Besimi në All-llahun (Subhanehu ve Teala)

[ebu Hamza]

Muslimani beson në All-llahun e Lartëmadhërueshëm, me qëllim që të dëshmojë ekzistimin e Zotit, Krijuesit të qiejve dhe tokës, i cili në përkryeshmëri e njeh si të dukshmen ashtu edhe të fshehtën, të Zotit dhe Sunduesit të Përgjithshëm, se nuk ka Zot pos Tij, se posedon të gjitha cilësitë e përkryeshmërisë dhe se është larg çdo mangshmërie. E gjithë kjo, duke falënderuar, para së gjithash, udhëzimin e All-llahut xh.sh., e pastaj dëshmive tradicionale dhe racionale.

ARGUMENTET TRADICIONALE

1. Ato për të cilat, vet All-llahu i Lartësuar flet në Librin e Tij; për ekzistimin e Tij, emrat dhe cilësitë e Tij dhe ashtu padyshim vërteton se Ai është Zoti i të gjitha krijesave:


„ Vërtetë, Zoti juaj,All-llahu është ai që krijoi qiejt dhe tokën brenda gjashtë ditësh,pastaj qëndroi mbi Arshin, Ai e mbulon ditën me natën, që me të shpejtë e kërkon atë (mbulimin e dritës së ditës), edhe dielli, edhe hëna e edhe Yjet i janë të nënshtruar sundimit tëTij. Ja, vetëm Atij i takon krijimi dhe sundimi. I madhëruar është All-llahu, Zoti i botëve.“ El-A´rafë,54

Ku, duke iu drejtuar të dërguarit të Vet, Musës,a.s., nga ana e djathtë e luginës, nga pema në vendin e bekuar, thotë:

„O Musa, s´ka dyshim se Unë jam All-llahu, Zoti i botëve!“ El-[Kasas,30]

„Vërtetë, vetëm Unë jam All-llahu, nuk ka zot tjetër pos meje, pra Mua më adhuro dhe fal namazin për të më kujtuar Mua.“ Ta-ha,14

Ku, duke e madhëruar Veten, emrat dhe cilësitë e Tij, thotë:

“Ai është All-lahu që nuk ka zot tjetër; vetëm Ai, që e di të fshetën dhe të dukshmen; Ai është Mëshiruesi, Mëshirbërësi! Ai është All-jahut që nuk ka zot tjetër përveç Tij, sundues i përgjithshëm, i pastër, shpëtimtar, sigurues, mbikqyrës, i plotëfuqishëm, i madhërishëm. I lartësuar është All-lahu nga çka i shoqërojnë! Ai është All-lahu, Krijuesi, Shpikësi, Formësuesi. Të Tij janë emrat më të bukur. Atë (All-lahun) e madhëron çka në Qie e në tokë dhe Ai është ngadhënjyesi, i urti!” El-Hashër, 22-24

Ku, duke lavdëruar Veten, thotë:

„Falënderimi I takon vetëm All-llahut, Zotit të botëve! Bamirësit të përgjithshëm, Mëshirbërësit! Sunduesit në ditën e gjykimit!“
[El-Fatiha 1-3]

Ku, neve muslimanëve na drejthohet me fjalët:

„Kjo fe është e juaja dhe është e vetmja fe, kurse Unë jam Zoti juaja, pra më adhuroni vetëm Mua.“ El-Enbija, 92

Ku, veç Tij, mohon çdo ekzistim të ndonjë zoti tjetër të qiejve dhe tokës:



„Sikur të kishte në to (në qiej e në tokë) zota pos All-llahut, ato të dyja do të shkatërroheshin. Larg asaj që i përshkruajnë është All-llahu, Zot i Arshit.“ El-Enbija, 22



2. Fakti që, rreth 124 mijë të dërguar dhe lajmërues të fesë, predikonin ekzistime e Aall-llahut të Lartësuar, mësonin rreth emrave dhe ciësive të Tij dhe lajmëronin se, vetëm Ai është Krijues dhe Zot i gjithë botëve dhe krijesave. Nuk ka asnjë lajmërues të fesë, e as të dërhuar, me tëcilin i Lartësuar nuk ka kontraktuar; qoftë duke i folur, qoftë më dërgimin e ndonjë të dërguari të Tij (melek), ose duke e frymëzuar në ndonjë mënyrë tjetër, ashtu që me të vërtetë, ajo që i është paraqitur, me siguri, është fjalë e All-llahut dhe Shpallje e Tij.

Mendja e shëndoshë dhe vetëdija e njeriut, nuk mund të hudhin poshtë lajmërimet e gjithë këtyre krijesave më të zgjedhura të gjinisë njerezorë. Poashtu, është absurde të menduarit se, një numër kaq i madh individësh, gjatë një periudhe aq të gjatë të gjinisë njerëzore, të jënë marrë vesh me njëri-tjetrin që të tjerëve t´u flasin dhe t´u lajmërojnë për diçka që nuk dinë dhe në vërtetësinë e të cilës nuk janë vërtetuar plotësishtë. Posçërisht, kur merret parasysh se bëhet fjalë për njerëzit më zgjedhur, më të sinqertë, më të menqur dhe më bujar, të të gjitha kohërave.



3. Fakti se miliona e miliona njerëz, në gjithë botën, besojnë në ekzistimin e Zotit të Mbilartësuar, i nënshtrohen dhe i bëjnë ibadet Atij. Nëse dijmë se njeriu, sipas natyrës së tij të lindur, i beson edhe një apo dy njerëzve në thëniet apo deklarimet e tyre, si atëherë të mos besohet në thëniet dhe dëshmitë e një grupi aq të madh njerëzish, një populli të tërë dhe një mase të panumërt botërore. Posaçërisht, nga vetë fakti se vetëdija dhe natyra e lindur e njeriut dëshmojnë pandërrprerë se nuk ka asnjë dyshim në ekzistimin e Atij, të cilin besuan, për të cilin flisnin, të Cilit i bënin ibadet dhe, me qëllim që sa më shumë t´i afrohen, gjithëmonë vepronin vepra të mira ?!



4. Fakti se, me miliona njerëz më të shkolluar dhe më të vetëdijshëm dëshmojnë në ekzistimin e All-llahut të Lartësuar, flasin për emrat dhe cilësitë e Tij, dëshmojnë se vetëm Ai është Zoti i tyre, i Gjithëfuqishmi, dhe se për atë arsye ata vetëm Atij i nënshtrohen, e adhurojnë, vetëm për Atë e duan të mirën dhe për Atë e urejnë të keqen.


ARGUMENTET RACIONALE

Ekzistimi i gjithë këtyre botërave dhe krijesave të lloj-llojshme, dëshmon mbi ekzistimin e Krijuesit të tyre ALL-LLAHUT s.v.t, sepse, pas Tij nuk thotë askush tjetër se i ka krijuar tërë këto botëra. Pas kësaj, për vetëdijen e njeriut është i pa kuptimshëm dhe jologjik, ekzistimi i ndonjë gjësendi, pamarrë parasysh madhësin e tij, pa ekzistimin e Krijuesit të tij, sikurse ekzistimi i ndonjë racioni ushqimor pa ekzistimin e atij icili e ka përgatitur, ose ekzistimi i shtrojses në tokë pa ekzistimin e atij i cili e ka përgatitur dhe shtruar në tokë.

Si është e mundur pra, të ekzistojë e tërë kjo gjithësi, me qiej dhe me trupa të panumërt qiellor, si: Dielli, Hëna me yje në forma dhe dimensione të lloj-llojshme, pa Krijuesin e tyre? Si mund të ekzistojë Toka me njerëz, xhinn dhe kafshë, me dallime aq të mëdha në origjinë, rasë, gjuhë, cilësi dhe mënyrë dallimi e kuptimi? Si është e mundur që në te të ekzistojë një lloj-llojshmëri aq e madhe e pasurive nëntokësore, lumejve, brigjeve, detrave dhe si mund të rritet druri me fryte nga më të ndryshmet, në ngjyrë, shije, aromë, formë, cilësi dhe përbërje?



2. Ekzistimi i fjalëve të ALL-LLAHUT, të cilat i lexojmë, mbi të cilat i thellojmë mendimet tona dhe kuptojmë domethënien e tyre, janë dëshmi e ekzistencës së Tij, sepse është e pamundur të ekzistojnë fjalët, pa ekzistimin e dikujt që ato fjalë i thotë.

Prandaj, edhe vet fjala e të Lartësuarit, udhëzon në ekzistimin e Tij, aq më parë se fjala e Tij përmbanë rregullat më të përsosura që njeriu i ka njohur dhe ligjin i cili njerëzimit i ka dhuruar aq të mira. Ai,poashtu përmban, tezat më të vërteta shkencore dhe flet për ndodhit historike dhe gjërat e pa dukshme. Asnjë nga regullat e ligjit të Tij, pa marrë parasysh vendin apo kohën, gjatë tërë kohës (prej krijimit e në vazhdim), nuk ka mbetur e pa zbatuar dhe e pa përdorur në praktikë. Asnjë, nga ato shiqime shkencore, as detajet më të imëta, nuk u mposhtën asnjëherë, e as që u zbulua e fshehta, e që, në të vërtetë aspak nuk u la të dyshohet në vërtetësin e sajë, mu ashtu se si për te është folur. Asnjë njohës i historisë, pa marrë parasyshë se cili, nuk guxoi të provojë të hudhë poshtë ndonjë nga të dhënat e Tij, e as të ndrojë ndonjë nga ngjarjet historike në të cilat tregohet ose për të cilat Ai flet.

Të folurit e tillë, të urtë dhe të vërtetë, mendja e njeriut nuk mund t`ia përshkruaj asnjë njeriu, sepse si të tillë është mbi njeriun dhe mbi nivelin e tij të diturisë. Pasiqë, të folurit e tillë, qenka e pamundur të rrjedh nga njeriu, atëherë, kujt vallë mund t´i përshkruhet, pos Krijuesit të njeriut? Pos kësaj, të folurit e All-llahut s.v.t. është vetvetiu dëshmi e ekzistimit, diturisë, gjithëfuqisë dhe urtësisë së Tij.



3. Ekzistimi i këtij sistemi, me një precizitet të përkryer të ligjeve universale të krijimit, rritjes dhe zhvillimit të gjallesave tjera në këtë botë. Të gjitha këto u janë të nënshtruara këtyre ligjeve; veprojnë sipas tyre dhe në asnjë mënyrë nuk mund të dalin nga suazat e tyre. Kështu për shembull, krijimi i njeriut dhe formimi i tij në mitrën e nënes fillon nga një pikë farë, pastaj vazhdon në faza të zhvillimit, në të cilat, përveç All-llahut s.v.t., askush nuk ka ndikim, derisa në fund të lindë si njeri në tërësi. Sikurse rasti i krijimit dhe formimit të tij në mitrën e nënës, ashtu ndodh edhe me rritjen dhe zhvillimin e tij pas lindjes, duke filluar nga periudha foshnjore, fëmijëri, rini e mesjetë, e deri në pleqëri.

Këto ligje nuk vlejnë vetëm për njerëz, botën bimore e shtazore, por edhe për të gjitha sferat e trupave qiellor. Të gjitha këto i janë të nënshtruara rendit universal të gjithësisë nga i cili nuk ka devijim, ngase me devijimin e vetëm një ylli apo një grupi yjesh nga orbita e tyre e rrotullimit, do të vinte deri te fundi i botës dhe jetës në të.

Në bazë të dëshmive logjiko-racionale dhe atyre tradicionale, të cilat i cekëm më lartë, muslimani beson në All-llahun e Lartësuar dhe dëshmon se Ai është Krijues dhe Zot i çdo gjëje që eksiston dhe i vetmi Zot i popujve të hershëm, të tashëm dhe të ardhshëm. Në bazë të besimit dhe bindjes së tillë drejtohet dhe zhvillohet jeta e muslimanit në çdo aspekt të jetës.