Dhunimet Gjate Luftes-plage E Pasheruar!!!

[legenda]

/me lejen e autorit /

Nentor 20, 2007


Intervistë me zonjën Luljeta Selimi` Berisha, drejtuese e org. Humanitare` e cila ka marrë nën kujdes dhe trajtim human e shëndetsorë` gratë e përdhunuara gjatë luftës në Kosovë!



Hyrje:
Shpesh kemi dëgjuar për punën Humane që ka ndërmarrë një grua shqipëtare për shërim dhe rehabilitim në jetë, në shoqërinë Kosovare, të viktimave të luftës, të qindra grave apo vajzave si dhe fëmijeve shqipëtarë të përdhunuar e të keqtrajtuar nga terrori Serb.
Në një kontak dhe komunikim të drejtpërdrejtë me atë zonjë morëm këtë intervistë, të cilën po e botojmë, si një shënjë mirnjohje për punën e sajë dhe të ekipit të sajë, si dhe si një thirrje ndaj të gjithë shqipëtarve kudo që janë, që të ndihmojnë dhe të përkrahin misionin Human të kësajë zonje shqipëtare!

Intervistoi Llemadeo

Pyetje:
Kush është z. Luljeta Selimi, a mund të na tregoni diçka rreth jetës tuaj?

Përgjigje:
Luljeta Selimi aktulisht punon në organizatën *JETA NE KASTRIOT* në Kosovë si drejtuese e sajë. Por njekoheisht bën dhe punë vullnetare edhe në Entin e Statistakve të Kosovës, në Statistikat e Shendetësisë. Për shumë vite kam punuar si gazetare në mediat e shkruara dhe ato elektronike, por për shkak se gazetaria nuk më linte shumë hapsirë që ti përkushtohesha grave dhe vajzave të përdhunua atëherë hoqa dorë nga profesioni im që` e dua shumë. Atë e bëra për të pasur kohë më shumë për të ndihmuar. Aktulisht kamë të botuar librat „Linde pa emer“, me poezi. „ Tre muajt e Anites“, roman, pastaj „Rrefime tronditse, femrat e dhunura gjatë luftës në Kosovë“, publicistike, i cili është botuar përveç në gjuhën shqipe, ashtu edhe i përkthyer është botuar dhe në gjuhët gjermane, angleze dhe italiane. Njëkohësisht jam bashkautore me një gjerman dhe suedez në Publikimin statistikor 2004. Këto ditë ditë shtëpia botuse „Buzuku“ nxjerr një roman të ri timin me titull „Enigma e të vdekurës“.

Pyetje:
Si i keni përjetuar ju ngjarjet në Kosovë që nga viti 1989 e deri në kohën e luftës, ku ju gjeti ju lufta në Kosovë, në çfarë pozicioni apo aktiviteti njerzorë?

Përgjigje:
Gjatë kësajë kohe isha studente, mandej në gazetari diplomava dhe gjatë periudhës së luftës punoja si gazetare tek „Bota sot“, mandej kalova tek „Gazeta shqiptare“ dhe „Fokusi“ dhe po ashtu isha studente e mjekësisë dhe jam shumë mirë e njoftuar me të gjitha ngjarjet dhe rrethanat e luftës. Gjatë punës time në terren kam arritur ta shoh gjëndjen reale dhe përveçse kam shkruar në gazeta, kam ndihmur popullaten civile gjithandej. Kam ndihmuar shumë gra të lindin në male, shumë të tjera i kam marrur në qytete dhe i kam strehuar e i kam ndihmuar aq sa kamë pasur mundësi. Më vonë kur fillun debimet edhe unë bashkë me shumë qytetarë u dëbova nga Kosova. Shkova në Holandë dhe pasi thirrjet e atyre që ishin mbrënda në Kosovë ishin shumë të mëdha, për tu dal në ndihmë me mjek dhe gazetarë, unë u ktheva në luftë në Kosovë. Ndihmova aq sa munda për 9 ditë dhe me një kamionet, bashkë me gjashtë gra Lehona(të sapo kishin lindur-a) dhe disa të plagosur, kalova në Shqipëri për ti ndihmuar ata njerëz me mjekim e strehim të sigurtë.

Pyetje:
Mbas luftës, çfarë ndodhi me ju, si e shikonit ju Kosovën e mbas luftës?

Përgjigje:
Kosova ishte e shkatrruar, njerzit ishin kthyer, por jeta vazhdoi. Serbët dogjën mbi 400 000 mijë shtëpia të shqipëtarve, shumë shkolla e fabrika , plaçkitën spitale e dukomentacione të rëndësishme. Morën me vete gjithçka të vlefshme që gjetën dhe morën me vete mbi 5000 njerëz peng. Po ashtu në burgjet serbe ishin mbi 2000 të tjerë dhe shumë nga ata që edhe sot e kësajë dite nuk u kthyen kurrë. Por njerëzit sado që e patën vështirë u kthyen edhe në tenda vetëm të jenë në vëndin e tyre. Ata filluan ta rregullojnë jetën edhe pse plagët kullonin dhe kollojnë gjak ënde... Unë u ktheva, kisha shtëpinë e djegur në fshat dhe banesën e babit na e kishin ozurpuar një familje që po ashtu iu kishte djegur shtëpia. Ma vonë ata shkuan në shtëpinë e tyre dhe ne u kythem në shtepin tonë.

Pyetje:
Çfarë u bë shkak, nga lindi ajo ide që ju të merrni një udhë të tillë humane, të merrni nën mbrojtje dhe trajtim për të rehabilituar një masë aq të madhe njerzish të dhunuar, të keqtrajtuar nga lufta sic janë gratë e dhunuara, në një kohë kur ato gra, nëna dhe motra, u braktisën deri dhe nga familiaret e tyre ne ato rrethana, familiarë të ndikur nga moskuptimi që patën ndaj atyre grave, një moskuptim që rrjedhë nga mentlitetet injorante ballkanike ?!

Përgjigje:
Më shtyri vujtja e këtyre femrave që kishin mbetur pa asnjë përkrahje, burrat i braktisën, familjarët iu kërkonin që ato ti braktisinin fëmijët e burrit e ato` normal që atë nuk mund ta bënin. Politikanët merreshin dhe ende merren vetëm me punë të mëdha… si statuesi… Shoqëria po i shikonte me përbuzje ato gra të përdhunuara. Unë nuk munda të ua kthej shpinën. Ashtu vëndosa me një grup shoqesh që të u dalim në ndihmë, sado që të jetë e veshtirë. Dhe sot e asajë dite ne e bëjmë këtë punë sepse unë nuk mund të ia kthej shpinen një gruaje që vendosi ti ruajë e ti rrisë fëmijët e vet edhe pa përkrahjen e burrit dhe të famijes së sajë. Nuk mund të ia kthej shpinen një të reje që e ka braktisur i fejuari apo i dashuri pse serbët e kanë përdhuanuar. Nuk do ta bëj këtë derisa të gjitha këto gra të shërohën, të mund të punojnë dhe nga puna e tyre të jetojnë pa ndihmën time .

Pyetje:
Si e keni filluar, mbi ç`baza u mbështetët, nga ja nise së pari?

Përgjigje:
Nuk ishte aspak e letë, e dija se do ta kem shumë vështirë, por me ndihmën e shoqeve, përkrahjen e familjes dhe duke e përdorur emrin tim si gazetare e njohur aq sa isha, u dilja në ndihmë. Ta them të drejtën se menjherë pas luftës ishte më e lehtë, sepse kishte shumë organizata që na siguronin gjërat ushqimore dhe veshmbathjet, ndaj e kishim shumë ma lehtë se sa e kemi tani. Ne u bënim trajtimin mjeksor dhe ua siguronim barant fillimisht, por ma vonë filluan të dalin problmeme njeri pas tjetrit. Ndërsa për sa i përket asajë pjesës së pyetjes; “në ç`baza…?” Dua të them se vetëm në vullnetin e mirë dhe ndihmën e atyre që kishin bizneset tyre dhe na dilnin në ndihmë, që nuk ishte aspak e mjaftushme.

Pyetje:
Kush ju përkrahu, a gjetët mbështetje ligjore, shteti apo organizmat ndërkombëtare si ju përkrahen, a iu përkrahin apo jo?

Përgjigje:
Fatkeqësisht` ndihmat nga qeveria ishin të vogla, qeveria jonë nuk ka mundesi të bëjë shumë sepse buxhetin e ka të lemituar por na ndihmuan aq saqë gratë e dhunura të mund ti bëjnë analizat mjeksore pa pagesë, në spitale. Nënave që nuk kishin kurorzim ua ndanë ndihmën prej 32,00 €, ndërsa shumë nëna me fëmijë i strehuan aty ku mundën, por jo të gjitha.

Pyetje:
Religionet, qëndrat fetare a ju kanë përkrahur dhe nëse po; konkretisht si dhe në çfarë drejtimi?

Përgjigje:
Jo! Shumë pak na kanë përkrahur dhe habitem se si ka mundësi që njerëzit që janë besimtarë dhe për çudi nuk kanë aspak mëshirë, me vjen keq që nuk e shohin këtë pjesë të shoqërisë Kosovare të mbasluftës, sepse të dhunuarat janë viktimat më të rënda të çdo lufte.

Pyetje:
Biznesi shqipëtarë në Kosovë, organizatat humane a ju kanë përkrahur, diçka konkrete na tregoni?!

Përgjigje:
Po! Ka shumë beznismenë që na ndihmojnë herë pas here, por përveç zotit Behgjet Pacolli që na ndihmon me 500 euro vazhdimisht në çdo muaj, nuk na mbështet asnjë Biznesmen tjetër ashtu çdo muaj!
Po ka edhe disa donator qe na mbeshtesin herë mbas here.

Pyetje:
Po mediat shqipëtare në Kosovë e më gjërë a ju kanë mbështetur dhe si konkretisht?

Përgjigje:
Mediat nuk na përkrahin aq sa ne kemi nevojë. Por pasi vetë jam edhe gazetare, herë pas here shkruaj edhe vetë. Por mbeshtetje më të madhe na bën shteti Shqiptar dhe mediat nga Shqiperia. Nuk kërkon kotë çdo kush që të ketë nënën e vet!

Pyetje:
Forumet dhe orgnizatat jo politike, studentët, org. e gruas, ju kanë përkahur apo jo?

Përgjigje:
Forumet dhe organziatat jopolitike ka shumë nga ato që na përkrahin, së paku moralisht, ndërsa sa iu përket organizatave të gruas nuk mund të them se na përkrahin aspak.

Pyetje:
Mërgata Shqipëtare“diaspora”, ju ka përkrahur, biznesmenët shqipëtarë në diasporë, po apo jo, konkretisht?

Përgjigje:
Nuk ka një biznismen që është në diasporë që na ka thanë se në çdo muaj do të na dërgojë se paku nga 5 €uro, andaj nuk mund të them se kemi ndopnjë donator nga dispora. Por mendoj se shumë nga ata nuk e dinë se ne egzistojmë dhe mendoj se konferencat e mia në Gjermani me 28 nëntor në Konstanz dhe me 1 dhjetor në Hajdelberg do të krijojnë një munësi me u njoftue nga afër për shumçka. Pres që këtë herë të gjejë ndonjë donator, që do të na dali në ndihmë për ndonjë kohë së paku.

[legenda]

Pyetje:
Ku janë nevojat me urgjente, a keni te sëmurë që nuk shërohen dot në Kosovë?
Përgjigje:
Po dhe arsyeja kryesore pse jam këtu është për të krijuar marëveshje me spitale në Evropë për të sjellur këtu ato paciente. Kemi edhe të smura që nuk shërohen dot, kemi nga ato që janë çmendur, por nuk ka vënd në sptalet e çmendisë në Kosovë. Nevojat janë të shumfishta, ka nevojë për shërime, ka nevoja për gjëra elementare, ka nevoja për dru zjarri e thengjill për ngrohje, sepse mbi 200 gra me femijë jetojnë në kontenjera metalike dhe mund ta mirrni me mend se sa u ngrohet trupi atyre në këto temperatura të ulta. Pra, nevoja ka për gjithçka, por ndihmat janë shumë të vogla.

Pyetje:
Sa janë të sëmurët, gra apo fëmije, çfare u mungon konkretisht, veshje, medikamente, ushqime, strehimore apo çfare?

Përgjigje:
Mbi 1700 te semura Gra` marrin medikamente rregullisht, sepse gjendja e tyre nuk është e mirë. 300 prej tyre i konsiderojm me gjendje më të rëndë. Ka edhe femijë që janë të sëmurë por për fëmijët` më lehtë gjindet rrugë për ti shëruar. Ndërsa për gratë është shumë e vështirë sepse ato duhet shëruar dhe duhet fshehur e vërteta se ato janë të dhunuara. Po na mungojnë veshjet, mbathjet, ushqimet e po ashtu na mungojnë edhe medikamentet.

Pyetje:
Sa është organizmi juaj si personel, a keni mundësitë dhe kushtet e nevojshme për punë, a keni mjekë në dispozicion?

Përgjigje:
Organizimi ynë është kështu:
Ne kemi 4 Gjinekolgë, 2 Psikologë, 4 Infektologë dhe 5 motra medicinale . Kushtet janë shumë të rënda por ne` deri më tash nuk u ndalëm nga vështirësitë që na u parqiten, mundohemi ta kryejmë punën sa më mirë edhe në mungesë të shumë gjërave.
Më duhet ta ceku, ta theksoj qartë se: Ne kot i ofrojmë një pacienteje barna dhe trajtim psikiatrik, kur asajë i mungon veshmbathja, gjërat ushqimore, strehimi etj. Pra ne na duhet që të përkujdesemi edhe për gjëra tjera që suksesi ynë të jetë i plotë.

Pyetje:
A keni lidhje dhe kontakt me organizata botrore që merren me rehabilitime të tilla të viktimave të luftrave, nëse po, ku dhe çfare arritjesh keni me ta?!

Përgjigje:
Tash për tash kemi lidhje vetëm me disa organizata në Bosnje dhe bashkpunimi ynë është shkëmbimi i përvojave .

Pyetje:
Çfarë ka nevojë konkretisht për ta zhvilluar punën e sjaë z. Luljeta Selimi?

Përgjigje:
Ooo; Ka shumë nevoja, por unë do të isha shumë e kënaqur ta gjenim një donator që do të na ndërtonte qendrën për të cilën e kemi lejën e ndërtimit, trollin, por nuk kemi donator. Tash e dy vite i kemi 15 ari truall që presin për një qendër ku do të ishte zyra jonë e përhershme dhe aty do të mund ti strehonim rastet më të rënda. Kam nevojë për më shumë përkrahje në të gjitha sferat!
E dini çka i nevoitet një shtëpie për të jetuar njerëzit aty, e dini çka i nevoitet një të sëmuri që nuk gjen qetësinë, e dini çka i nevoitet një ekipi mjeksor për të qenë sa me efikas?! Të gjitha këto na nevoiten!
Por, unë shpresoj se do të ketë njerëz të vullnetit të mirë që do të na dalin në ndihmë dhe se paku do të kemi mundësi që këtë dimer ti ngrohim pacentet tona, se paku këtë dimer fëmijet dhe pacentet tona do të kenë veshje dhe mbathje të mjaftushme, se paku këtë Bajram, Vit te ri dhe Krishtlindje nuk do ta kenë tryezen e zbrazët dhe ne nuk do të na mungojnë barnat dhe karburanti për të arritur deri tek pacientet tona.

Pyetje:
Kush është Thirrja juaj ndaj Diasporës shqipëtare, ndaj gjithë organizmave humanitare shqipëtare dhe të huaj, konkretisht simbas deshirës tuaj?!

Përgjigje:
U bëj thirrje të gjithë njerzve vullnetmirë që të na dalin në ndihmë dhe le ta pinë një muaj me pak` një pako cigare dhe le të ndajnë ato mjete për ato nëna të përdhunura, le ta gezojnë një femije që nuk ka pasur mundësinë ta vesh asnjëherë pas luftës një xhemper të ri, një pal kepuca të reja ose ta kenë një shall që gjithmonë iu ka munguar!
Le ta pin një got me pak alkol, dhe një kafe me pak, dhe me ato para le ti gezojnë femijet` që asnjëherë pas luftes nuk kanë pasur mundësi të kremtojnë ndonjë festë, ta gezojnë vetën dhe nënen me ndonjë gjë dhe mos të ndahen të turpruar para shokëve në shkollë pse rrobet e tyre janë të shqyra ose shumë të vjetra.
Por do të iu bëja thirrje atyre biznismenëve të mëdhenjë, që të na dalin në ndihme ta ndërtojmë qendrën tonë, sepse aty do të jetë shtëpia e të gjithë atyre femijeve që gjatë natës kanë frikë se mos po u bie tavani mbi fytyrë, që duart dhe këmbët e tyre për gjashtë muj të ftohët nuk arrijnë të u ngrohën kurrë. Le të bëjnë një strehë ku gratë e pëdhunura nga serbët` do të ndiejnë vetën të sigurta pa frikë dhe me përkrahje, ju lutem ipni kontributin tuaj për to.

Pyetje:
Si e sheh aktualitetin në Kosovë z. Luljeta Selimi dhe të ardhmën e Kosovës, çfarë mendon se do të duhej bërë ndryshe dhe çfarë mendon se nuk duhej bërë?

Përgjigje:
Pres që Zoti mos ta harrojë më` Kosovën dhe popullin e sajë.

Pyetje:
Kush ju mungon ju si partner i domosdoshem në punën tuaj që të jeni më e suksesëshme për të realizuar planet tuaja në veprimtarinë që keni ndërmarrë?!

Përgjigje:
Po thashë dhe më sipër; që më mungojnë mjetet finaciare, përndryshe stafin e kam të mrekullushëm dhe shumë të mirë.

Pyetje:
Luljeta Selimi, si grua, nënë dhe partnere, si e ndjen vehtën me ngarkesat që ka, si i përballon, çfarë e ndihmon më shumë, çfarë e pengon më shumë?

Përgjigje:
Po` në punë jam puntore, pa marrë parasyshë pozitën time, i kryej detyrat që kam. Në shtëpi jam bashkshorte dhe grua e kujdesshme, pa marrë parsyshë lodhjen dhe ngarkesat që kam. Kam një bashkshort të mrekullueshëm që më ndihmon dhe më përkrahë gjithmonë, kam përkrahjen e familjes time dhe të rrethit ku jetoj. Më shumë më ndihmon dashuria që kam nga njerëzit që më duan dhe që i dua, nga sukseset që kam pasur dhe kam tani.
Ndërkaq më pengon skamja dhe mjerimi që ka kapluar shqiptarët kudo që janë në Kosovë, Shqipëri, Maqedoni, Mal të zi.

Pyetje:
Shoqëria Kosovare, si gjëndet Luljeta në atë shoqëri, si e shikon zhvillimin shoqërorë në Kosovë, mentaliteti Ballkanik ku detyrimisht pak a shumë përfshihen dhe shqipëtarët si pjesë e ballkanit, si ndihet një veprimtare e tillë si ju?

Përgjigje:
Më pak merrem me ata që kanë kohë të mirren me gjëra të kota, për mua është humbje kohe të merrëm me ata që më thonë; „ pse i ndihmon këto gra, pse zgjodhe mu këto viktima…“ etj.
Por unë kam një betim: *Nuk do të pushoj ti ndihmoj këto viktima, pa marrë parasyshë se sa vështersi do të kem!*.
Unë dhe shoqet e mia, nuk do të ndalemi derisa edhe viktima e fundit të shërohet dhe të mund të gjëndet në jetë edhe pa ndihmën tonë, pra duke u kthyer në gjëndjen e një gruaje të fortë dhe e dobishme për vetën, familjen dhe shoqërinë.

Llemadeo: A deshironi të shtoni diçka të veçantë në mbyllje?
Zonja Luljeta Selimi` Berisha: Në fund`dëshiroj të shtoj:
Ju lutëm mos harroni viktimat e luftës, këto gra dhe nëna të përdhunuara që kanë nevojë per ju, kanë nevojë për ndihmë të çdo njeriu që ndjen dhëmbje për dhëmbjet e viktimave më të dëmtuara, ndër të cilat janë kryesisht këto Gra, Nëna dhe Motra shqipëtare!
Ju faleminderit zonja Luljeta dhe ju uroj punë të mbarë në misonin tuaj Human!
Faleminderit dhe ju!
Shenim: Duke e mbyllur intervistën me zonjën Luljeta Selimi, këtu po sjellim të dhënat Bankare për lexuesit tanë, për çdo shqipëtarë që ka zemër e shpirt human për të ndihmuar ata njerëz ne nevojë, të cilet gjëndën nën kujdesin e një misoni human të drejtuar nga zonja Luljeta Selimi dhe stafi i sajë:

Xhirollogria e ogranizatës:
Nga jasht Kosovës, përmes kësaj llogarie në:
PROCREDIT BANK
Numri i pranuesit : 1110172740000153
Emri dhe mbiemri i pranuesit :
NGO- Shoqata e gruas *Jeta në Kastriot*
Adresa :
Rruga Hajdar Dushi hyrja 2,
numer 5, Prishtinë
Telefoni 00377 44 209651
Banka :
PROCREDIT BANK KOSOVO
Filialja e llogarisë përfituese :
Prishtinë SWIFIT CODE: MBKOCS22
Webseite e organizates:
www.vajzat.com

[legenda]

DHUNIMET

Dhunimet sipas të drejtës ndërko
mbëtare dhe Statutit të Tribunalit të Hagës, janë vepra penale, të cilat radhitën në Krime kundër njerëzimit. Sipas Statutit të Tribunalit të Hagës (neni 5) dhunimet janë krime kundër popullsisë civile të cilat kryhen në konfliktet e armatosura, qofshin ato ndërkombëtare apo të karakterit të brendshëm.

Një ndër format më të rënda të krimit kundër njerëzimit, të cilën e ka përdorur regjimi serb ishte edhe dhunimi masiv i femrave shqiptare.

Kjo formë e dhunës është përdorur si mjet lufte dhe ka qenë e planifikuar nga vetë shteti serb, si dhe është kryer në forma të ndryshme. Në këto raste nuk mund të flitet vetëm për cenim të integritetit fizik dhe psiqik të femrës, por para së gjithash edhe për cenim direkt të integritetit moral dhe shpirtëror të popullit, për këtë edhe kjo formë e dhunës dënohet me të gjitha rregullat ndërkombëtare.

Dhunimet seksuale të cilat forcat policore-ushtarake dhe paramilitare serbe i bënë kundër femrave shqiptare, kanë pasur karakter poshtrues, politik, hakmarrës, si dhe kanë pasur karakter të thyerjes morale dhe shpirtërore të popullit shqiptar, si dhe ka qenë një ndër format më të rënda të krimeve të luftës në Kosovë, para dhe gjatë luftës në Kosovë.Në bazë të të dhënave nga tereni, intervistave të ndryshme, dëshmive të vetë viktimave por edhe nga dëshmitarët e rastit shihet se, dhunimet seksuale kanë qenë të përhapura në krejt Kosovën. Ato kanë qenë të organizuara dhe të planifikuara nga regjimi serb, kanë qenë mjaft masive dhe kanë atakuar femrat e të gjitha moshave. Shumica e viktimave kanë qenë të moshës prej 12-13 deri 40-45 vjeçare. Ndërsa struktura e të dhunuarave ka qenë e shumllojshme, kështu në mesin e të
përdhunuarave ka pasur të mitura, nuse, gra shtatzëna, gra të moshuara, fshatare, qytetare, studente etj.Karakteristikë e këtyre dhunimeve është se ato janë bërë:

1. Në mënyrë masovike.

2. Se ato janë bërë në prezencën e të afërmve të të dhunuarave.

3. Se ato janë bërë në objekte dhe kampe të ndryshme.

4. Se ato kanë qenë të programuara nga regjimi serb, dhe të kryera nga
forcat policore-ushtarake dhe paramilitare serbe, për qëllime politike,
hakmarrëse, dhe thyerjes morale dhe shpirtërore të popullit shqiptar.

5. Se këto akte janë manifestuar me sadizëm, bizariteti, mizori dhe me vrazhdësi të paspjegueshme.

6. Ka pasur raste kur viktimat mbas kryerjes së aktit të dhunimit janë vrarë për fshehjen e gjurmëve.

7. Dhunimet janë bërë ndaj të gjitha shtresave të femrave shqiptare.

Edhe pse përmenden shifra të ndryshme të të dhunuarave, prap se prap është vështirë të dihet numri i saktë i të dhunuarave, për shkak të pasojave që mund ti kenë viktimat në të ardhmën, si dhe për shkak të turpit që e ndjejnë ato nga familjarët etj.
Nga të dhënat e mia nga tereni kam mbledhur shënime për 857 femra të dhunuara: 126 prej tyre iu dihet identiteti, vendi, koha, dhe në disa raste edhe emrat e dhunuesve të tyre.

1. 28 femra pasi janë dhunuar janë vrarë.

2. 8 femra pasi janë dhunuar, janë marrë nga dhunuesit dhe nuk dihet më për fatin e tyre.
Në fund duhet theksuar se një pjesë e madhe e femrave të dhunuara janë në gjendje të rëndë psiqike, materiale, sociale etj. fati i tyre në të ardhshëm është vështirë të prognozohet…


Mentor NEZIRI Jurist i diplomuar.
Student i studimeve postdiplomike në Fakultetin juridik në Prishtinë.
Drejtimi penalo-juridik

[legenda]

Organizata Humanitare " Jeta në Kastriot

Në emer të Organizatës Jo qeveritare të gruas “ Jeta në Kastriot “

Përshendetje nga Luljeta Selimi

Unë jam Luljeta Selimi, drejtoresha e shoqatës joqevritare “ Jeta në Kastriot” e cila mban nën mbikqyerje 2019 femra të cilat janë të dhunaura seksualisht nga policia serbe gjatë luftës së fundit dhe tani ato kanë nevojë për trajtim mjeksor dhe ndihma të tjera.
Ne nga krijimi i OJQ „ Jeta në Kastriot „ gjatë viti 1999 por edhe para se të regjistrohej e deri me sot punojm një ekip prej 15 vetash që të ndihmojm femrat të cilat kanë qenë viktima të dhunës seksuale, fizike dhe psiqike të cilat kanë nevojë dhe tash janë në mbështetjen tonë.
Ne gjatë punës në teren kemi identifikur 2019 femra të cilat janë dhunuar, të cilat tash për tash përveq se 124 prej tyre që kane plagë të dukshme në trup ( kanë gjinjë të prer, gishtrinj të këputur, 9 me nga një sy të nxjerrur dhe 16 në fytyrë me plage të hapura ) dhe janë në gjendje të rënd shendetësore, psiqike ato detyrohen të kujdesën përveq për vetën edhe për fëmijët që në këtë rastë nga të gjitha të dhunuarat 2019 femra të dhunuara sa ne i mbajnë nën përkujdesje mjeksore, ato kanë 4327 fëmijë që rriten jetim dhe vetëm nën përkujdesin e nënës e cila është nën presion e dhunimit, frikës, skamejs dhe përbuzjes nga rrethi, institucionetndersa të braktisura nga burrat janë 116 gra për shkak se kanë qenë të dhunuara.Ne përpiqemi që përveq ndihmes profesionale të mjekve që janëtë të gjithë profesioniste synojm që së paku për disa kohë t'i finacojm fëmijet e tyre dhe në duam nëpër mes trajtimit mjeksor t'i largojm nga gjendja e vështir dhe që kohë më pas ato të mund të gjenden në shoqeri pasi ti kenë kaluar problemet psiqike dhe fizike të munden të gjenden në shoqeri pa ndihmen tonë.

Ne si organizat atyre deri me tani u kemi sigurar cdo gjë por buxheti ynë tani me nuk ka mundësi tu siguroj edhe jetës për këtë kemi mendur tu drejtohemi ju opinjonit të gjerë sepse nuk po shohmrrugdale tjetër. Natyrisht kjo do te nënkuptonte se ju do të ndihmonit aq kohë sa ju nuk do të do të mundeshit dhe për aq sa ju keni mëshir së paku ato mos të vuajn për gjerat më elementare dhe për baran . Nese keni mundesi na kontaktoni ju lutëm ose ndihmoni përmes gjirollogarisë sonë. Ju lutëm ne emer të zotit dhe humanizimit ndihmi aq sa ju nuk do të domtoheshit dhe do ta ndihmonit të viktimizuarit ta ken dhembjen ma të letë .

Me ndrime nga drejtoresha Luljeta Selimi

[legenda]

....nga libri "RREFIME TRONDITESE"

"JU LUTEM, ME LINI TE VDES!"

Kur ushtarët e sollën H.N. në spitalin ushtarak, ajo ishte në mes jetës dhe vdekjes. Ndonëse mjekët ushtarakë nuk dinin si ta ndihmonin, pasiqë ajo ishte e dhunuar, ata ftuan një mjeke femër që ishte në zonën tjetër.
E tëra ç`po bënìn ata ishte se po i jepnin gjak, ndonëse gjaku nga plagët vazhdonte t'i rridhte. Mjekët donin ta shpëtonin me çdo kusht. Kur erdhi mjekja, ndonëse gjinekologe e padiplomuar, vendosi që, edhe në ato kushte çfarë ishin, ta bënte intervenimin kirurgjik. Mjekja tjetër ndërkaq, gjinekologe e diplomuar, kur i pa plagët e vajzës, i tha:
"mos e mundo, lëre të vdes. E sheh se kanë filluar t'i dalin organet jashtë, unë nuk do t'i hyja një pune të tillë".
Mjekja e re, e shqetësuar, fshiu djersët dhe iu drejtua koleges:
"Do t'më ndihmosh apo jo".
"Unë mendoj se është rrezik, ajo mund të vdesë", foli prapë mjekja. Por, megjithatë, filloi të përgatitet.
"Ajo edhe ashtu do të vdesë, nëse nuk qepet shumë shpejtë, prandaj, të lutëm më ndihmo, mos të humbim kohë", - foli mjekja e re e cila kërkoi ndihmën nga infermieret.
Të gjithë në atë zonë tani ishin të informuar për atë që po ndodhte! Mjekja e re ishte mike gati me të gjithë, por ajo që e bënte të çmohej me tepër nga të gjithë ishte këmbëngulësia e saj. Minutat ishin të gjata, jo vetëm për H.N. por edhe për mjeken, edhe për ndihmësit... Më e rënda ishte se kur po mbushej një orë punë në atë sallë operacioni, mbi atë zonë filluan granatimet. Tani mund të vinte ndonjë i plagosur! Salla e vetme ndërkaq, ishte e zënë. Granatimet vazhdonin, kurse ushtarët filluan mbrojtjen. Dy granata ranë në afërsi të spitalit. Mjekja e re për një moment u tremb, por prapë vazhdoi punën. Çdo sekondë ishte luftë në shumë fronte për te dhe për të tjerët. Ajo pa se mitra e vajzës ishte e shqyer dhe se në organet gjenitale i kishin futur rërë, andaj vështirë e kishte ta qepte, pa e pastruar mirë çdo pjesë të plagës. Kur e përfundoi qepjen e brendshme, asaj iu duk se puna përfundoi, por po aq u shqetësua kur pa se edhe në stomak kishte një plagë tjetër. Ndonëse e shqetësuar, mjekja përfundoi punën me sukses. Ajo edhe pas operacionit nuk doli nga aty. Vazhdoi t'i qëndronte te koka. Pasi e vështroi disa minuta, mjekja e re prapë e zbuloi trupin e saj dhe filloi t'ia pastronte plagët e tjera. Ajo filloi nga këmbët e gërvishura, pastaj u ndal në gjoks, ku në mes të dy gjinjëve kishte të vizatuar, me maje thike, kryqin serb, dhe kur po pastronte aty, vërejti një copë xhami. E hoqi me kujdes, e pastroi mirë dhe i vuri sipër një fashë. Pastaj prapë ia mbuloi trupin. Dhe, kur në ditarin e saj filloi të shkruante diçka, H.N., me gjithë zërin e humbur, filloi të gjëmonte.
"Mos lëviz, të lutem, je e operuar!", - i tha mjekja e re, e cila nuk e ndante shikimin e trishtuar nga sytë e saj të zverdhur.
"Pse?", - pyeti ajo dhe dy lot i ranë nga sytë.
"ke qenë në rrezik, por tani gjithçka ka përfunduar. Të duhet forca, ndaj të lutem, mos u mundo t'i kujtosh gjërat që të kanë lënduar, tani vetëm mbylli sytë dhe përpiqu të pushosh", - i foli mjekja, duke menduar se ajo nuk e dinte që ishte operuar.

"Pse ma bëre këtë, pse më shpëtove? Të lutëm më le të vdes! Të lutem, ma bëj këtë shërbim! Te lutëm…", - i tha ajo dhe lotët vazhdonin t'i binin në flokë, e buza i dridhej pandërprerë.

Dëgjo: mos mendo por vetëm pusho tani! i tha mjekja, ndërsa ajo, duke kafshuar buzën, tundi kokën në shenjë mohimi.

[dardan100]

Eshte e PA-pranueshme per ne , dhe eshte nje tmerr per ne, qe nga viktimat e verteta te Luftes se pergjakshme te 1998-99, tash te konsiderohemi, nga nje pjese jo fort e vogel e Bashkesise Nderkombetare , si uzurpues???? Ne , ne token tone!
Pse po ndodh kjo? - Pergjigja eshte vetem nje: NEGOCIATAT!!!

Kosova nuk eshte dasht me hy ne negociata me Serbine, ndoshta ne ate kohe ka qene e veshtire (para 2 vitesh) ta vleresosh se sa e demshe do te rezultonte, i vetmi qe e kuptoi ishte Albin Kurti me Levizjen e tij, qe mban nje emer shume domethenes; Vetevendosje qe eshte edhe zgjidhja e vetme e pranueshme! Mirpo ai u izolua komplet, e pranoj se eshe une personalisht para nje viti, e kam kundershtu edhe fuqishem bile Albinin, eshe me fjale te renda e fyese ketu ne Forum, dhe per kete gje i kerkoj falje. Pra ky te jet nje leksion i mirefillt per ne te gjithe, qe mos ti gjykojme me gjak te nxehte kurre rethanat dhe sidomos njerzit e vleres. Prandaj edhe tash lidhur me Hashim Thaçin, te presim konstituimin e qeverise, dhe ti shohim hapat e pare te tij, para se ti versulemi dhe ta kundeshtojme me gjdo kusht vetem se per disa prej neve nuk ka mbeshtetje politike. Besoj se ne keto momente gjdo drejtues i vendit tone ka nevoje se pari per mbeshtetje dhe suport kombetar e jo politik, ne keto momente vendimtare per Kosoven tone!

[sherri]

Postimi origjinal është bërë nga dardan100

Eshte e PA-pranueshme per ne , dhe eshte nje tmerr per ne, qe nga viktimat e verteta te Luftes se pergjakshme te 1998-99, tash te konsiderohemi, nga nje pjese jo fort e vogel e Bashkesise Nderkombetare , si uzurpues???? Ne , ne token tone!
Pse po ndodh kjo? - Pergjigja eshte vetem nje: NEGOCIATAT!!!

Kosova nuk eshte dasht me hy ne negociata me Serbine, ndoshta ne ate kohe ka qene e veshtire (para 2 vitesh) ta vleresosh se sa e demshe do te rezultonte, i vetmi qe e kuptoi ishte Albin Kurti me Levizjen e tij, qe mban nje emer shume domethenes; Vetevendosje qe eshte edhe zgjidhja e vetme e pranueshme! Mirpo ai u izolua komplet, e pranoj se eshe une personalisht para nje viti, e kam kundershtu edhe fuqishem bile Albinin, eshe me fjale te renda e fyese ketu ne Forum, dhe per kete gje i kerkoj falje. Pra ky te jet nje leksion i mirefillt per ne te gjithe, qe mos ti gjykojme me gjak te nxehte kurre rethanat dhe sidomos njerzit e vleres. Prandaj edhe tash lidhur me Hashim Thaçin, te presim konstituimin e qeverise, dhe ti shohim hapat e pare te tij, para se ti versulemi dhe ta kundeshtojme me gjdo kusht vetem se per disa prej neve nuk ka mbeshtetje politike. Besoj se ne keto momente gjdo drejtues i vendit tone ka nevoje se pari per mbeshtetje dhe suport kombetar e jo politik, ne keto momente vendimtare per Kosoven tone!

dardan100, 100 her po te lutem!,para se te postoshe ne nje teme lexoje temen mire,kuptoje qellimin,mesazhin e temes......e mandej shkruaj,ne disa tema nuk esht edhe aq tragjike,pore ne ket tem kaq te dhimshme,kaq trishtuese,qe ka qellim tjeter nga proklamimet politike,ke shkru dicka qe ska kurfar lidheshmerie,madje po bjen si dicka s'po di me ca me ta krahasu??
Ketyre viktimave kjo tragjedi ju ndodhi para tete viteve,c'far lidhje kan keto me NEGOCIATA,JO negociata,vet-vedosje e vet-fundosjet e sotit?!esht fakt i kryer.Ato jan aty,qellimi esht,dhe mesazhi i kesaj teme(ifalem punes dhe mundit te antares qe i solli)esht si te ndihmohen keto viktima?.
Ska te beje me Albina,e me Hashima,per-veq nese edhe keta kan qen te dhunuar!!?

Mose te na mungoj besimi ne keta njerze,qe merren me ndihemen e ketyre viktimave,(pas besimit ne zot,vjen besimi i njeriut ndaj njeriut) te ju ndihmojm te gjithe.

[Akili]

Kjo o plage qe ska mu mshel kurreee..
Lutem qe viktimat te jen te fundit e te kalojne ate traume sa me shpejt

[Guri i madh]

Postimi origjinal është bërë nga sherri

dardan100, 100 her po te lutem!,para se te postoshe ne nje teme lexoje temen mire,kuptoje qellimin,mesazhin e temes......e mandej shkruaj,ne disa tema nuk esht edhe aq tragjike,pore ne ket tem kaq te dhimshme,kaq trishtuese,qe ka qellim tjeter nga proklamimet politike,ke shkru dicka qe ska kurfar lidheshmerie,madje po bjen si dicka s'po di me ca me ta krahasu??
Ketyre viktimave kjo tragjedi ju ndodhi para tete viteve,c'far lidhje kan keto me NEGOCIATA,JO negociata,vet-vedosje e vet-fundosjet e sotit?!esht fakt i kryer.Ato jan aty,qellimi esht,dhe mesazhi i kesaj teme(ifalem punes dhe mundit te antares qe i solli)esht si te ndihmohen keto viktima?.
Ska te beje me Albina,e me Hashima,per-veq nese edhe keta kan qen te dhunuar!!?

Mose te na mungoj besimi ne keta njerze,qe merren me ndihemen e ketyre viktimave,(pas besimit ne zot,vjen besimi i njeriut ndaj njeriut) te ju ndihmojm te gjithe.

sherr pershendetje


edhe une jam qe mbrenda temes te hapur me afishue por dardani nuk ka ber ndonji gabim pse e ka perfshi grupin e turpit qe ben negociate po edhe i shpall shkavit traktatin e miqsis se mir


sherr edhe sa kufoma shqiptare jan ende ne serrbi sa femra shqiptare jan te dhunume po sa prej tyre ne barkun e vet kan zhvillue armikun e kombit shqiptar qe tani ajo far e anmikut shekullor rritet e ushqehet ne kosov ne mbi kqyrejen e ndekombtarve


po sa femra e sa mashkuj tani jan te smur psiqikisht nga dhunimet e shkjeve ne prezenc te familjes

nuk esht mir qe gjat gjith kohes te mendojna per kto tragjedi qe nakan ndodh duhet ti largojm nga koka se edhe ne qe jemi larg kosoves do te kena nevoj per trajtim neuropsikiatrik

[sunshine]

S'KAM FUQI TË KTHEHEM NË VENDLINDJE
" - Edhe sot e kësaj dite nuk e di se sa ditë kishin kaluar kur policia serbe na hyri brenda. Aq shumë u frikësova por, shpëtova,nuk na ndodhi asgjë. Na i dhanë tre minuta të dilnim nga shtëpia, dhe dolëm. Kur arritëm në Pejë, policia na ndalën përsëri, na kërkuan nga 50 DM për person nëse donim të vazhdonim për në Shqipëri. Ne kishim vetëm 200 DM, e ishim nentë veta. "Kush do të shpëtonte? Cilin do ta ndalnin? Pyesnim në heshtje, ndërkaq babai ua dorëzoi paratë dhe u tregoi se ishim nëntë veta. Na shikuan dhe pasi ia morën nënës dhe mua unazat nga duart, na lëshuan. Në dalje të Pejës, na ndali grupi tjetër i policisë. Edhe ata na kërkuan para dhe nuk do t'na lëshonin sikur një familje nga Gllogjani të mos i jipte 200 DM. U nisëm. Disa metra më larg, policia kishte ndalur kolonën që ishte e gjatë deri në kufi. Ata ishin banorë nga fshatrat e Ferizajit, Suharekës, Rahovecit, Prizrenit, Malishevës e ndoshta edhe të Gjakovës. Policia nuk lëshonte askë pa e kontrolluar dhe ne duhej të prisnim në rrugë. Edhe pse nuk bënte shumë vapë, ishte vështirë të rrije e të prisje aty. Nuk kishim as ujë e as bukë. Policia nuk na lejonte as të ktheheshim por as të vazhdonim, madje as të uleshim. Ashtu në këmbë, të mbështetur në njëri-tjetrin, qëndruam mbi 11 orë. Kishte rënë errësira e parë kur kolona filloi të lëvizë ndagalë. Ishim aq të lodhurë, por, megjithatë, shpresonim se do të arrinim të gjallë në Shqipëri. Rruga ishte e gjatë por, ajo u vështirësua edhe më shumë kur gjatë natës filloi një shi i madh dhe mëngjesi gëdhiu i ftohtë. Fëmijët të lodhur filluan të qanin, e policët ishin egërsuar shumë. Si dukej, ata kishin humbur shokët e tyre diku. Kishim edhe dy-tri kilometra për të arritur deri te kufiri,dhe në momentin kur arritëm tek vendi ku bëhej pengesa për vazhdimin e rrugës, policët filluan të na kontrollonin sërish. Na preknin trupit, kurse meshkujtë i rrahnin dhe i detyronin t'u jepnin para. Ne nuk kishim, edhe herën e fundit na ndihmuan të tjerët. Kur vëllanë tim 12 vjeçar filluan ta rrahnin, unë i ika nga dora e policit që po më kontrollonte dhe u hodha mbi vëllanë. Doja që, së paku, një të rame t'ia marrë unë. Eshtë vëllau i vetëm pas nëntë motrave. Polici që po e rrahte, më tërhoqi për flokët e gjata dhe më drejtoi kah kryepolici i cili, në prani të kolonës, me majën e thikës filloi t'mi zhvishte rrobat. Mi hoqi të gjitha në prani të babës, nënës, vëllaut,burrit dhe fëmijëve të mij. Fëmijët filluan të qajnë me të madhe, por aq u bënte atyre, dhe kryepolici më tërhoqi deri tek strehimorja e tyre e improvizuar që ishte në afërsi të rrugës. Më hodhën mbi tavolinë, mi lidhën duart për të, të cilën siç duket e kishin përgatitur enkas për t'i dhunuar femrat shqiptare. E di që pasi filloi të më ç'nderojë, me kokë i rashë tavolinës, kurse ata qeshnin e flisnin sikur të ishin në spektakël. Tërë këtë e shihnin edhe të afërmit e mi, e shihnin edhe qytetarët e tjerë dhe tërë kolona e gjatë që po lëvizte andej. Si në ëndërr më kujtohet kur i urdhëruan familjarët e mi të ecin. Edhe sot më tingëllon në kokë zëri i nënës sime, e cila nuk kishte dashur të vazhdojë pa mua. Edhe sot e kësaj dite nuk dihet se ku është. Më kujtohet se përveç dhunimit, më goditën disa herë me kondak në kokë. Nuk më kujtohet si, dhe kush më ka dërguar deri në Kukës, por e di se aty kam dëgjuar edhe shumë klithma, dhe shumë gjëmë, shumë thirrje për ndihmë nga shumë femra të tjera që i dhunuan. Në spitalin e Tiranës qëndrova e shtrirë 19 ditë. Gjashtë ditë me radhë më kishte qëndruar burri tek koka, e unë nuk e njihja. Nga goditja në kokë kisha harruar çdo gjë.Vetëm zëri i bijës sime 5 vjeçare që më thërriste e qante pse nuk i flisja, më nxorri nga ajo komë, që edhe mjekët u befasuan. Sot nuk kam fuqi të shkojë e të jetojë në vendin ku kam jetuar më herët me burrin dhe fëmijët. Nuk mund të kthehem as në vendlindjen time, sepse nuk kam fuqi. Më vjen turp për atë që më ka ndodhur. E kanë parë edhe qindra bashkëfshatarë të mi. Unë kam pasur fatin të më kuptojë burri, por jetoj me dy plagë që nuk do të më shërohen kurrë. Jetoj me plagën që ma morën nënën, dhe me plagën e dhunimit, që është më e rëndë se vdekja", - theksoi, në fund të rrëfimit, D.R. nga një fshat i Pejës

[Cia-Ferizaj]

nuk eshte mire me diskutu rreth kesaj teme.........mos hapni plage ju lutem

respekt: Une............

ju lutem ?

[uck_aksh]

Postimi origjinal është bërë nga Cia-Ferizaj

nuk eshte mire me diskutu rreth kesaj teme.........mos hapni plage ju lutem

respekt: Une............

ju lutem ?

Tragjedia qe i ka ndodh popullit ton kurr nuk duhet arruar
http://fr.youtube.com/watch?v=jsH_Jmjegbk

[uck_aksh]

http://fr.youtube.com/watch?v=SlEoqL2KA-o

[Fshatari]

Postimi origjinal është bërë nga Cia-Ferizaj

nuk eshte mire me diskutu rreth kesaj teme.........mos hapni plage ju lutem

respekt: Une............

ju lutem ?

Plagët mbetën të hapura për aq kohë sa nuk kurohen dhe për aq kohë sa kriminelët që i kanë shkaktuar(shkiet ose serbët e Kosovës e të serbisë...) nuk gjykohen, dënohen, ndëshkohen, e pse jo, edhe të vriten(duhet pastruar tokën e bekuar të Kosovës nga ky pleh euro-aziatik). Këtë pra duhet ta bëjnë shqiptarët, e të merren më pak me martesën e muhamedit afgan me një vajzë po ashtu afgane 11 vjeçare. Po kjo dukuri e martesave me vajza të mitura ka qenë gjithëmonë rregull te maxhupët e Kosovës e ballkanit, dhe ekziston te të gjithë popujt që kanë origjinë të përbashkët me jevgët: afgan, indian, e maxhup të të gjitha specieve që bredhin nëpër Evropë.

PS. Roli e misioni parësor i CIA-së është denoncimi i qartë e i fortë i kriminelve shkie që kanë përdhunuar e shkatërruar jetrat e mijëra vajzave të reja e më pak të reja në Kosovë e gjietiu nê hapsirat ish-jugosllave. Vetëm në këtë mënyrë mbyllen plagët.

"...mos hapni plage ju lutem..." : ky gjykim është stupid: plagët janë të hapura tani më. Autorët e tyre janë serbët, të gjithë, pa përjashtim...!

[xhon]

Rrëfime tronditëse!



DOSJA E DHUNIMIT: „VAJZAT E REJA, PAS AKTIT


BARBAR I ÇONIN NË SERBI“



Përmbajtja e lëndës:

· Strategji mizore për poshtërimin moral dhe shpirtëror të shqiptarëve,
· Po ku je o zot! Njëri më çnderonte mua e tjetri time bijë…,
· Plaga e Arbenitës dhe së motrës,
· Tragjedia mbi dëborë – çnderimi i vajzave 13 dhe 14 vjeçare!
· Neri kishte vdekur. Njëri nga katilët po e çnderonte edhe ashtu të vdekur!!!
· … njëri nga ata u sul mbi mua dhe përveç se më çnderonte, lëpinte gjakun tim, dhe u thoshte shokëve: “Ja unë po pi gjak shqiptari”
· Rrëfimi i vogëlushes nga Dukagjini: “I pari më dhunoi gjeneral Vujiçi në sy të milicëve…”


Shkruan: Luljeta SELIMI *

Strategji mizore për poshtërimin moral dhe shpirtëror


të shqiptarëve

“Pas dhunimit, vajzat e reja i transferonin në Serbi. Ushtarakët serbë kishin ngritur një infrastrukturë të tërë për të siguruar gjahun e seksit për taborët e Arkanit”. Kjo e vërtetë tronditëse që vjen nga rrëfimet e viktimave të barbarisë së shfrenuar serbe në Kosovë është një tragjedi më vete. Nuk mjaftoi për këto fatkeqe mizoria shtazarake e bishave monstruoze në vendlindje, por brishtësia dhe sensualiteti i tyre do të bëhej mall tregu për kabaretë dhe lokalet e seksit në Beograd e gjetkë në Serbinë e Milosheviçit. Në të gjitha dëshmitë e viktimave të dhunës seksuale në Kosovë, veçohet fakti që asnjë prej vajzave të çuara forcërisht në Serbi gjatë ditëve të luftës në Kosovës, nuk është rikthyer pranë familjes. Ka të dhëna se bashkë me përfundimin e operacioneve të NATO-s, që gjunjëzoi përfundimisht ushtrinë fashiste të Milosheviçit, pjesa më e madhe e tyre u zhdukën e u vranë në kushte misterioze. Gjithsesi, deri më sot, asnjë organizëm ndërkombëtar nuk është interesuar për të nisur hulumtimin rreth fatit të këtyre vajzave që kanë humbur pa adresë. Janë vetëm familjarët e tyre që rendin e rendin pa shpresë për të mësuar diçka për atë që ka ndodhur me to.

Po ku je o zot! Njëri më çnderonte mua e tjetri time bijë…

H. G., nga Prishtina duke fshirë lotët, me trupin që i dridhej si purtekë, duke shtrënguar duart dhe duke shikuar herë kah vajza e herë kah dritarja filloi rrëfimin e vet të dhembshëm:
“Prishtina gjatë bombardimeve për herë të parë po e përjetonte luftën. Kur filloi ushtria, policia dhe paramilitarët t’i nxirrnin njerëzit nga shtëpitë e tyre vetëm atëherë ua besova vatrave të luftës që ishte ndezur gjithandej Kosovës. Unë vetë, nuk ia kisha hapur askujt derën, dhe kur na nxorën jashtë s’kisha forcë të trokas askund. Dhe, nuk thuhet kot në popull se nuk ia beson kurrë i ngopuri të uriturit. Mbahesha si intelektuale dhe isha lidhur ngushtë me ata që ishin kundër luftës, sepse ishim mësuar që të tjerët të vriten në demonstrata, të tjerët të dalin në protesta, të tjerët të vuajnë e shpresonim se do të mund të fitonim në kurriz të të tjerëve! Kur na nxorën dhe dëbuan nga shtëpia, të parin morën tim shoq. Ndërkohë vajza filloi të qante me zë. Nga shtëpitë, kishin filluar të përzinin edhe fqinjët tanë. Pasi merrnin meshkujt, ne, femrat na dërguan në shkollën fillore “Naim Frashëri”. Bëheshim rreth 20 femra, kryesisht të reja. Dy që ishin mbi të 50 i vranë menjëherë! Natën e parë nuk erdhi askush, kurse të nesërmen në mëngjes erdhën dhe na zhveshën lakuriq të gjithave.

Dy vajza të reja i morën dhe ne nuk dinim asgjë çka po ndodhte. Ato nuk u kthyen kurrë më. Thanë se i çuan në Serbi, ku i priste banditi Arkan. Të nesërmen erdhën disa ushtarë dhe morën shtatë nga ato që u pëlqyen. Nuk e kuptoj se si nuk më plasi zemra kur më morën vajzën. E sollën pas pesë orësh të përgjakur fund e krye. E kishin dhunuar, ia kishin prerë trupin vende-vende. Mu afrua duke u dridhur dhe më tha me gjysmë zëri: “Nënë të lutem merr diçka dhe më bjerë në kokë që të vdes, që mos të ndjehem e poshtëruar, të lutem…”. Klitha e qava, por askush nuk mund të më ndihmonte. Dy ditë më vonë i morën edhe disa të tjera dhe nuk i kthyen më. Dhe ato pasi i përdhunuan barbarisht ja çuan dhuratë Arkanit në Serbi. Të nesërmen më morën bashkë me vajzën. Njëri më çnderonte mua e tjetri time bijë. O Zot! Çfarë bishash pa shpirt! Nuk më kujtohet çka ndodhte me mua kisha hallin e vajzës, kur provova t’i mëshoj njërit, më la, nuk më çnderonte më, por më lidhi dhe filloi të m’i hiqte thonjtë me pincën e rrymës. Vajzën time e kthyen në dhomën ku na kishin lënë, kurse mua më detyronin t’i shikoja të gjitha femrat që po i dhunonin me radhë.

E di se ishin më shumë se njëzet. Kaluan disa ditë e unë qëndroja e lidhur dhe pa futur gjë në gojë, madje as ujë. Disa ditë më vonë më hodhën në një bodrum bashkë me gjashtë gra të tjera të moshës sime, kurse vajzat e reja i çnderonin çdo ditë. Veç zoti e di sa kam qarë e bërtitur për atë që shikoja me sy! Detyrohesha t’i shikoja përpëlitjet e trupave të njomë, vajet, klithjet dhe britmat e tyre plot dhembje, por nuk mund të bëja gjë!
- Kush thotë se njeriu çmendet nga tmerri?
- Kush thotë se njeriu vdes nga dhembja?
Tmerr dhe dhimbje më të madhe nuk më kishte shkuar në mëndje se do të provoja ndonjëherë, por ja që mbeta gjallë.




( Ky shkrim është shkëputur nga Libri në dorëshkrim “Lulja në mes hekurave” të autorit Riza Lahi, që pritet të botohet shumë shpejt )