Agim Gashi

[Urata]

Agim Gashi
E marte, 11-12-2007, 07:07pm (GMT)



Agim Gashi me vajzën Azalenë në ishullin Borkum te Detit të Veriut


Agim Gashi, rapsod dhe këngëtar, ish i burgosur politik, lindi më 27.07.1954 në fshatin Okllap, afër Janjevës.
Ka kryer shkollën normale në Prishtinë, e njëherit ka shkollur zërin te prof Terpkovi i Shkupit. Këngëtar i RTP-së ishte që nga viti 1973.
Është njohës i mirë i forklorit burimor shqiptar, dhe ishte bashkëpuntor i jashtëm i institutit Albanologjik në Prishtinë. Njëherit ishte nder aktivistët e zellshëm të pajtimit të gjaqeve.

Për aktivitetet e tija dhe për këngën që e këndonte me plot guxim, ishte i ndjekur dhe i denuar politikisht. Në burg ishte që nga viti 1985-89, për t´u izoluar më vonë. U detyrua ta lëshoj atdheun sepse shpesh pervec torturave e detyronin edhe t´i hajë kasetat e tija.
Jeton si i merguar në një banesë të harruar diku në Gjermani. Nuk mund të kthehet në atdhe për shkak të shtëpisë së djegur.

[Urata]

IN MEMORIAM PER BARDHYL AJETIN
E marte, 11-12-2007, 10:34am (GMT)

Kur vritet gazetari
Vritet dhe liria,
Qajnë shkronjat e Dhaskal Todhrit
Qajnë edhe fëmija.
Kur vritet gazetari
Nga arma e krimit,
Ndjen dhëmbje Karadaku
Dhe Rrafshi i Dukagjinit.
Kur vritet gazetari
Me grykën e pushkës,
Mbi qiellin e Kosovës
Ofashama e Ali Ukës.
Kur vritet gazetari
Nga arma e ulokut,
Mbi bjeshkët e Kosovës
Hija e Enver Malokut.
Kur vritet gazetari
Në midis t´Kosovës,
Dridhet Vicianumi
I Shefki Popovës.
Kur vritët gazetari
Nën hijen e natës,
Në varr ngrinë kujtimet
E Xhemail Mustafës.
Kur vritet gazetari
Ndalet rruga e fatit,
Qahet n´tkatër anët
Drenica e Bekim Kastratit.
Shko Bardhyl Ajeti
Prehu në qetësi,
Tek shokët e penës
Që ratë për liri.
2005-06-29
Düren

[Urata]

KENGE PER SALIH CEKUN
E marte, 11-12-2007, 10:32am (GMT)

Krisi topi në Koshare,
Na i ka shkye gur e dhe,
Komandanti Salih Çeku,
Filloi luftën për atdhe.
Salih Çeku ep kushtrimin
Tue puthë shqipen në flamur
Po ban be ne Diell e Hanë,
Nuk e la pa i hjek´ k´ta gur.
Sdurojn´ ma k´to troje t´mija,
As tradhëti e jo as puçe,
Këta gur që ndajnë kufi
E kan vendin te Molla e Kuqe.
Bini djel, trimat e malit..
Hudhnju hasmit në istikam
Se k´ta gur´ jane t´mir për vorre,
E n´Serbi vendin e kanë.
Si rrufeja hudhet trimi,
Kur e merr plumbi në ball,
Para vllazen për liri
Se unë rashe me mbetë i gjallë.
N´maje t´bjeshkës dalin Zanat,
E te koka i qendrojne,
Me uj´ t´Drinit e dhe t´Kosovës,
Plagët trimit ja sherojnë.
Nga zemra e trimit mbushen duert,
Trimëni me dashuni,
E i hudhin mbi Kosovën,
Me mbjellë faren për liri.
Amanet ua la Kosovën,
Që ta bani me plot liri,
Amanetet i marrin zanat
I shpërndajn në shqiptari.
Kërset topi në Koshare
Na i ka shkye dhe e gur,
Komandanti Salih Çeku
Ra deshmor mos me vdekë kurrë.
Agim Gashi
1999- Gjermani

[Urata]

VAJI I SHQIPTARIT
Redaktor:
Ali Podrimja
Recensenrë:
(Anton Çetta)
Ramiz Kelmendi
Radhitja kompjuterike:
Agim Gashi
Pjesa e parë

Botom i autorit

VAJI I SHQIPTARIT - PAJTIMI SHQIPTAR NËPËR SHEKUJ
Mirë e dimë ne shqiptaria
Se vendi ynë ashtë ILIRIA,
E di mirë dhe bota mbarë
Se ILIRIA ashtë Sqipnija.
Ish shtet me kulturë t´zhvillueme
Moral të pastër, ndjenjë t´kullueme,
E ilirët kishin ba benë
Me trimni me mbrijtë atdhenë.
Me mbrojtë vendin ishin trima
Shumë ja kish frikën Athina,
Se ilirët kishin le
Për me vdekë-o për Atdhe.
Kështu mbrohej vendi, froni…
Me seli që ish Rizoni,
Me thjeshtësi sundonte Agroni
Matanë detit Roma shikonte,
Me sulmu´ po nuk guxonte
Me nënshtru´ kish apetite
Por jo në toka ILIRIE.
Kështu Agroni mbret sundonte,
Iliria para shkonte
E zhvillonte detarinë
Për me mbrojtë vendin, lirinë.
Por nji ditë vdiq Agroni,
E i mbet Teutes froni.
Vashë e re ish Teuta Ma të bukur s´kish n´kët´ dhe,
Shum´ trimneshë me mbrojtë Atdhe;
Sa e afërt ish´ për mikun,
Aq e ashpër për anmikun.
E kur vdiq mbret Agroni
Shum´ mendu´n se u dobësu´ froni,
U çu´ n´kam Athin´ e Roma
Me i sulmu´ k´to trojet tona;
Për me shtypë Ilirinë
Me ja marrë asaj lirinë.
Por Teuta si sorkadhe
Ishte e re-mbretneshë e Madhe,
Në t´katër anët lajmtart i çon
Kryefiset n´Rizon i fton.
Me dhan´ fjalë me u besatu´
Se anmik nuk asht i ngati
Veçse Roma e Bizanti.
Me daulle e nishane,
Te Rizoni n´fushë të madhe
Me ni anë u la shigjeta,
Nis me u folë n´Log e vërteta
U lanë harqet me ni anë,
Gjak e varrë nisën me u falë,
Se në token ilirie,
Hark e shtizë duhet me i ru´
Për kush don me na sulmu.
Dasmë e madhe n´fush t´Rizonit,
Me mish dreni e ujë të kronit
Te Teuta n´Log t´Kuvendit
Trim mbi trima ju ba vendi,
Ata ishin njerëz bujarë
Që varrë e gjaqe kishin falë,
Falën gjaqe e ngatrresa
N´Iliri, po, u lidh BESA,
T´gjitha fiset me u bashku´
Mbas Teutës për me shku´
Me mbrojtë vendin me luftu´,
Pa i ba dam kurrkuj
Mos me shkelë token e hu´j,
Tu´ e mbrojt tokën tonë
Prin Teuta mbretnesh´ e jonë.
Ky pra ishte pajtimi i parë
Që e njeh populli shqiptar.
Pajtimi i dytë në histori
Besë e madhe në shqiptari,
Me e lidhë burrat e dheut
E lypte froni i Skenderbeut.
Hot, Grudë e Kastriot,
E lyp koha me u ba bashkë,
Se shqiptarët e kanë ni shtet,
E ni shtet e kanë pasë prore
Në Ballkan, TOKA ARBNORE.
Tokë Arbnore n´Ballkan asht Shqipnija,
Por n´rrezik e kish qitë osmanlija
Tu´ ja marrë token ngapak,
E tu´ i qitë haraq në gjak,
Filloi me pre e gri n´kto troje
Tue na e marrë buken buzë goje
Tue plaçkitë këtë tokë të vjeter,
E shqiptarëve s´u mbet tjetër,
Me luftu´ me mbrojtë Atdhenë
Vetëm pritnin Skënderbenë.
Që me vllazën e mur Turqia
Me dhanë gjak duhej Shqipnija,

Tu´ i dhanë ma t´dashnit ruhej liria
Që Turqia i shkollonte
Me luftu´ po i ushtronte
E natyra i kish falë shqiptarët
Për trimni të jenë të parët,
I merrnin t´vegjël për me harru´
Se n´Armni kanë jetu´,
Se n´Arbni kanë babë e nanë,
Për Turqi tash jetë me dhanë.
E Arbnija ish buzë greminës
Kur na erdh nji lajm prej Lindjes,
Po na vjen-o Skënderbeu
Ka nevojë për ta atdheu.
Sa ballënalt po vjen n´Shqipni
Për me pështu´ popullin e tij
Se nuk ishte beg Turqie
Po na ishte ZOG Arbnie.
Kështu nji ditë para agimit
U zgju Shqipnija prej kushtrimit,
Po na vjen ai Skënderbeu
Sa gëzimsot ka Atdheu,
Rrezet dielli po i shumon,
Se mbarë Shqipnija përsëri po gëzon,
Po na vjen Gjergj Kastrioti
S´e bon nana trim ma t´zotin
Shpatë e shtizë ai me i farku´
Mbarë Shqipninë ai m´e bashku;
Me e ba si teh çeliku
Zemërbuti ky kreshniku
Që i pret kokat anmikut.
Po kur erdhi Skënderbeu
I përqamë na ish Atdheu,
Si në fise e në vilajete
Çdokush këqyrte veç për vete,
Se anmiku kish arritë
Vllau prej vllaut me pas frikë,
Shqiptarinë-o përça
Me u vra vëllau me vëlla.
Para anmikut me u përkulë
Me jetu´ nën kambë të huj.
Por VIGAN ish Skënderbeu
Shpata e tij- shpëtim Atdheu
Fjala e tij ish shpëtimtare
Bashkon zemra, bashkon male,
Bashkon fise, vilajete,
Kemi Arbninë nanë, s´kemi tjetër.
E prej Krujës ashtë dhanë kushtrim,
Me u tubu´ fshatar e trim,
T´pasun, t´varfun, bajraktar ;
Të gjithë nga janë popull shqiptar
E në Lezhë në atë t´bukrin vend
Do të ulemi në Kuvend.
Do ta lidhim besën e madhe
Se kah ashtë toka shqiptare,
S´do të ndahemi n´Vilajete
Se Arbninë e kemi për vete.
Me i tregu´ po kësaj Turqisë
I fortë asht populli i Arbnisë,
Se ndera e jonë nuk di të ulet
E anmikut s´i përkulet,
Shumë lartësohemi, asht nder për ne
Me ra n´luftë-o për atdhe.
Ky ish kushtrimi i Skënderbeut
Që e dha për nder t´atdheut,
E jehoi nëpër Shqipni
Në çdo kullë, në çdo shtëpi
E u çunë bajraktarë
Kryepleq e kryeparë,
E kanë marrë rrugën për në Lezhë,
Me dhanë fjalë e me lidhë besë.
Skënderbeu burrë bujar
Para trimave u ka dalë
I përshëndet të gjithë me rend,
Po ifton me u ulë n´Kuvend.
Pranë Skënderbeut ashtë paria
Kenka zgju´ e gjithëShqipnija,
Për me pa Skënderbenë
E pranë tij me ba benë,
Anmiqësi mos me pasë nder ne
Do t´bashkohemi për Atdhe
Edhe turqve t´u tregojmë,
Të bashku´m si luftojmë,
Nuk del kush të na robnojë.
N´kët´ kuvend janë prezentu´ ,
Zotni t´mëdhej të Venedikut
E të tjerë të Dubrovnikut.
E shqiptarët tu´ ba benë
Falin gjakun për mëmëdhenë
Pranë flamurit kuq e zi,
Për me mbrojtë nanën Shqipni.
Ngriten burrat rend me rend
Në këtë tubim, në këtë Kuvend,
Prej Mollës t´Kuqe e n´Janinë
N´zemra t´shqipes lule binë
Se hasmënija n´shqipe treti
Fis në fis e ndërmjet veti,
Se shpatat tona janë lirija
Anmiqësi ma s´ka Shqipnija.
E Turqisë po i çojnë fjalë,
Haraç në gjak ma s´kem me të dhanë.
Sa t´mirë burra sot ka Shqipnija
Që po qojnë gëzim te shpia
Ata janë dhe trima t´trimit
Se shtrinë doren e pajtimit.
E turqia mirë e pa
Tridhetë vjet në Shqipni la
Shumë ushtarë, shumë jeniçerë,
Bante luften e panderë,
Shumë sulltana koken linin
Në shqipni porsa hinin.
Por kur vdiq Skënderbeu
Prapë ndër turqit ra Atdheu,
Pesqind vjet nën Turqi
Po çka s´pau kjo Shqipni?
Pau mallin kur ja vidhnin,
Pau t´këqijat kur ja hidhnin,
Pau doket kur ja ndërronin
T´gjitha t´mirat ja shkatërronin.
Ndërmjet veti i hasmonin
Dhe ndanë shqipen n´tri fe
Me u dobësu´ po ku ka le,
Se anmiku mirë mendonte
Kur përçante lehtë sundonte.
Pau shqiptari çka nuk pa
Prej Arbnores nuk u nda,
Me na nda në pesqind fe
Shqiptarë thonin kemi le.
Kur filloi me u dobësu´ Turqija
Merrte forcë ngadalë Shqipnija,
N´xhelozi këqyrnin fqinjësia,
Fillu´n planet për me i ba
Tokat shqipe si me I nda
Na e banë mbledhjen n´Berlin
Me nda shqipen copë e grimë!
E n´Berlin na kopi barku
Kur në fron ish ni pis- Bizmarku,
Mbledhje mban edhe n´Shen Stefan,
Shqipen t´hujve me ua dhanë,
Me ja dhanë-o Malit t´Zi
Hot e Grudë, Plavë e Gusi !

[Urata]

Në veri t´Shqipes hyn Serbia,
E në Jug e merr Greqia
Në shumë pjesë u nad Shqipnija
N´mes t´Shqipnisë rrinte Turqija,
Rrinte ajo si n´tokë t´vet
Nuk e dinte se çka po e pret!
U dha kushtrimi si vetima,
Me u bashku´ burra e trima,
Me u bashku´ trimat e dheut
Kah janë trima të Skënderbeut
Me u çu n´kamë po të tri fe
Se nja jemi për Atdhe.
E prizreni i bukur vend
Po i mbledhë krenat prapë n´Kuvend
Në t´katër anët e kan qitë zanin
Të dalim burra ta mbrojmë Vatanin,
N´Kaçanik pritat me i zanë,
Dergut Pashës me i thanë:
Se kjo tokë nuk ashtë Turqi,
Asht e Shqipes, i thonë Arbni.
Por plagë t´keqe kish lanë Turqija
N´hasmëni prapë shqiptarija.
Në Janinë e n´Lug të Drinit
Ish kanuni i Lekë Dukagjinit,
E turqia e zbatonte
Që ma shumë n´Shqipe t´përqante.
Porse zani i KUSHTRIMIT
S´njeh kanun t´Leks t´Dukagjinit,
Nuk i njeh as ligj´ t´anmikut
Veçse besën e mikut, t´mikut.
Meniherë hiqet hasmënija
Bahet nja e gjithë Shqipnija,
Krisi pushka habertare
Nisi lufta gjithëkombëtare!
Abdyl Frashëri me shok´t e tij
Dha kushtrim në shqiptari,
Vëllau me vëlla doren ka shtri
Kanë rrokë arët me trimni:
Mic Sokoli n´grykë të topit
Sef Kosharja n´lak t´konopit,
Sylejman Vokshi i prinë ushtrisë
Për lirinë e Arbënisë
S´kursehej gjaku i shqiptarit
Për me mbrojtë token e Arbërit.
Kur binë trimat për Atdhe
Për së dyti si me le,
Binin trimat n´katër anë
Marre vendit mos m´i lanë.
As ushtri e Isa Boletinit
S´i njeh vendimet e Berlinit,
Dedë Gjo Luli i hyn malit
S´i njeh vendimet e Shen Stefanit.
Të gjithë këta trima kanë ba benë
Do ta mbrojmë t´lashtin atdhenë.
Në çdo trevë e në çdo vend
Mblidhen burrat e bajnë kuvend,
N´Kaçanik e n´Lug të Drinit,
N´Verra t´Lluk´s , n´Rrafsh t´Dukagjinit,
Në kuvende me u përpjekë:
Prej shtatë vjeç e deri n´shtatëdhetë.
Kriste pushka e shqiptarit
I hynte n´palcë frika tradhtarit.
Kërset pushka n´Karadak,
N´Shalë, n´Gollak edhe në Llap,
Kërset n´Has, n´Rekë, n´Podrime,
Gjithësekund n´Kosoven trime;
Kërset n´Plavë edhe n´Gusi,
N´Sul, në Shkodër e n´Çamëri,
Kërset n´Dibër e në Krujë
Jashtë nga Arbëri, o i huj.
Dedë Gjo Luli kryetrim
Hasmit doren mirë ja shtrin,
Që djalin Lulit ja kish vra
Ja shtrinë dorën e ban vëlla,
S´do t´hasmohemi ma në jetë
E pranon Luli në çetë.
U ba bashkë kjo shqiptari
U falën gjaqet s´ka hasmëni,
Sot luftonin sikur miq
Ndërsa dje ishin anmiq,
I ranë turkut mu në kokë,
U ba e lirë e jona tokë.
Lirinë po e fiton shqiptari
Ngrit flamur Ismail Qemali,
Me Njizet e Tetë Nantor
Ngritet flamuri në Vlorë;
Po ku mbet nana KOSOVË!
U fitu´ po pamvarsia,
Por u sul n´Kosovë Serbia
Për me u nda përgjysë Shqipnija.
Kosova nanë di me tregu´
Se i ka plagët pa i shëru´,
Plaga e saj kurrë s´u përtha
Veç me gjak gjithmonë u la.
Nisi e keqja në shpi e n´prag
Ma e keqe se haraçi n´gjak,
Mend s´e mban ma keq shqiptari
Se kur erdhi n´Kosovë krajli,
Deshuir´ e madhe ishte e krajlit;
Me pi gjakun e shqiptarit
Me pi gjakun edhe t´fmisë
Ish tradita e Serbisë.
Na sulmu´n –po me ushtri,
Për mr vra e për me gri
Për me djegë n´Kosovë çka ka
Për me mbetë katundet n´gra!
Me i thanë lamtumirë trollit
Me i mësy´ fushat e Anadollit!
Me marrë rrugën për Turqi,
Me I lanë vorret n´Serbi!
Me shku´ atje ku nuk ke mik,
Te ai, që dje na ish anmik
Me ndihmu´ nuk mund Shqipnija
Se n´Jug mbrohej nga Greqija
E n´Veri s´ndalej Serbija,
Andej nga Durrësi Italia;
N´hall të madh populli shqiptar
Nga sulmuesit grabitçarë.
Por se keq n´Kosovë përherë
Kish pranë vëllazen „Muhaxherë“,
Që Serbia i kish dëbu´,
Nga ato troje ku kanë jetu´
Shumë kanë ndjekë ma shumë kanë vra!
Se si vriteshin ish hata,
Shtëpi e pleme ua kanë kallë,
E i shtinin n´dhe për s´gjallë.
Edhe koha po kalonte
Por terrori n´shqiptars´prante,
Si për shembull n´Prapashticë
Për të gjallë jetën me fikë;
Mbushin arkat me gji nanash,
Me sy t´fëmive, me vesh babash!
Porse frigë nuk kish shqiptari
Me qëndru´ na e la i pari,
Por qëndresa ka kufi
Asnji popull s´duron robni;
Del´ kaçak e i merr malet
Sepse jeta s´mund të ndalet.
Tash Serbia me Turqi,
Bajnë pazar me shqiptari,
Bajnë pazar me i dëbu´
Shqiptar Turqia me pranu´,
Se k´shtu thotë Çubrilloviqi,
E pastaj Ivo Andriqi;
Me metoda ma barbare
Me dëbu´ familje shqiptare
Në Turqi, në Anadoll,
Me harru Kosovën nanë ;
Me naj marrë pleme e shtëpi,
Me naj marrë dhen e dhi !
E ushtrija e mund nji tjetër,
Porse jo nji popull t´vjetër.
Ngajherë fati asht në tragjedi,
Se katerdhjeta paska hi
Me ndalë turrin për n´Turqi.
Edhe fati s´tha ashtu
Prapë n´Kosovë jemi tu´ rr´nu´
Jemi n´Kosovë këtë tokë e domë
Jemi t´gatshëm prapë ta mbrojmë.
Si në botë edhe në botë arbnore,
Filloi Lufta e Dytë Botnore
U mbushën male me të ri,
Për t´luftue për liri,
Herë pa bukë, në borë e n´shi
Me e derdhë gjakun përsëri.
Kur mbarë bota u çliru´
Veç Kosova mbet robnu´
Me ushtri, terror shtetnor,
Veçse ku quhej Kosovë,
Me u nda nga nana e vet
Tu´ pas nanë me jetu´ me njerkë.
Fillun´ renat e Serbisë
Me ja ndrru´ deg´t historisë ;
U çu´ n´kambë Rankoviqi,
E ish gjallë Çubrilloviqi,
Elaborati i tij vazhdonte
Që shqiptarët t´i dëbonte,
Dhe torturat ua shtonte
Zi e mazi-o për çdo vjet;
Për nji pushkë rraheshin dhjetë vetë,
Shumë familje torturoheshin,
Shumë të tjerë n´burgje verboheshin!
Qajshin motrat për vëllazni,
Kur të vdekun i binin n´shpi!
Qante nana e merrte malli
Se në shpi si kthehej djali,
Nusja e re kthehej n´gjini
Ja merrnin burrin dhandër pa hi!
Për Migjenin s´donin me mësu´
Ma zi se “Luli…” tu´ jetu´,
Mos me këndu´ për Skënderbeun
Që nga turqit mbrojti Atdheun!
Mos me pasë flamurin tonë,
Që n´Kosovë i lirë t´valon.
Porse koha nis ndryshon,
Nana djelt´ nis e shkollon,
Nisin t´dalin gjenerata,
Që e mësonin historinë
Dhe e donin fort lirinë.
Gjashtëdhjetë e tetën djel´ e vasha,
Dalin bashkë në demonstrata
Dhe kërkuan pak liri
E flamurin kuq e zi
Me kerku dhe kushtetutë
Me fjalë t´urta e pa luftë!
Por Serbia s´dëshironte
Që shqiptari liri t´kërkonte
Andaj dhuna me terror´
Hiç nuk hiqeshin nga ky troll.
Kur shqiptari u shkollu´
Kushtetuta u fitu´,
Nis me mësu´edhe prej hiçit
Nuk ish´ banda e Rankoviqit
Porse plane prapë gatuheshin
Në podrume përsëri shkruheshin.
Tetëdhjetë e nishi kur ka ardhë,
Ngritet n´kambë populli shqiptar
Me kërku´ çka asht e mbarë.
Me kërku´ të drejta e barazi
Si të tjerët n´Jugosllavi.
E kështu donte ndoshta Serbia
Me u lëshu´ n´Kosovë ushtrija,
Me tanksa shkileshin ëmija
Politika në spastrim,
Tue ba diferencim,
Tue ba çdokend anmik,
Profesor e akademik
Tu´ na qu´jtë terroristë,
Kmishazi, kanibalistë,
Tu´ lëshu´ po helm të zi
Me helmu´ t´pastren vajzni,
Sa herë ngrihej populli shqiptar
Po me dhjeta mbetshin vra.
Po nji valë demokratike ,
Filloi n´tokën tonë kreshnike.
Kur filloi demokracia
Na u vodh autonomija,
Na e shkelën serbët- barbarë,
Të ndihmu´m nga do tradhtarë!
Që me tankë edhe ushtri
Me mbetë shqipja pa liri.
Por në tokën kosovare
Gjithë kanë lindë trima me fletë
Për t´mirë t´popullit janë mundu´,
T´mira vendit i kanë pru´,
Tue pa përspektivën,
Kanë formu´ alternativën,
Njerëz të mirë e me dëshirë
Kanë fillu´ me ba punö t´mirë,
Të gjitha gjaqet i pajtu´n,
Këtë të mirë popullit ja prunë.
Por nji dëshirë ka populli mbarë
Me ba pajtimin tonë kombëtar
Me jetu´ bashkë gjithë shqiptaria
Nji nanë e t´gjithëve na ashtë Arbëria.
1990-Lipjan

[Urata]

VAJI I SHQIPTARIT - MARTIRËT
E enjte, 25-10-2007, 06:52pm (GMT)

KËRSET PUSHKA
Kërset pushka n´mes t´Prishtinës,
Vrajn´ shqiptarë këta t´bijt e shkinës,
Vrajnë shqiptarë e shqiptaresha,
Të tanë beqarë e beqaresha,
Jau çojnë nanave, t´vdekun, n´shpi,
T´mbulu´m n´flamurin kuq e zi,
Se dhanë jeten-o për liri,
Për të drejta, DEMOKRACI.
Kërset pushka, vret shqiptarë,
T´bijtë e shkinës-o barbarë.
“Ndale turrin, shka I shkinës,
Ka me t´vra gjaku i Prishtinës.
Se shqiptari s´vret pas shpinës,
Kur don t´vrasë more barbar,
Ka me t´dalë ty´ ballë për ballë,
S´ka fuqi turrin t´ia ndalë.“
Kërset pushka po vret trimnesha,
Vasha t´reja, shqiptaresha,
Të bukura, t´pastra, beqaresha,
Sikur Nita, ajo arbëresha,
An´e kand nëpër Kosovë,
I bajnë nder po tokës sonë,
Sikur Nora e Kelmendit,
E si Shota, ndera e Vendit.
(Prishtinë, 1981)

[lirik]

Postimi origjinal është bërë nga Urata

KENGE PER SALIH CEKUN
E marte, 11-12-2007, 10:32am (GMT)

Krisi topi në Koshare,
Na i ka shkye gur e dhe,
Komandanti Salih Çeku,
Filloi luftën për atdhe.
Salih Çeku ep kushtrimin
Tue puthë shqipen në flamur
Po ban be ne Diell e Hanë,
Nuk e la pa i hjek´ k´ta gur.
Sdurojn´ ma k´to troje t´mija,
As tradhëti e jo as puçe,
Këta gur që ndajnë kufi
E kan vendin te Molla e Kuqe.
Bini djel, trimat e malit..
Hudhnju hasmit në istikam
Se k´ta gur´ jane t´mir për vorre,
E n´Serbi vendin e kanë.
Si rrufeja hudhet trimi,
Kur e merr plumbi në ball,
Para vllazen për liri
Se unë rashe me mbetë i gjallë.
N´maje t´bjeshkës dalin Zanat,
E te koka i qendrojne,
Me uj´ t´Drinit e dhe t´Kosovës,
Plagët trimit ja sherojnë.
Nga zemra e trimit mbushen duert,
Trimëni me dashuni,
E i hudhin mbi Kosovën,
Me mbjellë faren për liri.
Amanet ua la Kosovën,
Që ta bani me plot liri,
Amanetet i marrin zanat
I shpërndajn në shqiptari.
Kërset topi në Koshare
Na i ka shkye dhe e gur,
Komandanti Salih Çeku
Ra deshmor mos me vdekë kurrë.
Agim Gashi
1999- Gjermani

-------------------
Kjo këngë pa dyshim dihet që ësht e Guri sylajt-
te gjith qka jemi ne dardani e dijm ket -
kur kam bertitur un se po bëhen kso poshtersirash DHE PO KOPJOJN NGA FORUMI DARDANIA asnji nuk keni reagauar-te gjith po thuajse keni heshtur vetem kur ju prekë diqka ejuaj ather po reagoni ndersa e te tjerve jo egoizem tipik i kosovarit qe un e njoh edhe ma heret qe besa me vjen keq por kshtu esht realitetti ma mir te flasim drejt e hapur -


dhe ne nje far menyre edhe disi me skepticizem ken shikuar reagimet e mia -
si te teperta -ndersa ndaj diskriminimeve te shumta te kalueres time shum pak keni reaguar diksriminim tridhjet vjeqar si duket po ju duket pak tridhjet e ma teper vjet dhe ne fund doli edhe ky nezir myrta dhe po ashtu sillet me mosmirnjohje qe edhe ky nji far plagiati esht -

sa i perket agim gashit un shoh se agimi me gjithat paska shkruar disa kenge te bukura nuk e di a i ka shkruar vet apo ia ka shkruar dikush -


ndersa ai nezir myrta ka bë kso vperimesh te papergjegjshme ne forume tjera ne dy tri vende-ku un ja kam pas terhequr vrejtjen -
ai thoshte kur qiten vargjet ne internet jan te te gjithve merre me mend qfar njeriu esht ky-
domethënë jeta e njeriut qe bën mund i kushton koha e humb jeten pas vargjeve e kohen pa bë diqka tjeter qenka hiq gjë ja se sa te pa ndergjegjshem jan disa shpirtë kopila e debila-
njeriu ne vend se te merret me vargje mund te merret me rregullimin e standardit t e jete s e vet te biznesit dhe pasuris per te jetuar si njeri te pakten pa strese -
vargjet jan stres te humbin shum kohë dhe amndej gjithnji ke brenga per to sepse je thell ne to i dashuruar prandaj jan brengë psiqike te bejn me vuajt e meraku per to te han te duket sikur po ta marrin nji cop shpirti prandaj un kam thënë sikur te mos isha krijues vargjesh ma mir te isha diqka tjeter biznesmen je ma i qet se paku pra njeriunq ekrijon vargje e humb kohene ben mund e dikush tjeter takllet me kohen e tij jeten e tij esht haram poshtersi krim dhe diskrimin ndaj nji tjetri padrejtesi am dhe dhe e denueshme sepse mund dhe djersë e kushton kohë edhe krijimtaria e tjetri ta merr per se gatshm,i efryhet me to kjo esht ma shum se poshtersi -


Un ja qes emrin e mbiemrin poshtë dhe lart vjershes SECILES -
e nezir myrtaj shkon eja heq EMRIN DHE MBIEMRIN VJERSHAVE TE MIA POSHTë DHE LART E SI NJI SKILE E LIGë I QET NEPER FORUME TJERA PA ME PYETUR FARE PA ADRESë EMRI E MBIEMRI KY QENJE E MJERë -
emrin dhe mbiemrin pa me pyetur fare e e qet nepEr disa forume tjera-

KY NEZIR MYRTA TRI PUNIME TE MIA I KA QIT NE PSEUDONIMIN E VET -
me psuedonimin e vet -

a nuk esht kjo poshtersi-PERZIERJE DHE DISKRIMINIM-

TE NEVRIKOSë DHE TE NXITë NE REAGIME ME PROVOKIME TE TILLA PRA-




prandaj un gjithqka e adresoj ja jap emrine mbiemrin identitetin-

qdo gjëje dhe adresen e sakt -

per shkak se kam pervoja me lugeter-

edhe ma parë ma heret ne praktiken e jetes time-

me vjen keq -

por ktu ne dardani pergjojnë SI KJOFTLARGTI SHUM KRIJUES TJERë QE HESHTIN ENUK LAJMROHEN -SA DINAK QE JAN-LE TE SHEH VET POPULLI LEXUESI


dhe heshtin por me lexu lexojn -e mandej kopjojnn -

Un i njoh dukuritë negative dhe veset e njerzve nga pervoja jetsore-
prandaj edhe jam i rezervuar nuk besoj shum nuk ja kam besen disa njerzve hiq -

[lirik]

Kam degjuar per rapsodin Agim gashin kam degjuar edhe per disa kenge e qiftelin e tij -
e kam pa edhe ne televizion por nuk e kam takuar asnjiher