Vargje nga autori Xhelal Ferizi

[lirik]

Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Përvojen nuk e kam ble
--------------------------
Përvojen nuk e kam ble
e kam mbjellë vet në shekujt e mundimit
përvoja që blehet kurr nuk ka vle
e mbjellura që korret ësht përvojë e vulë msimit
------------------------
autori Xhelal ferizi

[lirik]

Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Symbyllurazi luajta me rriskun
----------------
un dhe rrisku luanim symbyllurazi
qfar loje në dukje e pa djallzim
un kisha mbyllur sytë dryra'zi
ai po gatuante pelim
--------------
nuk luaj ma symbyllurazi asnjëher
edhe pse mbas shembjes po premtoj
symbylluraz kush luan ësht i mjerë
tash me sy qelë po mësoj e lotoj
--------------

Autori xhelal ferizi
vargje shqiptare tregoni shokutr shoqes
------------------------
----------------------

[lirik]

Dola ta vloj dëshiren
-----------------------
XHELAL FERIZI

dola njëher ta vloj lakmueshëm në gjak dëshiren por më përvloj lakmia
kërkova akull pastaj në gjak
por lakmues vlimi i kishte përvluar menquritë e mia
dhe mbeta i përvluari në lak
---------------
Autori Xhelal Ferizi

[lirik]

Vullkanet rafshin mbi ta
----------------------------------

Xhelal Ferizi autori i vargjeve lirike shqiptare
në mërgim
---------------------------------------------
mbi ta rafshin vullkane
kushdo që ësht antishqiptarë
edhe ata që tradhtojnë! në vendë të dheut balte e rane
ecshin mbi prush e zjarrë
-----------

të huajt na ushqejnë sabotimin
ta përkrahun vyshkjen
ata na e mbollen mjerimin
dhe na e duan gjak ndryshkjen
------------

ata na i përkrahin mercenart
ata na djegun për së gjalli
ata ata ndërkombtartë
ata përjetsisht na lidhin për brenge vuajtje e halli
-------------

ata favorizojnë tardhtarin
po kurrë jo patriotin
ata e ngrisin zuzarin

e ulin gjeniun e ngrisin të kotin
----------------------

ata vetëm ata
paguajnë për të zezat tona
ata pra grek e shkja
e tjerë satan e demona
------------

kush tjetër përveq ata vampir djaj
ata të pa shpirtë e zemer
nji komb e duan vetëm me lot e vaj
deri sa të ket glob me emer
----------------

ata he dalshin fare
ata u shofshin me fise
ata token shqiptare
të djerrë e duan me drize
--------------

me therra me shkreti me varfri me lot
me anarki e pshtjellim e ngecje në qdo sferë
ata na duan në kurvri në shekuj e sot
pa nam pa punë e pa nderë
--------------

at që me ne jan tallë
në shekuj me ndjenjat tona
mos mbetshin në breza pa u kallë
vendet i paqin zezona
--------------

ata dhe vetëm ata
na zien në kazanin e ferrit
ata pra ata jan e zeza hata
jan pjella e hiles e territ
-------------

ata na e ndalin diellin
ata në shuajnë nëpër breza
ata na mbushin tokes e qiellit
me lot e pusi të zeza
----------

ata na rrijnë në prita
ata na quajn me fjalorë
hjdut na quajn e bandita
por vet mshefin thikë e dorë
----------

ata e mshefin helmin
në plane i kan dy ftyra
ata na e vejnë gjithmonë shkelmin
me rrena na mbajnë e mënyra
-------------

ata na shkatrruan fabrika
duke na i premtuar të reja
ata na futen me ndarje e thika
na ndanë kah krahina e feja
-------------

ata he ditë mos të g'zojnë
ata na qthuren me lojë
ata gjithmonë na dënojnë
he mbetshin në shkrumb e rrënojë
---------------

ata vatan mos paqin mbi dhe
mbetshin tu u gri në mes vete
ata u ndafshin me fise e me fe
e gjaku ju derdhtë si dete
-----------

ata në shekuj na varfruan ata na rrënuan
themele fabrika e shkolla
nga ata sot etnikja shqiperi po vuan
nga planet e tyre të holla
-------------

ata nuk na lëshojnë nga kthetra dora
paguajn sabotatorë
ata jan qakaj e hora
ata na kan në dorë
---------

dhe zoti i sheh për qudi
nuk i shuan me tokë e me dhe
ata jan kulqedra e lubi
ata nuk lan diellë shqip me nxe
-----------

jo jo askush tjeter
vetëm ata na mbajnë
me fre me fjalë e me leter
nga shekujt e fatit na ndajnë
-------------

ata e kan poshtërsinë
ushqim dhe ushujza jan
atyre nuk ua sheh tinzrinë
se maskat engjull i kan
--------------

ata jan rrethi i dante aligerit
i nënti rrathë përmbi dhe
ata jan gjarpijt e fjerit
që pijnë gjithmonë gjak nga ne
---------------

ata nuk e lëshojnë nga kthetrat
shqipërinë etnike shqiptare
ata na i vulosin fatet e letrat
me shputen e tyre barbare
-------------

ata nuk na lëshojnë me ecë
as në progres e në zhvillim
ata jan shkaktarë pse kem ngecë
ata pra o kombi im
------------------------------------

Autori xhelal ferizi mërgimtari me vargje shqiptare
----------------------------------------------------
Të ri pleq plaka gra nuse motra të reja vasha djem burra e gra shqiptare
të shqipërisë etnike
lexoni vargje nga poeti lirik në mërgim Xhelal Ferizi autorë i shum vargjeve shqiptare
lexoni dhe krijoni knaqsi ndjehuni gjat leximit analizoni komentoni
----------------------------------------------------------------------
Përshëndetje kombit tim nga mërgimi autori Xhelal Ferizi
-------------------------------------------------------------------

[lirik]

Arti im
----------------------
shkruan xhelal ferizi
----------------------------------
o arti im qiellorë
arti im o art që më erdhe në kopshtin qiell të shpirtit tim
dhe i dhe pendes time germa e varg ëngjellorë
dhe indet e gjersisë mi mbushe me shkrim
---------------

o arti im i bukuri i pashterrshmi vlim
bateri magjike e pashterrshme qiellore
që shprehjet mi mbjellë në imagjinim
e vargun nëpër gjene mahnitore
-------------

o arti im të dua o art'shpirtë i pafundsisë
i lindur nga loti i luleve aromtare
i shpërndarë gjithkah q ë me vjen prej gjithsisë
nëpër botrat e mia shpirtë krijimtare
----------------


ti i dahsuri art që endesh i paprekur
që të krijoj qiellore perëndia
dhe ringjallë edhe të vdekur
kur te shkrepë nëpër shpirtë'caqe dritësia
----------------

ti o art që në për mbrendi të mahnisë
miliarda emra gurësh mbanë ingji të pa emruara
dhe akoma nuk e din gjuha e njerzisë
se mua vet shprehësisht shprehje'dritat mi ke dhuruar
-------------

ti o art o dhuratë menqurore
o vlera mbi vlerë o miliarda larmi
secila me emër nëpër rasa lakore
në mua të eturin mjeshtrisht jeni shkri
------------

ju nuk me lat të bëhem munafik
as i kombit tradhtarë
ju më mësuat si duhet ndejtë me armik
me të ndyrë me armiq e bizarë
--------------
ju me edukuat të dua qiell e dhe
të dua at gjuhë të lokes
të dua komb vlerë e norma e fe
dhe qdo kokërr zallë e dhe të shqiptare tokes
-------------

vazhdo o arti i im bukurosh
se ti më mbushe me besë
ti më do mua e un ty e kot e ka qdo sarhosh
ti je në secilen rreze në grimca në shi e në vesë
----------------

kudo je ti je imuniteti im të dua dhe ti më don o art
dhe ti vjen kahdo i mbështjellur me nji ajr qudije
nuk prekesh nga asnji mikrob as poshtë as lart
më mbushe me dashuri të njerzores me përkushtim etnije
----------------


dhe prandaj un ty në secilen germë të shpirtit tim
o mahni që flet
në secilin ingji të dheleve të gjakut tim
të shëndrroj në shprehje në jetë
---------------

të dua o arti im të dua në përjetsi
sa i pafund që je
ti nuk don që qielli e materja të kenë shterrësi
as shpirtrat gurë e ujë e dhe
-------------------------------

Shkruar nga xhelal ferizi autori në mërgim
-------------------------------------------

[lirik]

Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Un pran nji guri
--------------
un pran nji guri ulur
shekujt po i shpalosja me meditim
me sy në qiell të ngulur
sferave i thelluar në mendim
------
kahdo me mendë nëpër kërkim
spjegimeve të kohrave me mund
dikund me ndërgjegje dikund me pendim
thelbin e arsyeve e kërkoja qdo kund
----------
sa botë e quditshme mizore
sa luftë e pamëshirshme në qdo hap
ekzistenca të pa fundme kohore
kohë që të nxisin në lëvizje nofullash e hap
-----------
kohë që të nxisin enigmatike mbi dhe
sa të quditshme imponuese motive
diellit kërkoja me dy sy lut'shëm si fe
përse o zot në mes vape më ngrive
--------
dhe vazhdoja kështu kërkueshëm nëpër të jetes fenomene
pseheve me qudira nëpër menquri kërkim fusha e logjikë
kërkoja kahdo nëpër materje e gjene
dikund duke u joshë e dikund duke ikë
----------
kërkimeve kur delja në secilen mikro ndjenjë e fakt
sa i quditshëm më dukej ky mish me tru
njeriu në secilin hap e akt
e vet jeta që krijimsia aq shum eka filozofu
---------
vrapet kahdo për buk e për dije
i stdujoja mandej edhe veset
shkeljet e pa mëshirë e gjithfar mërije
gëzimet hidhrimet e streset
-----------
të gjitha më dilnin shkencë arsye në vete
të gjitha më dilnin psehe plot qudira
edhe vet vdekja si një fund jete
në kët garë më dukej nga njëher ma emira
-------
vrap e mbijetesë në secilin cak
vrap në grabitje vrap si në kafshëri
njeriu më dukej mister në mish e gjak
e jeta një pleim si ujë që duhet pi
----------
e lotin e dhimbjen sa shum i studjova
kërkova edhe në laboratoret e fateve të zeza
formulë shkencora mandej definova
jeta ësht një pikë lot në mashtrim o breza
-----
sa garë jetese kjo e pa mëshirë jetë
sa e pafundme dije
i dobti në rrugë dikund mund me mbetë
a ka fund kjo lakmi njerzije
-------------
Autori Xhelal Ferizi
-----------------------
Të dashur lexues bashkatdhetarë
lexoni vargje nga autori xhelal ferizi
ish i përndjekur politik një jetë
edhe për të komente jeni të lirë
komentoni sipas shijeve tuaja
tregoni shokut shoqes
-------------------------------------

[lirik]

Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Un dhe ethet e ikjes
--------------------
Autori Xhelal Ferizi
----------------------
Në secilen dridhje ´vuajtëse nofullash në pyllë
dridheshin vuajtjet në dhëmballë
qante bashkvuajtës secili yllë
dënesnin dhe pysnin kush je ti vallë
-------
kush je ti i huaj maleve të huaja që habitë qdo bimë
në këto ethe nuk qëndron dot akulli i ngrirë
ti që në kto net mendon për vargun me rimë
ëndrron kombin tënd të lirë
-------
dridhjet nga të ftoftit preknin deri në zemer
krrusur nën do pisha e druj pa ushqim
si të quajn ty o djalosh me emer
më tha qielli i huaj me shikim
---------
më quajn xhelal ferizi poet
më quajn shqiptaro dardan me komb e fe
un mund të shkruaj vargje si det
liri nuk kam as atdhe
------
po maleve këtu pse je më tha qielli i habitur
në kto troje kaq larg katandisur në hata
un jam i burgosur nga prangat i ikur
se duan armiqt me më vra
----------
dhe më shikonin me habi koha e druj e gurë e stina
më shikonin me habi gjethet e malit të huaj
më shikonte dushku e ahu e qetina
e qielli nisi të shkruaj
----------
lagshtija më kishte hy në palcë të mjerimit
ftoftësia uria në asht e në gjak
vuajtja më kishte hy në thelb të lëngimit
këmbët më bëni lak
-------------
të gjith habitshëm mi shikonin vuajtjet e mia
kalitjen si të gurit ma shihnin e qëndresen
errsira kur binte mbi dhe nata e llahtaria
të atdheut në gji e mbaja besen
-----------
e mbaja vargun poetik në adhurim
e mbaja fjalen duke dashur ta shkruaj
o zot si ecte hapi i cakut tim
nuk di dhimbsurisht ta përshkruaj
-----------------
Autori Xhelal Ferizi
------------------------

[lirik]

Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Njiher në trotoare
---------------------------

Autori Xhelal Ferizi në mërgim
---------------------------------------

njiher më kujtohet nga shum her në ilegalitet
me sy nëpër disa ecje udhë të vështira
un i gjallë quhesha por isha askundi vet
nëpër të pa fundme humbëtira
---------

un isha hiqi gati një pikë mjerani i gjorë
ikja ishte perspektiva ime
dyshek e kulm i kisha shi e borë
dhe kahdo për rreth zhgënjime
---------

nganjiher e vloja ashtu mu në mes të akullit shpresen
ëndërrimtarisht me sy hapur
doja të mbahesha për fije kashte e shikoja lot' vesen
si rrëshqiste si loti im mbi lulen e hapur
-------


nëpër tokë të huaj i strukur i ndjekur
konak qiellin me dhe
her në nji far kome e her gjysëm vdekur
në ikje ilegale si zogu i pa fole
-------

fytýrat e huaja mospërfillse qehre
ftoftësi e tokës më ngrinte në gjak
kaloja me muaj të huaja fshatra e shehre
me hapin e cvilitur me lak
------

i shpronsuar i ndjekur i mbetur pa atdhe
lotin në vend të ujit e kisha me e pi
përveq diellit t' huaj tjetër zjarrë nuk kisha për tu nxe
lahesha në të ftoften borë të huaj e shi
-----


dridhjet ethet mërdhirjet i kisha përher besnike
s' më ndahej as dridhja në nofull
sa her me ka pa hana rrezanike
në mal duke kërkuar si kafsha ndoj strofull
-----

të gjith drujt me habi më shikonin
e un i shikoja në secilen rrudhë
fatet askund mbi dhe s' më ndihmonin
nuk gjeja dot shteg as udhë
-----

vetmi llahtare në mal
dushk i përzier me fletë
habija mbi qiell u ndal
habitshëm shikonte vet
-----

ecja me nji ideal që mundohesha ta ruaj
në vuajtjen time të uritur
sa her i thash zotit pse kështu të vuaj
me fjalorin tim të ngrirë mbi dhe i rraskapitur
-----

ku shkon më pyeste vetvetja
ku ësht caku yt
më pyeste n' depresionim uria e etja
e të lodhurit për gjumë të dy sytë
-----

vetmija llahtare ma e tmershme se vorri
kahdo më ndiqte nga prapa
shtegu kishte humbur i malkuari qorri
e jeta më nxiste me instikt e hapa
-------

terror ësht ky i thash o perëndi
cilat sadiste satane na e caktojnë kët rrisk
un ëndrroja dhomë me nxemje e orendi
mendjen e kisha brisk
-----

në mal nuk kisha laps as leter
vuajtjen e kisha rimë
varg nuk kisha tjeter
përveq pasthirrmë e bërtimë
------
sa flokt mërisht ua kam nxjerrë drujve
sa shum grushta i kam sjellë tokes
krandeve dushkut e drujve të huajve
mërisht kam shikuar drejt lokes
---------

fillova ti urrej yjet
netët më dukeshin llahtare
i urreja edhe pyjet
e rrugët me trotoare
-----

buken e ëndrroja
në ëndrra me sy hapur plot koken
nji fjalë me askend nuk e ndrroja
nuk e doja as qiellin as token
-------

ftoftësija ecte damarit
në palcë hynte në zemer
larg nga toka e shqiptarit
si quhej kjo vuajtje me emër
-------

shushurima e nates monotone
uji i ftoft i prronit
nata si nji sterrë zezone
hijet e huaja porsi të' demonit
--------

po ecja me ikë n' perëndim
buken nuk e njihte qenja ime
në gjak nuk kisha vlim
si ngrirjet e vuajtjet më sjellnin pendime
-----

vuajtëri që nuk spjegohet
edhe sikur ta ringjallim shpiksin e fjalës njerzore
në asnji gjuhë dot nuk thohet
si quhet kjo krajatë mizore
-------

her dilja në fusha e ledina
her në ligje të pa fund
nga un ikte moti e stina
besnik i imi ishte i quajturi mund
---------

nga pylli në pyllë fshat më fshat
kalim vorresh errsira
i krrusur në shpirtë e në shtat
përqartë me do vargje të lira
-----------

kujt ti recitoja në at ferr
pyllit të huaj llahtarë
netve pyjore të frikshme plot terr
un i përndjekuri shqiptarë
---------


malet nuk mbaronin
as lugje lumej e dete
këmbët e mia hapëronin
qudija i shtynte drejt jete
--------

i ngrirë i uritur pa pare
i strukur i ndjekur i huaj
shikimet mbi të huaja trotoare
jam shqiptari që vuaj
---------

europen e kisha në sy
dhimbjen për të robruarin dhe
besen që s' më lente me u thy
lirinë si zjarrë me u nxe
---------

ik nëper trojet sllavianee dridhu qerpiku
në të huaja net plot katrane
ik sa ma larg nga armiku
me veten duke folë shqip mjerë at gjuhë nane
--------

netët kur vinin e binte errsira
gërmuqesha në qoshe e skuta llahtare
në netët e frikshme në agime të' ngrira
shum larg nga toka shqiptare
-----------
kërkim nëpër male që se gjente as busolla
kërkim nëpër shpresa që instikti i mbante
më drejtonin rrugëve e udhëve të malit të holla
joshjet lakmiqare caku që mi ndante
----------

un naten e bëja në ankthe e në fletë
nuk dija a ësht gjumë a vdekje
me thoj mbijetese jam mbajtur në jetë
vuajtjen mu në palcë e kam mbrri me shpirtë prekje
--------

edhe koha vet edhe gurë e lisa
e gjithqka që ishte nën qiell me kapak
gjenin konakt t' vet gurët druj e qiparisa
që llahtari i nates të mos ju hyn në gjak
----------



edhe guri kishte strehim
lulet futeshin në mbulesë të vet
përveq meje e nates n'ë llahhtarë e rrethim
që rrinim si dy qyqe shkret
-------

kështu m' kaluan muaj duke kaluar brigje
në net të rrënqethshme nëpër pyje e druj
duke kërku jetë e shpëtim e shtigje
lllahtarshëm me vetminë nëpër dheun e huaj
-------------

uria s' më ndahej e terri
heshtja e vorreve e kobë kënga e secilit karcell
pamja si vorri e ferri
nata në dhe t' huaj vuajtëri që mbjell
------------

hapi i im në vetmi që ngjethë
trishtim që rrënqethte në mish
në secilen krande të pyllit e gjeth
e thente qëndresen dy fish
---------

nuk durohej heshtja errsira nuk durohej mundi
e tmershmja pa fundësia
i llahtarshmi terr që si dukej fundi
as ankthet e uritjet e mia
-------------

udhët nuk i dija ecja pa busollë
i varfër atdheun si ëndërr në gji
sa vuajtjet më brenin si krimbi në mollë
e palcen ma dridhte dënesja në elegji
------------

në ethe për trojet shqiptare
në ethe për njerzit e mi
ikje kahdo n´' trotoare
qrrënjosu prap për me mbi
-----------------------------

Autori Xhelal Ferizi
-------------------------------

[lirik]

Më lavdroi njeher nje kohë servile
-------------------
autori xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''
më lavdroi njeher nje kohë servile
un qava me ngjyrë pende si lot
sepse ajo kohë me rrehte shpatullat me hile
ajo kohë nuk kishte zot
''''''''''''


pastaj me perqeshi nje kohë e pa kohë
un perseri qava me pendë
dhe ju thash shekujve perse sjellni vula me maska e moh
por jo ndoj kohë me mendë



''''''''''

dhe dielli qe skenat i kishte pa
me tha me nje peshperimë
shperblime jeta pak ka
jeto me tha o viktimë
-----------

po ti diell perse keshtu gjykon
i thash me vargun tim
me tha se gara e brrylave viktima kerkon
e faji mbetet jetim

''''''''''''''''''''''
dhe mos kerko psehe me tha as ne diell
mos kerko kandare pa hile
se engjuj nuk ka as ne qielll
se edhe retë jan kopile
--------


nuk paska ne kohra ikona

mos u falë pa kohë mbi dhe

mos ec stinve te vona

se mbetesh ne kohen pa fe
'''''''''''''

autori xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

[lirik]

Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

E mora një mëngjesi vesen në duar
--------
e mora një mëngjesi vesen në duar
e rrokullisa nga e lules fleta
fjalorin e zemres e nxita në shprehje vesen ´për të përshkruar
si kush ishte kjo vesë në krahasim dot nuk gjeta
po e shikoja në rriskune shuplakes time
nëpër të dores vija
më dukej dënestare vizllimë
më dukej si e dikurshmja dashuria
dhe pas shum përpjekjeve shpirtëzuese nga burimi im në meditim
pas shum mundimeve shekuj'fjalësh në kërkim
ma në fund e gjeta
e gjeta në krahasim
pafajsisht në palcë jete e definova me përkushtim
si quhej kjo dënestare
si quhej ky kullim
e kërkova nëpër secilen filozofi të rriskut tim
vesa mbi lule në fleta
ishte pa faj pa djallzim
ishte i si loti im
si loti i kombit tim
----------------------

Nga autori xhelal ferizi në mërgim
-----------------------------------

[lirik]

Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Ti moj lulja e bukurisë

Autori Xhelal Ferizi liriku në mërgim

Ti moj lulja e bukurisë
mos je yllë i dashurisë
a mos je si balli i arit
a mos je lulja e beharit
a mos lindë je në kopsht t' mahnisë
mos je ngjyra e rrezanisë
a mos je rreze prej shtati
a mos je ndoj lule shpati
se ty fjala të del prej flete
a mos je ndoj lule jete
ndoshta në brigje të rrin kërcylli
kah ndoj lum n' mes lugu a pylli
ndoshta je mu në buzë të zallit
të lajnë currilat n' qehre t' ballit
më thuaj moj lulja e qehre shendit
ti ma e bukura e atij vendit
a mos je ndoj curril hane
që ke pikë mbi tokë dardane
se buzqeshje kshtu s' ësht pa
qysh se shekujt në tokë jan ra
qysh se nisë jan kohra e mote
s' ësht pa art si qehreja e jote
nuk ësht pa kso bukurije
në art t' diellit as n' shend ingjije
as n'larmi ás n' lule tjera
kahdo në vise shkon pranvera
kahdo shkojnë kto stinë t' beharit
kahdo jan trojet t' shqiptarit
kahdo shkojnë yjet gazmore
matanë harqeve ylberore
nuk ësht pa lule freskije
as me gaz kshtu as me shije
as n ,mbretri të karajfilit
as ndër malet e bilbilit
nuk ësht pa kso lule shtroje
thue se rritë e le ndër kroje
aty dridhshëm ku bien biluret
vogël bardhat valë e skurret
kahdo bjen ajo skurrjela
mbi fletë tua e kordela
po ti qenke e bija e hanes
me gjuhë shqipe gjuhë të nanes
po ti qenke nën degë e pipe
ma e bukura lule shqipe
po ti e mahnitke at currilorin
valabardha e zallinorin
kur ti në breg po e kthen fletë allin
po i mahnitë currila e zallin
edhe bregun pran kullimit
za ujëbardhë të gurgullimit
po ti qenke bardhafletë
qdo ujvare që i jep jetë
ke zbritë yjet pran burimit
gurabardhtë kah vala e vlimit
që si n 'vlim derdhen bardhore
me ra n' gurra zallinore
ti me të hapura ato larmi
paske dalë sa yj me shkri
paske dalë gojë hapë me lanë
tokë e dhe e diell e hanë

autori xhelal ferizi liriku neper vite me vargje shqiptare
lirik nuk është në linjë

[lirik]

A ndëjgjon o det
----------
autori xhelal ferizi
-------------
në këmbë jan ngritur disa kërthi
ata më quajn mua hiq
ata pijnë ironi
dhe duan shund e kiq
--------
vargun po ma përqeshin
e stilin pa ma quajn të pa art
ata që duan edhe muzat t i gjveshin
që vet të hypin lart
----------


o det ata kush i lanë
turpin e tyre kush e lanë o valë
ata kurriz as themel nuk kan
kala të smirave po ndertojnë me fjalë
-------------

[Makresh]

Respekt per vargjet e tua Lirik, më pëlqejn jasht mase

[Dani11]

Postimi origjinal është bërë nga Makresh

Respekt per vargjet e tua Lirik, më pëlqejn jasht mase

hhahahhaha...pse bre Makresh po me shtin me kesh?

[lirik]

Postimi origjinal është bërë nga Dani11

hhahahhaha...pse bre Makresh po me shtin me kesh?

dan hiq fer nuk je as nuk jeni fer
gjithqka fetarisht e shikoni si nuk ju pershtatet njeriu veq oak ne disa zakone
ju ja mohoni vlerat -
tash po e kuptoj edhe ma mirë por ekam dit pse muslimant jan kunde njeri tjetrit deri ne ekstrem sepse nji mos pershtatje e vogel sunit shiit dhe ja prite krisi -
sepse muslimant nuk kan unitet ky esht mendimi im dhe nuk mund te akceptojn tjetrin ma ndryshe s e vet veq pak ma ndryshe qoftë edhe nji milimeter ma ndryshe

prandaj dan mbi keto bindje edhe ti po gjykon i till je

e makreshi me ka kercnuar me vrasje para te gjith lexuesve te dardanisë-
me ka kercnuar me jetë nje autorë shqiptarë nji poeti sqi e ka quajtur lexuesi-
e pse vetem pse u nis sherri se autori lirik
kishte bindje tjera fetare e tha muslimanizmi modern esht ma i sigurt dhe ma paqsorë se radikalizmi

ju jen rryma e ahmdin negjadit te iranit dan qe ua preni koken poetve
kjo esht pikpamja jua j aq te perparuar jeni ju ndaj drites se dijes aq te hasmuar jeni ju dhe rryma e juaj ne poet perparimtarë-