zemra e heshtur

[adidu]

Ne heshtje degjoj zemren te heshte,
gjakun te ndaloje ecjen ne damare,
pulsi te humbe rrahjen e shpeshte,
trupin te keputet ne toke si trung i vrare.

Ne heshtje degjoj shpirtin te heshte,
zotin te ndaloje urdheresen,
jeten te vritet nga nje heshte,
vdekjen te lexoje shpresen.

[adidu]

ZEMRA IME

Ditët nuk rrjedhin si mendimet e natës,
Netët nuk pasqyrojnë në ëndrra mendimet e ditës,
Qielli nuk sjell ndjenjën në formë mendimesh në shpirt,
Dita dhe nata, dritën me errësirën shkëmbejnë,
Ëndërrat dhe qielli dashurinë në kufitë pa kufi përplasin,
Me ne dhe pa ne… në përjetësi.

Po zemra.
Zemra vallë cbën?
Rrotullohen me tokën të dyja rreth vetes,
Rrotullohen me tokën të dyja rreth diellit,
Rrotullohen me tokën dhe diellin të tre në qiell,
Rrotullohen së bashku rreth teje.

Derisa një ditë ndalon zemër e lodhur,
Në gjirin e tokës bashkëudhëtare e rrugës qiellore,
Krimbat e përtypin ngadalë.

Krimbat rrotullohen me tokën rreth vetes,
rreth diellit,
rreth qiellit,
Me ne dhe pa ne… në përjetësi.

- Ti je zemra ime – më the me gojë e lot në sy,
- Të kam ëndërr, tokë, diell e qiell,
të kam natë e ditë, të kam errësirë dhe dritë.-
të thashë pa gojë e lotë nën sy.

Zemra ime flet, në pritje të përtypjes krimbërore,
Me mua dhe pa mua… në përjetësi.

[legenda]

.....TRISHTIMIN ndjej ne zemer, heshtas
qe derdhet ne trupin tim si lum
me vjen afer nje ENGJULL , lehtas
dhe ai ik e humbet pa gjurme....

[adidu]

Makinë qepëse është dashuria,
Fustanin e ndjenjës qep me art.
Me gishtat e tu nën shtizën e hollë,
Dikur gishtin zure nën gjilpërë,
Trishtueshëm keq e shpove,
Tej përtej shkoi dhimbtas thellë,
Shtizë e hollë dhimbjegjakndjellë.
Me shpirtin tënd në gisht,
Tejpërtej gjilpërë ngulur,
Zemrën tkurre e nuk lotove,
Gisht-shpirt-shpuar,
Pak vargje dashurie me gjak zemre më shkrove.

[adidu]

Zemra nuk ka goj,
Por kenge kendon me ndjenj,
Dashurisht heshtur.

Zemra nuk ka dor,
Por me shpat vret pandjesin,
Thertaz vetveten.

Zemra nuk ka sy,
Por sheh kjarte pabesin,
Lotimtaz veten.
(poezite e kesaj teme kane per autor adrian dule)

[adidu]

Poezia e mesiperme eshte ne vargun japonez te quajtur HAIK

[adidu]

Na grisen jeten ne shekuj,
si foto e mallkuar,
e nuk humbem,
Na shqyen zemren ne shekuj,
e nuk e vran dot,
se rrihte me terbim.
Na coptuan trupin ne shekuj,
kanibalet,e nuk e hengren dot.
Sot,
te jetegrisur,
zemershqyer,
trupcopetuar,
mbijetojme,
me shprese,
ne nje trup per tu bashkuar.

[adidu]

Magji e kesaj jete qe fshihesh ne hidhesine e te kundertave,
Na lodh, e lodh pafundesisht me mundim te te rrembejme,
Here, here te embel te shijojme dhe mendojme se te gjetem,
Sakaq vrer stomaku i shpirtit na nxjerr.

Te drobitur e te hutuar nga hidhesia e embel dhe embelsia e hidhur,
Nje emer per ty magji e paarritur kerkojme.
Liri dikur ta vume emrin,
Te shpifur,
Te paafte per te te pranuar magjishmerine,
E percjelle,
Hidhur,
Embel,
nga ty.

Kur vdekjen ndjejme ngadale rremujshem ne trup e shpirt,
Te lumtur se magjine e jetes e emertuam liri,
Thjesht kuptuam se magjine e humbem dikur,
Ne diten qe e zevendesuam paaftesisht me emrin liri.

Ne emer te vdekjes, lirine kuptojme,
Po aq sa ne emer te jetes ne piedestal e ngritem ne kurriz te magjise.
Liria tek e fundit qenka nje burg pa mure dhe hekura,
E jeta qe humbi ishte magji.

Magji qe na trembi me hidhesine,
na trembi me embelsine,
Na trembi me betejat e hidhesise me hidhesine,
Embelsise me embelsine,
Hidhesise me embelsine,
Embelsise me hidhesine,
E si fole per te shpetuar krijuam lirine.

Kur humbet magjine,
Vdekja te shvlereson lirine,
Jeta lufton te kthehet tek magjia e humbur,
Vdekja te kujton se eshte me shume se vone.

Kur nuk arrite te jetosh magjine,
thjesht do lesh ne dore te vdekjes lirine.
postuar ne korrik 2007 ne forumin:www.albforum.us(Ringjallja e vlerave te mohuara) autor: adrian dule

[adidu]

I lindur dhe i vdekur nën një pemë Naimiane
(nenkuptohet Naim Frashëri)

Njeri i lirë në Shqipërinë e burgosur nën një pemë Naimiane u linda,
I burgosur në Shqipërinë e lirë nga mitra e gjakosur mëmësore shpërtheva,
Veten, fëmijë mes lodra shpatash heronj filmash të huaj e binda,
Të jetoj me dashuri për atdheburgun e lirë në patriotizëm fars mbërtheva.


Në Shqipërinë eshtër heronjsh të tradhtuar e të mohuar u rrita,
Në gegë e toskë zakonendarë - fepërzier - gjuhëpërcarë jug e veri,
Në luftë klasash spiunllëqe - pabesi e besë e shtirë u zgripa,
Pa ndjerë dashurinë e mirë për atdheun e mpirë, në të bukurën rini.

I pjekur e djegur nga atdheu u volla në dhe të huaj,
Legjenda heronjsh të paqënë dëgjova në vendin komshi,
E për heronjtë eshtrashitur në vendin tim kokëulur vuaj,
Që jetën dhanë e shtrihen në varrin pa varr nën shi.


Burrë i ri,mjekërr bardhë kockë - shpirt rrëgjuar u ktheva në atdhe,
Me dashuri të mirë për Shqipërinë e nxirë me përcudni,
Legjenda heronjsh të paqënë kujtova se pas i lashë tej si një re,
Por në dheun tim i gjeta tek eshtra shqiptarësh zhvarrosnin me përdhuni.

Njeri i lirë në Shqipërinë e burgosur nën një pemë Naimiane do vdes,
Me gegë e toskë që kurrë luftë nuk bëmë mes tonë,
E pa luftë veten shesim zakonendarë, fepërzier e gjuhëpërcarë cdo mëngjes,
Tek të huaj heronjsajuar që eshtrat tona si legjendë të tyre i thonë.

Mos vallë gegë e toskë Shqipërinë me luftë duhej të shpëtonim ?
E ciftelinë në jug e isot në veri me gjak ti dërgonim,
Që heroj të sajuar të mos nderonim,
Të tradhtuarit heronj të vërtetë në piedestal ti madhëronim?

(adrian dule/www.albforum.us)

[adidu]

poezi per Ibrahim Rrugoven

Zemer heshtur,
vullkan vluar,
fjalepak i bekuar,
shpirtvrare nga te mohuar,
legjende e lirise se fituar,
kosovar shqiptar i qete,
shqiptar i Kosoves se roberuar,
rob shqiptar i Kosoves se cliruar,
profet i larguar,
yll mengjesi,
i kombit te bashkuar.


I perulem krenarisht, krenarise se kombit tone( adrian dule)

[adidu]

Martir ishe,
martir je,
martir do jesh,
dhe neser,
edhe pasneser,
edhe kur,
une te mos jem,
ai qe jam,
vargeshkrues,
martiresh, te kombit martir.
Poet jam,
poet do jem,
dhe neser,
edhe pasneser,
ne nje varr do ndryhemi,
perqafimtas mes nesh,
poezite e mia,
te tua,
vuajtjet e tua,
te miat.
(poezi per veten dhe Xhelal Ferizin)Adrian Dule

[natyra]

Postimi origjinal është bërë nga adidu

poezi per Ibrahim Rrugoven

Zemer heshtur,
vullkan vluar,
fjalepak i bekuar,
shpirtvrare nga te mohuar,
legjende e lirise se fituar,
kosovar shqiptar i qete,
shqiptar i Kosoves se roberuar,
rob shqiptar i Kosoves se cliruar,
profet i larguar,
yll mengjesi,
i kombit te bashkuar.


I perulem krenarisht, krenarise se kombit tone( adrian dule)

.............
Pershendetje per anetarin adidu, te falemnderit qe ke sjellur keto vargje ne mes nesh,nga autri (adrian dule)shum te emoncionura
...per adrian dule,pergezime ne rrugen e lamise se juaj poetike...te falemnderit ne perkushtimin e kesaj poezi per baben e kombit shqiptar Dr.Rugoven.LAVDI

LAVDI...PER TE GJITHE ATA/O QE KAN DHEN JETEN DHE KONTRIBUTIN E TYRE MBI KOMBIN SHQIPTAR...LAVDI

Me nderime
natyra

[natyra]

Postimi origjinal është bërë nga adidu

Martir ishe,
martir je,
martir do jesh,
dhe neser,
edhe pasneser,
edhe kur,
une te mos jem,
ai qe jam,
vargeshkrues,
martiresh, te kombit martir.
Poet jam,
poet do jem,
dhe neser,
edhe pasneser,
ne nje varr do ndryhemi,
perqafimtas mes nesh,
poezite e mia,
te tua,
vuajtjet e tua,
te miat.
(poezi per veten dhe Xhelal Ferizin)Adrian Dule

dhe njihere pershendetje,adidu

Si dhe pershendetje po per autorin e kesaj poezie Adrian Dule si dhe gjitha poezive qka lexova me nje lami te larte arti,me lejoni te veqoi dhe kte poezi qe i keni kushtuar veti,poashtu dhe poetit te larte Xhelal Ferizit.. pershendetje miqsore...nje gje di t' them,se paskeni te njejtin frymzim te Atdhetarizmit si poet te shquar,po dhe si martir..ju uroi suksese ne krijimtarit e juaja..!!
Prandaj,mendoi se gjithe poetat/tet jen martir/e,apo dhe heronj/e te kombit shqiptar/e...si cilesi e penes se tyre,qe len fakte mbi gjurmet shekullore e gjitha historive...!!!

Me respekt
natyra

[legenda]

....vargu HAIK

Strofa perbehet nga 3 vargje,ku
vargu i pare ka 5 rrokje
i dyti 7 rrokje
dhe i treti prap 5 rrokje.

Fuqia e poezise nuk qendron vetem ne anen artistike por edhe ne anen teknike (...per fat jo te mire,une nuk e posedoj tekniken,...shkruaj jashte rregullave,ahaha...thjeshte nuk i dua kornizat....)


Zemra nuk ka dore
por me shpate vret pandjesine
thertaz vetveten.....

....vargu i fundit sikur fsheh altruizmin,si vyrtyt i autorit.
--------------------------------------------------------

Ja edhe nje strofe nga une,

" ...Lotimtaz - JETEN
heshtas zemra don kengen
e se vertetes..."

Postimi origjinal është bërë nga adidu

Zemra nuk ka goj,
Por kenge kendon me ndjenj,
Dashurisht heshtur.

Zemra nuk ka dor,
Por me shpat vret pandjesin,
Thertaz vetveten.

Zemra nuk ka sy,
Por sheh kjarte pabesin,
Lotimtaz veten.
(poezite e kesaj teme kane per autor adrian dule)

[Urata]

Postimi origjinal është bërë nga adidu

poezi per Ibrahim Rrugoven

Zemer heshtur,
vullkan vluar,
fjalepak i bekuar,
shpirtvrare nga te mohuar,
legjende e lirise se fituar,
kosovar shqiptar i qete,
shqiptar i Kosoves se roberuar,
rob shqiptar i Kosoves se cliruar,
profet i larguar,
yll mengjesi,
i kombit te bashkuar.


I perulem krenarisht, krenarise se kombit tone( adrian dule)

e une i perulem fjales tuaj adidu!