Poezi nga nje antare ne Dardani!!

[GURI SYLAJ]

KUR LARGESIA VRET!
Ah ! largesia sa shume vret
mallkuar qofte ky kurbet i zi !
Puth buzen time .... ajo ty te pret
po nuk erdhe ti,une tek ti do te vi.

Merr kete zemren time ,me tenden bashkoje
fort ta ngrohesh me gjakun tuaj,
Mos lejo te kete dhimbje....merre sheroje
mjaft ajo ka vuajtur.... mos lejo qe prap te vuaj!.

[GURI SYLAJ]

TI !
Ti je dallge e dashuris ..... qe me perpin
Ti je kujtimi qe me grryn
Ti je etje qe me djeg,me zhyt ne deshperim
Je enderra qe me perkedhel
Je shpresa, dashuria vete malli qe kam per Ty!

Perse.....perse?
Perse me rrin kaq larg.....perse me mundon?
mos valle do te thuash qe me kete qe dashuria jone .....
mbaroi ?

Te kerkoj ne cdo vend
te mendoj ne cdo minute
Ah kjo zemra ime i dashur.......
sa shume per ty.....
po vuan.

[GURI SYLAJ]

Nje brenge ne shpirt !

Nje brenge ne shpirt qenka dashuria
qe se kisha provuar me pare.
Dhe, kurre une sdo ta provoj,
se me lotet e dhimbjes i kam lare

Ne udhet e jetes do te nisemi
te permalluar do flasim serisht ,
Ndofta tani do ndjesh urrejtje per mua ....
apo dashuri...
Oh, kete .....nuk e di.



PRES !

Pres..... por c far pres nuk e di!
Nuk e di pse te dua
nuk e di pse te kerkoj
Nuk e di c pres nga Ty
qe rri e te veshtroj.

Nuk e di c pres me nga Ty
kur zhgenjimin prej teje mora
Kur fjalen vuajtje nga Ty e mesova
kur urrejtjen nga Ty e mblodha
e thelle ne gji per Ty i rrenjosa .

[GURI SYLAJ]

Mesnata !


Mesnata vjen por rruget si ze gjumi,
dritaret mbeten hapur ..... qetesi .
Me mijra enderra enden andej kendej
gjersa ka zemra ka edhe dashuri

Mesnata vjen dhe enderrat ven e vijne
dikush nuk ka frike..... ben dashuri.
Dike e le guximi yjet ndrijne ,
dhe ajo kethehet prap ne shtepi

Mesnata vjen por enderrat mijra vijne,
trokasin xhamat ska me qetesi .
Dhe une nis te shkruaj per ty poezi,
ne enderr me cfaqesh Ti .... perseri.

Ne enderr eci me Ty gjithnje
te heshtur te qete ...prane e prane ecim
Oqeani i zemrave eshte hapur plotesisht
dhe sikur nuk i ndiente ai ca pika shiu.

Nuk i ndjeva as une as Ti
se ne te dy te njejten dashuri kishim
Ishte dashuria ajo qe kurre nuk do na ndante
sikur me miliona pika shiu te binin.

[e-uritura]

Ekspozitë arti!

Fytyra të të panjohurëve
të fotografuara mjeshtërisht
Një lot u pa kjartazi
në fytyrën e një vajze të re,
naive dhe të bukur
në një foto!
Ishte ajo e vetmja e vërtetë aty!
Trishtimi dhe vetmia
fshihej në të gjitha ato fytyra,
ku pasanikët bënin sikur janë të lumtur!
Sepse ne nuk dijmë asgjë!
Nuk e dijmë ne se
po t`ua copëtonim maskat
e vërteta do dilte në shesh,
ajo të cilën secili njeri bart me vete!

Por këta në foto të varura në mur, jo,
këta kanë gjetur lumturinë!
Sot, ku asnjëri nuk është vetvetja!
Ku të gjithë fshihen
pas një mashtrimi të madh
sa vet jeta!
Pretendojnë!
Në një ekspozitë arti
në një foto
të futur në xham
dhe aty
kënaqen
duke jetuar në një fluskë gënjeshtre
derisa
një vajzë e re, naive dhe e bukur,
me një lot kristali në sy të saj,
ua përkujton të vërtetën!

[e-uritura]

Njeri, e sheh këtë botë
sa është e pafytyrë,
vjen dikush nga qielli,
zbulon secilën gjymtyrë.

Ështe kjo, është edhe ky
është që të dyat bashkë
është dashnori, jo është e huaja
për këtë arsye disa dolën edhe jashtë!

E vërteta dhemb,
por duhet thënë,
ngushëllohen tek të njëjtit
thonjtë në mbrojtje vëjnë.

Maskat biejnë në tokë
shpirtërat e prishur të zhveshur,
I shiqon, të lënë përshtypje
por vetëm sa për të qeshur!

Bashkohen të patrurët,
dhe dëshpërueshëm tentojnë
në rruzë të bythës,
si gjithëherë vet përfundojnë.

Secilën herë zhyten më thellë,
kacavirren, duhet të tregohen
Derdhet gjak në mundim e sipër,
për këtë fitore, do të flijohen!