Cdo te thote te jesh Rob i Zotit?

[musl|m]

Rober të deshirave personale

Kjo është situata e një personi qe i është dhene pozite drejtuese ose fame, ose ndonje lloj tjeter kenaqesie. Nese ai e fiton ate qe do, ai kenaqet, por nese nuk ia arrin qellimit të tij ai zemerohet, sepse me të vertete robërimi është robërim i zemres;cfaredo gje qe e magjeps zemren, asaj gjeje i robërohet zemra.
Kjo është arsyeja qe një poet arab tha- "Skllavi është i lire për aq kohe sa është i kenaqur, dhe njeriu i lire është i robëruar për aq kohe sa është ziliqar. Une ndoqa deshiren time dhe ato me robëruan mua, sikur të isha i kenaqur me ato qe kisha, do të isha e lire"
Eshte thene se zilia dhe deshira e zjarrte jane si zinxhire rreth qafes e kembevce. Edhe sikur të hiqet zinxhiri i qafes kembet jane akoma të lidhura.
Transmetohet se Umer ibnul Khattab tha- "Zilia është varferi dhe bindja është pasuri. Kur ndonje nga ju braktis ndonje gje ai behet i lire prej saj. "
Kjo është dicka qe cdokush mund ta ndjeje në zemren e tij, sepse kur ndokush e le dicka ai nuk ka me nevoje për të dhe nuk ka deshire për te;ai nuk ka nevoje me për të ose për ate qe mund ta ndihmoje ta kete
ate gje qe me pare deshironte. Nese ndokush deshiron dhe shpreson dicka zemra është e lidhur me ate gje, dhe personi ndjen se ka nevoje për te. Ky është rasti me ceshtjet e pasurise dhe pushtetit dhe pamjeve të bukura të njerezve.

[musl|m]

Te kerkosh furnizimin (rrizkun) nga Allahu, jo nga njerezit.

Ibrahimi as keshilloi- ". . . pra kerkonie furnizimin tek Allahu, adhuronie Ate dhe shprehni falenderim Atij, pse tek Ai do të ktheheni. El-Ankebute-17
Te gjithe kane nevoje për furnizim dhe mbajtje. Nese një person e kerkon rriskun e tij prej Allahut atehere ai është rob i Allahut dhe robi e ndjen se ka nevoje për Allahun. Nese dikush e kerkon furnizimin nga krijesat do të robërohet dhe do të ndjeje se ka nevoje për ato krijesa. Kjo është arsye pse është e ndaluar qe të kerkohet furnizim nga krijesat, por është e lejueshme në raste nevoje. Ka shume hadithe qe e ndalojne kete lloj të kerkuari nga njerezit-
Profeti sas tha- "Ndonjeri nga ju mund të kerkoje e kerkoje derisa vjen në diten e gjykimit ma mish në fytyrenb e tij (El-Bukhari, Muslim dhe Nesai)
Profeti sas tha- Te kerkosh lemoshe nuk është e lejueshme pervec për ate qe është në borxhe të medha, ai qe duhet të laje gjakun (leket e gjakut) dhe për ate qe ka rene në një varferi shkatarruese. (Ebu Davud dhe Bejheki)
Profeti sa tha- "Nese ndonjeri nga ju do të merrte një cope e të shkonte të mblidhte dru, do të ishte me mire për të sesa të kerkoje lemoshe prej njerezve, të cilet mund ti japin ose mund mos ti japin (El-Bukhari dhe Ibën Maxhah)
Profeti sas tha- "Cfaredo pasurie qe ju bie në dore pa e kerkuar ose pa shpresuar për te, merreni, dhe cfaredo qe nuk ju bie në dore mos shpresoni për te (El-Bukari, Muslimi dhe Nesai)
Profeti e beri të qarte se ai nuk pelqen qe askush të kerkoje lemoshe për asgje, qofte ajo kerkese me goje ose me zemer. në një hadith sahih Profeti sas tha- "Kushdo qe deshiron të jete i pavaruar Allahu do ta beje ate të pavarur. Kushdo qe deshiron qe të mos kerkoje nga njerezit asgje, Allahu do ta ndihmoje qe të lirohet prej asaj. Kushdo qe deshiron të jete i durueshem, Allahu do ti jape durueshmeri. Askujt nuk i është dhene me mire dhe me bollshem sesa durueshmeria. "
Profeti sas keshilloi sahabin e tij me të ngushte qe të mos kerkoje nga skush asgje. është transmetuar se nese Ebu Bekrit do ti binte kamxhiku i tij kur ishte duke kaleruar, ai nuk do të kerkonte prej askujt qe t`ia kapte, por ai do të thoshte- Miku im i dashur (Profeti sas) me keshilloi qe të mos kerkoj prej njerezve asgje.
Imam Muslimi transmeton nga Auf ibën Malik qe Profeti mori besen nga ai dhe një grup njerezish qe ata të mos kerkojne prej njerezve asgje. Disa nga jerezit e atij grupit qe i dhane besen Profetit sas nese do ti binte kamxhiku i kalit nuk do të kerkonin prej askujt qe t`ia kapte ate.
Shume ajete dhe hadithe tregojne qe në duhet të kerkojme nga Krijuesi, dhe jo nga krijesat.
Allahu thote-
E kur ta kryejsh (obligimin), atebote mundhu me adhurim. Dhe vetem të Zoti yt perqendro synimin. El-Inshirah-7-8
Profeti sas i tha Ibën Abbasit- Nese kerkon për dicka, lut Allahun, nese kerkon ndihme, kerko ndihme prej Allahut (Ahmed, Tirmidhi, Hakim)
Ibrahimi as tha- ". . . pra kerkonie furnizimin tek Allahu. në arabisht kjo pjese e ajetit lexohet"Febtegu `indAllahil-risk"qe perkthehet si"kerko prej Allahut furnizimin. Pjesa indAllah (prej Allahut) është në fillim perj një arsye të vecante qe tregon qe- mos kerko riskun prej askujt pos prej Allahut. Allahu thote- "Allahut kerkoni nga të mirat e Tij. En-Nisae-32.

[musl|m]

Te ankohesh vetem tek Allahu

Njeriu ka nevoje për furnizim dhe gjera të tjera, dhe ka nevoje të ruaje vetveten nga demtimet. në të dy rastet ai duhet ti lutet Allahut. Robi nuk duhet të luse për risk askend pervec Allahut, dhe ai nuk duhet ti ankohet askujt pervec Allahut. Ashtu sic Jakubi as tha- "Tha (Jakubi)- "Une hidherimin dhe pikellimin tim ia parashtroj Allahut. . . Jusuf-86
Ne Kuran, Allahu permend heqje dore të mire, falje të mire dhe durim të mire. eEshte thene qe heqja dore në menyre të mire është të heqesh dore e bojkotosh pa demtuar askend;falja e mire është të falesh pa qortuar;dhe durim i mire është të durosh pa iu ankuar askujt nga krijesat. Kur Ahmed Ibën Hambeli ishte semure, i thane atij se Tausi e urrente ankesat e të semurit dhe thoshte kjo është ankese, keshtu Ahmedi nuk u ankua derisa vdiq.
Te ankohesh tek Krijuesi nuk e kundershton idene e durimit të mire. Sepse Jakubi as tha- "Durimi i mire, është shprese qe Allahu do të mi sjelle të gjithe. . . Jusuf-83 por gjithashtu tha- "Une hidherimin e pikellimin tim ia parashtroj vetem Allahut. . . Jusuf-86
Umer Ibnul Khattabi ra zakonisht recitonte suret Junus, Jusuf dhe En-Nahl gjate namazit të sabahut. Kur arrinte tek ajeti i mesiperm ai qante aq shume sa denesa e tij degjohej deri tek safat e fundit.
Musa u luste- O Allah, Ty të takojne të gjithe falenderimet dhe vetem tek Ty e drejtoj ankesen time. Ti je i Vetmi prej të cilit mund të kerkoj ndihme, tek Ty kerkoj mbrojtje dhe tek Ty mbeshtetem. Nuk ka ndihme dhe fuqi pa Ty.
Nje nga lutjet qe Profeti sas beri kur populli i Ta`ifit i beri ate qe i beri eshte- "O Allah, tek Ty ankohem për dobesite dhe pamundesite e mia, dhe për njerezit qe nuk u behet vone për mua. O me i Meshirshmi , Ti je Zoti i të shtypurve dhe Zoti im. O Allah tek kush po me le mua? Tek të huajt qe me largojne e torturojne, apo tek armiku qe i ke dhene fuqi mbi mua? Per aq sa Ti nuk je i zemeruar me mua, asgje tjeter nuk ka rendesi, por mbrojtja dhe ndihma Jote jane me mire për mua. Kerkoj mbrojtje në driten e perkrahjes Tende, drita e të ciles i largon erresirat dhe i drejton ceshtjet e dun`jase dhe akhiretit, qe zemerimi Yt të mos zbrese mbi mua. Kerkoj faljen Tende derisa Ti të jesh i kenaqur me mua. Nuk ka ndihme dhe fuqi vecse në Allahun.

[musl|m]

Te shpresosh në meshiren dhe miresite e Allahut.


Sa me shume shprese të kete robi në meshiren dhe miresite e Allahut dhe në mundesite e Allahut për t`ia plotesuar nevojat dhe ta ruaj nga demtimet, aq me teper shtohet ndjenja e robërimit të robit ndaj Allahut, dhe robi behet me i lire nga gjerat e tjera. Nese robi vendos shpresat e tij në krijesat, ai do të behet rob i tyre, por nese robi nuk shpreson në krijesat ai është i pavarur prej tyre. Ashtu sic është thene- "Behu i pavarur dhe do të jesh i barabarte me to, beji nder kujt të duash do të jesh me larte se ai, behu të kesh nevoje nga kush do, do të behesh rob i tij. "Keshtu kur robi shpreson në Allahun, ai është një rob i vertete i Tij, por nese zemra e robit refuzon të kerkoje prej Allahut dhe të shpresoje në Te, atehere robi do të largohet edhe nga adhurimi dhe robërimi i vertete, sidomos kur pret nga krijesat në vend qe të shpresoje nga Krijuesi. në kete rast zemra e robit do të varet nga pozite e tij, nga ushtria e tij, ndjekesit dhe sherbetoret, ose në familjen dhe miqte e tij, ose në pasurine në kursimet e tij, ose në udheheqesit dhe ata qe jane me të larte se ai, si psh nga mbrtei, sheikhu, punetor ose nga ndonje tjeter të vdekshem. Allahu thote-
Ti mbeshtetju Atij të perjetshmit qe nuk vdes kurre, madheroje me lavderimin qe i takon Atij, Ai mjafton për njohje në hollesi të mekateve të robërve të Tij. El-Furkane-58

[musl|m]

Te robërohesh të tjereve në vend të Allahut.


Cdokush qe varet nga njerezit e tjere qe ta ndihmojne ate, ta furnizojne ate ose ta drejtojne ate është i lidhur nga zemra, dhe është në gjendje robërimi ndaj tyre, edhe nese në pamje të pare duket sikur ai është në ngarkim të tyre dhe drejton punet e tyre. Njeriu i zgjuar sheh realitetet dhe jo pamjet e jashtme. Nese zemra e një burri varet tek gruaja-edhe nese ajo ehste e lejuar sipas sheriatit për te-ai do të jete i burgosuri i saj dhe ajoi mund ta drejtoje nga të deshiroje, edhe pse në pamje të pare mund të duket sikur ai është në ngarkim të saj sepse është burri ose ruajtesi i saj. Ai do të jete i burgosuri i saj, dhe sidomos kur ajo e di sa varet ai nga ajo. sa e do ai ate dhe sa shume vlere ka ajo në syte e tij. Keshtu ajo do të kete mundesine ta drejtoje ate në menyren e një despoti prej të ciles nuk mund të lirohesh. është akoma me keq se kjo, sepse robërimi i zemres është me i rende se robërimi i trupit, për ate qe është robëruar trupersisht dhe burgosur nuk do ti behet vone shume për aq kohe sa zemra është e lire dhe në paqe, sepse ai ndoshta mund të gjeje rrugen të lirohet nga ky robërim trupor.

[musl|m]

Te ndjekesh zemren

Por nese zemra qe është kontrolluesja e trupit, i është robëruar dikujt tjeter pos Allahut, kjo është një poshterim i vertete dhe burgosje, sepse robërimi është për ate qe zemra është e lidhur ngushte.
Roberimi dhe burgosja e zemres formon bazat e shperblimit ose denimit. Nese një musliman është burgosur nga një kafir ose është skllaveruar nga ndonje keqberes me pa të drejte, kjo nuk e demton ata për aq kohe sa ai i kryen obligimet ndaj Allahut aq shume sa ka mundesi. Edhe nese dhunohet qe të thote fjale kufri, dhe e ben kete por zemra e tij është e vendosur me iman, as kjo nuk e demton ate. Por një person zemra e të cilit është e robëruar ndokujt tjeter pervec Allahut, kjo e demton ate, edhe nese në pamje të pare duket sikur ky person është sundues i të tjereve.

[musl|m]

Liria e vertete.

Liri e vertete është liria e zemres dhe robërim i vertete është robërim i zemres, ashtu sic pasuria e vertete është të jesh i kenaqur me ate qe ke. Profeti sas tha- "Pasuria nuk është të kesh shume para;pasuria është të kenaqesh me ate qe ke. (El-Bukhari, Muslim)
Kjo është ceshtja nese zemra e tij robërohet nga një grua qe është hallall për te, por nese zemra i është robëruar dikujt qe është harram për te, qofte grua apo femije, ky është një denim i paimagjinueshme.
Keta qe dashurohen pas pamjeve do të jene njerezit me denim me të ashper dhe shperblim me të paket. nese zemra e një personi qendon e robëruar ndaj pamjeve qe ai do, ai do të kryeje cdo të keqe e korrupsion, dhe vetem Allahu e di madhesine e të keqes se tij. Edhe nese ai nuk kryen një mekat të madh (zina), zemra e tij do të jete e lidhur me te, dhe kjo është me keqe sesa të kryeje një mekat dhe pastaj të kerkoje falje, derisa të gjitha gjurmet e ketij robërimi fallso të dalin nga zemra e tij.
Nje nga arsyet kryesore të kesaj situate të mjerueshme është largimi prej Allahut, sepse sikur një here zemra të kete shijuar emblesine e adhurimit ndaj Allahut dhe sinqeritetin ndaj Tij, asgje nuk do të jete me embel se ky adhurim, asgje nuk do të jete me e shndritshme dhe me e vlefshme. Asnje nuk e braktis ate qe do vetem për dike qe do me shume, ose nga frika e dickaje tjeter. Zemra do të braktise dashurine fallso për dashurine e vertete, ose nga frika e demtimit.

[musl|m]

Ata qe e duan Allahun, jane të ruajtur prej Tij.


Allahu pershkruan Jusufin as- ". . . Ashtu qe të largojme nga ai të keqen e të ndyten. Vertet ai ishte nga robërit Tane të zgjedhur. Jusuf-24
Allahu largon nga robërit e Tij nga ato gjera qe Ai nuk i pelqen si të ndgjitesh pas pamjeve dhe të duash ato, dhe Ai i ruan nga të keqiat dhe të shemtuarat nepermjet sinqeritetit qe ka robi ndaj Allahut. Kjo është arsyeja pse para se të shijoje emblesine e robërimit dhe sinqeritetit ndaj Allahut, robi do të jete i permbushur me deshirat e tij, por kur e shijon embelsine e sinqeritetit dhe kjo ze vend në zemren e tij, robi do të jete në gjendje të kontrolloje epshet e tij pa aptur nevoje për shume trajtim. Allahu thote-
. . . vertet namazi largon nga të shemtuarat dhe të irrituarat, e permendja e Allahut është me e madhja. . . El-Ankebute-45
Namazi është mbrojtes nga të keqiat, të emertuara si vepra të shemtuara dhe të padrejta, dhe ndihmon qe të arrish miresi, e emertuar perkujtimi i Allahut. të arrish kete miresi është me e rendesishme sesa të ruash veten nga të keqiat, sepse të permendesh Allahun dhe ta adhurosh Ate me sinqeritet të vertete, është vetmbrojteje nga të keqiat dhe është në vetevete në qellim për të dhene fund atyre. Zemra është krijuar në ate menyre qe e do dhe e kerkon të verteten, dhe kur një e keqe afrohet zemra e largon ate ose perndryshe do të shkatarrohet ashti sic shkatarrohen të mbjellat ngfa bari i keq.

[musl|m]

Pastrimi i shpirtit

Allahu thote- "Pra, ka shpetuar ai qe e pastroi vetveten. E ka deshtuar ai qe e poshteroi vetveten. Esh-Shems-9-10
Ka shpetuar ai qe është pastruar. Qe e perkujton madherine e Zotit të vet dhe falet. El-A`ela-14-15
Thuaju besimtareve të ndalin shikimet, të ruajne pjeset e turpshme të trupit të tyre se kjo është me e paster për ta. . . En-Nure-30
. . . e sikur të mos ishte miresia e Allahut ndaj jush dhe meshira e Tij, askush prej jusj nuk do të pastrohej kurre. . . En-Nure-21
Allahu e ka bere uljen e shikimit dhe të ruash modestine qellimin kryesor të pastrimit të shpirtit. Allahu ka shpjeguar qe të ruhesh nga veprat e keqia pastrohet shpirti, dhe në pastrimin e shpirtit perfshihen qe të largohesh nga cdo lloj mekati, perfshi veprat e keqia, padrejtesia, shirku, genjeshtra e keshtu me radhe.

[musl|m]

I robëruar nga ambiciet e kesaj bote.


Ai qe kerkon pushtet e lidership i është robëruar atyre qe mund ta ndihmojne të arrije keto qellime, edhe pse në pamje të jashtem duket sikur ai është mbi ata dhe është ai qe jep urdhera. në të vertete shpresat dhe frika e tij jane tek ata, keshtu ai i jep atyre pasuri e vende me pozite dhe shikon se mos bejne gabime, qe në ket menyre ata ti binden dhe ta ndihmojne ate.
Ne të vertete të gjitha ata i jane robëruar njeri-tjeterit, dhe qe të dyja palet kane braktisur robërimin e vertete ndaj Allahut. Nese bashkpunimi i tyre për të fituar pushtet në toke është i padrjete, ateher është njelloj si ata qe bashkpunojne në vepra të keqia e zullum. secili nga ata, për arsye të deshirave të cilave i është robëruar, është skllav i tjetrit.
Kjo është e njejte për ate qe është në kerkim të pasurise, keshtu pasuria e robëron ate. Pasuria është dy llojesh. Lloji i pare është ajo qe një person ka të nevojshme për ushqimin, shtepine, gruan e keshtu me radhe, dhe kete ai duhet ta kerkoje nga Allahu qe ta perdore kete pasuri për nevoja personale, ashtu sic mund të kerkoje një mjet udhetimi, një qilim qe të ulet në të por pa u robëruar nga keto, ose të behet i padurueshem. Pse kur e godet ndonje e keqe, ai ankohet se tepermi. Nderkaq, kur e gjen e mira, ai behet teper koprac. Mearixh-19-21
Lloji tjeter i pasurise është ai lloj qe një person nuk e ka të nevojshem, keshtu zemra e tij nuk ka pse të preokupohet shume për te, sepse nese kjo ndodh ateher do të behet rob i saj. Keshtu ai do të behej i varur nga të tjeret pos Allahut, dhe ai nuk është me një rob i vertete i Allahut qe mbeshtet besimin tek Ai. Ky është personi i pershkruar në hadith-
I mjeruar është robi i dirhamit dhe dinarit, i kadifes dhe mendafshit. (El-Bukhari dhe Ibën Maxhah)
Kjo i referohet atyre qe behen rob të ketyre gjerave. Nese ky lloj njeriu e lut Allahun për dicka, dhe Allahu ia jep, ai kenaqet, por nese Allahu nuk ia ploteson lutjen, ai zemerohet. Por robi i vertet i Allahut është i kenaqur me ate qe Allahu është i kenaqur, dhe urren ate qe Allahu urren. Ai do ate qe Allahu dhe i derguari i Tij duan, dhe urren ate qe Allahu dhe i derguari i Tij urrejne. Ai miqesohet dhe perkrah miqte e Allahut (eulijate) dhe shfaq armiqesi ndaj armiqve të Allahut. Ky është ai qe imani i është bere perfekt, si në hadithin-
Kushdo qe do për hir të Allahut, urren për hir të Allahut, jep për hir të Allahut, dhe nuk jep për hir të Allahut, e ka persosur imanin. (Ebu Davudi)

[musl|m]

Pjese e besimit

Profeti sas tha- Pjesa e me madhe e imanit ehste dashuria për hir të Allahut, dhe urrejtja për hir të Allahut (Ahmedi dhe Taberani)
Eshte transmetuar se Profeti sas tha-
Jane tre gjera, kushdo qe i ka keto ka shijuar emblesine e besimit- kur e do Allahun dhe Profetin e Tij me shume se cdo gje tjeter;kur e do dike tjeter vetem për hir të Allahut;dhe kur e urren të kthehet në kufer pasi Allahu e shpetoi prej tij ashtu sic urren të hidhte në zjarr. (Mutefekun alejhi)
Personi qe i ka arritur keto, do ate qe Zoti i tij do dhe urren ate qe Zoti i tij urren, keshtu Allahu dhe i derguari i Tij jane me të dashur për të se cdo gje dhe ai i do krijesat vetem për hir të Allahut dhe për asnje asrye tjeter. Ky është ai qe e ka pesuar dashurine etij për Allahun, sepse të duash ate qe Allahu do është persosje e dashurise ndaj Atij qe do. Keshtu ai i do profetet e Allahut dhe eulijate e Allahut sepse ata i zbatojne urdherat e Allahut dhe jo për ndonje arsye tjeter. Allahu thote-
. . . s`ka dyshim se Allahu do të sjelle një popull qe Ai e do dhe ata e duan Ate, qe është modest dhe i bute ndaj besimtareve, por i ashper dhe i forte ndaj mohuesve. . . El-Maide-54
Thuaj- Nese e doni Allahun, ateher ejani pas meje qe Allahu t`ju doje. . . Ali-Imran-31
Pejgamberi sas vetem urdheron ate qe Allahu do, dhe vetem ndalon nga ajo qe Allahu urren. Ai vetem ben ate qe Allahu do dhe i tregon nbjerezve qe të besojne në ate qe Allahu do.

[musl|m]

Nese e doni Allahun duhet të ndiqni të Derguarin e Tij


Kushdo qe e do Allahun duhet të ndjeke Pejgamberin, të besoje në ate qe ai thote, të bindet urdherave të tij, dhe të ndjeke rrugen e tij. Kush ben keshtu, ben ate qe Allahu do, keshtu Allahu do ta doje ate.
Allahu ka bere dy shenje për ata qe e duan Ate- te ndjekesh të derguarin e Tij, dhe të besh xhihad për hir të Tij. Thelbi i xhihadit është të perpiqesh të arrish ate qe Allahu do nga feja dhe punet e mira, dhe të kundershtosh ate qe Allahu urren si kufri, imoraliteti dhe mekati.
Allahu thote-
Thuaj- "Neqoftese eterit tuaj, djemte tuaj, vellezerit tuaj, bashkeshorete tuaja, farafisi juaj, pasuria qe e fituat, tregtia qe frikesoheni se do të deshtoje, vendbanimet me të cilat jeni të kenaqur, jane me të dashura për ju se Allahu, se i derguari i Tij dhe se lufta në rrugen e Tij, ateher, pritni derisa Allahu të sjelle vendimin e Tij, Allahu nuk ve në rruge të drejte njerezit e prishur. Et-Teube-24
Allahu e ka bere kete si një paralajmerim për ata qe e duan familjen dhe pasurine me shume se Allahun, të derguarin e Tij, dhe xhihadin në rrugen e Tij. Me të vertete kjo është vertetuar nga hadithi ku Profeti sas tha-
Pasha Ate në duart e të cilit është shpirti im, asnjeri nga ju nuk ka besuar sinqerisht derisa të jem une për të me i dashur se vetja e tij se femija e tij dhe se të gjithe njerezit. (El-Bukhari, Muslim)
Eshte transmetuar se Umer ibnul Khattabi tha- O i derguari i Allahut, pasha Allahun ti je me i dashur për mua se gjithshka pervec vetes time. Profeti tha- Jo o Umer derisa une të jem me i dashur për ty sesa vetja jote. Umeri tha- Pasha Allahun të je me i dashur për mua sesa vetja ime. Profeti sas tha- Tani (ke të drejte) o Umer. (El-Bukhari dhe Muslim)
Dashuria e vertete arrihet duke i qendruar besnik Atij qe do, duke dashur ate qe Ai do dhe të urresh ate qe Ai urren. Allahu e do imanin dhe devotshmerine (takua) dhe Ai urren kufrin, imoralitetin dhe mekatin.
Eshte e ditur se dashuria ndikon deshiren e zemres. Sa me shume të rritet dashuria aq me teper zemra do të jete në kerkim të asaj qe Allahu do. Nese dashuria është e persosur, atehere duhet të jete e vendosur për të kryer vepra të mira, nese robi ka mundesi ti beje ato. Nese nuk ka mundesi, le të kryeje aq shume sa ka mundesi nga ato, dhe do të marre një shperblim të ngjashme me ate qe i kryen ato, ashtu sic Profeti sas tha-
"Kushdo qe therret për në rruge të drejte do të kete të njejtin shperblim si ai qe e ndjek ate, pa iu pakesuar (te fundit) shperblimi aspak. Dhe kushdo qe therret për në humbje do të ngarkohet aq sa ai qe e ndjek ate, pa iu ulur denimi aspak (te fundit) (Muslim)
Dhe Profeti sas tha- (Kur ishin në lufte)Ne Medine ka burra qe ju nuk kaluat një vend ose një lugime vecse ata ishin me ju. Ata pyeten- A jane ata në Medine? Profeti tha- Ata jane në Medine por kishin një arsye (te forte qe nuk paten mundesi të dalin në luftim) (Mutefekun alejhi)

[musl|m]

Xhihad

Xhihad është të besh të pamunduren, të besh sa me shume të kesh mundesi, të besh ato vepra qe i do Allahu dhe të largohesh nga ato gjera qe Allahu urren. Nese robi deshton në të bere dicka në xhihadin e tij, kjo tregon dobesine ose jopersosjen e dashurise se tij ndaj Allahut dhe të drguarit të Tij.
Eshte e ditur se nuk mund të arrihet ajo qe do, vetem me perpjekje të medha, ose perndryshe nuk ia arrin qellimit. Ata qe jane të dashuruar pas pasurise, pushtetit, dhe fames nuk mund ti arijne keto vecse duke vuajtuar disa demtime në kete bote, por denimi do të bie mbi ta edh në akhiret. Nese një person qe deklaron se e do Allahun dhe të derguarin e Tij nuk është i afte të perpiqet (per pune të mira), të cilat edhe njerez qe nuk e duan Allahun e kuptojne se duhet të mundohen qe të arrijne qellimet e tyre, kjo tregon dobesi dhe jopersosje të dashurise se tyre për Allahun.
Eshte e ditur se besimtari i vertet është i mbushur me dashurine ndaj Allahut, Allahu thote-
"E nga njerezit ka asish qe në vend të Allahut besojne idhujt, qe i duan ata, sikur Allahun, po dashuria e atyre qe besuan Allahun është shume me e forte. . . El-Bekare-165
Me të vertete një person qe do Allahun-nese ai nuk arrin të kuptoje dhe deshton në të kuptuarit drejt-mund të shkoje në një rruge qe nuk ia arrihet qellimit. Keto rruge jane të pavlefshme edhe nese një dashuria e një personi ndaj Allahut është e sinqerte dhe e madhe. Ateher si është puna me ate dashuri qe është fallso dhe e gabuar dhe rruga është e shtrember? Si në rastin e atyre qe shkuan në kerkim të pasurise, pushtetit dhe fames, duke dashur ato gjera qe i bejne dem dhe nuk ai arrijen qellimit. Ajo qe duhet ndjekur është rruga e njerezve me mendje të shendoshe qe të arrihet qellimi.

[musl|m]

Ubudijjah(Adhurimi) e vertete për Allahun

Nese kjo shte kuptuar qarte, do të kuptojme se sa me shume zemra mbushte me dashuri aq me shume mbushet me robëri, dhe anasjelltas, keshtu i jep Allahut perparesi ndaj cdo gjeje tjeter. Zemra behet e varur ndaj Allahut në dy menyra- me ane të adhurimit, qe është qellimi kryesor, dhe nga ana e të kerkuarit ndihmen e Tij dhe të mbeshtetesh besimin tek Ai, qe është qellimi dhe fundi i cdo gjeje. Zemra nuk mund të jete e forte ose të kete sukses, ose e kenaqur, ose të ndjeje kenaqesi, ose të jete e mire, ose të jete në paqe, ose të jete e qete vecse duke adhuruar Zotin, duke e dashut Ate dhe të kthehemi me pendim tek Ai. Edhe neqoftese i ploteson të gjitha deshirat nga krijesat, nuk do të ndjeje qetesi, sepse ka nevoje për Zotin e tij, sepse Ai është qendra e adhurimit të tij, dashurise dhe lutjes, dhe kjo është rruga e vetme për të patur gezim, kenaqesi, lumturi, paqe dhe qetesi.

[musl|m]

Nevojshmeria e të kerkuarit ndihme prej Allahut.

Kjo mund të arrihet vetem me ndihmen e Allahut, sepse askush nuk mund të ndihmoje të arrihet kjo pervec Allahut. Keshtu njeriu duhet të kuptoje rendesine dhe kuptimin e vertet të fjaleve- Vetem Ty të adhurojme dhe vetem prej Teje ndihme kerkojme. El-Fatiha-5. Sepse nese një person është i ndihmuar qe t`ia arrije asaj qe do, kerkon, deshirave dhe nevojave, por nuk adhuron Allahun, ai nuk do gjeje asgje vetem se merzitje, brenga dhe vuajtje. Ai asnjehere nuk do të clirohet nga dhimbjet dhe veshtiresite e kesaj jete vecse duke dashur Allahun sinqerisht, keshtu qe Allahu është në qender të vemendjes se tij dhe ai e do Ate dhe i do të tjeret vetem për hir të Tij, dhe nuk do aske për hir të vetes se tij por vetem për hir të Allahut. Nese nuk e perveteson kete ai nuk e ka kuptuar kutpimin e vertete të LA ILAHE IL ALLAH ose të teuhidit ose të ubudijjas ose të dashurise ndaj Allahut. është dicka qe nuk shkon tek imani dhe teuhidi i tij dhe keshtu do të kete dhimbje, brenga dhe merzitje.
Nese perpiqet t`ia arrije ketij qellimi pa keruar ndihmen e Allahut ose të mbeshtese besimin tek Ai dhe të varet tek Ai qe Allahu ta ndihmoje ta pervetesoje kete, ai asnjehere nuk do ta pervetesoje dashurine për Allahun. Sepse ajo qe Allahu do ndodh e ajo qe Allahu s`do nuk ndodh. Njeriu ka nevoje për Allahun, sepse Ai është i Vetmi qe adhurohet, kerkohet ndihme dhe duhet. dhe Ai është i Vetmi prej të cilit duhet të kerkohet ndihme dhe të mbeshtetesh besimin. Ai është ilah, pervec të cilit nuk ka të adhuruar tjeter, Ai është Rabb, pervec të cilit nuk ka Sundues tjeter.
Roberimi i vertete ndaj Allahut nuk mund të arrihet dhe të persoset nese keto dy koncepte (ilah dhe rabb) nuk kuptohet drejt. Kur një person do dicka ose dike tjeter jo për hir të Allahut por për hir të vetes se tij dhe kerok ndihme jo nga Allahu por nga të tjere, ai është rob i ketyre dhe i robërohet të tjereve në vend të Allahut. Nese personi nuk do askend për hir të vets se tij, pervec Allahut, dhe ai nuk shpreson në askend pervec Allahut dhe kur e kupton qe Allahu është Ai qe e krijoi, i percaktoi, dhe e kupton qe Allahu është Krijuesi dhe Vezhguesi i gjthshkaje qe është në qiej e në toke, dhe ai ka nevoje për Allahun-ateher ai e ka arritur robërimin e vertete ndaj Allahut. në kete menyre njerezit jane në nivele të ndryshme në varesi të shpresesh dhe frikes, dhe kete vetem Allahu e di.