Perkthimet e mija nga poet te Slovenis

[egi]

DANE ZAJC - DHJETORI

Si do te denesesh
lote te medhenj te njelmet,
kur do te shkosh rrese se bores vetem.
Lart mbi ty do te fluturojne zogj.
Zogj te zez dhjetori.
Do te vdesin nga vaji yt.
(Ai do te jete larg para teje.
Do te jete vetem gjurme e thelle e shputave te lena,
i hapeve te qete ne bore.)

Ti do te denesesj gjithe rrugen e gjate,
dersa te mos perlotesh
syt e medhenj e te bute ne bore.
tevona do te perendosh ne boren e thelle.
Era do te fishkelloje me gjuh luspore
lulevjollcat ne gjoksin tend te zbuluar.

Pastaj do te ndalet rruga jote.
Ai do te jete larg teje malesh,
ne skajin tjeter te botes
kur do te lemoje flokun tend kadife te kuqrremte
vdekja qelqore e dhjetorit.

Kufome ne bore.
E ngrire dhe e shkelur kufome.
Brinjet i dalin nga gjoksi.
Brinje te kuqrremte.
Bora i bie ne sy.
E ashper dhe e bardhe.

[egi]

DANE ZAJC - LUMI

Vrap, lum i turbullt.
Lume i ngrire i heshtjes.
Yjet notojne neper ty
si lule kuqrreme te ftohta.
te mbyturin mbulon
me lym
e pas nje viti i del
nga goja e syte
bari.

O te fundosesh, te mbytesh.
Dhe kur bie ne vorbull te heshtjes
njeriu,
nuk trandesh.
Nuk valavitesh.
Hesht me heshtjen,
te akullt si t'ishte shtrati yt
plot neperka.

Vrap me yjet,
qe i zhyt ne ballte,
me klithma qe u ze frymen me rere,
vrap, lum i pandjenje.

O te fundosesh,
kur qasti i ndryshk
fjalen: Pakuptim.
E te jesh lule kuqrreme e ngrire
ne moqalin e harruar.

[egi]

DANE ZAJC - DHEU TO TE ME PUTH

E nuk do jesh e zonja te ndihmosh
duart e mija,
qe do te thermohen.
E s'do jesh e zonja te fshish dheun
qe do te fleje ne buze te mija.

Syte e mi do te jene plot rere
e uje.
Syte e mi s'do te shohin hiq kurre.

E gishtat tu te puthur
s'do te shkojne flokeve te mi,
te ftohte e te lagur.
Dhe s'do vish
dhe me trupin tend
s'do te ngrohesh trupin tim.

Trupi im do te jete aq i ftohte,
aq i akullt,
aq i bratisur.

Vetem dheu do te puth trupin tim.
me duar te panumerta do te me marre ngryke
me goje te panumerta do te me perbije.

E pastaj
s'ke si i flet
plisit te dheut:
Kjo eshte zemra e tij
qe me deshti.

[egi]

DANE ZAJC - KENGA MBI RININE

Vdekja eshte
e njohura ime e vjeter.
Une jam druri,
qe s'do t'i dalin gjethe kurre.

Kahere fle vjeshta
ne deget e mija.

Ne shpirt bart lemshin
e fijeve te gjakosura
ne hurin e lisit
ne shpirt bart
varre te shpeluara
edhe rashten,
shtruar ne dheun e rimte.
Shtrire: Shih, isha.
(Tragjedi e nenqeshje,
ngaqe veshet e saj
dhe syte
jane zene me melle.)
Mbi te sillet e dhembshmja, e zgjatura keng.
Dhe psheretima.
Dhe i errti qiell vjeshtak.
Dhe lulja le te kundermoje
atje, ku s'ka arome.
Ku asgje s'ka.

kafka me shprehje te paqarta.
Vdekja eshte e njohura ime e vjeter.

Une jam dru,
xhovoshur ne varre.
Ne shpirt bart lakun e endrrave te mija.

[egi]

EDVARD KOCBEK - kUMBONA E ALARMIT

Qetesija zuri te oshetije
me ndryshe se deri tash.
Dikur vinte nga jashta,
atehere e ndegjoja me endje,
tash nisi te qfaqet ne mua,
te shkaperdershed tmerresisht rrotull
neper ju a te munduarin,
keshtu nis qmenduria.

Kumbona e alarmit bie panderprere
dhe nuk di te pushoje ne boten time.
Keshtu fillon terri i perjetshem,
se njehere si teper kam luajtur me kumbonat...
Tash me shpie oqeanit te pafund,
nuk ajgetoj dot askund bregun as qetesine.
eshte i kote edhe notimi ne shpine.
Dikush eshte sundimtar i mire mbi lirine.

[egi]

VENO TAUFER - ASHT I TE VDEKURIT

Tym kerkon shtepi vesoj xhama rimash
brenda me sheh asht i te vdekurit.

Guri pyet per te vetin amen,
flaka pyet per te sajen amen.

Rera pyet per te sajet shekuj,
era pyet per te saj shekuj.

Zeri pyet per te veten kohe,
pluhuri pyet per te veten kohe.

Gjaku pyet per te vetin qast,
qasti pyet per te vetin gjak.

Shekulli pyet per te veten ere,
shekulli pyet per te veten rere.

Ameni pyet per te veten flake,
ameni pyet per te veten rrase.

Ashtin e te vdekurit brenda e shoh me sy,
veson xhamat shtyj me dore te djathte i fshin rimat.