Si u rrëzua monumenti i diktatorit me të vrazhdë të botës komuniste në Tiranë

[Dilaver]

Tirana - Albania 10/10/2008
Deklaratë / Kërkesë

Drejtuar: Shenjtërisë së tij Papa Benedikti i XVI.
Shkëlqesisë së tij Jose Manuel Barroso – President i
Komisionit Europian.
Z. Bamir Topi – President i Republikës së Shqipërisë
Z. Sali Berisha – Kryeministër i Shqipërisë.
Znj. Jozefina Topalli – Kryetare e Kuvendit të Shqipërisë.

Për dijeni: Z. John L.Withers, II – Ambasador i SHBA-së në Tiranë.
Z. Helmuth Lohan – Ambasador i K. Europës në Tiranë.
Z. Robert Bosch – Ambasador i OSBE në Tiranë.
Ambasadës së Selisë së Shenjtë në Tiranë.
Përfaqësive të huaja diplomatike të akredituara në Tiranë.
Ministrisë së Kulturës, Rinisë dhe Sporteve;
Ministrisë së Arësimit dhe Shkencave.
Akademisë së Shkencave, Muzeut Historik Kombëtar, etj.

Si u rrëzua monumenti i diktatorit komunist në 20 shkurt 1991 në Tiranë. Plani i rrëzimit të monumentit dhe protagonistët e asaj dite.
Kjo ditë të shpallet: “ Dita e Rrëzimit të Simboleve Komuniste”. Të dekorohen protagonistët kryesorë nga Presidenti i Republikës. Të pasqyrohet kjo ngjarje në librat e historisë së shkollave si dhe në pavionin e demokracisë pranë Muzeut Historik Kombëtar. Të realizohet një dokumentar me metrazh të gjatë për këtë ngjarje kaq të shënuar të popullit shqiptar.

Fort i Nderuari dhe i Respektuari Ati i Shenjtë!
I nderuari shkëlqesia e tij Jose Manuel Barroso!
Të nderuar Zonja dhe Zotërinj!

Me anë të kësaj deklarate dhe kërkese, ne, pjesëmarrësit në ngjarjen e mësipërme, po bëjmë një përmbledhje të ngjarjeve dhe momenteve më të rëndësishme të 20 shkurtit 1991 si dhe kontributeve të protagonistëve kryesorë që ndihmuan në rrëzimin e monumentit të diktatorit komunist.
Për arësye të integritetit tonë fizik dhe atij të familjeve tona; të presionit dhe dhunës fizike dhe psikologjike të ish sigurimit të shtetit komunist; të arrestimeve të shumta etj., që u bënë ndaj protestuesve dhe arësyeve të tjera madhore, ne gjatë gjithë këtyre viteve, nuk jemi prononcuar për këtë ngjarje kaq të rëndësishme të demokracisë.
Rrëzimi i monumentit të diktatorit komunist ishte momenti më kulmor historik i shekullit të kaluar për popullin shqiptar. Një shprehje e famëshme italiane thotë: “ Un popolo, che non ricorda il suo passato, è destinato di morire” (Një popull, që nuk kujton të kaluarën e tij, është i destinuar të shuhet). Prandaj, për ne është një detyrim moral e shpirtëror, që ta pasqyrojmë më së miri këtë ngjarje në mënyrë që edhe brezat e ardhshëm të njohin të vërtetën e asaj dite, që ndau dy sisteme, përmbysjen e diktaturës komuniste, vendosjen e demokracisë dhe të fesë në Shqipëri.
Ai monument gjigant prej bronxi që qëndronte qysh prej 16 muajsh në qendër të Tiranës, simbolizonte diktaturën, krimet e komunizmit si edhe izolimin e Shqipërisë nga bota perëndimore. Shqipëria konsiderohesh si vendi me diktaturën komuniste më të egër në Europë sepse atje shkeleshin rëndë dhe haptazi të drejtat e njeriut. Populli shqiptar u indinjua edhe më tepër kur në vitin 1967 ky regjim komunist me militantët e tij iu sul shkatërrimit të të gjithë objekteve fetare të Shqipërisë. Atëhere shumë kisha dhe xhamia u prishën apo u kthyen në magazina dhe në objekte lojrash sportive. Shumë klerikë të respektuar u pushkatuan apo u burgosën pa asnjë shkak. Shqipëria u rrethua me tela me gjemba prej qindra kilometrash.
Populli shqiptar kërkonte me çdo kusht vendosjen e pluralizmit demokratik, zbatimin e Konventës Ndërkombëtare mbi të Drejtat e Njeriut, rivendosjen e besimeve fetare si dhe të rindërtoheshin objektet fetare. Gjithashtu ai kërkonte lëvizjen e lirë dhe marëdhënje sa më të zgjeruara me vendet perëndimore të Komunitetit Europian etj.
Sistemi komunist i vendeve të Europës lindore dhe i Shqipërisë, në fund të viteve 80 po tronditej në themel. Urrejtja e popullit shqiptar ndaj regjimit komunist kishte arritur kulmin.
Populli shqiptar ka respekt mjaft të madh për Shenjtërinë e Tij Papa Gjon Pali i II i cili dha një kontribut të jashtëzakonshëm në vendosjen e demokracisë në Shqipëri dhe në vendet ish komuniste të Lindjes.
Stacionet e radiove si Zëri i Amerikës, BBC-i, të Vatikanit dhe Radiotelevizioni Italian dhanë një ndihmesë të jashtëzakonshme duke nxitur dhe pasqyruar me vërtetësi lëvizjet demokratike të popullit tonë kundër regjimit komunist. Këto ishin urat që lidhnin fshehurazi popullin shqiptar me Perëndimin. Urrejtja e popullit tonë ndaj regjimit komunist ishte shumë e madhe sidomos tek shtresa e ish të persekutuarve politikë. Për momentin ideali i tyre ishte rrëzimi sa më parë i monumentit të diktatorit komunist.
Dhjetor 1990. Krijimi i Partisë Demokratike.
Me krijimin e Partisë Demokratike filloi epoka e pluralizmit në Shqipëri. Mbas krijimit të kësaj partie filluan të krijoheshin dhe parti të tjera pluraliste si Partia Republikane, Partia Ekologjike, Partia Agrare, etj. Pothuajse të gjithë shtresat e vuajtura si dhe ato të të persekutuarve politikë u afruan dhe u bënë anëtarë të Partisë Demokratike dhe Republikane. Influenca e këtyre partive në popull u rrit ndjeshëm. Populli Shqiptar i bashkuar rreth këtyre partive të djathta filloi të kërkojë ndryshime rrënjësore demokratike.
Janar 1991. Krijimi i Sindikatave të Pavarura.
Duke filluar nga dhjetë ditshi i parë i Janarit, minatorët e Valiasit ndërprenë punën për afro tetë ditë dhe u futën në grevë urie me me argument plotësimin e disa kërkesave ekonomike që ishin si vijon:
Përmirësim i kushteve të punës.
Ulje e viteve të punës për daljen në pension të parakohshëm nga 12 vjet në 10 vjet pune në galeritë e minierave.
Rritje të pagës mujore në 200%.
Rritje të masës së pensionit.
Gjatë grevës u krijua Sindikata e lirë dhe e pavarur e minatorëve me kryetar Z. Fiqiri Xibri (Elektriçist) dhe Sekretar të saj Z. Ilir Myftari. Më 15 Shkurt 1991 kjo sindikatë u legalizua me vendim Nr. 15/1 Prot. të Ministrisë së Drejtësisë.
Greva e Minatorëve përfundoi me sukses sepse ata fituan 60% shtesë page, ulje të viteve të punës në minierë nga 12 në 10 vjet etj.
Duhet të theksojmë se me grevën e 3500 minatorëve të Valiasit u solidarizuan dhe minatorët e Myshqetasë, Priskës, Krrabës, Manzës, Gërdec etj.
Fitorja e kësaj greve, tronditi shumë regjimin komunist. Nga fundi i Janarit filluan të krijohen komisionet për krijimin e sindikatave të tjera të pavarura. U krijua gjithashtu komisioni nismëtar për krijimin e Bashkimit të Sindikatave të Pavarura të Shqipërisë. Në të bënte pjesë Z. Fiqiri Xibri, Gëzim Shima, Eqerem Kavaja, Ardian Këlliçi, Haki Hoxha, Hiqmet Melasi, Ferdinand Temali, Gëzim Kalaja, Sami Karriqi, Luftim Ahmetaj, Vangjel Kozma, Gani Lami, Ilir Myftari, Ibrahim Kërçiku, etj.