Kalendarët e shqiptarëve

[Zero Cool]

Kalendari i lashtë shqiptar

Kalendari i lashtë siç po e quajmë këtu, ka qenë një kalendar origjinal të cilin populli shqiptar e ka praktikuar deri vonë, e mbahet mend dhe sot. I vetmi deri më tani ka qenë studiuesi Rrok Zojzi që mori shënime nga populli për këtë kalendar. Duke qenë se Rrok Zojzi e ka publikuar njëherë ne nuk po ndalemi shumë gjatë të përsërisim ato që thotë ai. Në këtë punim fillimisht do të merremi me një problem që ka të bëjë me vendosjen e datave, pastaj do të paraqesim kalendarin në skicë dhe në fund datat e sakta të festave të lashta. Një kalendar i tillë tradicional, mijëra vjeçar, ka vlerë të madhe, kur rekonstruktohet sepse pastaj mund të botohet sikur çdo kalendar tjetër dhe të jetë në dispozicionin tonë të paktën si vepër e artit popullor shqiptar. Ky kalendar është edhe dëshmi e një qytetërimi të veçantë shqiptar që dallon nga të tjerët.

Kalendari siç na e jep Rrok Zojzi është ky:
Viti është baraz me 365 ditë, të ndara kështu: 3 ditë janë festat për fillimin e vitit ("kryet e motmotit"), 180 ditë janë të verës, 2 ditë janë festat e mesit të vitit dhe 180 ditë janë të dimrit. Secila nga dy gjysmat e vitit (stinë) ndahej në 4 pjesë me nga 45 ditë secila, të cilët mund t'i quajmë muaj.

Në këtë punim do të japim datat që i ka dhënë Rrok Zojsi, i cili ka gabuar në një vend, të cilin gabim do t'a përmirësojmë mu në këtë punim, duke i gjetur datat e sakta për festat dhe muajt e këtij kalendari. Qëllimi jonë është që ky kalendar të vazhdojë të jetë i gjallë, e i njohur për popullin, dhe në fund më i kapshëm e më përdorshëm. Prandaj bëhet rregullimi i tij, duke i kthyer festat dhe periudhat e vitit në datat zanafillore, sepse pikërisht gabimet e ndryshme, lëvizja e datave, etj. shkaktojnë mos-interesim të njerëzve.

Ndërsa të dhënat që Rrok Zojzi i merr nga terreni janë të sakta, kalkulimet e tij përkundrazi e shpiejnë atë në gabime gjatë përpilimit të kalendarit. Ajo që na jep gabim Rrok Zojzi është vendosja e këtyre festave dhe muajve. Ai fillon me Mesdimrin i cili është më 5 shkurt, por të cilin Rrok Zojzi e vendos 45 ditë (një muaj) më herët, pra më 22 dhjetor, pastaj gabimi shkon zingjir me të gjitha festat dhe muajt tjerë. Festën e kryevitit apo Kryet e Motmotit që njihet edhe si Shëngjergj e vendos në ekuinoksin pranveror më 21 mars, gjë që nuk ndodh askund në asnjë krahinë shqiptare. Shëngjergji gjithmonë ka qenë më 6 maj, dhe vetëm kisha katolike në emër të reformës gregoriane e pat vendosur më 23 prill, por të vendoset Shëngjergji më 21 mars, duket zhvendosje shumë e madhe për të mos thënë e tepërt. Edhe tek Mark Tirta i cili ka shkruajtur gjerësisht për festat popullore, Dita e pranverës dhe Shëngjergji dalin si dy festa të ndryshme.

Me atë radhitje gabimet vazhdojnë: Shmitri apo Shmarti si fillim i dimrit vendoset më 23 shtator, por Shmitri në të vërtetë është shumë më vonë, afro 45 ditë më vonë, dhe i bie zakonisht kah fillimi i nëntorit; festa e Kerstovit apo e Shënkollit, nga ana e Rrok Zojzit vendoset më 5 nëntor, kur në realitet kjo festë gjithkund tek shqiptarët festohet më 6 dhjetor; Dita e pranverës vendoset më 5 shkurt, kur është acari më i madh.

Edhe muajt e vjetër 45-ditësh pësojnë zhvendosje që bie në sy, me këtë radhitje të Rrok Zojzit: "Pranvera" fillon më 5 shkurt pra në kohën e acarit të madh dhe përfundon më 21 mars, pikërisht atëherë kur do të duhej të fillonte; "Korriku" fillon më 6 maj dhe përfundon më 22 qershor kur ende nuk kanë filluar të korrat; "Vjeshta" fillon në vapën e madhe më 7 gusht dhe përfundon më 21 shtator, në kohën kur do të duhej të fillonte.

E përmendëm se kalkulimet janë të gabuara, pra gabimi fillon në rastin kur Rrok Zojzi e barazon Buzmin me mjedisin e dimnit.

Tash që ne t'a përmirësojmë këtë gabim dhe të gjejmë rregullimin origjinal të kalendarit të lashtë, do të bëjmë vetëm një hap: të lozim datat e dhëna nga Zojzi për 45 ditë më vonë, në mënyrë që të kthehen në vendin e tyre. Madje edhe vetë Rrok Zojzi thotë: "Fillimi i vjetit, simbas shënimeve të mbledhuna, asht Shëngjergji ase në shkurtim Shnjergji." Dhe siç e dimë të gjithë, Shëngjergj në muajin mars nuk ka, por shumë më vonë në fillim të majit.

Kështu sipas radhitjes që i bëjmë ne, Buzmi mbetet më 22 dhjetor, por nga ky ndahet mjedisi i dimnit i cili vendoset më 5 shkurt. Në këtë rast edhe emri "mjedisi i dimnit" është kuptimplotë, sepse në këtë datë ai gjendet pikërisht në midis të stinës së dimrit duke qenë 90 ditë larg nga Shmitri dhe po aq ditë larg nga Shëngjergji. Më pas muaji "Pranverë" vendoset nga 21 marsi deri më 6 maj. Pastaj Shëngjergji mbetet më 6 maj, siç ka qenë gjithmonë. Muaji i parë i verës përfundon më 22 qershor, kur fillon "Korriku". Ky i fundit sërish ka emrin me plot kuptim sepse të korrat në trojet shqiptare bëhen kryesisht gjatë kësaj kohe. Muaji "Djegagur" fillon në vapën më të madhe më 7 gusht. Muaji "Vjeshtë" fillon më 21 shtator, pra krejt afër ekuinoksit vjeshtor dhe kur bëhen të vjelat e pemëve. Dimri fillon në Shmitër më datat 6 dhe 7 nëntor. Ky pra ishte rregullimi që ne i bëmë kalendarit.

Sa i përket emrave të dy muajve që Rrok Zojzi nuk ka arritur të gjejë, ne nuk kemi asnjë të dhënë por do ishte mirë t'i gjenim emra të natyrshëm këtyre dy muajve në ndonjë mënyrë. Kështu shohim që "Korriku" dhe "Djegaguri" të kalendarit të lashtë, kanë shërbyer si emra për muajt në kalendarin e ri, duke zëvendësuar muajt latinë 'jul' dhe 'august'. Sipas këtij parimi, pasiqë muaji i parë i dimrit në kalendarin e lashtë ka shtrirje pjesërisht në nëntor dhe pjesërisht në dhjetor (nga tri javë secili), atëherë do ketë patur emrin e njërit prej tyre, ndonjë emër jo-kristian të gurrës shqipe. Kështu nëntori ndryshe quhej brymor, vjeshtë e tretë, britëm i tretë, ndërsa dhjetori quhej edhe dimëror. Por termi brymor nuk mund të ketë qenë ndonjëherë emër i këtij muaji sepse do të shkaktonte konfuzion në popull, duke qenë i ngjashëm me "Brymës" që gjendet menjëherë pas tij. Termi "Vjeshtë" nuk bën sepse si muaj 45-ditësh gjendet para tij, e nuk mund të bëjmë dy muaj me një emër. Britëm ndoshta edhe bën por ky në ditët e sotme ka kuptimin e vjeshtës, është sinonim me të. Kështu na mbetet e lirë shprehja dimëror / dimnor, me të cilin në kalendarin e ri quhej dhjetori deri vonë. Tri javë të dhjetorit bëjnë pjesë në këtë 45-ditësh, prandaj emri i tij dimëror mund të ketë qenë emër i këtij 45-ditëshi, njëjtë sikurse tri javë të gushtit bëjnë pjesë në djegagur, prej nga edhe gushti e mori këtë emër shqip. Në analogji me "Dimërorin", muaji i parë i verës mund të quhej "Veror", ndonëse Rrok Zojzi dyshon se mund të ketë qenë "Qershor", mundësi të cilën as ne këtu nuk e rrëzojmë. Ndoshta edhe ka ndonjë krahinë ku ruhen ende emrat e pavjelur të këtyre dy muajve.