Vetvrasja

[Albanam]

Shumë i respektuari fatos (F)!

Të falënderoj për përshëndetjen dhe mirëkuptimin për postimin tim. Më vjen mirë që edhe ti mendon ashtu...
Dëshiroj që shumë shpejt të largohesh nga barnat që konsumon për largimin e dhembjes dhe kujtimeve. Mbështetju Zotit të Madhërishëm dhe kërko ndihmën e Tij në këtë rast. Shpresoj se gjërat do të lehtësohen dukshëm dhe do të marrin përpjetzën.
Sa i përket mungesës sime më të shpeshtë në këtë FORUM, nuk është në pyetje pritesa, por mungesa e kohës dhe obligimet tjera që më pamundësojnë për këtë. Përkundër kësaj, kam pasur pak më tepër postime te rubrika FEJA. Sidoqoftë, do të mundohem që të jem më i pranishëm edhe në këto tema...


Me shumë respekt për ty dhe miqtë tjerë të këtij FORUMI,

Albanam

[jehona]

Postimi origjinal është bërë nga fatos(F)

NDERIMET E MIJA PER JU JEHONA

RASTI JON ESHT SHUM I FRIKSHEM DHE SHUM VESHTIR E KAM TE PAJTOHEM ME RASTIN!!!
NDOSHTA JENI JU ME KOH ME TE GJAT RRETH KESAJ NGJARJE DHE KENI IDE QE ME NDIMOJN MUA !

SE ENDE I NDIMOJ VETES ME BARNA TE NDRYSHME QE ATO VETEM PER NI KOH TE SHKURTUR ME NDIMOJN.

MOSU NDJEHENI E DETYRUAR JU LUTEM PER KET!!

te pershendes Fatos, flm per nderime, me fal a kishe mujt ta tregojsh pak rastin tend, si mos te vjen veshtir, se per bes shum shum me kishte interesu... po edhe nese nuk mundesh te shkruajsh per at rast shum mir te kuptoj...

[fatos(F)]

PERSHENDETJE (JEHONA)
PAK ME VONES TE PERGJIGJEM POR KAM QEN NE PUSHIM NJE KOH.
ME SIGURI SE KENI NDEGJUAR APO LEXUAR PER KET RAST PER VLLAUN DHE TE DASHURÉN E TI QE EDHE DHA JETEN PER TE.
kan qen shum te ri te dyt, dhe shum jan desht dhe nuk kan pas kurfar pengese prej kurkujt hiq,pushim e mram e kan kaluar ne sdrug dhe shum mir kan kaluar sipas tyre.pas ni kohe rreth dy muajsh e dashura e vllaut ka ba vetvrasje me doz te madhe barnash kurse vllau nje dit pas esht var ne lokalin ton qe e patem.
me fal jehona por per mashum informata vetem privat.
mosum keqkupto nuk kam kurgja per te mshefur per ata dy por me vjen veshtir te shkruaj mos poe keqkupton dikush ngjarjen!!!

TE UROJ AT QE JU E DESHIRON JEHONA

FERZAJLIA (F. A.)[/url][/quote][/list]

[caki]

Ka shume raste qe personi per ti ikur nje problemi personal zgjedh vetvrasjen. vetvrasja eshte e shpesht tek personat qe si femije nuk ka ballafaquar probleme por eshte bazuar ne prinder, dhe si foshnje ka jetuar nje jete pa probleme. Mirepo kur eshte rritur me te parin problem shkon ne krize, sepse nuk eshte mesuar te ballafaqoj probleme, dhe ne ato momente eshte nje krize morale e shpirterore, ku vdekja lufton me shume se jeta, dhe personi shume me let e humb kontrollen dhe vleren e jetes dhe zgjedh vetvrasjen....

[Loqki]

VETËVRASJA
unë mendoj kështu
zakonisht njerzit që kan probleme (të ndryshme ) e zgjedhin RRUGËN ma të GABUAR që ekziston në JETË(vetvrasjen)duke menduar se më në fund e zgjedhin problemin , e qka është e vërteta PROBLEMET veq vin e shtohen për FAMILJEN që lën pas veti.se secili nga ne i takon një familje një rrethi një shoqërie etj.
TË VRASËSH VETËN DO TË THOT TË VRASËSH FAMILJENË
Një person për mos me ardhë deri te vetvrasja duhet ta njof VETVETËN deri në atë mas sa të bindet se njerzit në kët BOTË jan të BARABART
(e thom të barabart se në shoqëri unë nuk baj dallime shum në shtresa të pasura ndaj atyre të varfura , për një PASANIK sa kan vler 1000 eurë aqë kan VLER për një VARFNJAK 20 eurë, ose te te INTELEGJENTËT dhe JO INTELEGJENTËT secili njeri ka diqka në vetën e tij që E DALLON nga të tjerët)

[legenda]

Shtohen vetëvrasjet në mesin e të rinjve në Kosovë

e martë . 20 nëntor 2007

Nga 422 vetëvrasje që kanë ndodhur në Kosovë pas lufte, 111 janë kryer nga të rinjtë. Sipas statistikave të 1972-s, numri i vetëvrasjeve ka qenë 1.68 për qind, ndërkaq gjatë qershorit të 2006-s ajo ka arritur në 4.2 për qind.
Psikiatri, Ferid Agani, ka theksuar se ky numër ende mbetet i ulët në krahasim me shtetet e tjera, por duhet të merren masa institucionale për parandalimin e tyre. Nga një hulumtim i bërë në Kosovë është parë që ky fenomen nuk shënon ulje, por vetëm rritje.
Për këtë fenomen po diskutohet në një konferencë ndërkombëtare në kryeqytet me temë: “Parandalimi i sjelljes vetëvrasëse te të rinjtë në Kosovë, sfidë apo shans?”

/ Kohavision/

[Berkan]

Vetëvrasja është sëmundje patologjike, vetëvrasja është akti më i ulët i njeriut, si mundet një njeri tia merr vehtës shpirtin, shpirtin ia merr ai që ia ka dhënë...

[LaCoStA]

Per fat te keq ,te gjithe ata qe bejne vetevrasje , nuk e bejne se ashtu kane deshir ....
Mendoj se vetevrasja nuk zgjidh as problemin me te vogel , por shton problemin me te madhin ne familjen e viktimes (personit qe vetevritet) . Ngarkesa e njeriut me probleme , njeriu qe nuk mbeshtet nga askush (apo edhe nuk kerkon ndiheme te askush) , njeriu qe nuk din te mendoj si ti zgjidh problemet , qon dore mbi veten e vet dhe vetevritet . Panvarsesisht te gjitha ketyre , njeriu pa rene ne ndonje krize nervore (me lujt mendesh) nuk qon dore ne vete .

Dhashte Zoti qe kjo dukuri do te shenoj renje

[rilinda]

Disa mendësi tejet të gabuara mbi vetëvrasjen!

Për fat të keq, edhe kur flitet për një fenomen kaq serioz si vetëvrasja, të shumtë janë ata që bazohen në idetë e pasakta e të përcipta që gjerësisht qarkullojnë në shoqërinë tonë. Opinioni publik tenton të heqë përgjegjësitë nga vetja duke e klasifikuar vetëvrasjen si një ngjarje të paparashikueshme nga mendja njerëzore, e për rrjedhojë të paracaktuar e të diktuar nga logjika e 'profecisë që përmbushet'. Mendësi të tilla mund të përkthehen në fatalitetin vetëvrasës të atyre që me zë të mekur kërkojnë dëshpërueshëm ndihmën tonë, ndaj dhe duhen njohur. Kështu, mendohet se:



1 Njerëzit që flasin për vetëvrasje, nuk kanë ndërmend ta bëjnë. Në fakt, tre nga katër prej atyre që i janë larguar me dashje jetës, ua kanë bërë me dije këtë qëllim të tjerëve. Zakonisht personat paralajmërojnë, përmes atyre që thonë a bëjnë. P.sh., ata mund të shprehen se të tjerët do të ishin më mirë pa ta, ndërsa në raste të tjera bëjnë dhurata të papritura e të pashpjegueshme shpesh duke falur sende me vlerë apo që kanë domethënie personale.

2 Ёshtë e lehtë të përcaktohen motivet që kanë çuar në vetëvrasje. E vërteta është që ne e kemi mjaft të vështirë të kuptojmë arsyet përse njerëzit vetëvriten. Mund të hamendësojmë, por jo domosdoshmërisht të jemi të saktë. Kupa mund të ketë kohë që është mbushur, e ajo çka vëmë re ne mund të jetë thjesht gjykimi ynë i cekët i situatës. Motivet mund të jenë të dukshme ose të fshehura: agresivitet i kthyer së brendshmi, shtrembërim psikologjik për të nxitur ndjenja të fajit te të tjerët, përpjekje për të marrë me dhunë dashurinë e të tjerëve, tentativë për të shlyer gabime të së shkuarës, tentativë për t'iu larguar ndaj ndjenjave të papërshtatshme për nga normat sociale a personale (psh atyre incestuale a homoseksuale), dëshira për t'u ringjallur, dëshira për t'u bashkuar me një person të dashur tashmë të vdekur, dëshira apo nevoja për t'iu larguar stresit, shtrembërimit, dhimbjes a boshllëkut emocional.

3 Të gjithë ata që vetëvriten kanë kaluar gjendje depresive. Vërtetë, por jo të gjithë. Pjesa më e madhe e atyre që vetëvriten nuk janë të dëshpëruar. Ata madje mund të shfaqen të qetë e në paqe me veten pas pjekjes së vendimit. Megjithëse personat që vetëvriten janë përgjithësisht të palumtur, ata funksionojnë brenda logjikës e në kontakt me realitetin.

4 Përmirësimi i gjendjes emocionale shpie në uljen e rrezikut për vetëvrasje. Fakt është që personat e kryejnë atë pikërisht atëherë kur dhimbja e tyre shpirtërore duket se lehtësohet. Në këtë moment është provuar që ata gjejnë fuqinë e duhur për të vënë në jetë aktin.

5 Kush ka frikë nga vrasja nuk ia heq vetes. E megjithatë, pjesa më e madhe e tyre kanë ndjenja të mbivendosura që luhaten midis dëshirës së madhe për të jetuar dhe 'nevojës' për t'iu larguar situatës së pashpresë.

6 Vetëvritet ai që ndjehet vetëm. Megjithëse gjithë reflektimi që çon në vetëvrasje ndodh brenda mendjes së personit, shpesh është e mundur që arsyeja kryesore të jetë marrëdhënia e dhimbshme me bashkëshortin, fëmijët, të dashurin, apo dikë tjetër të rëndësishëm.

7 'Nuk duhet përmendur litari në shtëpinë e të varurit'. E thënë ndryshe Nuk i duhet folur rreth vetëvrasjes, pasi personi mund të drejtohet drejt marrjes në shqyrtim të atij veprimi. Në fakt, të mos flasësh me një person që ka mundësi të kryejë vetëvrasje mbi problemet e tij, nuk do të çojë askund tjetër veçse në izolim akoma më të madh dhe do ta bëjë të ndjehet i mbytur në problemet e tij. Një sy i jashtëm do ta ndihmonte të rishikonte në një dritë më realiste problemet që nga këndvështrimi i tij ngjajnë të pakapërcyeshme.



Praktikisht, nëse dyshoni se dikush pranë jush ka qëllim të dëmtojë veten, mbani parasysh ato që u thanë më lartë dhe ndiqni këshillat e mëposhtme:

Përpiquni:
* Të flisni hapur e qartë mbi shqetësimin që keni rreth gjendjes së tjetrit.
* Të shfaqni interes për gjendjen e tij.
* Të ruani qetësinë gjatë bisedës.
* Të jeni pozitiv, duke nxjerrë në pah rrugëzgjidhjet përkundrejt veprimit të pashpresë.
* Të shmangni premtimin e gjërave të pamundura e për rrjedhojë të pabesueshme.
* Të viheni në kontakt me një profesionist të shëndetit mendor.


Mos bëni gabimin që:
* Të rrisni ndjenjat e fajit te tjetri.
* Të premtoni të mbani sekretin.
* Të shfaqni gjykime morale mbi vetëvrasjen.
* Të minimizoni problemin.
* Ta lini personin vetëm.
* Të përfshiheni më shumë se duhet te problemi dhe te zgjidhja e tij.

Jorida Rustemi-Magjistër në Psikologji Klinike e Këshillim

[panta_rhei]

Ka vetëm një prolem filozofik me të vërtetë serioz: vetëvrasja.
Të tregosh nëse jeta ia vlen apo nuk ia vlen të jetohet, do të thotë t'i përgjigjesh pyetjes themelore të filozofisë. Të tjerat, nëse bota ka tri dimenzione, nëse shpirti ka nëntë apo dymbëdhjetë kategori, vijnë më pas. (Këto janë lojëra, në fillim duhet t'i përgjigjesh kësaj pyetjeje). Galileu, që zotëronte një të vërtetë shkencore të pamohueshme, e mohoi me shumë lehtësi sapo iu vu jeta në rrezik. Në njëfar kuptimi ai bëri mirë. Nuk ia vlente të humgje jetën në turrën e druve për atë të vërtetë. Toka apo dielli rrotullohen rreth njëri tjetrit, kjo gjë është pa interes. (Është një problem i kotë).
Nga ana tjetër, ka shumë njerëz që i japin fund jetës sepse mendojnë se ajo nuk ka kuptim.
Ka të tjerë, që paradoksalisht vriten për idetë dhe gjërat që i japin kuptim jetës së tyre (ajo gjë që quhet arsye për të jetuar është njëkohsisht arsye e shkëlqyer për të vdekur). Vetëvrasja gjithmonë është trajtuar si një dukuri shoqërore. Por, këtu përkundrazi është fjala për marrëdhënjen midis mendimit personal dhe vetëvrasjes. Një veprim i tillë përgaditet me heshtjen e shpirtit, ashtu si edhe veprat e mëdha. Vetë njeriu nuk e di këtë. Një mbrëmje ai tërheq këmbëzën ose hidhet në ujë. Një administrator banesash që kishte vrarë veten, thonë se kishte ndryshuar shuma që nga vdekja e vajzës së tij para pesë vjetësh dhe se kjo ngjarje "e kishte gërryer nga brenda". Nuk mund të gjesh fjalë më të përpiktë. Të fillosh të mendosh do të thotë të fillosh të gërryhesh shoqëria këtu nuk luan rol. Krimbi gjendet në shpirtin e njeriut.
Gazetat shpesh flasin për "brenga intime" ose për "sëmundje të pashërueshme". Këto spjegime janë të vlefshme. Por mund të ndodhë që atë ditë një mik i njeriut të dëshpëruar i ka folur ftohtë. Ky është fajtori, sepse vetëm kaq mund të mjaftojë për t'u dhënë rrokullimën gjithë pakënaqësive dhe gjithë mërzitjeve që qëndronin pezull.
Të vrasësh veten do të thotë të rrëfehesh. Të tregosh se ke metur prapa nga jeta ose që nuk e kupton. Kjo do të thotë se pranon që jeta nuk ia vlen të jetohet. Të jetosh natyrisht që nuk është kurrë e lehtë. Njerëzit vazhdojnë të bëjnë veprime ekzistenciale që ua imponon jeta për shumë arsye, arsya e parë është "se është zakon që të jetohet". Të vdesësh me dashje parakupton që e ke zbuluar (qoftë edhe instiktivisht) karakterin qesharak të këtij zakoni, karakterin absurd të rutinës së përditshme dhe kotësinë e vuajtjes.
Cila është pra kjo ndjenjë e pallograitshme që ia largon shpirtit gjumin (aq të nevojshëm për jetën)?!...

to be continued...

[panta_rhei]

Në një botë pa iluzione, pa ëndërra dhe pa të vërteta, njeriu ndihet i huaj. Ndihet i mërguar. Ky mërgim është i pafund, meqë të humbësh iluzionet do të thotë të humbësh kujtimet e atdheut të pagjendshëm ose shpresën e tokës së premtuar. Kjo ndarje e njeriut nga jeta e tij, (e aktorit nga skena e tij,) përbën ndjenjën e absurditetit. Meqë të gjithë njerëzit e shenjtë kanë menduar për vetvrasjen e tyre, kuptohet që ka një lidhje të drejtpërdrejtë midis kësaj ndjenje dhe tërheqjes drejt hiçit.
Në lidhjen e njeriut me jetën gjendet diçka shumë më e forta sesa të gjitha pakënaqësitë e botës. Gjykimi i trupit është i barabartë me atë të shpirtit dhe trupi zbrapset (tërhiqet) kur përballet me asgjësimin. Ne e fitojmë zakonin e të jetuarit para atij të të menduarit. Në këtë garë, që na ofron përditë ditë ngapak drejt vdekjes, trupi ruan një distancë të përhershme.
Gjithmonë është e pëlqyeshme të jesh logjik deri në fund. Njerëzit që vetëvriten ndjekin deri në fund rrjedhën e ndjenjave të tyre. Në këtë rast, mendimi për vetëvrasjen na jep rastin të shtrojm të vetmin problem që na intereson: A ka ndonjë logjikë deri në vdekje? Këtë mund ta mësojmë vetëm duke e ndjekur pa pasione të sëmura, vetëm nën dritën e fakteve, arsyetimin, origjinën e të cilit po e trajtojmë. Kjo quhet arsyetim absurd. Shumë i kanë hyrë kësaj rruge. Nuk dihet nëse ia kanë arritur.
Kur Karl Jaspersi zbuloi se aftësitë e njeriut për ta gjetur kuptimin e botës janë të kufizuara, tha: "Ky kufizim më kthen tek vetvetja, atje ku nuk fshihem më prapa një të vërteteje, të cilën vetëm vetëm e parafytyrojmë, atje ky as unë vetë, as ekzistenca e të tjerëve nuk mund të shndërrohet në objekt për mua", ai përmend, këtp vende të shkreta pa ujë, ku mendimi (arsyetimi) arrin në kufij të skajshëm. Në këtë zhvillim të fundit kanë arritur shumë njerëz dhe, midis tyre njerës të thjeshtë, Ata heqin dorë nga gjëja më e shtrenjtë, nga jeta e tyre. Edhe të tjerë, me tituj të lartë në lëmin e mendimit, kanë hequr dorë, por ata kanë realizuar vetëvrasjen e mendimit të tyre, në një revoltë të pastër. Përkundrazi, përpjekja e vërtetë është të qëndrosh dhe të ngulmosh, për aq sa është e mundur, dhe të vëshgosh (shikosh) nga afër lulëzimin e këtyre zonave të largëta. Qëndryeshmëria dhe qartësia janë spektatore të privilegjuara të kësaj loje çnjerëzore ku absurdi, shpresa dhe vdekja shkëmbejnë replika e polemika. Këtu arsyeja mund të analizojë figurat e saj para se t'i përjetojë vetë.... Vjen çasti kur jeta nuk shikohet tragjikisht: vetëm shihet seriozisht. Atëherë njeriu i kushton vëmendje shpresës. Por kjo nuk është puna e tij. Puna e njeriut është të braktisë marrëzitë dhe djallëzinë, të shfajësojë këtë botë të shëmtuar e tronditëse, në të cilën edhe urithët kanë të drejtë të shpresojnë.

[4peace]

*

Në një botë pa iluzione, pa ëndërra dhe pa të vërteta, njeriu ndihet i huaj. Ndihet i mërguar. Ky mërgim është i pafund, meqë të humbësh iluzionet do të thotë të humbësh kujtimet e atdheut të pagjendshëm ose shpresën e tokës së premtuar.

Sipas këtij (për)shkrimi më lart, iluzioni na qenka shpëtimi, në këtë rast, shpëtimi nga vetvrasja?! Prandaj, për t’i shpëtuar vetëvrasjes paskemi nevojë të kemi (sa më shumë) iluzione.
Po ta shikosh shkrimin në përgjithësi, ai përmban aq shumë fjalë, fjalë (kryesisht) teleisëshe, të cilat mbase e teleisin (zbukurojnë) shkrimin, por në asnjë mënyrë nuk e shndërrojnë atë në ndonjë kompozicion kuptimi të qartë. Të kesh/posedosh ngjyra (diapason fjalësh) nuk mund të jet kurrsesi garancë për një pikturë të qartë, të nivelit të lartë, me përmbajtje të thellë artistike. Përkundrazi: E gjithë piktura është e pavlerë. Kiç hesapi. Dhe më e keqja: nuk i përgjigjet as titullit (“Vetëvrasja”).

Meqë të gjithë njerëzit e shenjtë kanë menduar për vetvrasjen e tyre, kuptohet që ka një lidhje të drejtpërdrejtë midis kësaj ndjenje dhe tërheqjes drejt hiçit.

Deri në ditën e sodi tende nuk kam hasur në shenjtorë që paskam menduar si të vetëvriten. Ndaj dhe do t’i kisha qenë jashtëzakonisht falënderues dikujt po qe se do të më informante për ndonjë rast të tillë.
Pyetje për të gjithë:
Cili paska qenë ai shenjtor që paska pasur dëshirë të vetëvritet? Nëse ka më shumë, edhe më mirë…
Apo ndoshta autori i këtij shkrimi nuk ka definicion të qartë mbi fjalën/emrin/shprehjen “shenjtor”?

Në lidhjen e njeriut me jetën gjendet diçka shumë më e forta sesa të gjitha pakënaqësitë e botës. Gjykimi i trupit është i barabartë me atë të shpirtit dhe trupi zbrapset (tërhiqet) kur përballet me asgjësimin. Ne e fitojmë zakonin e të jetuarit para atij të të menduarit. Në këtë garë, që na ofron përditë ditë ngapak drejt vdekjes, trupi ruan një distancë të përhershme.

Kjo, me gjasë, na qenka metoda më e re “filozofike” e teorisë së relativitetit!
Kaos fjalësh/shprehjesh. Asgjë më shumë.

Gjithmonë është e pëlqyeshme të jesh logjik deri në fund.

“Të jesh logjik” është pikërisht e kundërta (për 180 shkallë) me shpëtimin në iluzione. Kjo i bie kështu: ai që (në fjalinë e dytë apo të tretë) bie në kundërthënie të plotë me atë që e ka thënë në fillim (fjalinë e parë) nuk është i denjë për t’i besuar, në këtë rast për t’i besuar “definicionit” të tij mbi vetëvrasjen.

Njerëzit që vetëvriten ndjekin deri në fund rrjedhën e ndjenjave të tyre.

Po,pra, pikërisht ndjenjat, e ndjenjat janë emocionet, kurse emocionet janë iluzione…e që mund të çojnë deri në vetëvrasje.


Më tutje s’do të komentoj.


***

[Undertaker]

Postimi origjinal është bërë nga 4peace

Cili paska qenë ai shenjtor që paska pasur dëshirë të vetëvritet?

Panta Rhei qe mban nenshkrimin e Pindarit solli faqet e para te vepres "Miti i Sizifit" te Alber Kammy-it. Zakonisht sic ndodh me veprat e perkthyera, bukuria e piktures te cilen e kerkon is pak a shume lost in translation, varesisht nga perkthyesi dhe bukurine e piktures nuk mund ta gjesh ne fjalet e shkruara, por, ne ate qe eshte aluduar.
Fragmenti qe solli Panta nuk mund te i nenshtrohet kritikes deri sa te lexohet e gjithe vepra sepse atehere kompletohet mozaiku dhe kaosi i fjalve shendrrohet ne qartesi kristalore.


Po e shfrytezoj rastin e po potencoj nje moment te rendsishem te vepres, (nese ende me kujtohet mire), kur prej gjithe historise se Sizifit, Kammy shkeput kete si pjesa me e rendesishme, "a thua valle, cfare mendonte Sizifi kur shkonte per te marre gurin per te saten here"?.

[panta_rhei]

Postimi origjinal është bërë nga 4peace

*



Sipas këtij (për)shkrimi më lart, iluzioni na qenka shpëtimi, në këtë rast, shpëtimi nga vetvrasja?! Prandaj, për t’i shpëtuar vetëvrasjes paskemi nevojë të kemi (sa më shumë) iluzione.
Po ta shikosh shkrimin në përgjithësi, ai përmban aq shumë fjalë, fjalë (kryesisht) teleisëshe, të cilat mbase e teleisin (zbukurojnë) shkrimin, por në asnjë mënyrë nuk e shndërrojnë atë në ndonjë kompozicion kuptimi të qartë. Të kesh/posedosh ngjyra (diapason fjalësh) nuk mund të jet kurrsesi garancë për një pikturë të qartë, të nivelit të lartë, me përmbajtje të thellë artistike. Përkundrazi: E gjithë piktura është e pavlerë. Kiç hesapi. Dhe më e keqja: nuk i përgjigjet as titullit (“Vetëvrasja”).



Deri në ditën e sodi tende nuk kam hasur në shenjtorë që paskam menduar si të vetëvriten. Ndaj dhe do t’i kisha qenë jashtëzakonisht falënderues dikujt po qe se do të më informante për ndonjë rast të tillë.
Pyetje për të gjithë:
Cili paska qenë ai shenjtor që paska pasur dëshirë të vetëvritet? Nëse ka më shumë, edhe më mirë…
Apo ndoshta autori i këtij shkrimi nuk ka definicion të qartë mbi fjalën/emrin/shprehjen “shenjtor”?



Kjo, me gjasë, na qenka metoda më e re “filozofike” e teorisë së relativitetit!
Kaos fjalësh/shprehjesh. Asgjë më shumë.





“Të jesh logjik” është pikërisht e kundërta (për 180 shkallë) me shpëtimin në iluzione. Kjo i bie kështu: ai që (në fjalinë e dytë apo të tretë) bie në kundërthënie të plotë me atë që e ka thënë në fillim (fjalinë e parë) nuk është i denjë për t’i besuar, në këtë rast për t’i besuar “definicionit” të tij mbi vetëvrasjen.




Po,pra, pikërisht ndjenjat, e ndjenjat janë emocionet, kurse emocionet janë iluzione…e që mund të çojnë deri në vetëvrasje.


Më tutje s’do të komentoj.


***

Të jesh i bindur se postimi është maksimalisht i kursyer prej shprehjeve teleisëse, dhe se secila shkronjë e mbështet tjetrën. Kontradikta e vetme tek shkrimi është mendja jote dhe mundësia jote e kufizuar (të paktën në këtë rast) për arsyetim logjik.
Edhe në këtë rast më duhet të ta them se je treguar "for(t)peace", sepse je nisur me të vetmin qëllim për të kundështuar e jo për të logjikar, duke nxjerrur shprehjet nga konteksti ku janë hedhur.

Vetëm një shembull: Shprehjen "Gjithmonë është e pëlqyeshme të jesh logjik deri në fund.", ti e shfrytëzon vetëm si: "Të jesh logjik", duke ia hequr pjesën "është e pëlqyeshme"... dihet shumë mirë se gjithçka që është e pëlqyeshme, nuk do të thotë se është edhe e mundshme. Shprehja përfaqëson idenë se edhepse është e pëlqyeshme, është e pamundshme të jesh i logjikshëm deri në fund, sepse: "Aftësitë logjike të njeriut (fatkeqësisht) janë të kufizuara" (Jaspersi). Prandaj nevojiten iluzionet, shpresat dhe ëndërrat për t'u mbajtur njeriu në jetë. Posa i largon iluzionet dhe ëndërrat, njeriu e kap logjikën, pyetja e parë dhe kryesore që e mundon ka të bëjë me kuptimin e botës (jetës).
...
Nejse, nëse don, lexoje edhe aq herë sa ke nevojë...

[Preshevar]

Postimi origjinal është bërë nga 4peace

*




Cili paska qenë ai shenjtor që paska pasur dëshirë të vetëvritet? Nëse ka më shumë, edhe më mirë…
Apo ndoshta autori i këtij shkrimi nuk ka definicion të qartë mbi fjalën/emrin/shprehjen “shenjtor”?

***

Kjo ï përgjigjet pyetjes tende.

Postimi origjinal është bërë nga panta_rhei

Prandaj nevojiten iluzionet, shpresat dhe ëndërrat

Panta po fle me sy hapur.