Muslimanja

[Lijanna]

Në një hadith qëndrojnë këto fjalë: “E kanë pyetur Pejgamberin, salallahu alejhi ve selem, se kujt duhet t’i kushtohet më shumë kujdes?” Ai është përgjigjur: “Nënës”. E pas­taj kujt? – kanë pyetur shokët e Pejgamberit. “Nënës” - është përgjigjur. E pastaj kujt? – prap kanë pyetur. “Nënës” - prap është për­gjigjur. E pastaj? - pyetën sahabët. “Babait” - u përgjigj Pejgamberi, salallahu alejhi ve sel­em”.

Nga kjo shohim se roli i saj në formimin e njeriut në aspektin shpirtëror e fizik është shumë më i rëndësishëm se sa roli i babait. Ajo fëmijës i jep një pjesë të saj ende kur është në mitrën e saj, gjatë zhvillimit embri­onal. Pas lindjes e ushqen me qumështin e saj dhe prap ia jep një pjesë të saj. Kontributi i saj në formimin e anës shpirtërore të qenies njerëzore po ashtu është shumë i madh. Nëna është ajo e cila në shpirtin e fëmijës e futë gjithë atë që është e ndershme, e bukur dhe e vlefshme. E nderon shpirtin e fëmijës dhe, përskaj dashurisë së ngrohtë ia jep gji­thë atë me të cilën ai bëhet njeri dhe me të cilën dallohet nga kafshët. Prej këtu është edhe kujdesi i madh të cilin Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ia ka kushtuar grave, e për këtë ka thënë: “Më i miri është ai i cili më së miri sillet ndaj grave. Ato janë nënat e fëmijëve tanë”.

Që të na bëhet më i qartë roli dhe nderi i nënës në Islam dhe familjen islame, e që në bazë të asaj të dijmë ta vlerësojme familjen, të shohim pak jetën e familjes në perëndim.

Çka don të thotë për ata nëna, çka është për ata familja, ç’është për ata termi “femër” në përgjithësi?
E para që do ta shohim është çrregullimi i cili është i qartë dhe çdokush mund ta vë­rejë. Ai çrregullim ka dalë gjithsesi për shkak të statutit të pabarabartë të femrës dhe shkaku i përzierjes së roleve të burrit dhe gruas. Femra është munduar dhe ka kujtuar për emancipimin e rrejshëm. Është bërë e lirë dhe e pavarur (duke imagjinuar). Liria e saj shihet në atë se mund të punon ç’të dëshirojë, mund të bëjë gjithçka që bën edhe mashkulli. E nuk ka asnjë punë, fizike ose psikike, e të cilën femra nuk mund ta kryej. Gjithçka që mund ai, mundet edhe ajo; ai qeverisë me shtetin, edhe ajo qeverisë, ai gjykon edhe ajo gjykon, ai në bashkëshor­tësi ka jetën e vet private, edhe ajo e ka. Ai mund të ketë të dashur (jashtë kurorës), edhe ajo mund të ketë dashnor, e nuk ka kurrfarë dallimesh, mashkulli është femër, e femra është mashkull. E kur është kaq e lirë dhe e pavarur atëherë si është e mundur që të jetë e eksploatuar? Ajo prap është bërë mjet i kënaqjes dhe dëfrimit dhe vetëm kaq! Në përgjithësi, a ka ajo status të qenies e cila do të respektohet, e cila është simbol i nderit dhe virtyteve? Meshkujt e shfrytëzojnë dhe me te fitojnë, ndërsa ajo ka luftuar kundër kësaj. Në llogari (hesap) të trupeve të zhve­shura të femrave, shumë njerëz fitojnë mili­ona e miliona dollarë. E për vendin e saj si nënë edhe të mos flasim, a i edukon ajo fë­mijët e saj apo atë punë e bëjnë të tjerët - shkolla, televizioni ose shpeshherë këtë e bëjnë shërbëtoret e degjeneruara. Nëna nuk ka kohë për këtë. Ajo është e punësuar dhe ka punë më të rëndësishme. Duhet që në klubin e natës t’i zbavitë meshkujt të cilët kënaqen me trupin e saj. Edhe ajo edhe bu­rri i saj kthehen prej pune të lodhur dhe të hidhëruar në njëri-tjetrin dhe gjithmonë të nervozuar. Si ndikon ajo në fëmiun e tyre i cili në atë moment pret buzëqeshje dhe da­shuri nga nëna? A është kjo emancipim? A mund të quhet kjo liri?

Për ta plotësuar fotografinë e të drejtave dhe pozitës së femrës në perëndim do t’ua japim disa ilustrime të cilat e shprehin atë realitet. Me rastin e ekspozitës botërore për automobilë në vitin 1975, në Suedi, në të cilën janë ekspozuar modelet më të reja të automobilave në të cilën sferë të prodhimit edhe kanë patur sukses, kanë shfrytëzuar femra plotësisht të zhveshura si reklamë që në atë mënyrë sa më shumë t’i tërheqin vi­zi­tuesit. Femra është bërë mjet i mirë i re­a­li­zi­mit të interesave të meshkujve. Në perë­ndim gjithçka shikohet nëpërmjet interesit, e po ashtu edhe femra. Për këtë, fjalët e fi­lo­zo­fit Paus Holbach e zënë vendin e vërtetë në këtë kontekst. Ai ka thënë: “Interesi është motivi i vetëm i sjelljeve njerëzore”.

Në kumtimin të cilin e ka dhënë OBSH (Organizata Botërore Shëndetësore) më 1962, qëndron se në botë për çdo vit bëhen rreth 15 milion aborte ose mbytje të fëmijëve akoma duke qenë në mitrën e nënës. Kjo statistikë flet qartë për abortimet sekrete të cilat me ligj nuk janë të lejuara. Ekzistojnë shtete në të cilat ato janë të lega­li­zuara, edhe ato sot janë shumë, siç janë shte­tet skandinave dhe shumë shtete evropiane. Statistika na flet për abortimet nga viti 1962, ndërsa a mund ta paramendojmë ose të bëjmë një krahasim ndërmjet asaj kohe dhe kësaj të sotmes, pas më shumë se 38-të viteve?!

Femra në perëndim nuk e ka shkatërruar vetëm veten, por e ka shkatërruar edhe një edukatë të madhe për gjeneratat e ardhshme të cilat po ashtu do të shkatërrohen për shkak të saj. Perëndimi e ka humbur kuj­de­sin e nënës, e ka humbur bashkëshorten e ndershme dhe fisnike. Bota perëndimore do të humbet (shkatërrohet) nëse e shkatërron familjen e shëndoshë dhe të balansuar. Pe­rë­ndimin, po edhe botën tjetër mund ta shpë­tojë vetëm Islami dhe parimet e tij; Islami i cili ia ka caktuar të drejtat dhe rolin adekuat femrës për të gjithë kohërat.

Për çfarë shkaku kam përmendur gjen­djen e femrës në Perëndim?

Per shkak që të bëjmë një krahasim dhe të konkludojmë se cilat rrugë janë më të mi­ra për femrën nëpër të cilat ajo duhet të ecë. Në Islam kjo qëmoti është e përcaktuar dhe vetëm duhet t’u dorëzohemi dhe veprojmë me ligjet e tij, e me këtë do të kemi edhe fe­mër të shëndoshë, familje të shëndoshë dhe shoqëri të shëndoshë, e të gjithë në këtë më­nyrë do të jemi të kënaqur.

Me të drejtë mund të konkludojmë, se li­ria perëndimore të cilën mundohen ta fusin tek ne modernistët, është absurde! Ajo tek ato është vetëm fjalë e cila tingëllon, por nuk ka garancë, nuk ka përmbajtje, dhe e ko­menton secili popull ashtu siç ua kënda epsheve të tyre.

Liria e vërtetë është në Islam dhe shihet vetëm në robërim ndaj Allahut, gjatë së cilit njeriu lirohet nga domi­ni­mi i epsheve dhe pronës së njerëzve, dhe është e pamundur që gjinia njerëzore të liro­het në ndonjë mënyrë tjetër përveç se me një devotshmëri e cila do të sundojë me njeriun, dhe do të qeverisë me brendinë e tij.

Nëse femrën e dirigjon devotshmëria, atëherë ajo është vajzë e mire, bashkëshorte e mirë, e grua e mirë dhe në atë rast nuk do të jetë mjet i diskriminimit dhe pabarazisë.


Marrë nga libri: “Femra dhe këndvështrimi islam mbi jetën”

[Albanian eX|PerT]

Bija ime!

Nëse njeriu fillon t’i regjistrojë punët e rëndësishme në jetën e vet, do t’i bëhet një listë shumë e gjatë. Mirëpo, nëse fillon t’i renditë sipas rëndësisë dhe përparësisë, sigurisht në krye të listës do të jenë fëmijët dhe familja e tij. Ata janë më të shtrenjtë se rehatia e tij, se pasuria e tij, se kërkesat dhe epshet e tij, madje janë më të shtrenjtë edhe se të gjitha obligimet tjera në këtë dunja. Argument për këtë, bija ime, është fakti se kur i sëmuret ndonjë fëmijë, ai mbetet pa gjumë, ndoshta udhëton prej një vend në tjetrin, harxhon prej pasurisë së vet, bile nëse nuk ka ndoshta merr edhe borxh, vetëm e vetëm t’i shërohet fëmija.

Andaj, ai kur bisedon me fëminë e vet ose kur e këshillon është shumë i sinqertë. Më parë është thënë: "vëzhguesi nuk e gënjen familjen e vet".

Bija ime!


ثshtë duke më habitur realiteti i sotëm i një vajze muslimane. Kjo vajzë jeton një konflikt të vazhdueshëm. Nga njëra anë dëgjon zërin e fëlliqur i cili e thërret në çveshje, në flakjen e nderit, kurse nga ana tjetër dëgjon zërin e sinqertë i cili e dridh nga brenda me një dridhje të madhe, duke i thënë: "ndal, ku je duke shkuar?". Kjo është rruga e lajthitjes dhe devijimit dhe dera e shkatërrimit. Kështu kundërshtohen këta zëre mes veti para veshëve të saj dhe i turbullohet mendja.


Bija ime!


Le të jemi të hapur ndaj njëri tjetrit aq sa na lejon sheriati dhe të qartë me një qartësi të qendisur me turp dhe nderë, që kështu të bëjmë një hap drejt përmirësimit dhe një lëvizje drejt reformës.


Të qëndrojmë larg nga emocionet dhe mashtrimet e saja. Nëse kjo vajzë që ka marëdhënie të ndaluara është e logjikshme dhe ia parashtron vetes një sërë pyetjesh të këtilla,si: ç’don prej meje ky djalosh?; çka e shtynë këtë djalosh të ketë marëdhënie me mua?; vallë, çka u thotë shokëve të vet kur takohet me to?; apo, me çfarë gjuhe bisedojnë për mua?


Unë jam i bindur, bija ime, se nëse ajo e largon mjegullën e emocioneve nga mendja e saj me gojëplot do të thotë: "Qëllimi i tij është vetëm shfryerja e epshit edhe atë në mënyrë të ndaluar". Andaj, a nuk frikohesh se mund të të mashtrojë? A thua vallë, ky djalosh meriton t’i besosh? A thua vlen t’i besohet vetëm pse ai rrezikon për të pasur marëdhënie të ndaluara, të cilit nuk i intereson dini, morali dhe nderi dhe të cilin e lëviz vetëm epshi? Ky djalosh e ka tradhëtuar All-llahun, dinin e tij dhe ummetin e vet, andaj kjo vajzë nuk do të jetë gjëja më shtrenjtë që e posedon ky njeri, ngase së shpejti do ta arrijë qëllimin e vet, mos dhashtë Zoti, kurse ajo do të mbetet robëreshë e keqardhjes, mërzisë dhe pendimit.


Kur vetmohen këta djem të humbur, bija ime, ngriten zërat e tyre duke qeshur me këtë vajzë të mashtruar, ose me atë vajzë e cila akoma jeton me premtimet e rrejshme dhe bisedat e ëmbla.


Bija ime!


All-llahu i Lartësuar është i Urtë dhe i Ditur, çdo send ka krijuar me urtësi, pa marrë para sysh a e dinë këtë njerëzit ose jo. All-llahu ka dashur që gruan ta udhëheqin emocionet, të cilat aktivizohen me secilin që i ngacmon dhe bëhen një fond i madh i ndjenjave që e krijojnë sjelljen e saj, ose e udhëheqin. Nëse një vajzë varet prej një djaloshi, pa marrë para sysh a është i afërm ose i largët, mund ta marrim me mend në çfarë pasione të mëdhaja do të arrijë.

Një vajzë e dashuruar në një djalë, kur e sheh fotografinë e tij në televizion e puth ekranin, kurse një tjetër, gjithashtu e dashuruar, me shpirt të flaktë pret ta dëgjoj zërin e tij dhe ta kënaq shpirtin e saj. Nëse gjatë kohë nuk ia sheh fotografinë, ose gjatë kohë nuk ia dëgjojë zërin, fillon të mërzitet dhe të dëshprohet, ngase vetëm ai është melhem për shpirtin e saj.


Bija ime!


Ik larg bisedës së këtillë se kjo është haram dhe në kundërshtim me sheriatin islam. Vallë, ç’ka mbetur në zemrën e kësaj vajze prej dashurisë ndaj All-llahut dhe Pejgamberit dhe prej dashurisë ndaj burrave të mirë?! Vallë, a ka mbetur në zemrën e saj lexim i Fjalës së All-llahut dhe ndierja e kënaqësisë nga ai lexim?! Ku është ajo vajzë që me shpirt të flaktë pret bisedën me atë djalë në kohën kur All-llahu zbret në treshin e fundit të natës?! A thua vallë kjo vajzë përulet para All-llahut dhe i lutet?! A thua vallë kjo vajzë i kryen obligimet e kësaj bote?! Kjo vajzë, e cila është e gatshme ta lë edhe mësimin që të takohet me të, madje t’i lë pas shpine edhe punët e shtëpisë për shkak të tij.

Aq sasi e madhe e emocioneve derdhet, saqë fillon t’i fundosë të gjitha ndjenjat për punë të mira dhe ndjenjat e nderimit të prindërve, të cilëve nuk u ka mbetur më vend në zemrën e saj. Në këtë mënyrë kjo vajzë i asgjëson të gjitha ndjenjat që duhet pasur ndaj shokut të jetës, burrit, te i cili duhet të pushojë dhe i cili, gjithashtu, duhet të pushojë te ajo. Më vonë, kur All-llahu do t’i jep fëmijë, do të dëshiron t’i derdhë ndjenjat e saja drejt tyre, mirëpo do ta sheh se fondi i ndjenjave është harxhuar, andaj ata do të rriten dhe do të edukohen pa ndjenja.


Vazhdon

[Albanian eX|PerT]

Njeriu i mençur nëse posedon një sasi të pasurisë do të mundohet sa më racionalisht ta harxhojë, që ta ketë pranë në momentet kur do t’i nevojiten. Vallë, pse kjo vajzë i derdhë krejt këto ndjenja atje ku s’duhet, edhe pse pasuria nuk mund të krahasohet me ndjenjat, e as që mund të krahasohet dunjaja me to.

Bija ime!

All-llahu i Lartësuar e ka veçuar vajzën me këto ndjenja dhe me këtë butësi, për shkak të urtësive që i di vetëm Ai, me qëllim që këto ndjenja të mbesin fond që do ta mbushë jetën bashkëshortore me siguri dhe qetësi; fond me ndjenja që do të derdhet në edukimin e fëmijëve, për t’u bërë burra të mirë. Pra, kjo vajzë nuk i paska derdhur këto ndjenja për ti sjellë vetes fatkeqësi në këtë botë, andaj le ta vëndojë dorën në zemër nga frika se mos turpërohet në fund.

Bija ime!

Kur të kthehesh në shtëpi dhe kur të shtrihesh në shtrat, jepja vetvetes disa minuta dhe kujtoje një vajzë të mirë dhe të devotshme, e cila qëndron larg vendeve të dyshimta dhe krahasoje me një vajze tjetër, e cila është e ndytur me marëdhënie të ndaluara. Pasha All-llahun, cila prej tyre jeton jetë më të qetë dhe më të rahatshme? Cila meriton të lavdërohet, ajo që e ngadhnjen vetveten dhe pasionet e saja, në kohë kur edhe ajo ndjen një zbrazëtirë sikur vajzat tjera dhe vuan nga epshi sikur edhe tjerat, ose ajo tjetra, e cila rrënohet para epshit të saj? Këtë pyetje e parashtron vetë realiteti, vallë pse ajo vajzë korrë sukses, kurse kjo tjetra jo? Vallë, pse ajo i tejkalon pengesat, kurse kjo rrëzohet para tyre?

Bija ime!

Jam habitur shumë kur kam parë se një vajzë muslimane ecë me zell pas asaj që ia përshkruajnë armiqtë, e përcjellë modën dhe rebelohet kundër hixhabit dhe turpit të saj. Të gjithë jemi dëshmitarë se çdo ditë jemi duke parë forma dhe lloje të ndryshme të këtij rebelimi. Vajza ime, këto janë mashtrime të qarta që bëhen kundrejt hixhabit, madje mendoj se nuk ka nevojë për t’i përmendur fetfatë e ulemave rreth këtij problemi, mirëpo besimtarja e vërtetë, vajza ime, frikohet prej All-llahut dhe ruhet prej mëkateve dhe udhëheqës të vetin në këtë e ka hadithin e Pejgamberit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem: "Lëre atë që dyshon dhe vepro sipas asaj që nuk dyshon.’’ Kjo vajzë e ka kuptuar shumë mirë se shtrembërimi i rregullave të sheriatit nuk do t’i bëjë aspak dobi në Ditën kur do të takohet më All-llahun, i Cili i di edhe fshehtësitë e gjoksit.

Bija ime!

اdo ditë kur shikohesh në pasqyrë, sheh fytyrën tënde që shkëlqen, e ndjen veten se je përplot jetë dhe rini dhe lëvizë falë shëndetit të mirë që e ke dhe fuqisë rinore. Mirëpo, a nuk e ke vizituar gjyshen tënde, ose a nuk ke parë ndonjë plakë, të cilës i është dobësuar ashti dhe i ka shkuar fuqia?! Një ditë edhe ajo ka qenë e re si ti, përplot jetë dhe gjallëri. Kësaj plake, shumë shpejt i kanë kaluar vitet e rinisë, ashtuqë shkëlqimi i fytyrës së saj është fshehur nën pleqërinë e saj. Kanë kaluar ditët e rinisë së saj, për të mbetur sot të gdhendura në kujtimin e saj. Vajza ime, ti sot je në të njejtën rrugë, këto fotografi të pleqërisë që i sheh përreth teje, shumë shpejt do t’i arrishë, andaj ke drojë dhe mos e harxho rininë dhe fuqinë tënde kot, mos e harxho gjallërinë tënde në gjëra që të sjellin vetëm pendim dhe përfundim të keq.

Bija ime!

Nëse njerëzit e dhënë pas pasioneve dhe kënaqësive kalimtare të kësaj bote vetëm pak mendojnë rreth përfundimit, shumë do të mendonin rreth pikënisjes së tyre. Vajza ime, paramendoe një njeri i cili i ka shijuar të gjitha kënaqësitë e kësaj bote, asnjë ditë nuk ka vuajtur, krejt këto do t’i harrojë nëse futet vetëm një herë në dënimin e zjarrit, All-llahu na mbroftë nga ai.

Kurse një njeri tjetër, i cili krejt jetën e tij ka vuajtur, do ti harrojë krejt këto vështirësi, nëse vetëm një herë futet në të mirat e xhennetit.

Enes ibën Maliku radijall-llahu anhu thotë: "Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem thotë: "Do të sjellin njeriun që ka jetuar më së miri në dunja, mirëpo ka qenë prej banorëve të xhehenemit dhe do ta fusin një herë në zjarr, pastaj do ti thonë: "o njeri, a ke parë ndonjë herë mirë?; a je kënaqur ndonjë herë?" Ai do të thotë: "jo, pasha All-llahun, o Zoti im." Nga ana tjetër do të sjellin njeriun që ka jetuar jetë më të vështirë, mirëpo ka qenë prej banorëve të xhennetit dhe do ta fusin një herë në xhennet, pastaj do ti thonë: "o njeri, a ke parë ndonjë herë vështirësi? A ke vuajtur ndonjë herë?" Do të thotë: "jo, pasha All-llahun, o Zoti im, asnjë vështirësi se kam përjetuar dhe as që kam parë vuajtje". (Transmeton Muslimi)

-Në fund, bija ime, i lutem All-llahut, që është Krenar dhe i Mundshëm të të bëjë dobi kjo fletushkë.

-Paqja dhe bekimi i All-llahut qofshin mbi Pejgamberin tonë, Muhammedin [sal-lellahu alejhi ve sel-lem]

Muhammed ibn Abdull-llah ibn El-Duvejjish,

11.11.2000

http://www.albislam.com

[Albanian eX|PerT]

Shenja ndriçuese për gruan muslimane

Falënderimi i takon All-llahut, Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Cilin e udhëzon All-llahu s’ka kush e lajthitë dhe cilin e lajthitë s’ka kush e përudhë.Paqa dhe bekimi i All-llahut qofshin mbi Muhammedin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], familjen, shokët dhe gjithë ata që e pasonjë në mënyrë më të mirë deri në Ditë të Kijametit.
Porosia e një gruas drejtuar vajzës së saj gjatë martesës

Esmaja e bija e Harixhe el-Fezaijes, vajzës së saj gjatë martesës i tha:

vajza ime, ke dalur nga strofulla në të cilën je mësuar dhe ke shkuar në një shtrat të huaj, të cilin nuk e njeh dhe shoqërohesh me të cilin nuk je adaptuar,

bëju atij qiell të bëhet tokë,

bëju shtrat të bëhet shtyllë,

bëju robëreshë të bëhet rob.

Mos insisto për ndonjë gjë e ta mërzitish,

mos u largo prej tij që të haron,

nëse të afrohet afroju, nëse largohet largohu edhe ti.

Ruaje hundën, dëgjimin, dhe syrin e tij, le të nuhat vetëm erë të mirë prej teje, vetëm fjalë të mira le të dëgjon dhe vetëm pamje të bukura le të sheh.

Porosi e një prindi

Ebul-Esved Duveliu duke këshilluar vajzën e tij thotë: ruaju nga xhelozia sepse xhelozia është çelësi i divorcit (ndarjes), zbukurohu, kurse zbukurimi ma i mirë është kuhli, parfymosu, kurse parfymi ma i mirë është abdesti, bëhu ashtu siç i kam thënë një ditë nënës tënde:

Pranoje faljen time e vazhdon dashurinë time ndaj teje

Mos folë kur jam në kulmin e hidhërimit tim

Sepse kam vërjetur se nëse bashkohen dashuria dhë dëmtimi

Nuk kalon shumë kohë, e dashuria ikë.

Merni gra nga fisi Benu Temim!

Sherih Kadiu i thotë Sha’biut: mer grua nga fisi Benu Temim sepse i kam hetuar se janë të mençura. Sha’biu ia ktheu: ç’farë mençurie ke parë të to? Iu përgjigj: kalova pranë shtëpive të tyre dhe pashë një vajzë të bukur dhe e fejova. E caktuam datën e martesës. Po ti shihje Sha’bi se si e bënin gati gratë për ta futur në gjerdek. Kur hyri në dhomë tha: prej sunnetit është që kur gruaja hynë te burri të ngritet dhe t’i falë dy rekate dhe t’i lutet All-llahut tia sjellë të mirat e saja dhe të kërkon strehim te Ai nga të këqijat e saja. E fala namazin dhe dhashë selam. Pasi dhashë selam vërejta se edhe ajo ishte falur pas meje. Kur u zbraz shtëpia iu afrova dhe e zgjata dorën në drejtim të saj, kurse ajo më tha: mos u ngut Ebu Umejje! Pastaj tha: Falënderimi i takon All-llahut, Atë e falënderoj dhe prej Tij kërkoj ndihmë. Dërgojë salavate mbi Muhammedin dhe familjen e tij. Unë jam grua e huaj, nuk ta njoh sjelljen tënde, për këtë më trego gjërat që i do, që ti bëjë dhe gjërat që i urren që të largohem prej tyre…Edhe ty ke mundur të martohesh në fisin tënd edhe unë, mirëpo kur të cakton All-llahu një gjë ajo gjithsesi do të ndodhë. Më ke në pronë, vepro ashtu siç të ka urdhëruar All-llahu [subhanehu ve teala]:

{ فَإمْسَاكٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِيحٌ بِإِحْسَانٍ } ( البقرة: 229)

"…ose jetë e njerëzishme (bashkëshortore) ose shkurorëzim me mirëkuptim". (El-Bekare: 229). Këto ishin fjalët që dëshirova ti them dhe kërkoj falje prej All-llahu për mua dhe për ty.

Tha: më detyrojë që edhe unë të mbaj bisedim në këtë rast e thashë: Falënderimi i takon All-llahut, Atë e falënderoj dhe prej Tij kërkoj ndihmë. Dërgojë salavate mbi Muhammedin dhe familjen e tij. I the disa fjalë nëse përqendron në to do të fitosh shumë, e nëse nuk i zbaton do të bëhen argument kundër teje, këtë e këtë e dua, kurse këtë e këtë e urrej, në jemi të përbashkët e mos na ndaj, nëse sheh diç të mirë përhape e nëse sheh diç të keqe mbuloje.

Ma ktheu: si dëshiron të na vizitojnë familja ime? I thashë: nuk dëshiroj të më mërzisin miqtë. Më tha: cilin prej fqinjve ke dëshirë të të viziton, e ti jap leje dhe cilin nuk e dëshiron që mos ti jap leje. Bijt e filanit janë burra të mirë, kurse bijt e filanit janë njerëz të këqinj. Mbeti me mua një vit e asgjë të keqe nuk kam parë prej sajë. Në krye të vitit erdha nga një këshilli për gjykim dhe në shtëpi gjeta një plakë e cila urdhëronte dhë ndalonte. Kur u ula mu drejtua plaka dhe më tha: es-selamu alejkum, Ebu Umejje. Ia ktheva: ve alejkis-selam, kush je ti? Më tha: unë jam vjehra yte. I thashë: All-llahu të afroftë. Më tha: si e ke gjetur gruan tënde? I thashë: shumë grua e mirë. Më tha: Ebu Umejje, gruaja më së keqi është në dy situata: kur të lindë djalë ose kur të jeton mirë te burri i saj. Nëse të brengosë diç përdore shkopin, sepse burrat nuk kanë futur në shtëpi njeri më të keq se gruan e lazdruar. I thashë: më ke edukuar dhe më ke stërvitur shumë mirë.

Vazhdon

[Albanian eX|PerT]

Vazhdimi i temes:

Shenja ndriçuese për gruan muslimane

Mirëpo Zejnebeja nuk është prej atyre grave që meritojnë rrahje, pastaj thashë:

I kam parë disa burra si i rrahin gratë e tyre

Mu thaftë e djathta atë ditë kur ta rrahi Zejneben

A ta rrahi pa kurnjëfar gabimi

Nuk është drejtësi prej meje të rrahi atë që s’ka gabuar

Zejnebeja është diell kurse gratë tjera janë yje

Kur të del dielli nuk shihen yjet.

Mustafa Sadik Rafiu thotë:

Vetëm gruaja është atmosfera humane e shtëpisë së burrit. Një grua hynë në shtëpinë e burrit dhe e bënë kopsht të shëndritshme, të këndshme dhe të çiltër edhe pse është e thatë dhe nuk ka asgjë në te. Edhe një grua tjetër, e cila hynë në shtëpi dhe e bënë sikur shkretëtirën, me rërën, stuhitë dhe zhegun e sajë, edhe në qoftëse kjo shtëpi është e përgaditur sikurse të ishte xhennet. Kurse gruaja e tretë shtëpinë e bënë sikurse varrin.

Në një vend tjetër thotë:Gruaja e plotë dhe e dashur është ajo grua që i jep burrit atë që i mungon nga domethënja e jetës, i lindë gëzime nga ndjenjat e saja ashtu sikurse që i lindë gëzime dhe nga barku i sajë. Pra prania e sajë i bënë dy punë të mëdha: e shtonë jetën në trup dhe e plotëson mangësinë në domethënje.

Disa kanë thënë: gratë janë tre lloje; gruaja që i ngjanë trandafilit me erë të këndshme në një oazë të me gjelbërim të pasur, aq sa ma tepër i afrohesh aq ma tepër të shtohet dashuria për afërsi, e nëse largohesh prej sajë shpreson sa ma shpejtë t’i kthehesh. Kjo grua për ty është reahti, kopsht, trandafil yt në çdo kohë. Gruaja që i ngjanë therrës ose shigetë, gjuha e saj ta shkynë veshin, nëse i afrohesh të shtohet dashuria për të ikur prej saj, e nëse largohesh prej saj hija e saj të përcjellë kudo që je dhe të brengosë tërë ditën. Nëse vjen koha e kthimit në kopsht nëse nuk të gjuan me shigjetë atëherë të kafshon me gjuhën e saj, andaj sprehe gjuhën dhe thikën tënde. Kurse gruaja e tretë shtëpinë e bënë varr, për këtë ose varrose ate në këtë varr ose të varros ty. Mirëpo duhet thënë: se sikur situatat e grave, mundet të jenë edhe të burrave.

Shejh Xhasim Muhelhel, në librin e tij "El-Bejan fima jehtaxhu ilejhi ez-Zevxhan", ndër tjerash thotë:

Një zonjë duke e këshilluar gratë ka thënë: gruaja nuk mundet ta lidhë zemrën e burrit me gruan përveç se duke ia bërë të tërhjekshëm shtëpinë, e këtë mundet ta arrijë duke mbledhur në shtëpi gjera të cilat e tërhjekin burrin që të qëndron më gjatë në shtëpi, prej tyre janë edhe këto mjete:

1- Të kujdeset të ketë pamje femnore dhe të largohet nga përgjasimi me burrat, që të mbetet e cilësuar me cilësi dhe veçanti të gruas dhe duhet ditur se burri dëshiron që gruaja e tij të jetë në shtëpi sikur dielli në qiell nuk mund tia ndalë shkëlqimin asnjë re , sidmos nës vjen në shtëpi burri i mërrolur për shkaqe që skanë të bëjnë me te. Duhet ti dinë rregullat e bisedës, të heshtë kur duhet të heshtë, mos tia ndërpret bisedën nëse është duke folur, mos ta ngritë zërin kur është duke folur me te, e në krejt këtë vërtetësinë e ka udhëheqës, sepse vërtetësia e shpëton nga dyshimet ndaj sinqeritetit dhe dashurisë së saj.

2- Nëse e sheh se është ma inteligjente dhe posedon ma tepër dituri, le ta fshehë gjysmën e diturisë dhe intelegjencës, duke ia kompenzuar me dukuri të sinqeritetit, besnikërisë dhe mvarshmërisë ndaj tij, gjë me të cilën e fiton pëlqimin e tij, ndërlidhjen me te dhe nderimin e sajë.

3- Gruaja duhet ditur se burri nuk toleron që ajo të sillet ndaj tij e ftohur dhe pa interesim dhe duhet larguar prej këtij adeti dhe le ta kënaq burrin me fjalë të këndshme, të cilat i vijnë në zemër si melhem.

4- Gruaja duhet të jetë organizatore dhe ekonomike. Nëse burri i jep ndonjë pasuri për ta harxhuar për çeshtjet e shtëpisë, ajo që e gëzon pa masë është kur ta sheh gruan se kujdeset se si e harxhon këtë pasuri duke i plotësuar të gjitha nevojat e jetës dhe të gjitha mjetet e komoditetit. Gjithashtu dëshiron të sheh te ajo mendjeprehtësi dhe njohuri me të cilat e kupton përnjeherë qëllimin e bisedës së tij.

Nëse gruaj i pason këto porosi, atëherë burri kohën e lirë do ta kalojë në shtëpi me gruan e tij duke biseduar dhe duke e shoqëruar dhe largohet prej çajtoreve e kafeneve, vende të prishura dhe të flliqura.

Kriteri i lumturisë bashkëshortore

Vija ndarëse mes jetës së lumtur bashkëshortotre dhe jetës jo të lumtur është që gruaja të jetë ndihmëse e burrit në fatëkeqësi ose ndihmëse e fatëkeqësisë ndaj burrit.

Llojet e grave

Gratë janë tre lloje:

- E mençur dhe me prejardhje fisnike, kjo është gruaja më fisnike.

- E mirë, e devotshme dhe e kënaqur, kjo është gruaja më e kënaqur.

- Injorante dhe me moral të keq, kjo është gruaja që më së shumti të lodhë.

Në fund, motra ime e ndershme, të thamë atë që ia ka thënë Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] Muadh ibn Xhebelit [radijall-llahu anhu]. Tregon Muadhi [radijall-llahu anhu] dhe thotë: Më mori Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] një ditë për dore dhe më tha: "Muadh, vall-llahi të dua". Ia ktheu Muadhi: sakrifikofsha babanë dhe nënë time për ty, edhe unë, vall-llahi të dua. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] tha: "Të porosis që mos të lësh pa thënë pas çdo namazit: (All-llahumme einni ala dhikrike ve shukrike ve husne ibadetike), All-llahu im më ndihmo të Të përmendi, të Të falënderojë dhe mirë të Të adhurojë". </SPAN>

anonim,
11.12.2000

http://www.albislam.com

[Albanian eX|PerT]

Këshilla motrave muslimane

1. Pa kushtëzim besoji Allahut si Zot të Vetëm, i cili të ka krijuar dhe beso se Muhammedi (paqja qoftë mbi të) është i Dërguari i fundit i Zotit.
2. Mos u mbështet në askënd pos All-llahut. Dije se Ai ta cakton fatin dhe fatkeqësinë. Lutju që të të ndihmojë, por nëse të gjen ndonjë fatkeqësi, duro.
3. Frikësoju vetëm All-llahut dhe dije se një ditë do të japësh llogari para Tij.
4. Kërko nga All-llahu falje mëkatesh se Ai e pranon pendimin, por të jesh e vendosur se më nuk do t’i përsëritësh gabimet.
5. Ruaju nga mëkati më i madh - shirku (përshkruarja shok All-llahut). اdo vepër që e bën, bëje vetëm për All-llahun, ndërsa nga shirku kërkoji ndihmë All-llahut me këtë lutje: “All-llah, në Ty mbështetem nga shirku që e njoh, dhe kërkoj falje prej Teje për shirkun që nuk e njoh.”
6. Përmende All-llahun shpesh, se Ai është me ata që e përmendin.
7. Dije se All-llahu vëzhgon çdo hap tëndin.
8. Beso se krijesa të All-llahut janë edhe engjujt (melekët), të cilët i zbatojnë urdhërat që ua jep All-llahu.
9. Mëso sa më shpejt të falesh (nëse akoma nuk di) dhe fillo të falish namazin, sepse ky është një ndër kushtet për të qenë myslimane. Me anë të të falurit do ta pastrosh shpirtin dhe trupin, nga njëra ane, e nga ana tjetër, nuk do të të ngelë kohë për gjëra të kota.
10. Agjëroje muajin Ramazan (kjo është gjithashtu një ndër kushtet për të qenë myslimane), ndërsa ditët që të ngelin të pa agjëruara, agjëroi sa më shpejt, madje menjëherë pas festës së Bajramit.
11. اdo punë filloje me qëllim të mirë dhe duke thënë: “Bismil-lahir-rrahmanir-rrahim” (Në emër të All-llahut, Mëshiruesit, Mëshirëberësit)
12. Lexoje Kur’anin sa më shpesh që të njihesh me urdhërat dhe ndalesat e All-llahut. Gjithashtu, lexo libra që përmbajnë hadithe të vërteta (fjalë të Muhammedit u) sepse këto më së miri e shpjegojnë Kur’anin.
13. Respektoji dhe ndihmoji anëtarët e familjes (posaçërisht prindërit) dhe lute All-llahun për to, lutja jote shpejt do të pranohet, nëse do Zoti.
14. Lexo sa më tepër, se kjo ta përmirëson të shprehurit, dhe nëse ke mundësi, studijo ndonjë shkencë.
15. Ruaju nga mendjemadhësia, se mendjemëdhenjtë i urren çdo njeri.
16. Buzëqeshu shoqeve dhe jepu dhurata që të shtohet dashuria dhe mëshira mes jush.
17. Mos gënjej, mos përqesh dhe mos u bë dyfytyrëshe, se këto ta nxijnë nderin dhe i bën njerëzit që ta humbin respektin ndaj teje.
18. Asnjëherë mos u bëj kokëforte dhe mos hyr në konflikt me shoqet, e nëse vjen deri te konflikti, sillu sa më butë me to (ashtu siç i përngjan një myslim-aneje) se vetëm në këtë mënyrë mund të ngadhënjesh.
19. Bëhu e drejtë dhe e vendosur, stabile në qëndrimet e tua, por kur të sho-hësh se ke gabuar, pranoje haptazi.
20. Mos përgojo (kjo bëri kështu, ajo bëri ashtu), qoftë edhe nëse je në të drejtë, dhe mos paragjyko, sepse shpesh këto janë mëkate dhe traditë e injorancës.
21. Assesi mos shpif. Shpifja është mëkat edhe më i madh se përgojimi.
22. Asnjëherë mos u vetmo me ndonjë djalë dhe shmangu bisedave me djemtë.
23. Gjithmonë kur të takosh ndonjë të varfër jepi diçka, sado qoftë e vogël ajo dhe përpiqu që këtë ta bësh fshehurazi duke shpresuar në shpërblim më të madh tek All-llahu.
24. Përpiqu t’i mbulosh pjesët e turpshme (islamikisht) të trupit: mos vish tesha të shkurtra, të ngushta ose të tejdukshme. Burri yt le të martohet për bukurinë tënde shpirtërore, e jo për atë trupore (trupi e humb bukurinë pas një kohe, kurse shpirti është i përjetëshëm).
25. Gjithmonë ha me dorën e djathtë, ndërsa të majtën përdore për pastrim.
26. Pastroji dhëmbët para dhe pas fjetjes, si dhe para çdo namazi.
27. Mos lexo revista dhe libra me tematikë “të ndytë”, sa më pak shiko filma dhe sa më pak dëgjo muzikë, se këto ta robërojnë shpirtin, të bëjnë të jetosh në botën e ëndrrave dhe ta dobësojnë të mbajturit mend.
28. Shoqëroju me besimtare që të këshilloheni njëra me tjetrën.
29. Respektoje çdo urdhër të All-llahut dhe të Dërguarit të All-llahut, paqja e All-llahut qoftë mbi të.
30. Kudo që të jeshë, bëhu shembull për muslimanet dhe vajzat e tjera.

Autor: Abdullah Abdurahmani
Publikimi i parë në AlbIslam: 14.12.2000 </SPAN>

Abdull-llah ebu Muhammed Abdur-rahmani,
14.12.2000

http://www.albislam.com

[Lijanna]

Nese une duhet te flas

"Ajo ka kuptim, e jo vetëm ajo, por të gjitha çfarë the” Temika i pohoi Emines gjatë natës në një intervistë për një studim, e ndezur pjesërisht nga çfarë ajo kishte lexuar më përpara.
“Unë vetëm nuk di për disa gjëra”.
Eminah, e cila kishte mësuar për opinionet e Temikës mbi çfarë ajo kishte lexuar, i pranoi me kokë, filloi të dëgjonte shqetësimet e Temikës të cilat ishin të njëjta për ata që studionin islamin. “اfarë gjërash?”
Temika shtrembëroi fytyrën e saj dhe u përgjigj: “Si të veshurit me të gjitha ato rroba dhe mbulimi i kokës”.
Eminah buzëqeshi këndshëm, e pa shqetësuar nga komentet, e mësuar me pakënaqësinë e jomyslimanëve me veshjen myslimane. “Në islam”, ajo shpjegoi, “trupi i myslimanes është personal, puna e saj, një bukuri e gëzuar nga bashkëshorti i saj”.
“Por pse ajo nuk mund të vesh çfarë ajo dëshiron?”
“Ajo vesh çfarë Zoti dëshiron”, Eminah ju përgjigj thjeshtë. “Sikurse pronari i një fabrike vendos se çfarë duhet të veshin punëtorët e tij, Zoti vendos se çfarë veshje të veshin krijesat e Tij”. Ajo u ndal. “Kështu ju mund të vishni çfarë të dëshironi”, ajo shtoi në mënyrë që të keqkuptohej, “aq gjatë sa përputhet me kushtet e Zotit”. Ajo bëri një krahasim, “Si çdo institucion, si shkolla, urdhëron për kushtet për veshje dhe aq gjatë sa veshja juaj nuk dhunon kodin themelorë, çdogjë është në rregull”.
Temika e kuptoi por ajo nuk donte që ta kuptonte, si e tërbuar kërkonte në mendjen e saj për ndonjë arsye që ajo të ishte gabim”.
Eminah vazhdoi, “Sidoqoftë, gruaja myslimane e shikon trupin e saj si diçka që ju mund t’i shikoni paratë tuaja. Nëse ju do të kishit shumë para, a do t’i linit të shiheshin nga veshja juaj apo do vendosni në ndonjë çantë të tejdukshme dhe të ecnit në rrugë?”
“Jo”, Temika u përgjigj duke u kukurisur.
“Pse? Sepse është me vlerë për ju”, Eminah ju përgjigj pyetjes së saj. “A nuk mendon se është kriminel secili njeri që i merr paratë e juaja”, ajo tregoi. “ثshtë tërësisht sikurse dikush që është i mbrojtur. Ose”, ajo shtoi, mund të ndodh që pamja e parave mund ta ngacmojë dikënd për t’i marrë, megjithëse ai nuk është një kriminel. E njëjtë me këtë”, ajo bëri krahasimin, “trupi i ynë është shumë me vlerë për ne dhe nuk mburremi me trupat tanë, ashtu sikurse nuk mburreni me paratë e juaja. Si paratë e juaja, trupi i jonë është i yni, i përdorur dhe kënaq vetëm ata persona të cilët është i supozuar të kënaq. Ne nuk dëshirojmë të mburremi me trupat tanë sikurse nuk dëshironi të mburreni me pasurinë tuaj”. Ajo u ndal pastaj shtoi, “Sepse ne”, ajo tha, duke dalluar gratë myslimane nga të tjerët, “vlerësojmë trupin tonë”.
Temika e pranoi me koke se e kuptoi. “A mundeni të visheni në mënyrë modeste atëhere?”
“Kush e përkufizon modestinë?”
Ajo mblodhi supet e saja, “Sido që të jetë shoqëria që ju jetoni apo kultura juaj”.
“Po nëse unë jetoi në një koloni nudistësh?”
Ajo qeshi, “Ajo është ekstreme”.
“Jo për ata të cilët jetojnë ashtu”, Eminah tregoi. “ثshtë tradita apo zakoni për tu zhveshur”, ajo tha, “Kështu a është modesti veshja e një kostumi banje?”
“Jo”, Temika u përgjigj, duke u kukurisur me shembullin qesharak.
“Epo kush thotë?”
Ajo i mblodhi përsëri supet. “ثshtë e dukshme”.
“Kujt?”
Ajo u dorëzua pa patur më se çfarë të thoshte.
“Puna është që duhet të ketë një kufizim dikund”, Eminah e dëshmoi më së fundmi. “E kush ka të drejtë që ta bëjë atë kufizim më tepër sesa Krijuesi i cili na ka krijuar ne?”
Temika heshti.
“Sidoqoftë”, Eminah vazhdoi, “Veshja e grave myslimane nuk ka qenë e huaj për njerëzit, veçanërisht të krishterët. “Ajo u përgjigj, “Ajo ka qenë gjithmonë veshja e grave fetare”, ajo tregoi. “Madje edhe në kohën e Profetit Musa (Moisiut) dhe Isait (Jezusit) dhe përpara tyre”.
“Si e dimë në atë?” Temika pyeti me skepticizëm.
“Epo”, Eminah ju përgjigj e qetë, duke buzëqeshur pak, “ne e dimë sepse islami ka qenë feja e qenies njerëzore që nga koha e Ademit. Por edhe të krishterët e pranojnë që gratë janë mbuluar njëlloj si myslimanet”.
“Të krishterët nuk e besojnë atë”, u përgjigj Temika.
“Epo, shiko murgeshat”.
A nuk janë ato të krishtera. A nuk janë ato katolike”.
“Prapë”, Eminah insistoi, “pse ato vishen ashtu”.
Temika mblodhi supet, duke mos e qarë kokën. “Nuk e di”.
“Para së gjithash”, Eminah pohoi, “Bibla thotë gratë duhet të mbulojnë kokat e tyre”. Ajo u ndal dhe duke parë shprehjen e fytyrës së Temikës që kundërshtonte i sugjeroi, “Shiko tek Korintianët II. Por sidoqoftë”, ajo vazhdoi “murgeshat vishen ashtu sepse ato e dinë që feja i urdhëron gratë të mbulojnë kokat, përveç atyre që janë përgjithësisht të pranueshme për tu zbuluar, si fytyra dhe duart”. Ajo vazhdoi, “Vetëm pak kohë më parë madje edhe në Amerikë gratë visheshin në atë mënyrë. Ka qenë një kohë, jo shumë larg që një grua konsiderohej si “e shthurur” edhe nëse ajo vetëm shfaqte nyjet e këmbëve të saja”.
Po, Temika kishte lexuar për atë.
“Tani i ashtuquajturi revolucion seksual që bëri thirrje për shthurjen e grave dhe shfrytëzimin seksual”, Eminah shpjegoi. “Një nga ato gjëra që këto njerëz thirrën ishte zbulimi i grave”. Eminah mori frymë, “por sidoqoftë edhe kur të krishterët pikturojnë atë që mendojnë se është Merjemja (Maria), ata pikturojnë diçka mbi kokën e saj duke mbuluar flokët e saja”.
“Por prapë”, Temika foli, e pa sigurt se cili do të ishte argumenti i saj. “unë nuk jam dakord me të gjitha ato gjëra. Unë dua të them”, ajo pranoi, “që kam plot gjëra që ja kuptoi fesë islame dhe mund t’i pranoi. Por” ajo shtrembëroi hundën e saj dhe tundi kokën me pakënaqësi, “disa gjëra prej saj, nuk i pranoi”.
“Epo”, Eminah u ngrit qetësisht nga vendi i saj dhe u ul pranë Temikës në divan. “Mënyra sesi unë e shikoi është kështu”, ajo filloi, me sytë e tendosur, serioze. “Unë nuk kërkoi për një fe që bie dakord me mua apo nëse më përshtatet mua apo jo në shijen e veshjes”. Ajo u ndal, duke i lënë fjalët e saja të lundrojnë. “unë kërkoi për fenë e Zotit dhe pastaj”, ajo ngreu zërin pak, duke theksuar, “dhe pastaj i ndryshoi opinionet dhe modën që t’i përshtaten asaj”.
Temika heshti, pa patur se çfarë të thoshte.
“Sepse ne të gjithë do të ecim mbi disa gjëra në jetë që ne nuk i pëlqejmë ose nuk biem dakord por edhe pse jemi të rinj akoma ne e dimë se shumë prej atyre gjërave dilnin të vërteta pasi mësonim pak gjëra rreth jetës. Dhe çfarë bëjmë ne? A i qëndrojmë të njëjtave mendime që menduam? Apo ne ndryshuam të menduarin tonë për t’ju përshtatur realitetit?”

Umm Zekijah

Përktheu: Ammar Ardit Kraja
Pjesë e shkëputur nga romani “If I should speak” botuar nga Al-Wala Publication, 2000 </SPAN>

Ummu Zekijah,
23.2.2007

www.albislam.com

[Lijanna]

Pozita e larte qe Islami i dha grave

Kohët e fundit pozita e grave në Islam është shndërruar në çështje debati. Kanë dalë disa keqkuptime nga paragjykimet apo praktikat tradicionale të cilat shikohen si 'Islame', por nuk janë të tilla. Në vijim do paraqesim disa konsiderata për gruan në fenë Islame, prej nga do të mund të shohim qartë se Islami i jep gruas vlerë të lartë në shoqëri, i jep liri, komoditet dhe prehje.

Gratë në Kur'an
Statusi i grave dhe marëdhënia e tyre me burrat, bazuar ne urdhërat e Zotit, na është paraqitur përmes Kur'anit dhe konsiston në një drejtësi totale. Islami sugjeron barazinë e të drejtave, përgjegjësive dhe detyrave e të dy gjinive. Feja Islame bazohet në simpati, tolerance dhe respekt për njerun, dhe nuk i diskriminon gratë.
Shembujt e moralit të mirë që na janë komunikuar përmes Kur'anit janë universalisht në përputhje me natyrën tonë humane, si dhe janë të vlefshme për të gjithë etapat e historisë. Në këtë kategori bëjnë pjesë edhe respekti për gruan dhe të drejtat e saj. Në Kur'an, Allahu xh.sh. insiston se detyrat dhe përgjegjësitë e grave janë të njëjta me ato të burrave. Për më tepër, gjatë kryerjes së këtyre detyrave dhe përgjegjësive burrat dhe gratë duhet të ndihmojnë dhe mbështesin njëri-tjetrin.

• "Besimtarët, burra dhe gra, janë mbrojtës për njëri-tjetrin; urdhërojnë për të mirë, dhe ndalojnë të keqen; ata e falin namazin dhe japin zekatin, i binden Allahut dhe të dërguarit të Tij. Të tillët do t’i mëshirojë Allahu; me të vërtetë Allahu është i Fuqishëm, i Urtë. (Kur'an, Sure Teube, 9:71)

Allahu xh.sh. thekson se besimtarët do të shpërblehen në të njëjtën mënyrë - bazuar në punët e tyre (pavarësisht nga gjinia).

• "Zoti i tyre iu përgjegj lutjes së tyre (e tha): Unë nuk ia humb mundin asnjërit prej jush, mashkull qoftë apo femër…" (Kur’an, Sure Ali-Imran, 3:195),
• “Kush bën vepër të mirë, qoftë mashkull ose femër, e duke qenë besimtar, Ne do t’i japim atij jetë të mirë (në këtë botë), e (në botën tjetër) do t’u japim shpërblimin më të mirë për veprat e tyre.” (Kur’an, Sure Nahl, 16:97)

Në një tjetër ajet burrat dhe gratë Muslimane merren në konsideratë së bashku, dhe theksohet se të dy gjinitë kanë të njëjtin status dhe përgjegjësi para Zotit.

• "Nuk ka dyshim se për Muslimanët (burra) dhe Muslimanet (grate), besimtarët e besimtaret, adhuruesit e adhurueset, të sinqertit dhe të sinqertat, durimtarët dhe durimtaret, të përvuajturit dhe të përvuajturat, sadakdhënësit dhe sadakdhënëset, agjëruesit dhe agjërueset, ruajtësit e nderit dhe ruajtëset e nderit, shumë përmendësit e Allahut e shumë përmendëset e Allahut, (për ta) Allahu ka përgatitur falje (mëkatesh) dhe shpërblim të madh." (Kur'an, Sure Ahzab, 33:35)

Në Kur'an gjenden edhe shumë ajete të tjera që shprehin qartë se burrat dhe gratë janë ekzaktësisht të barabartë në lidhje me detyrat dhe përgjegjësitë e tyre, dhe në kthim edhe shpërblimet apo dënimet e tyre. Ka disa dallime në çeshtje sociale që shërbejnë për mbrojtjen dhe prehjen e gruas. Urdhërat e Kuranit marrin parasysh dallimet natyrale të lindura mes dy gjinive që rezultojnë nga krijimi i tyre, dhe nën këtë dritë Islami sugjeron një sistem për të mirëmbajtur drejtësi të barabartë për burrat dhe gratë.
Në lidhje me martesën, detyrat dhe përgjegjësitë e çiftit ndaj njëri-tjetrit kërkojnë barazi. Zoti kërkon që të dy bashkëshortët të jenë mbrojtës dhe mbikqyrës të njëri-tjetrit. Kjo shprehet kështu në Kur'an:

• "Ato (gratë) janë prehje (mbulesë) për ju dhe ju jeni prehje (mbulesë) për ato..." (Kur'an, 2:187)

Shumë rregulla e urdhëresa gjenden në Kur'an në lidhje me mbrojtjen e të drejtave të gruas për martesë. Kështu martesa bazohet në dëshirën e lirë të dy palëve; burri duhet të ofrojë mbështetje ekonomike për gruan e tij (shiko Kur'an, 4:4); si dhe burri duhet të kujdeset për ish-gruan e tij pas divorcit (shiko Kur'an, 65:6).

Emancipimi i gruas me ardhjen e Islamit

Islami solli vendosjen e drejtësisë në marëdhëniet burrë-grua dhe i dha fund praktikave të dëmshme që rridhnin nga zakonet dhe traditat e shoqërive para-Islamike. Në shoqërinë Arabe para-Islamike, Arabët paganë (të pafe) e konsideronin gruan si një qënie inferiore dhe po të kishe vajzë konsiderohej si turp. Baballarët e vajzave preferonin më mirë t'i varrosnin bijat e veta ashtu të gjalla sesa të lajmëronin për lindjen e tyre. Përmes Kur'anit Allahu e ndaloi këtë traditë të tmerrshme dhe paralajmëroi se në Ditën e Gjykimit këta njerëz do të japin llogari për veprimet e tyre.
Në fakt, Islami solli me vete një emancipim të paparë për gruan e cila ishte aq shumë e persekutuar në kohërat pagane. Prof. Bernard Leëis, i njohur si ekspert perëndimor për historinë e Islamit, komenton për këtë:

• "Në përgjithësi, ardhja e Islamit solli një përmirësim të jashtëzakonshëm për pozitën e grave në Arabinë e hershme duke i dhënë atyre pasuri dhe të drejta të tjera, si dhe duke u dhënë mbrojtje ndaj trajtimit të keq që i bënin burrat apo pronarët e tyre. Vrasja e foshnjeve femra, e sanksionuar ne Arabinë Pagane u bë e paligjshme me ardhjen e Islamit. Megjithate pozita e grave mbeti e varfër, dhe u keqësua kur mesazhi origjinal i Islamit humbi momentin dhe u modifikua nën influencën e sjelljeve dhe zakoneve që ekzistonin para Islamit" (1995, fq. 210).

Një tjetër studiuese perëndimore për Islamin, Karen Armstrong, bën këtë koment:

• "Duhet të rikujtojmë sesi ka qenë jeta për gratë në periudhën para Islamit, kur vrasja e foshnjeve vajza ishte normë dhe kur gruaja nuk kishte asnjë të drejtë fare. Gratë, ashtu si skllevërit. trajtoheshin me inferioritet, e ato nuk kishin ekzistencë ligjore. Në një botë të tillë primitive, ajo që arriti të bëjë Muhamedi për gratë ishte e jashtëzakonshme. Vetëm ideja e thjeshtë se gruaja mund të bëhej dëshmimtare apo se ajo mund të trashëgonte çdo gjë ishte habitëse, magjepëse" (1992, 191)

Madje, gjatë shekujve pas profetit Muhamed, gratë në shoqëritë Islame gëzonin një pozitë shoqërore shumë më të lartë se gratë në vendet kristiane. Studiuesja Armstrong thekson se gjate Mesjetës:

• "... Muslimanët ishin të tmerruar kur shikonin mënyrën e trajtimit të grave nga të krishterët në Perëndim nëpër shtetet e Kryqëzatës (Krusada), dhe studiuesit kristianë akuzonin Islamin se i jepte shume fuqi grave dhe skllevërve" (1992, 199).

Ana King, një Muslimane e konvertuar në Islam, shjegon emancipimin e grave me ardhjen e Islamit si vijon:

• Së pari, Islami i dha grave të drejta në një kohë kur gratë nuk ishin asgjë tjetër veç pronë e burrit. Islami i dha grave të drejtë të blejnë e të shesin vetë, të kenë bizneset e tyre dhe të shprehin pikëpamjet e tyre politike. Po ashtu Islami e inkurajoi gruan të studiojë dhe të marrë dituri Islame, duke thyer kështu një nga ndalesat që kishin vënë fetë e tjera të cilat i ndalonin gratë të merrnin dituri fetare apo as edhe t'i preknin tekstet fetare. Islami i dha fund praktikës kur gruaja martohej pa pëlqimin e saj. Ndaj, dikush duhet të jetë tepër kokëfortë të refuzojë faktet dhe provat se Islami me të vërtetë ishte çliruesi i parë i gruas.

Tendencat që shihen përsëri sot për ta trajtuar gruan me inferioritet e cila nuk ka të drejtë të arsimohet dhe duhet të veçohet totalisht nga shoqëria filluan të ngrenë kokë më vonë në botën Islame si rezultat i devijimeve nga rruga e drejtë Kur'anore.

Marre nga: www.burimi.net

[Albanian eX|PerT]

Kush nderon femrën më shumë se feja islame?

Të hidhëruar dhe të prekur nga tendencat negative që po i shfaqin mediat nga vendi e bota për njollosjen e femrës muslimane dhe mbulesës Islame janë bërë tepër të padurueshme. Mirëpo sikur t’i kthehen vetës së tyre në vështrim dhe pastaj vlerave tona të larta morale dhe fetare, nuk do të lejonin që me këto dukuri të shëmtuara të trokasin edhe në portën tonë, dukuri të cilat bartin në vete vetëm injorancë dhe shpifje.
ثshtë bërë e patjetërsueshme nevoja që t’i hapim sytë mirë dhe t’i kundërshtojmë për gjërat që po hudhin mbi ne. Flitja e stërflitja që po bëhët për Islamin si fe në përgjithësi dhe femrën muslimane dhe mbulesën e saj në veçanti, thuajse në mënyrë kronologjike për këto ngjarje të përgatitura nga “specalistë” të laboratoreve të huaj me qëllim të vetëm-(shkatrrim të moralit dhe të identitetit) tempoja e të cilëve determinohet nga dashakeqët e islamit po rritet çdo ditë e më shumë.
اdokush që së paku ka njohuri për historinë botërore në përgjithësi po edhe për ato religjiozet dhe që është i vetëdijshëm, nuk mundet që mos të pyes, sesi ka mundësi që Islami të nënçmoi femrën në ditët e sotme, kurse historia tregon qartë se Islami si Fe e nderoi atë me një nder dhe pozitë që s’ia ofroi askush asnjëherë?!
ثshtë e vërtetë se diskriminimi i gruas ka ekzistuar dhe ekziston ende edhe sot, por jo tek muslimanët dhe besimi i mirëfilltë Islam. Ekziston tek praktika dekadente e disa muslimanëve.
Askush nuk e mohon atë se gruaja muslimane në një periudhë mjaftë të gjërë të dekadencës ka qenë pa të drejta dhe e lënë në një pozitë jo të përshtatëshme. Mirëpo fakti i pamohueshëm është që normat e Sheriatit Islam që kanë të bëjnë me gruan, në atë rast plotësisht janë keqpërdorur dhe në shfrytëzimin praktik plotësisht janë shtrembëruar. Sa që rregullat e mbulimit të gruas, egoizmi dhe vetvullneti mashkullor ashtu i ka shtrembëruar gjë që ky praktikim i gabueshëm i tyre ka sjellur një izolim të plotë të gruas dhe pasivizim në jetën publike.
Aktualitetet e përditëshme publike në media dhe shtyp për çështjen e emancipimit të gruas muslimane po përdëftohen me “fakte” se gruaja akoma në disa mjedise muslimane, është në një pozitë jo të barabartë, si dhe për të drejtat e saj duhet të luftoj.
Ska dyshim se femra muslimane në ditët e sotme gjithnjë bënë luftë me vetën e saj sesi ta largojë nga mendja dhe dëshira vetinë e kultivuar që nga koha e komunizmit tek ne, e që mjerisht ende po kultivohet për të pretenduar sesi të bëhet një femër perëndimore. Mirëpo, para se të flasim për të sotmën, t’i hedhim një vështrim të kaluarës për pozitën që i dha feja Islame e mirëfilltë dhe e denjë gruas.
ثshtë fakt se e kaluara është mësim për të tashmën dhe synim për të ardhmën.
Për dallim nga gratë tjera në të gjithë popujt dhe te të gjitha besimet e tyre, gruaja muslimane gëzoj një status të lartë dhe pozitë të madhe që i ofroi besimi Islam.
Në Fenë Islame përvec tjerash gruaja kishte të siguruara të gjitha nevojat e jetës së sajë. Ishte plotësishtë e liruar nga shpenzimet, sepse për të kujdesej burri i sajë dhe ajo gjithmonë gëzonte mbikëqyrjen e tij. Gjatë kohës sa ishte vajzë, kujdeseshin prindërit dhe ishte e sigurtë nga të gjitha anët, si motër kujdesej vëllau, ndërsa si nënë kujdesej i biri, kështu që s’kishte nevojë që për të të kujdesej ndonjë institucion, organizatë apo shoqatë që t’ia siguroi të drejtat e sajë, sepse të drejtat ia dha dhuratë Zoti i Lartësuar duke ia sqaruar në Kur’anin fisnik.
Gruaja muslimane në të kaluarën kishte një jetë të frytshme brenda kornizave të Islamit, ajo çdo hap që e bënte ishte e vetëdijshme, zhvillonte dhe jetonte një jetë të lumtur e komfore, barte një veshje me një elegancë të rrallë islame, posedonte dukshëm edukatën e të shprehurit, gëzonte respektin kulminant të ndërsjellë ndaj burrit dhe anasjelltas, kishte të drejtën e saj në çdo lëmi, madje edhe në çështje të trashëgimisë, konsultohej me burrin për gjëra të ndryshme, në mes burit dhe gruas nuk ekzistonte ndonjë fanatizëm por për çdo gjë vendosnin bashkë.
Pra, nga kjo që e thamë, shihet se gruaja muslimane ka civilizimin e saj, ka traditën e saj, Andaj nuk është e nevojshme ta imitoj atë grua të Përëndimit, sepse në të kundërtën në radhë të parë do të shkatërroi vetë, familjën dhe do ta humbë vlerën e moralit në jetën e saj.Ndërsa nëse i hedhim një vështrim së tashmës së saj dhe asaj çfar i ofrojnë mediat dhe shtypi cdo ditë, shohim një rrugë e cila do ta shkatrroi atë në aspektin psikik po edhe fizik.
ثshtë bërë rutinë kërkimi i të drejtave të saj në çdo institucion. Parulla e tyre është civilizimi i saj, barazia gjinore dhe njëjtësimi me gratë perëndimore.
Gruaja e sotme para vetës ka të hapura shumë rrugë dhe shumë planifikime, madje planifikon edhe planifikim familjar!
Ajo e bënë normale evitimin e shtatzënisë së “padëshiruar” e cila buron nga e ashtuquajtura bashkjetesë, pra shumë të thjeshtë dhe të pakonsideruar e bën vrasjën e fëmijëve në mitra, kurse ne si popull kurrë më shumë s’kemi patur nevojë për natalitet. Synon të bëhët një politikane dhe eprore në ushtri, gjëra të cilat kurrë njëher s’ka mundësi t’i realizojë ashtu siç kërkon detyra, përshkak gjendjeve të cilat ia sjellin ndryshimet fiziologjike në periudhën e ciklit menstrual, shtatzënisë dhe lehonisë, andaj si mundet t’i besohen detyra kaq të vështira ?!
Edhe pse i cekëm vetëm disa synime të gruas së sotme tek ne, e që sipas tyre nëse realizohen këto nene, kjo grua mund të quhet grua e civilizuar me një civilizim perëndimor. Ndërsa në perëndim deri më tani nuk ka dalë diçka që jep të dhëna kritereve që duhet t’i plotësojë femra e civilizuar. Prandaj këto janë disa përceptime të gabuara të cilat i shprehin tek ne, qoftë përmes mediave, apo shkrimeve të ndryshme apo edhe ndonjë organizatë e themeluar pas luftës për të drejta dhe barazi gjinore, me të cilat po shprehin një revoltë të paparashikuar kundër Islamit dhe femrave të mbuluara, kinse i janë thyer traditës dhe jetës konservatore të Lindjes.
Habia më e madhe na befason pikërishtë atëherë kur familje të mirëfillta muslimane shqiptare, shtresa të ngritura intelektualësh që shquhen si elitë e lapsit dhe studiues e analistë të etapave historike në lëmi të ndryshme, u kundërvihen me të madhe vajzave të mbuluara, që sipas tyre “burgosen” nën petkun islam. Ata e shohin mbulesën islame si një dhunim të imazhit femëror në shoqëri, madje edhe si një pikë të zezë në “faqe të bardhë“ të civilizimit e qytetrimit evropian, e që disa prej tyre mundohen të
identifikohen si të krishterë. Athua vallë ata që i thonë këto fjalë dhe që e kundërshtojnë mbulesën Islame, sa e njohin besimin biblik !?
ثshtë shumë e vërtetë se femra sipas mësimeve të Kur’anit dhe porosive Profetike, është e detyruar të mbulohet dhe të mos ekspozohet në vende publike. Mirëpo edhe Librat e Shenjët ,Dhjata e Vjetër, Dhjata e re zbulimin e femrës e quajn turp dhe urdhërojnë mbulimin e tyre në kaptinat e tyre: Zanafilla-24/ 64-65,(Dhjata e Vjetër), Isaja :-3/16-17,(Dhjata e Re).
Pra, përkundër gjithë asaj paditurisë së koncepteve të disave, se kinse gruaja është krijesë djallëzore vetëm për të këqija, gruaja muslimane zë vend të rëndësishëm dhe të veçantë në Islam. ثshtë e respektuar lartë në legjislacion hyjnor dhe në fjalët profetike.
Aqë shumë e lartëson Islami femrën, sa që e veçon ndër kaptinat më të gjata në Kur’an dhe e emron me emrin En-Nisaë (Kaptina për Gratë), ndërsa në kaptinat e mesme duke i përshkruar hollësisht të drejtat që i takojnë femrës e emron me emrin Et-Talak(Divorci). Jo vetëm kaq, por për t’u sqaruar edhe më tej pozita e saj e lartë, hasim edhe në thënjet (hadithet) e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ku bartin një fisnikri për femrën në Islam, saqë i Dërguari Muhammed, alejhisselam, edhe në momentin e fundit të jetës së tij porositi për faljen e namazit dhe sjelljen mirë me gratë” .
Tematika që ka të bëjë me nderin e gruas në Islam përmes Kur’anit dhe thënieve Profetike nga Muhammedi, alejhisselam, është shumë e gjerë dhe nuk përshkruhet me pakë fjalë e as me një shkrim. Kështu që për tu sqaruar do cekim një thënie: “Disa njerëz mendojnë se gruaja dhe burri janë krijuar si dy krijesa konkurrente midis tyre, dhe harrojnë se në fakt ato janë krijesa të cilat plotësojnë njëra tjetrën”.
Vazhdon

[Albanian eX|PerT]

ثshtë realitet që meshkujt për nga natyra janë më të fuqishëm sesa femrat, dhe kjo vlenë edhe për gjallesat tjera në kozmos, mirëpo është me rëndësi që ta kuptojmë realitetin se, mashkulli dhe femra janë dy krijesa të Zotit me gjini të kundërta, me ndryshime fiziologjike, por plotësisht të barabarta para detyrave dhe obligimeve të Zotit.
S’duhet haruar se Kur’ani ua zbardhi jetën dhe u ndriçoi rrugën duke ju ardhur në ndihmë të gjitha atyre grave të cilat vuanin nga padrejtësia gjinore, madje edhe për jetë. Ju erdhi të gjithave pa dallim race, ngjyre dhe feje dhe ua bëri të qartë të gjitha për barazi dhe drejtësi, dhe u tregoi që çdonjëri do të llogaritet për veprën që ka bërë, qoftë e madhe apo e vogël ajo vepër.
Ja vlenë të theksojmë se askund në literaturë Islame, duke filluar nga Kur’ani, hadithi i Muhammedit, alejhiselam, por edhe nëse hulumtojmë edhe nëpër të gjitha librat apo shkrimet e autorëve islam, nuk mund të gjejmë cenimin për të drejtën e edukimit dhe arsimimit për femrën muslimane.
Duke u mbështetur dhe bazuar në përputhshmërinë e veprimit profetik të Muhammedit, alejhisselam, të gjithë dijetarët musliman, pa dallim gjinije, si citat të parë vëjnë fjalën hyjnore “Lexo, mëso, studio” dhe pastaj radhisin “Penën”.
Për të qenë edhe më e qartë, të lexuarit, të mësuarit, të studiuarit është kërkesë Hyjnore pa dallim gjinie, dhe për këtë arsye i lutemi Zotit me vetë fjalën e Tij: “…Zoti im, ma shto diturinë”.(Taha:114).
Mandej ka thënë i Dërguari, alejhisselam: “Kërkimi i diturisë është obligim për cdo besimtar dhe besimtare”. (Ibën Maxhe).
Dihet qartë se i padituri dhe e paditura nuk mundet të arrijë shkallën e mirëfilltë të besimit ndaj Zotit dhe nuk mundet të jenë pedagog në brezat pas tyre pa dije, Andaj këto arrihen jo ndryshe përveç se me mësim dhe studim.
Kështu që të drejtën e shkollimit të femrës e kanë nëpërkëmbur njerëzit që kanë qenë injorantë ndaj Kur’anit dhe hadithit të Muhammedit (alejhisselam) duke i dhënë përparësi fanatizmit dhe traditës së rrethit apo vendit dhe këtë pastaj ia mveshën islamit dhe muslimanëve.
Besimi Islam i jep të drejtë femrës edhe për punë, nëse ajo don të jetoj nga puna dhe djerësa e saj, nuk ia ndalonte, mirëpo mësimet dhe këshillat islame vënë disa kushte që do t’i ndihmonin femrës të jetë e suksesshme në punën dhe jetën e sajë, në mënyrë që të ketë kohë të mjaftueshme për të qenë një bashkëshorte dhe nënë e suksesshme.
Andaj duke patur parasyshë që besimi islam e vë në pozitën bazë familjen duke e konsideruar si institucion të shenjtë, kurse shenjtërinë e saj ia jep nëna apo gruaja e denjë dhe e përkushtuar në kultivim të moralit në të, nga morali që posedon, në raste të tilla e lenë lirinë e saj që të dinë të zgjedhë.
Në shoqërinë Islame nuk ekziston asnjë pengesë që gruaja të studion e më pastaj të ushtrojë profesione si meshkujt, me kusht që ai profesion të mos jetë në kundërshtim me natyrën e saj.
Femra muslimane gëzon të drejtën absolute që të zgjedhë fatin e jetës së saj. Martesa e detyruar siç është praktikuar në të kaluarën dhe ndoshta praktikohet ende me ndonjë shoqëri e cila ende vuan nga petku i mbulimit të injorancës, është një shkelje e rëndë dhe flagrante e së drejtës së femrës për zgjidhje të burrit të saj të jetës, dhe një veprim i tillë është në kundërshtim me besimin Islam. Mund të cekim se Islami si Fe, të rinjëve të cilët duan të lidhin kurorë, ua tregon rrugën e cila është zyrtare dhe
legjitime për një martesë të shëndoshë dhe të pastërt.
Besimi Islam jo vetëm me këto dhunti e nderon gruan, nder i bënë edhe me mbulimin e trupit të saj. Të shumta janë ajetet (versetet) Kur’anore të cilat urdhërojnë barazinë, drejtësinë dhe mbrojtjen ligjore të femrës.
Modestia në veshje dhe sjellje është rregull islam, të cilit duhet t’i përmbahën dy gjinitë. Në këtë sferë urdhërimi për mbulimin e femrës përbënë një nga mënyrat e ruajtjes dhe mbrojtjës së nderit dhe pozitës së saj.
Mbulimi i trupit është njëri prej faktorëve që eleminon dukuritë negative nga vetja e saj, pra mbulesa nuk është kufizim i të drejtave të femrës, por mbrojtje nga poshtrimi dhe nënçmimi që mund t’i bëhet. Andaj mbulesa është mënyra më e sigurtë për ndërprerjen e të gjitha formave të lakuriqësisë.
ثshtë e pa kapshme në mëndje që femra të mbuloj kokën kurse t’I lëjë të zbuluara këmbët, duart, barkun e që zbulimi i tyre nxitë në amoralitet me përplotë pasoja të tjera që i vijnë pas. Pra, mbulesa e kokës si nismë e mbulimit të pjesëve tjera të trupit është mbrojtje e femrës në këtë botën mashtruese e lajkatare, njëherit është mbrojtje edhe e vetë mashkullit për të mos rënë pre në gjërat e ndaluara.
Libri ynë i shenjtë Kur’ani na e sqaron këtë çështje më së miri nga cfardo sqarim tjetër për vlerën e mbulesës, dhe këtë e gjejmë në kaptinën Nur, ajetet: 30,31.
Për t’a përmbyllur këtë shkrim edhe pse ka shumë prej atyre, sikur thamë më lartë, që nuk e kuptojnë rëndësinë e mbulimit të femrës, dhe se argumenti ynë se mbulesa është mbrojtje dhe nderë për femrën për ta është pa bazë, sepse sipas tyre mjafton emancipimi për t’i evituar të ligat që mund ta godasin femrën, mirëpo në këtë rastë kisha dashtë që t’i krahasojmë dhe sqarojmë disa gjëra për ta qartësuar të vërtetën.
Ata thonë se edukimi civilizimi dhe vetëpërmbajtja apo vetëkontrolli, të gjitha përmbledhën në fjalën emancipim si dhe janë mbrojtja më e mirë. Kurse ne ju themi atyre se, këto fjalë janë të ëmbëla dhe tingullojnë shumë bukura por janë të pamjaftueshme! Nëse civilizimi qenka i mjaftueshëm si mbrojtje, atëherë pse femrat nuk guxojnë të lëvizin natën vetëm nëpër rrugë? Nëse edukimi që ata e mendojnë zgjidhje, pse atëherë në shumë vende të botës ekzistojnë kolegje për gjini të ndara? Nëse vetëkontrolli apo vetëpërmbajtja qenka zgjidhje, atëherë përveç vendeve të ndryshme nëpër botë, edhe këtu tek ne nëpër vende të ndryshme të punës ka imoralitet e dhunime? Pse pra ky i ashtuquajturi emancipim nuk po arrinë t’i emancipoi të degjeneruarit, të cilët i cenojnë të drejtën për të qenë të lira gratë dhe vajzat tona nëpër rrugë e vende të tjera?
Ndoshta do të na përgjigjet ndonjë duke na thënë se, ato janë vetë fajtore, sepse vetë po fillojnë të parat me lakuriqësinë e tyre.Si duket ky emancipim qenka plotësisht dështak në rastet e tilla. Pra, me fjalën emancipim kuptojmë ngritje kulturore, zhvillim të intelektit njerëzor, ngritje morale, edukative, por me këtë asesi nuk bën të kuptojmë degjenerimin, qoftë në dukje të parë, sjellje dhe në të folur nga cilado gjini. Një gjë duhet ta kemi shumë të qartë; nëse të rinjët vazhdojnë me këto trende “emancipuese”, atëherë femra do të jetë ajo që do ta paguaj çmimin më të shtrenjtë. Nuk do të jetë dorë që përkundë djepin e botës, por do të jetë bombë që sjellë shkatërrimin e botës. </SPAN>

Valbona Kelmendi,
4.8.2006

http://www.albislam.com

[Lijanna]

Gruaja ne Islam: Te drejtat dhe pergjegjesit e saj

Ne kohet e sotme njerezit mendojne se grate u bene te lira vetem ne Perendim dhe se lirimi i grave si levizje shoqerore filloi ne shekullin e 20. Ne te vertete kjo levizje per lirimin e gruas nuk eshte filluar nga grate, por u shpall nga Zoti permes te Derguarit te Tij - Muhamedit as - qe ne shekullin e shtate.
Kur'ani dhe tradita e Profetit as (Hadithet dhe Suneti i tij) jane burime ne te cilat cdo grua muslimane gjen te drejtat dhe detyrat e saj.

I. Te Drejtat Njerezore


Katermbedhjete shekuj me pare Islami e beri gruan njelloj pergjegjese para Zotit ne madherimin dhe adhurimin per Te, duke mos vendosur asnje limit ne progresin e saj moral. Gjithashtu Islami vendosi barazine e gruas ne humanitetin e saj me burrat.
Ne Kur'an ne ajetin e pare te Sures En-Nisae (Kaptina e Grave), Allahu thote:
"O ju njerëz! Kinie frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një veteje (njeriu) dhe nga ajo krijoi palën (shoqen) e saj, e prej atyre dyve u shtuan burrra shumë e gra. Dhe kinie frikë All-llahun që me emrin e Tij përbetoheni, ruajeni farefisin (akraballëkun), se Allahu është mbikëqyrës mbi ju." (Kur'an, 4:1)

Duke qene se burrat dhe grate u krijuan nga e njejta esence, ata jane te barabarte ne humanitetin e tyre (si njerez). Pra, gruaja nuk mund te jete e keqe 'nga natyra' sic e tregojne disa besime. Ne menyre te ngjashme asnje gjini nuk mund te jete superiore sepse do te ishte nje kontradikte me barazine mes tyre.

II. Te Drejtat Civile


Ne Islam gruaja gezon te drejten baze te zgjedhjes dhe shprehjes, qe bazohet ne njohjen e personaltetit te saj individual. Se pari, ajo eshte e lire te zgjedhe fene e saj. Ne Kur'an thuhet:
"Në fe nuk ka dhunë. Është sqaruar e vërteta nga e kota." (Kur'an, 2:256)

Grate inkurajohen ne Islam te kontribojne me opinionet dhe iderat e tyre. Ka shume te dhena nga tradita e Profetit as qe na tregojne per raste ne te cilat grate i kane drejtuar pyetje direkte Profetit dhe kane dhene opinionet e veta ne lidhje me fene, ekonomine dhe ceshtjet shoqerore.
Gruaja muslimane ka te drejte te vendose per bashkeshortin e saj. Po ashtu pas marteses ka te drejte te mbaje mbiemerin e saj. Deshmia e gruas eshte e vlefshme ne ceshtjet ligjore.

III. Te Drejtat Sociale


I Derguari i Allahut - Muhamedi as - ka thene: "Kerkimi i diturise eshte detyre per cdo Musliman (burre dhe grua)". Kjo perfshin dituri per Kur'anin dhe Hadithin si dhe dituri te tjera. Si burrat ashtu edhe grate kane kapacitet per te mesuar dhe kuptuar gjerat. Po ashtu meqenese grate e kane per detyre te perkrahin sjelljet e mira dhe te denojne ato te keqiat ne te gjithe fushat e jetes, gruaja Muslimane duhet te marre edukimin e pershtatshem per te kryer kete detyre ne perputhje me talentin dhe interesat e saj.

Mirembajtja e shtepise, mbeshtetja e burrit, si dhe rritja dhe mesimi i femijeve jane nder rolet me te rendesishme dhe me shperblim te madh tek Allahu xh.xh. Ne qofte se ajo ka mundesi mund te punoje jashte shtepise per te miren e komunitetit, persa kohe qe i realizon detyrat e saj ne familje.

Islami i njeh dhe kujdeset per dallimet natyrore mes burrit dhe gruas megjithe barazine e tyre. Disa lloj pune jane me te pershtatshme per burrat dhe te tjera pune jane me te pershtatshme per gruan. Kjo ne asnje menyre nuk e ben punen e njerit me te madhe apo me fitimprurese se te tjetrit. Allahu do te shperbleje te dy gjinite njelloj per vleren e puneve te tyre, edhe pse mund te mos jete i njejti aktivitet.

Persa i perket nenes, Profeti as. ka thene: "Xhenneti eshte nen kembet e nenes." Kjo nenkupton se suksesi i nje shoqerie mund te kerkohet tek nenat qe e rriten ate (shoqeri). Influenca e pare dhe me e madhe mbi nje person vjen nga ndjenja e sigurise, dashurise dhe mesimit qe merr nga nena. Prandaj nje grua qa ka femije duhet te jete e arsimuar dhe e ndergjegjshme per te qene nje prind i mire.

[Lijanna]

vazhdon...


IV. Te Drejtat Politike


E drejta per te votuar i eshte dhene grave muslimane nga Zoti para 1400 vjetesh. Per cdo ceshtje publike, nje grua mund te ngreje mendimet/opinionet e saj, dhe te marre pjese ne politike. Ne nje rast ne Kur'an (60:12) Muhammedit as. i thuhet se kur grate besimtare te vijne tek ai dhe te japin betimin e tyre per Islamin, ai duhet ta pranoje ate. Kjo vendosi te drejten e grave per te zgjedhur udheheqesit e tyre dhe ta deklarojne kete ne publik. Dhe se fundi, Islami nuk e ndalon nje grua per te patur pozite te rendesishme ne qeverisje. Abdur-Rrahman Ibn Auf konsultoi shume gra para se te rekomandonte Osmanin (Ibn Afan) si Kalif.

V. Te Drejtat Ekonomike


Ne Kur'an thuhet: "Pasha Atë që krijoi mashkullin e femrën! Vërtet, veprimi juaj është i lloj-llojtë." (92:3-4)
Ne keto ajete, Allahu deklaron se Ai krijoi burrin dhe gruan qe te jene te ndryshem, me role, funksione dhe aftesi te vecanta/unike. Ashtu si ne shoqeri ka nje ndarje te puneve edhe ne familje vlen e njejta gje. Cdo anetar ka detyra te ndryshme. Ne pergjithesi Islami i jep gruas rolin perkujdeses, dhe burrit rolin e kujdestarit/mbrojtesit. Prandaj, gruas i eshte dhene e drejta e mbeshtetjes financiare tek burri. Ne Kur'an thuhet:
"Burrat janë përgjegjës për gratë, ngase All-llahu ka graduar disa mbi disa të tjerët dhe ngase ata kanë shpenzuar nga pasuria e tyre." (4:34)
Pergjegjesia per kujdestari/mbrojtje dhe pergjegjesia financiare i eshte dhene burrit, cka kerkon qe burrat t'u sigurojne grave jo vetem mbeshtetje financiare por edhe mbrojtjen fizike, si dhe te sillen mire dhe me respekt ndaj tyre.

Gruaja muslimane ka te drejte te fitoje para, ka te drejte te kete pasuri/prona, te hyje ne kontrate ligjore dhe t'i menaxhoje gjithe pasurite e saj ashtu sic i pelqen asaj. Ajo mund te kete biznes te vetin, dhe askush nuk ka te drejte mbi te ardhurat e saj, perfshi ketu edhe burrin. Ne Kur'an thuhet:
"Mos lakmoni në atë, që Allahu gradoi disa nga ju mbi disa të tjerë. Burrave ju takon hise nga ajo që fituan ata dhe grave gjithashtu ju takon hise nga ajo që fituan ato. Allahut kërkoni nga të mirat e Tij. Allahu është i dijshëm për çdo send." (4:32)

Nje grua mund te trashegoje edhe nga te afermit e saj. Ne Kur'an thuhe:
"Meshkujve ju takon pjesë nga pasuria që e lënë prindërit e të afërmit (pas vdekjes), edhe femrave ju takon pjesë nga ajo që lënë prindërit e të afërmit, le të jetë pak ose shumë ajo që lënë, ju takon pjesë e coaktuar (nga Zoti)." (4:7)

VI. Te Drejtat e Gruas


Ne Kur'an thuhet: "Dhe nga faktet (e madhërisë së) e Tij është që për të mirën tuaj, Ai krijoi nga vetë lloji juaj palën (gratë), ashtu që të gjeni prehje te ato dhe në mes jush krijoi dashuri dhe mëshirë. Në këtë ka argumente për njerëzit që mendojnë." (30:21)
Prandaj martesa nuk eshte vetem nje nevoje fizike dhe emocionale, por ne te vertete nje shenje nga Zoti. Eshte nje maredhenie e te drejtave dhe detyrimeve te ndersjellta qe bazohet ne nje udhezim te shenjte. Zoti krijot burrat dhe grate qe te plotesojne njeri tjetrin, dhe ne Kur'an Allahu zbriti nje sistem ligjesh qe mbeshtesin bashkeveprimin harmonik mes dy gjinive.
"...ato janë prehje për ju dhe ju jeni prehje për ato..." (Kur'an, 2:187)

Per te ushqyer dashurine dhe sigurine qe vjen me martesen, grate muslimane kane nje sere te drejtash. E drejta e pare e gruas eshte ndaj Mehrit, dhurata nga burri e cila eshte pjese e kontrates se marteses dhe kerkohet qe martesa te ligjerohet.

E drejta e dyte e gruas eshte mirembajtja. Edhe ne qofte se ajo mund te kete pasurine e vet, burri i saj e ka per detyre te siguroje ate me ushqim, shtepi dhe veshmbathje. Por ai nuk detyrohet ta beje kete pertej mudesive te tij dhe gruaja e tij nuk ka te drejte te kerkoje gjera qe nuk jane te arsyeshme.
"Ai që është i pasur, le të shpenzojë sipas mundësisë së vet, e ai që është ngusht nga pasuria, le të japë nga ajo që i ka dhënë Allahu, e Allahu nuk ngarkon askë, vetëm aq sa i ka dhënë." (Kur'an, 65:7)

Allahu na tregon se burrat jane kujdestare/mbrojtes ndaj grave prandaj u eshte dhene udheheqja e families. Ai e ka per detyre te udhezoje familien e tij te jene te bindur ndaj Zotit.
Gruaja ka edhe te drejta te tjera pervec atyre materiale. Ajo ka te drejte qe te trajtohet mire nga burri i vet. Profeti as ka thene: "Besimtari me i persosur eshte ai qe ka sjelljet me te mira. Dhe me i miri nder jush eshte ai qe eshte me i mire me gruan e tij." Zoti krijoi palet dhe leshoi dashuri, meshire dhe qetesi mes tyre. Burrat dhe grate kane nevoje per njeri tjetrin, ndaj martesa ka qellim t'i plotesoje keto nevoja.

VII. Detyrat e Gruas


Me te drejtat vijne edhe detyrimet. Keshtu grate kane disa detyrime ndaj burrave te tyre.
"Prandaj, me atë që Allahu i bëri të ruajtura, gratë e mira janë respektuese, janë besnike ndaj të fsheftës."(Kur'an, 4:34)

Gruaja duhet te ruaje sekretet e burrit te saj dhe te mbroje jeten private martesore. Ceshtje qe jane private ose gabimet e burrit qe mund ta ç'nderojne ate nuk duhet te ndahen me te tjeret, ashtu sikunder burri pritet te mbroje nderin e se shoqes.

Gruaja po ashtu duhet te kujdeset per mbrojtjen e pasurise se burrit te saj. Ajo duhet te ruaje shtepine dhe pasurine e tij, me sa mundet qe te mos vidhet apo demtohet. Ajo duhet te menaxhoje punet e shtepise me kujdes, si dhe ajo nuk duhet te lejoje ne shtepi asnje njeri te cilin burri i saj nuk e pelqen apo te beje shpenzime per te cilat burri i saj nuk i aprovon. Gruaja muslimane duhet te bashkepunoje dhe koordinoje punet me burrin e vet.

Perfundim
Ne Kur'an thuhet:
"Kur Allahu ka vendosur për një çështje, ose i dërguari i Tij, nuk i takon (nuk i lejohet) asnjë besimtari dhe asnjë besimtareje që në atë çështje të tyre personale të bëjnë ndonjë zgjidhje tjetër. E kush e kundërshton All-llahun dhe të dërguarin e Tij, ai është larguar shumë larg së vërtetës." (33:36)

Gruas Muslimane iu dha nje rol si dhe detyra e te drejta 1400 vjet me pare, te cilat edhe sot shume gra ne bote nuk i gezojne. Keto dispozita jane vendosur nga Zoti dhe qellimi i tyre eshte te ruhet balanca e shoqerise.

Marre nga: www.burimi.net

[Lijanna]

Pyetja:
Nëse gruas i vinë të përmuajshmet a duhet të hajë në Ramazan, dhe ditët në të cilat ka ngrënë gjatë Ramazanit, a duhet t’i kompenzojë pas Ramazanit?

Përgjigjja:
Nuk i lejohet gruas të agjëroj kur ajo është me të përmuajshmet, në këtë rast ajo duhet ta prish agjërimin dhe ato ditë që i kanë mbetur pa agjëruar, duhet t’i kompenzojë pas Ramazanit.

(Komisoni i përhershëm i fetfave)
Përktheu: Shaban Murati
www.pertymoter.net

[Lijanna]

Pyetja:
Kur obligohet femra me agjerim?

Përgjigjja:
Femra duhet të agjërojë atëherë kur ajo arrinë moshën e pjekurisë. Ndërsa mosha e pjekurisë te femra, zakonisht është në moshën 15 vjeçe, apo dalja e qimeve në vendet e turpshme ose menstruacionet apo shtatzënia. Kur i shfaqen femrës disa nga këto që i cekëm, duhet që ajo të agjërojë edhe nëse ajo i ka 10 vite. Sepse, shumicës së femrave mund t’u vinë menstruacionet duke qenë ajo në moshën 10 apo 11 vjeçare. Shpesh ndodh që femra të hyjë në moshën madhore, ndërsa familja mendon se ende ajo është e vogël dhe nuk e obligojnë me agjërim. Ky është një gabim, sepse femrës që i vinë menstrucionet ajo veç ka hyrë në moshën madhore dhe obligohet me dispozita të fesë për agjërim.


(Ibën Xhibrin -Fetva islame)
Përktheu: Shaban Murati

www.pertymoter.net

[Lijanna]

Pyetje: Në namazin i jacisë, a janë 13 reqate? Dhe a duhet t’i falim këto reqate përnjëherë së bashku në kohë ose i ndajmë salatin vitër pas mesnate? Ju lutem më shpjegoni më gjerësisht se si falet kjo kohë e namazit.
Përgjigje:
Namazi i jacisë është kështu: para farzit të namazit të jacisë nuk ka sunnet dhe nuk duhet të falet asgjë përvec që ka namaz në mes të ezanit dhe ikametit është sunnet të falen dy reqate. Pasi që të falet farzi i jacisë janë edhe dy reqate që falen sunnet dhe pas këtyre vjen vitri. Vitri nuk bën pjesë në namazin e jacisë siç është kuptuar tek ne, namazi i vitrit është një namaz që është i veçantë, kohën e ka pas farzit të jacisë e deri në kohë të sabahut. Mirëpo për shkak që vitri fillon pas namazit të jacisë shumë mendojnë se vitri është pjesë e namazit të jacisë. Namazi i jacisë nuk bën të shtyhet shumë dhe të vonohet deri në mesin e natës, ndërsa sa i përket namazit të vitrit sa më vonë që e fal është më mirë.
Pas namazit të jacisë është koha për namaz të natës dhe pastaj namazi i natës përfundon me namazin e vitrit. Pra, namazi i vitrit duhet të jetë namazi i fundit për atë natë, e nëse e falë menjëherë pas jacisë atëherë nuk mund të falësh pastaj më namaz të natës. Për këtë namazi i vitrit është mirë që ta falet para se të biesh me fjet ose e bën me vonë nëse ke mundësi të ngritesh natën dhe të falësh namaz. Allahu e din më së miri.


Shaban Murati
www.pertymoter.net