Edhe une shkruaj... - Page 5

pasioni_ · 10-07-08, 01:30

Kohën e fundit isha i brengosur shumë më tepër. Vetmia më ndihmonte shumë. Kisha kohë të mendoja për çdo gjë. Por epiqendra e të gjithave ishe TI. Shikoja TV, lexoja diçka ose dëgjoja muzikë, përsëri mendoja në TY. Assesi të ndahem. Assesi të largohem disi nga këto mendime...Sa herë jam munduar të mos mendoj, të mos e kujtoj të kaluarën, përsëri kam dështuar. Pa vetëdije e gjeja veten duke menduar në TY. Interesant...Si është e mundur që njeriu të ndjejë varësi kaq të madhe për dikend? Si është e mundur çdo moment të jetë i preokupuar në mendime për dikend? Si është e mundur të mos kalojë një çast i vetëm e të mos mendojë në TY? E pranoj. E di shumë mirë. E ndjej. E përjetoj. Që nga momenti i parë të deshta. Që nga momenti i parë u dashurova në TY. Sa i lumtur që isha....

pasioni_ · 12-07-08, 03:27

Citim:

Postimi origjinal është bërë nga Rozafa

pasioni_ mein beileid!

.... hmmmm....
e çka e bën njeriun të lumtur? Një fjalë e mirë, një fjalë e ëmbël. Një thirrje telefonike. Një sheti, një dalje në natyrë. Rrugica e malit tonë ishte vendi më i preferuar. I kujtoj të gjitha momentet e kaluara andej. Shpesh i kaloj mëngjeset duke ecur deri atje dhe duke kujtuar shetitjet tona. Bangoja e drunjtë akoma qëndron në vendin e vjetër. E kishin ngjyrosur përsëri. Ishte humbur edhe shenji nga cigarja ime. Mendova se si po zhduken shenjat e të kaluarës. Po fshihen kujtimet... Ndjeva një dhëmbje dhe nuk u ula si dikur. Mungonte diçka atje. Mungoje Ti...

~~Binasa~~ · 13-07-08, 10:43

pasioni_ Rozafa ju lumte,taman fjal nga shpirti.

pasioni_ · 14-07-08, 00:59

Citim:

Postimi origjinal është bërë nga Binasa

pasioni_ Rozafa ju lumte,taman fjal nga shpirti.

JU falemnderit. Respekt!

Kthehem. Rrugës eci ngadalë. Asgjë nuk më bën përshtypje. Tani u binda në thënien "shikoj e nuk shoh...". Sepse tërë atë rrugë e kalova, asgjë nuk pashë, asgjë nuk dëgjova. I thelluar në mendime, papritmas kisha arritur afër banesës time. As përshëndetjen e fqinjit nuk e kisha dëgjuar...Me siguri është befasuar shumë që nuk i këtheva përshëndetjen. Duhet t`i kërkoj ndjesë. Nuk i din ai hallet e mija. Jo , jo ai, por askush asgjë nuk din. As TI. Mbetem në botën time të kujtimeve. Rri në vetmi, por gjithmonë në "bisedë" me TY... gjithmonë...

Rozafa · 14-07-08, 11:55

...te vazhdosh te gabosh perseri dhe me qellim... e te shtiresh sikur nuk di asgje..te genjesh....te shkaterosh gjdo gje qe te kam dhuruar...eshte mekat.Mos valle mendove qe ende po vuaj..ende po qaj...?? Jo jo...trishtim...kam vendosur te te zhduki nga jeta ime..nga mendja ime...ishe njeriu i gabuar per mua...ishe njeriu qe nuk dije vleren e asgjeje, e aq me pak Dashuris.... nuk te besoj me...ikk tani...trishtim!!!!!!!!

selvija · 14-07-08, 14:31

Sa mall kam sot per ty...
Te kerkova atje ku gjithmone te gjeja, por sot nuk ishe!
Shfletoj ne te kaluaren, e atje jane syte e tu, me te shkelqyer se vete drita,
shoh buzet e tua, me te embla se vete mjalta...
Oh sa po me dridhet zemra, sa po me renkon shpirti!
Sa mall kam sot per ty...
Ashtu si shiu qe bie jashte dritares time, i perzier me deboren,
ashtu kjo mendja ime, e turbulluar mes ndjenjes e llogjikes.
Ndjej se po mbytem ne lot, kerkoj qe patjeter diku te kapem,
Perse nuk je, ose, perse Je?... Nuk e kuptoj?
Ti me nuk je, por copez e zemres me je bere, grimce shpirti qe merr fryme,
perbindesh qe po shkaterron universin tim...
Jam betuar fjale te tilla me mos te t'them, sepse sa me shume po te ndjek, aq me shume nga un po vrapon...
Hapu toke, sa here te thashe te hapesh? Hapu e merrem,
nuk dua te jetoj, as e gjallë e as e vdekur,
sepse sot kam shume mall e po Vuaj, e mallin tim nuk di si ta shuaj...!

Penelope · 14-07-08, 20:15

Qe nga qasti kur e kuptova,ndjeva ate lajm te hidhur, nuk doja te isha ma pjese e kesaj bote kaq konfuze, neper te cilen nje jete te tere shtegtoj, e qe dikur aq shume e doja...
Si ishte e mundur qe brenda nje kohe kaq te shkurter te ndryshonte bota per ty? te dukej se je e vetmja ne te dhe pse ajo eshte e stermbushur me njerz ne te gjitha anet?

Por jo...Lajmi i hidhur kishte ndryshuar vetem nje bote,boten time, sepse botes tjeter as qe i bente, ajo vazhdon njesoj si me pare ritmin e saj, pa qare koken.... Nje femije e pafajshme, do ta pesonte keq, nese nje dite nena e saj do ta braktiste. Ai do te rritej, mirepo kurre sdo ndihej i plotesuar, i dashur, pa dashurine e nenes. Edhe nje vajzes se rritur do ti thehej zemra, kur nje dite ta kete kuptuar, se dashuria qe ajo ne gjithe qenjen ka ndjere , nuk i eshte kthyer, dhe ne fakt as qe i paska takuar asaj...

A thua ne te tilla momente jane lotet e vetmja arme e femres? Apo heshtja? Apo ndoshta fjalet? Nganjehere asnjera nga to nuk ben pune. Duhet "perbi" malin e dhimbjes , dhe sikur nje femije te mundohet prape, te besoj ne endrrat e saj, ne dashurine, qe ndoshta megjithate diku ekziston??pra ne te miren e njerezve,se nuk jane gjithe njerzit njesoj, ka dhe engjuj te vertete...ndoshta...

lovely · 15-07-08, 15:15

po po, ende shkruaj
vargu do te jetoj
sepse ti jeton
....

ah sa deshirova te mbaja doren tende.. sa e deshirova ate dore te mallkuar.. nuk gjeta qetsi askund, sepse nuk ishe ti aty..

hm.........

Fshatari · 15-07-08, 15:55

Citim:

Postimi origjinal është bërë nga lovely

po po, ende shkruaj
vargu do te jetoj
sepse ti jeton
....

ah sa deshirova te mbaja doren tende.. sa e deshirova ate dore te mallkuar.. nuk gjeta qetsi askund, sepse nuk ishe ti aty..

hm.........

Masi kuka kane e mallkueme ajo dore mos te jete shume merak lovely!

Sa për vargjet, do ti cilesoja të "përjetshme" sepse pas vdekjes, siç lexova te tema e pupit Si të vdiset(eh qysh po lidhen krejt senet...) "vetëm veprat" po na mbijetokanë!

S'ka gjë ma t'omël se përjetësia e veprave në këtë dynja!

uliksi31 · 15-07-08, 18:53

Pas perleshjeve me Cikllopin ne shpell, Uliksi po lundron drejt Itakes...........

pasioni_ · 17-07-08, 03:38

Kohë me shi. Qetësi e madhe. Asgjë nuk dëgjohet. Mendja ime fluturon sa andej sa këndej. Kthehem në fillim. Rikujtoj çdo gjë nga e kaluara jonë e përbashkët. Kam frikë se harroj diçka...por për çudi, pranoj se asgjë nuk paskam harruar... asgjë...Jam me ty. Të shikoj sytë që më flasin. Buzëqeshjen tënde magjike. Dëgjoj fjalët tua të ëmbëla. Mendoj gjatë se çfarë fati të madh pata unë që të takova. Që të njoha. Që u dashurova në TY. Që të deshta aq shumë dhe që nuk po ndalem së dashuri përsëri. Si u bëre pjesë e jetës time. Si u bëre pjesë e mendimeve të mija. Sa kënaqësi e lumturi më solle në jetë. Ti, TI je pjesë e pashmangshme e jetës time. E vetmja ime, e dashura ime...jeta ime...

lovely · 20-07-08, 13:56

desha te shkruaj por nuk di ku te filloj..... nuk arrij dot te qetsoj mendjen.. mendja vrapon ne kater anet e botes, fluturon ne qiellin e kalter, lundron ne deterat pa fund, ne boten e femijrise, ne monotoni, ne knaqesi, dhe ku do qe te shkoj, ne fund tek ti ndalet...dhe aty humbet...zhduket.... me vret me shiqimin tend te bute!

Dardan Kastrati · 21-07-08, 22:06

Në fillim, atëherë kur fillova t'i njoh aftësit e tua, kërkoja forcë që të dashuroj me shpirtë, por kisha frikë, megjithatë ti më ngrite lartë, kërkove këshilla nga unë......Çdo ditë më futje në testimin tënd, e unë isha i befasuar me idetë e tua, por nuk e di pse u largove në atë fillim kur të dashurova me tërë qenien time njerëzore, e ti fillove me provokime e keqkuptime vazhdimisht........Më pyetje për aventurat e mia, e unë sot kërkoj nga ti t'i kujtosh ditët e lumtura kur në mes nesh kishte gjithnjë dashuri.......... Tani jam i mbyllur krejtë në vetmi, këndoj, shkruaj, e kujtoj o shpirtë për ty...... E sot në rrugë kur të takoj, bëhesh sikur "nuk të shoh". A nuk ndien dhimbje për mua që po bredhi rrugëve i vetmuar. Kërkoj shpresë nga Ti ose shpresën dhe jetën të m'a shuash, por PSE........? ???

lovely · 29-07-08, 19:45

Citim:

Postimi origjinal është bërë nga lovely

desha te shkruaj por nuk di ku te filloj..... nuk arrij dot te qetsoj mendjen.. mendja vrapon ne kater anet e botes, fluturon ne qiellin e kalter, lundron ne deterat pa fund, ne boten e femijrise, ne monotoni, ne knaqesi, dhe ku do qe te shkoj, ne fund tek ti ndalet...dhe aty humbet...zhduket.... me vret me shiqimin tend te bute!

***********************************

pasioni_ · 31-07-08, 13:23

Se si më erdhi apo e dëgjova, nuk jam i sigurtë, por melodia e këngës tonë më përfshiu të tërin. Kjo melodi që më përcjellë që nga ditët e para të njohjes tonë, më ka mbetur e dashur shumë dhe më është ngulitur thellë në shpirt. Për momentin humba, ika dikund larg, shumë larg. Ika në drejtim të fillimit tonë, në ditën e parë të takimit. Isha atje. Ndjeva një zbrazëti të madhe. As tollovia e zakonshme ditore nuk më bënte përshtypje. Ty të kërkoja por nuk ishe. Një moment mendova se se do të paraqitesh gjëkundi. E pata një ndjenjë të tillë. Kot. Intuita më mashtroi kësaj radhe. Nuk ndjeja asgjë. U ndala të mendoj diçka, çfarëdo.... por kot. Instiktivisht mora rrugën e kthimit. Zbrazëtia më mbuloi. Një ftohje e thellë më përshkroi trupin. U ktheva prapa... duke dëshiruar të mos mendoj asgjë... por kot...përsëri mendoja në TY!