Kur shpirti flet........

Ti je hero

Thuaje pa hezitim
ate qe mban ne zemer,
mos zhgenje veten
as te vetmen femer.

Duaje jeten, vlerso fatin,
te shkruarin dhe ate rrebel,
qe ike nga dora e fort
drejt ndeshkimit te sigurt.

Gjithemon duaj rrezikun
kerko te hysh ne kalan
ku jetohet jeta,e lumtura
ngase vetem kjo eshte jete.

Tjetra eshte humbje kohe,
pritje e neveritshme,pa vler
JO mbeturinave, qe hudhen
nga njerzit brenda mureve

Ne jem ketu te luftoim,
te mos prajm se kerkuari
piken e dobet, te kesaj kalaje
edhe pse i derrmur, vazhdo.

Mos humb shpresen,
mos u dorzo kurre, pa lodhje
pa medyshje, pa trishtim
vetem ateher je hero i verte.

Gjithesesi do jesh hero,
nese arrin qellimin,meritor
por edhe nese te gjen vdekja
duke u ngjitur per te saten her.

Prap do jesh hero por me i madhe
me i fort,legjndar dhe qielli
nuk heziton te pret me miresit e tij
ketu fillon parajsa.

Bota dhe une

Bote e mjegullt e mistike
qe ndryshon pa mbarim,
her e pjerrt , here sferike
pik e vogel per shpirtin tim.

Jane dy gjera ne ty bote,
qe i ke gurthemel,
eshte e mira dhe e keqja
qe bene jeten nje koktej.

Ndodhin gjera e qudira
befasira e mrekulli,
lot e te qeshura te perziera
hidherime e dashuri.

Njeriu eshte protagonist,
qe ti ate e sfidon,
ti ve pyetjet ai pergjigjet
her kalon dhe her deshton.

Kaloin vite pa mbarim,
cdo gje ne ty ndryshon
njerzit ty dhe ti ata
djelli e hena na vezhgon.

Une nderroje zakon e race,
nderroi mode edhe fe,
nderroi gjuhe edhe komb
dashuri e atedhe.

Vetem dy gjera ne bote
nuk ndryshoin per jete e mot
eshte e mira dhe e keqja,
asnjeher nuk njohin mort.

Prandaj ti o njeri
kure te vehesh ne veprim,
keto merri si piknisje
pa me te vogelin hezitim.

Dashuria ime

Nuk e di si ndodh kjo,
qe une ty te te njoh,
por nje gje mire e di
kesaj i thone dashuri.

Ti nje fjale dhe une dy.
nje buzqeshje,sy me sy,
harrojm cdo gje ne bote,
ngazellehem qeshim kot.
´
Une ndalem dhe mendoi,
cfar te bej si te veproi,
me sy hapur enderroi
qe nje dite do te takoi.

Dhe aty stepem keq,
nuk jam i mpir e as ters
ndjenja te forta me kapin
nuk di ku hedhe hapin.

Mendoi flokun tend te bukur,
sy e vetulla, leht si flutur,
buzet qafen kur kujtoi
s dua te vdes gjithmon te jetoi.

Eshte nje gje me me vler,
qe ke ti dhe jo te tjere,
zemern, shpirtin e bujarin
zote bekoma dashurin.

[tipi engjellor]

oooo luja hajrush luaj ahahhaha poet

Postimi origjinal është bërë nga tipi engjellor

oooo luja hajrush luaj ahahhaha poet

...poeti nja dy shpi ma natan shoku Tip hahahaha...

Njerezit e dashur

Mos ndalo o njeri
te dhurosh dashuri,
per familje e katandi,
dashamire dhe miqasi.

Ti e di se ty te duan,
te rriten, nuk ngurruan,
jeten ty ta perkushtuan
cdo gje per ty flijuan.

Tani ti me mallengjim,
prkujton ate betim
qe dikur bere ne vete
dhe besnik ati i mbete.

Betohem qe sa te rroje,
babe dhe nene do i ndihmoi
vlla e moter si harroi
dhe me malle i perqafoi.

Te kujtohet si femije,nuk
doje te shprehje dashuri,
po te ndodhe, tragjedi
qe te kene me pak merzi.

Vetem zemra yte e di,
dashurine qe mbane ne gji
per kujtimet si femije,shoket
dhe familjen ne pergjithesi.

Frigaveci me LAPS


Gjithmon duke u dridhur
nene lekuren me pupula,
me gojen plot llum,
frigavec shushunja,

E kemi dhe te smure,
vuan nga barkqitja,
ne njern ane pleherat,
e ne tjetren friga.

Ka frige nga ndergjegjja
e ndyre si vendi i derrit,
fyen njerzit tinez
e ike ne fund te minderit.

Frigaveci gjakun
e ka me ere te keqe,
jeta ne kanalizime,
nje jet e ndyte me leqe.

Jeton keshtue,
si nje zuzar i ndyte,
e di qe po te nxihet,
do i thyhen gjymtyre.

Pasqyra ime

O sa mire o sa mire
te kesh vlera e deshir,
njerzit ti shohesh mire
te buzeqeshur dhe te lire.

Tani ndihesh dhe krenar,
te padrejten ball per ball,
ne cdo kohe dhe cdo vend,
si ne rruge dhe kuvend.

S,eshte lehte te beshe mire,
pune te madhe me deshire,
ne cdo kopshte e hapsire
lule te bukura per te mbire.

Ti ndien veten dhe krenar,
qe heronjet si ke ndare,
Ibrahimi dhe Ademi,
krenari per ne qe i kemi.

Vjen nje cast dhe moment,
ndihesh mbret dhe me vend,
qe nuk humbe kohen koti,
kurre te mires mos ti vie morti.

[deas]

Tani qe dimri iku dhe koha po ngroh ngadal
si ta quaj kohen, qe kurr hapin se ndal
Si ta quaj boten, tani qe jam pa ty
si ta quaj zemren, qe rrahu vec per ata sy
Si ta quaj ylberin, tani qe s'te kam ty
...si ta quaj jeten, kur brenda saj mungojme ne te dy ???


PS:Ti nuk meriton as urretjen time!!

[lovely]

http://www.youtube.com/watch?v=xPx5r...eature=related

[deas]

Kur shpirti flet....po ç'eshte shpirti ?????
Shpeshhere pyes veten se c'eshte shpirti.Por nuk marr dot nje pergjigje te sakte.Eshte une,ndergjegjia ime apo dicka tjeter?Ndonjehere kur ndjen nje dhimbje te madhe deshiron qe shpirti te ishte nje disk me muzike,qe kur te merzitesh me muziken e trishtuar,atehere te mund te vendosesh nje muzike te gezueshme.Por fatke...qesisht kjo nuk eshte e mundur.Shpirti nuk eshte nje gramafon portativ,tek i cili ne mund te veme muziken qe deshirojme.Eshte ne nje fare menyre nje lloj sfiduesi per ne.Na ben te qajme,te qeshim,te mendojme,te urrejme,te dashurojme...Mendoj se eshte arsyeja kryesore qe na ben te ndryshem nga te gjitha qeniet e tera te ketij planeti.Ne fund te fundit eshte ai qe na jep kuptimin tone,kuptimin e te qenit njerez.:)

Nate e shkurter sa jeta

Takone ate qe pelqen,
dashuri sakrific qe vlene
ndjen afersine me arome,
huazon afshine hyjnore.
Fuqine e zjarrit te puthjes,
shterngim dhe pytje cili qjell?
Dy shpirtera te shkrire ne nje,
qe koc kane rrebelizmin.
Dashuria fuqi dhe vrulle jete,
zbritur ne nje nate te vetme,
e ndien e kape dote?
Koha zbret ne imagjinat,
ku ora nderron mision
dhe zbret titullin ne minute.
Dashuri me trauma,
ndarja erdhi qe me
pare duke trokitur ne porte,
ka kuptim, ia vlene?
Shijo, prek dhe dashurone,
ne nje nate te vetme,
me vrullin e nje jete, e nesermja
te pagezon me titullin e dy jeteve.
Do kete dic me mire se sa,
takimi i dy shpirterave binjak?
Ku numrat dhe fjalet humbin arsyen,
fjalet nuk munde te pershkruajn
ndjenjat,
numrat nuk munde te spjegoin
puthjet dhe ledhatimet e nje jete,
yjet mbeten deshmitare.

[deas]

Nuk mesohem dot me ndarjen.
Me ka marre malli per fjalen tende,
malli me ka djegur per heshtjen tende.
Oh, po cila dashuri nuk e ndjeu trishtimin,
cila dashuri nuk e ndjeu dhembjen?
...Dashurite e vockla fillojne e mbarojne te buzet
vetem dashurite-komediane gjithe jeten qeshin.
Dashurite e medha dine te lindin,
dine te trishtohen
te vdesin.
Ne ndodhte te kalojme prane njeri tjetrit si te huaj
koken mos e ul veshtrome ne sy:
"I perjetshem qofte kujtimi yt dashuri!"
Dhe ti dashuria ime nje dite mund te vdesesh,
si nje vapor i rende i mbytur ne detin e kujteses.
Dallge do te cosh, e dhimbshme e rende,
dashuria ime, si burrat vdis ne kembe!
Pa psheretima sentimentale, pa lamtumire qaramani,
larg llogarive te vockla, larg loteve te komedianit.
Dashuria ime, e bukur, hijerende
ne u dashte te vdesesh, si burrat vdis ne kembe!
Ti u trishtove????
Dy tri lote hapesirave te syve te tu fshehtas shkane si meteore
Qaj pra,
keshtu je me njerezor.
Po iki:
Temperature perflakur,
plage renduar.
Asnje arme s'u shkreh
e megjithate, dashuria mbeti e pergjakur.
Po iki
Fytyra jote me prin nga jugu
fytyra jote me ndjell nga veriu.
Ti me mesove te verteten e madhe:
Dashuria eshte monument
dhe mbrohet vetem nga njeriu.

[deas]

Përse më shkrove sërish letër,
kur koha jonë flinte në hi?
E di ç'më bëre ?
Më ke ndezur,për më të shuar përgjithnji.

...E mbaj në duar, më djeg dorën,
e hedh matanë, shpirtin më djeg,
në zjarrin që më ke dërguar,
më thuaj ku ta gjej një shteg?

Përse s'më le në punën time,
të flija lirshëm në harresë?
Ç't'u desh t'i dilje kohës kundër,
të fshije pluhur në kujtesë?

Nëse tek ti lashë disa borxhe,
mos m'i përmend, të lutem, kot,
më thuaj, pra, kush dashurisë,
iu dha dhe nuk i mbeti borxh?

Përse më shkrove sërish letër,
kur koha jonë flinte në hi?
E di ç'më bëre? Më ke ndezur,
për të më shuar përgjithnji.

[deas]

Ti mos më thuaj se më nuk din të qeshësh!
Ti mos më thuaj se më nuk din të qash!
Ti mos më thuaj se më nuk din’ lot të derdhësh!
Ti mos më thuaj se më nuk ndjen as gaz as vaj!

...Ti mos më thuaj se je bërë si gur i fortë,
Dhe se për asgjë nuk ndjen më dhimbje
Dhe që stë gëzon më asnjë fjalë e ngrohtë
E thënë me dashurinë e zemrës time!

Ti mos më thuaj se më nuk don që të më shohësh!
Ti mos më thuaj se sdon që unë të jem më e gjallë!
Por më thuaj se kundër meje je nisur
Me një thikë’ mbas shpine, për të më vrarë!

Më thuaj veç një fjalë, të vetmën fjalë më thuaj,
Më thuaj që më’ nuk ke deshirë të rrish me mua!
Më thuaj që as të ndahemi për të gjallë’
Nuk ndahesh dot, nga frikë e gojës së huaj!

Më thuaj o shpirt, më mirë më thuaj me mirësi,
Që asgjë për mua më nuk ndjen’
Dhe po të betohem që tani;
Se kurrë më sdo të më shohësh në pragun tënd!

Por do të largohem larg prej teje
Pa asnjë fjalë as prrallë tragjike,
Sepse aq shumë lirinë tënde e dua,
Aq sa të lirë të dua edhe prej dashurisë time!