Vargje nga autori Xhelal Ferizi

[lirik]

Prejani rrënjët tradhtisë-
------------------------
shkruan xhelal ferizi shkruan titullin prejani rrënjet
tradhtisë

*nëse un ma nuk jam në mesin tuaj
*me penden time të arit
*mos harroni shqiptarë se edhe nën dhe do të vuaj
*me e humbë nga toka jonë rrënjën e tradhtarit

*humbeni ju breza që vini
*se nuk arritëm ne
*dukuni shqiptarë pasiv kurr mos rrini
*tradhtisë qdo rrënjë me ja pre

xhelal ferizi autori në mergim

[lirik]

Puthja e parë e dashurisë

Autori xhelal ferizi ne mergim liriku


puthja e parë e dashurisë mu duk si yjet me detra bashk në vërshime ëmbëlsore
mu duk sikur të gjitha shprehjet e metaforave nepër aorten time kalonin
mu duk sikur u përquan të gjitha rrymimet aromatare elektrisht ndjenjësore
mu duk sikur të gjitha vlimet deh'tare lumturisht më përshkonin

në at dehje mu duk vetja si në mahnitë e fluturimit
mu duk vetja sikur më përtkdhelnin e më përshendetnin të gjitha yjet
thua se të gjitha artet e lehta të violinave luanin dashurisht vallzimit
nëpër zemrën time thue se kishin ra të gjitha mjeshtritë përkdhelse të puhizave të pyllit

as artistët vrojtues të së bukures në piktura
nuk do të dinin ta pikturonin qehre'shije kët mbretëri të shijeve ma thelbësore
as majat e artit as ylberat me gjysm'hark që me qiell lidhin ura
nuk do ti shfaqnin dot kto perjetime mahnitore


un rashë i dorzuar në at mbretëri me qilima fluturues qiellorë
ku secila ndjenjë nji qiellë përplot ndjesi ishte
edhe sikur margritarët të shkrinin fjalët në ujë diamantorë
e ingjia në aorten e dashurisë gjak lulje të kishte

prap them se nuk do të arrinte ndjenjësisht të shprehte kë fjalorë
o zot sa bibliotekë shijesh ishin shartuar shprehur fjalë
secili yllë i universit me artin e tij vezullorë
ksaj ndjenje mahnije me bukuri spjeguese nuk do të ja kishte dalë

un në puthjen e parë jam shkri si ingjija me miliona damarë
neper secilin kaloj nji far ënëgjëllorë përqimi
ah fija e flokut e sajë në krahrorë kur më mbeti varë
buza gati u shkri qiellorisht me buzët e saja prej vlimi

o dashuri e parë o mbi qiellore dhunti
nuk e harroj mbështetjen e kraharorit të sajë e ballin
un si nji nji rob i kti arti plot urti
qetsisht po shkrihesha në të sajë qerpik e mallin

un në krahnorë të sajë i dorzuar
si hana e yje në netët e qeta të bukurisë
si arti i ylberit me etjen i shartuar
kur përqon nëpër ngjyra nga gurrat e kullimsisë

as vet nuk e di se si nëpër mua kto mbretëri plot shije
ku secila pejzë shpirtrore mu bë madhështorë përqim
ishte nji puhi dehse në kët qast mahnije
që jeten e shpirtin mi mbushte shkëlqim

të gjitha yjet ather paten ra
thue se prej qiellit jan shkulë
kur buzët tona u përputhen aq gjat pa u nda
thue se buzet tona secila rrudhë quhej dashuri me vulë

nuk kishte karajfil që na ndante me ndoj sharm mbi dhe
nuk kishte qiell që na terheqte në vemendje
ne aq shum dashurisht në shkrirje ishim nxe
gati po vdisinim lumturisht mbi puthjet me zemrat plot ngarendje

të gjitha yjet i kemi mahnitë bukurisht
thue se ´qendisë at puthje e kan rrezet me safire
un me miliarda shpirtndjenjat eshprehura dashurisht
me të gjitha mbreteritë e shijeve mbi token ilire

aty te nji urë druri romantike
o zot te do shelgje rrumbullake me flete si gjyesem faqe
si ka mundësi që nga nji puthje të vijnë te gjith qenjet galaktike
të zbresin si të dehurat puhiza mbi aromen manshuaqe

të dy te ai lum i vogel me bilure
në bukurinë madheshtore pran detit
ajo puthje u bë nji lloj lidhje aortë ure
që i lidhi dy zemra në mes vetit


nuk e them dot me fjalë sa kronikan zemrash po shkruanin në arkiivat zemrore
edhe lulet kishin ardh me të githa frymzimet
edhe ngazllimet që i lidhin aq ndjenjësisht dy krahnore
në vrap përshkrueshëm nuk ja delnin pershkrim qastit yllë përshskrimet

me dy duar shkruante ylberi e deti
me aortat e fijeve që përqonin të barit
ky qast ishte nji far mbi qiellorë mbreti
që e shkrinte edhe stilin e gjuhen e arit

udha mallendgjyeshme' e te gjitha pushtetet e dashurive
kishin ardhë për ta pikturu kët qast per secilen shkollë
edhe vet mbretresha e të bukurave e thelbsorja e magjive
e panteonët ma të lartë me gjith artin e sterhollë

të gjitha bukuritë ne at qast kishin shpernda pëshpërimat
peshqit kishin dalë të kercejnë mbi kaltrinë detare
zogjt kishin shpernda sihariqt diamntrisht cicërimat
lulet kishin përcjellë sharmin e ktij qsti e përbërjen aromtare

nuk ishte ndje askund ksi qasti nder mahni
si puthja jonë ajo kohë mbretëri e materjes ishte shpallë
ti gjithat artet në kronika kan shpreh art n' mjeshtri
a do te ket ma ksi qasti mbi dhe vallë

thonë se ather veq sa ksih fillu pranvera
kur ne krahrorin tm ra ajo flutur belholla me bukuri magjike
menjiher pipat aroma e ngjyrat e bukura ere
u shkrinë ne qstin e asaj kohe perjetsisht unike




të gjith donin ta përshkruanin kë qast unikat
kët puthje mbretreshë e qastit interpret
edhe engjujt secili me pend e me deshirë e uratë
kishte zbritë edhe kurora e qiellit vet

ather bilbilat kishin perhapë cicrimen
kahdo neper mbreterin e lumturisë
edhe vala e detit kish ndalë shungullimen
e ra ne dorzim te melankolisë

krahnori i jonë e buzët dredhzkuqe
e faqet e fijet t qerpikut
o zot kishin sjellë sa joshje eburbuqe
dhe vet ëmbësinë e ma të ëmblit fikut

të gjith kishin ardh në kët n ismë të dashurisë
krushq ma të bukur nuk pat ather mbi dhe
porsi nji ditlindje që ylli e nisë
ashtu puthja e jonë nis fat per ne


o zot kahdo kishte shuje ne lang e farë
si në shegë e në qershi
edhe vet ngjyra qe shkëlqen në arë
nuk mund ta pershkruanin dot kët dashi uri

un i shkrumburi për tokë e atdhe
mbahesha per belit të sajë
sa pendat ylltare po derdheshin rrëke
përjetsisht ne mendë qastin do ta mbajë

xhelal ferizi autori ne mergim

[lirik]

Sot, 15:54 #407
lirik


Anëtarësuar: 09-02-07
Postime: 956 Titulli: lirik

--------------------------------------------------------------------------------

Puthja e parë e dashurisë

Autori xhelal ferizi ne mergim liriku


puthja e parë e dashurisë mu duk si yjet me detra bashk në vërshime ëmbëlsore
mu duk sikur të gjitha shprehjet e metaforave nepër aorten time kalonin
mu duk sikur u përquan të gjitha rrymimet aromatare elektrisht ndjenjësore
mu duk sikur të gjitha vlimet deh'tare lumturisht më përshkonin

në at dehje mu duk vetja si në mahnitë e fluturimit
mu duk vetja sikur më përtkdhelnin e më përshendetnin të gjitha yjet
thua se të gjitha artet e lehta të violinave luanin dashurisht vallzimit
nëpër zemrën time thue se kishin ra të gjitha mjeshtritë përkdhelse të puhizave të pyllit

as artistët vrojtues të së bukures në piktura
nuk do të dinin ta pikturonin qehre'shije kët mbretëri të shijeve ma thelbësore
as majat e artit as ylberat me gjysm'hark që me qiell lidhin ura
nuk do ti shfaqnin dot kto perjetime mahnitore


un rashë i dorzuar në at mbretëri me qilima fluturues qiellorë
ku secila ndjenjë nji qiellë përplot ndjesi ishte
edhe sikur margritarët të shkrinin fjalët në ujë diamantorë
e ingjia në aorten e dashurisë gjak lulje të kishte

prap them se nuk do të arrinte ndjenjësisht të shprehte kë fjalorë
o zot sa bibliotekë shijesh ishin shartuar shprehur fjalë
secili yllë i universit me artin e tij vezullorë
ksaj ndjenje mahnije me bukuri spjeguese nuk do të ja kishte dalë

un në puthjen e parë jam shkri si ingjija me miliona damarë
neper secilin kaloj nji far ënëgjëllorë përqimi
ah fija e flokut e sajë në krahrorë kur më mbeti varë
buza gati u shkri qiellorisht me buzët e saja prej vlimi

o dashuri e parë o mbi qiellore dhunti
nuk e harroj mbështetjen e kraharorit të sajë e ballin
un si nji nji rob i kti arti plot urti
qetsisht po shkrihesha në të sajë qerpik e mallin

un në krahnorë të sajë i dorzuar
si hana e yje në netët e qeta të bukurisë
si arti i ylberit me etjen i shartuar
kur përqon nëpër ngjyra nga gurrat e kullimsisë

as vet nuk e di se si nëpër mua kto mbretëri plot shije
ku secila pejzë shpirtrore mu bë madhështorë përqim
ishte nji puhi dehse në kët qast mahnije
që jeten e shpirtin mi mbushte shkëlqim

të gjitha yjet ather paten ra
thue se prej qiellit jan shkulë
kur buzët tona u përputhen aq gjat pa u nda
thue se buzët tona secila rrudhë quhej dashuri me vulë

nuk kishte karajfil që na ndante me ndoj sharm mbi dhe
nuk kishte qiell që na tërheqte në vemendje
ne aq shum dashurisht në shkrirje ishim nxe
gati po vdisinim lumturisht mbi puthjet me zemrat plot ngarendje

të gjitha yjet i kemi mahnitë bukurisht
thue se ´qendisë at puthje e kan rrezet me safire
un me miliarda shpirtndjenjat eshprehura dashurisht
me të gjitha mbreteritë e shijeve mbi token ilire

aty te nji urë druri romantike
o zot te do shelgje rrumbullake me flete si gjysëm faqe
si ka mundësi që nga nji puthje të vijnë te gjith qenjet galaktike
të zbresin si të dehurat puhiza mbi aromen manshuaqe

të dy te ai lum i vogël me bilure
në bukurinë madhështore pran detit
ajo puthje u bë nji lloj lidhje aortë ure
që i lidhi dy zemra në mes vetit


nuk e them dot me fjalë sa kronikan zemrash po shkruanin në arkivat zemrore
edhe lulet kishin ardhë me të githa frymzimet
edhe ngazllimet që i lidhin aq ndjenjësisht dy krahnore
në vrap përshkrueshëm nuk ja delnin pershkrim qastit yllë përshkrimet

me dy duar shkruante ylberi e deti
me aortat e fijeve që përqonin të barit
ky qast ishte nji far mbi qiellorë mbreti
që e shkrinte edhe stilin e gjuhen e arit

udha mallendgjyesh# m' e te gjitha pushtetet e dashurive
kishin ardhë për ta pikturu kët qast per secilen shkollë
edhe vet mbretresha e të bukurave e thelbsorja e magjive
e panteonët ma të lartë me gjith artin e stërhollë

të gjitha bukuritë në at qast kishin shpërnda pëshpërimat
peshqit kishin dalë të kercejnë mbi kaltrinë detare
zogjt kishin shpërnda sihariqt diamantërisht cicërimat
lulet kishin përcjellë sharmin e ktij qsti e përbërjen aromtare

nuk ishte ndje askund ksi qasti nder mahni
si puthja jonë ajo kohë mbretëri e materjes ishte shpallë
të gjithat artet në kronika kan shprehë si art n' mjeshtri
a do te ket ma ksi qasti mbi dhe vallë

thonë se ather veq sa kish fillu pranvera
kur në krahrorin tm ra ajo flutur belholla me bukuri magjike
menjiher pipat aroma e ngjyrat e bukura ere
u shkrinë në qastin e asaj kohe përjetsisht unike




të gjith donin ta përshkruanin kë qast unikat
kët puthje mbretreshë e qastit interpret
edhe engjujt secili me pendë e me deshirë e uratë
kishte zbritë edhe kurora e qiellit vet

ather bilbilat kishin perhapë cicrimen
kahdo neper mbreterinë e lumturisë
edhe vala e detit kish ndalë shungullimen
e ra në dorzim të melankolisë

krahnori i jonë e buzët dredhz'kuqe
e faqet e fijet t' qerpikut
o zot kishin sjellë sa joshje e burbuqe
dhe vet ëmbësinë e ma të ëmblit fikut

të gjith kishin ardhë në kët nismë të dashurisë
krushq ma të bukur nuk pat ather mbi dhe
porsi nji ditlindje që ylli e nisë
ashtu puthja e jonë nisi fat për ne


o zot kahdo kishte shije në lang e farë
si në shegë e në qershi
edhe vet ngjyra qe shkëlqen në arë
nuk mund ta pershkruanin dot kët dashuri

un i shkrumburi për dashuri e atdhe
mbahesha për belit të sajë
sa pendat ylltare po derdheshin rrëke
përjetsisht në mendë qastin do ta mbajë

xhelal ferizi autori ne mergim

[natyra]

Postimi origjinal është bërë nga lirik

Sot, 15:54 #407
lirik


Anëtarësuar: 09-02-07
Postime: 956 Titulli: lirik

--------------------------------------------------------------------------------

Puthja e parë e dashurisë

Autori xhelal ferizi ne mergim liriku


puthja e parë e dashurisë mu duk si yjet me detra bashk në vërshime ëmbëlsore
mu duk sikur të gjitha shprehjet e metaforave nepër aorten time kalonin
mu duk sikur u përquan të gjitha rrymimet aromatare elektrisht ndjenjësore
mu duk sikur të gjitha vlimet deh'tare lumturisht më përshkonin

në at dehje mu duk vetja si në mahnitë e fluturimit
mu duk vetja sikur më përtkdhelnin e më përshendetnin të gjitha yjet
thua se të gjitha artet e lehta të violinave luanin dashurisht vallzimit
nëpër zemrën time thue se kishin ra të gjitha mjeshtritë përkdhelse të puhizave të pyllit

as artistët vrojtues të së bukures në piktura
nuk do të dinin ta pikturonin qehre'shije kët mbretëri të shijeve ma thelbësore
as majat e artit as ylberat me gjysm'hark që me qiell lidhin ura
nuk do ti shfaqnin dot kto perjetime mahnitore


un rashë i dorzuar në at mbretëri me qilima fluturues qiellorë
ku secila ndjenjë nji qiellë përplot ndjesi ishte
edhe sikur margritarët të shkrinin fjalët në ujë diamantorë
e ingjia në aorten e dashurisë gjak lulje të kishte

prap them se nuk do të arrinte ndjenjësisht të shprehte kë fjalorë
o zot sa bibliotekë shijesh ishin shartuar shprehur fjalë
secili yllë i universit me artin e tij vezullorë
ksaj ndjenje mahnije me bukuri spjeguese nuk do të ja kishte dalë

un në puthjen e parë jam shkri si ingjija me miliona damarë
neper secilin kaloj nji far ënëgjëllorë përqimi
ah fija e flokut e sajë në krahrorë kur më mbeti varë
buza gati u shkri qiellorisht me buzët e saja prej vlimi

o dashuri e parë o mbi qiellore dhunti
nuk e harroj mbështetjen e kraharorit të sajë e ballin
un si nji nji rob i kti arti plot urti
qetsisht po shkrihesha në të sajë qerpik e mallin

un në krahnorë të sajë i dorzuar
si hana e yje në netët e qeta të bukurisë
si arti i ylberit me etjen i shartuar
kur përqon nëpër ngjyra nga gurrat e kullimsisë

as vet nuk e di se si nëpër mua kto mbretëri plot shije
ku secila pejzë shpirtrore mu bë madhështorë përqim
ishte nji puhi dehse në kët qast mahnije
që jeten e shpirtin mi mbushte shkëlqim

të gjitha yjet ather paten ra
thue se prej qiellit jan shkulë
kur buzët tona u përputhen aq gjat pa u nda
thue se buzët tona secila rrudhë quhej dashuri me vulë

nuk kishte karajfil që na ndante me ndoj sharm mbi dhe
nuk kishte qiell që na tërheqte në vemendje
ne aq shum dashurisht në shkrirje ishim nxe
gati po vdisinim lumturisht mbi puthjet me zemrat plot ngarendje

të gjitha yjet i kemi mahnitë bukurisht
thue se ´qendisë at puthje e kan rrezet me safire
un me miliarda shpirtndjenjat eshprehura dashurisht
me të gjitha mbreteritë e shijeve mbi token ilire

aty te nji urë druri romantike
o zot te do shelgje rrumbullake me flete si gjysëm faqe
si ka mundësi që nga nji puthje të vijnë te gjith qenjet galaktike
të zbresin si të dehurat puhiza mbi aromen manshuaqe

të dy te ai lum i vogël me bilure
në bukurinë madhështore pran detit
ajo puthje u bë nji lloj lidhje aortë ure
që i lidhi dy zemra në mes vetit


nuk e them dot me fjalë sa kronikan zemrash po shkruanin në arkivat zemrore
edhe lulet kishin ardhë me të githa frymzimet
edhe ngazllimet që i lidhin aq ndjenjësisht dy krahnore
në vrap përshkrueshëm nuk ja delnin pershkrim qastit yllë përshkrimet

me dy duar shkruante ylberi e deti
me aortat e fijeve që përqonin të barit
ky qast ishte nji far mbi qiellorë mbreti
që e shkrinte edhe stilin e gjuhen e arit

udha mallendgjyesh# m' e te gjitha pushtetet e dashurive
kishin ardhë për ta pikturu kët qast per secilen shkollë
edhe vet mbretresha e të bukurave e thelbsorja e magjive
e panteonët ma të lartë me gjith artin e stërhollë

të gjitha bukuritë në at qast kishin shpërnda pëshpërimat
peshqit kishin dalë të kercejnë mbi kaltrinë detare
zogjt kishin shpërnda sihariqt diamantërisht cicërimat
lulet kishin përcjellë sharmin e ktij qsti e përbërjen aromtare

nuk ishte ndje askund ksi qasti nder mahni
si puthja jonë ajo kohë mbretëri e materjes ishte shpallë
të gjithat artet në kronika kan shprehë si art n' mjeshtri
a do te ket ma ksi qasti mbi dhe vallë

thonë se ather veq sa kish fillu pranvera
kur në krahrorin tm ra ajo flutur belholla me bukuri magjike
menjiher pipat aroma e ngjyrat e bukura ere
u shkrinë në qastin e asaj kohe përjetsisht unike




të gjith donin ta përshkruanin kë qast unikat
kët puthje mbretreshë e qastit interpret
edhe engjujt secili me pendë e me deshirë e uratë
kishte zbritë edhe kurora e qiellit vet

ather bilbilat kishin perhapë cicrimen
kahdo neper mbreterinë e lumturisë
edhe vala e detit kish ndalë shungullimen
e ra në dorzim të melankolisë

krahnori i jonë e buzët dredhz'kuqe
e faqet e fijet t' qerpikut
o zot kishin sjellë sa joshje e burbuqe
dhe vet ëmbësinë e ma të ëmblit fikut

të gjith kishin ardhë në kët nismë të dashurisë
krushq ma të bukur nuk pat ather mbi dhe
porsi nji ditlindje që ylli e nisë
ashtu puthja e jonë nisi fat për ne


o zot kahdo kishte shije në lang e farë
si në shegë e në qershi
edhe vet ngjyra qe shkëlqen në arë
nuk mund ta pershkruanin dot kët dashuri

un i shkrumburi për dashuri e atdhe
mbahesha për belit të sajë
sa pendat ylltare po derdheshin rrëke
përjetsisht në mendë qastin do ta mbajë

xhelal ferizi autori ne mergim

WOOOOOOOOOOOOOWWWW I NDERUAR Z.XHELAL ME KE LEN PA TEKST NE KETE POEZI TEJET MAHNITESEEEEEEEE E PA PERSHKRUME POEZI QE KAM LEXUAR NDONJIHERE,PERGEZIME O MIK.....
PS..I THUAJ ASAJ TROPOJANES MALSORE VEQ POEZIN QE TA PASKA KUSHTUAR YT SHOQ I PASKA NJE GJYSEM-MILIOOOOOOON HAHAHAHAHAH

Me respekt
Natyra

[lirik]

Mikeshë Natyra Paskam Lind Në Kët Botë Mos Me Ma Dit Kush
Sot Njerzit Po Kekrojn Pare Fjalt Po Thonë S Po Na Duhen Haaaaaaaaaaaa
Faleminderit Pe Vlersimn E Poezzisë

[natyra]

Postimi origjinal është bërë nga lirik

Mikeshë Natyra Paskam Lind Në Kët Botë Mos Me Ma Dit Kush
Sot Njerzit Po Kekrojn Pare Fjalt Po Thonë S Po Na Duhen Haaaaaaaaaaaa
Faleminderit Pe Vlersimn E Poezzisë

....qofshe me nder dhe i uruar gjithnje z.Xhelal,vertet me ke bere te qeshi kur thua qe Njerzit po kerkojn pare,e jo fjale,Ne fakt parja po luan rrol sot o mik,po ke pare ke boten tenden padyshim,hahahahah

Ndjefsha t'miren
Natyra

[lirik]

Titulli: lirik

--------------------------------------------------------------------------------

Mikeshë e nderuara
Natyra
Paskam Lind Në Kët Botë Mos Me Ma Ditë Kush
Sot Njerzit Po Kërkojnë Pare jo fjalë
Fjalët Po Thonë S' Po Na Duhen Haaaaaaaaaaaa
Faleminderit PëR Vlersimn E Poezisë

dhe ja disa vargje pë paranë nga autori xhelal ferizi


liriku
--------------------------------------------------------------------------



**************************************************

Paraja po i kryen punët e mdhaja
---------------------------------------

autori xhelal ferizi liriku ne mergim
---------------------------------------

paraja po bëhet mbret i jetes dhe i drejtimeve
-------------------------------------------------
paraja po i bën hajnat të famshëm ajo po i drejton edhe ndjenjat e dashurisë tash
paraja po sjell tallava e gjithfar defrime
paraja patriot po bën secilin ish udbash
paraja po drejton kurrizet e mjera
paraja drejton edhe ndejnja tjera
edhe kriminelin po e bën mbret
paraja hajdutin n' faqe t bardhë po e qet
ata që s# kan para nuk do të jen të rëndësishëm
parasë po i përkulet bota
për para po u dashka me qenë i pangishëm
paraja u bë kult me rrota
kët e mora vesh gjat pervojes dhe jetes time
e mora vesh se me
para muind te blesh edhe njerz që të flasin mirë e te bejn mbret
paraja ma rendesia ka se miliona shkrime
paraja nuk ësht mjaft edhe t' keshë sa i det
me para NJERZISë mund të ua mbyllësh gojen
mund ti bësh njimij të zeza
ME PARA SI Të DUASH MUND TA DREDHëSH LOJEN
mund të mbashë sundim sa te ket dhe e breza
paraja e nxenë diellin paraja e sjellë shiun
paraja e mbanë fjalen kahdo neper fr one
e prap të shkruajn gazetat mirë per pareliun
paraja paraja ajo rrotë demone

paraja e nderuara kulti i shqiptarve
paraja ky kult botrorë
kjo ua ka mbushë gojen gazetarve
që të flasin mirë pë pasanik t' gjorë
prandaj pareliu ësht gjithqka MBI DHE
pareliu edhe pak e do të bëhet kult
kahdo nde r kombe e fe

mjerë artisti poeti e piktori qka ka me e gjetë sepse ata nuk kan shpirt pareliu
e hajduti ka rrezik me shpirtin e tyre te paster vdesin për buk e turprohen ne mes te rruges
pareliu duke dredhë zingjirin do ta mbanë boten për fyti
mbas parelitu turren njerzia
jo mbas vlerave
paraja paraja na mbyti
paranë e ka shpikë tradhtija
paraja ësht forca e centrifu ges me para dajë quhet edhe thiu
sot vlera nuk i intreson kujt por paraja
MJERë AI Që NUK E KA PARANë do të gjejë në jetë varfrinë e belanë
mjerë ai që nuk e ka paranë nuk do të gëzoj jetë as vatan
mjerë ai që nuk e ka paranë ai s do të ket dashuri as me të vëllanë
mjer ai që nuk e ka paranë ai nuk do të ket nënë as babanë
mjer ai që nuk e ka paranë ai miq as shok dot nuk mund të mbanë
mjer ai që nuk e ka paranë per miq s' mund të shtroj bibë as biban
mjerë ai që nuk e ka paranë ai varfrisht gjithmonë do të qanë
mjerë ai që nuk e ka paranë as gruaja nji dit dot nuk do ta mbanë
mjerë ai që nuk e ka paranë as fëmiu krahun ma nuk ia mbanë
mjerë ai që nuk e ka paranë ai s' do të ket as kët e as at dynjanë
mjer ai që nuk e ka paranë ai nuk do të gëzoj as diell as hanë
mjerë ai që nuk e ka paranë nji dit as lëmoshen s' kan për ti a dhanë
mjer ai që nuk e ka paranë ate as drejtsisht me folë nuk e lanë
mjer ai që nuk e ka paranë ai s' do teket ahret as s' do të ket dynjanë
mjer ai që nuk e ka paranë atij mjerimi zullumin kurr s' ja ndanë
mjerë ai që nuk e ka metelikun me lot ta ket gjithmonë te mjer qerpikun
mjer ai që nuk e ka metelikun as nuk do te ket vlla e as nuk do t' ket mikun
mjerë ai që nuk do të ket pare gjith jeta do ti shkoj n' për trotoare
mjerë ai që nuk e ka at pare gjith jeten do ta ket të shtri at doren lypsare
mjerë ai që nuk a ka at pare ai nji dit ka me dalur fare
mjerë ai që nuk e ka at pare ai kurr nuk do të gjen as shtegzgjidhje as qare
mjer ai që nuk e ka at pare ai kurr nuk do te ket qaste gëzimtare
mjer ai që nuk e ka at pare ai jeton i mjerë në boten kalimtare
mjer ai që nuk e ka at pare as nuk e don fshati as njerzia qytetare
mjerë ai q e nuk e ka at pare ate nuk e don as shtresa varfanjare
mjerë ai që nuk e ka paranë ai nuk njeh lezet ai nuk njeh dynjanë
mjerë ai që nuk e ka paranë dielli e hana qeshin e prore qanë
mjer ai që nuk e ka metelikun atij edhe qirin kahdo shkon ja fikun
mjer ai që nuk e ka metelikun atij edhe fatet kahdo shkon i ikun
mjer ai i mjeri që nuk e ka at pare ate e perbuzin të gjith ashiqare
i mjerë ai që nuk ka at pare ate qeveria e len n 'trotoare
mjerë ai që nuk e ka at të mjerë paranë kot e ka n# qdo vepër kot e ka duanë
mjerë që paranë nuk e ka në gjep do ti vajtojnë motet por si qyqja n' shkrep
mjerë ai që paranë nuk e ka n# kuletë ai nuk do t 'ket gzim as nuk do t'ket jetë
i mjerë ai paranë që nuk e ka në gji 'ate doa ta shkelin tregtarëe bigjozgji
i mjer ai paranë që nuk e mbanë në gji ate doa ta shkelin kurvarë e bigjozgji
i mjeër ësht ai i varfër askush si qanë hallin ai nuk ka paranë të gjtih do ta tallin
i mjerë ësht ai qëe ka shkelë paraja
i mjerë ësht ai që qanë për paranë
i mjerë ësht ai që e vret paraja
i mjerë ësht ai që nuk eka paranë

i mjerë ësht ai që nuk ka para
i mjerë ësht ai qi paraja i mbjellet n # gjak
i mjerë ësht ai që lindë e vdes fukara
i mjerë ësht ai varfanjak

paraja po quhet sot babë e nanë
paraja po quhet sot vlla e moter
ësht ai që kult e quan paranë
që paranë e quan atdhe shpirtë e voter

paraja paraja paraja
njerzija jan rob të sajë
paraja i mbanë postet emadhaja
varfnjakun e len në vaj


mos enjihini si diell paranë
i mjerë ësht ai që paranë e njeh si qiellore
i mjer♪7 ësht ai që zot e din paranë
i mjerë ësht ai që paranë e njeh si mbretrore

autori xhelal ferizi ne mergim
-------------------------------------

[lirik]

Aman zot na ruaj shqipninë

autori xhelal ferizi në mërgim

m’ ia ruej detin e malsinë
ruaje at tokë me gurë e dhe
na e ruaj gjuhen me tri fe

sa të ket diell e hanë me nxe
mos ma le me ra n’ndoj kob
ma ruaj shum mbi dhe e glob
gjithkah bjen shqipnija e ,jonë
gjithkah shqipja mirë ligjron
gjitkah shtrihet e lashtë etnike
në vise të bardha ilirike

gjithkah flitet gjuha e vjeter
shkelë e kan shum krajl e mbreter

shum ordi e shum vandal
shum renkue i kan fushë e mal
shum ësht shkelë mbi gurë e dhe
shum dëmtue ësht n' gjuhë e fe
shum ka vuajt shum ësht gjymtue
shum e loti i rrjedhi krue
shum i kjanë po ata djepa
shum vajtuen qyqet nder shkrepa
shum ka vuajtë nëpër epoka
ruaja shqipen me dy koka
ruaja fjeren lule e barin
m' ja ruaj nderë e fis shqiptarin
punen pronen e gurë të zallit
e të punoj kjo me djersë t’ ballit
kahdo token e ka e detin
m ja ruaj ara e bereqetin
grurë e miser fletë e pip
m ja ruaj gjuhen artin shqip
edhe vleren edhe etiken
e m’ ja ruaj n’ tinguj muziken
ruaja të bardha gurra e lisa
ah m' ja ruaj gjubletë e plisa
m’ ja ruaj në male bukurinë
e'm'ja ruaj në gjak trimërinë
m' ja ruaj besë e fisnikrinë
ah m ja ruaj kthjelltsisht logjiken
m' ja ruaj të lashtë gurë e antiken
ruaja dheun zallina e gurin
aman zot m’ ja ruaj flamurin
edhe fiset e tri fe
mos me u shitë e mos me u ble
mos u gjetë mbi dhe shqiptarë
që shërben si mercenarë
aman zot m’ ja ruaj zakonet
m’ ja ruaj detin e gomonet
edhe anijet plazhe e zallina
m’ ja ruaj kroje e ledina
m ja ruaj zogj m' ja ruaj bilbilat
gongje e fllanza e karajfilat
edhe shpendë tjerë kah cicrima
m’ ja ruaj arm't porsi vetima
m' ja ruaj etnike mendjehollen
m' ja hjesho artin e shkollen
m' ja zhvillo vlera e prodhime
e ma ruaj kahdo n’ burime
kahdo shtrinë për s 'gjerë e s' gjatit
pëposhtë malit t' lazaratit
e ma poshtë kah follorina
në ambraki e kah janina
të mbreht mi ruaj djemt e qelikut
deri n' dardanë të albanikut
ku bjen ibri n' shkumbardhë vale
ku të dehë era që lmon male
m' ja ruaj detin me ato kodra
dej ku bjen tivari e shkodra
edhe i bukuri dhe i ulqinit
e kah nisen gurrat t’ drinit
si n'dardanë si mbi njeshkë t'mdhaja
përmbi kodra kah rozhaja
edhe kah ohri e manastiri
shqip kah flet qdo pllambë iliri
e m ja ruaj po ato hise
e m’ ja ruaj po farë e fise
e qikë e grua e burrë e djalin
m’ja ruaj fushen breg e malin
edhe lashtsitë vlerat antike
ruaje zot kah ësht etnike
edhe punët me suksese
mos na e le me dalë prej bese
aman zot m’ ja rueaj etninë
ma ja ruaj n’ breza bukurinë
si sovrane t' ket lirinë
detin arat me kopshtije
fllad e lisa dushk e hije
m’ ja ruaj detin me hotele
edhe bagti e dhi e dele
shpezë bilbila e laguna
le ti vloj po ndera e puna
e mos u paftë kurr kohë e shqiptarit
nën këmb' t’ huaj as t’gospodarit
as nën t’ huaja koloniale
duar mizore që grryejn male
si bilbila ju shkoftë vera
krom e ari n’ për miniera
të vetat i pastë kah begatia
me prodhue për kah seria
shum produkte metal holla
shum suksese i pastë shkolla
e mos pas’të kund soj tradhtari
mos u paftë kund modë barbari
në asnji cep me u mbjellë ndër troje
mirë ju shtofshin drith e hoje
ndjefshin mirë stintë për kët trime
gjithmonë pastë pemë e perime
edhe puna në djersë e vlime
rrrush e molla ftoje e dardha
ditë e mote e stinë të bardha
mos u laftë ma n’ lot e gjaqe
por në aromë e manushaqe
ne aromë lulje e trëndafili
në qdo vendë i kndoftë bilbili
si në fusha e si në ara
me bujqsi kjo qoftë ma e para
nëpër shekujt i priftë e mbara
si kah arti e si kah puna
e mos ju duk’t loti as dhuna
krimi e drogë lloj kontrabande
jo me u tha me mbetë si krande
për kah vuajtja e papunsia
me i shkue keq moti e varfrija
si n’ kaukaz ku rrin azija
si në indi a në kalkutë
porse shqipja sqepekrrutë
ndejt krenare në mes t’ flamurit
si kthjelltsija e bilurit
ndër shum kombe tue value
kahdo puna i shkoftë tue vlue
në shkëlqim bijve t’ shqiptarit
porsi shendi e ngjyra e arit
porsi e bardha në shkumbë ujvara
kjoftë në europë nji ndër ma e para
aman zot gjith kah jan trojet
m’ ja ruaj ujrat gurra e krojet
m’ ja ruaj paqen edhe fatin
si malsorin mustakgjatin
si shkodranin e vlonjatin
si dibranin e si skraparin
si durrsak e kosovarin
të mos e derdhin kot kta gjakun
por me nderë ta mbajnë bajrakun
jo në bela vllavrasje loti
me ju shkua ma stina e moti
as me u mbrehë për vlla qeliku
por me grykë t’ rrijn kah armiku
mos u paf't ma hasmërija
as me gjaqe me kja malsija
pushkë për vlla mos pas’t shqipnija
veq se n' shekuj n’ për vigjilje
shkofshin mirë fise e familje
si në ahengje e në gzime
në dasma vloftë etnija trime
kahdo i thonë etni mbi dhe
ku ligjron shqipja n’ tri fe
edhe miq pastë kahdo e shije
e i lulzoftë shkolla me dije
si në punë si në shum sfera
leht si flladi e porsi era
dalshin në ara e në zhvillime
e jo në gjaqe e të kqija krime
ashtu qoftë edhe matjani
lab e qam edhe dibrani
pukë tropojë edhe iballe
mbarë shqipnija n 'gurë e zalle
si ajo plava shqip kah gjaku
si ai tuzjani e ulqinaku
qe kah deti ku shndritë kaltrija
i larmon gjith bukurija
ma ruaj zot gjithkah shqipninë
kahdo e ka shqip gjuhë e etninë
ah m’ Ja ruaj megja e zallinë
m 'ja ruaj zogun plot me lara
grurë e miser nëpër ara
edhe të bukur pranverë kah prilli
m’ ja ruaj rrepa e lule dielli
fijet t’ holla e fletë e fjera
edhe dushkun që i lmon era
m’ ja ruaj fletë e’ m’ ja ruaj degë
ftue e bli qershi e shegë
ah m’ ja ruaj t’ bukura stane
fusha t’ gjera e at dritë hane
m’ ja ruaj motet gjithkah fillit
yje e qiell e driten t’diellit
m’ ja ruaj vashat si soj zane
fusha e ara n’ tokë dardane
ku e lmon sharmin ajo hjeshia
ku bjen fyelli e qiftelia
ku djelmnia ësht kreshnike
ku jan vashat aq magjike
me ato vetulla hark e t’ holla
me ato faqe porsi molla
porsi langu i karajfilit
Si shkëlqimi n’ gurë t’ zmerilit
ku flet arti e bukurija
ku jan perla viset t’ mia
si kah maja e blert rugova
si nè fusha kur shtrinë kosova
si kah zalli e ujt e drinit
kah fushë bardha e dukagjinit
aman zot ma ruaj shqipninë
m’ ja ruaj te bukuren qamërinë
fushat t’ saja me blerime
deri në sul ku qëndron trime
nëpër mote e nëpër breza
kah janina e kah preveza
edhe motet tue vizllue
art e vlera tue flakrue
e mu kthefshin qam’t në troje
e rilindja daltë mbi ploje
edhe ringjallja e gjuhë kombtare
fyell e def e zanamare
edhe kavalli e edhe lyra
si kah arta e kah kerkyra
kah korfuzi ajo ujdhesa
kah valbardhat shtresa shtresa
qe vijnë në breg si kodërzime
me u pëprlasë shukmbardhat n’ vlime
thue po vlojnë ah prej bardhsije
për me folë me gjuhë etnije
o aman zot ma ruaj shqipninë
m’ ja ruaj art e bukurinë
kah mbajnë motet e erë tue lmue
dil oj hanë me e zbukurue
ma lidh bukur me kordele
me turizëm e hotele
m’ ja ruaj shqip artin e rimen
m’ ja ruaj t bardhë at gurgullimen
edhe të bardha ato ujvara
ah në europë u paftë ma e para
për kah rendi e bukurija
për kah arat si kutija
për kah shija e shalqinit
kthjellt mi rrjedhtë gjith vala e drinit
e ma hjeshofshin’ato bregore
e mos ma lashin koh’t mbas dore
shkrept’ë e para si rrfe e motit
nga qamri e në vise t’ hotit
DERI N’ GUCI DERI N’ KELMEND
KAH JAN FISET REND ME REND
PER KAH FJALA E PER KAH DIJA
në art buzqesht gjithmonë etnija
edhe malet e dukagjinit
që prekë hieja n’ brigje t ‘drinit
mbetshin n’ shekuj tue shkëlqye
kurr ndoj maje për pa u thye
mos i shkeltë kurr kambë e huaj
fati i qiellit le ta ruaj
edhe shkodren edhe bunen
gith ma gzoftë shqipnija punen
edhe i vlofshn shum fabrika
rrnoft e bardhë me djem e qika
mirë i shkoftë art e teknika
si kah shtofi e kah pëlhura
me tunele edhe me ura
ju shtoftë rrita djal pas djalit
n’ djem e vasha zana t’ malit
si me shitë e si me ble
mbar i shkoftë tregu mbi dhe
mos past’ kurr ma korrupcione
veq mirnjohje e medaljone
as mos past’ kurr ma trazira
qoftë nder shoqe ajo ma e mira
zonjë e parë në mes t’ ballkanit
porsi gradat t’ kapedanit
porsi arti i ylberit
rrnoft e qoftë mbi maja t' nderit
rrnft e qoft kah pasurija
i rrnoftë fatie pamvarsia
porsi palca e shkambit t' gurit
i qendroftë shtiza e flamurit
e pastë zemren si qeliku
mos e shkeltë em kambë ermiku
torjet t' bardha pastë n lulzime
rrnoftë e qoftë me fise trime
ju ndegjoftë gurra e kullimit
me valbardha t' grugullimit
edhe hjeshija veshur në ari
e me valle e kangë shqiptari
u gzoftë prore neper mote
qoftë nji lule n' mjedis bote
emri i sajë u qnedistë qiellit
past bekimin te hanë e diellit
mir i ecshin stint e motit
e bekime pastë prej zotit
e bekoft at pernedija
i ndejt n' shekuj pamvarsia

autori xhelal ferizi ne mergim




AUTORI XHELAL FERIZI NE MERGIM

[lirik]

KALAJA

SHKRUAN XHELAL FERIZI

Në SCILIN LOT Të PENDES TIME KALA
Në SECILIN GURë VAJTIM BUKURIE
O QIELL NGJYRA E KUSHTRIMIT TIM NUK DON ME U THA
SHPëTONI QDO GURë ETNIJE

GURI Që THRRET Në NDëRGJEGJE HJESHIJA ANTIKE
HJESHI HYJNORE Që LASHëTSISHT FLET
LEGJENDA DëSHMITARE GURë E GJURMë HISTORIKE
BUKURI NGA VETVRASJA JONë Që RRëSHQET

SHQIPTARë MERRNI NGA RRëNJëT E TOKES
RIGJALLRIM VET'DIJE MBI VLEREN
NDEZNI VULLNETET NëPëR QENDRA Të KOKES
ANTIKEN RIPERTRINI SI LULET PRANVEREN

MOS LENI Të RROKULLISEN BUKURITë MAGJEPSTARE
GURIN PUTHENI MBAJENI Në VI
KALATë JAN MAHNITSE BUKURI SHQIPTARE
MBANI ME T’ QELIKTEN DASHURI

GURIN THEMEL I LASHTSISë
PëRKDHELNE Në THEMEL E Në BEDENA
DHE MBROJENI GJITHKAH ANTIKEN E ETNISë
VETëDIJA LE Të ECë N’ TUAJA VENA

E KUR VETëDIJA Të VLON NëPëR KORE
Në QDO QELIZë PREJ TRURI
MBANI Në MURE GURëT E KALAVE ARBNORE
SHQIP MADHëSHTORë LE Të MBAHET GURI

FOLNI ME GURIN NëPëR SECILEN RRUDHë
PERKDHELNE Në FALëNDERIM
KUJTONE ME MALLë Të KALUEREN UDHë
ANTIKE Të GJURMVE N' SHPIrTRPëRSHKRIM

GURI KA SHPIRTë AI FLET DëSHMON
BUKURIJA E TIJ DEHë DAMARë
MBANI KALATë E MOS LENI DEMON
SE GURëT JAN THEMELI MALLENGJIMI SHQIPTARë

GURëT AMAN GURëT VRAPONI O BURRA
MOS LENI KALA ME RA
BUKURIA Më FLET PENDA DIGJET SI FURRA
ME LOT PëRVLIMI Që QANë PëR KALA

O SHEKUJ NDIHMONI THIRRNI O KUSHTRIME
KALAJA SHPIRTRAT LëVIZë
ETNIKE SHQIPëRI O E LASHTA TOKA IME
Në KALA SHUAN MALLIN RREZJA ME PUHIZë

Në VJETëRSITë E SAJë KUJTIMET NOSTALGJIKE
SHPIRTIN SECILA EPOKë
E MBUSHë ME PëRZIERJE NDJENJASH ILIRIKE
SHQIPTARI I BIRI I SHQIPES ME DY KOKë

SHKRUAR NGA AUTORI XHELAL FERIZI

[lirik]

Në mes të dy tehave

xhelal ferizi autori

koka ime në mes të dy tehave mbrehëtarë
nuk u pre
sepse shekujt vrapuan në qiell vetimtarë
për vargjet me lotin rrëke

ata më shpëtuan
duke thirrë të madhin zot
ata u dashuruan
në vargun tim shihni si nuk shkëputemi dot

shekujve ju jam mirnjohs gjithmonë
prandaj ju dhuroj qiell e dhe
ata secili nga nji yllë meriton
se më mbajten shqiptarë me fe

autori nga mitrovica
xhelal ferizi

[lirik]

Lulja që fliste

Shkruan xhelal ferizi

kur e shkëputa më tha ti je poeti
po i thash të dua për vargun tim
dhe tha ajo si vet me veti
m' përshkruaj o pend tari im




i thash në gjuhë të sajë
që mësua ma kishte aromtare
nji fjalë sa i koder a pllajë
dashuria ime nxitstare


i thash se ti je erë'aromë fjalë
je gjuhë zemre për qdo pendë
ti je për fushë e mal
simbol i përjtshmi shend


SHKRUAR NGA AUTORI XHELAL FERIZI

[lirik]

--------------------------------------------------------------------------------

Fjala e poetit

shkruan xhelal ferizi

me një fjalë don të thot një jetë
të thot një të njerzimit univers të metë
një luftë don ta perpijë me nji varg
dhe yjet me nji rresht don ti sjellë nga larg

Don q ë të gjitha lulet ti nxisë
me një fjalë të bukurisë
dhe don të shërbej në ag si ylli
me një fjalë ta shkrijë shpirt'boten si dylli

oh poet e fjala e ti me pendë
me nji shprehje don të nxën sa nji glob vendë
dhe të ndryshoj botën në rrjedhë
me një fjalë don dijet të gjitha me i mbledhë

fjala e tij don me qenë oqean
diell meteor e hanë
në ballë me e nxjerrë me një fjalë nji shekull një stinë
don me nji fjalë ta perfshijë te gjith njerzinë e mahninë

dhe boten don rreth artit me nji fjalë ta sjellë
nji shkollë shekullore don me nji shprehje ta mbjellë
don që të jet vet arti mbi art
me nji fjalë qiellore të zbres gjithsitë nga lart

shkruar nga autori xhelal ferizi në mërgim
xhelal ferizi shkëputur nga kosova që nga viti 1981

[lirik]

Djeg'ja nji pendtari në shekull

xhelal ferizi autori

u dogj në nji shekkull njiher nji shpirtë qiellorë
që mbante të gjitha oqeanet në varg
dhe zbriste sa her dëshironte yjet me dorë
dhe pinte nji glob ujë për art

u dogj se e lan shpuztarët në flakë
thingijt e zi hijanet
ai ishte penda në cak
që donte lumturi për njerzoren jetë

e lan të digjet pshtymtartë
e lan të shkrumbet në dëshirë
me penden e tij të artë
që e mbajten gjithmonë në zingjirë

autori xhelal ferizi

[halla e madhe]

I nderuar Lirik!
Vargjet Tua jane kurore e artit Poetik,eshte mahnites thesari i fjaleve tua...veq vazhdo !

hallall te qofte!

me nderime:halla e madhe

[lirik]

Të falenderoj e nderuara Halla e Madhe por kisha dashtë sikur të isha edhe njiher njizet vjeqar e te filloja qe nga ather kur kisha vullnet e fuqi të madhe energji por e kaluara ishte plot helm evuajtje mjerime siq e kaloj krejt kosova me lot e burgje e gjak
shum vergje me kan humbur dhe po mundohem ti rikosntruoj ka disa qe po i shkruaj sipas kujtimeve ne kombinim me sot por ato me jan zhdukur shum her gjat bastisjeve me kan mbetur disa .
mandej ne vitet e burgut gjith ajo kohë me iku kot e kshtu me radhë vetem tani jam pak i lirë tëshkruaj me gjithat pas kaq kohrash shum te papershtatshme per te s e kaluares
Ajo që po më lëndon ma se tepermi perkrahjen e popullit tim po e ndjej pak shum pak vargjet te cilat po i ruaj akoma s kan dal ktu
neper tubime shum njerzve ua tregoj forumet ku shkruaj por nuk lexojnë
kisha dashtë qe vargjet e mia te jen n evendin e vet ku ekan vendin dhe te ju sherbejn si dritë brezave
pra binduni se shum heret i diktuan prirjet dhe talentin tim prandaj me shkatrruan kaq pa meshirshem do te bindeni akom a ma shum ne te ardhmen ju pershendes sinqerist
faleminerit qe jepni nota reale sipas ndjenjave te sinqerta