Adoptojnë fëmijë pas 15 vjetësh martesë

[roadrunner]

Çifti A. K. dhe M. K. nga rrethina e Prishtinës, janë prindërit e Muhametit, të cilin e kanë birësuar para katër vjetësh. Ata, pas shumë vjetësh martesë, nuk patën fëmijë, ngase bashkëshorti M. K. ishte steril. Të vërtetën ata e kishin kuptuar pas 15 vjetësh martesë, kështu që zgjidhja e vetme e tyre ishte të adoptonin një fëmijë. Tani e katër vjet ata jetojnë të lumtur me fëmijën e tyre, për të cilin thonë se e duan sikur të jetë fëmija biologjik i tyre.

Rikthehet gjallëria në familje
“Fillimisht, dashurinë e kemi nisur me dëshirën tonë, kemi kaluar për shumë vjet, jemi martuar dhe më vonë e kemi kuptuar se bashkëshorti im është steril dhe nuk mund të sjellë një fëmijë në jetë. Mirëpo, edhe pse ishte i tillë, unë pranova të jetoj përsëri me të edhe nëse nuk do të kemi fëmijë. Dashuria e madhe nuk na linte të ndahemi, kështu që zgjidhja më e mirë për ne ishte të adoptonim një fëmijë. Jetuam 15 vjet bashkë dhe më në fund vendosëm ta adoptojmë një fëmijë. Dokumentacionin e rregulluam, e birësuam Muhametin, i cili në atë moshë ishte 1 vjeç, ndërsa tani ai ka 5 vjeç dhe, të them të drejtën, na e ka mbushur jetën plot gjallëri. Neve tani ai na duket sikur të jetë fëmija ynë biologjik dhe jemi të lumtur që kemi një fëmijë në familjen tonë. Të mos ndiesh kënaqësinë e të qenit prind është shumë e vështirë. Është keq të mos ndiesh se si rritet çdo ditë një jetë brenda teje, por është ende më keq të mos kesh mundësinë të rrisësh një fëmijë. Ta edukosh atë, ta mësosh, ta ndihmosh në hapat e parë të jetës, t’i japësh dashuri, por mbi të gjitha t’i japësh mundësinë të ketë një familje dhe të shqiptojë fjalën babë dhe nënë. Shumë fëmijë kanë pasur fatkeqësi dhe shumë prindër s’kanë pasur fatin të kenë një pasardhës të tyre. Pse duhet të vuajnë kur mund ta bëjnë të lumtur njëri-tjetrin”, shprehet kjo nënë për “Kosova Sot”.

Pas lindjes, ikje nga materniteti
Sipas psikologes dhe hulumtueses së KMDLNJ-së Albulenë Janova, mentaliteti dhe zhgënjimi nga dashuria i detyron nënat që të braktisin fëmijët e tyre të sapolindur në maternitet. Sipas saj, me dhjetëra fëmijë të sapolindur përfundojnë çdo muaj në duart e mamive të maternitetit, pasi nënat e tyre i kanë braktisur. Ato shkojnë drejt maternitetit vetëm sa ta nxjerrin në dritë foshnjën dhe më pas arratisen, si të kishin bërë ndonjë krim. “Ajo që është më tragjike, është fakti se nënat që braktisin foshnjat janë ende të reja për vete dhe mosha e tyre fillon nga 18 vjeç. Janë të pakta ato vajza që na dëgjojnë dhe e marrin fëmijën me vete, por shumica vendosin t’i braktisin. Vajzat gjejnë mënyrën më të mirë, duke u arratisur nga materniteti, pa lënë identitetin e tyre ose duke lënë identitet të rremë”, shton Janova. Pra, sipas psikologes, janë disa shkaqe që detyrojnë nënat e reja të marrin këto vendime ekstreme. Një ndër shkaqet kryesore që nënat braktisin foshnjën, është se ato u druhen fjalëve të të afërmeve, se çfarë do të thonë ata për një vajzë që ka një fëmijë pa një lidhje martesore, zhgënjimi nga dashuria me ndonjë djalë, i cili nuk i del zot fëmijës së tij, gjendja ekonomike e vështirë etj. “Pasi që një nënë me një fëmijë në krahë, të cilin e ka braktisur bashkëshorti, nuk mund të kujdeset e vetme për një fëmijë dhe kushtet nuk ia mundësojnë një gjë të tillë, detyrohet që atë foshnjë ta braktisë. Prandaj, unë e shoh si shumë normale dhe të arsyeshme të birësosh një fëmijë, ngase edhe ata fëmijë kanë nevojë për një prind dhe për një përkujdesje më të mirë”, thekson psikologja Janova.
K. BAJRAMI