Juve do t'ju bie ndërmend ç'ka po u them!

[valiii]

Secilit që dëshiron mirësi dhe udhëzim. Secilit që i frikohet poshtërimit dhe nënçmimit. Të gjithë juve, ju themi me zë që nxjerr përmallim dhe dhembje. Kjo është anija e Muhammedit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem], që lundron mes valëve, thellë në errësirë, ku ka depërtuar drita dhe ua ka ndriçuar rrugën të humburve që t'i shohin shenjat në rrugë. Prandaj, vëlla i dashur, le të jetë për ty përkujtim dhe këshillë, dhe këto janë disa çaste për ata që dëshirojnë të shpëtojnë.

Falënderimi i takon All-llahut [subhanehu ve teala], i Cili i porositi robërit e tij me devotshmëri, dhe i premtoi me xhennete ata të cilët i frikohen, ruhen dhe që shpresojnë në xhennetet e Tij… I qortoi dhe i frikoi me kërcënime dhe zjarr ata që bëjnë mëkate dhe e kundërshtojnë urdhrin e Tij, i Cili thotë:
"Dhe se kjo është rruga (feja) më e drejtë (që e caktova për ju) pra përmbajuni kësaj, e mos ndiqni rrugë të tjera e tju ndajnë nga rruga e Tij. Këto janë porositë e Tij për ju ashtu që të ruheni." (El-En'am: 153)

Paqja dhe shpëtimi qoftë mbi Pejgamberin më të dashur [sal-lallahu alejhi ve sel-lem], i cili tha: "Me të vërtetë zemrat e bijve të Ademit janë mes dy gishtave prej gishtave të Mëshiruesit, të cilat i rrotullon ashtu siç don Ai. Pastaj tha: O All-llahu im që lirisht disponon dhe drejton zemrat, drejtoi zemrat tona kah nënshtrimi ndaj Teje."
Ju përshëndes me përshëndetjen islame: Es-Selamu alejkum ve rahmetull-llahi ve berekatuhu!
Vëllezër të dashur, ua shkruaj këto fjalë me gjuhë të lirë duke thënë: O Zoti im, mos më dëno se unë e pranoj atë që ishte prej meje, sa ka prej turpeve të mia në tokë, e ti ndaj meje je që vlerëson dhe dhuron. Kur mendoj për pendimin ndaj mëkateve i kafshoj gishtat dhe kërcëlloj dhëmbët, dhe nuk kam tjetër zgjedhje pos shpresën time, faljen tënde nëse më fal dhe mendimin tim të mire, njerëzit mendojnë për mua se jam i miri, porse unë jam më i keqi nëse nuk më fal Ti.
Lus All-llahun xh.sh. të na i falë mëkatet dhe të na i mbulojë të metat, si dhe të na i merr shpirtrat duke qenë i kënaqur me ne. Ju përkujtoj thënien e Muhammedit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]: "Shpërndani dhurata ashtu që të duheni." Dhurata më e mirë që jep vëllai për vëllain e vet për hir të All-llahut është këshilla, që të jetë për të furnizim, pajisje në dunja dhe deponim në ahiret, dhe shëmbëlltyra jonë më e lartë është i Dërguari i All-llahut.
Transmetohet nga Muadh Ibën Xhebeli r.a. se Muhammedi a.s. e ka marrë për dore dhe i ka thënë: "O Muadh, për All-llahun unë të dua, pastaj ka thënë: Unë o Muadh të porosis që assesi në fund të namazit mos të lësh pa thënë: All-llahumme, einni ala dhikrike, ve shukrike, ve husni ibadetik. - O Allahu im! Më forco dhe më bën të fortë në përmendjen Tënde, në falënderimin Tënd dhe në bukurinë e ibadetit Tënd."
O ti njeri që dëshiron shpëtimin e tij, lexo thënien e këshilluesit që ndihmon. Ke kujdes fjalët e mia, dëgjo kujdesshëm dhe thellohu me zemrën tënde duke ndier fjalën e All-llahut xh.sh.: "Të dëgjuarit, të pamurit dhe zemra për të gjithë këto ka përgjegjësi." (El-Isra: 36)

O vëlla, o dashamir i kësaj feje, a je ulur një ditë pranë librit të All-llahut? A je ulur pranë librit, me të cilin nëse pastrohen zemrat tona me të, kurrë nuk do të ngopeshin nga mësimet e tij?!! Libër me të cilën do të vijë si ndërmjetësues në Ditën e Gjykimit për të zotët e vet.
Libër në të cilën ka në të shërim dhe mëshirë për besimtarët!! Libër me të cilin u hap zemra e Resulull-llahut [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] dhe zemrat e shokëve të tij dhe të atyre që patën frikë All-llahun! A je ulur një ditë të lexosh jo vetëm me sy dhe me gojë por edhe me zemër!?
A i ke shikuar me vëmendje mrekullitë që janë në të!?
A je thelluar në studimin e ajeteve!?
A je kënaqur me recitimet e tij!?
A e kanë rrahur zemrën tënde trokitjet e tij!
Mendoj se do të thuash po... Këto janë shpresat e tua në të…,
është përmendje e domosdoshme për ne dhe askush nuk është i pavarur prej saj.
Vëllai im, eja me mua që të lexojmë disa ajete nga ky libër dhe të shohim se shpirtrat tanë kanë nevojë të madhe për të punuar me të. Eja që të ndalemi në disa raste dhe të kërkojmë në të rrugën e shpëtimit… Kam bindje se bujaria jote e natyrshme nuk do ta refuzojë e mos të flasim për shpirtmirësinë tënde.
A ka kush që i përvjelë krahët ?
I është thënë Hasan Basriut: "O Eba Said, çka të bëjmë ne? I shoqërojmë disa njerëz, të cilët na bëjnë që të frikohemi sa që zemrat tona na fluturojnë. Tha: Vall-llahi, nëse shoqërohesh me ata njerëz që të frikojnë derisa ta arrishë sigurimin, është më mirë sesa të shoqërosh popuj të cilët të sigurojnë derisa ta arrishë frikën."

Tani takohemi me një ajet madhështor që në zemrën e lexuesit fut frikën, por kush përgatitet për atë shpëton me lejen e All-llahut xh.sh. Ajeti i cili po qe se i zbriste kodrave, ato do të copëtoheshin. Ajet të cilin sa herë që e kanë dëgjuar veshët, ato kanë heshtur. Ajet të cilin sa herë që e kanë lexuar sytë kanë qarë.
Sa herë që kanë medituar zemrat, ato janë frikësuar. Ajet në të cilin sa herë që është thelluar i mëkatari është penduar.
Sa here që ka medituar ai i cili ia ka kthyer shpinën All-llahut është drejtuar tek All-llahu i tij dhe është penduar.
Ajet ku tregohet për një udhëtim… për çfarë udhëtimi… Ah mjerë për atë udhëtim…
Ai udhëtim është për të cilin All-llahu [subhanehu ve teala] ka thënë:
"Secili njeri do ta shijojë vdekjen, e shpërblimet tuaja u plotësohen ditën e kijametit, e kush i shmanget zjarrit e futet në Xhennet, ai ka arritur shpëtimin, e jeta e kësaj bote nuk është tjetër pos një përjetim mashtrues." (Ali Imran:185)

Po, vëllai im, ai është udhëtimi yt për në botën tjetër, është një udhëtim për të cilin e lusim All-llahun që të jetë përfundimi i tij Xhenneti e jo Xhehennemi. Për këtë udhëtim të madh i Dërguari [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] thotë: "Sikur të dinin atë që di unë, do të kishit qeshur pak dhe do të qanit shumë."
Betohem në Atë, që nuk ka Zot që meriton adhurimin pos Tij, sikur të dinim realitetin e kësaj jete dhe vështirësitë e saj, varrin dhe errësirën, Ditën e Gjykimit dhe tmerret e saj... Sirati dhe rrëshqitja mbi të, pastaj të mendojmë Xhennetin dhe begatitë e tij... zjarrin dhe ndezjet e tij do të kishte ndryshuar gjendja jonë. Por ne kemi harruar apo shtiremi se kemi harruar këtë udhëtim... Por jemi dhënë pas kësaj bote e cila nuk peshon tek All-llahu xh.sh. sa fleta e mushkonjës.
Disa prej selefus-salih kanë thënë: “Është pyetur dikush nga ne: A dëshiron të vdesësh? Tha: Jo. Ata i thanë: Përse? Ky tha: Derisa të pendohem e të veproj punë të mira. Atij i është thënë: Puno. Tha: Pastaj do të punoj, vazhdon të thotë: Pastaj do të punoj derisa të vijë vdekja duke mos u penduar e të veproj vepra të mira. Unë jam i bindur se ti nuk dëshiron që të jetë përfundimi yt kështu…
Përkujto vëllai i dashur gjendjen tënde kur do të ankohesh prej agonisë së vdekjes në të cilën është ankuar krijesa më e dashur tek All-llahu xh.sh., Muhammedi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem], i cili thoshte para vdekjes: "La ilahe il-la ll-llah, me të vërtetë vdekja e ka agoninë e saj."
Paramendo veten tënde o ti i mjerë, se e ke vdekjen në prag të derës.
Meleku i vdekjes qëndron mbi kokën tënde. E gjoksi yt kur të bënë gargara. Edhe shpirti poashtu.
Gjuha jote të është trashur. Të janë dorëzuar gjymtyrët… sytë të shtangen (të mbesin të hapura)… të mbyllet dera e pendimit për ty… Të djersitet balli. Atyre që janë rreth teje u shtohet të qajturit, e ti rënkon, kurse ti je në një vështirësi të madhe, s'ka kurrfarë shpëtimi dhe ikje, shikoje këtë çështje të madhe pas çdo kënaqësie dhe mirësie, dhe është kryer me ty caktimi (kaderi)…Pastaj ngritet shpirti yt në qiell… Ah, për atë të lumturin apo për të dëshpëruarin:

"Përse pra, kur arrin shpirti në fyt, E ju në atë moment shikoni (se ç'po ngjet), E ne jemi më afër tek ai se ju, po ju nuk shihni, Dhe përse nëse nuk jeni përgjegjës (për vepra), (Përse) nuk e ktheni atë (shpirtin të mos dalë), E nëse (ai i vdekuri) është prej të afërmëve (të Zotit), Ai ka (te Zoti) kënaqësi, furnizim të mirë dhe Xhennet të begatshëm, Po në qoftë se është nga të djathtët? Pra, ty të qoftë selam prej të djathtëve (i thuhet), E në qoftë se është prej gënjeshtarëve të humbur, Mirëseardhja e tyre është pritje me ujë valë. Dhe djegje nga zjarri i Xhehennemit, E s'ka dyshim se kjo është ajo e vërteta e sigurtë, Pra ti lartëso Zotin tënd të madhëruar." (El-Vakia: 83-96)

[Albanian eX|PerT]

Udhëtoni nëpër tokë dhe shikoni se si përfunduan mëkatarët
12.08.2005 Nga: Imer Gruda
Sa e begatshme është mirësia e All-llahut xh.sh. që e lëshon për robërit e Vet, e ndër to janë edhe vetë urdhërat e Tij ku ndër më të parët është ai: “Lexo – studio – kërko”. Pra, “Lexo me emrin e Zotit tënd i cili krijoi (çdo gjë)” (El-Alak:1)

Shumë njerëz në botë sot kërkojnë. Por ç’kërkojnë? Një numër i vogël e kërkon Zotin e vetëm të vërtetë, All-llahun xh.sh., shumica preferojnë zotin i cili u përgjigjet dëshirave të tyre dhe paragjykimeve personale.

Sot, Zoti i vërtetë, All-llahu xh.sh. është i dëbuar nga ana e ateistëve, agnostikëve, nga urdhëruesit e perëndive të rrejshme dhe nga miliona njerëz të cilët pohojnë se besojnë në Zot, por e mohojnë atë me veprat e tyre. Shumica i besojnë ngjajshëm filozofit gjerman të shekullit të 19-të Niçes se “Zoti ka vdekur”

Shumë dijetarë hulumtojnë gjithësinë, jetën dhe krijesat e All-llahut xh.sh. por, e mohojnë ekzistimin e Tij. Para tyre lindin shumë pyetje si probleme të pa zgjidhura e përgjigjet i kërkojnë në teori të ndryshme të cilat e zëvëndësojnë njëra tjetrën deri në paraqitjen e ‘fakteve të reja’.

Me të vërtetë, përsoshmëria e qiejve, tokës dhe krijesave në të është një shprehje e mrekullueshme e cilësive të padukshme të All-llahut xh.sh. e cila e argumenton ekzistimin e Tij. Besimtarin, hulumtimi i kësaj përsosshmërie e afron kah All-llahu xh.sh. kurse ato që nuk beson e fut të hutuar në një labirint të lloj-lloj teorish të pa argumentuara. Për ata All-llahu xh.sh. thotë: “A nuk e kanë vërejtur ata se si All-llahu e nis krijimin, e pastaj atë e përsërit, e kjo është e lehtë për All-llahun. Thuaj: “Udhëtoni nëpër tokë e shikoni se si filloi krijimi, pastaj All-llahu e fillon krijesën tjetër (ringjallajen). Është e vërtetë se All-llahu ka mundësi për çdo send” (El-Ankebut: 19, 20).

“Ai është që lëshon nga lart shiun e me të nxori bimën e çdo sendi dhe prej bime gjelbërimin dhe prej tij (prej gjelbërimit) kokrra të dendura në kallinj. E nga hurmet, nga suthat e tyre kalaveshë të afërt (për ti vjelë). Edhe kopshtin me hardhi, ullinj e shega të ngjashme (në dukje) e të llojllojshme (në shije). Shikoni pra frytat e tyre kur i formojnë dhe kur piqen (të gjitha këto nga shiu). Edhe në këto ka fakte për njerëzit që besojnë”. (El-Enam: 99)

All-llahu xh.sh. na jep shumë argumente të tilla, “…Po argumentet dhe qortimet nuk bëjnë dobi ndaj një populli që nuk beson” (Junus: 101) sepse, “Sa e sa argumente ka në qiej e në tokë të cilat i shohin por ata nuk i vështrojnë fare. Dhe shumica e tyre nuk e beson ndryshe All-llahun, vetëm duke i shoqëruar (zota të tjerë)? ” (Jusuf: 105, 106).

All-llahu xh.sh. i thërret ata që mendojnë thellë mbi fenomenin e krijimit: “A mos u krijuan prej asgjëje apo ata vetë janë krijues? A mos ata krijuan qiejt e tokën, jo por ata nuk duan të besojnë. ” (Et-Tur: 35, 36) dhe “A nuk vështruan ata me vëmendje pushtetin e madh më qiej e në tokë dhe në çka krijoi All-llahu prej sendeve, e edhe në atë se ndoshta u është afruar afati i tyre i vdekjes. Atëhere cilës bisedë pos kësaj (Kur’anit) do ti besojnë? ” (El-Araf: 185).

Bëhet pyetja, çka i pret të gjithë këta në të ardhmen? Në këtë pyetje përgjigjet vetë All-llahu xh.sh.: “Pra ata nuk janë duke pritur tjetër vetëm gjurmën e të parëve, e në ligjin e All-llahut kurrë nuk do të hasësh devijim. ” (El-Fati: 43). E për të ditur fatin e të parëve All-llahu xh.sh. na thotë: “Udhëtoni nëpër tokë dhe shikoni se si përfunduan mëkatarët. ” (En-Neml: 69).

Mund të thuhet me siguri se Kur’ani a.sh. më së shumti insiston në udhëtime të këtilla për studimin e themeltë dhe praktik të historisë së njerëzimit, sepse historia është padyshim mësuesi më i mirë i jetës. Historia njerëzore është e pasur me argumente dhe shembuj të ndryshëm nga të cilët duhet të marrim mësim, përndryshe të tjerët do të marrin mësim nga shembujt tonë. E kjo do të na ndihmonte për prosperitet e lumturi në këtë botë dhe në Ahiret.

Në shumë ajete të Kur’anit a.sh. All-llahu xh.sh. paraqet të kaluarën e popujve që janë zhdukur, duke iua bërë të ditur njerëzimit se rruga në të besuarit e All-llahut xh.sh. siratal-mustekim është rruga e fatit dhe fitores në të dy botërat. Veçanërisht janë ilustrativ shumë shembuj të shkatërrimit të pupujve të ndryshëm të cilët me mënyrën e jetesës dhe sjelljes së tyre merituan dënime të ashpra. Prej tyre veçojmë: popullin e Nuhit a.s., popullin Ad – bashkëkohësit e Hudit a.s., popullin e Lutit a.s., Medjeni, popullin i Shuajbit a.s. si dhe atë të Musait a.s. dhe shumë të tjerë. Të gjithë këta popuj u shkatërruan me dënimin e All-llahut xh.sh. sepse mohuan të vërtetën dhe ndaj tyre u zbatua ligji i pandryshuar i All-llahut xh.sh.. Këtë e konfirmon vetë All-llahu xh.sh. në Kur’an duke thënë: “Përpara jush kanë kaluar pupuj ndaj të cilëve janë zbatuar ligjet, ndaj, udhëtoni nëpër tokë dhe shikoni si qe përfundimi i atyre që përgënjeshtruan. ” (Ali – Imran: 137)

Gjatë gjithë historisë njerëzore, individë apo grupe të ndryshme, kanë përvetësuar pushtet dhe kanë dominuar mbi njerëzit e tjerë duke i shfrytëzuar ata dhe nevojat e tyre. Edhe sot njeriu gjithashtu dominon mbi njeriun në dëm të tij. Me shkatërrimin e një sistemi krijohet një sistem tjetër i cili edhe ai është poashtu i gjykuar në shkatërrim, përveç një sistemi të hartuar në bazë të ligjeve të All-llahut xh.sh.. Për këtë edhe poeti i shquar Gëte thotë:

“E shihni edhe ju vetë se asaj shkence asgjë nuk i mungon dhe se ne, me të gjitha sistemet tona, aspak më tutje nuk jemi larguar dhe se askush nuk është i aftë me ia arritë asaj.”

Mirëpo kur njeriu dominon mbi njeriun, aty paraqitet dhuna, amoraliteti, dhe degjenerimi shpirtëror i shoqërisë, për të cilën shoqëri All-llahu xh.sh. thotë: “Kur dëshirojmë të zhdukim një qytet, atyre që janë aty dhe janë dhënë pas luksit dhe bëjnë mbrapshti i lëshojmë që të humbin në theqafje - zbatohet fjala e dhënë kundër tyre – dhe e shkatërrojmë me themel. ” (El-Isra: 16).

I vetmi garant për t’ia arritur qëllimit të jetës është të ndjekurit e rrugës së drejtë për të cilën All-llahu xh.sh. thotë: “Ky Kur’an udhëzon në të vetmen udhë të drejtë.” (El-Isra: 9) e ajo është: “Të më adhuroni Mua, se kjo është udha e sigurt. ” (Jasin: 61).

Pas të gjitha të lartëpërmendurave na mbetet që të mendohemi mbi pyetjen e All-llahut xh.sh.: “A është i njëjtë ai që është i mbështetur në argumente të qarta prej Zotit të vet si ai që veprat e tij të këqija i janë hijeshuar dhe ndjekin epshet e veta?” (Muhammed: 14) dhe porosisë së qartë: “Ti përmbaju fuqimisht fesë së drejtë, para se të vijë dita që nuk ka kthim, pse prej All-llahut është caktuar, atë ditë ata (njerëzit) ndahen. ” (Err-Rum: 43)

[BE LK]

Postimi origjinal është bërë nga valiii

Secilit që dëshiron mirësi dhe udhëzim. Secilit që i frikohet poshtërimit dhe nënçmimit. Të gjithë juve, ju themi me zë që nxjerr përmallim dhe dhembje. Kjo është anija e Muhammedit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem], që lundron mes valëve, thellë në errësirë, ku ka depërtuar drita dhe ua ka ndriçuar rrugën të humburve që t'i shohin shenjat në rrugë. Prandaj, vëlla i dashur, le të jetë për ty përkujtim dhe këshillë, dhe këto janë disa çaste për ata që dëshirojnë të shpëtojnë.

Falënderimi i takon All-llahut [subhanehu ve teala], i Cili i porositi robërit e tij me devotshmëri, dhe i premtoi me xhennete ata të cilët i frikohen, ruhen dhe që shpresojnë në xhennetet e Tij… I qortoi dhe i frikoi me kërcënime dhe zjarr ata që bëjnë mëkate dhe e kundërshtojnë urdhrin e Tij, i Cili thotë:
"Dhe se kjo është rruga (feja) më e drejtë (që e caktova për ju) pra përmbajuni kësaj, e mos ndiqni rrugë të tjera e tju ndajnë nga rruga e Tij. Këto janë porositë e Tij për ju ashtu që të ruheni." (El-En'am: 153)

Paqja dhe shpëtimi qoftë mbi Pejgamberin më të dashur [sal-lallahu alejhi ve sel-lem], i cili tha: "Me të vërtetë zemrat e bijve të Ademit janë mes dy gishtave prej gishtave të Mëshiruesit, të cilat i rrotullon ashtu siç don Ai. Pastaj tha: O All-llahu im që lirisht disponon dhe drejton zemrat, drejtoi zemrat tona kah nënshtrimi ndaj Teje."
Ju përshëndes me përshëndetjen islame: Es-Selamu alejkum ve rahmetull-llahi ve berekatuhu!
Vëllezër të dashur, ua shkruaj këto fjalë me gjuhë të lirë duke thënë: O Zoti im, mos më dëno se unë e pranoj atë që ishte prej meje, sa ka prej turpeve të mia në tokë, e ti ndaj meje je që vlerëson dhe dhuron. Kur mendoj për pendimin ndaj mëkateve i kafshoj gishtat dhe kërcëlloj dhëmbët, dhe nuk kam tjetër zgjedhje pos shpresën time, faljen tënde nëse më fal dhe mendimin tim të mire, njerëzit mendojnë për mua se jam i miri, porse unë jam më i keqi nëse nuk më fal Ti.
Lus All-llahun xh.sh. të na i falë mëkatet dhe të na i mbulojë të metat, si dhe të na i merr shpirtrat duke qenë i kënaqur me ne. Ju përkujtoj thënien e Muhammedit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]: "Shpërndani dhurata ashtu që të duheni." Dhurata më e mirë që jep vëllai për vëllain e vet për hir të All-llahut është këshilla, që të jetë për të furnizim, pajisje në dunja dhe deponim në ahiret, dhe shëmbëlltyra jonë më e lartë është i Dërguari i All-llahut.
Transmetohet nga Muadh Ibën Xhebeli r.a. se Muhammedi a.s. e ka marrë për dore dhe i ka thënë: "O Muadh, për All-llahun unë të dua, pastaj ka thënë: Unë o Muadh të porosis që assesi në fund të namazit mos të lësh pa thënë: All-llahumme, einni ala dhikrike, ve shukrike, ve husni ibadetik. - O Allahu im! Më forco dhe më bën të fortë në përmendjen Tënde, në falënderimin Tënd dhe në bukurinë e ibadetit Tënd."
O ti njeri që dëshiron shpëtimin e tij, lexo thënien e këshilluesit që ndihmon. Ke kujdes fjalët e mia, dëgjo kujdesshëm dhe thellohu me zemrën tënde duke ndier fjalën e All-llahut xh.sh.: "Të dëgjuarit, të pamurit dhe zemra për të gjithë këto ka përgjegjësi." (El-Isra: 36)

O vëlla, o dashamir i kësaj feje, a je ulur një ditë pranë librit të All-llahut? A je ulur pranë librit, me të cilin nëse pastrohen zemrat tona me të, kurrë nuk do të ngopeshin nga mësimet e tij?!! Libër me të cilën do të vijë si ndërmjetësues në Ditën e Gjykimit për të zotët e vet.
Libër në të cilën ka në të shërim dhe mëshirë për besimtarët!! Libër me të cilin u hap zemra e Resulull-llahut [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] dhe zemrat e shokëve të tij dhe të atyre që patën frikë All-llahun! A je ulur një ditë të lexosh jo vetëm me sy dhe me gojë por edhe me zemër!?
A i ke shikuar me vëmendje mrekullitë që janë në të!?
A je thelluar në studimin e ajeteve!?
A je kënaqur me recitimet e tij!?
A e kanë rrahur zemrën tënde trokitjet e tij!
Mendoj se do të thuash po... Këto janë shpresat e tua në të…,
është përmendje e domosdoshme për ne dhe askush nuk është i pavarur prej saj.
Vëllai im, eja me mua që të lexojmë disa ajete nga ky libër dhe të shohim se shpirtrat tanë kanë nevojë të madhe për të punuar me të. Eja që të ndalemi në disa raste dhe të kërkojmë në të rrugën e shpëtimit… Kam bindje se bujaria jote e natyrshme nuk do ta refuzojë e mos të flasim për shpirtmirësinë tënde.
A ka kush që i përvjelë krahët ?
I është thënë Hasan Basriut: "O Eba Said, çka të bëjmë ne? I shoqërojmë disa njerëz, të cilët na bëjnë që të frikohemi sa që zemrat tona na fluturojnë. Tha: Vall-llahi, nëse shoqërohesh me ata njerëz që të frikojnë derisa ta arrishë sigurimin, është më mirë sesa të shoqërosh popuj të cilët të sigurojnë derisa ta arrishë frikën."

Tani takohemi me një ajet madhështor që në zemrën e lexuesit fut frikën, por kush përgatitet për atë shpëton me lejen e All-llahut xh.sh. Ajeti i cili po qe se i zbriste kodrave, ato do të copëtoheshin. Ajet të cilin sa herë që e kanë dëgjuar veshët, ato kanë heshtur. Ajet të cilin sa herë që e kanë lexuar sytë kanë qarë.
Sa herë që kanë medituar zemrat, ato janë frikësuar. Ajet në të cilin sa herë që është thelluar i mëkatari është penduar.
Sa here që ka medituar ai i cili ia ka kthyer shpinën All-llahut është drejtuar tek All-llahu i tij dhe është penduar.
Ajet ku tregohet për një udhëtim… për çfarë udhëtimi… Ah mjerë për atë udhëtim…
Ai udhëtim është për të cilin All-llahu [subhanehu ve teala] ka thënë:
"Secili njeri do ta shijojë vdekjen, e shpërblimet tuaja u plotësohen ditën e kijametit, e kush i shmanget zjarrit e futet në Xhennet, ai ka arritur shpëtimin, e jeta e kësaj bote nuk është tjetër pos një përjetim mashtrues." (Ali Imran:185)

Po, vëllai im, ai është udhëtimi yt për në botën tjetër, është një udhëtim për të cilin e lusim All-llahun që të jetë përfundimi i tij Xhenneti e jo Xhehennemi. Për këtë udhëtim të madh i Dërguari [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] thotë: "Sikur të dinin atë që di unë, do të kishit qeshur pak dhe do të qanit shumë."
Betohem në Atë, që nuk ka Zot që meriton adhurimin pos Tij, sikur të dinim realitetin e kësaj jete dhe vështirësitë e saj, varrin dhe errësirën, Ditën e Gjykimit dhe tmerret e saj... Sirati dhe rrëshqitja mbi të, pastaj të mendojmë Xhennetin dhe begatitë e tij... zjarrin dhe ndezjet e tij do të kishte ndryshuar gjendja jonë. Por ne kemi harruar apo shtiremi se kemi harruar këtë udhëtim... Por jemi dhënë pas kësaj bote e cila nuk peshon tek All-llahu xh.sh. sa fleta e mushkonjës.
Disa prej selefus-salih kanë thënë: “Është pyetur dikush nga ne: A dëshiron të vdesësh? Tha: Jo. Ata i thanë: Përse? Ky tha: Derisa të pendohem e të veproj punë të mira. Atij i është thënë: Puno. Tha: Pastaj do të punoj, vazhdon të thotë: Pastaj do të punoj derisa të vijë vdekja duke mos u penduar e të veproj vepra të mira. Unë jam i bindur se ti nuk dëshiron që të jetë përfundimi yt kështu…
Përkujto vëllai i dashur gjendjen tënde kur do të ankohesh prej agonisë së vdekjes në të cilën është ankuar krijesa më e dashur tek All-llahu xh.sh., Muhammedi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem], i cili thoshte para vdekjes: "La ilahe il-la ll-llah, me të vërtetë vdekja e ka agoninë e saj."
Paramendo veten tënde o ti i mjerë, se e ke vdekjen në prag të derës.
Meleku i vdekjes qëndron mbi kokën tënde. E gjoksi yt kur të bënë gargara. Edhe shpirti poashtu.
Gjuha jote të është trashur. Të janë dorëzuar gjymtyrët… sytë të shtangen (të mbesin të hapura)… të mbyllet dera e pendimit për ty… Të djersitet balli. Atyre që janë rreth teje u shtohet të qajturit, e ti rënkon, kurse ti je në një vështirësi të madhe, s'ka kurrfarë shpëtimi dhe ikje, shikoje këtë çështje të madhe pas çdo kënaqësie dhe mirësie, dhe është kryer me ty caktimi (kaderi)…Pastaj ngritet shpirti yt në qiell… Ah, për atë të lumturin apo për të dëshpëruarin:

"Përse pra, kur arrin shpirti në fyt, E ju në atë moment shikoni (se ç'po ngjet), E ne jemi më afër tek ai se ju, po ju nuk shihni, Dhe përse nëse nuk jeni përgjegjës (për vepra), (Përse) nuk e ktheni atë (shpirtin të mos dalë), E nëse (ai i vdekuri) është prej të afërmëve (të Zotit), Ai ka (te Zoti) kënaqësi, furnizim të mirë dhe Xhennet të begatshëm, Po në qoftë se është nga të djathtët? Pra, ty të qoftë selam prej të djathtëve (i thuhet), E në qoftë se është prej gënjeshtarëve të humbur, Mirëseardhja e tyre është pritje me ujë valë. Dhe djegje nga zjarri i Xhehennemit, E s'ka dyshim se kjo është ajo e vërteta e sigurtë, Pra ti lartëso Zotin tënd të madhëruar." (El-Vakia: 83-96)

BAREKALL-LLAHU FIJKE