ecje Bulevardesh

[jadore]

ANKETA JONË:
Sa shqiptarë jemi në botë?
JEMI MË SE 27 MILIONË!!!
Nga shënimet e mia personale, nga burimet e mia që për shkak të sigurisë nuk mund t'i publikoj, e di dhe garantoj me kokë se në botë jemi - sa vijon: 2.643.711 në Shqipëri (se më se 700 mijë kanë ikur jashtë), në Kosovë - 1.742.389 e gjysmë, në Maqedoni - 847.599, në Mal të Zi - 132.741, në Serbi - 111.034, në Greqi - 784.341, në Turqi - 2.300.188, në Siri - 84.292, në Egjypt - 47.801, në Jemen - 184.300, në Izrael - 34, në Jordani - 179.202, në Kuvajt - 18.439, në Emiratet e Bashkuara - 165.704, në Arabi Saudite - 194.337, në Irak - 74.800, në Iran - 33.050, në Afganistan - 118, në Pakistan - 17.430, në Indi - 23.290, në Malejzi - 3.421, në Vietnam - 14, në Cejlon - 4, në Filipine - 5.314, në Bangladesh - 17.343, në Japoni - 94, në dy Koretë - 92, në Tajvan - 1, në Kinë - 56 "shqiptarë të ndershëm", në Bullgari - 64.329, në Rumani - 63.372... A U LODHËT VËLLEZËR SHQIPTARË?... Qe po e shkurtoj, por po ua ofroj shifrën e fundit, të përmbledhur: 27.087.493 e gjysmë shqiptarë, plus - 560 "shqiptarë të ndershëm", të cilëve po u mëshoj vijë menjëherë. Kush nuk më beson, le ta llogarisë vetë. Do t'i dalin kaq sa i thashë dhe - topi i allamonit nuk e luan!
("Ngucakeqi" nr.13/1999)

[jadore]

PO-E-ZI
BAHNHOF
(Një rrep për katundarin tim)
Ec shqiptari me duar n`xhepa
- kërrasin sorrat e askund plepa,
pëfundi rrugët cazë ngushtohen
re të nxira - përqafohen.
Dhe kokën kur ngritë shqiptari
qielli rrenë ngjyrë qelibari:
pa ambrellë, është pa "pare" -
dhe duarve n`xhep nisë, u vjen - marre!
Kërkon orën shqiptar-ngrati
e ka harruar te - avokati;
(s`kishte pare as për - ankesë
e ai s`është "Nënë Terezë"!)
Dhe ai ngutet me duar n`xhepa
- kërrasin sorrat e hiç kund plepa,
fillon shi dhe, i shpëton një: offff,
takim ka lënë ai, në - Bahnhof!
Shqiptar tjetër me duar n`xhepa
- të njejtat sorra pa të njëjtit plepa,
ec ngadalë ai, si - zotëri (...)
kërkëllojnë zorrtë se ka uri:
s`ka ngrënë bukë (ai) tash dy ditë
(me lek't'e fundit bleu qibrit!)
po as n`Hajm sot nuk i rrihej
n`vetmi cigarja i pihej...
Ec shqiptari pa kuptim
cak i tij kjo rrugë e pa këthim,
ec pa sherr - o, (ky i shkretë?)
ju ka bërë dita - tri vjet...
(I vjen turp ndaj nuk tregon
po dhe ky n`Bahnhof po shkon!)
Refreni:
Bahnhof i Frankfurtit, La Gare e Marsejit,
Station i Londrës, Bahnhof i Mynhenit
Bahnhof i Strasburgut, Stazione i Milanos
Järnvegstation i Malmes, Stanica e Pragës
La Gare e Parisit, Bahnhof i Hamburgut
Bahnhof i Cyrihut, Rautatieasema i Helsinkit
La Gare e Brukselit, Bahnhof i Shtutgardit
Bahnhof i Lucernit, Estazioñ i Madridit
Bahnhofa të Evropës dhe stacione të tjera
janë për zogj shtegtar, që kundërmojnë - herdhe
Po ka ca vite që kanë hyrë n`histori, që i vjen era!
Bahnhofet - pikëtakime të shqipeve pa çerdhe
Refreni i refrenit:
Ndalu o tokë, ndalu, se - dua të zbres
Në mos t`u jetoftë, unë nuk mund të vdes!!!
Tjetër kapuçbardhë me duar në xhepa
gjithë të njejtat sorra nëpër kurrfarë plepa,
në midis të qytetit si në një - objektivë
dhe xhepat e shtjerrë janë një - përspektivë!
Shikon ai raftet prinjas, nëpër shitore
dhe përbinë lëngun që i rrjedh prej goje
çdo gjë tash i duket si mollë e ndaluar
pse urinë në xham ia kanë vizatuar?
Ama shitësat presin ta zënë në thue
(Or gomar, unë s`vjedh, as mund, e as nuk due!
kot së koti bastard, më ke vënë pritë
nuk e kam pasur kurrë hajninë n`traditë)
Dhe ua bë shitësve, një: - hej, o shitës, fuck off
punë shumë më t`meçme kam n`Bahnhof!
("Ngucakeqi" nr.9-10/1998)

[jadore]

SHTYLLA E SELËS
E po çka nuk bën vaki. Kjo botë njëmend është e karrabythtë. Ju kishin karrabythur punët edhe Ukshinit në Gjermani. Qytetin nuk po ja u tregojë se po më shkon fytyra, megjithëse ajo që i kishte ngjarë Ukshinit, jo fytyra, po as astari nuk po i mbetej. "Zoti ja ka shkrua", tha gjyshja ime, se ne Ukshinin e kemi stërnip edhe gjyshja Nepë kishte dëgjuar për baterdinë, po nuk e merrke vesh. E dike që është puna e pështjellët, po ec e angllatisja, kur as vetë nuk po mund i bie në fije. E merrni vesh ju dhe nëse e kuptoni, të ma thuani. Unë vetëm po ua tëfilloj ...
...Ukshini nuk kishte letra edhe u martua me Gretën. Po, Greta me nja katërdhjetë e shtatë në bythë, po. Edhe me një vajzë përmbi të njëzetat, me emrin Sabine. Gjermania ka shumë Greta, po Sabine ka sa gjithë bota: sytë s'mund t'i çelësh prej tyre... Edhe mirë boll: u martuan Ukshini e Greta. Po lufta atje poshtë edhe t'ia ndoq babën Ukshinit, Musën. Musa erdh rreth e rrotull, nëpër Kaukaz, ka rusi, përkrye Finlandës e tup - në Gjermani. Mirëboll. Po as dy muaj nuk u bënë e Musa u dashurua "në letra", gjegjësisht në vajzën e Gretës, në Sabinën. Edhe ai tha: "për letra", ama shkoi te ofiçari, pa një - pa dy. U martua, bigajrihak. Baba i ve i Ukshinit (se gruaja i kishte vdekur qysh në kohën e Titës), iu bë dhëndërr djalit të vet, Ukshinit. A po e merrni vesh - Gruaja e Ukshinit, Greta, u bë vjehrra e vjehrrit të vet (babës së Ukshinit), Musës, ndërsa vajza e Ukshinit (e Gretës, kuptohet) u bë njerka e Ukshinit tonë! Punë o dreq...
Jo vetëm kaq. Ukshini e Greta pa u bërë prindër, vetëm nëntë muaj pas kurorzimit të babës Musë me Sabinën, vajzën e Gretës së Ukshinit, Musës e Sabinës u lindi djalë, gjegjësisht: gruaja e vjehrrit të gruas së Ukshinit, njëkohësisht dhe vajza e sajë lindën një çun që ishte vëlla i Ukshinit, si djali i babës së tij dhe nip i gruas së Ukshinit, si djalë i vajzës së sajë. Kështu automatikisht Ukshini u bë gjysh i vëllaut të vet përderisa ishte bashkëshort i gjyshës së tij!
Një muaj më vonë edhe Ukshinit e Gretës u lindi djalë .
...atëherë vjehrra e Ukshinit, që ishte motra e djalit të tij, u bë edhe gjyshja e tij. Ukshini u bë vëllau i djalit të vet, që është vëllau i nënës apo i njerkës së Ukshinit. Ukshini njëkohësisht është edhe dhëndërr i nënës së vet, përderisa gruaja e Ukshinit (Greta) është teze e djalit të saj, domethënë një djali që është nipi i babait të Ukshinit...
A e dini se sa e thjeshtë ishte jeta në fillim dha sa shumë u komplikua pastaj?!
Ukshini u martua për letra, baba i tij Musa gjithashtu, djali Ukshin u martua me Gretën e baba Musë me vajzën e Gretës, Sabinën.E se çka mund ta ketë kush kënd pastaj, ju shikoni e llogaritni, por vetëm me laps. Përmendësh nuk ia dilni dot. Dhe nëse kjo gjë përsëritet në jetën tuaj, ta dini se marrëdhënjet familjare nuk janë të thjeshta si që jemi mësuar ne shqiptarët (vëllaun ta kemi vetëm vëlla, babën vetëm babë, etj). Ato shumëfishohen në pafundësi dhe nuk është çudi nëse dikush dikë e ka vëlla, djalë, axhë, dajë, gjyshë, vjehërr, kunat, nip...dhe kushedi çka në të njejtën kohë.
As hyrja në Evropë nuk është e thjeshtë siç mendojmë ne. Për njëzetë vjet, një dreq e merr vesh çka do ta kemi njëri - tjetrin!!!
("Ngucakeqi" nr.7/1998)

[jadore]

SHQIPTAROLOGJI
HERONJTË DHE TË TJERËT
Lindja dhe vdekja, rëndom janë të vëna largalargë që njeriu të bëjë diçka me jetë të vet në ndërkohë. Sypozojmë diçka të mirë, të nevojshme po se po e të vlershme, sidomos. Në atë diçkaje, dikush identifikohet me hobin, dikush me ndjonjë marrëzirë të veten, po dikush me një të arritur ose me një heroizëm. Janë biografitë ato që definojnë ose provojnë të definojnë nerëz, jo për ndonjë katalogizim, po për të shembëllyer. Sepse dikur miti shërbente për harmonizimin e natyrës njerëzore, e tash në këtë "shërim" janë ligjet, kodi moral, estetika, dhe do marifete të tjera. Por ky shkrim nuk pretendon të shabllonizojë kualitetet njerëzore. Përpiqet vetëm të meditojë rreth mundësive divergjente njerëzore. Nuk është prandej ndonjë befasi që vëllau i ndonjërit nga Luigjat të ketë qenë i krisur, ose vëllu i ndonjë nga sulltanët të ketë qenë infantil. Bota njeh fate të ndryshme dhe do të jetë e detyruar të vazhdojë me fate po aq të ndryshme. Thjeshtë, kjo botë vlenë vetëm për faktin se nuk na detyron të gjithëve të bëhemi heronjë.
Pikë së pari, që mos të lëmë mundësi keqkuptimi, lavdi heronjëve, që fundja janë model i çdo njeriu normal, por modelet kryesisht gjenden jashtë sferës së mundësive. Për ndryshe koncepti gjeni nuk do të kishte kuptim. Sidomos nëse gjysma nesh do të qemë të tillë. Por falë zotit që nuk jemi.
E tashi më nëpër tokë.
Keni vërejtur se sa të pakënaqur jemi me tjetrin, se sa shumë vërejtje mund t'i bëjmë, se sa shumë të meta ia gjejmë qoftë edhe vetëm duke pritur autobusin në stacion lokal. Shkurt, të gjitha ato që do të kishim dëshiruar t'i kemi, ne i hetojmë të mungojnë të tjetri, ama nuk e themi dot se nuk i kemi as vetë. E përse? Se, vjen autobusi e nuk kemi kohë?!
Jo. Po, sytë tanë kanë një optikë të gabuar: shohin jashtë. E prapa syve, në thellësi, është një masë e përhitur që nganjëherë, ose bukur shpesh ose fare shpesh harron se është atje prapa dhe se optika e asaj mase do të duhej të shihte brendinë. Dhe për këtë duhet provokimi. Po përse njeriu jashtë nuk e provokon shtazën tonë të vogël që kemi në brendësi, në mënyrë që ne, brenda vetës tonë të venerojmë se sa pak shqiptarizëm na ka qëlluar, sa pak morali e sa pak vetëdija kombëtare, megjithëse vetëdija është vetëdije e nuk do të duhej të kanalizohet sipas nevojave urgjente që shfaqen në sferën e interesit të çastit.
Jo or, jo, të gjithë nuk jemi të detyruar të jemi heronjë. Edhe po të jemi të detyruar, të gjithë nuk mundemi. Disa nesh nuk guxojmë. Nga kush? Nga frika jonë, natyrisht. Dhe frika na është e nevojshme, apo jo? Çka do të bënim ne pa të? Ose ta thjeshtojmë tezën. Dhe të deklarohemi haptas: po qe, jemi frikacak. Prandej mos na detyroni, sidomos mos na e shihni për të madhe. Nëse kërkoni prej nesh që të jemi heronjë, ne do të bëhemi çkado tjetër, por jo heronjë.Edhe tradhtarë. Po, thonë se tradhtarët shkaktohen nga nevoja e mbrendshme për heroizëm të domosdoshëm, por mundësitë e vullneti nuk përkojnë me faktorin historik. Megjithëse edhe tradhtari është - figurë historike.
Mirë, fjala ishte për heronjtë. Tradhtarët do t'i lëmë në një vathë të posaçme. Heronjtë do t'i respektojmë, do të sillemi me pietet që e meritojnë, edhe dëshmorëve do t'u këndojmë lavd, por ne jemi një shumicë e njerëzve të rëndomtë, qe për të qenë heronjë nuk kemi kaçik, e për të rënë dëshmorë nuk kemi pasur fat as guxim. Pos nëse kjo ngjet rastësisht, në ç`gjë nuk besoj. Prandaj, na duroni si të tillë çfarë jemi, ju lutëm. Se ne e dijmë se koha kërkon trima, heronjë, rrotela. Po le të kërkojë ajo, dhe le t'i gjejë, lirisht.
Ne, shumica jemi krejtësisht të rëndomtë. Dhe, ta dini: poqëse jemi të gjithë heronjë, vaj halli për ne. E, mos e dhashtë zoti që të gjithë të biem dëshmorë, sepse nëse biem të gjithë, nuk mund të jemi as dëshmorë më. S`ka kush ta bëjë vlerësimin. Njeriu është e vetmja njësi për matjen e vlerave njerëzore.
("Ngucakeqi" nr.5/1998)

[jadore]

REKLAME
BLENI FLAMUJ

Bleni flamujtë tanë, flamujtë tanë janë flamujtë më kuq e zi në botë. Shqipet e flamujve tanë janë aq të natyrshme, veç që s'bëjnë ve, dhe kanë gjak të vërtetë shqiptarë. Ato i kanë kokat më të mëdha se të flamujve të tjerë. Kthetrat e shqipeve në flamujtë tanë janë të mprehta dhe nuk e lëshojnë asnjë armik. Flamujtë tanë i kanë shtizat më të lira dhe më të gjata në botë, dhe e kanë pëlhuren më kualitative kështuqë nuk i shpon as plumbi i shkaut. Bleni, se flamujtë tanë ju mbajnë ngrohtë se kanë ngrohje qendrore dhe valojnë më së miri në botë, valojnë edhe kur nuk ka erë, dhe nuk kërkojnë të ushqehen, as nuk shpenzojnë benzin. Ata vetvetiu vihen në krye të turmave, shkaktojnë erë që të mund të valojnë në erë të vet, dhe e trembin armikun flamujtë tanë, sepse kanë zemër trime. Bleni flamujtë tanë, se janë flamujtë më liridashës në botë. Shesim edhe flamuj me përvojë revolucionare e patriotike. Shesim flamuj të harrnuar me copa zemrash, flamuj të qepur me enë të gjakut, flamuj me bazë të shëndoshë patriotike, flamuj të edukuar e të formuar kombëtarisht, flamuj të lindur nëpër beteja e të sprovuar në robëri të plotë, me shkolla të kryera për patriotizëm, flamuj me plagë kombëtare dhe me biografi të pastruara nga mbeturinat komuniste. I shesim të larë e të pastruar nga tradhtitë, të çiltër dhe të ndershëm, me paradispozita çlirimtare.
Flamujtë tanë janë flamujt më të lirë në botë. Nuk grisen pa nevojë dhe valojnë saherë të doni. As shpenzojnë energji, as kërkojnë vitaminë, as e humbin kohën kot. Edhe kur janë të paguar, i shërbejnë kombit të vet. Përvoja e gjatë në robëri i bën ata veteranë të luftës çlirimtare. Blejini dhe binduni në rolin e tyre historik, janë të disponuar gjeografikisht ata, dhe vetëm me flamujtë tanë mund t'i ndërroni kufinjtë ndërkombëtarë dhe ta shkërdheni Kartën e Helsinkit.
Urdhëroni e ejani, dyqani ynë është në fund të kombit, rruga e robërisë shekullore, numri i lirisë, dera e parë në drejtim të sheshit patriotik, kati i përçarjes tradicionale.
("Ngucakeqi" nr.4/1998)

[jadore]

DIALOG SHUL SHQIP

XHEMA:"Eh, të ishe shqipe mali, tash ishim kënaq duke folur".
RREMA:"Unë nuk di gjuhë tjetër, e ky nuk di shqip..."
XHEMA:"Kështu pa një gjuhë të huaj, je si sakat..."
RREMA:"Paj, ndoshta di anglisht? Kurrë nuk e kam provuar."
XHEMA:"Jo, as ky nuk di se turinjtë i paska, disi..."
RREMA:"Pa folur me njeri, është vështirë. Po mërzitem..."
XHEMA:"Nuk është jetë kjo, nuk ke me kë e ndërron një fjalë."
RREMA:"Kur e ke njeriun tënd, edhe koha kalon më shpejtë."
XHEMA:"E bë ndonjë dert, qanë ndonjë hall, harron..."
RREMA:"Njeriu yt është i yti, apet se apet..."
XHEMA:"Kohë e vështirë. Nuk ke njeri pranë..."
RREMA:"Vdes e nuk ka kush të qanë shqip, në gjuhë të nënës."
XHEMA:"Pse nuk provoj frengjisht? Belte di... Jo, valla."
RREMA:"Veç njëherë ta dëgjoj një fjalë shqip e të vdes..."
XHEMA:"Xhytyrym është njeriu që nuk di gjuhë tjetër pos..."
RREMA:"Po përse nuk di shqip ky përdesuz?"
XHEMA:"Ndonjë fjalë është dashur ta mësoj, teveqeli."
RREMA:"Ah pisi, as një fjalë shqip, ky farë burri..."
XHEMA:"Kur është myrteqyp... Nuk di shqip, kulovi."
RREMA:"Po lypka asish nënën ky që nuk di shqip..."
XHEMA:"Uh, nënën e tij, po si nuk ka mësuar pak shqip..."
RREMA:"Valla qenka për stupc, që një shoq nuk ia gjenë:"
XHEMA:"Ky pis, gjithëçka mendon për mua, tash..."
RREMA:"A thua po më shanë?... Hë, nënën e tij..."
XHEMA:"Çfarë është ky, ma mbërthen me nënë e babë..."
RREMA:"Ja qi e ja bëj edhe unë këtij... kujton ky..."
RREMA:"Lokën ja shkërdhefsha nëse më shau. E, më shau..."
XHEMA:"Për zotin ky më shanë. Ta qi e ta shkërdhej. A ndjeve?"
RREMA:"Hu, nënën ta shilofsha, a mua më ke gjetur, a..."
XHEMA:"Tash të kallxoj unë ty, bre ti qifsha shtatë nëna!"
RREMA:"Se nuk po e di unë... Ta qi e ta shkërdhej..."
(pas 43 minutash)
XHEMA: Qyre, mos shajë se ta shkërdhej nënëlokën.
RREMA: Ta qi e ta shkërdhej, a shqiptarë tek je, a?
XHEMA: Bre mut, po mendon se nuk po të kuptoj...
RREMA: More tek je shqipe se pa ta kajtë loken...
XHEMA: I qofshë falë gjuhës që po flet, se... A di ti bre?
RREMA: Kujt po i thua?... Mua, a?!... Po unë ty...
XHEMA: Të bëj që të kanë e zeza nënë... Qen!
RREMA: Pisi!... Kujton që të duroj unë?!... He, nënën...
(1 minut e 34 sekonda më vonë)
RREMA: O, A KA TURK QË NA NDANË, SE U BËMË KAHRE?!...
XHEMA: O, A KA TURK A SHKA QË NA HYN NDËRMJET, SE U BE MUTI SA SANA...
(Konstantimi: Po fort i kishte marrë malli për shoqi-shoin, "SHQIPET E MALIT"!!!)
("Ngucakeqi" nr.1/1998)

[Scooby-Doo]

wow po a munesh mem kalllxu kur u zgjove nga kjo enderr ne cilin krah ke ka flen.