A ke menduar ndonje dite

[Scooby-Doo]

Ndonjë ditë, para se t’i kryesh këto adhurime, a ke menduar?
Para se të falësh namazin, a ke menduar ndonjëherë?...

Duke e dëgjuar ezanin, a ke menduar ndonjëherë se Zoti i gjithësisë të thërret në takim me Të në namaz?

Duke marrë abdest, a ke menduar ndonjëherë se je duke u përgatitur për të dalë para Mbretit të të gjithë mbretërve?

Duke shkuar në xhami, a ke menduar ndonjëherë se je duke iu përgjigjur thirrjes së të Madhëruarit, Zotit të Arshit të Madhëruar?

Kur je duke marrë tekbiretu elihram (tekbirin fillestar), a ke menduar ndonjëherë se ti do të fillosh bisedën me lutjen, thirrjen Krijuesit tënd, që dëgjon gjithçka dhe di gjithçka?

Kur lexon suren Fatiha në namaz, a ke menduar ndonjëherë se je në bisedën më të veçantë me Krijuesin e Plotfuqishëm?

Duke kryer lëvizjet në namaz, a ke menduar ndonjëherë se një numër aq i madh engjëjsh, saqë nuk e di kush numrin e tyre përveç Allahut, janë në ruku, ndërsa shumë të tjerë në sexhde para mijëra e mijëra vitesh, derisa qielli rënkoi prej numrit të shumtë të tyre?

Duke qenë në sexhde, a ke menduar ndonjëherë se ky është vendi i mirë e më madhështor ku njeriu mund të jetë më afër Krijuesit të tij?

Duke dhënë selam në fund të namazit, a ke menduar ndonjëherë që zemra jote të digjet nga malli për takimin tjetër të afërt me të Gjithëmëshirshmin, Mëshirëplotin.

A ke menduar ndonjëherë me mall për Allahun dhe takimin me Të?
Kënaqësia e madhe që përshkon zemrën, që largon problemet e dynjasë.
A ke menduar ndonjëherë se në afërsi me Allahun është xheneti i zemrës së besimtarit, e kopsht në zemrën e tij, në përpjekje të kënaqësisë së Zotit të tij.
Zemra më e butë është ajo zemër që ia ka frikën Allahut.
Fjalët më të mira janë ato që përmendin Allahun.
Dashuria më e pastër, dashuria për Allahun.
E kush zemrën e tij e ka lidhur me Allahun, është qetësuar e ka pushuar.
E kush zemrën e tij e lidh me njerëzit, nuk i pushon dhe gjithherë do të jetë i shqetësuar.
E kur të ndjesh vështirësi e mërzi, përsërit gjithmonë: “La il-lahe il-la ente subhaaneke in-ni kun-ntu mine dhaalimin”.
Ky është shërimi i zemrave, drita e tyre, e fshehta e tyre.
E përmendja e kësaj shlyen mëkatet, “La il-lahe il-l All-llah”
O Allah, ndaloja zjarrit të xhehenemit ta djegë atë që e lexon këtë shkrim dhe shpërbleje atë pa kufi!
Amin!
Thotë Muhamedi salallahu alejhi ue selem: “Transmetoni prej meje qoftë edhe një ajet." Fjala këtu është për ajet apo hadith. E ka mundësi që me dërgimin e këtij shkrimi të arrish atë vlerë të madhe për transmetimin qoftë edhe të një ajeti nga Muhamedi salallahu alejhi ue selem e të bëhet shefat (ndërmjetësim tek Allahu) për ty Ditën e Kiametit.
Shpërndaje me shpresë që të ndërmjetësojë për ty Ditën e Kiametit.

[Dani11]

“Jeta dhe vdekja”

Për këtë na ka lajmëruar Allahu i Lartësuar duke folur për atë se çka ndodh me banorët e xhenetit në çastet e vdekjes së tyre: "Të cilëve duke qenë të pastër, engjëjt ua marrin shpirtin, duke u thënë: "Selamun alejkum" - gjetët shpëtimin, hyni në xhennet,
E enjte, 10 Dhjetor 2009 20:06




Nga kjo kuptojmë që besimtarët vepërmirë në çastet e vdekjes do ta shohin melekun e mëshirës, i cili sinjalizon se ata janë banorë të xhenetit. Atëherë ata gëzohen, buzëqeshin sepse shkojnë në vendin i cili është më i mirë në krahasim me vendbanimin e tyre të mëparshëm. Sikur të shikohet në fytyrat e tyre pas vdekjes do hasnim të qeta dhe të urta, sepse kanë parë diçka nga dhuratat e premtuara të Allahut, xh.sh., të cilat me siguri Ai do t'ua dhuroj. Ndërkaq, ata që nuk besuan, të cilët ishin mëkatarë, Allahut i përshkruan shok dhe luftuan kundër fesë së Tij, do të ballafaqohen me vdekjen plotësisht në mënyrë tjetërfare, për cka na lajmëron edhe Kur'ani: "Sikur t'i kishe parë engjëjt kur ua marrin shpirtin atyre që mohuan (do të shihje tmerr), u bienin fytyrave dhe shpinave të tyre (para, prapa): "Shijoni dënimin e djegies!" (El-Enfal, 50)

Në një ajet tjetër kur'anor Allahu i Lartësuar, gjithashtu, na e përshkruan gjendjen e pabesimtarëve: "E, sikur t'i shihje mizorët kur janë në agoni të vdekjes, e engjëjt kanë shtrirë duart e veta (me ndëshkim) e (u thonë): "Shpëtojeni pra vetveten (nëse mundeni)". "Tash përjetoni dënimin e turpshëm për shkak se e thoshit të pavërtetën për All-llahun, dhe ndaj argumenteve të Tij ishit kryeneç". (El-Enam, 93)

Ajeti i lartpërmendur na tregon se pabesimtarët në çastin vdekjes së tyre e shohin vendin e tyre në zjarr, njëjtë sikur që besimtari e sheh vendin e tij në xhenet. Melekët e dënimit sillen me përbuzje ndaj pabesimtarëve në çastet e vdekjes së tyre për shkak të asaj që kanë vepruar. U bien fytyrave dhe shpinave të tyre dhe i bëjnë që të ndjejnë vuajtje. I thërrasin që nëpërmjet lidhjeve farefisnore, pozitës dhe mirësive të caktuara të cilat i kishin në këtë botë, të shpëtojnë nga vuajtja dhe poshtërimi i cili i ka kapluar. Këtë nuk do të mund ta bëjnë për shkak se nuk do të posedojnë as mundësi as forcë.

Me momentin e vdekjes mbaron edhe mundësia e lirisë njerëzore, kurse ai mbetet plotësisht i nënshtruar, siç edhe qeniet e tjera në univers. Shenjat e përfundimit të keq të njeriut, Allahu na mbrojt prej tyre, janë që fytyra e pabesimtarit dhe tiranit të nxihet dhe të mblidhet, e trupi të tkurret nga ajo që ka parë prej dënimit të vështirë që e pret.

I Dërguari i Allahut, s.a.v.s., i alarmon njerëzit nga rreziku i kësaj rruge me fjalët: "O njerëz! Shenjat i keni dhe përmbajuni atyre. Të gjithë ju keni cakun tuaj dhe drejt tij shkoni. Besimtari jeton ndërmjet dy frikash: frika nga përcaktimi i cili vetëm se ka kaluar dhe se nuk dihet se çka në të Allahu i Lartësuar ka caktuar; dhe frika nga përcaktimi i cili është në prag (afër), ndërsa nuk e din se çka në të Allahu i Lartësuar do të caktoj. Andaj, robi le të kërkoj për veten nga vetvetja, dhe nga jeta e tij për ahiretin. Le ta shfrytëzoj rininë para pleqësisë dhe jetën para vdekjes. Pasha Allahun në dorën e të cilit gjendet shpirti i Muhammedit, nuk bëhet lutje për tu kënaqur dhe as që ka vendbanim tjetër, pas kësaj botë, përpos se në xhenet ose në xhehenem."

Çasti i vdekjes, ashtu siç na tregon Kurani, i mënjanon dhe i ngre lart perdet, kthjell shikim dhe e zbulon atë që deri më tani për ne ishte e fshehtë, ndërsa demonstrohet në fjalët e Allahut, xh.sh., i cili thotë: "Përse, pra kur arrin shpirti në fyt, e ju në atë moment shikoni (se ç'po i ngjet). E ne jemi më afër tek ai se ju, por ju nuk shihni!" El-Vakia, 83-35)

Në momentin e vdekjes njeriu bën hapin e parë të tij për tek bota tjetër. Atij që vdes i bëhet e qartë pozita e tij në ahiret. Kur vdes njeriu ai i dëgjon të gjithë, mirëpo nuk ka mundësi që t'ju përgjigjet. Ai sheh mirëpo nuk është në gjendje që të flas për atë që ka parë. Të vdekurit kanë ndjenja, njëjtë sikur që kanë të gjallët. I dërguari i Allahut, s.a.v.s., ka thënë: "Kur t'i vizitoni varrezat, jepuni selam banorëve të tyre, duke u shprehur: Paqja qoftë mbi vendbanimet e besimtarëve!" Pasi që këtë e urdhëron i Dërguari, s.a.v.s., s'do mend se përshëndetjen e tillë e dëgjojnë ato. Në të kundërtën fare nuk do të na obligonte që t'i përshëndesim.

Pra, banorët e varrezave posedojnë ndonjë lloj ndjenje në raport me vizituesit e tyre dhe përshëndetjet të cilat ua dërgojnë. Ato posedojnë edhe ndjenja të tjera, logjikë, mendime të cilat i bëjnë të aftë që ta dallojnë shpresën nga dëshpërimi. I Lartësuari thotë: " O ju që keni besuar, mos u miqësoni me një popull që All-llahu ka shprehur hidhërim kundër tij, popull që ka humbur shpresën ndaj botës së ardhshme, ashtu si nuk kanë shpresë jobesimtarët prej të vdekurve (që do të ngjallen) në këtë botë, ose në ringjallje (në botën tjetër)." (El-Mumtehine, 13)

Shkalla e dëshpërimit deri tek e cila kanë arritur pabesimtarët – banorët e varrezave kërkon lloj të caktuar të njohurisë. Deri tek njohuria mbi situatën e pashpresë mund të vij vetëm ai i cili ka aftësinë e të dalluarit të gjërave, ashtu që t'i dalloj shpresën dhe dëshpërimin, kur Allahu, xh.sh., thotë: …ashtu si nuk kanë shpresë jobesimtarët prej të vdekurve (që do të ngjallen) në këtë botë, ose në ringjallje (në botën tjetër)."

Pjesë e shkëputur nga "Jeta dhe vdekja" e Muhamed M. Sha'ravit
Përktheu: Mehas Alija

[Estella]

Postimi origjinal është bërë nga Dani11

“Jeta dhe vdekja”

Për këtë na ka lajmëruar Allahu i Lartësuar duke folur për atë se çka ndodh me banorët e xhenetit në çastet e vdekjes së tyre: "Të cilëve duke qenë të pastër, engjëjt ua marrin shpirtin, duke u thënë: "Selamun alejkum" - gjetët shpëtimin, hyni në xhennet,
E enjte, 10 Dhjetor 2009 20:06




Nga kjo kuptojmë që besimtarët vepërmirë në çastet e vdekjes do ta shohin melekun e mëshirës, i cili sinjalizon se ata janë banorë të xhenetit. Atëherë ata gëzohen, buzëqeshin sepse shkojnë në vendin i cili është më i mirë në krahasim me vendbanimin e tyre të mëparshëm. Sikur të shikohet në fytyrat e tyre pas vdekjes do hasnim të qeta dhe të urta, sepse kanë parë diçka nga dhuratat e premtuara të Allahut, xh.sh., të cilat me siguri Ai do t'ua dhuroj. Ndërkaq, ata që nuk besuan, të cilët ishin mëkatarë, Allahut i përshkruan shok dhe luftuan kundër fesë së Tij, do të ballafaqohen me vdekjen plotësisht në mënyrë tjetërfare, për cka na lajmëron edhe Kur'ani: "Sikur t'i kishe parë engjëjt kur ua marrin shpirtin atyre që mohuan (do të shihje tmerr), u bienin fytyrave dhe shpinave të tyre (para, prapa): "Shijoni dënimin e djegies!" (El-Enfal, 50)

Në një ajet tjetër kur'anor Allahu i Lartësuar, gjithashtu, na e përshkruan gjendjen e pabesimtarëve: "E, sikur t'i shihje mizorët kur janë në agoni të vdekjes, e engjëjt kanë shtrirë duart e veta (me ndëshkim) e (u thonë): "Shpëtojeni pra vetveten (nëse mundeni)". "Tash përjetoni dënimin e turpshëm për shkak se e thoshit të pavërtetën për All-llahun, dhe ndaj argumenteve të Tij ishit kryeneç". (El-Enam, 93)

Ajeti i lartpërmendur na tregon se pabesimtarët në çastin vdekjes së tyre e shohin vendin e tyre në zjarr, njëjtë sikur që besimtari e sheh vendin e tij në xhenet. Melekët e dënimit sillen me përbuzje ndaj pabesimtarëve në çastet e vdekjes së tyre për shkak të asaj që kanë vepruar. U bien fytyrave dhe shpinave të tyre dhe i bëjnë që të ndjejnë vuajtje. I thërrasin që nëpërmjet lidhjeve farefisnore, pozitës dhe mirësive të caktuara të cilat i kishin në këtë botë, të shpëtojnë nga vuajtja dhe poshtërimi i cili i ka kapluar. Këtë nuk do të mund ta bëjnë për shkak se nuk do të posedojnë as mundësi as forcë.

Me momentin e vdekjes mbaron edhe mundësia e lirisë njerëzore, kurse ai mbetet plotësisht i nënshtruar, siç edhe qeniet e tjera në univers. Shenjat e përfundimit të keq të njeriut, Allahu na mbrojt prej tyre, janë që fytyra e pabesimtarit dhe tiranit të nxihet dhe të mblidhet, e trupi të tkurret nga ajo që ka parë prej dënimit të vështirë që e pret.

I Dërguari i Allahut, s.a.v.s., i alarmon njerëzit nga rreziku i kësaj rruge me fjalët: "O njerëz! Shenjat i keni dhe përmbajuni atyre. Të gjithë ju keni cakun tuaj dhe drejt tij shkoni. Besimtari jeton ndërmjet dy frikash: frika nga përcaktimi i cili vetëm se ka kaluar dhe se nuk dihet se çka në të Allahu i Lartësuar ka caktuar; dhe frika nga përcaktimi i cili është në prag (afër), ndërsa nuk e din se çka në të Allahu i Lartësuar do të caktoj. Andaj, robi le të kërkoj për veten nga vetvetja, dhe nga jeta e tij për ahiretin. Le ta shfrytëzoj rininë para pleqësisë dhe jetën para vdekjes. Pasha Allahun në dorën e të cilit gjendet shpirti i Muhammedit, nuk bëhet lutje për tu kënaqur dhe as që ka vendbanim tjetër, pas kësaj botë, përpos se në xhenet ose në xhehenem."

Çasti i vdekjes, ashtu siç na tregon Kurani, i mënjanon dhe i ngre lart perdet, kthjell shikim dhe e zbulon atë që deri më tani për ne ishte e fshehtë, ndërsa demonstrohet në fjalët e Allahut, xh.sh., i cili thotë: "Përse, pra kur arrin shpirti në fyt, e ju në atë moment shikoni (se ç'po i ngjet). E ne jemi më afër tek ai se ju, por ju nuk shihni!" El-Vakia, 83-35)

Në momentin e vdekjes njeriu bën hapin e parë të tij për tek bota tjetër. Atij që vdes i bëhet e qartë pozita e tij në ahiret. Kur vdes njeriu ai i dëgjon të gjithë, mirëpo nuk ka mundësi që t'ju përgjigjet. Ai sheh mirëpo nuk është në gjendje që të flas për atë që ka parë. Të vdekurit kanë ndjenja, njëjtë sikur që kanë të gjallët. I dërguari i Allahut, s.a.v.s., ka thënë: "Kur t'i vizitoni varrezat, jepuni selam banorëve të tyre, duke u shprehur: Paqja qoftë mbi vendbanimet e besimtarëve!" Pasi që këtë e urdhëron i Dërguari, s.a.v.s., s'do mend se përshëndetjen e tillë e dëgjojnë ato. Në të kundërtën fare nuk do të na obligonte që t'i përshëndesim.

Pra, banorët e varrezave posedojnë ndonjë lloj ndjenje në raport me vizituesit e tyre dhe përshëndetjet të cilat ua dërgojnë. Ato posedojnë edhe ndjenja të tjera, logjikë, mendime të cilat i bëjnë të aftë që ta dallojnë shpresën nga dëshpërimi. I Lartësuari thotë: " O ju që keni besuar, mos u miqësoni me një popull që All-llahu ka shprehur hidhërim kundër tij, popull që ka humbur shpresën ndaj botës së ardhshme, ashtu si nuk kanë shpresë jobesimtarët prej të vdekurve (që do të ngjallen) në këtë botë, ose në ringjallje (në botën tjetër)." (El-Mumtehine, 13)

Shkalla e dëshpërimit deri tek e cila kanë arritur pabesimtarët – banorët e varrezave kërkon lloj të caktuar të njohurisë. Deri tek njohuria mbi situatën e pashpresë mund të vij vetëm ai i cili ka aftësinë e të dalluarit të gjërave, ashtu që t'i dalloj shpresën dhe dëshpërimin, kur Allahu, xh.sh., thotë: …ashtu si nuk kanë shpresë jobesimtarët prej të vdekurve (që do të ngjallen) në këtë botë, ose në ringjallje (në botën tjetër)."

Pjesë e shkëputur nga "Jeta dhe vdekja" e Muhamed M. Sha'ravit
Përktheu: Mehas Alija

Un met veretet mundem me than se shume gjana kur ti lexosh te knaqin por te lexosh diqka te mbjell friken me duket e pakuptimet....

Pse nuk flitini diqka qka eshte normale por gjithmon kjo eshte e mira por nese se ben kete do te ndodh ajo tjetra ..a ja vlen dikush prej frikes me ju perbajt fes a ?


mansje kto thenjet tjera me posht se te vdekurit kan njdjenja edhe ngjallen nejse spo sgjas me shume no coment

[Makresh]

Postimi origjinal është bërë nga Estella

Un met veretet mundem me than se shume gjana kur ti lexosh te knaqin por te lexosh diqka te mbjell friken me duket e pakuptimet....

Pse nuk flitini diqka qka eshte normale por gjithmon kjo eshte e mira por nese se ben kete do te ndodh ajo tjetra ..a ja vlen dikush prej frikes me ju perbajt fes a ?


mansje kto thenjet tjera me posht se te vdekurit kan njdjenja edhe ngjallen nejse spo sgjas me shume no coment

Po vdekja eshte reale, ajo egziston edhe pse mund ta injorosh. Cdo gje e krijuar ka fillimin dhe mbarimin e saj, koha eshte ajo qe mbretët me te fuqishem i perul, kodrat i ben pluhur e botën dhe gjithe universin i shkatërrron ! E ne fuqi te kujt eshte koha ? Padyshim që Arkitektit të gjithësis, Zotit te Lartmadhëruar !

Pse friga ? Per tu ruajtur nga punet e liga, sepse nuk eshte i njejti ai qe vret e ai qe s'vret, ai qe beson e ai qe nuk beson, ai qe ndihmon e ai qe s'ndihmon. Ne kete jet, ligji njerzor thot disi perafersisht qe askush nuk duhet ta injoron ligjin. Ai qe e ka injoruar e ben vepra te kqija, padyshim qe do t'denohet edhe pse injoron se me cilin kod penal do te jipet verdikti. Po Zoti eshte i Gjithëmëshirshëm, i pranon pendimët dhe i don ata që pendohën pas nje pune te ligë me kusht qe atë të mos ta ripersëris !

Kta te vdekurit, do te ringjallen ne diten e Kiametit. Per me qen besimtar, duhet besuar edhe ne diten e ringjalljës, ne diten e Gjykimit, ne meleket, ne te gjitha profetet qe u permenden, ne te gjitha librat qe u shpallen; qe ishin nga Zoti per ta plotsuar besimin tend. Eshte tem e gjer sa i perket ringjalljes dhe shpirtit, por nese hulumton pakes ne kete nenrubrik, jam i sigurt qe do gjesh dicka qe eshte e shpjeguar me detalisht.

[roadrunner]

Ai qe ka ndergjegje, frigohet nga e keqja.

[sherri]

Ai qe ka ndergjegje, frigohet nga e keqja.

Ose:..frig duhet te kemi vetem nga ndergjegjeja jon!

[roadrunner]

Po pra mos me dit tuten, qka ish be? Mir qe po tuten valla

Postimi origjinal është bërë nga sherri

Ose:..frig duhet te kemi vetem nga ndergjegjeja jon!

[premium]

Titulli: A ke menduar ndonje dite ... ate qe mbjell dote korr .

Besimin në ditën e gjykimit,

[Idila]

A ke menduar ndonjë ditë se gjithëçka që bëni gjatë apo brenda një dite mund të jetë si hera e fundit?

Në çaste filozofike mendoja se në jetën e njeriut gjendet një varg njerëzish, sendesh e veprimesh që ai i takon ose i bën në mënyrë të përsëritur ose më shumë se një herë në jetë. Se vjen një kohë që ato i bën për herë të fundit. Dhe ky moment në jetën tonë vjen më herët seç e pandehim ne. Madje kjo hera e fundit vjen që në çastin e parë e ardhjes sonë në jetë. Ne lindim për herë të fundit. Pastaj pimë për herë të fundit qumësht në gjirin e nënës. Pastaj në jetën tonë vjen një varg i gjatë njohjesh me njerëz, me fenomene, me situata për të cilat neve nuk na shkon mendja se i shonim, i takojmë apo i përjetojmë për herë të fundit në jetë. Se një shok klase që transferohet apo dikë që kemi njohur rastësisht në tren e shohim për herë të fundit. Sa më shumë të kalojë koha e sa më shumë të thyhemi në moshë , aq më shumë dendësohet vargu i sendeve, veprimeve, njerëzve apo përvojave që kryejmë apo hasim në jetë për herë të fundit.

[GURI SYLAJ]

............por e njejta ndodhe edhe me gjerat qe i bejme per here te pare ...dhe ne mes ketyre dy skajeve eshte jeta e cila mbushet me gjerat qe i "perserisim"...!

[Idila]

Postimi origjinal është bërë nga GURI SYLAJ

............por e njejta ndodhe edhe me gjerat qe i bejme per here te pare ...dhe ne mes ketyre dy skajeve eshte jeta e cila mbushet me gjerat qe i "perserisim"...!

Të mendosh se gjërat/veprimet që kanë një herë të parë, mundësisht kanë edhe herë të dytë, të tretë, e kështu me radhë, por të mendosh se diçka që bën mund të jetë si hera e fundit, është e ankthshme, e trishtuar.....frika nga vdekja, frika nga ndarja me familjen....etj.
Por, megjithatë, një herë e parë mund të jetë dhe hera e fundit.

[Estella]

Postimi origjinal është bërë nga Makresh

Po vdekja eshte reale, ajo egziston edhe pse mund ta injorosh. Cdo gje e krijuar ka fillimin dhe mbarimin e saj, koha eshte ajo qe mbretët me te fuqishem i perul, kodrat i ben pluhur e botën dhe gjithe universin i shkatërrron ! E ne fuqi te kujt eshte koha ? Padyshim që Arkitektit të gjithësis, Zotit te Lartmadhëruar !

Pse friga ? Per tu ruajtur nga punet e liga, sepse nuk eshte i njejti ai qe vret e ai qe s'vret, ai qe beson e ai qe nuk beson, ai qe ndihmon e ai qe s'ndihmon. Ne kete jet, ligji njerzor thot disi perafersisht qe askush nuk duhet ta injoron ligjin. Ai qe e ka injoruar e ben vepra te kqija, padyshim qe do t'denohet edhe pse injoron se me cilin kod penal do te jipet verdikti. Po Zoti eshte i Gjithëmëshirshëm, i pranon pendimët dhe i don ata që pendohën pas nje pune te ligë me kusht qe atë të mos ta ripersëris !

Kta te vdekurit, do te ringjallen ne diten e Kiametit. Per me qen besimtar, duhet besuar edhe ne diten e ringjalljës, ne diten e Gjykimit, ne meleket, ne te gjitha profetet qe u permenden, ne te gjitha librat qe u shpallen; qe ishin nga Zoti per ta plotsuar besimin tend. Eshte tem e gjer sa i perket ringjalljes dhe shpirtit, por nese hulumton pakes ne kete nenrubrik, jam i sigurt qe do gjesh dicka qe eshte e shpjeguar me detalisht.

A din si une vdekejn e kuptoj edhe aspak skam frig nga vdekja

Edhe disa tjer paskan pyet pse friga ,un nuk thash se po frigohem ,po thash ne keto tregimet e juaja me i lexu dikush nen 18 vjec qe ende ska kriju pjekuri te plot do ta zen friga sepse met veret spjegoni gjera trishtuese fjale shume shume rrenqethse sikur ta shikosh nje film horroor e mendimi im eshte kur te flitet per fen te spejgohen gjera te cilat te qetsojn shpirtin (per ata qe kan nevoj qetsim shpriti ) sepse feja per mendimin tim eshte qetesim shpirti edhe ndihemon te shume te smuar qe kan smundej te renda te cilet fund fundit kerkojn ndihem vetem nga fajlet e zotit sepse aty ndien qetsim shpirti edhe me nje fjal rehatohen qetsohen

[premium]

Po vdekja eshte reale, ajo egziston edhe pse mund ta injorosh. Cdo gje e krijuar ka fillimin dhe mbarimin e saj, koha eshte ajo qe mbretët me te fuqishem i perul, kodrat i ben pluhur e botën dhe gjithe universin i shkatërrron ! E ne fuqi te kujt eshte koha ? Padyshim që Arkitektit të gjithësis, Zotit te Lartmadhëruar !

Pse friga ? Per tu ruajtur nga punet e liga, sepse nuk eshte i njejti ai qe vret e ai qe s'vret, ai qe beson e ai qe nuk beson, ai qe ndihmon e ai qe s'ndihmon. Ne kete jet, ligji njerzor thot disi perafersisht qe askush nuk duhet ta injoron ligjin. Ai qe e ka injoruar e ben vepra te kqija, padyshim qe do t'denohet edhe pse injoron se me cilin kod penal do te jipet verdikti. Po Zoti eshte i Gjithëmëshirshëm, i pranon pendimët dhe i don ata që pendohën pas nje pune te ligë me kusht qe atë të mos ta ripersëris !

Kta te vdekurit, do te ringjallen ne diten e Kiametit. Per me qen besimtar, duhet besuar edhe ne diten e ringjalljës, ne diten e Gjykimit, ne meleket, ne te gjitha profetet qe u permenden, ne te gjitha librat qe u shpallen; qe ishin nga Zoti per ta plotsuar besimin tend. Eshte tem e gjer sa i perket ringjalljes dhe shpirtit, por nese hulumton pakes ne kete nenrubrik, jam i sigurt qe do gjesh dicka qe eshte e shpjeguar me detalisht.
************************************************** ************

Sa këshillat të mira janë keto i cili çdo njeri i gjallë duhet të fut në memori keto fjalët ,
mendoj se çdo njeri se e din këto këshillat se janë të dhëne nga Kur'ani,, , atëhere bota dote ishte ndryshe në realitet , pa filmat horrore .

[filxhani]

merrne at'që dijmë!jeta asht ajo që jetohet,bafshi mirë se keni zemrën e pastër,se prej tute ndoshta s'bani keq (e ndrydhni zemërkeqsinë noj ditë) po mirë jo pasha derën e havasë.E kur t'trokitet n'atë derë ma nuk ka jetë,atëherë u kry,si për t'mirin si për t'keqin,atje janë krejt nja,s'ka dy zgjidhje,atje asht komunizëm,krejt t''barabartë për kah trajtimi.
mendoni t'jeni t'mirë që sot sa jetoni t'ë gëzoni një ndërgjegje t'pastër e t'fleni rehat.Mendoni që t'mirat e jetës nuk paguhen pas vdekjes por hala n'këtë dimenzion.Mendoni që e mira me t'mirë kthehet,e e keqja me t'keqe.E mos mujshi,atherë bani keq e haram u koftë.mos le kurr' pa ba dicka nga frika,po nga dija!ban nga dija po mo prej frike!

[Murgesha]

Postimi origjinal është bërë nga filxhani

merrne at'që dijmë!jeta asht ajo që jetohet,bafshi mirë se keni zemrën e pastër,se prej tute ndoshta s'bani keq (e ndrydhni zemërkeqsinë noj ditë) po mirë jo pasha derën e havasë.E kur t'trokitet n'atë derë ma nuk ka jetë,atëherë u kry,si për t'mirin si për t'keqin,atje janë krejt nja,s'ka dy zgjidhje,atje asht komunizëm,krejt t''barabartë për kah trajtimi.
mendoni t'jeni t'mirë që sot sa jetoni t'ë gëzoni një ndërgjegje t'pastër e t'fleni rehat.Mendoni që t'mirat e jetës nuk paguhen pas vdekjes por hala n'këtë dimenzion.Mendoni që e mira me t'mirë kthehet,e e keqja me t'keqe.E mos mujshi,atherë bani keq e haram u koftë.mos le kurr' pa ba dicka nga frika,po nga dija!ban nga dija po mo prej frike!

Gabim je, ka edhe atje hirearki!!!!!