Fushatë antikombëtare e grekofilve të Janullatosit - Page 3

King_Gentius · 05-04-11, 01:59

Boboshtice, atje ku gjuha Greke mund gjuhen Shqipe

http://www.youtube.com/watch?v=_318sg07LKw

lirik · 05-04-11, 06:40

fushata antikombtare ne koosve esht edhe me e keqe kunder drenices
se sa fushata antikombtare ne shqiperinë e jugut se pari shikoni berllogun tuaj pastaj dilni e flsini diqka per te tjeret

Neferta · 05-04-11, 07:56

Serbet dhe grekerit aleanca anti shqiptare

Arif Mati
(2)
Për serbët, si dhe për grekët, të gjitha mjetet janë të pranueshme për të manipuluar mendjet, me qellim që e tërë bota të besojë në vërtetësinë e pretendimeve të tyre. Nëpërmjet besimit fetar, grekët duan të përforcojnë praninë e Kishës ortodokse në Shqipëri (veçanërisht në jug) dhe me kalimin e kohës, të penetrojnë pabesisht, për të arritur si përfundim pushtimin paqësor të jugut shqiptar (çfarë utopie!). Serbët (të mbështetur në zellin e fesë ortodokse) dëshirojnë të bindin botën mbarë, dhe veçanërisht Bashkimin Evropian, se Kosova qenka djepi i Serbisë.
Ishin organet e Bashkimit Evropian që ju imponuan grekëve heqjen nga pasaporta, përkatësinë fetare. Ashtu siç Serbët kërkojnë “copëtimin” e Kosovës, grekët duan një copë të Shqipërisë : strategjia e tyre ka kohë që ka nisur duke formuar një “bashki separatiste” (shqiptare të nënshtruar fanatizmit të kishës ortodokse!) në Himarë në Jug të Shqipërisë.
Një nënshtrim i radhës i mbi asamblenë e episkopatit ortodoks shqiptar
Po kjo Kishë ortodokse, e mbështetur nga shteti grek, kërkon ngritjen e “monumenteve për të rënët” të ushtarëve grekë në jug të Shqipërisë, etj etj. Është për tu vënë në dukje gjithashtu se kisha ortodokse shqiptare drejtohet nga një klerik i ardhur prej Greqisë si duket për një nënshtrim grek të radhës, mbi asamblenë e episkopatit ortodoks shqiptar. A janë kaq naivë autoritetet shqiptare, për t’iu lënë dorë të lirë grekëve?
3) Nuk duhet të harrojmë se ndërmjet viteve 1920 dhe 1924 Greqia ka ndërmarrë pastrimin e parë etnik dhe etnocid [shkatërrimin e identitetit kulturor dhe shpirtëror të një populli - shënim i përkthyesit] në Europë: shpërnguljen e më shumë se 450 000 Shqiptarëve të Epirit të jugut (nën dominimin grek) drejt Turqisë kundrejt kthimit të 1 500 000 grekëve të Turqisë drejt Epirit. Ata donin të na bënin të besojmë se këta shqiptarë “myslimanë” ishin turq (pikërisht siç bënë serbët me kosovarët)! Kështu ata i zëvendësuan shqiptarët e përzënë nga Epiri, me grekë të ardhur nga Anatolia . Por nuk flitet aq sa duhet për këtë problem të rëndë që duhet ta denoncojmë njëzëri dhe në mënyrë zyrtare tek organet e “Amnistie Internacional”.
Një tjetër marrëzi është duke u bërë në ditët e sotme në Greqi : autoritetet greke i shtyjnë emigrantët shqiptarë të “greqizojnë” emrin dhe mbiemrin, madje të ndërrojnë edhe fenë. U japin madje edhe kombësinë greke!
Çfarë bëjnë organizmat evropiane për të ndaluar këtë veprim të turpshëm të shkombëtarizimit masiv, dhe të manipulimeve të papërgjegjshme, shqetësuese, çnjerëzore dhe të turpshme?
A nuk shkelen “ë Drejtat e Njeriut” në Greqi, anëtar i BE-së?
Tashmë, për ta përforcuar më mirë këtë fushatë antishqiptare, ata sulmojnë pa u hyrë gjembi në këmbë, identitetin shqiptar e sidomos heroin e tij kombëtar “Skënderbeun”.
Ata dëshirojnë të ç’kombëtarizojnë Shqiptaret duke u mohuar çdo lidhje me të kaluarën e tyre të famshme.
Grekët dhe Serbët e përshkruajnë, me shumë këmbëngulje, figurën e Skënderbeut si një lloj “miti” që shqiptarët e paskan përvetësuar !
Grekët duan edhe një herë, të vjedhin Historinë e tyre, ashtu siç bënë me paraardhësit e tyre Pellazgë, të cilëve, ata ju përvetësuan një pjesë të madhe të kulturës, traditave dhe mitologjisë së tyre. Gjergj Kastrioti (1405-1468), i mbiquajtur “Skënderbe” (“Zot Aleksandër” d.m.th. i denjë për bëmat e Aleksandërit të Madh) prej Otomanëvë, është hero kombëtar shqiptar i njohur nga të gjithë historianët e të gjitha vendeve mbarë, siç e vërtetojnë arkivat otomane, të Vatikanit, spanjolle, italiane, franceze, ato të lindjes, etj. Kjo është e shkruar e zezë mbi të bardhë . Për rrjedhojë, të gjithë këta shpirtzinj nuk do të mundin kurrë të ndryshojnë historinë e shkruar dhe të pranuar njëzëri. Duhet shënuar se për nder të Skënderbeut shqiptar, shumë biografë (nga të cilët më i rëndësishmi është Barleti në shek. XVI), shkrime historike (si ai i Jacques de Lavardin, Paganelit, Hammer-purgstall), shumë tragjedi dhe drama nga të cilat një gjysmë_duzinë në Francë e të tjera në Spanjë, ku ai qe një figure e madhe e Teatrit spanjoll, në poema si ajo e shkruar nga Ronsardi dhe një opera e kompozitorit të madh Vivaldi etj. qenë shkruar gjithandej në Europë e më gjerë. Së fundi, me që Skënderbeu ishte i krishterë dhe mbret i Arbërisë (Shqipërisë) dhe i Epirit (i populluar në atë kohë kryesisht nga shqiptare) u dashka me ia vesh atij nënshtetësinë greke ose serbe etj. Skënderbeu është vlerësuar si një hero autentik shqiptar. Deri më sot asnjëri nuk ka vërtetuar të kundërtën. Pra sot nuk kërkohet veçse të njolloset kujtimi i tij, të turbullohen shpirtrat dhe të mbillet përçarja jo vetëm mes Shqiptarëve por edhe ndërmjet popujve e shteteve të tjera të botës. Grekët dhe Serbët e përshkruajnë, me shumë këmbëngulje, figurën e Skënderbeut si një lloj “miti” që shqiptarët e paskan përvetësuar ! Fjala ” mit ” e përdorur nga armiqtë e historisë heroike të Shqiptarëve, merret këtu në kuptimin negativ të saj. Historia e Skënderbeut nuk është as mit e as legjendë por një histori e vërtetë e njohur nga të gjitha Shtetet e shek. të XV-të si dhe Vatikani, e nga të gjitha arkivat historike të Shteteve të kësaj epoke. Kjo egërsi anti-shqiptare, ky denigrim pa shkak, këto manipulime të ulëta e kjo fushatë shpifëse nuk nderon askënd. Përkundrazi, kjo rrezikon t’i vihet zjarri barutit, në këtë zonë të Ballkanit që është populluar prej pushtuesve të ndryshëm dhe që përmbledh një shumëllojshmëri të tillë etnike, gjuhësore, kulturore, politike (mozaik etnik, dhe Kullë Babeli) që jo më kot është quajtur “fuçi baruti”. Veprimet me paramendim dhe provokimi nga ana e serbo-grekëve janë më se të dukshëm: ata dëshirojnë të prishin imazhin e Shqiptarëve dhe të heronjve të tyre. Shpresoj qe t’iu vijë mëndja (arsyeja) dhe të hedhin tutje këtë armiqësi të kotë e këtë urrejtje të gjatë shekullore.
I kërkoj sidomos autoriteteve shqiptare të jenë vigjilent, të mos dorëzohen ndaj sirenave serbo-greke : mos u bëni naive. Duhet qëndruar syhapur kundrejt çdo prekje të integritetit tokësor te Shqipërisë e Kosovës e të dinjitetit të tyre si shtete sovrane. A duhet shitur shpirti e dinjiteti thjesht për të hyrë në Bashkimin Europian? Historia dhe e ardhmja do të jenë gjykatësit e vetëm.

lirik · 05-04-11, 08:17

Citim:

Postimi origjinal është bërë nga Neferta

Serbet dhe grekerit aleanca anti shqiptare

Arif Mati
(2)
Për serbët, si dhe për grekët, të gjitha mjetet janë të pranueshme për të manipuluar mendjet, me qellim që e tërë bota të besojë në vërtetësinë e pretendimeve të tyre. Nëpërmjet besimit fetar, grekët duan të përforcojnë praninë e Kishës ortodokse në Shqipëri (veçanërisht në jug) dhe me kalimin e kohës, të penetrojnë pabesisht, për të arritur si përfundim pushtimin paqësor të jugut shqiptar (çfarë utopie!). Serbët (të mbështetur në zellin e fesë ortodokse) dëshirojnë të bindin botën mbarë, dhe veçanërisht Bashkimin Evropian, se Kosova qenka djepi i Serbisë.
Ishin organet e Bashkimit Evropian që ju imponuan grekëve heqjen nga pasaporta, përkatësinë fetare. Ashtu siç Serbët kërkojnë “copëtimin” e Kosovës, grekët duan një copë të Shqipërisë : strategjia e tyre ka kohë që ka nisur duke formuar një “bashki separatiste” (shqiptare të nënshtruar fanatizmit të kishës ortodokse!) në Himarë në Jug të Shqipërisë.
Një nënshtrim i radhës i mbi asamblenë e episkopatit ortodoks shqiptar
Po kjo Kishë ortodokse, e mbështetur nga shteti grek, kërkon ngritjen e “monumenteve për të rënët” të ushtarëve grekë në jug të Shqipërisë, etj etj. Është për tu vënë në dukje gjithashtu se kisha ortodokse shqiptare drejtohet nga një klerik i ardhur prej Greqisë si duket për një nënshtrim grek të radhës, mbi asamblenë e episkopatit ortodoks shqiptar. A janë kaq naivë autoritetet shqiptare, për t’iu lënë dorë të lirë grekëve?
3) Nuk duhet të harrojmë se ndërmjet viteve 1920 dhe 1924 Greqia ka ndërmarrë pastrimin e parë etnik dhe etnocid [shkatërrimin e identitetit kulturor dhe shpirtëror të një populli - shënim i përkthyesit] në Europë: shpërnguljen e më shumë se 450 000 Shqiptarëve të Epirit të jugut (nën dominimin grek) drejt Turqisë kundrejt kthimit të 1 500 000 grekëve të Turqisë drejt Epirit. Ata donin të na bënin të besojmë se këta shqiptarë “myslimanë” ishin turq (pikërisht siç bënë serbët me kosovarët)! Kështu ata i zëvendësuan shqiptarët e përzënë nga Epiri, me grekë të ardhur nga Anatolia . Por nuk flitet aq sa duhet për këtë problem të rëndë që duhet ta denoncojmë njëzëri dhe në mënyrë zyrtare tek organet e “Amnistie Internacional”.
Një tjetër marrëzi është duke u bërë në ditët e sotme në Greqi : autoritetet greke i shtyjnë emigrantët shqiptarë të “greqizojnë” emrin dhe mbiemrin, madje të ndërrojnë edhe fenë. U japin madje edhe kombësinë greke!
Çfarë bëjnë organizmat evropiane për të ndaluar këtë veprim të turpshëm të shkombëtarizimit masiv, dhe të manipulimeve të papërgjegjshme, shqetësuese, çnjerëzore dhe të turpshme?
A nuk shkelen “ë Drejtat e Njeriut” në Greqi, anëtar i BE-së?
Tashmë, për ta përforcuar më mirë këtë fushatë antishqiptare, ata sulmojnë pa u hyrë gjembi në këmbë, identitetin shqiptar e sidomos heroin e tij kombëtar “Skënderbeun”.
Ata dëshirojnë të ç’kombëtarizojnë Shqiptaret duke u mohuar çdo lidhje me të kaluarën e tyre të famshme.
Grekët dhe Serbët e përshkruajnë, me shumë këmbëngulje, figurën e Skënderbeut si një lloj “miti” që shqiptarët e paskan përvetësuar !
Grekët duan edhe një herë, të vjedhin Historinë e tyre, ashtu siç bënë me paraardhësit e tyre Pellazgë, të cilëve, ata ju përvetësuan një pjesë të madhe të kulturës, traditave dhe mitologjisë së tyre. Gjergj Kastrioti (1405-1468), i mbiquajtur “Skënderbe” (“Zot Aleksandër” d.m.th. i denjë për bëmat e Aleksandërit të Madh) prej Otomanëvë, është hero kombëtar shqiptar i njohur nga të gjithë historianët e të gjitha vendeve mbarë, siç e vërtetojnë arkivat otomane, të Vatikanit, spanjolle, italiane, franceze, ato të lindjes, etj. Kjo është e shkruar e zezë mbi të bardhë . Për rrjedhojë, të gjithë këta shpirtzinj nuk do të mundin kurrë të ndryshojnë historinë e shkruar dhe të pranuar njëzëri. Duhet shënuar se për nder të Skënderbeut shqiptar, shumë biografë (nga të cilët më i rëndësishmi është Barleti në shek. XVI), shkrime historike (si ai i Jacques de Lavardin, Paganelit, Hammer-purgstall), shumë tragjedi dhe drama nga të cilat një gjysmë_duzinë në Francë e të tjera në Spanjë, ku ai qe një figure e madhe e Teatrit spanjoll, në poema si ajo e shkruar nga Ronsardi dhe një opera e kompozitorit të madh Vivaldi etj. qenë shkruar gjithandej në Europë e më gjerë. Së fundi, me që Skënderbeu ishte i krishterë dhe mbret i Arbërisë (Shqipërisë) dhe i Epirit (i populluar në atë kohë kryesisht nga shqiptare) u dashka me ia vesh atij nënshtetësinë greke ose serbe etj. Skënderbeu është vlerësuar si një hero autentik shqiptar. Deri më sot asnjëri nuk ka vërtetuar të kundërtën. Pra sot nuk kërkohet veçse të njolloset kujtimi i tij, të turbullohen shpirtrat dhe të mbillet përçarja jo vetëm mes Shqiptarëve por edhe ndërmjet popujve e shteteve të tjera të botës. Grekët dhe Serbët e përshkruajnë, me shumë këmbëngulje, figurën e Skënderbeut si një lloj “miti” që shqiptarët e paskan përvetësuar ! Fjala ” mit ” e përdorur nga armiqtë e historisë heroike të Shqiptarëve, merret këtu në kuptimin negativ të saj. Historia e Skënderbeut nuk është as mit e as legjendë por një histori e vërtetë e njohur nga të gjitha Shtetet e shek. të XV-të si dhe Vatikani, e nga të gjitha arkivat historike të Shteteve të kësaj epoke. Kjo egërsi anti-shqiptare, ky denigrim pa shkak, këto manipulime të ulëta e kjo fushatë shpifëse nuk nderon askënd. Përkundrazi, kjo rrezikon t’i vihet zjarri barutit, në këtë zonë të Ballkanit që është populluar prej pushtuesve të ndryshëm dhe që përmbledh një shumëllojshmëri të tillë etnike, gjuhësore, kulturore, politike (mozaik etnik, dhe Kullë Babeli) që jo më kot është quajtur “fuçi baruti”. Veprimet me paramendim dhe provokimi nga ana e serbo-grekëve janë më se të dukshëm: ata dëshirojnë të prishin imazhin e Shqiptarëve dhe të heronjve të tyre. Shpresoj qe t’iu vijë mëndja (arsyeja) dhe të hedhin tutje këtë armiqësi të kotë e këtë urrejtje të gjatë shekullore.
I kërkoj sidomos autoriteteve shqiptare të jenë vigjilent, të mos dorëzohen ndaj sirenave serbo-greke : mos u bëni naive. Duhet qëndruar syhapur kundrejt çdo prekje të integritetit tokësor te Shqipërisë e Kosovës e të dinjitetit të tyre si shtete sovrane. A duhet shitur shpirti e dinjiteti thjesht për të hyrë në Bashkimin Europian? Historia dhe e ardhmja do të jenë gjykatësit e vetëm.

-----------------------------------

Nuk duhet te mshefet e verteta nuk behet kjo vetem neper mes fesë ne jug te shqioerise por edhe ne kosove neper mes kti gurit te madh perqarja dhe sulmi kunder drenices dhe ketij phanta rhei e urates dhe shum te tjerve
-nuk esht e vertet q eperqarjet jan vetem ne jug e ne kisha por propagandisti kryesor i perqarjes kombtare
ktu ne mediat e kti forumi qe nis epyken e hilen ne mbrendi te kombit ehst guri i madh pastaj phanta rhei dhe urata ka edhe t e tjere plot ne forum-qe heshtin dfhe nuk po guxojne me dale se namin do ta bënin prandaj un jam ne dijeni se qka po behet ne kosove me porpaganda gojore

Neferta · 05-04-11, 11:28

www.youtube.com/watch?v=ZSO9wwLiExc&feature=player_detailpage Ne i harrojme shum lehte:www.youtube.com/watch?v=rcQqp-A1If0&feature=player_detailpage

Neferta · 05-04-11, 11:39

www.youtube.com/watch?v=rBgSIHL9BwQ&feature=mfu_in_order&list=UL PSE MOS TA DUAM VETEN PSE TE KRIJOJM NDASI KURE E KEMI NJE SHQIPERI www.youtube.com/watch?v=g2ZPxsIGK40&feature=related www.youtube.com/watch?v=OZXjeYpZ1ak&NR=1

Neferta · 05-04-11, 13:47

E sa per Drenice ajo eshte ne qender te Kosoves askush nuk pretendon ta perjashtoj se keshtu e krijoj perendija.
Kunderthenjet dhe mospajtimet politike fisnore apo te nivelit te ndryshem, ase edhe njeher nuk e kan zbehe idealin kombetare. Per ne dhe brezat e ardhshem na eshte ngarkuar barra qe edhe me te kalitet e mos te venitet enrra shekullore per atedhe.

Neferta · 05-04-11, 15:15

Regjistrimi i popullsisë, peticioni kundër, firmoset në Kishën e Laçit

05 April 2011 09:39

Aleanca Kuq e Zi po organizon sot firmosjen e peticionit kundër regjistrimit etnik dhe fetar të popullsisë me një ndalesë pranë Kishës së Laçit.
Besimtarë të shumtë që shkojnë çdo ditë në këtë institucion të kultit, kanë hedhur firmat e tyre në peticionin që i drejtohet autoriteteve shtetërore duke kërkuar heqjen e seksioneve për kombësinë dhe fenë në formularin e regjistrimit të popullsisë.
Organizatorët e Aleanca kuq e Zi janë deklaruar se peticioni dhe veprimtaria e tyre nuk është politike por është për çështjen shqiptare.
Aleanca Kuq e Zi ka mbledhur nënshkrime për peticionin kundër regjistrimit etnik e fetar të popullsisë në qytetet më të mëdha të Shqipërisë, nga Tirana në Vlorë, nga Korça në Shkodër, nga Fieri në Diber, etj.

Neferta · 06-04-11, 08:36

Përplasja në Uashington për Epirin e Veriut

Çarl Hart (Charles C Hart), president i Miqëve Amerikanë të Shqipërisë, ish-ambasador i SHBA-ve në Shqipëri në vitin 1926, politikan i hollë, historian me dijeni të thella dhe kundërshtar i rreptë i padrejtësive u ngrit si mal madhështor, sidomos në prag të mbarimit të Luftës së Dytë Botërore, kur pushtetarë eprorë grekë, brenda dhe jashtë vendit, zunë të shurdhonin botën se i quajturi prej tyre “Epir i Verìut” i përkitkësh Greqisë. Me dredhi e dinakëri të grekët, ata po gënjenin botën dhe po bënin me vete edhe politikanë amerikanë të dorës së parë; ndër ta edhe senatorin me shumë peshë, Péperin. Kundër gjykimeve të tij ngriti zërin i dëgjuari Çarl K. Hart dhe e detyroi të mbyllte gojën. Në njërën prej letrave të veta të botuara në “Washington Post” të 1 marsit 1946, Peperit i shkruante: “Keni shpallur se do të bëheni mbrojtës i fushatës për drejtësi të Komitetit Grek, i cili lufton për kërkesat greke të zhdëmtimeve të luftës, kur do të bëhen traktatet e paqes me shtetet e Ballkanit. Si zakonisht, senator Pepper…ju dridheni nga zemërimi për “padrejtësitë” që i janë bërë Greqisë…Lëvizjen e Drejtësisë për Greqinë e polli K. Dhiamandópullosi, ambasadori grek në Uashington dhe kryetari i makinës së propagandës së organizatës imperialiste greke në SHBA…Ju jeni në një shoqëri të keqe. …Miqtë Amerikanë të Shqipërisë në…“Washington Star” të 23 korrikut të vitit të kaluar kanë bërë kërkesa për zhdëmtime lufte…edhe të viktimave të tjera të Musolìnit: Shqipërinë, Jugosllavinë dhe Etiopìnë…Ju, senator, thoni se drejtësia për Greqinë ka 4 qëllime; i 3-ti ndër ta është “Kthimi i Epirit të Veriut Greqisë”. Kjo deklaratë arrin të thotë që të vuloset qysh tani një përpjekje grabitqare kundër Shqipërisë së varfëruar, për të cilën Greqia ka 32 vjet që po bën çmos; ky i kështuquajturi “Epir i Veriut” është Shqipëria e Jugut…Kërkesa ka qenë gjithnjë kaq qesharake, sa që vendimi kundër Greqisë është dhënë tri herë rresht. Në gushtin e 1923-it, Lidhja e Kombeve dërgoi në Greqi një komision për të përcaktuar në vend kufirin greko-shqiptar. Të gjithë anëtarët e atij Komisioni; - 4 italianë dhe një përkthyes shqiptar, - u vranë pa mëshirë ditën që arritën në Greqi. Kjo qe mënyrë greke për të zgjidhur në atë kohë një grabitje kufiri …Këtë herë u përdor një metodë më e stërholluar; dora e vdekjes që u përdor kundër Komisionit të pafat të vitit 1923, u zëvendësua me ju dhe shumë nga kolegët tuaj.

Vrasësit edhe në këmbë

Qeveria greke s’i kapi kurrë vrasësit; kështu tregoi fajësinë e saj dhe si shenjë njohjeje të fajit, pranoi ndëshkimin, duke i paguar Italisë 1 milionë dollarë...Ky i ashtuquajturi “Epir i Veriut” nuk ka qenë kurrë pjesë e Greqisë, të paktën që 600 vjet e këtej…Meqë kërkesa greke bazohet në gjeografinë e vjetër, është interesante të përmendim se Straboniin, - një nga autorët më të mëdhenj të Greqisë së vjetër (lindur më 64 p.e.s)- na thotë se epirìtët nuk flitnin greqisht, po ilirisht; kjo do të thotë se ata nuk ishin aspak grekë, po shqiptarë.
Grekët që kanë kërkuar përkrahjen tuaj, senator Pepper, janë kryesisht monarkistë grekë në SHBA, të udhëhequr nga z. Dhiamantopullos…Për të grabitur Shqipërinë e Jugut, z. Dhiamandopullos, flet pa kursim se Shqipëria e ka shitur pavarësinë e saj në vitin 1939, si përfundim i dallavereve të shumë vjetëve me Musolinin. Konferenca e Ambasadorëve, një ndihmëse e Lidhjes së Kombeve, Shqipërinë e shiti për herë të parë më 9 nëntor 1921, kur votoi që këtë vend ta bënte mundësisht (hamendësisht) një vend nën mbrojtjen e Italisë, pa mbajtur parasysh se Shqipëria qe një anëtare e rregullt e Lidhjes së Kombeve e që si e tillë kishte të drejtën e sigurimit nga Lidhja e Kombeve. Shqipëria s’e pranoi atë vepër gjer në qershor të vitit 1926, kur Musolini qeverisë shqiptare i kërkoi që të nënshkruante një dokument që ta pranonte për mbrojtës. Për të fituar kohë, qeveria shqiptare ftoi në takim ministrat: amerikanin, britanikun, francezin e jugosllavin dhe i njoftoi se kishte vetëm 24 orë afat para se të vinte nënshkrimin. Ministri britanik…ngriti zërin kundër kësaj përçapjeje italiane; mirëpo, për fatin e tij të keq, u thërrit nga Austin Çamberlani –ministri i P. J.,- dhe, ngaqë kishte vepruar ashtu, e detyroi të dorëhiqej; kjo për të marrë me të mirë Musolinin.
Si ministër i Amerikës, atë kohë, në Tiranë unë e dëgjova përmbajtjen e kërkesës italiane dhe thashë se do ta raportoja në Uashington. Po…duart e qeverisë sonë ishin të lidhura nga politika izolacioniste që Senati kishte vendosur…Franca e Jugosllavia s’ bënë asnjë veprim dhe Shqipëria, pa një ndihmë të jashtme, me një traktat që u bë në nëntor të 1926-s, pa dashje iu dorëzua Italisë. Ai traktat përgatiti udhën e invadimit italian 13 vjet më vonë.
Tani, senator, dëgjo! Përpara se të shkoni thellë, duke përkrahur kërkesat greke, unë ju këshilloj të merrni vesh se ç’ndiejnë grekët për punën e një plebishiti në Shqipërinë e Jugut, të cilën ata me dhelpëri e quajnë “Epir të Veriut”. Për qindra vjet rresht, Shqipëria e Jugut ka qenë e populluar në mënyrë mbizotëruese me shqiptarë nga Korça –qyteti i dytë më i rëndësishëm i Shqipërisë, - të cilin grekët e kërkojnë si një dhuratë speciale; popullsia e saj është tërësisht shqiptare. Udhëheqësit reaksionarë grekë kanë heshtur me dashje në çështjen e një plebishiti. Pyeti se ç’mendojnë për një punë të tillë. Miqtë amerikanë të Shqipërisë s’kanë asnjë frikë nga vota e popullit të Shqipërisë së Jugut.

Për të mirën tuaj, kini mendjen!

Grekëve, gjithnjë dallaveraxhinj natyralë, u vjen mirë” që me kërkesën marramendëse për zhdëmtime lufte “të paraqitur tetorin e kaluar”, të mbysnin dy vendet dëmpaguese: Italinë dhe Gjermaninë. Nëse u jepej shuma e kërkuar, “atëherë do të shkatërrohet edhe ekonomia e Evropës dhe e Botës”; madje “nuk do të mbetet asgjë për ato kombe që kanë humbur shumë mijëra herë më tepër njerëz, të holla, gjak, djersë, punë dhe lot”.(AQSH. F251, kutia 3, f.q. 36-40); padyshim që këtu e ka fjalën për Shqipërinë, shtetin më të dëmtuar. Në një tjetër letër, të botuar në “Washington Post”, më datë 11 mars 1946, Peperit i drejtohej me këto fjalë: “T’u shkruaj juve, senator, u bë udhë, kështu që të jesh i përgatitur se nga unë ke për të dëgjuar deri sa ju keni për të treguar interes në qëllimet grabitëse të grekërve, të cilët duan të rrëmbejnë pjesën më të pasur të Shqipërisë. Kam përpara meje një kopje të rezolucionit të paraqitur më 19 shkurt, me anë të të cilit kërkohet kthimi i “Epirit të Veriut” - duke futur brenda dhe Korçën, - Greqisë. Rezoluta e juaj u përpilua dhe iu paraqit Senatit më 1919, nga i ndjeri, senatori Henri Kabot Logde…Ai pranoi paditurinë e tij mbi këtë çështje, po tha se nuk dukej se kishte ndonjë kundërshtim.
Rezoluta e juaj nuk ndryshon as edhe një fjalë apo rrokje të rezolutës së Logde-it, e cila u miratua nga Senati më 20 janar 1920, kur nuk qe bërë as thirrja e emrave të të pranishmëve. Ai që kryesonte mbledhjen, tha vetëm: “Meqënëse s’ka ndonjë kundërshtim, rezoluta miratohet”. Në atë mbledhje kishte vetëm 5 senatorë; ndër ata që mungonin ishte edhe vet senatori Logde.
Asokohe Shqipëria s’kishte miq në këtë vend dhe për amerikanët nuk ishte si shtet. Prandaj, nuk kishte asnjë që t’i kundërvihej dredhisë së Logdes. Po rezoluta e senatorit Logde s’kishte fuqi ligjore, siç do të kishte e juaja.
Shqipëria u njoh nga qeveria jonë më 1922…Ajo tani ka me mijëra miq në Amerikë; këta janë të vendosur që atij vendi të vogël t’i bëhet drejtësi. Reaksionarët imperialistë dhe monarkistë grekë, të cilët janë duke u përpjekur –dhe deri diku me sukses- që të organizojnë Senatin e SHBA-së me qëllim që të grabisin tokë nga Shqipëria, do të dështojnë. Në “Washington Post” të 1 marsit kam treguar se imperialistët grekë kanë qenë mundur tri herë gjatë përpjekjeve të tyre të fëlliqura për të rrëmbyer një pjesë të Shqipërisë…

Grekët kërkojnë Korçën. Përse?

Pasi tregon rëndësinë politike dhe ekonomike si edhe shqiptarësinë e saj, Ç. K. Harti vazhdon: “Senator Pepper, mendoje prapë këtë punë!...Më tepër se 40. 000 shqiptarë tani mjerisht banojnë në provincën greke të Janinës, ku popullsia shqiptare është zotëruese. Duhet që në Janinë të ketë një plebishit për hir të atyre shqiptarëve tani të shtypur nën represionin grek, po një gjë e tillë nuk zihet në gojë….

Senatorit Tom Connally
Përpara Komitetit me rëndësi të Senatit që ju kryesoni, gjendet rezoluta 82, që t’i jepet Greqisë imperialiste dhe grabitëse titulli mbi një të katërtën e popullsisë së Shqipërisë dhe një të pestën e burimeve agrare më të pasura të vendit”. Më tej Kenellit i përmend se shteti Teksas nga është edhe Kenelli, pavarësinë nga Meksika e fitoi më 1836. Kështu, meqë pjesa shqiptare e kërkuar nga Greqia s’ka qenë kurrë me Greqinë, a nuk mund të ketë aq të drejtë “sa ka dhe populli juaj për shtetin Teksas?. Të lutem, mbaji në mend këto gjëra, nëse rezoluta 82 e Senatit vjen për t’u shqyrtuar në Komitetin tuaj!

Neferta · 06-04-11, 08:37

2 Zotit Sunner Welles

Charles C. Hart
… ju keni bërë një gabim që më në fund e bën çdo gazetar që detyrohet të mbushë një shtyllë gazete çdo ditë, ndonëse me vështirësi gjen ndonjë temë që vlen të bisedohet. Në «Washington Post» të 6 marsit ju analizoni «Të drejtat e traktateve greke» dhe, kur fillon të merresh me çështje që janë kaq larg nga njohuritë e tua, thëniet tuaja stërhollohen dhe zgjatohen në mënyrë të rrezikshme. Për këtë arsye ju nga një herë bini në gabime dhe ju pëlqen të fshikulloni kamxhikun. Së pari, nëse Greqisë apo çdo vendi tjetër i jepet rrip i gjatë toke në kufijtë e saj që i përket një vendi fqinj me qëllim sigurimi kombëtar¹, unë ju pyes: “Atëherë, përse hyn në punë Këshilli Ndërkombëtar i Sigurimit që është ngritur tani së voni?”. Nëse për të ruajtur sigurinë e një kombi u dashka që t’i jepet këtij kombi tokë që i përket një fqinji më të dobët, unë them se UNO mundet fare mirë të vetëasgjësohet menjëherë. Ju i përmendni kërkesat greke mbi …Shqipërinë si “ndreqje të vogla toke”,…Këto “ndreqje të vogla” në Shqipëri kanë për qëllim që t’i grabisin këtij vendi një të katërtën e popullsisë e një të pestën e tokës së saj më të mirë dhe 250.000 shqiptarë t’i bëjnë skllevër….
Zoti Uelles, ju dhe senatori Pepper që keni marrë përsipër çështjen e imperialistëve grekë…, dëgjoni! Virgjili ka thënë: “Unë i kam frikë grekërit edhe kur sjellin dhurata”. Euripidi, vetë një grek, ka thënë: “Mos i zër besë asnjë greku!”. Virgjili dhe Euripidi, duke përfaqësuar kulturën më të lartë të kohës së tyre, kanë njohur tipin e grekut reaksionar, imperialist e monarkist, si ai² që ka fryrë senatorin Pepper dhe ju me veprime të shtrëmbta përsa u përket kërkesave greke. Këta grekë, mjeshtër të intrigave, kanë qenë të kujdesshëm që të mos ju paraqesin as juve, as senatorit Pepper kërkesat e plota të Greqisë, të cilat në letër do të bënin njeriun të besonte se pjesa më e madhe e gjysmës perëndimore të hemisferës së Lindjes ka qenë e krijuar vetëm për Greqinë. Këta imperialistë, ndofta do të donin të ndryshonin edhe përmbajtjen e lindjes fillestare: “Zoti më parë krijoi qiellin dhe tokën për Greqinë”.
Greqia, dikur djepi i artit e i kulturës, nën udhëheqjen e imperialistëve të uritur, tani është bërë një shesh cmire dhe lakmie që kërcënon paqen e botës…Këtyre grekëve tokë-grabitës u pëlqen që Shqipërinë ta quajnë si një «shtet muhamedan të vogël, të ndyrë e barbar» dhe si «vend kusarësh».
Shqipëria në 50 vjet e këtej s’ka prodhuar asnjë shembëll kusaresk kaq të poshtër, kaq të djallëzuar, sa vrasja më 1923 në Greqi e Komisionit zyrtar të Lidhjes së Kombeve, i cili ishte dërguar të përcaktonte në vend kufirin greko-shqiptar.

Një fjalë të fundit, senatorit Pepper
Zhvishuni nga këshillat dhe mënjanohuni nga shoqëria e reaksionarëve të maskuar imperialistë dhe monarkistë, që duan t’ju bëjnë udhëheqës në grabitjen e një vendi të vogël e të pambrojtje, i cili ka qenë viktimë e njerëzve dhe e kombeve të këqij që 3.000 vjet e këtej!” (AQSH. F.251, dos 14, fletët 30-35).

1) Përsëritje kërkese, e parashtruar Konferencës së Ambasadorëve dhe Konferencës së Paqes nga kryeministri, Lefter Venizellua dhe kryekomandanti, gjen. Danglliu.

Autori i shkrimit është historian dhe studiues i folklorit

Neferta · 06-04-11, 08:53

Frasheri: “Grekët, nacionalistët më negativë të Europës

Historiani i njohur Kristo Frashëri foli dje kundër regjistrimit të popullsisë në bazë etnie dhe feje. Gjatë një interviste me Rudina Xhunglën në emisionin “Shqip” në Top Channel, Frashëri i cilësoi grekët si nacionalistë të kohës së Mesjetës.
Profesor, me çfarë studimi po punoni tani?
Po merrem me çështjen e Epirit. Një çështje sa historike, aq edhe aktuale. Nuk është se jam marrë tani me këtë çështje, por kam dekada që mbledh materiale. Tani thjesht jam duke i hedhur në letër. Shpresoj që ta mbaroj. Epiri ka një problem themelor, se me Epirin janë marrë grekët dhe grekët kanë ndikuar edhe tek shumë evropianë. Shqiptarët nuk i kanë kushtuar kurrë rëndësi, pasi sigurisht edhe nuk kanë pasur mundësi. Kanë qenë vetëm 2-3 veta që kanë shkruar për Epirin, por kanë shkruar me materiale të tejkaluara, ndërsa tani ne duhet t’u përgjigjemi këtyre falsifikimeve. Literatura greke e ka falsifikuar në mënyrë skandaloze historinë e Epirit. Ka goxha autorë helenë që shkruajnë se për shembull, Herodoti, Tukididi paskan thënë se Epiri ka qenë tokë greke. Ata nuk thonë fare se qe tokë greke. Kjo e mbush tregun me mendime që janë falsifikime. Ose në Mesjetë, Epiri ka pasur pak grekë. U krijua Despotati shqiptar i Epirit. Grekët nuk e zënë fare në gojë këtë ngjarje. E fshijnë nga historia. Çamërinë nuk e zënë në gojë si fjalë, e quajnë Thesproti. Tani, me librin tim të ri, unë po përpiqem të them se Thesprotia është ilire, nuk është greke dhe që deri vonë ishte shqiptare. Edhe sot, në Çamëri ka shqiptarë, të cilët janë shqiptarë të krishterë, prandaj kanë qëndruar aty. Por nuk guxojnë të flasin shqip, sepse kanë frikë nga fqinji grek. Sot, grekët janë nacionalistët me negativë, me obskurantistë që ka Europa. Ata kanë mbetur ende në fazën e vjetër të nacionalizmit mesjetar. Në 2011 kanë mbetur ende në Mesjetë. Ngrihet sot një autor, i cili thotë se shqiptarët e Jugut janë grekë. Pse? Sepse janë të krishterë. Se edhe myslimanët janë grekë, se kanë qenë të krishterë, të cilët Turqia i bëri myslimanë dhe njëkohësisht shqiptarë. Deri këtu ata shkojnë.
Ju nuk jeni shprehur për regjistrimin e popullsisë….
Regjistrimi i popullsisë, nëse bëhet për efekte numerike, siç bëhet kudo në Evropë, është në rregull. Por nuk është në rregull nëse bëhet siç e kërkon Vangjel Dule e shokë. Ata harrojnë se në Greqi nuk bëhet regjistrimi me fe dhe kombësi, sepse ata e kanë në statut që Greqia është shtet ortodoks, pra shteti i grekëve. Kushtetuta jonë thotë që Shqipëria është shtet i banorëve të saj, ndërsa Kushtetuta greke thotë që shteti është i grekëve dhe për më tepër i grekëve të krishterë ortodoksë, feja e tyre zyrtare. Dhe tani, kërkojnë nga ne të themi se ky është grek sepse është i krishterë. Feja është një bindje personale. Mua nuk më thotë njeri kur shkoj të votoj, për cilën parti do votosh. Bindjet politike dhe bindjet fetare janë njëlloj. Por grekët këtë parim në Greqi respektojnë, ndërsa këtu jo.
Cili është rreziku i regjistrimit të popullsisë, po të bëhet në bazë feje dhe etnie?
Po regjistrimi i popullsisë është se në OKB ka një parim që thotë se, në qoftë se në një vend ka një minoritet me peshë që formon një njësi territoriale, pra jo të shpërndara sa andej-këndej, dhe se ka një qytet, ai ka të drejtë të ketë një regjim autonom. Grekët nuk e kanë ketë minoritet këtu. Minoriteti grek këtu është në Dropull, por jo në Gjirokastër, është në Vurg por jo në Sarandë. Ata nuk kanë qytet. Tani iu qepën Himarës dhe e duan atë si qytet. Por, midis Himarës dhe Dropullit është Labëria, Kurveleshi. Për ta kjo nuk ka rëndësi. Ata duan ta bëjnë Kurveleshin minoritet. Duan të bëjnë një numër të madh minoriteti grek dhe t’i thonë pastaj OKB-së, na lejoni tani që Shqipëria të na japë autonominë provinciale të Shqipërisë së Jugut, meqë është tokë me shumicë të popullsisë greke. Këtë synon Greqia, synon të dalë në Otranto, atje në Karaburun.
Kjo është diçka e vjetër, e kërkuar hershëm nga grekët?
Shumë e vjetër është, që në 1913-ën. Kur kryeministri grek e quajti Shqipërinë e Jugut Vorio-Epir, Europa iu përgjigj se nuk ka Vorio-Epir, por Shqipëri të Jugut. Krahina historike, 2000 vjet më parë e Vorio-Epirit shkonte deri në Llogara dhe lumin Vjosë. Por ai (Venizellos) futi edhe Korçën. Po ai shkon deri në Korçë.
Edhe Korça është një histori e vjetër profesor?
Grekët, Korçën e kërkuan qysh në 1913-ën. Korça nuk ka qenë kurrë Vorio-Epir. Kurrë!
Profesor, si ka mundësi që në 2011-ën të ketë në Greqi, përveç nacionalistëve, njerëz me idera të tilla të çmendura? Kush janë ata? Janë politikanët grekë, historianët grekë? Kush?
Në Greqi është si në Serbi. Klasa politike greke kërkonte të krijonte Greqinë e madhe. Nuk e mori dot. Azinë e Vogël e humbi, Stambollin e humbi, Traken nuk e mori dot, Maqedoninë nuk e mori dot, Qipron nuk e mori dot. Tani iu qep Shqipërisë së Jugut. Greqia do ta mbajë gjallë nacionalizmin grek, kështu krijon teorira, gënjeshtra, shpifje për të thënë se Shqipëria e Jugut ka popullsi greke. Minoriteti grek në Shqipëri është vetëm 2%. Greqia nuk mund të kërkojë krahinë autonome vetëm me 2% të popullsisë në minoritet. Që të kërkosh autonomi, nevojiten shumë më tepër. Greqia këtë kërkon pra, të fabrikojë grekë. Ata shqiptarët që bëjnë si grekë janë parafabrikatë. Pra, Greqia kërkon të fabrikojë grekë për të shtuar numrin e minoritetit, në mënyrë që të kërkojë krahinë autonome.
Pra, të përsërisë Kosovën?
Kristo Frashëri: Po.
Gjë që besoj është e pamundur. Nuk ka për të ndodhur.
Nuk ka për të ndodhur. Por, në qoftë se në flemë dhe marrim mendjen e Fatos Lubonjës, do të krijohen probleme dramatike në Shqipëri, sepse do të bëhet 1914-ta. U bë një kongres fantazmë në Gjirokastër atje dhe për të provuar se shumica qenë ortodoksë, i vuri flakën shqiptarëve myslimanë, i zboi ata. Këtë kërkon të bëjë përsëri Greqia. Kreshnik Spahiu ka shumë të drejtë kur thotë se çështja e regjistrimit të popullsisë është çështje sovraniteti, është çështje e shtetit, e themeleve të shtetit. Ka shumë të drejtë!
Po shteti shqiptar e ka të qartë këtë?
Qeveria është ajo që e ka në dorë. Qeveria duhet të vendosë sa më parë ligjin e regjistrimit që ky regjistrim të jetë vetëm numerik e jo regjistrim me fe dhe me kombësi. Kështu duhet të jetë, nuk ka rrugë tjetër. Prandaj duhet ndryshuar ai akt që lejon shqiptarët të vetëdeklarohen. Vetëdeklarimi është një gjë absurde. Një shqiptar kur deklaron se është grek, deklaron se edhe gjyshi e stërgjyshi i tij kanë qenë grekë. Nëse do ishin gjallë këta stërgjyshër, kush e di se çfarë do bënin. Prandaj, ai greku që shkon në Amerikë, ai nuk është më grek por amerikan me origjinë greke. Minoritar është ai që rri historikisht në vendin e tij. Jo ai minoritar grek që vjen në Tiranë, sepse ai nuk quhet minoritar me të drejta minoriteti. Në Tiranë duhet t’u nënshtrohesh ligjeve shqiptare. Nëse atje ka shkollë greke, le të shkojë atje, por jo këtu.
Pse bëhen marrëveshjet profesor, nga injoranca, padituria apo nga interesat?
Ndonjëherë bëhen edhe nga interesat, sepse këtu Greqia po luan me një kartë të ndyrë. Ajo thotë se nëse ju nuk bëni ketë, unë nuk do t’ju mbështes që ju të hyni në Europë dhe shteti shqiptar ka frikë nga ky shantazh. Përse? Greqia nuk ka aq fuqi sa të na pengojë që të hyjmë në Europë. Europa nuk është aq skllave e Greqisë. Është Greqia ajo që ka më tepër nevojë për ne. Ata shqiptarë që punojnë në Greqi, punojnë për afendikonjtë grekë që rrinë gjithë ditën nëpër kafenë. Greqia nuk

Neferta · 07-04-11, 13:33

Gjaku shqiptar i Himares

Petro Marko

Pra ç'jemi ne? Shqiptarë! Po pse e humbëm gjuhën? Unë do të them ato që di: Pse nënat plaka, gjyshët dhe gjyshet dinë më mirë shqipen se greqishten? Pse qajmë e këndojmë në shqip? Pse fjalët e urta i themi në shqip?

Siç duket që nga viti 1820 e këtej, greqizimi u bë me qëllim politik nga vetë Greqia, që fitoi lirinë me gjakun e shqiptarëve, qoftë në Mesolongji, qoftë në revolucionin grek. Suli dhe Himara ishin shqiptarë, po dy krahina autonome që nuk njihnin as Greqinë, as Shqipërinë, së cilës i kishte humbur edhe emri. Suli dhe Himara ishin kurdoherë në luftë me turkun.

Erdhi koha që Himara u nda: Himara bregdetare mbeti e lirë dhe e krishterë, kurse Himara e brendshme, Labëria, Kurveleshi, Lumi i Vlorës e Dukati u myslimanizuan dhe u ndanë. Megjithëse u ndanë në dy fe nuk e humbën kurrë lidhjet e gjakut dhe të fisit. Çdo fshatar kishte të tijtë në një fshat të myslimanizuar që në kohën e Ali Pashë Tepelenës.

Kur bëheshin operacione ndëshkimore nga turqit, bregasit nuk shkonin përtej maleve, në Mesaplik e në Kurvelesh, për t'u mbrojtur, siç bënin gjer në atë kohë, por iknin me varka për në Korfuz ose për në Gjirit, nën mbrojtjen e venecianëve. Aty shkonin pleq e plaka dhe fëmijët. Burrat luftonin. Aty rrinin shumë vjet, gjersa mbaronin operacionet ndëshkimore. Thonë se banorët e Dhërmiut shkonin në ishullin grek, kurse ata të Himarës në Gjirit.

Prandaj dhe, kur flasin greqisht, dhërmijasit flasin si korfjanët, kurse himarjotët, si gjiritlinjtë. Pastaj shkollat ishin greke. Mesha këndohej greqisht. tregtinë e bënin me Korfuzin, Janinën. Pak nga pak u shkëputen lidhjet me Labërinë, me Dukatin. Greqia, që u çlirua e para, thoshte se kudo ku janë ortodoksë, janë grekë; myslimanët janë turq. Nisi antagonizmi turq e kaurë! Propaganda bënte punën e saj. Kjo u thellua në kohën e Ali pashë Tepelenës, i cili dërgoi një delegacion në Himarë, që dhe Himara të myslimanizohej.

Paria e Himarës delegacionin e priti në Qeparo, se kishte më shumë kapedanë. Delegatët e Ali pashë Tepelenës u thanë mendimin dhe qëllimin e vizitës. Më plaku i kuvendit himarjot u tha delegatëve:

- E falënderojmë pashanë, që mendon për të mirën tonë. Po i thoni pashait se këtu poshtë, në fshat, kemi një fushë që s'ka ujë. Thahet në verë dhe nuk na jep asgjë. I jemi lutur Krishtit dhe Shën Mërisë, Shën Kozmait dhe Shën Spiridhonit, po s'na dhanë ujë. Në na dhëntë Muhamedi ujë, menjëherë bëhemi myslimanë. Kështu i thoni pashait. Kur vajtën e ia thanë pashait përgjigjen e bregasve, ai qeshi me zemërim dhe tha:

- Eh kaurët e dreqit, do të ma paguajnë!

-Pastaj, duke qeshur : - Pizevengët, janë të zgjuar, s'ke ç'thua, janë rrufjanë të mëdhenj!

Pak nga pak propaganda greke bëhej më e madhe, duke pretenduar se Himara ishte krahina heroike e Greqisë. Shumë kapedanë, sidomos paria, kishin privilegje.

Dhe paratë e mirëbërësve himarjotë, që i kishin lënë në bankat greke për shkollat e Himarës, ishin një shkak shumë serioz për propagandën greke. Gjikë Bixhili nga Dhërmiu kishte fituar shumë para në Rusi, ku e kishte marrë Pano Bixhili, përfaqësues i himarjotëve pranë Carit, në Petërsburg. Mësuesit dhe shpenzimet për shkollën merreshin nga fondi i Gjikë Bixhilit. Gjikë Bixhili ndërtoi dhe një shkollë, që është sot e kësaj dite. Ne kur ishim të vegjël, në shkollën e fshatit shihnim portretin e tij, të varur në klasë.

Siç i la Gjikë Bixhili paratë në bankën greke, ashtu i lanë dhe shumë mirëbërës të tjerë nga Jugu, si Zhapa me shokë. Ishin miliona, të cilat u bënë burim për të ushqyer propagandën greke në vendin tonë, sa u krijua miti i Vorio Epirit dhe sillogu vorioepiriot, që merrej me çlirimin e Vorio Epirit, domethënë të Shqipërisë së Jugut. Paratë u vunë në dispozicion të parisë, e cila merrte një mijë dhe shpenzonte një... Paria merrte para nga banka greke, e cila qe e autorizuar nga qeveritë reaksionare nacionaliste të Megali Idhesë ( Megali Idheja: që Greqia të behej e madhe duke përfshirë në kufijtë e saj jugun e Shqipërisë dhe vendet ballkanike ku janë ortodoksë).

Himarjotët që emigronin në Greqi, kishin privilegje: përkraheshin si bij të një "krahine heroike greke" me histori trimërie e burrërie. Fatkeqësia ishte se Shqipëria u çlirua e fundit në Ballkan. Himara kishte ushqyer shpirtin e aneksartisë, autonomisë, si Suli, i cili pak nga pak u greqizua. Dhe, pasi u çlirua Shqipëria, me kufijtë të cunguar shumë, propaganda greke e ushqeu shumë idenë e autonomisë së Himarës: as shqiptarë, as greke! Kishte hedhur rrënjë të thellë kjo propagandë në shpirtin e himarjotëve, të cilët sytë i mbanin nga Greqia. Krerët himarjotë, si Spiro Miloja, një luftëtar që e ndihmoi shumë Greqinë, ishte në krye të kësaj propagande, me gjithë farefisin dhe sojin e tij të përndarë në Dhërmi, Vuno e gjetkë.

Spiro Miloja ishte nga Progonati. Në fshatin tonë ai kishte farefis Llukë Zh. e të tjerë, që propagandonin ndarjen e Himarës nga Shqipëria. Si bazë kryesore të propagandës përdornin dhe këtë: Pse Labëria u bë turke? E pse te mos bëhemi edhe ne me Greqinë, që është armike e betuar e Turqisë, siç jemi dhe ne armiq të betuar të turkut. Shumë fanatikë ishin fshatarët e mi! Njëzet e gjashtë kisha kishte. Mbaj mend unë se kishte tetë priftërinj.

Lidhjet ekonomike, privilegjet në Greqi, interesimi i Greqisë për himarjotët, sillogu vorioepiriot ndikuan shumë për t'i bërë himarjotët t'i kthenin sytë nga Greqia dhe të ëndërronin për një autonomi. Pastaj, edhe në kohën e pavarësisë himarjotët panë se asnjë qeveri e Tiranës nuk u kujdesua asnjëherë për ta. Nuk shkonin as xhandarë dhe nuk merreshin në asnjë punë. Ata pëlqyen të mërgonin: herën e parë në Llavrion, ku kishte miniera; në Korint, për të hapur kanalin; në Vllahi, në Rusi, pastaj në Amerikë, në Francë, në Meksikë, në Argjentinë, në Australi, Kanada e gjetkë. Kështu ne dinim më mirë ku binte Buenos Airesi sesa Kukësi, që nuk ia kishim dëgjuar kurrë emrin. Dinim ku binte Australia dhe jo Kosova, që nuk ja kishim dëgjuar kurrë emrin. Dinim ku binte Athina dhe Korfuzi ose Tirana e Shkodra. Ishim pa asnjë lidhje me atdheun tonë.

Disa përçarës, vetë regjimi i Zogut, sidomos Musa Juka, na përçau. U ndamë në fshat në dy parti: pendëkuqet që deshën Shqipërinë dhe shkollat shqipe; dhe pendëbardhët, që deshën Greqinë e shkollat greke në fshat. Këtë përçarje e ushqeu shumë Musa Juka, duke na armiqësuar vëlla me vëlla. Familja jonë bënte pjesë në partinë e pendëkuqeve dhe mbanim në ballkon kurdoherë flamurin e Shqipërisë. Kapedanët e Spiro Milos na kishin ardhur disa herë në shtëpi, duke na thënë se Andrea Deshën që ne të linim shtëpinë e të shkonim në Korfuz, ku do të na mbante me shkolla e me pensione Athina.

Qoftë im vëlla, Fotoja, qoftë kushëriri im Jani, i sikterisnin duke u thënë: "Andrea Markoja u vra për Himarën dhe Marko Jani vdiq i veremosur nga internimet dhe vuajtjet e shumta për Himarën dhe jo për Greqinë. Himara sot është dhe mbetet shqiptare. Prandaj mbajmë dhe flamurin ditë e natë në ballkon. Ne e dimë gjakun tonë se nga buron".

Neferta · 07-04-11, 13:51

Ti themi jo agjenturave qelbenike Serbo- Sllavo-Grek në trojët natyrale Shqipëtare.

drinibardhe · 07-04-11, 13:54

Citim:

Postimi origjinal është bërë nga Neferta

Ti themi jo agjenturave qelbenike Serbo- Sllavo-Grek në trojët natyrale Shqipëtare.

hahahahah me bani me qesh kjo gjeja .... rrofsh

Neferta · 08-04-11, 15:40

ARBEN KALLAMATA Gjaku shqiptar i Himares

Zëri “Kisha Ortodokse Autoqefale e Shqipërisë” në Enciklopedinë e Lirë Wikipedia në Internet (shqip), bazohet në dy burime. Njëri është “Thesari i Ortodoksisë, 200 vjet histori”, shkruar nga kryepeshkopi grek i Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare, Anastasios Janullatos, ndërsa tjetri është “orthodoxalbania.com”, faqe interneti e administruar nga kryepeshkopi grek i Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare, Anastasios Janullatos. Nuk duhet shumë mend për të marrë vesh se kush e ka shkruar, autorizuar ose miratuar artikullin. Janullatos erdhi në Shqipëri më 1991-shin me fjalët: “Jam një zëvendës, eksark, me një detyrë të përkohshme”. (Sejfi Protopapa, “Peshkopi Janullatos, jo nënshtetësi shqiptare”, Zemra Shqiptare, E shtunë, 10.05.2008). 20 vjet pas kurorëzimit “të përkohshëm” të tij në krye të Kishës shqiptare së themeluar nga Noli, veç lojës kuptimore me fjalët zëvendës, eksark dhe i përkohshëm, mund të shohësh edhe rezultate të tjera. Ndër to është edhe mënyra e shtrembër se si paraqiten ngjarjet dhe personat historikë.
Historia e KOASH në artikullin e Wikipedias ndahet në 5 pjesë, duke kapur përkatësisht periudhat: Vitet apostolike – 731; vitet 731–1767; vitet 1767-1937 dhe nga viti 1937 deri sot. Kreu për kohështrirjen 1767-1937 ka një nënndarje prej tre paragrafësh të titulluar “Kisha Ortodokse Shqiptare në SHBA”, nga të cilat vetëm një fjali merret me Kishën Ortodokse Shqiptare në SHBA dhe Fan Nolin, prandaj s’është e tepërt ta citoj fjalë për fjalë: “Veçanërisht e rëndësishme ishte edhe veprimtaria e Fan Nolit (Theofan Stiljan Nolit ose Mavromatit), i cili përktheu shumë tekste kishtare në shqip, duke ngulmuar që këto të përdoreshin në adhurim; më pas ai zuri vende drejtuese, fillimisht në Kishë, si mitropolit i Durrësit, dhe më pas në Shtetin Shqiptar, si ministër i Jashtëm dhe kryeministër, në vitin 1924.”
Roli i Fan Nolit në krijimin e KOASH është katandisur thjesht në atë të një përkthyesi të teksteve kishtare në shqip dhe, pastaj, në atë të një njeriu që “ka zënë” vende drejtuese në kishë dhe në shtetin shqiptar.
Ata që i dalin në mbrojtje Janullatosit sjellin shpesh si argument erudicionin, njohuritë e tij të thella, të cilat nuk kam aspak ndërmend t’i vë në dyshim. Përkundrazi, erudicioni i tregon se katandisja në një fjali e rolit të Fan Nolit në krijimin e Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare; injorimi i ndikimit të vërtetë të Kishës Shqiptare të Amerikës në themelimin e KOASH dhe mohimi absolut i rëndësisë së kësaj lëvizjeje në kuadrin e lëvizjes së përgjithshme të shqiptarëve për pavarësi është i qëllimtë, ndërsa qëllimi është i keq.
Themelimi i KOASH filloi paksa mbi 100 vjet të shkuara në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, në Boston dhe rrethinat e tij, ku ishte krijuar një komunitet pak a shumë i fortë shqiptarësh, shumica e të cilëve vinin nga Korça dhe fshatrat e saj, dhe një pjesë të mirë e tyre i përkisnin besimit të Krishterë Ortodoks.
Duke mos pasur kishë të vetën, imigrantët shqiptarë u qenë drejtuar kishave ortodokse greke, si më të afërtat për ta gjeografikisht dhe në kulturë. Duhet pasur parasysh se bëhet fjalë për fillimin e shekullit të 20-të, kohë në të cilën Perandoria Otomane përpëlitej në grahmat e fundit; Greqia e kishte fituar që prej mëse 80 vjetësh pavarësinë nga Perandoria Otomane; ndërsa Shqipëria ishte ende nën zgjedhë dhe po shtonte përpjekjet për pavarësi.
Turqia nuk e dëshironte pavarësinë e Shqipërisë, pasi donte ta mbante atë pafundësisht nën kontroll. Greqia, gjithashtu, nuk e dëshironte pasi ëndërronte që, në rastin e rrëzimit të Perandorisë Otomane, ta copëtonte fqinjën e saj duke i marrë pjesën jugore që, sipas Megalidesë përbën Epirin e Veriut, term që në logjikën shoviniste greke përkthehet në “Greqi”.
Pjesë e përpjekjeve për të penguar pavarësinë e Shqipërisë ishin edhe përndjekjet e patriotëve shqiptarë nga qeveritë turke dhe greke. Ndër ta ishte edhe i riu Kristaq Dishnica, i cili vdiq në Hudson, Massachusetts në 25 gusht 1907. Për shkak të veprimtarisë së tij në ndihmë të çështjes kombëtare, shqiptare Dishnica ishte ekskomunikuar nga Kisha Greke. Kur vdiq Dishnica, kisha greke nuk pranoi t’i bënte shërbimet e varrimit. Djaloshi u varros nga bashkatdhetarët me një ceremoni jofetare në Worcester.
Kisha greke shkoi edhe më tej, duke shpallur se nuk do t’u kryheshin më shërbime besimtarëve shqiptarë që nuk shpalleshin grekë. Emigrantët shqiptarë u ndodhën përpara një udhëkryqi – të pranonin një të pavërtetë, domethënë që nuk ishin shqiptarë por grekë dhe të vazhdonin të merrnin shërbimin fetar, apo të përballeshin me mundësinë e një ekskomunikimi masiv që, për mendësinë e fillimit të shekullit të njëzetë, duhet të ketë qenë diçka e afërt me fundin e botës.
Vështirë të thuhet se sa të ndërgjegjshëm ishin imigrantët e thjeshtë shqiptarë të Amerikës për rëndësinë historike të vendimit që do të merrnin. Vështirë të thuhet që gjykuan duke e ditur që fatet dhe e ardhmja e vendit të tyre, që në atë kohë qëndronte në fije të perit, do të varej në një masë të madhe edhe në mënyrën se si do të vendosnin ata në këtë situatë.
Për shovinizmin grek kishte rëndësi parësore që gjithë ortodoksët shqiptarë të paraqiteshin si grekë. Kjo do t’u jepte një shtytje pretendimeve të tyre për Shqipërinë e Jugut dhe, në rastin e rënies së Perandorisë Otomane, gllabërimi i këtij territori do të ishte shumë më i lehtë. Për Shqipërinë që po lindte kjo do të ishte vetëvrasje. E destinuar të copëtohej përgjysmë në Veri (me Kosovën dhënë sllavëve të Jugut), Shqipëria nuk do të mund ta përballonte edhe një ndarje tjetër më dysh. Një Shqipëri që shtrihej nga Tropoja në Shkumbin do të ishte e dënuar të mos mbijetonte.
Por shqiptarët e ndershëm të Massachusetts-it e dhanë vendimin e tyre historik thjesht dhe qartë. Ata zgjodhën të vërtetën përpara gënjeshtrës. Ata thanë se s’mund të deklaroheshin grekë edhe sikur kjo t’u kushtonte ekskomunikim.
Kisha greke nguli këmbë në të sajën. Për një periudhë gati njëvjeçare, familjet e shqiptarëve ortodoksë të Massachusetts-it u ndodhën në një gjendje apokaliptike – fëmijët e lindur duheshin pagëzuar, të vdekurit duheshin varrosur me ceremoni, dasmat duheshin bekuar. Përkohësisht ata u ndihmuan nga Kisha Ortodokse Siriane në Worcester.
Gjendja vazhdoi derisa fati iu solli njeriun e përshtatshëm – një i ri intelektual, që shumë shpejt do të bëhej një nga personalitetet më të shquar të kulturës mbarëshqiptare – Theofan Stilian Noli.
Noli jo vetëm pranoi të vihej në krye të Kishës shqiptare në Boston, por edhe filloi organizimin e asaj që do të kthehej në Kishën Autoqefale Shqiptare. Ai thirri në takim ortodoksë nga gjithë New England dhe diskutoi me ta mundësinë e krijimit të një Kishe të pavarur (Autoqefale) Shqiptare. Noli u dorëzua prift më 8 mars 1908 nga kryepeshkopi rus i Nju Jorkut. Patriot, erudit, shkollar, njohës i disa gjuhëve të huaja, njeri me karakter të fuqishëm dhe vizion të qartë, ai iu vu përkthimit të liturgjisë së kishës duke vënë bazat e predikimit në shqip. Më 22 mars 1908, 26-vjeçari Noli mbajti me krenari të parën meshë në shqip në Knights of Honor Hall në Boston, veprim që do të shënonte hapin e parë drejt organizimit zyrtar dhe njohjes së Kishës Autoqefale Ortodokse Shqiptare (Robert Elsie: Fan Noli – http://www.albanianliterature.net/au...ical/noli.html).
Tre vjet më vonë, më 10 gusht 1911, Noli ndërmori një udhëtim në Europë ku, gjatë katër muajve mbajti shërbesa fetare për kolonitë shqiptare në Kishinev, Odessa, Bukuresht dhe Sofje. Në korrik 1913 Noli vizitoi për herë të parë Shqipërinë dhe më 10 mars 1914 mbajti të parën shërbesë fetare ortodokse në shqip, në prani të Princ Vilhelm Vidit, që s’kishte veçse tri ditë që kishte mbërritur në Durrës (Robert Elsie, po aty.)
E gjithë kjo veprimtari duket tepër e vështirë për t’u anashkaluar me një fjali të vetme, aq më tepër nga një erudit. Po kështu, e vështirë është të anashkalohet edhe historiku i mëpasshëm i kishave të Bostonit të Jugut (South Boston), për kontrollin e të cilave ka pasur një përplasje të gjatë midis shqiptarëve patriotë me në krye Nolin dhe Kishës greke.
“Kush kontrollon të shkuarën, kontrollon të ardhmen; kush kontrollon të sotmen, kontrollon të shkuarën”, thotë Oruell. Janullatos kontrollon të sotmen e Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare. Përmes këtij kontrolli, ai përpiqet të manipulojë të shkuarën e saj, në mënyrë që të ketë kontroll edhe mbi të ardhmen.
Ndonëse absurde në pamje të parë, pyetja a janë grekë apo shqiptarë ortodoksët e Shqipërisë është shtruar vazhdimisht këto 200 vjetët e fundit nga shovinistët grekë. Ajo vazhdon të shtrohet dhe, me sa duket, do të shtrohet për ca kohë edhe në të ardhmen. Për këtë mjafton t’u hedhësh një atyre që shkruajnë Nicholas Gage me shokë. Jo rastësisht, Gage është ndër mbështetësit më të fuqishëm të mbajtjes së Janullatosit në krye të KOASH-it, gjë që e provojnë edhe artikujt e tij të gjatë në “New York Times” e gjetkë.
Pyetja “a janë grekë ortodoksët e Shqipërisë?” nuk është aspak fetare. Ajo është politike, gjeopolitike, siç është edhe statusi i kreut të Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare. Ardhjes së tij në krye të Kishës në vitin 1991, pas një veprimi të papërgjegjshëm të Ramiz Alisë, i ka ikur me kohë “përkohshmëria” e premtuar. Justifikimit se vendit i është prishur infrastruktura fetare dhe nuk mund të gjenden priftërinj shqiptarë të aftë për ta kryer këtë funksion i ka skaduar afati.