Nenes time

[Giovanni]

Kam njohur shume persona,
por askush nuk eshte si ti.

E kam quajtur nje tjeter nene,
por nuk me dukej si ti.

Mi fshinte loten neper faqe,
por jo sikurse i fshije ti.

Ne datlindjen tende,
shume isha i piklluar.

Deshiroja te isha pran teje,
per te perqafuar.

Edhe pse je larg,
je gjdohere me mu.

Te kam ne zemren time,
dhe nuk mundem kurre me te harru.

Giovanni

[mickoja]

Giovanni shum vargje te bukura
nuk mundem dhe as un te besoj se dikush mundet nènen e vet ta harroj kurr suksese vetem vazhdoni

[Giovanni]

Ne prag te veres,
po e shkruaj kete poezi,
dije oj nena ime se eshte vetem per ty.

Ne rrezet e djellit,
shofe syte e tu,
dije oj nene,
se djali yte gjithmone ka me te mendu.

Kur djelli perfundon,
e yjet fillojm ne vizllu
ne driten e henes
une ty oj nene rri duke te mendu.

Ne thellesi te nates
kur qetesija mbretron
djali mendon ne nenen
qe shume e don.

[Giovanni]

S’KA RËNDËSI



Njeriu është mendjepaktë, jologjik, vetjak

S’KA RËNDËSI, DUAJE



Po qe se bën mirë të mveshën qëllime tjera vetjake

S’KA RËNDËSI, BËJE TË MIRËN



Nëse s’je i njëanshëm do të gjesh miq të rrejshëm dhe armiq të vërtetë

S’KA RËNDËSI, MOS JI I NJËANSHËM



E mira që e bën sot do të harrohet nesër

S’KA RËNDËSI, BËJE TË MIRËN



Nderi dhe sinqeriteti do të të lëndojnë

S’KA RËNDËSI, JI I NDERSHËM DHE I ÇILTËR



Çka ke ndërtuar me vjet, mund të rrënohet për një çast

S’KA RËNDËSI, NDËRTO



Po qe se u ndihmon njerëzve do të kesh pasoja

S’KA RËNDËSI, NDIHMO



Jepi botës më të mirën nga vetja, dhe do të të shqelmojnë

S’KA RËNDËSI, JEPI BOTËS MË TË MIRËN NGA VETJA.

[Giovanni]

JETA



Jeta është mundësi, duhet ta pranosh.

Jeta është bukuri, duhet t’i kënaqesh.

Jeta është lumturi, duhet ta shijosh.

Jeta është ëndërr, duhet të ndërmjetësosh,

Jeta është thirrje, duhet t’i dalësh përballë.

Jeta është detyrë, duhet ta kryesh.

Jeta është lojë, duhet ta luash.

Jeta është pasuri, duhet ta ruash.

Jeta është dashuri, duhet ta përjetosh.

Jeta është fshehtësi, duhet ta zbulosh.

Jeta është premtim, duhet ta plotësosh.

Jeta është pikëllim, duhet ta kapërcesh.

Jeta është këngë, duhet ta këndosh.

Jeta është tragjedi, duhet ta kuptosh.

Jeta është enigmë, duhet ta zbërthesh.

Jeta është kënaqësi, duhet ta meritosh.

Jeta është e çmueshme, duhet ta nderosh.

Jeta është jetë, mbroje gjithmonë.

[Giovanni]

KOHA



Gjej kohë për të menduar

Është gurrë e fuqisë



Gjej kohë për t’u lutur

Është në botë më e madhja forcë



Gjej kohë për të qeshur

Është muzika e shpirtit



Gjej kohë për lojë

Është fshehtësi e rinisë së amshuar



Gjej kohë për të dashur dhe të të duan

Është përparësi e dhënë prej Zotit



Gjej kohë për t’u dhuruar

Dita është shumë e shkurtër për vetjakësi



Gjej kohë për të lexuar

Është burim i urtisë



Gjej kohë për t’u miqësuar

Është rruga e lumturisë



Gjej kohë për të punuar

Është vlera e suksesit



Gjej kohë për të bërë mirë

Është çelësi i Parrisit.

[Giovanni]

Me ka mbetur vetem fotografia,


Ishime shume te lumtur,
sa te gjith na kishin lakmi
por nje dite ti me nuk u ktheve
dhe tani nga ti me ka mbetur vetem nje fotografi.

A thua pse nuk u ktheve?
A thua ku ti shkove?
Shkove pa sqarime,
pse e dashur keshtu me lendove?

Me fotografi ne dore,
ne ty po mendoj,
me fal e dashur,
se lotet nuk po mund ti ndaloj.

Ende po te pres
po te pres pa durim
qe te kthehesh tek une
dhe te ma jepesh ndonje sqarim.

[GjiLanasJa_]

Jet he Jet e Poshter :((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((( (((((

[Dr. Leone]

Meqe keni hapur nje teme vertet te vecante, do doja dhe une te postoja nje poezi per nenen, me brengen qe eshte nga te rrallat qe kam per te.

Nena

Dege e kumbulles renduar nga bora
Me trokiti lehte mbi xhamin tim
Mua befas m’u kujtua nena
Kur me zgjonte heret ne agim

Ky mengjes i sotem, gri, i lagesht
Bryme e ngrire ne udhe e ne mendime
Si nje nape hollake dhe e akullt
Ma tronditi keq kujtesen time

Shpejt harrova ditet e veshtira
Kur mjerimi ulur rri ne fron
Por ndodh shpesh kur neteve pa gjume
Vjen nje ankth e fytin ma shtrengon

Mblidhem kruspull, pres nje dore te dashur
Te m’i largoje makthet dhe dyshimet
Jam si foshnje e trembur ato caste
Dua vetem fjale nga nena ime:

-Ngrehu, zemer, dielli u ngjit lart
Zgjohu, shpirt, se zogjte ia thirren kenges…
Dege e kumbulles qe troket mbi xham
Po me ngjan si dore e bardhe e nenes…

Dr. Leone

[Dr. Leone]

ZEMER E EMBEL ME DASHURI

e kush tjeter mund te jete veq ti
nene fjale me te embel ska bota
nene e para fjale qe belbezon foshnja
ne kraharorin tend ,me aromen tende nis jeta
Vitet kalojne dashurine per nenen ato se mposhtin dot
ZEMER E EMBEL ME DASHURI
qe mbjell veq paqe e dashuri
je ti o nena ime je ti
Dashuria jote eshte e vetmja pije qe shpirtin ma sheron
Aroma e lekures tende eshte magji
e perqafuar te pushosh ne kraharorin tend
ndonese me thinja ne koke
ti gjithmone ndihesh femije
ZEMER E EMBEL ME DASHURI
e shtrenjte e pa krahasueshme e vetme je ti
nje zemer e madhe qe din veq te fale e te dhuroje
parajse e shpirtit per qdo femije
ti per ne thurr endrra
tek ti behen sa shfajsime ehh sa justifikime
Parajse e jetes je ti
nje veshtrim ne sy qka ndodh brenda meje
e ndjen veq ti
ndjenja kurre ste genjejne
para se te ndodh ekeqe e mire
zemra jote ndje parandjen qdo jot gezimi apo trishtime qe rrjedh ne syte e mi
ZEMER E EMBEL ME DASHURI
E DASHR E SHTRENJTE E VETME NENE JE TI

[Prishtinasja_]

Postimi origjinal është bërë nga giovanni

Kam njohur shume persona,
por askush nuk eshte si ti.

E kam quajtur nje tjeter nene,
por nuk me dukej si ti.

Mi fshinte loten neper faqe,
por jo sikurse i fshije ti.

Ne datlindjen tende,
shume isha i piklluar.

Deshiroja te isha pran teje,
per te perqafuar.

Edhe pse je larg,
je gjdohere me mu.

Te kam ne zemren time,
dhe nuk mundem kurre me te harru.

Giovanni

Wow....cfare poezie Giovanni...! Tamam mua po mu pershtatka...

[Jana]

" Nena "

Ku je moj Nene,
dua pran te te shikoj
si dikur te te perqafoj
ti puth sy, duar, floke
te them Nene lozim tok.
Dua floket te mi krehesh
dua rrobat te mi veshesh
edhe sot qe jam gati
mua nene me duhen keshillat e tua
te kerkoj po ku te te gjej vall
te lutem me thuaj nje fjal
te vi e te te gjej
eren tende un e ndjej
se gjithcka ne kete bote
do te jesh edhe nje here
midis njerezve te mi mbi toke . . .

[Jana]

Nene dua te te kem prane
C'eshte ky mur Berlini qe po na ndan
Pse s'na le te perqafohemi si gjithmone
nga njera-tjetra, pse na largon


Oh, nene te lutem afrohu tek un
se te dua me te vertete shume
je gjeja me e shtrenjte qe kam ne bote
por me ty nuk po takohem dot


Nene te lutem mos u largo pa me takuar
pse mos te jemi perjete te perqafuar
ej ku shkon, nene me prit
nene, nene, te lutem mos ik.


Oh nene te lutem eja perseri
mendo per mua se jam ende femi
nene, te lutem mos me ler
te hedhur, te braktisur, te mjere


Nene, eja perseri me diellin
eja dhe pastroje qiellin
jo vetem ate por dhe zemren time
mos e ler keshtu, te zhytur ne mendime ...

[Jana]

"Me Mungon "

Nena ime e Dashur
ti mua me mungon
dhe do te me mungojsh
Nene per gjithmon.

Me mungojn mendimet e tua
fjalet e embla qe mi ke then
me mungon koha me ty
qe se bashku e kaluam.

Me mungojn momentet
se bashku me ty
me mungojn buzeqeshjet
qe se bashku i pata me ty.

Ne qell kur shikoj
me shkelqejn keto Yje
se per ty Nene
jam duke mendue.

Mirpo nga njeher
po ri dhe mendoj
Nena ime e Dashur
Ty kurr nuk te harroj.

[Jana]

LETER NENES

Gjallë je, nënoke? Edhe unë
Gjallë jam. Shëndet më paç, shëndet!
Dritë e bëftë krejt kjo mbrëmje e lume
Izbën tënde, që me mall më pret.

Thonë se je ligur e je tretur
Nga meraku im, po nuk ankon,
Se, pështjellë me një shall të vjetër,
Fillikate rrugës shpesh kalon.

Dhe kur mugëtirë e kaltër bie,
Një vegim i zi të kall ty frikë,
sikur në një sherr diku në pije,
Vjen dikush e ma këput me thikë.

Kot, e dashur, vuan kaq, besomë,
Brenga t’i fanit këto ndër sy.
S’jam aq pijanec i lig sa ç’thonë,
Si do vdes pa të të parë ty?

Unë jam po foshnje, si një herë,
Dhe një shpresë veç ushqej në gji:
T’iki nga ky tym e kjo poterë,
Te shtëpiza jonë aty të vij.

Dhe do vij, kur kopshti ynë i bardhë
Anekënd të vishet me blerim.
Vetëm ti, si tetë vjet më parë,
Mos më zgjo aq herët në agim.

Mos e zgjo atë që shkrumb iu bënë
Endërrat e moshës plot hare.
Më ka vrarë jeta mjaft, o nënë,
Dua veç të shlodhem e të fle.

As t’i lutem Zotit mos më thuaj,
Si dikur në t’artën mituri,
Ti ke mbetur ngushëllim për mua,
Dritë e parrëfyer, vetëm ti.

Ndaj merak ti mos m’u bëj aq tepër,
Tek e liga mendjen mos e ço,
Dhe aq shpesh, me shallin tënd të vjetër,
Fillikate rrugën mos kalo.