Korigjim!

[panta_rhei]

Postimi origjinal është bërë nga 4peace

***

Kjo vjeshtë e bukur në të cilën kemi hyrë, më e ( „më e“ ose „m’a“) ka ligështuar shpirtin. Ti je tashmë larg meje. Por mjafton të të çoj në mendje dhe atëherë zemra ime kapet nga një rrënqethje e çuditshme, dhe me zë të ulët i them vetes: "ah i vdekur i gjallë"!
Por, e di ti pse ndodh kështu?
Sepse njerëzit janë lindur thjeshtë për të e ( „të e“ ose „t’a) ushqyer njëri-tjetrin, thjeshtë për të jetuar së bashku nën një kulm, por pa mundur kurrë të e („të e“ apo „t’a) shuajnë etjen e tyre shpirtërore. Le të bëjnë provë ata (këtu duhet ose presje ose një „e“) të ushqehen ndërsjelltazi me këtë ushqim shpirtëror, që është dashuria, dhe ata do të shohin se do të rilindin në çast, dhe zjarri do t'iu (t’ua) pushtojë trupat.
Idila ime e dashur! Ne nuk jemi asgjë tjetër veçse fushëbeteja e katër luftëtarëve të egër dhe të pamëshirshëm: trupi, mendja, shpirti, zemra. (trupit mendjes, shpirtit dhe zemrës).

Që të katërtit, secili më i fortë se tjetri. Ndodh që të ndeshen dy nga dy. Ndodh që edhe tre kundër njërit, por luftimi, megjithëse i pabarabartë është mjaft i ashpër dhe rrallëherë ka fitore.
A nuk kërkon trupi që („që“ është e panevojshme) të jetë tani pranë teje? Por a nuk është mendja që thotë se kjo është e pamundur? Por a nuk është zemra që thotë se dua të shkoj me çdo kusht? Po shpirti, a nuk është ai që mundohet të e(…ose „ta“) luajë prijësin duke thënë së(e) fundja, unë jam ai që kam në dorë çdo qenie njerëzore?
E di, e dashur, që do të na duhet të jemi të ndarë, dhe për shumë kohë. E di së gjërat kanë filluar të më turbullohen në kokë. Kjo ndarje e dhimbshme po më („më e“ apo „m’a“) bluan shpirtin për çdo ditë. Ulem në tavolinë dhe shkruaj ndonjë poezi. Dëshironi t'jua lexoj një, e dashur? (Kjo është e shkruar në shqipe dhe e menduar në anglisht. Shqip: „Dëshiron të ta lexoj një, e dashur?“ apo „anglisht“/shumës: „Dëshironi t’ua lexoj një, të dashura (t) e mija?“ (ha ha ha)

Pjesa tjetër është deri diku më në rregull.
Kaq di sipas asaj që më ka mbetur në kujtesë nga drejtshkrimi…


***

4peace,
hoeflichkeits form (forma e respektit) shkruhet me JU, e jo me TI. Sidomos ndaj zonjave apo në përgjithësi kur i drejtoheni me respekt gjinisë femërore.
Përshembull, zotëria juaj jeni i respektuar, shkelqësia juaj jeni i mirëseardhur, a dëshironi me çka dëshironi t'ju shërbej ... i drejtohet një personi të vetëm...

nejse, janë mundësitë tuaja, përceptimet tuaja... nuk kam të drejtë kundërshtimi... gjithsesi ju falënderoj për konsideratën

[panta_rhei]

Postimi origjinal është bërë nga lovely

kqyr more edhe Panta po keshka "hahahahahaha"


Panta dhe Idila,

Vendosa t`iu shkruaj një letër , për t`ithënë atë që unë mendoj, pa më pyetur njeri. Kjo sepse nganjëherë n`a duhet një mendim i tretë, një shtyrje sa do e vogël për të na i hapur sytë.
Ngase që të dy jeni të përzier emocionalisht në këtë situatë të dhimbshme, është e mundur që asnjëri nuk jeni në gjendje të shihni gjërat kjartë.
Arsyeja për të cilën u larguat nga njëri tjetri, nuk më duket e arsyeshme. Menduat se jeta është vallëzim në lule? Jo të dashur, JO. Pas fushave, do vijnë kodra, e fusha përsëri... Prandaj, do iu lutesha; me mirësi, me tolerim, me dashuri dhe respekt të zgjidhni cdo keqkuptim, moskuptim apo problem. Shihet se dashuria juaj është e fortë të kalojë cdo furtunë.

Me shpresë se do bashkoheni përsëri
lovely


ps; s po di per qka jeni prish, veq hajt

E dashur Idila,

duke lexuar letrën tuaj, situata pati filluar të bëhej shumë hottt... saqë kur e kom pa lovelyn jam kon kah ia ngjes me e qu pak te Pa Cenzura... por dashuria e sinqertë ndaj jush nuk më lejoi të lëshohen në tradhëtinë e çastit...

kerrrrrk lovely apet hahahahahhaa

[Idila]

Kujdes! Këtu çdo shkronjë korrigjohet.

[4peace]

Postimi origjinal është bërë nga panta_rhei

4peace,
hoeflichkeits form (forma e respektit) shkruhet me JU, e jo me TI. Sidomos ndaj zonjave apo në përgjithësi kur i drejtoheni me respekt gjinisë femërore.
Përshembull, zotëria juaj jeni i respektuar, shkelqësia juaj jeni i mirëseardhur, a dëshironi me çka dëshironi t'ju shërbej ... i drejtohet një personi të vetëm...

nejse, janë mundësitë tuaja, përceptimet tuaja... nuk kam të drejtë kundërshtimi... gjithsesi ju falënderoj për konsideratën

Nejse, unë e paskam keqkuptuar "stilin klasik" që e përmende.

Të e them të drejtën, sa kam lexuar (atëherë kur kam lexuar) letra shqipe, nuk më kujtohet të kam hasur në këso Höflichkeitsforma (formë mirësjelljeje), pos ngjandonjëherë nëpër forume.
Me siguri paskemi të bëjmë me ndonjë trend të ri e që më paska shpëtuar (...shkelur koha, me gjasë).
E kam dhe si parim që me çdo shqiptar e përdori vetëm "TI", nëse flas shqip.
Në anglishte i bie njësoj (Ti/unë= You), gjermanisht "Sie" (ju)...

Prandaj edhe më vie vështirë përdorimi i "JU"-së.


Tung!


***

[panta_rhei]

Postimi origjinal është bërë nga 4peace

Nejse, unë e paskam keqkuptuar "stilin klasik" që e përmende.

Të e them të drejtën, sa kam lexuar (atëherë kur kam lexuar) letra shqipe, nuk më kujtohet të kam hasur në këso Höflichkeitsforma (formë mirësjelljeje), pos ngjandonjëherë nëpër forume.
Me siguri paskemi të bëjmë me ndonjë trend të ri e që më paska shpëtuar (...shkelur koha, me gjasë).
E kam dhe si parim që me çdo shqiptar e përdori vetëm "TI", nëse flas shqip.
Në anglishte i bie njësoj (Ti/unë= You), gjermanisht "Sie" (ju)...

Prandaj edhe më vie vështirë përdorimi i "JU"-së.


Tung!


***

Në përpilimin e letrës, e ceka në fillim që do t'i referohem klasikëve të romanticizmit që 90% e përfaqësuesve të tij kanë qenë shkrimtarë boemë nga Franca. Mendoj se kot lexohen ose citohen ata nëse eliminohet forma poetike e përkushtimit, përuljes, përvuajtjes dhe respektit që përmban letërsia e tyre.
Normal, në gjithë botën, edhe në Kosovë, kur je fill vetëm kamarieri të thot "Çka jeni për me pi, zotëri"?

[Dilaver]

E dashur Idila,

Kjo vjeshtë e bukur në të cilën kemi hyrë, më ka ligështuar shpirtin. Ti je tashmë larg meje. Por mjafton të të çoj në mendje dhe atëherë zemra ime kapet nga një rrënqethje (rrëqethje) e çuditshme, dhe me zë të ulët i them vetes: "ah i vdekur i gjallë"!
Por, e di ti pse ndodh kështu?
Sepse njerëzit janë lindur thjeshtë për të ushqyer njëri-tjetrin, thjeshtë për të jetuar së bashku nën një kulm, por pa mundur kurrë të shuajnë etjen e tyre shpirtërore. Le të bëjnë provë ata të ushqehen ndërsjelltazi (ndërsjellëtas) me këtë ushqim shpirtëror, që është dashuria, dhe ata do të shohin se do të rilindin në çast, dhe zjarri do t'iu pushtojë trupat.
Idila ime e dashur! Ne nuk jemi asgjë tjetër veçse fushëbeteja e katër luftëtarëve të egër dhe të pamëshirshëm: trupi, mendja, shpirti, zemra.
Që të katër, secili më i fortë se tjetri. Ndodh që të ndeshen dy nga dy. Ndodh që edhe tre kundër një, por luftimi, megjithëse i pabarabartë është mjaft i ashpër dhe rrallëherë ka fitore.
A nuk kërkon trupi që të jetë tani pranë teje? Por a nuk është mendja që thotë se kjo është e pamundur? Por a nuk është zemra që thotë se dua të shkoj me çdo kusht? Po shpirti, a nuk është ai që mundohet të luajë prijësin duke thënë së fundja, unë jam ai që kam në dorë çdo qenie njerëzore?
E di, e dashur, që do të na duhet të jemi të ndarë, dhe për shumë kohë. E di së gjërat kanë filluar të më turbullohen në kokë. Kjo ndarje e dhimbshme po më bluan shpirtin për çdo ditë. Ulem në tavolinë dhe shkruaj ndonjë poezi. Dëshironi t'jua lexoj një, e dashur?

Mallkuar qoftë toka që rrotullohet,

duke bërë vitet kështu të shkojnë,

por as i ngulur në një vend nuk rrohet

larg dashurive që zemra bashkojnë.

Kjo luftë që përmenda më lart, do të më vrasë një ditë. Nëse nuk do të mësoj ta mposhtë, atëherë ajo do të më gllabërojë.
Dje isha në spitalin këtu ku banoj, dhe mjekët panë ca shenja çmendurie. Por unë e di, nuk është ajo çmenduria që të kthen në të paditur, por ajo çmenduria e ëmbël që ju bën të shihni ngado harmoninë e natyrës, fytyrën tuaj të dashur të shkrirë në të.
Do të kthehem tek familja ime. Ndoshta do të më bëjë mirë. Janë të vetmit që më kanë mbetur. Do t'ju largohem ende më shumë. Por ju do të dini të ruani në zemrën tuaj atë zjarr të dashurisë sonë, kësaj dashurie të pafat, dhe do ta ruani të pastër në jetë të jetëve.
Ne nuk do të jemi bashkë, nuk mundemi. Copëtimi do të jetë i dhimbshëm, por duhet. Nuk mund t'ju shoh më nga aq afër pa mundur t'ju flas. Do të kisha dashur t'ju shkruaj shumë më tepër por e di se kjo vetëm sa do të na dobësonte zemrat, tashmë të lodhura.
Ju përqafoj, e dashur Idila, dhe ta dini se po ta kisha lënë zemrën time të fliste krejt e lirshme, kjo do të kishte qenë ende më e vështirë. Më falni për këtë gjuhë të shkoqur, por në fatin tim që më është shkruar tashmë, është e pamundur që të zotëroj ende guximin e duhur për të vazhduar, duke pasë (pas) frikën e madhe se kjo do të më turbullonte deri edhe në harmonitë më të vogla të jetës sime të brendshme.

Lamtumirë, e dashur, lamtumirë!

[Idila]

Postimi origjinal është bërë nga DEA

Ju kisha lute , atyre qe kane njohuri te mjaftueshme te gjuhes shqipe, te na e shkruajne nje text te shkruar bashke dhe krejt me te medha p.sh : UNESOTKISHANJEDITETELODHESHMEDHEMEMUNGONKONCENTRIM I.........
Qe ne te tjeret ti testojme njohurit e gjuhes shqipe. Ti dallojme ku vihet pika e ku presja dhe ku shkruhet me te madhe e ku me te vogel.



p.s. ishte nje propozim!

O Dea, ja për ty ja për kënd?

......DHEKYISHTEFILLIMIINJËLUFTETËGJATËQËVAZHDONTE PREJKOHËSH
DHEDUKEJSENUKDOTËMBARONTEKURRËATËDITËBËNTEVAPËEMAD HE
VERADONTETËDEMONSTRONTESETASHMËKISHTEARDHURDHENUK
KISHTEGJËQËTAKTHENTEMBRAPAAFSHIINGROHTËLËPIHEJNËPË RFASADAT
EGODINAVENËPËRRRUGËNËPËRTRUPINEATYREQËDUHETTËSHETI SNIN
RRUGËTTËPAMBROJTURDHETËSHKUJDESUR.....

Radhitjen e shkronjave/fjalëve ndajini sipas nevojës së fjalisë duke patur parasysh drejtëshkrimin dhe shenjat e pikësimit në vendin e duhur.

Drejtëshkrim të këndshëm pra!

[panta_rhei]

Do t'i përmbahem kërkesës së Dea-s, pra pjesën që ka sjellë më lart Idila le të mbetet për ata që nuk janë të thirrur në korrigjime, le ta provojë secili sipas mundësive të veta.

Për "letrën e dashurisë" drejtuar Idilës, mendoj se ishte një vendim i ngutshëm nga ana ime, sepse menjëherë pasuan mesazhe me thashëtheme të ndryshme, gjë për të cilën publikisht i kërkoj falje anëtares Idila.
Korrigjimet pastaj mendoj se disa më tepër ishin të bazuara në gjuhën e inatit sesa në gjuhën shqipe.
Poashtu i falënderohem sinqerisht të nderuarit Dilaveri për ndërhyrjet shumë korrekte dhe profesionale, sidomos për fjalën "rrëqethje". Shumë me vend.

Kësaj radhe, do të provoj të sjellë një pjesë për korrigjim që nuk është aq e drejtëpërdrejtë sa e para, pra përmban më shumë rrotulla (siç ka thënë edhe në hapje shejtonka, le të përmbajë kjo temë në vetvete edhe pjesën e argëtimit)

Kisha hipur në një dardhë. Në fakt, tip dardheje të egër. Janë të ashpra, dardhat e egra. Kanë një dru që të zhvoshkë lëkurën. Po rrija aty, në një si degë të kthyer korube, dhe isha mirë.
Kur papritur, afrohet një mace dhe më shikon nga poshtë. Më thotë: "Ç'po bën aty"? "Hiç", i them, "po rri", qenka mirë. "Të vij dhe unë?" vazhdon macja prapë. "Po mirë moj", i them unë, "hajde". "Dëgjo", më thotë, "mos m'a përmend miun sepse bëhem keq pastaj". "Po ti sapo e përmende vetë", i them unë dhe i bëra një vend.
Kur pastaj, ç'të ju them?! Duke i bërë një vend diku, shoh që nuk jam më në dardhë por kam filluar një rënie të tmerrshme teposhtë. Shoh tokën që më afrohet, shoh dardhën që më largohet, shoh dhe sytë e tmerruar të maces që më thërriste: "Mooooooooooos"!!!
Pastaj, nuk di më. Di që zbarkova në një vend të bardhë, shumë të bardhë, gjithçka ishte e pastër, si dëborë, dhe një qetësi e madhe, tejet e thellë, asgjë s'pipëtinte. "Me siguri, parajsa," them me vete. Në fakt, isha i gëzuar. Jo të gjithë mund të shkojnë në parajsë. Megjithëse jo për faj të parajsës. Në këto mendime, shoh një gjë të bardhë që më afrohet, duke u zmadhuar derisa u bë pothuaj mbytëse. Dhe kam ndjerë një pickim të tmerrshëm. "Vallë, të jetë kështu parajsa?" mendova dhe u dëshpërova shumë.
"Me shëndet", më tha gjëja e bardhë. Sapo më kishin bërë një injeksion. Gjendesha në spital.

[Idila]

Postimi origjinal është bërë nga panta_rhei

Kisha hipur në një dardhë. Në fakt, tip dardheje të egër. Janë të ashpëra, dardhat e egra. Kanë një dru që të zhvoshkë(zhveshë) lëkurën. Po rrija aty, në një si degë të këthyer korube, dhe isha mirë.
Kur papritur, afrohet një mace dhe më shikon nga poshtë. Më thotë: "Ç'po bën aty"? "Hiç", - i them, "po rri", qenka mirë". "Të vij dhe unë?" -vazhdon macja prapë. "Po mirë moj", - i them unë, "hajde". "Dëgjo", - më thotë, "mos m'a përmend miun sepse bëhem keq pastaj". "Po ti sapo e përmende vetë", - i them unë dhe i bëra një vend.
Kur pastaj, ç'të ju them?! Duke i bërë një vend diku, shoh që nuk jam më në dardhë por kam filluar një rënie të tmerrshme teposhtë. Shoh tokën që më afrohet, shoh dardhën që më largohet, shoh dhe sytë e tmerruar të maces që më thërriste: "Mooooooooooos"!!!
Pastaj, nuk di më. Di që zbarkova në një vend të bardhë, shumë të bardhë, gjithçka ishte e pastër, si dëborë, dhe një qetësi e madhe, tejet e thellë,. Aasgjë s'pipëtinte. "Me siguri, parajsa," -them me vete. Në fakt, isha i gëzuar. Jo të gjithë mund të shkojnë në parajsë. Megjithëse jo për faj të parajsës. Në këto mendime, shoh një gjë të bardhë që më afrohet, duke u zmadhuar derisa u bë pothuaj mbytëse. Dhe kam ndjerë një pickim të tmerrshëm.! "Vallë, të jetë kështu parajsa?" mendova dhe u dëshpërova shumë.
"Me shëndet", më tha gjëja e bardhë. Sapo më kishin bërë një injeksion. Gjendesha në spital.

Dhe si kalove me sfidën e kaluar, kush, kë sfidoi?

[panta_rhei]

Postimi origjinal është bërë nga Idila

Kisha hipur në një dardhë. Në fakt, tip dardheje të egër. Janë të ashpëra, dardhat e egra. Kanë një dru që të zhvoshkë(zhveshë) lëkurën. Po rrija aty, në një si degë të këthyer korube, dhe isha mirë.
Kur papritur, afrohet një mace dhe më shikon nga poshtë. Më thotë: "Ç'po bën aty"? "Hiç", - i them, "po rri", qenka mirë". "Të vij dhe unë?" -vazhdon macja prapë. "Po mirë moj", - i them unë, "hajde". "Dëgjo", - më thotë, "mos m'a përmend miun sepse bëhem keq pastaj". "Po ti sapo e përmende vetë", - i them unë dhe i bëra një vend.
Kur pastaj, ç'të ju them?! Duke i bërë një vend diku, shoh që nuk jam më në dardhë por kam filluar një rënie të tmerrshme teposhtë. Shoh tokën që më afrohet, shoh dardhën që më largohet, shoh dhe sytë e tmerruar të maces që më thërriste: "Mooooooooooos"!!!
Pastaj, nuk di më. Di që zbarkova në një vend të bardhë, shumë të bardhë, gjithçka ishte e pastër, si dëborë, dhe një qetësi e madhe, tejet e thellë,. Aasgjë s'pipëtinte. "Me siguri, parajsa," -them me vete. Në fakt, isha i gëzuar. Jo të gjithë mund të shkojnë në parajsë. Megjithëse jo për faj të parajsës. Në këto mendime, shoh një gjë të bardhë që më afrohet, duke u zmadhuar derisa u bë pothuaj mbytëse. Dhe kam ndjerë një pickim të tmerrshëm.! "Vallë, të jetë kështu parajsa?" mendova dhe u dëshpërova shumë.
"Me shëndet", më tha gjëja e bardhë. Sapo më kishin bërë një injeksion. Gjendesha në spital.

Dhe si kalove me sfidën e kaluar, kush, kë sfidoi?

Idila,
vepër - vepra, libër - libra, kodër - kodra, letër - letra, ashpër - ashpra...

Në gjuhën shqipe nuk ekziston fjalë këthim, këthehu, këthyer..., ose ok, nëse ti je e sigurtë, sill këtu një dëshmi ku shkruhet këthim.

Tek "asgjë s'pipëtinte". Me këtë shprehje përfundon komplet fjalia që përshkruan situatën, përderisa edhe fjalët para saj janë të njëjta dhe të të njëjtit qëllim, pse do të duhej pika???

Sa për "zhveshë lëkurën", gabim, shumë gabim... në gjuhën shqipe lëkura rjepet e nuk zhvishet. Poashtu fjala zhvoshk është nga fjalori i gjuhës shqipe, dhe përshkruan pikërisht një formë më masive të gërvishtjes.

Të tjerat i pranoj, disa :):)... sidomos me thonjëzat e citateve pata edhe vetë problem, nuk jam i sigurtë nëse do të duhej patjetër të përdoreshin në këtë tekst.

Në sfidën e kaluar... më sfiduan thashëthemet... dhe fituan?

[Idila]

Postimi origjinal është bërë nga panta_rhei

Idila,
vepër - vepra, libër - libra, kodër - kodra, letër - letra, ashpër - ashpra...

Në gjuhën shqipe nuk ekziston fjalë këthim, këthehu, këthyer..., ose ok, nëse ti je e sigurtë, sill këtu një dëshmi ku shkruhet këthim.

Tek "asgjë s'pipëtinte". Me këtë shprehje përfundon komplet fjalia që përshkruan situatën, përderisa edhe fjalët para saj janë të njëjta dhe të të njëjtit qëllim, pse do të duhej pika???

Sa për "zhveshë lëkurën", gabim, shumë gabim... në gjuhën shqipe lëkura rjepet e nuk zhvishet. Poashtu fjala zhvoshk është nga fjalori i gjuhës shqipe, dhe përshkruan pikërisht një formë më masive të gërvishtjes.

Të tjerat i pranoj, disa :):)... sidomos me thonjëzat e citateve pata edhe vetë problem, nuk jam i sigurtë nëse do të duhej patjetër të përdoreshin në këtë tekst.

Në sfidën e kaluar... më sfiduan thashëthemet... dhe fituan?

Po kjo zhvoshkë a nuk vjen si rrjedhim i zhveshjes?
U këtheva (u ktheva) , për të të thënë...... Si të kam i dashuri Pantë?
u këthye
u këthyem
por asesi u "ktheva"
Ato thonjëzat ishin të tepruara, por siç e thashë dhe diku më lartë "nganjëherë i përzihet ndjenja arsyes", dmth, ndjenja që kam për ty i dashur, dhe nuk mund të koncentrohem dot. (hahaha )
Ndërsa sa i përket thashethemeve, dhe pa to nuk bën!

Por ajo letra ime "e dashurisë" nuk kishte ndonjë gabim drejtëshkrimi? Askush nuk reagoi!
Ja pra, kjo don të thotë Sfidë.

[Dilaver]

Kisha hipur në një dardhë. Në fakt, tip dardheje (dardhëze) të egër. Janë të ashpra, dardhat e egra. Kanë një dru që të zhvoshkë lëkurën. Po rrija aty, në një si degë të kthyer korube, dhe isha mirë.
Kur papritur, afrohet një mace dhe më shikon nga poshtë. Më thotë: "Ç'po bën aty"? "Hiç", -i them, "po rri", qenka mirë. "Të vij dhe unë?" (shenja e pikësimit pas thonjëzave) -vazhdon macja prapë. "Po mirë moj", -i them unë, "hajde". "Dëgjo", -më thotë, "mos m'a (ma) përmend miun sepse bëhem keq pastaj". "Po ti sapo e përmende vetë", -i them unë dhe i bëra një vend.
Kur pastaj, ç'të ju them?! Duke i bërë një vend diku, shoh që nuk jam më në dardhë por kam filluar një rënie të tmerrshme teposhtë. Shoh tokën që më afrohet, shoh dardhën që më largohet, shoh dhe sytë e tmerruar të maces që më thërriste: "Mooooooooooos (Mos)"!!! (vetëm një shenjë pikësimi)
Pastaj, nuk di më. Di që zbarkova në një vend të bardhë, shumë të bardhë, gjithçka ishte e pastër, si dëborë, dhe një qetësi e madhe, tejet e thellë, asgjë s'pipëtinte. "Me siguri, parajsa," them me vete. Në fakt, isha i gëzuar. Jo të gjithë mund të shkojnë në parajsë. Megjithëse jo për faj të parajsës. Në këto mendime, shoh një gjë të bardhë që më afrohet, duke u zmadhuar derisa u bë pothuaj mbytëse. Dhe kam ndjerë një pickim të tmerrshëm. "Vallë, të jetë kështu parajsa?"(shenja e pikësimit pas thonjëzave) mendova dhe u dëshpërova shumë.
"Me shëndet", më tha gjëja e bardhë. Sapo më kishin bërë një injeksion. Gjendesha në spital.


Mendimi im.

[panta_rhei]

Postimi origjinal është bërë nga Dilaver

Kisha hipur në një dardhë. Në fakt, tip dardheje (dardhëze) të egër. Janë të ashpra, dardhat e egra. Kanë një dru që të zhvoshkë lëkurën. Po rrija aty, në një si degë të kthyer korube, dhe isha mirë.
Kur papritur, afrohet një mace dhe më shikon nga poshtë. Më thotë: "Ç'po bën aty"? "Hiç", -i them, "po rri", qenka mirë. "Të vij dhe unë?" (shenja e pikësimit pas thonjëzave) -vazhdon macja prapë. "Po mirë moj", -i them unë, "hajde". "Dëgjo", -më thotë, "mos m'a (ma) përmend miun sepse bëhem keq pastaj". "Po ti sapo e përmende vetë", -i them unë dhe i bëra një vend.
Kur pastaj, ç'të ju them?! Duke i bërë një vend diku, shoh që nuk jam më në dardhë por kam filluar një rënie të tmerrshme teposhtë. Shoh tokën që më afrohet, shoh dardhën që më largohet, shoh dhe sytë e tmerruar të maces që më thërriste: "Mooooooooooos (Mos)"!!! (vetëm një shenjë pikësimi)
Pastaj, nuk di më. Di që zbarkova në një vend të bardhë, shumë të bardhë, gjithçka ishte e pastër, si dëborë, dhe një qetësi e madhe, tejet e thellë, asgjë s'pipëtinte. "Me siguri, parajsa," them me vete. Në fakt, isha i gëzuar. Jo të gjithë mund të shkojnë në parajsë. Megjithëse jo për faj të parajsës. Në këto mendime, shoh një gjë të bardhë që më afrohet, duke u zmadhuar derisa u bë pothuaj mbytëse. Dhe kam ndjerë një pickim të tmerrshëm. "Vallë, të jetë kështu parajsa?"(shenja e pikësimit pas thonjëzave) mendova dhe u dëshpërova shumë.
"Me shëndet", më tha gjëja e bardhë. Sapo më kishin bërë një injeksion. Gjendesha në spital.


Mendimi im.

Të faleminderit Dilaveri,
Në fakt, isha i vetëdijshëm se thonjëzat duhen për citate, por për raportin e tyre me shenjat tjera të pikësimit kisha dyshime (gjë që doli të jetë edhe kontradikta më e madhe e tekstit).

Ndërsa, për të tjerat, ok, ajo me "dardhëza" është shumë relative, sepse prapashtesa "za" gjithmonë përdoret për gjërat e vogla, psh shtëpiza, mollëza, dardhëza... ndërsa unë kisha hipur në një dardhë të madhe
Të përshëndes

[Urata]

Tema me me vend deri tani...! Shpresoj de deshiroj qe dhe Jador t'inkuadrohet...! Kam nevoje per ulje/mesim ketu...!

ps: mos ma zini per t'madhe se germen e 8 te alfabetit se bej dot n'Mac Book!!!

[Idila]

Po shkruaj pak fjalë mbi muzgun...

Muzgu është i njëjti në çdo perëndim dielli, vetëm se njerëz të ndryshëm sipas gjendjeve të tyre shpirtërore e shohin në një mënyrë të ndryshme duke menduar të gjejnë përshtatjen me ndjenjat e tyre. Dhe shpeshherë ia arrijnë sepse muzgu përmban të gjitha ngjyrat që i ka falur natyra dhe që njeriu i ka vënë në përshtatje me veten e tij. Shpeshherë ndodh që ai të tregohet kapriçoz dhe të shfaqë vetëm një ngjyrë, por kjo nuk ndodh në vazhdimësi. Vetëm ata që kanë pak fantazi mbeten të zhgënjyer nga ky muzg, i cili nuk iu jep atë që meritojnë. Në fytyrat e njerëzve që kalojnë poshtë në rrugë shikoj shprehje nga më të ndryshmet për mbylljen e kësaj dite. Disa ishin të gëzuara, disa monotone, të tjera të lumtura.