Enver Hoxha

[aroza]

http://www.youtube.com/watch?v=RXcbnJwZ6zY

[aroza]

http://www.youtube.com/watch?v=jVS8fCc541I

[Dardani_K1]

Ja disa shkrime per Enver Hoxhen Lexoni dhe shifni qfare maskarai ashte kanen deri qe edhe nipin e vet me shok e ka vra dhe ja ka kputen Koken.

Enver Hoxha i preu kokën nipit ballist, Abaz Omari

Eni

Shqiptar
(10/26/00 3:50:11 pm)
Reply Enver Hoxha i preu kokën nipit ballist, Abaz Omari
--------------------------------------------------------------------------------
Materiali eshte shkeputur nga gazeta shqiptare
----------------------------------------------
Në 1993-in, eshtrat e tij u gjetën pa kafkën në periferi të
Beratit, njeriu që bëri krimin dëshmon: "Kisha urdhër"
Diku në rrethinat e Beratit, në verën e vitit 1993, një grup familjarësh arritën të gjejnë vendndodhjen e një varri të përbashkët, ku
në korrikun e vitit 1945, ishin pushkatuar dhe groposur pesë kundërshtarë të komunizmit. Mbasi u gjendë vendndodhja e varrit të
humbur për gjysëm shekulli, filluan gërmimet dhe eshtrat e të pestëve filluan të konturohen pak e nga pak. Por, tek pesë skeletet e
gjetura mungonin krejtësisht kafkat e kokës.
Të nesërmen e asaj dite, nga gërmimet e tjera, rreth gropës së madhe, disa metra larg saj u gjetën dhe kafkat që mungonin nga
skeletet. Kush ishin ata të pestë dhe pse ishin pushkatuar? Përse eshtrat e trupave gjendeshin në një gropë të përbashkët dhe
kokat e tyre të prera më tej? Pas ekzaminimeve të bëra, nga të afërmit u zbulua se midis tyre ishte dhe Abaz Omari. Ky ish avokat
i njohur, ishte nipi i numrit Një të Shqipërisë komuniste, Enver Hoxhës (djali i vajzës së xhaxhait) dhe katër të tjerët shokë dhe
bashkpuntorë të tij.
Kush ishte Abaz Omari?
Abaz Omari kishte lindur në qytetin e Gjirokstrës në vitin 1906 dhe fëmijria e tij kishte kaluar tek shtëpia e Hoxhatëve, pranë
gjy@#%$ të tij Hysen Hoxhës. Në këtë shtëpi të madhe Abazi i vogël luante me shokun dhe kushëririn e tij Enver Hoxhën që ishte
vetëm dy vjet më i vogël nga ai. Ai në fillim shkoi në shkollë aty në qytetin e lindjes së bashku me Enverin, për të vazhduar më tej
mësimet në Leçe të Italisë. Pas kthimit nga Italia, Abazi dërgohet nga familja për të vazhduar mësimet në Liceun Francez të Korçës
dhe pasi e mbaron shkëlqyeshëm atë, fiton një të drejtë studimi për në Paris dhe Grenobël të Francës. Abazi pasi u diplomua në
shkencat Juridike në Montpelje në vitin 1939, kthehet në Paris ku studjoi dhe mori leksione në një kurs të gjatë për Histori Arti
pranë Akademisë së Arteve të Bukura të këtij qyteti. Gjatë atyre viteve të qëndrimit në Paris, Abazit i erdhi në dhomën ku banonte,
kushëriri i tij Enver Hoxha i cili kishte qenë për studime në Montpelje. Abazi me Enverin përveç shkollës fillore në Gjirokastër, kishin
studjuar bashkë dhe në Korçë në Liceun Francez. Arsyeja e vajtjes së Enverit për tek Abazi në Paris, ishte sepse në Montpelje ku
kishte studjuar për gjashtë muaj, qeveria shqiptare ja kishte prerë bursën pasi ai nuk kishte mundur të shlyente dot asnjë provim.
Abazi e mbajti Enverin për disa muaj në dhomën e tij, ku të dy jetonin vetëm me kursimet që ai kishte lënë mënjanë gjatë atyre
viteve që studjonte në Paris. Lidhur me këtë gjë në kujtimet e tija vite më vonë Enver Hoxha do të shkruante:"…Pasi kishim ngelur
në një gjendje të vajtueshme bashkë me kushëririn tim Abaz Omarin, shkonim në restorante kineze të Parisit dhe hanim vetëm
pilaf." Duke parë gjendjen e keqe financiare në të cilën kishte ngelur Enveri pas prerjes së bursës, Abazi për ta ndihmuar sadopak,
ndërhyri tek Eqerem Libohova, (Ambasadori i Mbretërisë shqiptare në Francë) që ishte miku i ngushtë i Bahri Omarit. Ambasadori
shqiptar Libohova e rregulloi studentin gjirokastrit Enver Hoxhën, që të fillonte punë si sekretar i Konsullit të Nderit të Shqipërisë
në Bruksel. Konsulli që ishte një milioner hebre-belg, e mbajti Enverin për disa muaj në punë dhe më pas e përzuri. Pas kësaj
Enveri i ngelur pa asnjë mjet jetese në gjendje të mjerueshme, si ngeli gjë tjetër veçse të kthehej në Shqipëri.
eri në Fier për të eleminuar Abazin
Në vitin 1939 pasi Abaz Omari përfundoi studimet dhe u diplomua në Francë, u kthye në Shqipëri ku filloi punë si Jurist në
Ministrinë e Financave. Pasi punoi për disa muaj në Tiranë, ai u kthye në qytetin e Fierit ku ishte vendosur familja e tij pas
shpërnguljes nga Gjirokastëra. Me të vendosur në këtë qytet, Abazi u lidhë me disa nga intelektualët e njohur antifashistë që kishin
filluar të grupoheshin. Lidhur me këtë Veli Frashëri përkthyesi (anglishtes) i Mithat Frashërit në kujtimet e tija dëshmon:"Në
shtëpinë e Abaz Omarit në Fier, ne formuam grupin e rezistencës kundër pushtuesëve italianë që në vitin 1939. Në këtë grup,
përveç Abazit bënin pjesë dhe Myzafer Trebeshina, Tefik Cfiri e ndonjë tjetër. Grupimi ynë i rezistencës kishte ide dhe program
social-demokrat dhe më vonë ne u bashkuam me grupin e Vlorës që drejtohej nga Skënder Muço". Pas formimit të Grupit të
Rezistencës në qytetin e Fierit, me iniciativën direkte të Abazit u krijua çeta e parë antifashiste e Mallakastrës e përbërë prej 7-8
vetësh. Veli Frashëri, Abaz Omari dhe Nexhat Peshkëpia, (burri i motrës së Abazit) në vitin 1942 u lidhën dhe me Skënder Muçon
në Vlorë dhe formuan një grupim social-demokrat që një vit më vonë në 1943-in arritën ta kristalizonin si parti. Asokohe ata
nxorrën në Fier dhe numrat e parë të gazetës së tyre "Zëri i Lirisë" të cilën e drejtonte intelektualja e njohur Musine Kokalari (ishte
lauruar në Romë për Filozofi) ku shkruanin Prof. Jusuf Luzaj, Abaz Omari, Skënder Muço etj. Në shtatorin e vitit 1943, Enver Hoxha
u nis për në qytetin e Vlorës. Qëllimi i atij udhëtimi sipas kujtimeve të mëvonëshme të Hoxhës, ishte "likujdimi i grupit franksionist
të Xhepit e Qorrit" Anastas Lulës dhe Sadik Premtes në qarkorin e partisë së Vlorës. Gjatë atij udhëtimi për në Vlorë, Enver Hoxha
qëndroi disa ditë në qytetin e Fierit duke u strehuar në shtëpinë e Llaz Sukut. Gjatë atyre ditëve në shtëpinë e Sukut, Enver Hoxha
u informua rregullisht për të gjithë veprimtarinë e Abaz Omarit dhe grupimit social-demokrat që vepronte në atë qytet.
Dëshmitarë të asaj kohe pretendojnë se atëhere ka pasur dhe një plan të inicuar nga Enver Hoxha për eleminimin e Abaz Omarit.

Lidhur me këtë gjë, Mërkur Omari vëllai i Abazit (partizan, ish ekonomist i lartë i internuar për vite në fshatrat e Lushnjes)

[Dardani_K1]

dëshmon: Në shtëpinë e Llaz Sukut ku ishte strehuar, Enveri thërriti Rakip Kryeziun një gjirokastrit shumë i varfër që ishte
komandant i Njesiteve Guerile të Fierit, të cilit i parashtroi planin e eleminimit të Abazit duke i thënë se ajo ishte "porosi e
udhëheqjes së partisë". Në mbremjen e asaj dite teksa po rrija para shtëpisë më thërriti Rakip Kryeziu dhe më tha që të shkoja në
shtëpinë e tij se do të më jepte një porosi për Abazin. Unë pa dyshuar e ndoqa prapa dhe kur shkuam në dhomën e tij, ai së
bashku me një tjetër që ishte aty, më thanë që atë darkë ta lija portën e shtëpisë të hapur pa çelës, pasi ata do vinin për ta marrë
Abazin për një problem që kishin. "Të japim fjalën e komunistit se Abazit nuk i bëjmë asgjë", më thanë ata. Unë kisha ngelur i
shtangur dhe nuk pranoja, kurse Rakipi më kërcënonte me një revole që kishte në dorë dhe më thoshte se po ta bisedoja me njeri
atë gjë, isha i dënuar me vdekje. Unë portën nul e lashë të hapur dhe nga frika atë natë nuk i thashë gjë Abazit. Të nesërmen i
tregova gjithshka dhe ai mori masa për tu mbrojtur. Pas tre ditësh ata e kuptuan se unë i kisha treguar Abazit dhe na dërguan fjalë
se ishim të dënuar nga partia me vdekje të dy. Pas dështimit të këtij plani, për rrëmbimin dhe ekzekutimin e Abazit, Enver Hoxha
mori masa që gjithshka të mbetej e fshehtë. I vetmi njeri që mund ta dekonspironte atë aksion ishte Rakip Kryeziu, i cili ato ditë u
rrethua në një shtëpi në periferi të Fierit nga forcat balliste të Bajrush Kosovës dhe u vra prej tyre si shkak për aksionin e
rrëmbimit të Abazit."
Enver, incidenti në shtëpinë e Omarit
Në kohën që Enveri qëndroi në Fier për të eleminuar Abazin, lidhjet me të i kishte ndërpreë që pas ardhjes nga Franca. Në fakt për
herë të fundit ata ishin takuar në Tiranë në shtëpinë e Bahri Omarit aty nga fundi i viti 1941.Lidhur me këtë takim në librin e tij
"Kur hidheshin themelet" Enver Hoxha dëshmon:" Jam zënë keq njëherë me Abaz Omarin, një kushëririn e Bahriut nga i ati, por
dhe i yni sepse xhaxhai im Hysen Hoxha e kishte nip (djalin e vajzës) Njiheshim që fëmijë, kur ishim të rinj vinte shpesh në
shtëpinë tonë. Edhe ai kishte bërë Liceun e Korçës dhe kishte vajtur në Paris, por pasi kishte qëndruar nja katër vjet me paratë e
babait që e kishte pronar të madh tokash dhe tregtar të madh në Fier, ishte kthyer pa diplomë në Shqipëri dhe ca kohë ushtroi
zanatin e të jatit. Më vonë ai mori një grua me prikë (pasuri) të madhe dhe me të hollat e saj u kthye në Francë e mori diplomën
në Drejtësi dhe erdhi e u bë avokat. Kisha kohë që nuk isha pjekur me të, sa një ditë pas pushimit e gjeta tek motra ime Fahrija. U
puthëm e u ngalasëm dhe e urova e pas bisedave të zakonëshme filluam ato politike. Mbaja mënd se dikur Abazi shfaqej si
antifeudal demokrat i majtë. Por ç` të shihja, kur fola për luftën, për domosdoshmërinë e saj, na doli se Abazi nga i majtë na ishte
bërë i djathtë, nga demokrat na ishte bërë një mbrojtës i madh i të pasurve, me një fjalë kishte ndërruar lëkurën. U grindëm e
kushedi se si do të kishte mbaruar grindja, po të mos kishte ndërhyrë në mes motra ime Fahrija. Më nuk e pashë këtë njeri që u bë
një qen zinxhiri i Ali Beut (Këlcyrës) e u bë ballist e bashkpuntor i gjermanëve". Por sot pas kaq vitesh njerëz të afërt të Enver
Hoxhës japin version tjetër nga ai episod që shkruan ai. Këtë gjë e konfirmon dhe Mërkuri vëllai i Abazit. Në atë darkë Bahriu
kishte ftuar dhe Nexhat Peshkëpinë dhe Abazin. Gjatë darkës Enveri filloi të bënte propagandë komuniste dhe ende pa mbaruar
fjalën, Abazi i kthehet atij:" Si s` të vjen zor që flet në këtë mënyrë, ti je përzier më një grup aventurierësh antishqiptarë e
vagabondë, që kudo që shkoni bëni propagandë bolshevike". I prekur rëndë nga fjalæët e Abazit, Enveri nxehet keq dhe i` a
kthen:" Kur të fitojë Stalini, ne komunistët do t`iua presim kokën ju mutistëve". Fjalët që tha Enveri i shoqëroi dhe me xheste të
duarëve. Pas kësaj, Abazi mori një pjatë dhe qëlloi drejt Enverit i cili largoi kokën dhe pjata u thye në mur. Darka u prish dhe
Nexhat Peshkëpia e mori me vete Enverin në shtëpinë e tij për të mbyllur sherrin. Ky ishte dhe takimi i fundit që patën dy
kushërinjtë, të cilët ndonëse ishin rritër në një shtëpi, kishin mësuar në të njejtat shkolla, kishin ndjekur drejtime të ndryshme në
jetë.
Enveri: Ekzekutoheni
Në fillimin e vitit 1944, Abazi vjen në Tiranë dhe në një takim që Balli Kombëtar bëri me intelektualët e Tiranës në Kinema
"Kosova" , pas Abaz Ermenjit e mori fjalën dhe ai ku midis të tjerave tha:"Nëse komunizmi vjen në vatrat tona, meritë e tij do të
jetë mjerimi dhe për popullin uria. Njerzit do të vihen në rresht për një copë bukë. Kam jetuar shumë vjet në Francë. Atje librat për
komunizmin mbeten rrugëve se nuk i lexon njeri. Këtu njerzit të gënjyer nga disa aventurierë po përkrahin komunistët. Ata do të
kujtojnë Siberinë ruse me kampet e përqëndrimit që do hapin" Në vjeshtën e 1944-ës kur komunistët ishin afër triumfit, shumë
nacionalistë u grupuan në Shijak për tu larguar me anë te detit nga Shqipëria. Në një takim të madh që u mbajt atje, Abazi ju bëri
thirrje atyre që të mos largoheshin, por ta vazhdonin luftën deri në fund. Pak ditë pas atij takimi Omari arrestohet nga partizanët
në Shijak së bashku me shokun e tij Qazim Shehun të cilët i sjellin në Tiranë në një shtëpi që ishte kthyer si burg pranë rrugës
"Qemal Stafa". Pasi u mbajt për tre muaj aty, Abazi u dërgua në Berat për të dalë në gjygj. Një muaj pas arrestimit, motra e tij
Ferro, (gruaja e Nexhat Peshkëpisë) bashkë me vëllanë e vogël Mërkurin, shkuan dhe trokitën në shtëpinë ë Enver Hoxhës (vila e
Shefqet Vërlacit) i cili pasi u lajmërua në telefon i ftoi të hynin brenda. Pasi ata hynë në shtëpi, Enveri që po hante bukë i priti
shumë ftohtë. Ferro me Mërkurin duke parë atë situatë nuk e hapën fare muhabetin e Abazit. Enveri rëndë rëndë ju drejtua
Mërkurit:"Hë mor ballist, si i ke punët sikur ta kam lexuar emrin në gazetë?" Mërkuri ngeli i habitur e nuk dinte se ti përgjigjej (në
fakt Mërkuri kishte qenë partizan). Në atë kohë në shtëpi hyri Nako Spiro dhe Enveri u largua bashkë me të pa i përshëndetur dy
kushërinjtë. Pas disa ditësh Ferro shkoi dhe njëherë tek shtëpia Enverit i cili ja preu shkurt:"Abazin ne do ta dënojmë, se nesër
mund të vritet djali yt". Ferro u largua nga ajo shtëpi pa e kuptuar kurrë kuptimin e atyre fjalëve fatale që i tha kushëriri i saj dhe

njëkohësisht Kryetari i shtetit Shqiptar, i cili i kishte arrestuar vëllanë dhe priste ta ekzekutonte.

[Dardani_K1]

Sipas fjalës që i tha kushërirës Ferros, për vëllanë e saj, më 7 korrik 1945 gjashtë muaj më vonë, Enver Hoxha do e mbante
"premtimin". Në një radiogram, dërguar Gjykatës Ushtarake të Korpusit të IV-të në Berat ai shkruante:" Në përgjigjie të shkresës
suaj nr.140. dt.7.VI.1945 aprovohet dënimi me vdekje i Abaz Omarit me shokë. Na lajmëroni datën e ekzekutimit". Komandanti i
Përgjithshëm Gjeneral-kolonel Enver Hoxha. Pas pak ditësh ajo Gjykatë Ushtarake me Prokuror M.Bllaci. e gjygjtar M. Karafili, F.
Bedeni e N. Lekdushi, sipas porosisë së Komandantit zbatuan detyrën. Pas pushkatimit një dorë e stërvitur (K.D. nga Kallarati i
Vlorës) me një sëpatë të rëndë ju preu kokat duke i groposur në një gropë të veçantë pak më larg trupave. Vetëm 48 vjet më vonë

ai njeri do të pohonte :" Kisha urdhër, po të mos j`ua prisja unë, bashkë me kokat e tyre do shkonte dhe e imja".

[Dardani_K1]

Ushtaraket e ekzekutuar nga Hoxha

(7/10/01 9:32:32 pm)
Reply Ushtaraket e ekzekutuar nga Hoxha
--------------------------------------------------------------------------------
Ja lista e ushtarakëve të lartë që eleminoi Enveri
Nga 13 antarët e Shtabit të Përgjithshëm, vetëm Myslym Peza dhe Haxhi Lleshi i shpëtuan dorës së hekurt të Hoxhës.
Mustafa Gjinishi, Koci Xoxe, Dali Ndreu, Liri Gega, Nako Spiro dhe Baba Faja u ekzekutuan, Abaz Kupi u arratis,
kurse Bedri Spahiu, Spiro Mojsiu dhe Ramadan Çitaku u burgosën e u persekutuan
Sipas një vendimi të K.Q. të PKSH-së, më 4 korrik të vitit 1943 në fshatin Labinot të Elbasanit u mblodh Këshilli i
Përgjithshëm Nacional-Çlirimtar i cili vendosi që të krijohej Shtabi i Përgjithshëm i Ushtrisë Nacional-Çlirimtare, që
do të përbëhej prej 13 vetash.
Sipas këtij vendimi më datën 5 korrik u zhvillua mbledhja e parë e Shtabit të Përgjithshëm ku komandant i tij u
zgjodh Major Spiro Mojsiu dhe komisar Politik Enver Hoxha. Më 11 Korrik Këshilli i Përgjithshëm Nac-Çlirim. me
anë të një proklamate njoftoi publikisht me anë të trakteve se ishte krijuar Shtabi i Përgjithshëm i Ushtrisë partizane.
Po kush ishin antarët e këtij Shtabi dhe cili ishte fati i tyre i mëvonshëm. Pas major Spiro Mojsiut që kishte qënë
ushtarak i karrierës që nga koha e monarkisë e që u zgjodh komandant i këtij Shtabi dhe Enver Hoxhës që u zgjodh
në postin e komisarit politik, antarët e tjerë ishin Abaz Kupi, Dali Ndreu, Myslym Peza, Liri Gega, Mustafa Gjinishi,
Koci Xoxe, Haxhi Lleshi, Baba Faja Martaneshi, Bedri Spahiu, Ramadan Çitaku dhe Nako Spiro. Nga të 13 antarët e
Shtabit të Përgjithshëm, përveç komandantit major Spiro Mojsiut, vetëm Bedri Spahiu kishte qenë ushtarak i karrierës
në vitet e Monarkisë dhe Dali Ndreu i cili kishte studjuar në një shkollë ushtarake në Itali. Po kështu edhe Abaz Kupi
kishte shërbyer në armën e xhandarmërisë gjatë kohës së Zogut me gradën e majorit. Të gjithë antarët e tjerë të
Shtabit nuk kishin asnjë lidhje me anën ushtarake.
Goditja ndaj antarëve të Shtabit
Nga antarët e Shtabit të Përgjithshëm përveç Myslym Pezës dhe Haxhi Lleshit që i shpëtuan dorës së hekurt të Enver
Hoxhës, ( i cili pas Kongresit të Përmetit u shpall dhe Komandant i Përgjithshëm i Ushtrisë Nac-Çlirim. me gradën
Gjeneral-Kolonel) pothuajse të gjithë të tjerët u eleminuan apo u ekzekutuan me urdhër direkt të tij gjatë luftës dhe
pas saj. Përveç antarëve të Shtabit që nga koha e luftës dhe më pas. Enveri goditi dhe elemninoi fizikisht pjesën më të
madhe të komandantëve dhe komisarëve të çetave, batalioneve, divizioneve dhe brigadave partizane, që udhëhoqën
luftën partizane. I pari antar i Shtabit të Përgjithshëm që u godit nga Enver Hoxha, ishte Mustafa Gjinishi. Gjinishi
ndonëse bënte pjesë në Shtab, më tepër se sa komunist, ai ishte një nacionalist i kulluar që kishte lidhje me pjesën më
të madhe të nacionalistëve shqiptarë që drejtonin çetat antifashiste. Sipas kujtimeve të vetë Enver Hoxhës, ai
dyshonte tek Gjinishi se ai ishte agjent i anglezëve. Për këtë arsye Enveri urdhëroi dhe eleminimin e tij të cilin e
zbatoi Liri Gega. Lidhur me ekzekutimin e Gjinishit, ka dëshmuar për "Gazetën" Shyqëri Këllezi ish roja personale i
Enver Hoxhës gjatë luftës dhe më pas antar i K.Q. të PPSH-së. Këllezi që pas krijimit të Shtabit ka pasur edhe
detyrën e komandantit të rojeve të këtij shtabi, ka pohuar:" Ndodhesha pranë Shtabit të Përgjithshëm në zonën e
Korçës. Enveri me Miladinin ishin ulur pranë radistit që po jepte dhe po merrte me radio. Pas pak ata të dy u çuan në
këmbë dhe duke u përqafuar filluan të ngrinin në krah njëri-tjetrin. Pastaj ata dhanë urdhër që i gjithë Shtabi dhe rojet
e tij të rreshtoheshim përpara çadrës. Aty Enveri njoftoi se gjatë një aksioni në fshatrat e Peshkopisë, ishte vrarë
antari i Shtabit shoku Mustafa Gjinishi dhe për nder të tij ne mbajtëm një minutë zi". Mbas vrasjes së Gjinishit
goditja e Enver Hoxhës filloi ndaj disa komandantëve dhe komisarëve të çetave nacionaliste dhe atyre partizane.
Krisja e parë në mes Enver Hoxhës dhe antarëve të Shtabit, ndodhi me largimin e nacionalistit Abaz Kupi i cili nuk
ishte dakort me politikën që po ndiqte Enveri. Të parët që u ekzekutuan me urdhër direkt të Enver Hoxhës, ishin

komandanti dhe komisari i çetës plakë të Vlorës Neki Ymeri me pseudonimin Vangjo dhe Xhemil Çakërri (Milo).

[Dardani_K1]

Ekzekutimi i tyre erdhi për arsye se ata nuk kishin zbatuar urdhërin e Enver Hoxhës për ekzekutimin e Sadik Premtes
një nga themeluesit e PKSH-së, që ishte caktuar në çetën e Vlorës të cilin Enveri e cilësonte si franksionist së bashku
me Anasatas Lulën. Anastasi pas urdhërit të Enverit u ekzekutua nga një grup partizanësh të Beratit, kurse Sadik
Premtja arriti që t` i shpëtonte pritës që ju ngrit. Neki Ymeri dhe Xhemil Çakërri jo vetëm që nuk zbatuan urdhërin
për ekzekutimin e Sadik Premtes, por ata ishin dhe mbështetës kryesor të tij. Kjo ishte dhe arsyeja që Enveri urdhëroi
ekzekutimin e tyre i cili ju ngarkua Liri Gegës e cila e zbatoi atë me anë të disa partizanë të Brigadës së parë të
Mehmet Shehut. Kjo gjë u bë pasi Dushan Mugosha dhe Liri Gega i thërritën ata për bisedime në një fshat të
Mallakastrës.
Eleminimi i antarëve të Shtabit, 1944-1949
Eleminimi i antarëve të Shtabit që filloi me Mustafa Gjinishin gjë gjatë luftës, vazhdoi më pas edhe pas luftës. Kështu
pas zgjedhjeve të 2 dhjetorit të vitit 1945, Enveri projektoi për të eleminuar disa ushtarakë që nuk ishin dakort me
vijën e hekurt që po zbatonte ai. Pasi Enveri mbaroi punë me ushtarakët e lartë që kishin drejtuar Ushtrinë Kombëtare
shqiptare gjatë kohës së Monarkisë, duke pushkatuar gjeneralët Gustav Mirdash, Aqif Përmeti si dhe disa pasues të
tyre, ai ju drejtua ushtarakëve madhorë të ushtrisë së tij. Në vitin 1946 Enver Hoxha liroi nga detyra e Shefit të
Shtatmadhorisë Gjeneral-major Spiro Mojsiun duke e nxjerrë atë në pension në moshën 47 vjeç. Kjo gjë erdhi pasi
Mojsiu kundërshtoi ardhjen e specialistëve ushtarakë jugosllavë në ushtrinë shqiptare, që sipas tij nuk kishin ç` tju
mësonin ushtarakëve shqiptarë. " Kaçakë ne, kaçakë ata. Çfarë do mësojmë ne prej tyre", i tha Mojsiu Enver Hoxhës.
Pas kësaj Tito i sugjeroi Enverit se nuk mund të drejtonte ushtrinë shqiptare një ushtarak i monarkisë së Zogut. Më
pas Mojsiu u caktua Komandant i Garnizonit të Tiranës dhe në detyra të tjera me forcat vullnetare duke u abandonuar
krejtësisht. Pas Mojsiut me akuza si agjentë të anglo-amerikanëve dhe tradhëtarë të Frontit, Enver Hoxha dha urdhër
për arrestimin e kolonel Mestan Ujanikut, (Komandantit të së parës çetë partizane në Shqipëri dhe Komandant e
deputet i Qarkut të Beratit). kolonel Islam Radovickës (Komandant i Zonës së Parë Operative Vlorë-Gjirokastër) dhe
kolonel Zenel Shehut, komandantit të partizanëve të Tepelenës që kishte finacuar luftën me paratë e shtëpisë së tij
dhe kolonel Rexho Plakut një nga udhëheqësit legjendarë të çetave të zonës së Çamërisë. Të tre të parët u pushkatuan
kurse Rexho Plaku dhe disa ushtarakë të tjerë pasues të tyre si Nexhmi Ballka etj ju nënshtruan burgimeve të gjata.
Në atë kohë u arrestua dhe u burgos edhe kolonel Kadri Hoxha ish Komandant i Qarkut të Elbasanit dhe përfaqsues i
Shqipërisë në Shtabin e Forcave Aletate në Itali. Kadri Hoxha vuajti burgime të gjata deri në 1990-ën. Një nga
viktimat e Enver Hoxhës, ishte dhe nacionalisti Baba Faja Martaneshi, i cili me urdhër të tij shkoi në Kryegjyshatën
Botërore të Bektashinjëve për t` i kërkuar Kryegjyshit të saj statutin e asaj kryegjyshate sipas porosisë së Enverit.
Kryegjyshi bektashi nuk e pranoi atë gjë dhe vrau Baba Fajën dhe veten brenda në Kryegjyshatë. Një nga antarët e
tjerë të Shtabit që u eleminua si rezultat i presioneve direkte të Enverit, ishte Nako Spiro. Nako vrau veten në zyrën e
tij, pasi Enveri e akuzoi atë si të shitur tek jugosllavët. Pas Nako Spiros, nga ish antarët e Shtabit të Përgjithshëm u
eleminua Ramadan Çitaku.Çitaku me pseudonimin Baca pas ardhjes në Shqipëri nga detyra e ambasadorit në
Beograd, u caktua në detyra dytësore dhe i persekutuar jetoi deri në vitin 1989. Të rrallë ishin ata persona që e dinin
se Çitaku ishte gjallë dhe jetoi në Tiranë deri në atë kohë. Në atë periudhë u elemniuan nga ushtria dhe u internuan
Gjeneral-majorët Tahir Kadare ish komandant i Brigadës së gjashtë partizane e Komisar i Divizionit të Parë dhe
Nexhip Vinçani zv / shef i Shtatmadhorisë. Goditjen më ta madhe ndaj ushtarakëve të lartë Enver Hoxha e filloi në
prag të Kongresit të parë të PKSH-së. Asokohe dhe më pas gjatë vitit 1949 Enver Hoxha goditi bashkpuntorin e tij
më të afërt Gjeneral-leitnant Koci Xoxen.
(vijon nesër)
Komandantët dhe Komisarët që u pushkatuan dhe u burgosën
Brigada e I-rë

Komandant Komisar

[Dardani_K1]

2. Muhamet Prodani (i burgosur) 2. Arif Hasko (i burgosur)
Brigada e 2-të
Komandant Komisar
1. Beqir Balluku (i pushkatuar) 1. Vasil Konomi
Brigada e 3-të
Komandant Komisar
1. Hulusi Spahiu (i burgosur) 1. Shahin Ruka
2. Saliko Sulo 2. Osman Sinani ( i dënuar)
3. Muzafer Spaho ( i dënuar)
Brigada e 4-ët
Komandant Komisar
1. Nexhip Vinçani (i persekutuar) 1. Pëllumb Dishnica (i burgosur)
2. Zija Kambo
Brigada e 5-të
Komandant Komisar
1. Abaz Shehu 1. Hysni Kapo
2. Shefqet Peçi 2. Hito Çako ( i pushkatuar)
3. Bendo Asllani
Brigada e 6-të
Komandant Komisar
1. Tahir Kadare 1. Mustafa Matohiti
2. Jaho Gjoliku 2. Haki Toska
3. Sotir Filto 3. Xhule Çiraku
Brigada e 7-të
Komandant Komisar
1. Gjin Marku (vdekur në burg) 1. Kadri Hoxha (i burgosur)
2. Musa Daci 2. Qazim Kapisyzi
Brigada e 8-të
Komandant Komisar
1. Hasaf Dragoti 1. Qazim Kondi
2. Feti Smokthina 2. Minella Bulku
3. Rasim Bazo
Brigada e 9-të
Komandant Komisar
1. Irakli Bozo 1. Mihallaq Ziçishti (i burgosur)
Brigada e 10-të
Komandant Komisar
1. Njazi Çepani 1. Kahreman Ylli
Brigada e 11-të
Komandant Komisar
1. Mevlan Dervishi 1. Halil Pulaj
Brigada e 12-të
Komandant Komisar
1. Refat Bajrami 1. Qemal Klosi
2. Rahman Parllaku (i burgosur)
Brigada e 14-të
Komandant Komisar
1.Gjon Banushi 1. Gafur Çuçi
Brigada e 15-të
Komandant Komisar
1. Teki Kolaneci 1. Shahin Ruka
Brigada e 16-të
Komandant Komisar
1. Spiro Bakalli 1. Avdyl Këllezi (i pushkatuar)
2. Rrahman Uruçi (i burgosur) 2. Tajar Grepcka
3. Nikollaq Sallabanda (i dënuar)
Brigada e 17-të
Komandant Komisar
1. Gjeli Argjiri ( i vetvrarë) 1. Qamil Guranjaku
Brigada e 18-të
Komandant Komisar
1. Esat Ndreu ( i burgosur) 1.Miço Kallamata
2. Petrit Dume (i pushkatuar)
Brigada e 19-të
Komandant Komisar
1. Thoma Xhixha 1. Vango Mitrojorgji (i dënuar)
Brigada e 20-të
Komandant Komisar
1. Riza Kodheli 1. Misto Treska
Brigada e 22-të
Komandant Komisar
1. Sali Verdha 1. Tonin Jakova
1.Rexhep Zyma 2. Nimet Ymeri
2.Neshat Hysi
Brigada e 23-të
Komandant Komisar
1. Hamit Keçi (i burgosur) 1. Xhavit Qesja ( i burgosur)
2. Haxhi Seseri ( i dënuar) 2. Mërkur Çela ( i dënuar)
Brigada e 24-të
Komandant Komisar
1.Ndreko Rino 1. Abedin Shehu ( i burgosur)
Brigada e 25-të
Komandant Komisar
1. Veli Niman Doçi ( i ekzekutuar) 1. Nuri Arapi
Brigada e 27-të
Komandant Komisar
1. Sadik Bekteshi (i burgosur) 1. Tajar Grepcka
(Shënim: Brigada 13, 21 dhe 26 nuk ka pasur)
gazetari>> Dashnor Kaloçi
burimuji
Anetar i ri
Posts: 49
(7/12/01 8:41:23 am)

[Dardani_K1]

“ J u tregoj pemën e familjes të Enver Hoxhës”

Intervista/ Flet studiuesi dhe historiani Mexhit Kokalari
Armand jonuzi
Deri më sot kemi njohur vetëm një pjesë të jetës së Enver Hoxhës, atë që lidhet me aktivitetin politik. Por burimet
arkivore si dhe të dhëna të tjera na sjellin në duar atë që quhet gjeneza dhe bekgraund-i i familjes së tij. "Tirana
Observer" boton për herë të parë pemën gjenealogjike të Enver Hoxhës. Kush ishin paraardhësit e tij, i ati, Halili dhe
e ëma Gjyle, por edhe pasardhësit. Në një intervistë, Mexhit Kokalari rrëfen se si e zbuloi këtë dokument tepër të
rrallë si dhe më të rëndësishmen si u konvertuan të parët e Enverit nga katolikë në myslimanë.
Si e zbulove pemën e gjenealogjike të familjes së Enver Hoxhës?
Unë, si gjirokastrit, jam nga lagja Palorto e qytetit të Gjirokastrës. Në vijë të drejtë shtëpia ime me atë të Enver
Hoxhës mund të jetë rreth 200 metra. Pavarësisht se jam jurist, prej kohësh jam marrë edhe me studime historike.
Këtë e kam bërë për të nxjerrë historinë ashtu siç është. Unë kam shkruar shumë libra me tema historike. Midis
dokumenteve arkivore që kam studiuar, kam zbuluar edhe historikun e qytetit të lashtë të Gjirokastrës.
Unë këtë gjë e kam zbuluar nga një dokument që e kemi trashëguar nga xhaxhai i Enver Hoxhës, Hysen Hoxha.
Dokumenti ishte i shkruar në turqisht, madje më vonë në atë dokument ai kishte shtuar edhe anëtarët më të rinj të
familjes. Në bazë të atij dokumenti dilte se i pari i fisit të tyre të dikurshëm ishte Kolë Gjoni. Xhaxhai i Enver
Hoxhës, Hyseni e kishte përkthyer atë nga turqishtja në shqip dhe e kishte bërë në disa kopje. Pesë nga këto kopje ai
ua kishte shpërndarë disa miqve dhe fqinjëve të tij, ndër të cilët bënte pjesë edhe familja ime. Me pak fjalë kjo ishte
arsyeja se si unë zbulova pemën e gjenealogjike së familjes së ish-udhëheqësit komunist.
Pse e ndryshuan mbiemrin paraardhësit e ish-udhëheqësit komunist Enver Hoxha?
Në vitin 169-para erës sonë, Pirroja i Epirit që sundonte këto vende, ky vend quhej me emrin Epir. Pasi emri
Gjirokastër ka dalë shumë vonë. Në vitin 1419 Gjirokastra u pushtua nga turqit, të cilët bënë shumë shkatërrime. Pas
dy shekujsh Gjirokastra u ripërtëri përsëri, por kryesisht nga të ardhurit nga rrethe të tjera, të cilët u vendosën
kryesisht rreth kalasë së Gjirokastrës. Midis tyre ka ardhur nga fshatrat përreth edhe familja e Kolë Gjonit me
profesion mullixhi. Ai zuri me njerëzit e tij një vend jashtë kalasë. Kolë Gjoni së bashku me familjen e tij u kthye në
mysliman dhe bëri edhe një punë të madhe për kthimin e një pjesë të madhe të popullsisë së asaj zone nga të krishterë
ortodoksë në myslimanë. Për kontributin e tij autoritet qeveritare i dhanë mbiemrin Hoxha. Kolë Gjoni në lagjen
Palorto ngriti edhe mullirin që punonte me kuaj. Konkretisht në kopshtin e sipërm të Hamdi Tartale. Veglat e mullirit
gjenden edhe sot në katuan e Abedin Hoxhës. Ku sot banon rrobaqepësi Sabaudin Kodra. Sot ngjitur me shtëpinë e
Enver Hoxhës, e cila u dogj në vitin 1913 nga pakujdesia ndodhet edhe shtëpia e Avdyl Kolës, i cili nuk e ndryshoi
mbiemrin. Kjo është me pak fjalë historia se si e ndryshuan mbiemrin paraardhësit e Enver Hoxhës.
Nga e kanë prejardhjen?
Mjafton të dimë që pasuria tokësore e prindërve të Enver Hoxhës dhe andej mund të nisemi për të zbuluar se nga ka
ardhur Kolë Gjoni me rrethin e tij.
Nipërit dhe mbesat e Enver Hoxhës
Shtatë janë nipërit dhe mbesat e ish-udhëheqësit komunist Enver Hoxha. Ai pati tre fëmijë nga të cilët dy djem, Ilirin
dhe Sokolin, si dhe një vajzë, Pranverën. Nga martesa e djalit të madh të Enver Hoxhës, Ilirit me Teutën, çifti solli në
jetë tre djem. Ndërsa, Pranvera ka dy fëmijë nga martesa e saj me Klement Kolanecin. Edhe Sokoli nga martesa e tij
me Liljanën pati dy fëmijë.
Rei si Enveri, lindi më 16 tetor
Pinjolli i fundit i familjes Hoxha quhet Rei Hoxha. Ai është fëmija i vogël i Ermal Hoxhës, djalit të madh të Ilir
Hoxhës, dhe nipit të ish-udhëheqësit komunist. Si për koincidencë, Rei Hoxha, ashtu si edhe stërgjyshi i tij, Enver
Hoxha, ka lindur në një ditë me të në 16 tetor 2000. Rei është 6 vjeç e gjysëm dhe këtë vit do të futet në klasë të parë.
Jeteshkrimi
Emri: Enver
Mbiemri: Hoxha
Datëlindja: 16 tetor 1908
Vendlindja: Gjirokastër
Arsimimi
Mësimet e para i mori në Gjirokastër, ku dhe ndoqi studimet në Liceun e Gjirokastrës.
Në vitin 1930 shkoi të studionte me një bursë studimi shtetërore, në Fakultetin e Shkencave Shoqërore në Montpeljes
të Francës, por shumë shpejt e la. Pas një viti në Fakultetin e Biologjisë ai shkoi në Paris ku kërkoi të studionte në
Fakultetin e Filozofisë.
Në nëntor të 1933-ës la Parisin për të punuar si sekretar në Konsullatën Shqiptare në Bruksel. Aty filloi studimet
universitare në Fakultetin e Jurisprudencës dhe vazhdoi me korrespondencë studimet e filluara në Paris. Për shkaqe
politike u pushua nga puna dhe në vitin 1936 u kthye në Shqipëri.
Aktiviteti politik
Më 1936 u njoh me Ali Kelmendin. Më pas hyri në Grupin Komunist të Korçës, dhe filloi të punojë si profesor në
Liceun Francez të Korçës.
Më 7 Prill 1939 me pushtimin e Shqipërisë nga Italia Fashiste u pushua nga puna si profesor në Liceun Francez për
shkak se nuk pranoi të regjistrohej në partinë fashiste shqiptare. Nga Korça shkoi në Tiranë ku filloi të punoje si
profesor në Gjimnazin Shtetëror, nga ku pas një kohe të shkurtër u pushua nga puna. Me ndihmën e disa shokëve
gjeti punë në një dyqan cigaresh ku u ndihmua nga komunistët jugosllavë për krijimin e Partisë Komuniste të
Shqipërisë.
Me themelimin e saj më 8 nëntor 1941, ai u zgjodh si anëtar i Komitetit Qendror Provizor. Pas përpjekjeve për
formimin e Frontit Nacionalçlirimtar u dënua me vdekje në mungesë nga gjykata fashiste.
Në mars 1943, në Konferencën e Parë të Partisë Komuniste u zgjodh si sekretar i Parë i Komitetit Qendror të Partisë.
Në vitet 1945-1954 ai ishte kryeministër i Shqipërisë dhe në vitet 1946-1953 ai mbante edhe postin e ministrit të
Jashtëm. Enver Hoxha mbante edhe gradën gjeneral.
Enver Hoxha vdiq më 11 prill 1985 në Tiranë.

tiranaobserver

[aroza]

Për ata që përtojn të lexojn Enverin e Madh, ja një mundësi që s'paku ta dëgjojnë zërin, amanetin, dhe vizionin e kolosit më të madh të shekullit.



http://www.youtube.com/watch?v=alDazjHfi3Y



http://www.youtube.com/watch?v=CaLAamTyU0c.


http://www.youtube.com/watch?v=T6nWNN48Rn0


http://www.youtube.com/watch?v=zSF1XORn0gk

[Arb]

Postimi origjinal është bërë nga aroza

Për ata që përtojn të lexojn Enverin e Madh, ja një mundësi që s'paku ta dëgjojnë zërin, amanetin, dhe vizionin e kolosit më të madh të shekullit.

Aryza...

Ne nje ane mbron veprimtarite e anonimeve te ASHK-se, e po ashtu edhe madheshtine e zogit te shkaut, Enver Qen Hoxhes...

Enver Hoxha?
11 Pridhi?

Shkruan: Edison Ypi

Inteligjent?
Nuk bëri dot asnjë shkollë të plotë, s'mori dot asnjë diplomë. Përveç gjuhës së gjarpërit, asnjë gjuhë tjetër nuk dinte.
Ca që e kishin dëgjuar të mbllaçiste dy llafe fërngjisht, të nesërmen kishin zbazur zorrët me gjith' brëndinë e stomakut të një viti.

I kulturuar, i edukuar, erudit ?
Aq sa, ata që e njihnin dhe e dinin sa i tillë ishte, i vrau të gjithë.

I ftilluar?
Sa ngatërronte babain me xhaxhain, kjo jo për faj të tij.

I njohur në Botë?
Veç ca zhabave nga amerika latine apo nga Azia, atje kryetarë partish, këtu fshehur. Zhabat, "Miq të Partisë", kapardisur nëpër vila të bregdetit jonian, me komitet qëndror, me zyra, me anëtarë, me elektorat, me simpatizantë, me të gjitha - vetëm veten. Kurrkush tjetër në Botë nuk e dinte se ekzistonte. Ose disa e dinin që ekzistonte, por vetëm si mi' që vegjetonte.

Patriot?
Ohu, shumë, por për lumë. Nga krejt trualli shqiptar, patriot, atdhetar, atdhedashës, vetëm për dherin nën vehten, vetëm për katër pllaka dyshemeje ku vinte këmbët. Kosovën, kosovarët i kishte xhan. Për Kosovën gjysëm llafi s'e tha.

Kosovarët e malluar për të që vinin më kët anë, i rrihte dhe i burgoste rregullisht. I kishte njëlloj të dashura të dyja majat e mprehta të shpatave të partive respektive; edhe Sigurimin e këtejshëm, edhe UDBA-n e përtejshme.

Kosovën e bëri sikur të ishte në Papua. Më mirë, madje shumë më mirë, kosovarët e Titos e njihnin dhe e njohin Shqipërine, se sa shqiptarët shqipërinë.

Për Maqedoninë perëndimore s'u kujtua kurrë. Ka ende sot shqiptarë të Shqipërisë që të thonë në mënyrë urdhërore se Struga ndodhet në Kosovë.

Burrë?
As vet' s'e mori dot vesh kurrë nëse ishte grua apo burrë.

Burrë shteti?!
Lere mos e nga, goxha. Krejt vendin e mbushi me pellgje gjaku, moot haleje, bunkera frike. Administratën me shushunja, tutkunja, sorollopë, koveçë, saldatorë, karrocierë.

Vllazëroi për mrekulli, shqiptarët latino-mediterranë, me sllavët e stepave të bizantinisë dhe kinezët e orizit të urisë.

Trim?
Dhjetra vite fshehur si gjarpëri nënë gur.

I besës?
I vrau të gjithë shokët pas shpine. Krejt historia e tij është me; Kujt ja futi, kujt ja qiti, kush e hëngri kush se hëngri, kujt ja hodhi kujt s'ja hodhi, kush mbeti, kush ngordhi.

Familiar, edukator?
Ptu ! Lindur për të urryer e për tu urryer, në pafundësi e në përjetësi. Diabetiku diaboliku la pas ca kërcunj, ca palluqe si paidhaqe, që po na rrëfejnë historira familiare fort të edukuarish, me ca rraqe me gjiriza me ramiza.


Gëzojuni o shqiptarë kësaj date të bekuar kur ngordhi një përbindësh i shëmtuar !

Të gjithë ! Edhe ata që kanë lindur para tre mijë vitesh, edhe Ju që jeni gjallë, edhe ata që do lindin pas një mijë vitesh.

Ti i lodhuri, i sëmuri, i plakuri i internimeve e burgjeve, Ti e Ti e Ti tjetri e shumë e shumë të tjerë që rrëke lotësh të nxehtë u a çanë faqet për dhjetra vite - Ju e dini vet' ç'bëni.

Gëzohu Ti o fshatar se një copë tokë e ke. Gëzohu edhe Ti malësor se një shtëpi e ngrite. Edhe Ti tjetri malësor që nuk e ke ngritur ende shtëpinë, gëzohu, se sigurisht do ta ngresh.

Falenderoje këtë datë edhe Ti nostalgjiku i pa kurueshëm. Në mos për tjetër, meqënëse gënjeshtra deshe, gënjeshtra kishe, gënjeshtra ke, ather nuk i dije, tani po i lexon më nge.

Faljuni kësaj date edhe Ju pensionista me pensionin e pleqërisë më të vogël se tensionin e Zemrës. Faljuni sepse gjallë jeni, do autobuza po i keni, kafe të lirë, duke u llafosur si të doni, po pini.

Lumnohu edhe Ti o komunisti i pa ndreqshëm. Një parti kishe, disa tani ke. E jo vetëm partira. Ke edhe të tjera arësyera. Po hyn e po del "Jashtë Shtetit", po bën biznes, je pasuruar. Po sytë në ballë nuk i ke ?! Nuk sheh se më tepër se "Antarë Partie", grataçiela po ka ?!

Nderoje këtë datë fatlume ti o zagar langua o lehëtar i thashethemeve të kafeneve, shpifjeve, shpikjeve të pseudonimeve. Me gjith' atë talent që ke, po të mos ishte kjo datë, sigurisht sigurimist, hetues a prokuror, hedhur më ndonjë zgëq do ishe. Tani je i dukshëm, deridiku edhe i famshëm. Ke ca kohë që hesht. Po të vjen era mish. Dije se kërrma do hash.

Gëzohu Ti i urti që me shpirt ndër dhëmbë durove prite.

Gëzohu edhe Ti budallai, se, siç duken bythët, edhe ministër mund të bëhesh.
Gëzohu o i sëmurë. Ka ilaçe plot. Edhe po s'pate para' t'i blesh, i gjen.

Celefonoi atij skiles që të shurdhoi; "Ja ku isha". T'i jep ay. Ay që paturpësisht dhe katastrofikisht mburr veten e vet. Ose gjej ndonjë të ngjajshëm me të pacipin.

Nga ata që bëjnë Art Leninian nga ay; "Arti i takon gjith' popullit" me ato këngët; "Të dy në një brigadë u njohëm". Jo këtu. Këtu nuk dinë ta çmojnë Artin. Shko ta gjesh në Shkup e Prishtinë ku paguhen më mirë. S'ngrihesh dot nga shtrati, s'ke celular ?! S'ka problem. Vjen i gjithgjindshmi katran të gjen. Ti mbi divan, ay mbi ekran.

Gëzohu o Analist pa "ist". Gëk s'të linte të bëje. Tani, e di vetë ti, veç nxi e nxi e nxi. Shih mos të shpëton ndonjë që punon.

Ti adoleshenti që më '90-ën s'kishe lindur; lexo mbi libra ! Rrënqethu duke mësuar si kafshonte një kuçedër. Mos harro kurrsesi ! Gëzohu që ngordhi, më s'është e më s'do vijë.

Mos e humb shpresën emigrant ! Sado të këqinj të duken këta tani, s'munden me qen sa ai Lubi'.

Ngushëllohu o i papunë. Ezhdërhaja të rraste në burg me nenin; "Për papunësi". Ik piq tulla a qerpiça mbi ndonjë kodër. Po s'di a s'do, ngordh edhe ti, s'ka demokraci që të bën derman ty.

T'i marrsha t'ligat Ty o ndërtimtari "Pa arsimin përkatës". S'ke pun' me Lubinë. Gëzoje dhe shfrytëzoje Lirinë ! Kusur mos i lër. Vazhdo punën. Ndërto rrugë, grataçiela, ura. Harroje arsimin po t'them ! Ke talentin, ke energjinë.

T'ishe n'at' koh' pa ta shihje vërrën e satëme sa do të vlente talenti dhe energjia. Meqë ra fjala, e di sa ?! Sa njq qeli burgu, ku, kush punonte, përfundonte. Hiç mos u habit. Dhe hiç mos i dëgjo të vjetrit akademikët sovjetikët sumllastikët. Ata janë horra që u ka mbetur ora. Merr të rinj, diva si lisa dhe divnesha si perëndesha.

11 Pridhi festë ? Jo - jo. E keni në zemrat tuaja.

J'u djegshin eshtrat j'u djegshin Lugatit që erdhi nga Ferri. Merrini hidhuani qënve ato eshtra. Po nuk i hëngrën, flakini nën akujt e Polit të veriut a të jugut. Nëse edhe atje nuk dematerializohen, bartini mbi ndonjë anije kozmike t'i flaki jashtë Rrugës së Qumështit të Jetës, a hidhini brënda ndonjë Vrime të Zezë të Universit.

Ju gërrymtë shpirti ju gërrymtë !

Gëzohu o i uruar, ngushëllohu o i dëshpëruar, lubia lindi e ngordhi mes nesh, por i yni s'ish.

Panorama

[Arb]

Me mijëra të vrarë nga urdhërat e Enver Hoxhës, si gjatë luftës, ashtu edhe pas saj


Diktatori, si tradhëtoi Luftën Nacionalçlirimtare

Uran BUTKA

Sipas një relacioni të Ministrisë së Punëve të Brendshme, qeveria shqiptare autorizoi në fillim të vitit 1945 oficerët e UDB-së që të pushkatonin ilegalisht dhe pa gjyq në tokën shqiptare më tepër se 1000 kosovarë të pafajshëm (AQSH, Arkivi i Ministrisë së Jashtme. Dokumenti B-7-2, viti 1950).

Enver Hoxha është përgjegjës direkt për 10000 të pushkatuar pa gjyqe apo të vdekur në hetuesitë e Sigurimit të Shtetit, nëpër burgje e kampe internimi, nëpër kampet e punës apo spitale psikiatrike; për 30000 të dënuar politikë, 33000 të internuar pa vendime e pa dokumente dhe 10000 të tjerë të internuar e të dëbuar nga komisionet e paligjshme, të cilat binin ndesh me Kushtetutën.

Tentativa për dhënien e statusit të veteranëve të Luftës Nacionalçlirimtare, Enver Hoxhës, është një akt tjetër i turpshëm i shtetit të sotëm shqiptar, por aspak i veçuar e i papritur, pas rikthimit me armë të komunistëve në pushtet në vitin 1997, pas restaurimit gradual të enverizmit si mendësi e praktikë, pas vendosjes së portretit të Enver Hoxhës në Ministrinë e Jashtme, pas paradave enveriste dhe publikimeve të tij në mediat televizive, shtyp, tekstet shkollore, filmat me Enverin e të tjera.

Të gjitha këto dhe sidomos akti i fundit, s'janë tjetër veçse përpjekje zyrtare për të rehabilituar plotësisht Enver Hoxhën, xhelatin më të tmerrshëm të kombit shqiptar, atë që vrau, përdhosi dhe izoloi një popull të tërë për gjysmë shekulli.

Me këtë akt, shteti shqiptar e në mënyrë të veçantë Presidenti i Republikës, Alfred Moisiu, dhe qeveria shqiptare e në mënyrë të veçantë Pandeli Majko, një enverist i përbetuar, herë i hapur e herë i kamufluar, i cili fillimisht e përkrahu këtë proces, por në çastin e dhënies së statusit u detyrua të fshihej prapa një refuzimi, treguan se ç'mall janë dhe kujt i shërbejnë, vetëm Shqipërisë jo.

Me këtë akt, ata dëshmuan se Enver Hoxha dhe Lufta Nacionalçlirimtare janë një, se Enver Hoxha, si udhëheqës i Luftës NÇL, e tjetërsoi luftën për çlirim në luftë civile, që e shkatërroi Shqipërinë dhe tradhtoi idealet, luftën dhe gjakun e partizanëve dhe të nacionalistëve që luftuan realisht kundër pushtuesve, ndërkohë që ai, stalinisti më i tërbuar në perandorinë e së keqes, vegla e bindur e PK Jugosllave, antikombëtari më i madh në tërë historinë e popullit tonë, shqiptaro-vrasësi monstër hëngri, përveç kokave të mijëra e mijëra shqiptarëve, edhe kokat e njerëzve të vet.

Enver Hoxha është përgjegjës direkt për 10000 të pushkatuar pa gjyqe apo të vdekur në hetuesitë e Sigurimit të Shtetit, nëpër burgje e kampe internimi, nëpër kampet e punës apo spitale psikiatrike; për 30000 të dënuar politikë, 33000 të internuar pa vendime e pa dokumente dhe 10000 të tjerë të internuar e të dëbuar nga komisionet e paligjshme, të cilat binin ndesh me Kushtetutën. Janë mijëra kosovarë të vrarë matanë kufirit në bashkëpunim me komunistët jugosllavë. Sipas një relacioni të Ministrisë së Punëve të Brendshme, qeveria shqiptare autorizoi në fillim të vitit 1945 oficerët e UDB-së që të pushkatonin ilegalisht dhe pa gjyq në tokën shqiptare më tepër se 1000 kosovarë të pafajshëm (AQSH, Arkivi i Ministrisë së Jashtme. Dokumenti B-7-2, viti 1950).

Po le t'ia lëmë fjalën vetë Enver Hoxhës, ç'thotë ai për veten, për të tjerët, për Luftën Nacionalçlirimtare, për Kosovën:

"Të asgjësohen pa mëshirë nacionalistët dhe reaksionarët shqiptarë brenda dhe jashtë kufijve, pa treguar as më të voglën tolerancë"

"Direktivat e kominternit dhe udhëzimet e vërejtjet e shokut Tito ishin për ne fanarët që duhet të na ndritnin gjendjen e krijuar, dhe të na hapnin fushë veprimi për në të ardhmen…".

"Që të gjithë e dimë se sukseset dhe gabimët e KQ janë të lidhura me të dy shokët jugosllavë, Miladin dhe Dushan. Këta dy shokë kanë ndihmuar shumë për formimin e Partisë sonë dhe për mëkëmbjen e saj… Vetëvetiu, se ne në punën tonë me kaq përgjegjësi që kishim, do të mbështeteshim pa rreshtur tek Miladini dhe Dushani. Puna jonë ishte si puna e atij nxënësit që në çdo rast pyet ose shikon mësuesin nëse ka punuar mirë, ose si duhet të punojë… Për çdo gjë bënim, merrnim aprovimin e Miladinit. Kjo mënyrë pune vazhdoi gati tërë kohën edhe bile deri vonë. Komiteti Qendror ishte i identifikuar me Miladinë dhe praktikisht Komitet Qendror nuk kish… Në kontakt të ngushtë me këta dy shokë, vetëvetiu adoptuam prej tyre jo vetëm mënyrën e punës, por edhe mënyrën e mendimit. Influenca e tij mbi ne ishte shumë e madhe"

(Nga rrëfimi i Enver Hoxhës, i gjunjëzuar përpara V.Stoiniç, AQSH, F.14 D.2, viti 1944)

"Unë mendoj se vendimin që dhanë shokët Dushani e Miladini (për vrasjen e Y.Dishnicës dhe të M.Gjinishit) duhet ta realizojmë, por në momentin dhe kohën e duhur, se me sa di unë, Babë Myslimi e ka dhëndër Gjinishin (ndërhyn Nako Spiru). - Jo, shoku Nako, ata duhen pushkatuar, e theksoj, duhen pushkatuar!" .

(Bashkimi i Kombit, 31.8.1944)

..........

[Arb]

"Interesimi i madh që keni treguar gjithmonë ndaj partisë sonë të re, këshillat tuaja të çmueshme dhe ndihma e pamasë dhe e pandërprerë, të cilën na e keni dhënë, kanë qenë për ne fanarët ndriçues dhe faktorët kryesorë të formimit, të rritjes dhe të përforcimit të partisë sonë", i shkruan Enver Hoxha marshallit Tito.

(AQSH, F.14 D.2)

"Për shembull, në Gjirokastër, ballistët hynë të parët në qytet me 600 bashibozukë. Shokët tanë hynë më vonë në qytet me 1500 vetë dhe në vend që t'i pastrojnë ato plehra që andej, kënaqen me një luftë politike… Ne duhet të ndërhyjmë që t'i godasim pa mëshirë… Në Berat ngjet gjithashtu po ky avaz. Në një anë pushteti i Ballit dhe në anën tjetër pushteti ynë, dhe ndërmjet tyre xhandarmëria e vjetër që mban qetësinë…Në qytetin tuaj ekzistojnë dy pushtete, gjë që s'duhet të ndodhë. Nuk mund të tolerojmë që Balli të ngrejë pushtetin e vet krahas me tonin, nuk duhet të lejoni dualitet në këtë gjë. Prandaj duhet ta luftoni këtë pushtet dhe të njihet vetëm pushteti ynë" .

( Letër qarkore e Enver.Hoxhës, 26.9.1943)

"Vija jonë politike jo vetëm që nuk ishte e qartë, por as edhe e fortë, dhe në princip ne nuk donim të punonim me nacionalistët…

Megjithëse në Konferencën e Pezës morën pjesë disa krerë nacionalistë, ne nuk ditëm të punonim me ta, të mbanim kontakte të ngushta dhe t'i drejtonim, përkundrazi ne i lamë në fatin e tyre dhe këta, kush e kush më parë e kish në dorë, u hodhën në kampin e Ballit e të armikut.

Në Pezë nuk flitej veç për komunizëm dhe këshillat nacionalçlirimtare ishin formale ose këto konsideroheshin si organe të Partisë.

Kjo gjë ngjau në Vlorë, që konsiderohej si djepi i nacionalizmit dhe tamam atje ku urrejtja kundër italianëve ishte e madhe, dhe tradita luftarake gjithashtu. Ishte në Vlorë e në Gjirokastër që këshillat tona u quajtën soviete nga ana jonë në fillim, më vonë u ndërrua ky destinacion, po mënyra e punës dhe konsiderimi që i jepej këshillit, ishte po ai i pari. Këshillat ishin bërë organe të drejtpërdrejta të Partisë, aty flitej në emër të Partisë. Propaganda për Partinë, për komunizmin bëhej haptas dhe nga një punë e tillë dilte vetvetiu që krahina e Vlorës u nda në dy kampe distrikte, ajo komuniste dhe ajo e nacionalistëve dhe çdo ditë ashpërsohej puna…"

(AQSH, F.14 D.2, viti 1944 )

"Ne duhet të punojmë në drejtimin që vijon, - shkruan Enver Hoxha, - me anë të një demaskimi të squet dhe një pune të palodhshme për ta diskredituar Ballin në popull, për t'ia shkëputur popullin dhe për ta lidhur me neve, me shkaktue divergjenca në radhët e Ballit, me krijue situata të papërshtatshme për të shkaktuar me shpejtësi diferencime dhe me i ra kresë, me e paraqit në popull Ballin si përçarës dhe shkaktar vëllavrasjeje, dhe kështu përgjegjësitë historike të mosbashkimit e të përpjekjes sonë me armë të bien mbi Ballin Kombëtar… Të përgatitemi, të përgatisim popullin në përpjekje me Ballin" .

(Qarkore e Enver Hoxhës, dt. 9.9.1943)

"Komiteti Qendror e kuptoi që Mukja ishte një gabim, por nuk e gjykoi me gjakftohtësi këtë gabim dhe në vend të analizimit serioz, ne na zuri paniku dhe s'dinim sesi të dilnim nga ky gabim. Kishte dy udhë:

Ose me vazhdue pjekjen me Ballin dhe në një bisedim tjetër me luftue në platformën tonë dhe t'i bënim popullit të qartë se si e kuptonim ne bashkimin, dhe se ne vetëm kërkonim një bashkim të shëndoshë. Në këtë rast, edhe sikur të mos binim dakort me Ballin, përpara popullit ne dilnim të larë.

Ose ishte rruga tjetër, me i pre krejt bisedimet. Ne zgjodhëm rrugën më të gabuar. Nga oportunizmi i parë u hodhëm në një sektarizmë të ekzagjeruar, nga një qëndrim indeciz u hodhëm në një qëndrim të ashpër, ne u hodhëm në luftë me Ballin… Në vend që të venim në mbledhjen që kishim caktuar dhe atje t'i binim kresë Ballit, dhe të rrëzonim gabimin që kishim bërë, ne bëmë mbledhjen e Labinotit. Labinoti ishte mbledhja karakteristike që tregonte panikun tonë përpara situatës së krijuar dhe njëkohësisht mospërfilljen as ndaj Ballit, as ndaj popullit, i cili ishte vënë në korrent të vendimeve që ishin marrë në Mukje dhe priste me padurim rezultatet. Labinoti nuk ishte mbledhja që duhej… As Mukja, as Labinoti nuk u bënë mësime për ne dhe, në vend që të mësonim nga ato gabime, ne vazhduam ato gjurmë…" .

(AQSH, F.14 Dosja 2)

Në Konsultën e Parë të PKSH u përjashtuan nga partia për fraksionizëm Anastas Lula e Sadik Premte, "të cilët kanë kërkue të mos varen nga PK Jugosllave" . Më pas, Enver Hoxha udhëzon Komitetin Qarkor të PK të Vlorës: "Partia duhet t'u futë tmerrin armiqve. Për këtë duhet kësisoj: Xhepi (Sadik Premte) dhe Pali Terrova duhet të pushkatohen përnjëherësh si tradhtarë e fraksionistë të betuar të Partisë e të popullit. Njëkohësisht të arrestohen Vangjua (Neki Ymeraj, komandant i çetës partizane "Plakë" të Vlorës, shën. im UB) dhe Difi (Xhemil Çakërri) dhe në qoftë se nuk mbajnë qëndrim të mirë, të pushkatohen" .

(AQSH, F. 14, D. 2)

Mehmet Shehu u ngarkua nga Enver Hoxha të vriste Anastas Lulan, por ai e zvarriti disi, ndoshta meqë e kishte pasur shok në shkollën amerikane të Fultzit. Atëherë u ngarkua një tjetër për ta ekzekutuar prapa shpine. Hysni Kapo ankohet pse ia ngarkuan Mehmet Shehut dhe jo atij në Konferencën e Labinotit vrasjen e Sadik Premtes: "Për vrasjen e Xhepit i kishin thënë përgjysmë Mehmetit dhe unë i pyeta në Labinot e s'më thanë gjë, kurse edhe pas Konferencës, Mehmetit ia thanë e mua jo.. Sikur të më kishin thënë, unë keshë mundësi të bëja më shumë se Mehmeti… Fryma terroriste ishte si në organizatat, ashtu edhe në ushtri. Mendonim se kështu neve do të zhduknim ata që ishin jashtë Frontit. Provë e terrorizmit është përveç të tjerave, ajo e shokut Xhindi. Po ta shikonim mirë çështjen, ishte vrarë për hiç gjë. Këtë shpirt e ka futur Dushani, që na fliste me simpathi për një frymë të tillë…" .

(9. AQSH, F.14 d.2, Dëshmi e Hysni Kapos)

"Vija terroriste është e fortë te Dushani. Ke Aliu (M.Popoviçi) me hënë. Dushani ishte gjoja kundër terrorit, ishte kundër asaj që bëri Mehmeti në Dumre. Por kjo s'e pengonte gjëkafshë të vriste pa gjë të keq më shumë se Mehmeti. Unë në këtë pikë isha pasqyrë e Aliut, domethënë, kur vinte ndonjë raport e thoshte se ky po bën kështu, atëherë vendosnim ta vrisnim. Sa për Mustafa Gjinishin, ajo ka qenë ndryshe. Ne mendojmë se ajo duhesh bërë…"

( AQSH, F.14 d.2, viti 1944)

.................

[Arb]

"Asgjë s'e peshonim. Parrulla "Ja me ne, ja kundër nesh" ishte në rend të ditës. As Mukja, as Labinoti nuk u bënë mësime dhe në vend që të mësonim nga ato gabime, ne i vazhduam…

Në Veri, parrulla "O me ne, o kundër nesh" ishte gjithë politika e shokëve, por edhe kur shihej se kishte mundësi të punohej me njerëz që kishin qëndruar jashtë Frontit, përgatitnim terrenin jo për marrëveshje, por për t'i zhdukur këta njerëz nga prapa. Në Lumë po vihen në plumb kot së koti dhe në mënyrë histerike katundarë, të cilët dorëzohen dhe shokët tanë i pushkatojnë. Po vriten në Tiranë me dyzina njerëz dhe oficerë të dorës së dytë, të cilët duke pasur besimin e plotë në drejtësinë dhe në shpalljen tonë, dorëzohen. Një punë e tillë nuk është okazionale, por është i tërë toni që i është dhënë punës organizative të Partisë edhe ushtrisë… Shokët tanë mendojnë vetëm të zhdukin çdo njeri që s'është me ne, që s'mendon si ne, të zhdukin bile edhe njerëz të thjeshtë të popullit, të zhdukin edhe anëtarët e Partisë, kokat e të cilëve bien pa i peshuar mirë".

(AQSH, F. 14, D.2)


"Kosova duhet t'i mbetet Jugosllavisë. Kush është kundër kësaj politike, duhet luftuar!" - urdhëron Enver Hoxha.

(Enver Hoxha, Plenumi i PKSH dhjetor 1946)

"Ky bashkim (me Jugosllavinë) duhej të bëhej në kushte paqeje dhe të mbante vulën e shtetit të ligjshëm shqiptar"- pohon Enver Hoxha. ("Titistët" f.221), ndërkohë që Tito justifikohej se "ne e pranuam bashkimin, sepse kjo qe dëshirë e vetë shqiptarëve". (Po aty), ndërsa Stalini i thoshte Gjillasit: "Shqipëria duhet gëlltitur".

(E.Hoxha: "Titistët", f.221)

"S'duhet humbur kohë, por zjarr për zjarr, t'i vëmë zjarrin Ballit dhe zogistëve".

( E.Hoxha, vepra1, f.420-421)

Hoxha i dërgon Korparmatës së Parë radiogramin e mëposhtëm: "Mos kërkoni më nga Gani Kryeziu të dorëzohet, por me çdo kusht dhe me ashpërsi të sulmohet dhe të vritet. Duhet të veproni sa më parë, se mund t'i vijnë në ndihmë kosovarët".

(AQSH, F44 D.158)

"Të asgjësohen pa mëshirë nacionalistët dhe reaksionarët shqiptarë brenda dhe jashtë kufijve, pa treguar as më të voglën tolerancë".

(AQU, d.45, janar 1945)

"Në Shkodër, Koplik, Dukagjin, Vermosh, Mirditë, Kukës, Burrel, Dibër, pushteti ynë është i pabazë dhe nuk simpathizohet nga populli i këtyre anëve. Mendoj: Me forcat e Korparmatës 3 të shkelim çdo pëllëmbë të këtyre rretheve që përmenden më sipër, ku duhet të zhdukim e ta asgjesojmë çdo forcë reaksionare të organizuar ose jo, t'i çarmatosim krejtësisht të gjithë pa përjashtim, të mobilizojmë e të organizojmë këdo që ka moshën 18-35 vjeçare. Përsa më lart, urdhëroj: Të goditen në mënyrë të menjëhershme dhe të asgjesohen tërësisht forcat e Preng Calit. Çdo rezistencë e popullit të Vermoshit dhe e zonave përreth tij i duhet përgjigjur me gjithë forcën…Fillimisht të bëhet thirrje e nëse ka ndonjë rezistencë, të ushtrohet forcë e dhunë deri në pushkatimet pa gjygj…Të organizojmë e të ngrejmë kudo pushtetin tonë, duke vënë njerëzit tanë dhe duke shkarkuar ata që janë…"

(AQU, D.91/1nr.13)

[syriart]

Eh more afrim qyshe quan patriot nje nejri i cili ne vitet 1945 burgosi dhe vrau shume shqiptar shume familje vuajten nga ky dhe shoket etij siq ishte edhe krimineli i atehershem qe ta ledhatonte femijun dhe ne mbremje i vrante babain i cili ishte nje udheheqes serb me emrin Miladin Popoviq nje bashkpuntor i ngusht i Enver Hoxhes atehert kur shqiptaret u trathtuan se u eshte thene se do te bashkohen me Shqiperin mbasi qe te perzihen fashistet ndoshi e kunderta elan qe kosova te mbetet me serbi dhe ata shqiptar qe ishin me gjak shqiptar kundershtuan siq ishin Ibrahim Banush Hoxha i biri i Banush Sedllarit ic ili ishte bahskpuntor me Isa boletinin Shaban Polluzhen ku i biri i tij Ibrahimi kishte diplomuar ne itali bashk me Rifat Berishen ne fakultetin juridik dhe akademin ushtarake nje patriot ic icli kthy nga shqiperia qe te ndihmoi popullin etij ne kosove ai me haki tahen dhe enever sudin dhe bashkpuntor dhe patriot te tjer shqiptar mbasi u morr vendim qe kosova te mbetet me serbin organizuan dhe vran kete kriminel te quajtur miladin popoviq dhe mbas vrasjes se tij ibrahimi dhe familja e tij u burgosen te gjithe si dhe babai i tij banushi qe ishte njeherit udheheqes i drenices se eperme u denuan dhe u persekutuan nga dora serbe per atdheun e tyre kosoven pta ne ate kohe kur u vra ky kriminel qe diten ishte qengj ndersa nemberemja ishte ujku Enver hoxha mbajti dite zije sepse ai ishte bashkpuntor i tij .