"Leshoma rejo diellin
Ta zafte therra shpirtin"
(Popullore)

E humbe kalterine e qiellit,
mbi koken time o re sterre,
Leshomi rrezet e ngrohta te diellit
- O t'u zente dera me therre!

Qiellit ia more fare qilterine,
Zogut ne qerdhe zeri i eshte shterre,
hiqu nga qielli im, dua kalterine
- O t'u zente dera me therre!

Syve te mi ua rrembeve driten,
o re e zeze, kohen kot e bjerr,
Hiqu tutje leshoma driten
- O t'u zente dera me therre!

Kemishen e kam te leckosur fare
O re e mallkuar qe t'mirat i herre
Hiqu tutje, te ftohte kane zemrat mitare
- O t'u zente dera me therre!

Humbi blerimi, nuk kendon kanarina
O re e mallkuar, ti sjell vetem terr,
Hiqu tutje, t'i hap petalet trendelina
- O t'u zente dera me therre!

Kurre s'dihet qka leshon o re mbi ne,
duke mbajtur qdo te mire vjerre,
Hiqu nga erdhe o e mallkuara re
- O t'u zente dera me therre!

[egi]

HYSEN KEQIKU - UNE MINUS TI

Ti me ngacmon e me nget
Ma le kengen gjysme per gjys'
Kur te afrohem keq bertet
- Pse te mirat i permbyse!

Ti me shan e une duroj
Ma mbyt fjalen pak nga pak,
n'token time pse frymoj
- Askujt fare s'i kam hak.

Ti m'shikon me perqmim
M'shkakton dhembje e ofshame,
- Q't'u ka mbjellur ky hidherim
Kopshtin tim te besh lame.

Shkele lule e bare te bute,
Pa u skuqur fare ne faqe
Degjo te miren qe te lute:
- Rrugen e drejte mos e ben laqe!

Sjellja jote s'eshte per shok
Pse ma merr buken nga goja,
Ne te dy kurre me toke;
- Une mbetem, ti del nga loja.

[lyra2]

Shqiptarët, një histori
Astrit Lulushi

Nga Yll, Ylber, Ilir thuhet se rrjedh.
Djegës, verbues, por edhe s’dukej fare
kur për dritë Iliret nevojë kishin pakëz.

Si grurë i hedhur, shkelur nga të tjerë,
Të rallë, të shpërndarë, bashkë pak herë.
Udhëtim drejt dritës eshte historia e tyre.
si ata që dritë kërkojnë te dalin nga tuneli.

Gjate kësaj rruge ngjarje te rënda ndodhen,
dritë shpëtimi e menduan trenin përballë
si ëndërra e keqe harruar e askush s’e kujton,
kaq i madh paskësh qenë tmerri i provuar.

Luftuan njeri-tjetrin, u vranë, u përçanë,
pa emer mbeten, si jetimë, të pakët në numër,
më te lidhur ndjeheshin, ndryshe nga më parë,
por me qëllim e shikim prapë të shpërndarë.

Nje pjese zuri fushat e tjetra kodra e male
“jemi arbnorë” për të mos u zënë thanë.

Megjithese një tjetër tunel për të kaluar
“të mësuar jemi”, por njësoj e pësuan.
Të përgjumur dolën nga kjo errësirë
punë e madhe u desh deri në rizgjim.

“E imja” thirren, kur në qiell e panë,
shpejt, shqiponjën ne flamur e vunë,
duke lënë arbnorët thellë ne histori,
emrin e shqipes morën e dy krerë i dhanë.

Të tjera ngjarje erdhën shumë sprova kaluan
me trena në tunelë që s'kishin të mbaruar
thuhet se prej andej më të mençur dolën
me dritën që panë, mburren, nuk e ngatërruan.

[egi]

SHEFIK SHKODRA

NEPER KOHE

MARTIRET


Rruget me nuk i shkelin aq lehte,
si uji ne rrjedhe pa pushuar kurre
as dite as nete. Hena nuk do t'i harroje-
Shajni Naten e Madhe me driten e shenjte
kur i afrohen shtepise e familjes per vizite;
as ata nuk i lene pa buke e hallve te vatra.
Shpirtat qe kane ikur, te gjallet thone:
- T'i kujtojme, kur qielli qilet me ate Drite,
ndjese paqin, pjese e sofres tone jane.
Sofra jone e madhe si keto vargamale,
sa Fusha qe na merr e na ngjall serish.

Shelqimi kur te bie nga qielli mbi toke,
si neoni a si vetetima kah nevojtaret
duarshtrire me lutje per durim e fitim.
te mirat qe do te sjelle ajo Drite,
nuk do t'i harroje as shpirterat martire!

[SANTANA-29]

Copetimet e trojeve tona.
Ne veri na e thyen nje lule,
ah` ne lindje na thyen nje dege,
dhe ne Jug... perseri...
na keputen ca zemerzinje...
Oh, moj Nena Shqiperi!
Ne veri, ne Mal te zi,
Ma keputen lulen Malesi,
Dhe ne lindje atje tej Drinit,
Na e thyen rrezen e Diellit.
Qe nga Nishi e gjer ne Struge,
ne cdo shteg e ne cdo rruge...
nga Presheva ne Manastir,
te mberthyen me zinxhir!
Dhe Janines tej, Camerise,
Sec na vrane e sec na shuan,
gjithe cfare patem e gjalluam
na i dogjen i shkaterruan!
Ah, po sot o moj Shqiperi,
Ku me je, si ndjehesh ti?
Si kjo lule qe shpirtit tim,
Sec me rritet me mundim...
Trendafilash te perthyer...
Dhe petalesh gjak perlyer,
Vegjelia aq te don...
Dhe per ty me shpirt lufton !
Por ca te tjere, me thene: "me nder"!
Qe na mbahen si "politikane"!
Vec se fryhen si Gjel-deta...
Per ti mbushur ato kuleta...
Per te fryre barqe dhe vila...
Bashke me shefa dhe servila...
Me njemije e nje qind fytyra,
Ngjeshur vesesh neper zyra

[aroza]

Udha e mbare, Trim!

Nisu Trim,
capit drejt agut te pergjakur
atje plumbat
shkruajne germa lirie
atje, plumbat grisin heshtjen
vrapo si i ri-si veriu
lufto si plaku.
Trimi im,
perpara ke jeten...ke vdekjen.


Nisu Trim,
drejt lavdise se heshtur
drejt te embelit-hidherakut
a-t-dh-e-u-t.
Ku armet renkojne shqip
ku buzet vjellin hekur
nisu Trim
se nata kemben e theu.

Nisu Trim!
shtij nje pushke edhe per mua,
melcine e nates
copetoje me maje te bajonetes,
flake vdekjen nga supet tane
femijet
jetimet
ne syte e tu te lexojne
himnet e jetes.

Nisu Trim!
buzethare...se shteren burimet
se u dogj u be shkrumb
gruri ne are
se nenat, nenat
nuk flene gjithe naten nga renkimet
per djemte e tyre te vrare...
Nisu Trim
ti je i fundit...
se une,
nuk kam per te te qare

Shko Trimi im!
Te qofte udha e mbare...

(A.T.)

[Domira]

Postimi origjinal është bërë nga SANTANA-29

Copetimet e trojeve tona.
Ne veri na e thyen nje lule,
ah` ne lindje na thyen nje dege,
dhe ne Jug... perseri...
na keputen ca zemerzinje...
Oh, moj Nena Shqiperi!
Ne veri, ne Mal te zi,
Ma keputen lulen Malesi,
Dhe ne lindje atje tej Drinit,
Na e thyen rrezen e Diellit.
Qe nga Nishi e gjer ne Struge,
ne cdo shteg e ne cdo rruge...
nga Presheva ne Manastir,
te mberthyen me zinxhir!
Dhe Janines tej, Camerise,
Sec na vrane e sec na shuan,
gjithe cfare patem e gjalluam
na i dogjen i shkaterruan!
Ah, po sot o moj Shqiperi,
Ku me je, si ndjehesh ti?
Si kjo lule qe shpirtit tim,
Sec me rritet me mundim...
Trendafilash te perthyer...
Dhe petalesh gjak perlyer,
Vegjelia aq te don...
Dhe per ty me shpirt lufton !
Por ca te tjere, me thene: "me nder"!
Qe na mbahen si "politikane"!
Vec se fryhen si Gjel-deta...
Per ti mbushur ato kuleta...
Per te fryre barqe dhe vila...
Bashke me shefa dhe servila...
Me njemije e nje qind fytyra,
Ngjeshur vesesh neper zyra

Respekt per kete poezi.

[SANTANA-29]

Letra nga Mergimi
M`pikon loti n`tokè me ran
mos harro ate dite moj nane
n`dite Bajrami, n`e dite gezimi
mora rrugen e mergimit.

Sot skam gezim as nuk kam gas,
as prej malit smuj te flas,
prandaj jam ule e po t`shkruaj
djali yte prej dheut te huaj

Te tregoj nane pernjemend
asgje sesht ne vendin tem
qysh kam ardhè ketu mallkoi veten
merzia po m`shkatrron jeten.

Ketu hana rri e fsheht
ketu qielli èsht i errtè
as dielli nuk jap ndriqim
s`esht si aj dielli i vendit tim.

Ketu lulve sju vjen ere
ketu s`ka vjesht as s`ka pranver
ka veq dimen e vapè te shkret
mos me mujte nji natè me fjet.

Ktu ska qef veq gjum e punè
pamirsi me shum zullum
ketu jan njerzit si bagetia
nga nje jave nuk shkojn te shpia.

Tash nane shum nuk po te shkruaj
djali yte prej dheut t`huaj
se her te duash me m`kujtue
puthe dheun qe me ka rrit mua
te dua nene,

[aroza]

Kuja


ulerijne kukuvajkat ne mbremje,
valle syte e vegjel c`u pane,
cjerr naten kuja e nje nene,
dhe vaji i djalit qe i vrane babane.
ulerijne kukuvajkat ne mremje...

shi i kuq bie ne keto vende,
nga rete e zemres se kosovarit,
dhe s`pushon kuja e asaj nene,
per birin e saj te shtrire ne fund te varrit.
se shi i kuq bie ne keto vende...

KOSOVE, KOSOVE me vjente qaj,
per ty malet zvarre ti zarris,
guret druret token me dysh ti ndaj,
serbin ta burgos ne ferrin e zi, pis.
kosove per ty me vjen te qaj...

shkrepetijne vetetimat qiellit,
sonte mbi trupin tim te lagur,
valle c`semundje ju ngjit diellit,
qe nuk ndricon varrin tim te hapur?
shkrepetijne vetetimat qiellit...

mendoj nenen, motren, nusen,
te gjoren KOSOVE mendoj,
dhe plaget me gjak me mbushen,
mes gjakut te kuq si shqiponje qendroj.
mendoj nenen, motren, nusen...

do ulerijne kukuvajkat gjithe naten,
mbi trupin tim, ketu ne mes te baltes,
ulerime e tyre me kall daten,
thellimi me pret si tehu i shpates.
ah do ulerijne kukuvajkat gjithe naten...

[aroza]

Shallvaret e gjysherve

hoqem shallvaret
qe gjysherit na i kishin lene
kur iken,
dhe pushket e tyre ne lume i hodhem,
se te tjera arme ne shpikem.

u zbritem gomareve,
qe dikur me ta
ngjitnim rruget e fshatit,
i lidhem ne hunjte e gardheve,
i leshuam pyjeve siper monopatit.

i nderruam qylafet,
me kapelet moderne
qe nje dite ngjeshem ne koke,
jane shkruar mbi to mijera emra,
Nike, Adidas, Paris, New York...

i harruam kenget,
qe dikur kenduam ne dasma e gezime,
dhe tani tundemi si
drunj te shtrember,
nen ritmet amerikano-latine...

harruam gjithcka.
takimet mes rrugeve
fjalet pershendetjet,
luften e gunave mbi tela,
dhe i zgjuam nga gjumi merite,
urrejtjet.
i hoqem shallvaret,
qe gjysherit na i varen para
syve kur iken,
dhe pushket e tyre me mureve s`varen,
se arme te tjera vdekjeprurese shpikem.
i hoqem shallvaret,
qe bota te na shohe sa poshte zbritem...

[aroza]

Shqiptar e shkuar shqiptarit!...

UNE, jam shqiponja e
Bjeshkeve te Namuna,
jam flamuri qe Ismailit i rri te koka e varrit,
jam pisqolla e arte fshehur ne gji te Ises,
jam gjoksi i gjakosur i Adem Jasharit.

UNE, jam topuzi i Gjergj Elez Alise,
hija e Kostandinit qe sjell naten Doruntinen,
jam nje fije e mustaqeve te Mujit,
nje hap i tij qe trondit tere Krahinen.

UNE, jam rreptesia e Leke Dukagjinit,
nje fjale e rende ne faqet e Kanunit,
jam nje gur i bardhe ne brigjet e Drinit,
shpata qe Skenderbeu lart e tundi.

UNE,jam nje strofe e bukur e Naimit,
shkruar mbi malet , fushat e brigjet,
jam malli i Serembes, Samiut, Jeronimit,
jam shpirti i tyre qe ne kurbet vazhdon te digjet.

UNE, jam deshmori qe ra ne Mitrovice,
e me gjakun tim u la edhe Cameria,
se jam ai qe nuk u qa kur vdiq,
se per deshmoret nuk qan njerezia.

UNE, jam nje pushke qe del nga frengjite,
jam nje kenge labe, nje tel i ciftelise,
jam Cerciz Topulli qe kurre s'ra ne prite,
jam e kuqja e flamurit atje lart, ne shtize.

ja pra,
UNE jam shqiponja e Bjeshkeve te Namuna,
ja lulja qe i ka mbire Ismailit
te koka e varrit,
jam pisqolla e arte e dinakut Ise,
jam gjoksi i copetuar i Adem Jasharit...

UNE,
jam shqiptar e shkuar shqiptarit...

A.T.

[egi]

MEXHID YVEJSI (GJAKOVE)

TOKA IME

Kjo toka ime
përmendore e gjallë
zemrën me ngrohtësi
ma mbushë përplot
e thellë - thellë
në gjirin e saj
pranverën e ruan.

Kjo toka ime
di të flasë
edhe me gjuhën
e heshtjës...

Se ndër shekuj
gjaku i saj
është pertërirë
kur donte
ta kapërthente
pleqëria.

Kjo toka ime
përmendore e gjallë
që ecën rrugëve
të përjetësisë
pa u ndalë.

[aroza]

Anës Lumenjve

Arratisur, syrgjynosur,
Rraskapitur dhe katosur
Po vajtonj pa funt, pa shpresë,
Anës Elbë-s, anës Spree-së.
Ku e lam' e ku na mbeti,
Vaj-vatani e mjer mileti,
Anës detit i palarë,
Anës dritës i paparë,
Pranë sofrës i pangrënë,
Pranë dijes i panxënë,
Lakuriq dhe i dregosur,
Trup e shpirt i sakatosur.


Se ç'e shempnë derbederët,
Mercenarët dhe bejlerët,
Se ç'e shtypnë jabanxhinjtë,
Se ç'e shtrythnë fajdexhinjtë,
Se ç'e pren' e se ç'e vranë,
Ç'e shkretuan anembanë,
Nënë thundrën e përdhunës
Anës Vjosës, anës Bunës.


Çirem, digjem i vrerosur,
Sakatosur, çarmatosur,
As i gjall', as i varrosur,
Pres një shenj' e pres një dritë,
Pres me vjet' e pres me ditë,
Se ç'u tera, se ç'u mpaka,
Se ç'u çora, se ç'u mplaka,
Lark prej vatrës dhe prej punës,
Anës Rinit, anës Tunës.
Çakërdisur, batërdisur,
Përpëlitur dhe zalisur,
ËndËronj pa funt, pa shpresë,
Anës Elbë-s, anës Spree-së.


Dhe një zë vengon nga lumi,
Më buçet, më zgjon nga gjumi,
Se mileti po gatitet,
Se tirani lebetitet,
Se pëlcet, kërcet furtuna,
Fryhet Vjosa, derdhet Buna,
Skuqet Semani dhe Drini,
Dridhet beu dhe zengjini,
Se pas vdekjes ndriti jeta
Dhe kudo gjëmon trumbeta.
Ngrehuni dhe bjeruni,
Korini dhe shtypini,
Katundar' e punëtorë,
Që nga Shkodra gjer në Vlorë!


Ky ilaç e ky kushtrim
më bën djal' e më bën trim,
më jep forc' e më jep shpresë,
anës Elbë-s, anës Spree-së.
Se pas dimrit vjen një verë,
që do kthehemi njëherë,
pranë vatrës, pranë punës,
Anës Vjosës, anës Bunës.


Arratisur, syrgjynosur,
Raskapitur e katosur,
brohoras me bes' e shpresë,
anës Elbë-s, anës Spree-së.

(F. S. Noli)

[aroza]

Malli per heronjte

S'ka heronj,herojte i perzume
me lavdi perdite i nanuritem
dhe me lajka dalngadal i vume
nje nga nje ne prehje dhe ne gjume.


S'ka heronj,heronjte u merziten,
prisnin endrat,endrat u vonuan
duke pritur heshten e dremiten
dhe ne nina-nana u kenduam.


C'digjeni nga malli per heronjte?
kushedi kur kthehen nga kjo ane
C'i kerkoni?Pritja eshte e kote
S'ka heronj,tani ka pelivane!
Heshtja



Cigarja u dogj gjer ne fund,
Mbi tryeze gjumi me mori
ne xhamet era perdet s'i tund
dhe hesht koridori.


Me koke ne tryeze te flesh,
te shohesh endra te blerta...
Sa ndot...Te zgjohesh e prape te gjesh
ne qoshe te vjellat e lena nga jeta!
Kujdes me fjalen

..........

(D. Agolli)

[egi]

SHQIPERIA

S'kam qenë ndonjëherë
ne Shqipëri,
n'atë tokë të ashpër e të dashur,
n'atë dhe malor
barinjsh.
Sot,
shpresoj
të vij mu si për kremte,
për një kremte të re, dasmë mbi tokë;
pa të vete të shoh
si shkëlqen dielli
majë krahëve plot muskuj
të vargnaleve të tua,
si më rritet,
në mes të shkëmbinjeve
si zambaku i ri dhe i njomë
kultura,
letërsia, që po nis e shtrihet,
nderi i ndaj bujkut të moqëm,
djepi i punëtorit,
përmendorja e shquar
e vëllazërimit,
si merr përpjetë
mirësia posi bima e re,
që lulëzon në vendet e lashta
e të varfra.
O Shqipëri e vogël,
e fortë, e vendosur dhe zëmjaltë,
teli i kitarës sate
-ujë dhe qelik i gjallë-
vjen e më t'i shtohet tingullit të
historisë,
këngës së kohës që s'ka të mposhtur,
me një zë bjeshkësh
dhe ndërtimesh,
aromash dhe bardhësish,
këngës së mbarë njerëzve dhe mbarë bjeshkëve,
zogjve dhe mollëve në lule,
erërave dhe valëve.
Forca, vendosmëria dhe lulet janë dhurat q'i
sjell ti
ndërtimit të jetës mbi tokë.


Disa fjal per Pablo Nerudën:

POET I MADH DHE PATRIOT I FLAKTë ANTIIMPERIALIST

Dy javë pas uzurpimit të pushtetit nga ana e forcave të erreta të Kilit, para 34 vjetësh, në një spital të Santiagos, vdiq i vetmuar poeti i madh, patrioti i flaktë antiimperialist i Kilit, miku i popullit shqipëtar, Pablo Neruda. Neruda është një poet i njohur në tërë Amerikën Latine dhe në të gjithë botën. Eshtë fitues i qmimit Nobël. Jetën dhe vempremtarinë të tij ai ia kushtoi lirisë, demokracisë dhe luftës për pavarësinë e popujve.
Urrejtjen kundër këtij poeti përparimtar dhe të talentuar të popullit kilian, reaksioni fashist e tregoi edhe ne ditët e fundit të jetës së tij. Me urdhër të juntës së Pinoqetit, forca të shumta ushtarësh e futën në shtëpinë e tij, në periferi të Santiagos, e shkaktërruan atë dhe i dogjën të gjitha veprat e tij letrare si dhe libra të tjera.
Pablo Neruda do të mbetet i paharruar. Ai do të kujtohet gjithmonë si një luftëtar i peapur për liri e pavarësi.