Mrekullit Shkencore ne Kur'an

[valiii]

Çatia E Sigurtë.

Në Kuran,Zoti na tërheq vëmendjen ndaj një vetie mjaft interesante të qiellit:

”Qiellin e kemi bërë si çati të sigurtë e të mbrojtur …”(El Enbija 32)

Kjo veti e qiellit është vërtetuar prej kërkimeve shkencore të kryera në shekullin XX.
Atmosfera,e cila rrethon tokën,kryen shërbime jetike për të siguruar vazhdimësinë e jetës.Duke shkatërruar mjaft meteorë të mëdhenj e të vegjël,gjatë përpjekjeve të tyre për të arritur tokën,ajo i ndalon ata që të përplasen me tokën dhe të dëmtojnë gjallesat.
Për më tepër,atmosfera filtron rrezet e dritës që vijnë nga hapësira,të cilat janë të dëmshme për krijesat e gjalla.Fakti më interesant është se vetëm rrezet e padëmshme e të nevojshme -drita e tejdukshme,rrezet e shkurtra ultravjollcë dhe valët e radios -janë në gjendje të përshkojnë atmosferën.I gjithë ky rrezatim është i domosdoshëm për jetën.Atmosfera lejon
kalimin vetëm të një pjese të rrezeve të shkurtra ultravjollcë,të cilat janë mjaft të domosdoshme për procesin e fotosintezës dhe për ekzistencën e të gjitha gjallesave.Pjesa më e madhe e rrezeve të gjata ultravjollcë,të lëshuara nga dielli,filtrohen prej
shtresës së ozonit në atmosferë dhe vetëm një pjesë e kufizuar dhe thelbësore e tyre arrijnë në Tokë.Vetia mbrojtëse e atmosferës nuk mbaron këtu.
Atmosfera mbron gjithashtu tokën prej të ftohtit ngrirës të hapësirës,i cili arrin deri në minus 270 gradë celcius.
Nuk është vetëm atmosfera ajo që e mbron Tokën nga efektet shkatërruese dhe dëmtuese të hapësirës.Së bashku me atmosferën,brezi Van Alen,një shtresë,e cila krijohet si rezultat i fushës magnetike të Tokës,gjithashtu shërben si një fushë mbrojtëse kundër rrezatimeve të dëmshme,të cilat kërcënojnë
planetin tonë.Ky rrezatim,i cili vazhdimisht lëshohet prej diellit dhe yjeve të tjera,është vdekjeprurës për gjallesat.Nëse brezi Van Alen nuk do të ekzistonte,energjia e shpërthimeve masive të quajtura shpërthime diellore, të cilat hasen vazhdimisht në Diell, do të shkatërronin çdo formë jete në Tokë.
Dr.Hugh Ross,duke folur mbi rëndësinë që ka për jetën tonë brezi Van Alen,ndër të tjera thotë:
“Në fakt,Toka ka dendësinë më të lartë se çdo planet tjetër në Sistemin Diellor.
Bërthama e madhe e hekur-nikelit është shkaku i ekzistencës së fushës sonë të madhe magnetike.Kjo fushë magnetike formon shtresën mbrojtëse Van-Alen,e cila e mbron Tokën nga rrezet bombarduese.Nëse nuk do të ishte kjo mburojë, jeta në Tokë do të ishte e pamundur.I vetmi planet tjetër shkëmbor që ka fushë
magnetike është Mërkuri,por fuqia e fushës së tij është 100 herë më e vogël se e Tokës.Madje as Afërdita – planeti ynë “motër ” – nuk ka fushë magnetike..
Brezi mbrojtës Van-Alen është një strukturë që gjendet vetëm në Tokë.”1
Energjia e çliruar në një prej këtyre shpërthimeve të viteve të fundit është e barabartë me energjinë e çliruar nga shpërthimi i 100 miliardëbombave atomike,si ajo që u hodh në Hiroshimë. Pesëdhjetë e tetë orë pas shpërthimit u vërejt se gjilpërat magnetike të busullave paraqitnin një lëvizje jo të zakonshme dhe 250 km mbi atmosferën e Tokës,temperatura u
rrit menjëherë në 2500 o C.
Me pak fjalë,një sistem mbrojtës i përkryer funksionon mbi Tokë.Ai e rrethon botën tonë dhe e mbron prej kërcënimeve të jashtme.
Vetëm kohët e fundit, shkencëtarët arritën të mësojnë
disa gjëra rreth tij,kurse Zoti na ka njoftuar në Kuran për
mbështjellën mbrojtëse të Tokës që shekuj më parë.

[valiii]

Lëvizja E Maleve

Në një ajet tjetër,na bëhet e ditur se malet nuk janë të lëvizshëm, ashtu siç mund të na duket,por ato janë në lëvizje të vazhdueshme.

”Kur i sheh malet,mendon se ato janë të palëvizshëm, ndërsa ato lëvizin si retë...”(En-Neml 88)

Kjo lëvizje e maleve ndodh si pasojë e lëvizjes së kores së Tokës,mbi të cilën ato janë vendosur.Korja e Tokës ‘noton ’ mbi shtresën e mantelit,,e cila është më e dendur.Ishte fillimi i shekullit XX kur,për herë të parë në histori, një shkencëtar gjerman me emrin Alfred Wegener deklaroi se kontinentet kanë qenë të bashkuara në kohën e krijimit të tokës,por më pas u
zhvendosën në drejtime të ndryshme dhe u ndanë,duke u larguar shumë larg njëri-tjetrit.
Gjeologët kuptuan se Wegener kishte të drejtë vetëm në vitin 1980,pra pesëdhjetë vjet pas vdekjes së tij.Sipas fjalës së Wegener në një artikull të publikuar në vitin 1915,bl****t masive të tokës u bashkuan së bashku rreth 500 milionë vjet më parë, duke formuar Pangaean,e cila gjendej në Polin e Jugut.
Afërsisht 180 milionë vjet më parë,Pangaea u nda në dy pjesë,të cilat u zhvendosën në drejtime të ndryshme.Një prej këtyre kontinenteve gjigande ishte Gondwana ,e cila përfshinte Afrikën,Australinë,Antarktidën dhe Indinë.E dyta ishte Laurasia ,e cila përfshinte Evropën,Amerikën e Veriut dhe Azinë përveç Indisë.Njëqind e pesëdhjetë milionë vjet pas kësaj ndarjeje, Gondwana dhe Laurasia u ndanë në pjesë më të vogla.
Këto kontinente,të cilat u shfaqën pas ndarjes së Pangaeas, janë
spostuar mbi sipërfaqen e Tokës disa centimetra çdo vit, duke shkaktuar ndryshime në përqindjen e tokës dhe detit.
Kjo lëvizje u zbulua si rezultat i kërkimeve gjeologjike të kryera në
fillim të shekullit XX.Lëvizja e kores së Tokës është shpjeguar nga
shkencëtarët si më poshtë:
“Korja dhe pjesa e sipërme e mantelit,me një trashësi 100 km, janë të ndara në segmente të quajtura shtresa.Gjenden gjashtë shtresa të mëdha dhe disa shtresa të vogla. Sipas teorisë të quajtur “tektonika e shtresave ”,këto shtresa lëvizin në Tokë, duke mbajtur me vete “dyshemenë ” e kontinenteve dhe
oqeaneve. Lëvizja e kontinenteve është llogaritur të jetë 1-5 cm në vit.Gjatë kohës që shtresat vazhdojnë të lëvizin,ato realizojnë një ndryshim të vogël në gjeografinë e Tokës.Për shembull,çdo vit Oqeani Atlantik bëhet pak më i gjerë.”
Në Kuran është përmendur “lëvizja e maleve ”.Sot,shkencëtarët
bashkëkohorë për këtë lëvizje përdorin termin “lëvizja kontinentale.”
Është e padiskutueshme që kjo është një prej mrekullive të Kuranit, pasi ky argument shkencor u zbulua vetëm kohët e fundit nga shkencëtarët.

[valiii]

Shtresat E Atmosferës

Një nga faktet shkencore të zbuluara kohët e fundit është përbërja e qiellit nga shtatë shtresa.
”Zoti është Ai që krijoi shtatë qiej mbi njëri-tjetrin.”(El-Mulk 3)
”...Ai i krijoi shtatë qiej brenda dy ditëve dhe secilit qiell i caktoi atë që i nevojitej.”(Fusilet 12)
Fjala “qiell ” në gjuhën arabe përdoret me disa kuptime..Në disa raste ajo ka kuptimin e atmosferës.Në disa raste ajo ka kuptimin e universit.Kur përdoret në numrin shumës,ajo në përgjithësi ka një kuptim më të gjerë se fjala “univers ”,pasi përfshin universin,i cili përbën qiellin e parë,dhe gjashtë qiej të tjerë.Por nëse ne i japim fjalës “qiej ” kuptimin e parë,,d.m.th. atë të atmosferës,atëherë arrijmë në përfundimin se atmosfera që rrethon planetin tonë përbëhet nga shtatë shtresa.
Me të vërtetë,sot është bërë i njohur fakti se atmosfera që rrethon Tokën,përbëhet prej disa shtresave të ndryshme,të cilat
shtrihen mbi njëra-tjetrën.Për më tepër,numri i këtyre shtresave është i njëjtë me numrin e përmendur në Kuran:shtatë shtresa. Kjo temë përshkruhet nga një burim shkencor si më poshtë:
Shkencëtarët kanë zbuluar se atmosfera përbëhet prej disa shtresave të ndryshme.Shtresat ndryshojnë prej njëra-tjetrës nga vetitë e tyre fizike,si trysnia,lloji i gazeve etj.Shtresa atmosferike më e afërt me Tokën quhet TROPOSFERË.Ajo zë 90%të atmosferës.Shtresa mbi troposferë quhet STRATOSFERË.Shtresa tjetër,ku përthyhen rrezet ultravjollcë quhet OZONOSFERË.
Shtresa tjetër quhet MEZOSFERË. TERMOSFERA shtrihet mbi mezosferë.Gazet e jonizuara formojnë një shtresë brenda
termosferës,e cila quhet JONOSFERË.Shtresa më e skajshme e atmosferës së Tokës shtrihet 480-960 km.Kjo pjesë quhet EKZOSFERË.
Nëse numërojmë shtresat e cituara prej këtij burimi,shohim se atmosfera përbëhet pikërisht nga shtatë shtresa,siç është shpallur edhe në ajetin kuranor.
Troposfera
Stratosfera
Ozonosfera
Mezosfera
Termosfera
Jonosfera
Ekzosfera

TOKA
Toka i ka të gjitha kushtet që i nevojiten jetës.Një prej tyre është atmosfera,e cila shërben si një fushë mbrojtëse për
gjallesat.Sot është një fakt i njohur që atmosfera është e përbërë prej shtresave të ndryshme të shtrira mbi njëra-tjetrën.
Kjo gjë është përshkruar saktësisht në Kuran,ku thuhet se atmosfera përbëhet prej shtatë shtresave.Kjo është sigurisht
një prej mrekullive të Kuranit.Katërmbëdhjetë shekuj më parë,kur të gjithë besonin se qielli ishte unik e i pandarë,Kurani shpalli mrekullinë e ndarjes në shtresa dhe,për më tepër,në
“shtatë ” shtresa..Shkenca moderne,nga ana tjetër,zbuloi faktin se atmosfera,e cila rrethon Tokën,përbëhet prej “shtatë ”
shtresave bazë.
Ekzosfera
Një tjetër mrekulli e ajeteve kuranore që përmendin këtë fakt
shtjellohet kur lexojmë pjesën e fundit të ajetit dymbëdhjetë të sures Fusilet:
“...secilit qiell i caktoi atë që i nevojitej ”.Me fjalë të tjera,në këtë ajet deklarohet se Zoti i caktoi çdo qielli funksionin e vet.Me të vërtetë,siç e kemi parë edhe në kapitujt e mëparshëm,secila prej këtyre shtresave ka funksione jetike të dobishme për njerëzimin dhe për të gjitha format e tjera të jetës në Tokë.Çdo shtresë ka një funksion të veçantë,duke filluar nga formimi i shiut,mbrojtja prej rrezeve të dëmshme,reflektimi i valëve radiofonike e televizive,deri te mënjanimi i efekteve katastrofike të meteorëve.
Një prej këtyre funksioneve për shembull,është deklaruar në një burim shkencor si vijon:
Atmosfera e Tokës ka 7 shtresa.Shtresa më e ulët quhet troposferë. Shiu,bora dhe era formohen dhe ndodhin vetëm në troposferë.
Kjo është një prej mrekullive hyjnore,sepse këto argumente,të cilat u zbuluan vetëm në saje të teknologjisë së shekullit XX,janë shpallur në Kuran 1400 vjet më parë.

[valiii]

Formimi I Shiut

Formimi i shiut mbeti një mister për një kohë të gjatë. Vetëm pas
shpikjes së mjeteve të parashikimit të motit u bë e mundur të zbuloheshin tre fazat e formimit të shiut. Së pari, avujt e ujit ngrihen lart në qiell me anë të erës, më pas formohen retë dhe në fund shfaqen pikat e shiut.
Informacioni i dhënë në Kuran për shiun përputhet saktësisht me këtë proces. Në një ajet kuranor, ky informacion është përshkruar në këtë mënyrë:
”Zoti është Ai që i dërgon erërat, të cilat lëvizin retë. Ai i shtrin retë në qiell ashtu siç dëshiron dhe i bën të ndara në pjesë, pastaj përmes tyre sheh se si bie shiu…” (Err-Rrum 48)
Tani, le të shohim më hollësisht këto tre faza të përshkruara në ajetin kuranor.
FAZA E PARË: “Zoti është Ai që i dërgon erërat...”
Flluska ajri të panumërta, të cilat formohen nga shkumëzimi i ujit të oqeaneve, plasin vazhdimisht dhe shkaktojnë veçimin e disa grimcave të ujit, të cilat ngrihen lart në qiell. Këto grimca të pasura me kripë (të cilat quhen aerosole) transportohen nga erërat dhe ngrihen në atmosferë. Ato funksionojnë si kolektorë uji dhe formojnë pika reje, duke i mbledhur rreth vetes avujt e ujit që ngrihen prej detit.
FAZA E DYTË: “... (erërat) lëvizin retë. Ai i shtrin retë në qiell ashtu
siç dëshiron dhe i bën të ndara në pjesë …”
Retë formohen nga avujt e ujit, të cilët kondensohen rreth kristaleve të kripës apo grimcave të pluhurit që gjenden në ajër. Meqë pikat e ujit në këto re janë mjaft të vogla (me diametër 0.01 dhe 0.02 mm), retë “qëndrojnë pezull” në ajër dhe përhapen në qiell. Në këtë mënyrë, qielli mbushet plot
me re.
FAZA E TRETË: “...dhe përmes tyre sheh se si bie shiu.”
Grimcat e ujit, të cilat rrethojnë kristalet e kripës dhe grimcat e
pluhurit, zmadhohen dhe formojnë pikat e shiut, të cilat bëhen më të rënda se ajri, ndaj dhe shkëputen nga retë, duke filluar të bijnë në tokë në formë shiu.
Siç shihet, çdo fazë e formimit të shiut është shpallur në ajetet e
Kuranit. Për më tepër, këto faza janë shpjeguar ekzaktësisht sipas radhës së duhur. Si shumë fenomene të tjera, edhe ky fenomen shpjegohet saktësisht në Kuran shumë shekuj më parë se të njihej nga njerëzimi.
Në një ajet tjetër është dhënë informacioni i mëposhtëm rreth formimit të shiut:
”A nuk e ke parë se si i drejton Zoti retë, pastaj i bashkon, pastaj i grumbullon njëra mbi tjetrën dhe atëherë ti shikon shiun se si rrjedh prej tyre. Ai lëshon nga lart breshër prej reve të mëdha si malet. Me breshrin Ai godet kë të dojë dhe e largon nga kush të dojë. Shkëlqimi i vetëtimës së tij (breshrit) gati ta merr shikimin.” (En-Nur: 43)
Ilustrimi tregon pikat e ujit që shkëputen në ajër. Kjo është faza e parë e formimit të shiut. Më pas, pikat e shiut në retë e sapoformuara do të qëndrojnë pezull në ajër dhe pastaj do të kondesohen për të formuar shiun. Të gjitha këto faza janë përshkruar në Kuran.
Gjatë studimit të llojeve të reve, shkencëtarët u gjendën përpara një sërë rezultatesh të papritura mbi formimin e reve të shiut. Retë e shiut krijohen dhe formohen në bazë të një sistemi fazash të përcaktuara mirë. Le të marrim për shembull renë Kumulonimbus, e cila është një prej reve të shiut.
Formimi i kësaj reje kalon në tre faza:
Faza e parë: Retë shtyhen nga era: Retë Kumulonimbus fillojnë të
formohen, kur era shtyn copa të vogla reje në një zonë ku ato bashkohen.
Faza e dytë: Bashkimi: Pas kësaj, retë bashkohen duke formuar një re më të madhe.
Faza e tretë: Grumbullimi mbi njëra-tjetrën: Kur retë e vogla bashkohen bashkë, rriten lëvizjet nga poshtë-lart brenda resë së madhe, të cilat në qendër janë më të forta se në pjesët anësore të resë, sepse pjesët e jashtme të resë e mbrojnë qendrën prej efekteve ftohëse. Këto lëvizje bëjnë që trupi i resë të rritet vertikalisht, duke marrë formën e mullarit. Duke u rritur
vertikalisht, reja shtrihet në zona më të ftohta të atmosferës, ku pikat e ujit dhe breshrit formohen dhe fillojnë të rrisin përmasat e tyre. Kur këto pika uji e breshri bëhen tepër të rënda dhe lëvizja nga poshtë-lart nuk mund t’i mbajë pezull, atëherë ato fillojnë të bien nga reja në formë shiu, breshri etj.Detajet e formimit, të strukturës dhe funksionimit të reve janë zbuluar nga meteorologët nëpërmjet përdorimit të
mjeteve të sofistikuara si aeroplanët, satelitët, kompjuterat, ballonat etj. Eshtë e qartë se në këtë ajet Zoti na jep një
informacion që nuk kishte si të njihej 1400 vjet më parë.
Retë e vogla (retë Kumulus) lëvizin
dhe bashkohen nëpërmjet erës,
ashtu siç thuhet në Kuran: “A nuk e
ke parë se si i drejton Zoti retë,
pastaj i bashkon, pastaj i
grumbullon njëra mbi tjetrën.”

[valiii]

Mrekulli Matematikore Në Kur'an

Përveç mrekullive që cituam deri tani, Kurani përmban edhe një sërë mrekullish matematikore. Një shembull konkret i këtyre mrekullive është numri i përbashkët që del nga përsëritja e disa fjalëve të caktuara. Këto fjalë, të cilat kanë lidhje me njëra-tjetrën, përsëriten me të njëjtin numër në mënyrë të habitshme. Më poshtë janë përmendur këto fjalë si dhe numrat e përsëritur në Kuran:

Shprehja “shtatë qiej” përsëritet shtatë herë në Kuran. Gjithashtu, edheshprehja “krijimi i qiejve” përsëritet shtatë herë në Kuran.

Shtatë qiej 7 herë
Krijimi i qiejve 7 herë

Fjala “ditë”, në numrin njëjës, përsëritet 365 herë. Po kjo fjalë, në numrin shumës, përsëritet 30 herë. Ndërsa fjala “hënë”, përsëritet 12 herë në Kuran. Nuk duhet të harrojmë se lëvizja e hënës është baza e kalendarit hënor, i cili, ashtu si dhe kalendari diellor, ka 12 muaj.

Ditë 365 herë
Ditët 30 herë
Hëna 12 herë


Fjala “tradhëti” dhe fjala “i keq” përsëriten nga 16 herë në Kuran.
Fjalët “bimë” dhe pemë” përsëriten nga 26 herë në Kuran.

I tradhëti 16 herë
I keq 16 herë

Bimë 26 herë
Pemë 26 herë


Fjala “dënim” përsëritet 117 herë në Kuran, ndërsa fjala “falje”, e cila është një nga bazat themelore të Kuranit, përsëritet dy herë më tepër, pra 234 herë.

Dënim 117 herë
Falje 2 x 117 = 234

Fjala“thuaj” është përmendur nga 332 herë. Po aq herë është përmendur edhe fjala “thanë”.

Thuaj 332 herë
Thanë 332 herë

Fjalët “Dunía” (jeta e kësaj bote) dhe “Ahiret” (jeta e botës tjetër) janë përmendur nga 115 herë secila.

Fjalët “shejtan” dhe “ëngjëll” përsëriten nga 88 herë në Kuran.

Fjala “besim” dhe fjala “mosbesim” përsëriten nga 25 herë në Kuran.

Fjala “zekat” përsëritet 32 herë. Edhe fjala “begati” përsëritet 32 herë në Kuran. Zekati është nje “taksë” vjetore, e cila është e barabartë me 2,5 % të pasurisë, dhe jepet nga të pasurit për të varfrit. Në shumë ajete kuranore dhe fjalë të Profetit përmendet se Zekati është pastrim dhe begati për pasurinë e njeriut.

Fjala “të mirët” përsëritet 6 herë, ndërsa fjala “të këqinjtë “ përsëritet dy herë më pak, pra 3 herë.

Fjalët “verë-ngrohtë” dhe “dimër-ftohtë” përsëriten nga 5 herë në Kuran.

Gjithashtu edhe fjalët “verë” (pije alkoolike) dhe “dehje” përsëriten nga 6 herë në Kuran.

Fjala “pasuri” përsëritet 26 herë, ndërsa fjala “varfëri” përsëritet dy herë më pak, pra 13 herë.

Në shumë ajete kuranore janë përmendur edhe fazat e krijimit të njeriut.Për këtë le të marrim për shembull ajetin kuranor të mëposhtëm:
“Ne e kemi krijuar njeriun nga toka. Pataj e bëmë pikë (nutfetun) në një vend të sigurtë (në mitrën e nënës). Pastaj e shndërruam pikën në alek, pastaj alekun e shndërruam në copë mishi (mudga) pastaj këtë copë mishi e shndërruam në eshtra, pastaj eshtrave u veshëm mishin, pastaj e bëmë njeriun krijesë tjetër (me shpirt). I lartë është Allahu, Krijuesi më i mirë.” (El-Mu’minun: 10-14)

Pra fazat e krijimit janë: tokë, pikë (farë), diçka e varur, copë mishi, eshtra dhe mish. Po të bëjmë një mbledhje të shumës së përgjithshme të përmendjes së këtyre fazave, përftojmë numrin 65. Po kaq herë është përmendur edhe fjala “njeri"

Njeriu 65

Toka Turab 17
Pikë Nutfetun 12
Copë mishi Alek 6
Eshtra Mudga 3
Diçka e varur Idham 15
Mishi Lahm 12

Shuma 65

Besoj se askush nuk mund të thojë se është rastësi.

[valiii]

Fjala "muaj" ne Kuran permendet 12 here,aq muaj sa ka viti.
Fjala "dite" ne Kuran permendet 365 here,aq dite sa ka viti.
Fjala "qiell" ne Kuran permendet 7 here,aq sa qiej ka krijuar Allahu (xhsh).

Mes dy deteve ka nje mur qe nuk lejon te perzihen

"Ai (All-llahu) leshoi dy dete te puqen ndermjet vete. Ne mes tyre ka nje mburoje qe nuk i lejon te trazohen"(Err-Rrahman :19-20)

D.m.th, se mes dy deteve ekziston nje pengese qe nuk i lejon ujerat e nje deti te hyjne ne detin tjeter. Kjo pengese nuk eshte e palevizshme, sepse fjala "merexhe" e perdorur ne ajet ka kuptimin e shkuarjes, kthimit dhe te levizshmerise. Shkenca zbuloi se ujerat e deteve nuk perzihen ndermjet vete dhe çdonjeri nga ato ruan veçorite e veta.
Disa dijetare nga Gjermania, me 1962 zbuluan se ne vendin ku bashkohen Deti i Kuq dhe Oqeani Indian nuk perzihen ujerat ne mes dy deteve. Ata verejten se ndermjet tyre ekziston nje vije e qarte ndarese, por ajo nuk ishte e palevizshme, sepse ndonjehere shkonte nga Lindja e ndonjehere nga Perendimi, sipas levizjes se ererave. Gjithashtu , ujerat e kripur nuk bashkohen me ata te embel, siçeshte rasti me lumenjte dhe detet. Pra, kush eshte ai qe ia mesoi Muhammedit a.s, kurse ai u rrit ne shkretetire...???

[valiii]

ZONA ME E ULET NE RRUZULLIN TOKESOR

Allahu i Madhëruar thotë në fillim të sures Er Rum:

"Elif, Lam, Mim, bizantët u mundën në tokën më të ulët, por pas disfatës së tyre, ata do të fitojnë brenda pak vitesh." (Er Rum 1-4)

Në fjalorët e gjuhës arabe, fjala edna, që është përdorur në ajet ka dy kuptime: më i afërt dhe më i ulët. Në përputhje me ajetin e shenjë, toka e Palestinës (ku janë mundur bizantët) është më e afërta me Gadishullin arabik, dhe në të ndodhet pika më e ulët nën nivelin e detit në të gjithë rruzullin tokësor. Ajo është Aguari i Detit të Vdekur, që ndodhet 392m nën nivelin e detit. Bizantët fituan ndaj persëve pas pak vitesh, tamam ashtu siç paralajmëroi Kur'ani.

[valiii]

Qumështi i nënës.

Qumështi i nënës është një përzierje e pakrahasueshme që shërben si burim ushqimor i shkëlqyeshëm për foshnjen e porsalindur dhe rrit rezistencën ndaj sëmundjeve. As ushqimi artificial për fëmijë i prodhuar nga teknologjia e ditëve tona nuk mund ta zëvendësojë këtë burim ushqimi të mrekullueshëm.
Çdo ditë zbulohen dobi të reja që përmban qumështi i nënës për
fëmijën. Një prej argumenteve që shkenca ka zbuluar rreth qumështit të nënës është se pirja e tij gjatë dy viteve të para të jetës ka dobi mjaft të madhe. Në Kuran jepet një lajm mjaft i rëndësishëm 14 shekuj më parë në lidhje me këtë fakt të zbuluar nga shkenca vetëm kohët e fundit:

”Nënat duhet t ’i ushqejnë foshnjat e tyre për dy vjet me radhë …”(El-Bekare 233)

”Ne e kemi urdhëruar njeriun që të sillet mirë me prindërit, sepse nëna e vet e mbajti në barkun e saj,me vështirësi pas vështirësie dhe pas dy viteve ia ndau gjirin.

Ji mirënjohës ndaj Meje dhe ndaj dy prindërve të tu, sepse tek Unë është kthimi juaj. ”(Lukman 14)

[valiii]

SHENJAT E GISHTËRINJVE

Çdo njeri,duke përfshirë edhe binjakët që mezi dallohen nga njëri-tjetri, ka shenjat e tij të veçanta të gishtërinjve. Me fjalë të tjera,identiteti i secilit është i koduar në majat e gishtërinjve të tij. Ky sistem i koduar mund të krahasohet me sistemin e kodit të vijave,i cili përdoret në ditët tona për identifikimin e prodhimeve të ndryshme,si prodhimet industriale apo ushqimore.

”A mendon njeriu se nuk do t'i mbledhim eshtrat e tij? Po,do t'i
mbledhim!Madje Ne jemi të zotë t'i krijojmë përsëri edhe majat e
gishtërinjve të tij!” (El Kijame 3-4)

Theksimi i shenjave të gishtërinjve ka një domethënie mjaft të veçantë, sepse secili ka shenjën e tij unike të gishtërinjve,e cila nuk i ngjason askujt.
Çdo person që jeton apo ka jetuar në këtë botë ka formën e tij unike të shenjave të gishtërinjve.Për këtë arsye,shenjat e gishtërinjve janë një provë mjaft e rëndësishme e identitetit,ndaj dhe sot përdoren pikërisht për këtë qëllim.
Por më e rëndësishmja është se kjo veçori e shenjave të gishtërinjve u zbulua nga fundit i shekullit XIX.
Përpara kësaj periudhe,njerëzit i shihnin shenjat e gishtërinjve si disa rrathë të zakonshëm,pa ndonjë rëndësi apo kuptim specifik. Është Kurani ai që na flet për këtë karakterisikë dalluese të shenjave të gishtërinjve,e cila nuk u kuptua veçse në ditët tona.
Çdo njeri,duke përfshirë edhe binjakët që mezi dallohen nga njëri-tjetri,ka shenjat e tij të veçanta të gishtërinjve. Me fjalë të tjera, identiteti i secilit është i koduar në majat e gishtërinjve të tij.Ky sistem i koduar mund të krahasohet me sistemin e kodit të vijave,i cili përdoret në ditët tona për identifikimin e Prodhimeve të ndryshme,si prodhimet industriale apo ushqimore.

[Albanian eX|PerT]

Mënyra profetike në mënjanimin dhe ekuilibrimin e dëmeve që shkaktohen nga ushqimet dhe frutat

Në të dy librat e saktë të haditheve transmetohet nga Abdullah bin Xhafer, i cili thotë: “Kam parë të Dërguarin e Allahut (alejhi selam) duke i ngrënë hurmat e sapo pjekura me kastravecë.”
Hurmat e sapo pjekura e ngrohin menjëherë lagështirën e gjymtyrëve, forcojnë stomakun dhe e normalizojnë atë, shtojnë bukurinë si dhe treten shumë shpejt. E shtojnë etjen, e vënë gjakun në lëvizje, shkaktojnë dhimbjen e kokës dhe të fshikëzës së urinës, po kështu i dëmtojnë dhe dhëmbët.
Ndërsa kastraveci e ftoh menjëherë lagështirën e gjymtyrëve, është freskues, largon temperaturën e stomakut, që vjen si pasojë e gastritit. Kastraveci i tharë e largon gastritin, e nëse grihet, përzihet me ujë dhe pihet, e largon etjen, nxit urinimin, e pakëson dhimbjen e fshikëzës së urinës. Gjithashtu, nëse grihet dhe bëhet turshi e me të fërkohen dhëmbët i pastron ato.
Përfundimisht themi se hurmat e sapo pjekura janë të nxehta, ndërsa kastraveci është i ftohtë e të dy e normalizojnë dhe i ekuilibrojnë dëmet dhe dobitë mes tyre. Një mënjanim i tillë i dëmeve përbën bazën kryesore të mjekimit dhe ruajtjes së shëndetit, Jo vetëm kaq, por e gjithë mjekësia bazohet në këtë rregull. Në zbatimin e këtij rregulli (rasti i hurmave me kastravecin) dhe i të tjerëve si ky tek ushqimet dhe tek ilaçet ka shërim, normalizim dhe mënjanim të dëmeve të ndërsjella, si dhe është ndihmesë për një shëndet të mirë e për një trup të fortë.
Aishja (Allahu qoftë i kënaqur prej saj!) ka thënë: “Më dhanë ushqim shumë që të shëndoshesha, por më kot. E kur më dhanë kastravecë dhe hurma të sapo pjekura u shëndosha.”
Pra, mënjanimi i dëmit nga (ushqimi) i ftohtë me të ngrohtë, nga i ngrohti me të ftohtë, nga i thati me të lëngët dhe e kundërta, si dhe ekuilibrimi i njërës me tjetrën, është ilaçi më i mirë dhe ruajtës i shkëlqyer i shëndetit.
Paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi atë i cili u dërgua për të mirën e trupave dhe të zemrave, si dhe ftues për përmirësimin e dynjasë dhe të ahiretit.

Përgatiti: Erion Sula
13.01.2007


http://www.klubikulturor.com

[valiii]

MREKULLITË SHKENCORE NË KURAN


PARATHENIE

Katërmbëdhjetë shekuj më pare, Zoti zbriti Kuranin për të udhëzuar njerëzit në rrugën e vërtetë. Që prej ditës së shpalljes së tij e deri në Ditën e Gjykimit, ky libër i fundit hyjnor do të mbesë udhëzimi i vetëm për ta.
Stili i pakrahasueshëm i Kuranit dhe urtësia e tij e përkryer janë tregues të qartë se ai është me të vërtetë fjala e Zotit. Përveç kësaj, Kurani ka mjaft veçori të tjera të mrekullueshme, të cilat vërtetojnë se ai është me të vërtetë një libër hyjnor. Një prej këtyre veçorive është fakti se një numër i konsiderueshëm i fakteve shkencore, të cilat njeriu mundi t'i zbulonte vetëm me ndihmën e teknologjisë së shekullit XX, janë shpallur në Kuran 1400 vjet më parë.
Sigurisht që nuk mund të pretendojmë që Kurani është një libër shkencor, pasi qëllimi i shpalljes së tij nuk është shtjellimi i fakteve shkencore apo shpjegimi i dukurive natyrore, por siç e thamë dhe më lart, udhëzimi i njerëzve drejt së vërtetës. Megjithatë, në Kuran gjejmë shumë fakte shkencore, të cilat janë zbuluar në mënyrë të plotë vetëm në saje të fjalës së fundit të teknologjisë bashkëkohore. Këto fakte shkencore as që mund të perceptoheshin apo imagjinoheshin në kohën e shpalljes së tij, gjë që vërteton akoma më tepër prejardhjen e tij hyjnore.
Që të kuptojmë mrekullitë shkencore në Kuran, sëpari duhet të hedhim një vështrim në nivelin e shkencës që mbizotëronte në kohën e shpalljes së këtij libri hyjnor.
Në shekullin VII, në shoqërinë arabe ekzistonin shumë bestytni, me të cilat ishin përzier edhe çështjet shkencore. Mungesa e teknologjisë së duhur, me anë të së cilës do të studioheshin të fshehtat e natyrës dhe universit, i la këta arabë të hershëm nën ndikimin e bestytnive dhe legjendave të trashëguara nga brezat e mëparshëm. Për shembull, ata supozonin se ishin malet ato që e mbanin qiellin lart. Ata besonin se toka ishte e sheshtë dhe në dy skajet e saj ndodheshin male të larta, të cilat ishin shtyllat që mbanin qiellin lart.
Sidoqoftë, të gjitha këto besime të kota të shoqërisë arabe u zhdukën me zbritjen e Kuranit. Në ajetin e dytë të sures Er-Rra'd thuhet: "Zoti është Ai që i ngriti qiejt pa asnjë shtyllë..." Ky ajet hodhi poshtë besimin e trashëguar të arabëve se qielli qëndron lart i mbajtur prej maleve. Në mjaft çështje të tjera janë shpallur të dhëna tepër të rëndësishme dhe të sakta, në një kohë kur askush s'kishte asnjë njohuri për to. Kurani, i cili zbriti në kohën kur njerëzit dinin shumë pak rreth astronomisë, fizikës ose biologjisë, përmban argumente bazë mbi një sërë dukurish të ndryshme, si krijimi i Universit, krijimi i qenieve njerëzore, struktura e atmosferës apo ekuilibri delikat, i cili bën të mundur jetën në tokë.

Tani, le të shqyrtojmë së bashku disa mrekulli shkencore të shpallura në Kuran.

[valiii]

KRIJIMI I UNIVERSIT

Në ajetin e mëposhtëm, përshkruhet origjina e universit:
"Ai është Krijuesi fillestar i qiejve dhe i tokës (pa pasur asnjë shembull)..."(El-En'am 101)
Përfundimi, në të cilin ka arritur astrofizika sot, është se i tërë universi, së bashku me dimensionet e lëndës dhe të kohës, erdhi në ekzistencë si rezultat i një shpërthimi të madh, i cili ndodhi menjëherë. Ky fenomen i njohur me emrin "Big Beng", vërtetoi se universi ishte krijuar nga asgjëja si rezultat i një shpërthimi në një pikë të vetme. Qarqet shkencore moderne janë të një mendimi në lidhje me faktin se Big Bengu është i vetmi shpjegim i arsyeshëm dhe i vërtetuar i zanafillës së universit dhe i mënyrës së krijimit të tij.
Para Big Bengut, lënda nuk ekzistonte. Nga kjo gjendje mosekzistence, në të cilën as lënda, as energjia, madje as koha nuk ekzistonin - dhe kjo mund të përshkruhet vetëm në mënyrë metafizike - arrijmë në përfundimin se lënda, energjia dhe koha janë të tëra të krijuara. Ky argument është një nga zbulimet e fundit të fizikës bashkëkohore, i cili është shpallur në Kuran 1400 vjet më parë.









Aparaturat e ndjeshme në bordin e satelitit hapësinor COBE, i cili u lëshua nga NASA më 1992, arriti të kapte dukshëm pjesë të mbetura të Big Bengut. Ky zbulim shërben si dëshmi për Big Bengun, i cili është shpjegimi shkencor i faktit se universi u krijua nga asgjëja.

[valiii]

ZGJERIMI I UNIVERSIT

Në Kuran, i cili u shpall katërmbëdhjetë shekuj më parë, në kohën kur shkenca e astronomisë ishte akoma primitive, zgjerimi i universit përshkruhet në këtë mënyrë:

"Ne me forcën tonë e ngritëm qiellin dhe Ne e zgjerojmë atë. " (Edh-Dharijat 47)
Fjala "qiell" e përmendur në këtë ajet është përdorur në vende të ndryshme në Kuran me kuptimin e hapësirës dhe universit. Edhe këtu, kjo fjalë është përdorur me këtë kuptim. Me fjalë të tjera, në Kuran është shpallur se universi "zgjerohet". Pikërisht, ky është përfundimi i arritur sot prej shkencës.
Deri para fillimit të shekullit XX, i vetmi mendim i përhapur në të gjithë botën e shkencës ishte se "universi ruan një gjendje konstante dhe ka ekzistuar përherë pa fillim". Por kërkimet, vëzhgimet dhe rrezultatet e marra prej aparaturave moderne vërtetuan se universi në të vërtetë ka një fillim; argument për këtë është fakti se ai zgjerohet vazhdimisht.
Në fillimet e shekullit XX, fizikanti rus Alexander Friedmann dhe kozmologu belg Georges Lemaitre llogaritën teorikisht se universi është në lëvizje të vazhdueshme dhe zgjerohet.
Ky fakt u vërtetua gjithashtu prej të dhënave të vëzhguara më 1929. Astronauti amerikan Edwin Hubble, ndërsa po vëzhgonte qiellin me një teleskop, zbuloi se yjet dhe galaktikat largoheshin vazhdimisht nga njëra-tjetra. Një univers, ku çdo gjë lëviz vazhdimisht duke u larguar prej çdo gjëje tjetër, nënkupton një univers vazhdimisht në zgjerim.
Vëzhgimet e kryera në vitet në vazhdim vërtetuan se universi është në zgjerim e sipër. Përsëri del në pah saktësia e habitshme e ajetit kuranor, i cili përdor një folje të kohës së tashme për të përshkruar vazhdimësinë e këtij zgjerimi. Ky argument është sqaruar në Kuran në një kohë kur askush nuk kishte as idenë më të vogël rreth këtyre fakteve.


Që prej momentit të Big Bengut, universi ka filluar të zgjerohet vazhdimisht me shpejtësi të madhe. Shkencëtarët e krahasojnë zgjerimin e universit me sipërfaqen e një tullumbaceje në fryrje e sipër.


Edwin Hubble me teleskopin e tij gjigand

Georges Lemaitre

[valiii]

NDARJA E QIEJVE DHE E TOKËS

Një prej ajeteve që bën fjalë për krijimin e qiejve është edhe ajeti i mëposhtëm:
"A nuk e dinë jobesimtarët se qiejtë dhe toka ishin të ngjitura, e Ne i ndamë ato të dyja dhe ujin e bëmë bazë të jetës së çdo gjëje. Përse nuk besojnë pra?" (El Enbija 30)

Fjala "retk", e përkthyer "të ngjitura", në gjuhën arabe do të thotë "të përziera me njëra-tjetrën, të bashkuara". Kjo fjalë përdoret në ato raste kur u referohemi dy substancave të ndryshme, të cilat përbëjnë një të plotë. Fraza "Ne i ndamë" është folja arabe "feteka" dhe nënkupton diçka që vjen si rezultat i shkëputjes apo shkatërrimit të strukturës së ngjitur"retk". Carja e farës së bimës në momentet para të mbirjes është një nga rastet në të cilat përdoret kjo folje.
Le të shqyrtojmë përsëri ajetin kuranor, duke pasur në mendje faktet e lartpërmendura. Në ajet, qielli dhe toka janë subjekti i parë i gjendjes "retk". Më pas ata ndahen (feteka), duke u shkëputur nga njëri-tjetri. Kureshtja jonë rritet kur rikujtojmë momentet e para të Big Bengut dhe shohim se e gjithë lënda e universit përfshihej në një pikë të vetme. Me fjalë të tjera, çdo gjë, duke përfshirë "qiejt dhe tokën", të cilat ishin krijuar ende, ishin pjesë e kësaj pike në gjendjen "retk". Pas një shpërthimi të fuqishëm, lënda e kësaj pike u nda (feteka) dhe më pas ndodhi procesi i krijimit të strukturës së tërë universit.
Kur krahasojmë ajetin kuranor me zbulimet shkencore, shohim se ato përputhen në mënyrë të përkryer me njëra-tjetrën. Fakti më interesant dhe më habitës është se këto zbulime u bënë vetëm në shekullin XX.


Fotoja paraqet Big Bengun, i cili bën të qartë edhe një herë se Zoti e krijoi universin prej asgjësë. Big Bengu është një teori e vërtetuar me dëshmi të qarta shkencore. Megjithëse disa shkencëtarë u përpoqën të sillnin teori të kundërta me Big Bengun, dëshmitë e qarta shkencore bënë që kjo teori të pranohej tërësisht prej komunitetit shkencor.

[valiii]

ORBITAT

Duke iu referuar Kuranit, Dielli dhe Hëna lëvizin në një orbitë të caktuar:
"Zoti krijoi natën e ditën, diellin e hënën dhe secili prej tyre noton në orbitë." (El Enbija 33)

Në një ajet tjetër është përmendur se Dielli nuk është i palëvizshëm, por lëviz në një orbitë të caktuar.
"Edhe dielli lëviz drejt kufirit të tij përfundimtar. Ajo lëvizje është përcaktim i të Plotfuqishmit, të Diturit." (Ja Sin 38)

Këto argumente të komunikuara në Kuran u zbuluan prej vëzhgimeve astronomike shumë shekuj më vonë. Sipas llogaritjeve të ekspertëve të astronomisë, Dielli udhëton me një shpejtësi marramendëse prej 720.000 km në orë në drejtim të yllit Vega në një orbitë të vetme të quajtur Maja Diellore. Kjo do të thotë se Dielli përshkon afërsisht 17.280.000 km në ditë. Bashkë me Diellin, të gjitha planetet dhe satelitët brenda sistemit gravitacional të Diellit përshkojnë gjithashtu të njëjtën distancë. Për më tepër, të gjitha yjet në univers bëjnë një lëvizje të ngjashme.
Në Kuran është shpallur se i tërë universi është i mbushur plot me rrugë e orbita si ajo e diellit:
"Betohem në qiellin plot rrugë." (Edh-Dharijat 7)
Në univers ndodhen rreth 200 miliardë galaktika dhe secila prej tyre pëmban rreth 200 miliardë yje. Pjesa më e madhe e këtyre yjeve kanë planete dhe pjesa më e madhe e këtyre planeteve kanë satelitë. Këta trupa gjigandë lëvizin në orbita të caktuara, sipas një lëvizjeje të përllogaritur në mënyrë preçize. Për miliona vite me radhë, të gjithë këta trupa "notojnë" në orbitën e tyre në një harmoni dhe rregull të përkryer. Për më tepër, një anumër i madh kometash lëvizin në orbitat e përcaktuara për to.
Orbitat në univers nuk janë karakteristikë vetëm e trupave qiellorë. Edhe vetë galaktikat udhëtojnë me një shpejtësi marramendëse në orbita të projektuara për to. Gjatë kësaj lëvizjeje, asnjë prej trupave qiellorë nuk i zë rrugën, apo përplaset me të tjerët.
Sigurisht që në kohën e shpalljes së Kuranit njerëzimi nuk zotëronte teleskopë elektronikë apo teknologjinë e avancuar të vëzhgimit të trupave miliona kilometra në hapësirë, ashtu siç nuk dispononte njohuritë e sotme të fizikës apo astronomisë. Ndaj në atë kohë nuk ishte e mundur të zbulohej në mënyrë shkencore se hapësira është "plot me rrugë dhe orbita", siç është shpallur në ajetin kuranor…




Si shumë kometa të tjera në univers, edhe kometa Halley (lart) lëviz në një orbitë të përcaktuar. Ajo ka një orbitë specifike dhe lëviz në harmoni të plotë me trupat e tjerë qiellorë.Të gjithë trupat qiellorë, duke përfshirë edhe planetet, satelitet, yjet, madje dhe galaktikat, kanë orbitat e tyre, të përcaktuara me llogaritje tepër delikate. Ai që vendosi këtë rregull dhe ekuilibër të përkryer është Zoti, Krijuesi i universit.