Shenja e Ditës së Ringjalljes

[Hattabi]

Përshkrimi që All-llahu u bën mekanizmave të Ditës së Ringjalljes

Të gjitha falënderimet i takojnë vetëm All-llahut [subhanehu ve teala], ndërsa paqja dhe mëshira e All-llahut qofshin mbi vulën e Pejgamberëve, Muhamedin [sal-lallahu alejhi ve sel-lem].
All-llahu [subhanehu ve teala] në Kur’an thotë:

“All-llahu është Ai që i lëshon erërat , e ato i lëkundin retë dhe Ne i derdhim ato në një vend të thatë dhe me atë ujitje e ngjallim tokën pas vdekjes së saj. Ja kështu është Ringjallja”. [sure Fatir, 9]
Në këtë ajet të Kur’anit Famëlartë, All-llahu i Gjithëfuqishëm përshkruan në detaje mekanizmat e Ditës së Ringjalljes, duke u shprehur si vijon:
1). All-llahu do t’i shfrytëzon erërat për ti dërguar ato te një tokë e vdekur;
2). Rëniet e shiut nga këto re do të përdoren për Ringjallje; dhe
3). All-llahu i Gjithfuqishëm jep një analogji (ngjashmëri) të qartë mes rritjes së bimëve nga fara dhe asaj të Ringjalljes në Ditën e Gjykimit.
All-llahu i Plotfuqishëm gjithashtu në Kur’anin Famëlartë thotë:

17. “Dhe All-llahu ju nxorri (shpiku) juve prej tokës si bimë.
18. Pastaj ju kthen në të dhe padyshim ju nxjerr sërish”. [sure Nuh 17, 18]
Në këto ajete All-llahu [subhanehu ve teala] na bën të ditur se si Ai e nxorri njeriun nga toka edhe atë saktësisht sikurse rritja e bimëve dhe drunjve.
Diskutimi i ardhshëm dëshmon se si kjo analogji (ngjashmëri) është e mundshme dhe shqyrton shenjat e Ditës së Ringjalljes.

Bashkëlidhja mes trupit të njeriut dhe bimëve dhe drunjve

Figura në vijim tregon një krahasim mes strukturës (përbërjes) së brendshme të drurit dhe ashtit njerëzor.

Tabela në vijim tregon përbërjen dhe krahasimin mes gjakut të njeriut dhe ujit të tokës që shfrytëzohet nga bimët dhe drunjtë:

Në bazë të këtyre dy shembujve, krahas shumë shembujve tjerë, është padyshim e qartë analogjia (ngjashmëria) mes njerëzve nga njëra anë, dhe bimëve e drunjve nga ana tjetër. Një analogji tjetër që lidhet drejtpërsëdrejti me Ditën e Ringjalljes, është ajo se pas vdekjes dhe varrosjes së njeriut, trupi dhe eshtrat e tij shpërbëhen në dhé, përveç një pjeseje nga eshtrat e quajtur kërbisht* (lat. coccyx). Ky asht ka një formë shumë të ngjashme me atë të farës së bimëve, siç mund ta shihni edhe në figurën në vazhdim: