Kosova humbi edhe një banor jorezident- u shua nga jeta Havel një burrështetas e mik

[murrizi]

Berisha: Shprehja e Havel ‘Unë jam shqiptar’ mbështeti clirimin e Kosovës

TIRANE-Kryeministri Berisha mori pjesë sot në ceremoninë e funeralit shtetëror në nderim të ish-Presidentit çek Vaclav Havel, që u zhvillua në katedralen St. Vitus, në Kështjellën e Pragës.

Duke e cilësuar ish-presidentin Havel si disidentin kryesor të botës intelektuale në ish-vendet komuniste, një nga cekët dhe evropianët më të shquar të të gjitha kohërave, por edhe një personalitet të vërtetë botërorë, në një prononcim të dhënë për Televizionin Publik Shqiptar kryeministri Berisha shprehet se Havel ishte miku më i madh i shqiptarëve.

“Shqiptarët kanë humbur një nga miqtë me të mëdhenj të kohërave. Presidenti Vaclav Havel është autor i shumë veprave , i shumë shkrimeve, por në memorien time dhe të të gjithë shqiptarëve shkrimi i tij se, “Unë jam shqiptar”, në një kohë kur barbaritë serbe, po spastronin Kosovën nga banorët shqiptarë mijëra vjeçare të atij vendi, presidenti Havel u ndie shqiptar dhe mbështeti fuqishëm çlirimin e Kosovës. Humbja është vërtet e madhe, por shumë herë më madhe është trashëgimia që ai lë, për kombin e tij dhe për të gjithë njerëzit që duan dhe besojnë në lirinë dhe vlerat e saj”.
Berisha cilësoi se havel ishte jo vetëm ceku më i shquar i Cekisë, por edhe një personalitet botëror.
“Sot, Vaclav Havel, u përcoll për në banesën e fundit në mënyrën më dinjitoze, me një ceremoni ndër më përfaqësueset që është zhvilluar ndonjëherë. Kjo, sepse Vaclav Havel , ishte një nga çekët më të shquar të të gjitha kohërave, por ishte dhe një nga europianët më të shquar të të gjitha kohërave dhe një personalitet i vërtetë botëror. Presidenti Havel, përfaqëson intelektualin simbol, disident, i cili pasi çliroi veten e vet dhe e vendosi për disidencë, udhëhoqi disidencën Cekosllovake të asaj kohe dhe u bë një nxitës, inkurajues i madh për inteligjencën e vendeve ish-komuniste, për të dalë nga konformizmi”.

Berisha theksoi se Havel, së bashku me Andrei Sakharov, nuk u larguan nga vendet e tyre, por ndanë fatin me qytetarët, ndanë persekutimin, burgjet dhe privacionet e mëdha me qytetarët e tyre.

“Bota gjithnjë ka nevojë të inspirohet nga personalitete si Vaclav Havel” shtoi Berisha.
Të pranishëm në këtë funeral shtetëror ishin zyrtarë të lartë botërorë, kryetarë shtetesh si dhe përfaqësues të tjerë të njohur të politikës dhe të fushave të tjera.

Ish-Presidenti çek Havel u nda nga jeta pak ditë më parë, në moshën 75-vjeçare, pas një sëmundjeje të rëndë. Vaclav Havel ishte Presidenti i parë dhe i vetëm post-komunist i Republikës Federative të Çekosllovakisë (1989- 1992) dhe Presidenti i parë i Republikës së Çekisë (1993 – 2003). Ish-dramaturgu i njohur Havel është konsideruar si një prej disidentëve më të fortë anti-komunist në ish-bllokun lindor.

[Arb]

Respekt per kete figure madhore boterore!

[Arb]

A ishte “shqiptar” Vaslav Haveli?

23 Dhjetor 2011 14:31, Nga Dorian KoçiSot ka dy Shqipëri; njëra e atyre që e trajtojnë si njerkë duke e zhgrapur, poshtëruar dhe përfituar në kurriz të saj dhe tjetra e atyre që i përkushtohen, e vlerësojnë dhe kontribuojnë që ajo të përparojë. Sigurisht, Vaslav Haveli ndihej shqiptar i kësaj Shqipërie të dytë, sepse një Çekie të tillë i shërbeu devotshmërisht

A ju mbahen mend të gjithë udhëheqësit e Europës së vjetër dhe Europës së re të viteve ‘90? Vë bast se gjysmën e tyre as s’e kujtoni se kush ka qenë dhe se ku gjenden tani. Nëse përmend p.sh, një ish-kancelar austriak, Viktor Klima apo ish-kryeministrin rumun, Adrian Nastase për shumicën mund të mos thonë asgjë përveçse studiuesve të shkencave politike dhe njerëzve që i kanë ndjekur vazhdimisht informacionet, të cilët mund t’i kujtojnë lehtë.



Përmend këta dy emra, jo sepse kanë ndonjë kontribut të veçantë në historinë e kontinentit, por thjesht për të testuar memorien tonë, pasi të dy përfaqësojnë dy vende të ndryshme të Bashkimit Europian, Austrisë, të pranuar në 1995 dhe Rumanisë, më 2007. Midis tyre qëndron dhe vendi ku besoj është më e lehtë të identifikosh liderët që kanë mbizotëruar jetën tonë politike, pasi janë të njëjtët ata që filluan ndryshimet demokratike.



Por fatin e dy politikanëve të përmendur më lart, pra fatin e “harresës”, nuk e kanë vetëm ata, por dhe emra që kanë lënë më shumë gjurmë në historinë e përmbysjes së komunizmit. Para dy ditësh, sapo u nda nga jeta një ish-lider tjetër i Europës së re, ish-presidenti çek Vaslav Havel, disidenti dhe një nga hartuesit e Kartës së famshme ‘77’ në ish-Çekosllovaki. Ai së bashku me ish-presidentin polak, udhëheqësin e Solidarnosit, Les Valesa janë dy nga figurat më karizmatike të përmbysjes së komunizmit. Sot brezi i ri i lindur pas viteve 90’ në Shqipëri i njeh vetëm si emra nga tekstet e historisë, por nuk i mban mend aktivë në politikë. Personalisht , imazhi më tërheqës që më është fiksuar nga presidenti polak, Les Valesa ka qenë një foto e tij duke peshkuar, fill pas humbjes në zgjedhje presidenciale në vitin 1996.


Kishte një sharm dhe një qetësi të madhe në ato foto, sa shpeshherë jam menduar që ta imagjinoj në ndonjë kontekst ballkanik, fjala vjen daljen nga politika të një burri shteti të fortë dhe me shumë merita këtu në rajonin tonë. E vështirë! Për të mos thënë e pamundur! Këtu ndodh hataja, kthehet përmbys çdo gjë, lëvizen të gjitha fijet që vendi të mos ketë qetësi derisa të faktorizohet sërish i “rëni nga fiku” dhe populli të paguajë aventurën dhe dëshirën e këtij të fundit për të realizuar atë që kinse nuk e lejuan në mandatin e parë.


Kurse Havelin, pas daljeve në publik si shkrimtari i parë president pas rënies së komunizmit, nuk mund ta harroj për editorialin e tij në “Le Mond”, ku duke u solidarizuar me shqiptarët pas fatkeqësisë dhe gjenocidit që po pësonin në Kosovë nga makineria luftarake serbe do deklaronte: “edhe unë jam shqiptar”. Kjo, natyrisht që është një deklaratë që na bën nder të gjithëve, por natyrisht jo aq shumë dhe atij. Këtë e them jo sepse kam gjë kundër popullit dhe kombit tim, por duke dashur të ndjek parimin e barasvlefshmërisë besoj se Haveli, kur ka bërë këtë deklaratë, i bie që të ishte i njëjtë dhe me liderët shqiptarë.
Për fat të mirë të tij, Vaslav Haveli nuk ishte si liderët tanë. Mbi supet e tij nuk rëndojnë mëkate të një rrugëtimi me spirale dhe hapa si breshka drejt Bashkimit Europian. Vaslav Haveli nuk është përgjegjës në Çeki për çuarjen e vendit në vitin 00 dhe pastaj për plaçkitjen e batërdinë bërë pasurisë kombëtare si ka ndodhur këtu në Shqipëri, për të pasuruar disa pizevengë dhe kodoshë të pushtetit që meritën e vetme që kanë, është që mund të mbajnë në gatishmëri si në zboret e dikurshme ushtarake popullsinë për të marshuar në mitingje të pafundme dhe për të pudrosur egon e disa liderëve që i janë qepur si shushunja pushtetit dhe nuk i ndahen.
Vaslav Haveli i nderuar nuk vuante nga impotenca intelektuale për të mbajtur në skenën politike intelektualë-viagra, që i këndojnë dhe i bëjnë hosana pushtetit dhe as nuk vuante nga deliri i madhështisë për ta krahasuar veten me Jan Husin e famshëm çek, ashtu si dëgjojmë rëndom liderët tanë t’i bien në qafë Skënderbeut dhe Ismail Qemalit. Vaslav Havel ka thënë se, “politika e vetme që dëshiroj t’i përkushtoj veten time është thjesht një çështje e të shërbyerit e atyre rreth e përqark nesh: t’i shërbej komunitetit dhe atyre që do të vijnë pas nesh. Rrënjët e thella të kësaj politike janë të shtrira në moral, sepse kjo politikë është një përgjegjësi e shprehur nëpërmjet veprimit për të mirën e individit dhe për gjithë shoqërisë”.



Dhe Vaslav Haveli e dëshmoi me politikën e tij se e kishte seriozisht kur i shqiptonte këto fjalë, pasi Çekosllovakia pas ‘Revolucionit të kadifenjtë’ ndërmori reformat më të suksesshme për të përmirësuar jetën e qytetarëve të vet dhe integruar vendin tashmë të ndarë paqësisht në Çeki dhe Sllovaki në Bashkimin Europian. Tani më thoni, a ka ndonjë lider shqiptar i pas viteve 90’ që t’i përafrohet këtij standardi morali në politikëbërje? E rrjedhimisht, pas vëzhgimit të jetës sonë politike, a mund ta besojmë se Haveli mund të barasvlerësohej me lider shqiptar?


Ndoshta mund të identifikohej me gjithë ata refugjatë kosovarë që po u grabisnin lirinë falangat serbe, pasi ai e kuptonte më mirë se çdo njeri tjetër vlerën simbolike të lirisë politike, sepse dikur dhe vet ai kish vuajtur mungesën e saj. Ndoshta ky deklarim i bën nder gjithë njerëzve të thjeshtë shqiptarë, njerëzve të “padukshëm” që për këto njëzet vjet me punën e tyre kanë ndërtuar bizneset e tyre dhe rrjedhimisht, Shqipërinë, duke shijuar lirinë politike dhe ekonomike dhe në këtë sens, Haveli si një qytetar “par exellence” europian, që vlerësonte punën dhe përkushtimin, mund të ndihej dhe shqiptar. Sepse duam apo nuk duam ta pranojmë, sot ka dy Shqipëri; njëra e atyre që e trajtojnë si njerkë duke e zhgrapur, poshtëruar dhe përfituar në kurriz të saj dhe tjetra e atyre që i përkushtohen, e vlerësojnë dhe kontribuojnë që ajo të përparojë. Sigurisht, Vaslav Haveli ndihej shqiptar i kësaj Shqipërie të dytë, sepse një Çekie të tillë i shërbeu devotshmërisht.

[e-uritura]

Miqtë dhe dashamirtë e shqiptarizmit, si duket ishin/janë të shumtë!

Ngushëllime për këtë humbje!

[Dali!Keq!ch]

Ngushllime..
Zoti e shperbleft ne cdo veper qe i ka ofru Shqiptarise.