Vargje nga autori Xhelal Ferizi

[lirik]

Eh ju dhasha uj te detit
:::::::::::::::::::::::
xhelal ferizi autori i vargut lirik shqiptar
neper vite me vargje shqiptare

eh ju dhasha uj te detit
per me pi ju dhasha zjarre
qe ju atdheun e bereqetit
po ma mbsushni ne lot e varre

e ma lat ne at varfri
këmba doras zvarrë shqiptarin
veq zhgenjim skamje me pi
ne lak e fyt tue dredhë litarin

e ju dhasha ujë krypoyrje
kur ju ne etje te bini o krime
qe ma vyshkt token arbnore
qe mbi dhe e lat jetime

e perbuzt e ne anarki
ne skamje te pshtjellta tue perthurë
si qel't shteg n' ndoj dashuri
por se i ndrruet edhe flamur

e ne shpresa gjith tue pre
ara e troje ja lat djerrë

tue perqa me fise e fe

tue ja shtrue rruget me sherr

eh ju dhasha uj mizorë
por si djegë me flakë benzina
mercenarë e ju tradhetorë
qe na i vyshket mote e stina

e engjellushen estetetike
qe e lakmon e arta hana
e kan mberthye fiset armike
e po qanë me lot dardana

mbushë me kryqe e me klane
me mesebe kahdo te reja
me modele talibane
thue shqipnin e vrau rrufeja

kaliron vet nderkombtari
permbi pela e mbi kuaj
qanë liriku vargatari
penda e tij mbulue me vaj

se dikush po vuan per buken
e po qajnë fmijt e deshmorit
kan msy qyqet shkrep e suken
tue vajtue ikun prej trollit

se nuk ka kund punë as shpresë
se ka vdekë e u vyshk shpirtsia
ne atdhe s' don kush te vdes
kan kthye sytë ka mergmsia


::::::::::::::::::::::::::::::::::::
autori xhelal ferizi

[lirik]

Postimi origjinal është bërë nga lirik
eh moj jetë ti me shum halle
********************************

Shkruan xhelal ferizi
**************************
------------------------------------------


l i r i k u
-----------------------------
*************************
---------------------------------

eh moj jeté ti me shumé halle
kaloj Buqja dhe e zalle
ujë e kroje e ledina
shkoj n' flutrim si kanarina
***

thonë flutroj n'për dritë me yje
kaloj shtigje e suka e pyje
kaloj druj me dushk e brusha
kaloj male e të gjera fusha
po ku ësht tash ëngjëllusha
***


a thue e ndali kund fluturimin
mos ka ra mbi pérqafimin
té ndoj djalit argjentaré
ju vlojné zemrat flaké e zharé
***

floku i sajë balli si hana
tash po shndritë te e bardhë dardana
n`koder t`trimave shpirtat vlojné
kur dy zogj fjalt shqip i ndrrojné
***

ju vlon fjala e ju vlon shija
ndoshta u vlon edhe dashurija
ndoshta fort shtérngojné krahnoret
deri sa fjalé t`nxjerrin bregoret
***

deri sa fjalë e habi t' madhe
t' qesin fushat me livadhe
për kta shpirta si pipa flete
që kan dalë me u lidhë për jete
***


me u lidhë bese e ndjenjësije
me i mahnitë flladet me hije
me i mahnitë shum emocione
shum simbole e medaljone
***

se ai qasti i dashurisë
mahnitë yjet t'bukurisë
një shtrëngim qast i vërtetë
e ndalë diellin rrezenxehtë
***

e ndalë hanen kureshtare
dashurinë me e pa shqiptare
si din valë ajo me vlue
si din zemra me bashkue
***


si din art me nxjerrë t' shprehisë
si ajo qehreja e bukurisë
përmbi lulen rozmarinë
kur buzqeshë me kanarinë
***

si q' din gazin n' shend e mshirë
me e nda hana zemërmirë
me e shkri ëmbël porsi hoje
n' dritë shpërnda mbi gurra e kroje
***

eh ti germë e t i shkrim shqiptarë
që po derdhesh si ujvarë
e po bjen n' për zemra valë
kah ke msy ti sot me dalë

***
a ke msy n' zemer dardane
a kah zemra e ndoj zane
per me vlue me gjuhë magjike
n' zemra t' vashave albanike
***

a mos té shtyné malli i etnisé
dheu i lashtë i bukurisë
ku atje Buqja tash si shpendë
flet me shqipet rendë me rendë

***
merret n' gryk me pérmallime
edhe i vlojnë qeshjet me gzime
atje e presin shum drangona
me shum zana n' vise t 'tona
***

e kjo në sharm me shum tipare
bukurinë shpalosë shqiptare
si e shpalosë kaltrija e qiellit
kur sharton me rreze t' diellit
***
--------------------------------------
Autori xhelal ferizi lirku në mërgim
--------------------------------------------

[lirik]

Mu në shpirtë të karajfilit
--------------------------
Autori xhelal ferizi
----------------
do të kërkoj aromë lirie
e në ma të bukuren cicrimë t' bilbilit
e në ma të flladshmet kroje e hije
-------
do të kërkoj fjalen t'kullimit
n ' DIAMANTE E GURGULLIME
Mu Në PALCë Të PëRMALLIMIT
e në varg ma të bukurin rime
-------
do të kërkoj edhe në krah zane
e në shpirtë shege qehre'kuqe
mu në shend e në dritë hane
do ta gdhendi emrin buqe
---------
edhe në valë të bukurisë
edhe në shtresat e mahnitore
mu në qerdhen e ardhmërisë
e n' për harqet ylberore
-------
do ta gdhendi kët dardane
emri i të ciles dehë melosin
mu në vargjet iliriane
për ta shndritë me sharm eposin
-------
për ta shndritë shqip edhe liriken
do ta gdhendi kët ylbere
se gjak lulje e ka etiken
porsi fllanza në hymn pranvere
---------
do ta gdhendi nder visare
do gdhendi në piktura
edhe në dritë margaritare
do ta lidhi me shpirtë ura
---------
do ta lidhi me të sheges fleten
edhe me fleten e ftonit e blinit
porsi zemra që e lidhë jeten
do ta lidhi në vesë të kullimit
---------
do ta ia i a shkruaj qerpikt n' currila
do ta bëj si shpresë me nxe
porsi driten mbi kandila
do ta mbajë simbol mbi dhe
-----------
autori xhelal ferizi
-------------------------------

[lirik]

per ndoj yllë të vezullimit
me ja falë moshen e re
--------------------------------------

e me ja dhané besen shqiptare
e me u lidhë si karajfili
që lidhë fleten qehretare
që joshë shpirtë e za bilbili
-----------------------------------------------

por se Buqja thon krah`rue
krah ka nxjerrë e të ri filiza
era e malit e ka ndihmue
thonë në atdhe e ftoj puhiza
--------------------------------------

e ka ftue pér dashuriné
me ja shpalosë ndjenjat shqiptare
me e shpalosë kjo bukurinë
mbi kosoven argjentare
---------------------------------------------

më thuani pra ajo krah'lire
kah e nisi zemren t' bardhë
cila rreze shpirté dritmire
n`toké dardane i tha me ardhé

-----------------------------------------------
a mos i tha zemra e qetines
që strehon bilbila prore
a ndoj sqep i kanarines
me ndoj kangé té lashté arbnore
------------------------------------------------

a mos e ftoj kroni me hije
a qiparisat degë më degë
a ndoj kokérr bukurije
kuq që lidhet n' zemër shegë
-----------------------------------------------

na thuaj ti oj vezullimë
arti i yllit që shkrinë hare
kah flutroj kjo si vetimé
Buqja zogzë kjo vashë e re
---------------------------------------------------

a flutroj kah qamëria
ku jan fushat t' begatisë
kah tivari a kah malsija
ku rrijn zanat e shqipnisë
----------------------------------------------

a mos me krah kah rrezanija
ku shëndritë n' male merturi
kah valbona n' maja a vrrija
a kah vlora n' shesh flamuri
---------------------------------------------

pse s`tregoni o ju fleté ari
që n' ballë t 'diellit jeni prore
mos flutroj kund kah skrapari
a kah brigjet zallinore
-------------------------------------------------

kah ai durrs adriatiku
kah mirdita e kah kurbini
me krah t`leht vallé kjo kah iku
a e kan pa kund vjosa e drini
-------------------------------------------

a e ka pa kund bukuria
e sarandes a e ksamilit
gjirokastra vet hjeshija
porsi ftyra e karajfilit
--------------------------------------

m' thuaj moj korqa e bukurisë
e ti lezha e lashtë antike
syri i kaltért i mahnisé
e ti kruja heroike
--------------------------------------

a e keni pa njé vashé dardane
kah flutron kund si mahnija
me drit yjesh e drité hane
ka nis vrapin kah etnija
--------------------------------------

né qofté se kund e keni pa
mos ka msy prej kaqaniku
m' thuaj o valë mbi lum e va
kah na treti e kah na iku
---------------------------------------


AUTORI I VARGJEVE LIRIKO ARTISTIKE SHQIPTARE
XHELAL FERIZI NE MERGIM LIRIKU

-----------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------

[lirik]

Postimi origjinal është bërë nga lirik
M' thuaj o i bukuri sharm i hanes
**************************
---------------------------------------
.................................................. .................

xhelal ferizi autori
..............................................
--------------------------------
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

m`thuaj o i bukuri sharm i hanes
ti që sheh ndër gurë të qmue
ti që sheh dy kraht e zanes
mbi ngjyrë qielli tu flutrue
------------------------------

m`thuaj ti o sharm ma dérgo fjalen
ku éshté Buqja e bukurisé
ku i ka flatrat e ku i ndalen
përmbi dhe të dardanisë
-----------------------------------

mé thuani ajo me flatra ari
kush mbi qiell ja dha at dorë
për me zbritë mbi dhe shqiptari
kah lakimi ylberorë
--------------------------------------

a mos zemra e sajé shqiptare
i dha krah kah mali e deti
me flutrue si grabitqare
kah foleja e dhe i veti
------------------------------------------

mos po i rreh zemra e vlimit
për ndoj djalé me besë e fe
per ndoj yllë të vezullimit
me ja falë moshen e re
--------------------------------------

e me ja dhané besen shqiptare
e me u lidhë si karajfili
që lidhë fleten qehretare
që joshë shpirtë e za bilbili
-----------------------------------------------

por se Buqja thon krah`rue
krah ka nxjerrë e të ri filiza
era e malit e ka ndihmue
thonë në atdhe e ftoj puhiza
--------------------------------------

e ka ftue pér dashuriné
me ja shpalosë ndjenjat shqiptare
me e shpalosë kjo bukurinë
mbi kosoven argjentare
---------------------------------------------

më thuani pra ajo krah'lire
kah e nisi zemren t' bardhë
cila rreze shpirté dritmire
n`toké dardane i tha me ardhé

-----------------------------------------------
a mos i tha zemra e qetines
që strehon bilbila prore
a ndoj sqep i kanarines
me ndoj kangé té lashté arbnore
------------------------------------------------

a mos e ftoj kroni me hije
a qiparisat degë më degë
a ndoj kokérr bukurije
kuq që lidhet n' zemër shegë
-----------------------------------------------

na thuaj ti oj vezullimë
arti i yllit që shkrinë hare
kah flutroj kjo si vetimé
Buqja zogzë kjo vashë e re
---------------------------------------------------

a flutroj kah qamëria
ku jan fushat t' begatisë
kah tivari a kah malsija
ku rrijn zanat e shqipnisë
----------------------------------------------

a mos me krah kah rrezanija
ku shëndritë n' male merturi
kah valbona n' maja a vrrija
a kah vlora n' shesh flamuri
---------------------------------------------

pse s`tregoni o ju fleté ari
që n' ballë t 'diellit jeni prore
mos flutroj kund kah skrapari
a kah brigjet zallinore
-------------------------------------------------

kah ai durrs adriatiku
kah mirdita e kah kurbini
me krah t`leht vallé kjo kah iku
a e kan pa kund vjosa e drini
-------------------------------------------

a e ka pa kund bukuria
e sarandes a e ksamilit
gjirokastra vet hjeshija
porsi ftyra e karajfilit
--------------------------------------

m' thuaj moj korqa e bukurisë
e ti lezha e lashtë antike
syri i kaltért i mahnisé
e ti kruja heroike
--------------------------------------

a e keni pa njé vashé dardane
kah flutron kund si mahnija
me drit yjesh e drité hane
ka nis vrapin kah etnija
--------------------------------------

né qofté se kund e keni pa
mos ka msy prej kaqaniku
m' thuaj o valë mbi lum e va
kah na treti e kah na iku
---------------------------------------


AUTORI I VARGJEVE LIRIKO ARTISTIKE SHQIPTARE
XHELAL FERIZI NE MERGIM LIRIKU

-----------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------

[lirik]

E thekshmja bërtimë

shkruan poeti xhelal ferizi nga Mitrovica

e thekshmja ,bertimë ,
ka rrqethë në,damarë qdo ,gurë e bimë
ka shpue përtej,qdo kohë e stinë
ka prekë,në sytë e në mendje të diellit
ne dhimbje ,te kafkës,në,kapak,të qiellit
kur bërtima ,e thirrja,për të shpëtue nderin
ka prekë,ah,thekshëm,detit tu i lue vnerin
ka rrënua fijet që lidhin,ylberin,
ka vra zogun ,n,gushë,tu këndu këngë për nanen
ka tha n, dritë,shkëqlimin,që po e mbante hanen
ka pre n,për,damarë,shekujt,e,ngazllimit
ka tha,mu,n'kullim ujrat e burimit
ka prekë dhimbjen n' palcë,yllit shkelqimtarë
kan dalë lot qerpikut,qiellit me i mbetë varë,
kan kalue caqe,kan lanë gjurmë ,n'ndergjegje
kan shkue,përtej caqesh,përtej,qdo qiell megje
britma e thekshmja britma,nën dhunë e nën shkja
që femren shqiptare,prej gzimi e ka nda
e ka nda ,prej lules,e ka nda prej flete
ia ,ka, nda shpresat qe i ka lidhë për jete
i , ka, tha shikimet,për,te,ardhmen,vlerë
për ëndrrat,t,dashuris,t,mbjellura me erë
e,ka,nda,prej,ere,.e ka nda arome
ah e thekshmja,britma,tue therrë kromozome
tue therrë n,për ,qeliza,qdo,gjen të lirisë
birtma shum e thekshme ,të vashes,t'dardanisë,
britma shume thekshme kan prekë ,thell në yllë
i ka thye skeletet e drujve n 'qdo pyllë
i ka thye eshtrat i ka thy skeletet
i ka thye kthjelltsinat,që i kan burue detet
britma e qik 's shqiptare,që ka mbetë nën shkja
hanen,e ,ka vyshkë e diellin e ka tha
se , ka shhpue damarve ,n' dhimbje n ,qdo curril
se, e ka,prekë,me,dënesje,boten n' karajfil
bota e karajfilit,qe lidhet n' shum deje
ka ra,me lot paqeje,tue prekë ,n,pore,feje
nëpër pore feje nëpër pore dini
nëpër,pore ,kombi turku e latini
britma e, qik's, shqiptare ka thye amerikë
ka ,shpue pelhurë drite yjet i ka fikë
britma shum,e thekshme,po shkon drejt gjithsisë
per me prek shum stina,e zemra t' njerzisë
ajo gjymtoj detin ajo gjymtoj dhe
ka prekë,n,ëpër gjuhë ka prekë n 'për qdo fe
ka me prekë me shekuj ,ka,me thirrë.n' qdo vesh
deri sa të del gjyqi i zotit në shesh
deri sa të, bie,kometa mbi shkja
deri sa gjak yjesh me lot kan me ra
deri sa gjygjsitë,drejt kan me pleqnu
mos me pre pazare kobe mos me shkru
mos me pasë shqipnija as n' ,gurë e as n' dhe
hajmali të djajve,token qe i kan pre
mos me pasë kosova britma të ,thekshme n' gjak
mos me u dhunue vasha në' ,shkje e, karadak
__________________
PERMIRSIM nga autori xhelal ferizi

[lirik]

Vashë e bukur shqipëtare
----------
nga autori xhelal ferizi
liriku ne mergim
vashë shqiptare moj belhollë
dil mos rri nën hije mollë
nën ata rrema plot me erë
dil kah lulet nga njiher

ku rrin arti e bukurija
fleta e sharmi edhe larmija

dil e shih nder fletë bujare
si kan qelë lulet shqiptare

merri erë ndoj borziloku
se t' hjeshohet balli e floku

edhe vetulla porsi t' hanes
se ktu kndnohet gjuha e nanes

gjuha shqipe karajfile
nder mimoza e trandofile

nder lulkuqe e mandarina

e kshtu i shkojnë po moti e stina
cicerimes ne gjuhë amtare
neper strofa gjithkombtare

vargut shqip nder rozmarina

tue kendue si kanarina

lene mollen m,e at hije
dil n' per art prej idilie

ku pranvera del me brusha
ku larmojn të gjerat fusha

me nji shpirtë sa të pa anë
që i joshin diell e hanë

edhe e joshin bukurinë
at shkelqim e dashurinë

te rinisë me zemer jetë
e jani shihni lule fletë

si dijn t' qelen pa djallzi
veq per art e per mirsi

jo per maska e laramane
veq per yj e per drit hane

eja dil moj karajfile
sepse lulet nuk kan hile
e perkulu para mahnije
para arti e bukurije

se te ka ardh penda me lule
prandaj dil oj qikë me kule

mos u ndrojë para qiltersie
rri e thjesht se te ka ma hije

rri nder lule aromtare
e ndegjo cicrimë shqiptare

si kendon zogu nder moza
ne jorgovane thana e shkoza
e ne tjjera lule bari
gjithkah shtrue ku rrin behari

zogun tuaj mos e nenqmoni
anjiher mos e largoni
kur ai nga rruget mergimtare
te ju vjen ne degë shqiptare
me kendue prej mallengjimit
me at sqepin e rimimit

mos e ndiqni mos e gjuani
mirë se erdhe gjith ti thuani
neper degë e neper pipe
me kendue me gjuhen shqipe
-----
se rrin zogu nder karajfile
me cicërimë e këngë pa hile
veq per ju me shkri ndoj varg
neper mote vjen nga larg
neper lule e fusha vjen
e me shum rima e refren

ju kendon kah qielli e pylli
me rimë arti porsi fyelli
si magjika e kolorites
se ai quhet zogu i dites
qe mergoj ne udh mergimtare
me at pendë margaritare

e ka ndejt mbi tridhjet vjet
tue lotue per dheun e vet
e mas vitesh neper mote
vjen me kndue neper ag'zote
her mbas here per atdhe
me i bashkue me varg tri fe
edhe zemrat e unitetit
me at zemer si kaltri t detit

e kahdo ka degë e kroje
me gjuhë shqip kendon per troje
-------------------------------
xhelal ferizi autorë keng lirike shqiptare
vazhdojn kengt shqiptare

[lirik]

Ata pasi kishin bë nje rruge me mundime
..................
autori xhelal ferizi
ata te bijt e pag fat'sisë
qe donin liri per qeiielle per dhe
per trojet e te parve
per token e lashte te entike shqiperis

rrugen me mundime e kishin bë ne per mote

ishin shkri sa e sa her si dylli

gjithqka ja kishin falur atdheut

kahdo i kishte qitur rruga

kah bora lugu e errsira e pylli


ata kishin kaluar neper zjarre



kishin bartur neper shpirtrat e tyre vuajtje me teplote


per se gjalli kishin hy ne varre




neper teh vdekjes kishin ecur


zbathur kishin shkuar ne per ferr jete


sa her ne tuffane ne ngrir e ringriri kishin ngecur

sa shum kishin folur vet me vete


ne bodrume te urinuara pansllave

kishin ndejtur neper errsira betoni

ata ne mes te qakajve e ujqerve ne mes llave

kishin ndejtur e ne mish ishin shkye

me plage shpirtrore sa shum ishin stervuajtur

mmallengjyeshem sa her ishin shkri

por ne asnji kohe nuk ishin thye

ky ishte than ata fat i joni



ata ishin vet vuajtja fund e krye

kishin qa sa her neper te mjera qerpike

ne thonj te lloj lloj djalli

duke vuajtur per lirine e shqiperis etnike

ishin shkri nga vuajtja e malli

por kohrat pastaj i kishin pshty

me vula katrane i kishin vulosur

kishin shpifur per ta per ti ndy

fjala e pist e urjrave te zeza

neper do mbyllje hermetike i kishin ndry

ata qe u shkrine per breza

qe ishin qendresa qelike

mbi ta koha i kishte shkelur koha e pa mshirshme me thundra te zeza

mbi ta kishte ra neper kohra dhuna a rmike

e koha e fundit e pshtirosur

absurdet e decenjeve tragjikomike

dhe ne hiq perjetsisht i kishte vulosur

i kishte qrrenjosur nga shqipnia etnike

koha bizare lavire e marrosur
ua kihte pshty vuajtjet biblike

autori xhelal ferizi

[lirik]

dikurë e mbroja njeriunn nga djalli

dikurë e mbroja njeriun nga djalli

autori xhelal ferizi
....................

lutesha per njeriun


duke u lutur qe djalli te jet sa ma larg

por tani mendjet e kohrat ndrruan

dhe nes e cilin varg


gjithqkajat mu ndryshuan

tani me ka kapur halli

se mos njeriu djallin e djallzon

e halli im vuan

mos njeriu djallin e bën te vuaj

tani djallin nga njeriun e ruaj

autori xhelal ferizi

[lirik]

Z.Xhelal,ju flm per keto vargje te bukura dhe origjinale! Poezia ka qene dhe mbetet cdohere pasion i juaji.Me terheq arti nepergjithesi,duke mos perjashtuar ne kete rast dhe stoline e vargjeve te juaja...Vleresoj bukurin e vargut tuaj,sidomos ca poezi qe shkruan per mergimin,jan aq te bukura...Tere jeten ndoshta keshtu mbesin neper Ghetot e Europes!Kjo jete eshte loje dritash, kurre nuk t'a jep ate mundesi qe te realizosh te gjitha ato deshira dhe enderrime qe ke ne mendje e ne zemer. Prandaj dhe njeriu jeton dyzimin e tij qe kur eshte krijuar bota njerezore… Ne ato cfare jetojme ngandonjehere ne disa caste dhe dyshojme qe jemi krejt ne... __________________
---------------------------------------------------------------

keto fjale gjevahire i ka shkruar mikeja im e e forumit moderatorja ana

fjala e saj rrejdh e sinqert dhe njerzore me plot hjeshi drejtesi e vlersim
te urtë e njerzor deshmohet me kulturen dhe sjelljen e saj te edukuar

[lirik]

Butrinti

nga autori xhelal ferizi
shqiptarë nga shqipëria verilindore(kosova )

.................................................. ..........................

Gjurmve,te stërshkelura,me pendë në dorë po kundroja
Si shtizë t e kthyeme kah,t,ligat,
qe ,neper rrudhat tua ,po,dergjnin
nga protagonizmat shekullorë
diktuesit shkelsit
zotrinjt q endrroheshin
po i prekja te gjitha kohrat
duke prekë nëpër gurë ato gjurmë e varre,ato,kohra
të sterlashta,duke u grindë me antiken
sa shum këndej e andej po digjesha
me rrenqethjet e dridhjet ne gji
emocionet te perziera
për të ndje diqka qe e tretën
mbuluesit e pamshirshëm te gjurmëve,
secilen qehre ne gurë
ne fjalë shprehje shekull
mundohesha ta shëndrroja.
Dhe fort shtrengoja penden letren nen sqetull
Me te gjitha ato halle aty heshtur po kuvendoja
Përgjakshëm kisha leshuar sytë e kohen zërin nëpër gurë
E sytë shterreshëm prej etjes,lot gjaku,nëpër gjurmë po,më lëshonin,
nuk e dija q te flas neper moshen me murë
qfar mundimi,qfar djerse kisha ne ballin tim të kohes
thirr enej, e molos ,e t bijt e pellasgut
por ata mbulue i kish ,
pluhuri i danajve
,pirrot agronet ku jan, bertita
duke shpluar hirin,vajtueshem
dhe shptatat etyre kerkova
lotet e mi ne heshtje nxoren
disa dëshmi te pashkruara
te prera keqas ne besë
bukuri qe vriste ,
kahdo
koken prej deti me kaltri
e kishin kthye guret e stërvuajtur
o zot sa shum i kishin pergjakë shekujt
bukuri tragjike
aty ishin skelet ma te bukura te parajses mbi tokë,
qendra e botes thash qenka,
pikrisht këtu
gjiri i liqenit ujë të ëmbel i jepte detit,
me nji ngushticë në mes
thue se gji ma t’ë bukur
nuk ka
nxehtsija e shpirtit te dheut me te bukur,
nuk vlonte ne mesdhe
këtu thash qenka e bukura e dheut
kala
pran deti
nen at koder flladi e mali
zemren e shpatit e flladiste era
liqeni pasqyrë dridhse valzore
me mija arte te shprehura ne buzet magjike
rreth e rreth kurorë bukurije
ku fletet e hijet e tyre thua se aty mbanin buzet

zogjet nga hija e tyre
ne liqe po binin me sqep te bukur
vapa po i digjte
dhe ata me pa djallzinë e tyre
perkulshem me gushë e sqep
sa hije u kishte grumbull
kur ata aty
per te njom ngapak edhe gushat
e sqepin kishin ardhë
te mahniste cicrima etyre perzie me etjen
dhe kapercimin e pikave te ujit nëpër fyt
fletet po flisinin diqka me mua
gjuhë qe shpirti i poetit e ndjente
penda i ndihmonte ne perkthim fjalet
historia pëshpëriste
q,esht,kjo,peshperimë thash,
pse s’ flitni me mua,
mure ne gjuhen e te parve
nese dini diqka,
flisni thash
paska ardh nji dardan
than gati si pa zë
dhe heshten
qdo gjë per rrotull po më shikonte ndjeshem,
disi me nji dashuri
me dhimbje te perzier
balli,i,malit,
syprina e liqenit,
qehreja e dheut te stershkelur,
thirra me nji ah të plasur,
dhe diaa thatsi te levoreve
dhe drujt secilin me emer
dhe valet e liqenit u dridhen si purteka
nga kjo plasje e imja,mallengjyse
gjithqka ketu dridhej në kët vapë mediterane,
nga sytë e,tyre nga ajo pamje qe ,m’ fliste
mu duk se po me shikonin të gjith
guret mali,bukurija që vret
msheftsitë e dhunuara
ky esht dheu i vet
tha dikush ne disa dialekte te pashkruara
dhe koken e ktheja
por koken e struknin gjurmet
mbas qdo reagimi me rrenqethje
,a,thua,ky,esht shkrimi ,dhe gjuha e tyre thash,
penda po me dridhej ndër duar
te ballli i ogjakut te kalasë u pashë sy me sy,me zakonin
ai fliste vet
gurët që mbanin kohrat gjallë ia kishin mësuar heshtjen,
ah sikur te kisha fjalë thash
fjalë sa ka deti uj e ranë
sikur te kisha dritë sa dielli,
sikur te kisha sy sa shekujt
e ngjyrë sa oqeani,
sikur te kisha kohë sa motet,
sikur te kuptoja gjuhen e heshtjes
sikur te dija ti lexoja sytë e kti mali,
kët luginë ket gji te butrintit,
se gojen ua kishin mbyllur
e guret nuk thonin asgje
flisinin vetem format
por rrudhat thonin gjithqka,
qe un i quaja halle
liqeni me qerpik
që pikonin lot,
lot te
kulluara
te
vjetra
qe stergjyshrit e mi i njihnin,
butrintit gojen ia kishin mbyllur
te huajat stoli,të ardhura
aty fliste vetem arti mjeshtrorë
dhe dora ilire
zanati i
modelit autentik
ndersa stolitë
qe me u endë zakon e kishin,
neper te huaja votra

ah ju lakmi vrastare qe vrisni bukuri iu thash
dhe i gjuajta me majen e pendes
kur mu thye penda mbi gurë,
fjalet qe i kisha aty pastaj
nuk munda ti ruaj per leter
ato jan dikund ne zemren time,
por ja qe qenka shkruar
te heshturat me na vra nder shekuj,
thash

ashtu siq vranë nder në mija butrinte,
shkrimin elash fajtorë
dhe fola
me
qehren e ksaj ane
buzes time te dridhur
ia shtrova
ndoj lot lashtsije me zberthye ia lash zemres
mallit ia lash kohrat qe iken
zogjve ua lash porosinë
pendave ua lash ngjyren
zotit iu luta per gjurmet tona
te mbuluara,
lavdinë na e rrembjenë te tjeret
dhe mundin djersen mjeshtritë
nga dora na e rrembejnë
mundin e bëjmë ne
vuajtjet i bëjm ne
ah mundi ynë
mundi iu shkoft posht na paskan nemur shekujt,
e pse,
sepse
nuk e keni vulosë hisen me tha nji zë i përgjakshëm
dhe iku pa ditë se kah erdhi,
kur nuk e ruan hisen tënde
ta mbulojnë me me gjithqka,më tha
u trondita dhe barin verorë
me grusht e mora ndër duar
rrënjë e jona thash rrënjë e jona,
me sy kah deti u ktheva
atje te porta po më priste dikush
butrint thash
do të shihemi prap kur te vijn mote ma te mira për ne
mirupafshim butrint
neper rrudhat e gurit i afrova buzet e mija te djegura
lot nëpër gurë
pikë pikë
e lan nji vi rrrudhash nëpër pluhurin e shekujve
mirupafshim butrint
thash plot ngashrim plot dashuri
dhe si në fluturim
gëzueshem thash
oh e shpetuara e dashura prona jonë
o kopshti yne shpirtë i detit i arbrit
i shqiperisë
mirupafshim butrint i dashur
i thash me optimizmin e dashurisë
--------------------------------------------------------------------------------
autori në mergim xhelal ferizi butrintit t ë dashur në shqiperinë etnike
vendit ma bukurosh q ë me frymzoi dhe me dehu me mahniti
me bukuritë e tij gjat vizites në veren e vitit 2005
liriku është në linjë
Shto Reputacionin e lirik
Raporto Mesazhe të Pahijshme Përgjigju Duke cituar

[lirik]

Eh o medet o jetim i vargut lirik
................................................
Autori xhelal ferizi

ti mendoje se te gjith qe flasin shqip jan shqiptarë
o lirik
dhe me te gjith mund te bisedohej
pa hile
kur disa ishin vlla me armik e me metelik
disa me qakaj e skile
disa brez pas brezi me stregjysh mercenarë
e ti viktime e kohes dikurë karajfile
e sot kohe mizore kopile


eh o jetim o xhelo liriku

neper dhëmbin e kohes ka plot kafshues antikombtarë

kohrat me krah neper epoka iknin
disa nga ato trishtueshem me zhgenjime
shperndanë kahdo atdhetarë

e disa shkonin e vinin triumfuese

disa kohra hypnin mbi frone me hile
karrieriste bajraktarë

e vargjet tua gjemuese

lot e gjak per atdhe po piknin
o liriku vargatarë


as vet qendresa e kohes me secilin nuk afrohej

a nuk e shifje se si lotet e qiellit piknin

kur parapa perdeve kombi tradhtohej

kur grabitsit na fiknin

te gjallët e shpirtit na e hanin mbi dhe


e maskat e mshefta

te maskuara me dashuri e komb e fe

takoheshin neper shpella sekrete ilegale
per te na mashtruar ne
ata ne dinakri e skerete te thella
takoheshin hanin pinin

me sllav helen e shkje
e hqipet ne shpresa shkurtpamse rrinin
prisnin lajmtarët mbi dhe
ata
me dy fytyra
neper takoheshin dinakerisht skerete

e ti o lirk me varg shpirtin si diell q e ka nxe

ke thirrë neper sinqeritete

qe lulet arbnore te qelin mbi dhe

me besë e te kulluara adete

e djajt kohra te tyre duke ble

per qellim monopoli e antishqiptarë

per te thurur djallzore rrjete

per te mbjell antikombtarë
e disa vese te ndyra e adete
mohues bizarë mercenarë
e ti lirik
iluzionarisht mendoje te lidheshe ne atdhe per jete


e ti lirik rrxou e qou mbi dhe
ne lot vargu mbete
qakajt e krymbat ekohs duke te bre


e ti o lirik qaje i merdhirë
neper fusha e male
sa her penda e buzqeshjete vargu ne buze te jan nghrirë

askund i lidhur per jete
duke menduar se do te ket liri e atdhe

pa i ditur se shtatzënat kohra me shkje

mbjellin ku do sekrete

bizneset i kan kopilisht

ku as mendja e vargut tend nuk shkon

se ata mjeshtrisht hingirizisht


bukur luajn me demon

ne emer te kombit
dyftyrsisht

tradhtari patriotizon
e tregje femrash shqiptare
ne serbine qetnike
i lavdruar tregton

ti o lirik perse perse prore gjemon

ti je i lindur per kthetra
e kurtha te dhembve vampiresk te kohes

per lojen sadiste qe e don ai demon

ti je vete nji emer mbi letra

se rruspia kohë keshtu tregun e don



kokëkungujt duke te vyshkur o atdhe


per se gjalli dal nga dal


ty e lirikun
duan te lene
pa farë e fis

pa toke e fe e atdhe
pa gjurme e plis
pa degë e hise
pa varre te babait te gjysherve e nënë
qe pushon ne te lashtin dhe


o poet
i lindur ne kohë egon e zezë kohore

qe buk e intereasa vetiake kjo kohë han

doren nuk shtrijn qaftgjatët
vazhdon nga autori xhelal ferizi

[lirik]

se jan te shartuar me emocone puthadore e mizore
vargje nga autori xhelal ferizi
qyqe vajtuese disa jan
ata edhe gjakune tyre e lëne pas dore
koha i ka pjellur mjeran
ata nuk enjohin fjalen liri
as vatan
ata enjohin vetem zgerdheshjen
zgerdhirjet e secilit satan
gjveshjen per dinarë ndoj pare greku ne junan
e dinarin mjeran
valuten italian pansllavian


e ti lirik

duke folur me yje

e qiellin e dhe e vet me vete

kahdo me cicerimen shqip neper fusha e pyje

duke mos ditur se te bijt e sherrit
kohrat ti lidhin men nyje
e pjella e territ
prandaj kohen e zezë pshtyje
se ata shekuj
e kohra jan
me plot vampirë

pjellat kokë zeza mendje hile

hilet kan tjera adete

te bijt e zi te territ

shartohen me skile

ata jan te ardhur prej ferrit

mbushin me gjak liqej e dete


vyshkyn mbi vlera karajfile


ata do te drejtojne timone biznese e shtete

e ti do te jesh vetem hise e ferrit

bordurave e neper trotoare

lot i mergimit

buken me mallë denesje
duke engrene me vargun e ligjerimit



do te jesh cak i kohes se pamshrishme

zymtsi e nji far kafshate te pendimit

bukë e lotit

o lul i vocerr

i biri i ankimit

me vuajtje pa pikë e presje

ne kohrat mbuluara me hi

ku gacat dinake te sosin

duke shkelur ku do neper pabesi

tash ti o lirik e frynë edhe kosin

se ne hi mshefet secila gacë rruspi

ne krye na e qet tadiqin e janullatosin

mercenarë te kqi

vuaj lirik

vargu yt le te loton atdhetarisht

me lotin rreke



ke mbet pa hise pa fe e atdhe

ne vesh mund te hyn ndonji i pa besë karrabisht

se tjeter fat nuk te ka ndje

drejt teje me tallje do te bejn me gisht

kohrat kopile mbi dhe



kahdo currilas duke lotuar kulluar me nje pende shqiptare

eh dielli qoftë me ne

e te kulluarat ideale

e fatet mos na mbetshin keshtu te merguara mergimtare

o lirik vargu yt nuk ka nxe

se emocionet jan tregje me pare

rima askund nuk ka vle

se gjithqkajat jan pa ndjenja

e ndjenjat jan bë pazare

nuk ka askund fe

rruletat shpirtrore sillen me pare

edhe varrin duhet me ble

ne token tende hyhet me pare

fjala nuk ka me vle

kohrat zhgjyre jan bë legjendare

ti nuk ke atdhe

vargjet tua nuk mbjellen ne emocione

se koha esht vyshkur

vetem nepr qafat e perkulura varen medaloione

gjaku i dikurshem esht ndryshkur


po ecet me eshalone vetvrasese

drejt rruges se gremines se mykur

ndergjegjet jan bë lukse plasese

tereqt mosmirnjohsa gjithnji më të byrykur

[lirik]

eh o lirik
vargje nga autori xhelal ferizi
vargu yt ka folur me lot gurgulluese e lot vale

nuk ka pëllitë per ego e metelik

por per dheun e te parve per fusha e male

per trollin idilik

nuk ka ma kombtare ideale

dheu u yt te esht bë armik

gjithqkajat jan bë ego e pseudo fe

gjithqkajat jan bë metelik

ti je zog i humbur mbi dhe

kohrat nuk te njohin ma te quajn armik

toka u mbush me tregtarë te zi

garat jan bë bizare

e ti qanë per nje liri

qe tash blehet me pare

merita sa te duash edhe ata qe ishin

tradhtarë puthadorë

edhe ata qe kumari shekullore kishin me shkje mizorë

jan bë tash shqipe e sokola arborë

qaj o varg qajë o vargu i lirikut te gjorë

se merita po blehet me pare

absurd i instiktit kafshrorë

absurd i tregut arbrorë

legjendë jan bë e patriotizmes shqiptare

qajë o varg permbi borë

se ngri te kan ty

sadist tregtar e hamshorë

ti ke shpirte e sy

por te verber ne emocion jan

kukullat

e shekullit qe tredhë

e heroj te pa qenë e te mjerë aktorë
dredhë me hile e qdredhë

kur me armikun ishin te lidhur
ata
me kembe e bisht e dorë

sa rrezet shprese lira kohore i kan thy

e vallen e kan luajtur hijet tradhtare

kot u derdh loti yt atdhetar rreke

o jetim liriku


shpifsat jan te shkatht e garat brryltare

i pari del meteliku munafiku


ti hise askund nuk ke

me ty tallet tradhtari e armiku


fazliqët e viqët tjerë kan maska

kfor e kalimtarë te huaj

qe lojen e luajn me laraska

anmik e unmik e disa tjer trupjerdhur






gjaku i shekullit u bë ujë

ata neper token tende si jarget jan derdhur

te shkeli perseri kembe e huaj


sa te duash po lindin e po pjellin te reja qorre ide

prandaj lirik ti vetem vuaj

se ti nuk ke fe atdhe

tariqet do te behen pushtete

e lajkat neper secilen rrremujë

e lakuriqe te reja me do zhgjyre bythpalarash adete

mos nam lirik e mos truaj

ik kahdo neper dhena e dete

me kraht e tu rrezeve tregoju

kahdo hapsirave te pa djallzuara


se po vijn kohrat e zeza

me plot maska te aktruara

kujdes ju o breza

vargjet po ua lë shkruara

mendjet mbani me dritë

ne secilin varg nga nje emocion ua ndeza

kurthat do ju rrijn ne pritë

mallrat e skaduara me viza

plehrat duke u munduar te ua derdhin

e grimcat e asaj toke
kahdo ua duan shpernda
ne lot mashtrim e krim
me i shit nen grek e shkja
prandaj vargu im
nuk u ndal duke qa
lirik o lirik o vargu me rimim
perse ti ne poema me nga
ne vargun e kurthat kohore plot zhgenjim
sa etjet te kan tha
ne shkretirat e caqeve pa mbarim

a e shef o varg si e vrasin
te gjirin te varfrin kombin tim
me hile aktoret e huaj
e vendas
myk e te rrezikshme centrale berthamore ja duan

helm e puthadoresi do te u sjellin

e bythë lakuriqet kohra

kult do te jen e ikona mbi maja

si lulet hilet kahdo do ua mbjellin
skamjet vetvrasjet ne litarë

te reja demagogji e maska do te pjellin
te lumtur s do te ket shqiptar

ju do te jeni piun lojrash

per qellime te tyre te pseudomdhaja

neper kohrat tuaja e ne stine mohrash

do te vuaj i gjori fukaraja






qaj o lirik me vargun tend te pa faj
na i mbollen hilet ne prak
na erdhen qakaj e kahdo te huaj djaj
na helmuan edhe ne gjak
etikë ma po thuajse nuk ka
vrapojn per pare e bajrak

e kohrat puthatdore q e te puthen me grek e shkja

kopilat na i len koha ne prak

mall vendas per ilaq nuk gjendet

vizat blehen duke shitë hise

ikje neper botë pa ja nda

te gjorat shqiptare fise

ne provinca hilesh jan nda

te njetit vllezer me gjak

ma zi urrehen se me shkja

perqarsi hile sa te duash ka

e kapital

ai ju fryne zjarreve te kobshme pa ja nda
atdheut dfon ti djeg fushë e mal

lukset i qet si bajrak

e fryhet va e pa va

si bretkosë e mjerë e guak

e ndanë vllaun me vlla





nga goja shqiptarët perbijne sa te munden
te skaduara ilaqe e mallra te gjorë shqiptarët

transprote hilesh nga e gjith bota



mallra te skaduara e ilaqe si loja

qe i sjellin permbi hile e rrota kalimtarët


padron e mason qe na lan pa atdhe

perbijnë skadime te gjoret shqiptarët

[lirik]

marrin vesete reja feregje e fe

nga autori xhelal ferizi vargje ne vazhdim
ushqime me acide te lloj llojshme ne treg

kahdo nga ana e anes qe na i sollen barbaret

nuk lan bukuri nder ne

eh o lirik

sa deshmorët kan derrdhur gjakun rreke

e ty tash shumqka te djeg

se vlerë po kan tradhtarët

poetet nuk kan kund shteg

lojen po e luajn paret

jarget po shesin beleg

emocion ma nuk ka

se arti i jetes u be treg

punohet per grek e shkja

poetet koha i djeg

o vargjet e mia o vargjet e mia

mbi dhe nuk ka ma shpirtsi

se ra permbi plojë kahdo dashuria

ylberat ne qiell kan mbetë pa bukuri




e vargu i lirikut kahdo dridh e vuaj


nuk jet jo kjo tokë pa shputë te huaj

te tjeret heret kan dalë ne secilion shteg

atdheun tend o lirik per ta kapur per fyti


kur ti jetim i pa krah me vargun tend te pa djallzi


qe koha lavire vargun ta mbyti

qyqet le te dalin nga bregu ne breg

te qajnë se ky dhe i yti

ka mbetur pa dielle shteg


e poeti ne humbtira


ne ikje prore

neper te vetmuara mjerani

pa hise e toke arbnore

ma do vargje te lira

pas shpines kohore

kokëbythët i shisnin beleg

që brirë kishin ne mendjeshkurtsi

o shekull sa shum po djegë

ma dogje ket shpirtesi

shqiptarët kahdo te shperndarë

me mendje te shkaperderdhur

sa shum po ka iluzionarë

kahdo ne zhgenjime te derdhur

ne shekullin e zi te pa farë


dy bashk kund pa u mbledhur

as guri nuk don te jet shqiptarë

sa keq u vyshk dashuria

u shua pamshirshem emocioni

u zhyt ne batak etnike shqiperia

kahdo ikje e zhgenjime

iku edhe liriku

nga mercenari

nga tradhtari e armiku

e shkelli paraja e dinari

e shkeli i ziu meteliku e armiku

i pa ndershmi dyftyrshi e tradhtari

neper te huaja ara e troje me iluzione

ikte me varg vargatari

e kohrat duke luajtur teater


duke mshefur shpirtrat neper te tyre ego

koka e jote gjithmone ne sater

eh lirik si ti shum te flijuar

per te tokes hater

jan bë fli e neper ngrica te humbur kan ikë

qe dheu neper shpresa perseri per te lulzuar

por koha solli munafik

puthadorë te aktruar

vargtari vetem lot duhet te pikë

qe te jetoj pisi i maskuar

me ikë duhet me ik

poeti kahdo i vonuar

me varg jetim lirik

kahdo i mohuar


e ti o lirik i nga kohrat dinake i tredhur
ece neper do kohra me flakë demone

me zhgenjime kohore e depresione

askund ne atdhe e mbi dhe i mbledhur

vargjet e tua neper kembe te talljeve kohore

duke shkelur mendje vegjlit e mendejmdhejt mbi ato

e stinet e ftofta te pa emocione

doren pa ja shtri as kush vargut me alarm kombtarë

qfar kohe zezone

e mbushur me zhgenjyes e shtetgtarë

qe ikun caqeve te kota neper botën dinake

disa te mbushur deri ne grykë me dinarë e dollarë

e disa me djegje flake

ne shpirtin e pafajshem shqiptarë

disa mashtrues e tregtarë

kohë ngakrkuese me gjithfar transportesh

qe shekujt i ke bëre treg

e mua neper do gaca te mbuluara hirir me le

poet kalimtarë

un qe nuk e dija se qka mshefet nen hi

i mjeri un vargatarë

qe sytë plot me dashuri

i lshoja ne secilin qellim

vetem qe te ket liri etnike shqiperi

por qaj tash o vargu im

se nen secilen perde ka mizori

plan sekret e krim

ti mendoje se ara e livadhe kombtare do te lulzohen

shqiptare do te jen fabrikat

kerkove dorë nga ata qe flasin shqip

nuk i mendova se pas shpine vret pambuku e thikat

ngulen kohrat ne shpine e aktrohen

ti o zog i pa djallzuar ne pip

nuk e dije se pansllavianet e helenet kurorzojne me suksese

lulzime ne pseudoshqip

gjithfar laviresh

te mbarsura me zhgjyre e interese


janullatosat veglat e jelcinve

sperma te pa kurfar lloj bese
farë e shartuar e urithve e mijve
te pshrurur ne ftyrat e zgerdhira me vese
hajdut e kopil te hilegjijve


ata pergezohen e lavdohen


e ti jet pa atdhe pa fe pa gure e dhe e zallë

ku ne secilen kokerr dhe e ke lëmuar e mocion
por koha tash ty te pallë
se kafshë esht bë koha e jonë
prandaj kot qanë hallë

se vargu larg nuk te jehon

paraja e lyer me jarge servile
ajo po sundon
e stinet e motet me hile
dheu i shqiptarve shqip me lot e skamje po renkon

po mbijne disa egjra kopile
secila si lule po aktron



nuk edije ti lirik
se me vargun tend mund te shterrresh
duke qa me mallë
ikjeve tua nga secili armik
i vyshkur i tharë pa perkrajhje e atdhe
si peshku jetim mbi zallë
ku dalin disa grupe e fe
e klane e mahallë
me pjelle teori te re
atdheun flakë me e kallë
e ti digju e shoket e tu ne moshen e re
shkriju thyju dergju prishu
neper te ftofta e ta lagura qelija
me mija emija tjere rinore e deshmore
qe i pat entike shqiperia
vritu le nenen e motren ne shi e ne borë
vuaj me sy kah liria

te tjeret bjer deshmorë
vritu e le fmi jetima
e nusen e re te gjorë
kahdo gjëmimemmaskra e bertima
therru eksode ikje
griju e preju secili fis arbrorë

qe pisat pastaj se bashku me puthadorë
ne secilin teater
te dalin truimfatorë




eh vargu im

me plot mundim

ku secili nen kohor te qet kurthë

ku ti merr ne thua

e penden ta bejn coptim

ata qe dijn me aktruar

ata qe pas perdeve mallrat e skaduara
i tregtojnë
me armik
qe shesin babë nane e moter
per nji metelik

qe blejnë patriotizem ne tregje teatrale

kohra qofshi te mallkuara

ju vrisni zogj te padjallzuar q e kendojn per bukuri ne male

ne fusha te gjelrbruara

qe te mbijnë zhgjyret e kurvruara
e te mos mbijnë askund fjalet poete

por mallrat e fjalet e skaduara

laviret maskat sekrete

ty nuk do te lene askund fjalë vule

deri sa mirosllav mishkoviqet

do te ken ne atdheun tonë markete
e ne trojet shqiptare
wehabia trintiria e kryqo centria
do te vyshk te gjith shpresat kombtare
mbi dhe do t e rrexohet plandosur liria
e vargjet lirike shqiptare
nuk do rrin mba mbi shqiperi
ne engjellushen tone etnike bukuria
se maskat e hijet tradhtare
e mbulojne e tradhtia
do te mbushin lot neper dete
gjak e kob thrret ndasia
po prishen kombtare e te beses adete
lirikun per mbane ne pranga mergimsia
ai flet vet me vete
se dore nuk i jep askund rrezanija
diell nuk ka ma shqipnija
etnike nuk ka ma adete
por feja e paraja e e krahinaria
do te behet ikonë
andej do te jen syt e kombit te tkhyer
kah junanini vatikani e satani
disa kah wehabija
do te vuaj akoma neper shekuj iliriani
se mbi dhe po mbinë dinakria


janullatos e berluskon e mesiqa
u mbushen viset e mia



kot qajnëri mat tua vargetare
o lirik

toka u mbush me kokë iriqa

e ti mendoje vllazrisht
me epoka e mote e muaj hiqa
qe trojet ti bësh lulzimtare

duke mos ditur se ne prapaskena

luajn prore maskat mercenare

perbuzjet me gjithfar lloj bullafiqa

bardkmhej e pjerdha derra

anarkist te bijt e tradites e trashgimis se se kohrave tradhtare
qe ti mbulojn emocionet e vargut me therra
qyqe ti bejne vargjet shqiptare

jetim të lënë pa atdhe

kohrat kriminale bizare

te bijt e sarhoshit e kopiliti

ata nuk e duan cicerimen tende

as lotin e sinqert te bilbilit

ata me qakaj gajasen
vleren nuk ja njohin karajfilit
kombin e thajnë se krende
se e duan fjalen e servilit

kur ti kendon per hallin e lulekuqes
luleve e gongjeve te pa djallzi
te dashurit karajfilit
e ata
nga gazi cinik e luksi vetem sa nuk plasen

driten ja kan zënë kombtarë klorofilit

ata ku do qe te hasen
zgerdheshene gajasen

nuk ngopen duke ngrene shqiptar te pa djallzuar

ti o kombtarë nuk do kesh dasem

ti je nga shum maska ii denuar

hise nuk ke as fe
mbi toke askund rrenje te parve

ti prore o atdhetar duhet flijuar


te tjeret te jetojn mbi dhe

autorë xhelal ferizi