Vëllezërit Gërvalla dhe Kadri Zeka

[Zero Cool]

Vëllezërit Gërvalla dhe Kadri Zeka cilësohen pishtarë të lirisë së Kosovës


Viti 1981-ishte vit i përgjakshëm, që futi në burgje shume trima ,të cilët morën guximin t'i kundërvihen bishave sllave. Disa nga ata morën rrugët e botës, për t'i ikë dorës vrastare dhe për të pasur mundësi organizimi për Lëvizjen e Çlirimit të Kosovës , por as largësia nuk mjaftoi, dora vrastare arriti edhe në perëndim. Këtë rrugë morën edhe Jusuf e Bardhosh Gërvalla, të dy vëllezërit do të emigrojnë në Gjermani,ideali dhe qëllimi i përbashkët do t'i takoi dukagjinasit me gjilanasin e atdhetarin Kadri Zekën, i cili vepronte e emigronte në Zvicër, kështu treshja do të veprojë e bashkëpunojë deri në momentin kur dora vrastare i ndërpret.
17 janari i vitit 1982, është dita kur u vranë tre uragajt, kur u bënë përpjekje nga UDB-ja Jugusllave, t'i ndërpritet hovi rrugës për lirinë e Kosovës. Ishte pikërishtë dita e vrasjes së vëllezërve Gërvalla dhe e Kadri Zekës. Kjo ditë mbetët e freskët në kujtesën e familjarëve,bashkëpunëtorëve, shokëve, miqëve e të çdo atdhetari. Dora gjakatare sllave arriti të shuaj jetën e trimave,duke shpresuar se do të ndërprejë, rrugën, synimet, aspiratat e tyre. Por, u gabua rënd, me këtë veprim vunë në lëvizje revoltën e gjeneratave të ardhëshme të cilat me devotshmëri e përkushtim deri në vetflijim vazhduan rrugën e paraardhësve të tyre, të cilët kishin për synim çlirimin e Kosovës, për të vazdhuar më tutje rrugën si të gjithë popujt e botës dhe për të punuar e vepruar vetëm për mirëqenjën e tij.
Kur u bë ekzekutimi i tre trimave ishte koha kur Kosovës po i merreshin edhe ato pakë të drejta që i kishte,lëvizja e re e vënë përballë një shteti u trand me humbjen e tyre, por nuk ndaloi rrugën.
Rruga e përbashkët do t'i takojë edhe Rexhep Malën e Nuhi Berishën, të cilët nuk do ti ndahen veprimtarisë për çështjen kombëtare deri në vetflijim, do të luftojnë me shtetin më barbar dhe më të hekurt të kohërave-Jugosllavinë-sllave, e cila bëri përpjekje të shtypë, të tulatë shpirtin e lodhur e të revoltuar nga padrejtësitë shekullore. Përdori burgjet, dhunën në familje, derdhi edhe gjakun rrugëve të Kosovës- të Lulëkuqëve dhe Petritave. Atë gjak do ta shpaguajnë bashkëluftëtarët e idealeve të tyre duke vazhduar gjithnjë punën e tyre në mënyrë zingjirore.
Dita e 12 janarit të vitit 1983 edhepse e bardhë nga dëbora, ishte ditë zie në njërën anë, po aq krenarie në anën tjetër për kombin tonë-dy trima revolucionar guxuan ti kthejnë plumbat armikut gjakatar, një ushtri e tërë e uniformuar dhe e paisur me municion,kundër dy burrave me ideale të mëdha për kombin e vet, do të bien heroikisht në betejë ashtu siç ranë shokët e idealit të tyre Jusuf e Bardhosh Gërvalla dhe Kadri Zeka, në krye të detyrës dhe qështjes madhore-Lirinë e Popullit!
Nuk e kam ndërmend të zgjatem shumë, sepse për jetën e veprën e tyre nuk mjaftojnë rradhët që shkruaj unë, kjo është vetëm një shenjë respekti e përnderimi, për këta burra, që mbajtën flakën e lirisë ndezur, që organizuan, udhëhoqën dhe u hapën rrugën institucioneve të lirisë.
Rrugën e tyre do ta ndjekun edhe shumë e shumë dëshmorë, që janë sinonim i njëri-tjetrit.
Kjo ndodhë nga vetë fakti, sepse ideali dhe synimi kryesor jetësor i tyre ishte çlirimi kombëtar, prandaj këta dëshmorë si:vëllezërit Gërvalla, Kadri Zeka, Rexhep Mala, Nuhi Berisha, Afrim Zhitia, Fahri Fazliu, Adem e Hamëz Jashari dhe Luan Haradinaj, Fehmi e Xhevë Lladrovci, Adrian Krasniqi, Edmond Hoxha, Hajrush e Tasim Elezaj e shumë e shumë të tjerë, që luftuan e ranë për liri, edhe ata, që luftuan e mbetën në jetë për t'i kujtuar e vazduar rrugën e tyre; ishin një shpirtë, një trup, një forcë ,një burim i përbashkët. Rezistenca e tyre, rruga e tyre u bë udhërrëfyese e bashkëluftëtarëve të tyre, që do të quhën me një emër të përbashkët-Ushtria Çlirimtare e Kosovës, e cila ishte që nga fillimi i përpjekjëve të tyre ushtri e organizuar nga ata.
Lavdi veprës dhe gjakut të heronjëve kombëtar!