Të tjerët për Dr. Rugovën.

[MemphiSx]

DARDANIA ANTIKE,VENDI YNE I SHENJTE
IBRAHIM RUGOVES



Kur t'lypsej te veshesh lekuren
e Dardanis antike
te rrudhur e te perdhosur
Neper shekuj te harruar
dhe pluhurosur
Ne s'dinim as per Florin
as per Laurin
As per endrren e ringjalljes

Na mesove shume
o sa shume
Shkembinjte
dhe zemrat e ngurta
t'i bejme te qajne
T'qajne edhe guret
edhe guret te qajne
Me lotin e tyre te ujisin
shekujt ne harrim
Kohet e zeza t'i zbardhim
t'i zbardhim kohet e zeza
Te mbjellim Pemen e Jetes

O Princ
kur te kerkuan te veshesh
lekuren e Dardanis Antike
Hoqe te mbathuratnga kembet
Dhe shekujt e harrimit i kap
me shuplake dore
Lak i lidhe shekujt
forte e me forte
E me yllin e shenjte ne balle
ece e ece e ece.....

Tunde e tundej pluhuri
i koheve te zeza
Ne na zihej fryma
A,nga buzet Tua degjonim:

Hiqni te mbathurat nga kembet
sepse vendi ku shkelim
eshte i shenjte

Eh,ne trishtoheshim
nga heshtja e magjishme
e endrrave shekullore
Trishtoheshim nga nata e gjate
o sa shume e gjate

Per premtimet e Tokes se Bekuar

Sa shpejt kenga mori malin
fushta
qielli kendonte,kendonin edhe zogjte
Zogjte bashke me qiellin bashke me fushat
E zeri Yt u shnderrua n'simfoni
Ne ecnim dhe degjonim peshen e rende
O sa te rende te Fjaleve
Dardania,ky Vendi Yne i Shenjte

Embel tingellojne,o sa embel
tingujt e magjishem te muzikes se fjaleve tua
Vendi ku shkelim eshte i shenjte

Kur buzeqeshja t'ngrysej
Ne dridheshim ne ankth
O Prijes Mojsi

Qdo te premte si Muhamedi
na deftove profecine
Te mesuar ne pluhur e erresire
S'dinim as per drite
As per kengen e dashuris

Qdo kohe i dhe shpirt
me shpirt i mbushe kohet
Shekujt e harruar
shekujt ne trishtim
T'plandosur thelle e me thelle
me shpirt te egersuar
Historia e qnderuar perballej
me egersine
Ballehapurneper flake zjarri
ece ece ece......

[MemphiSx]

KOLOSIT

(Ibrahim Rugoves)



Nje ankth po me zgjon nga shtrati
dhe ai ankth serish me ve ne shtrat
ne dhomen time qendron vigu
ai lekund
e lekundja e tij me kujton
djepin e nenes
qe ne foshnjeri me perkundi
ne kaptellen e tij
heret gdhenda
emrin e babait tim
edhe aroma e ketyre luleve
te fresketa
kete nate po luan me mua
ajo me zgjon mall
per kengen e vjeter
qe tani s'mund ta kendoj
mbi buzet e mia rendon
shkrumbi i vdekjes
e tik-taku i zemres
po me ngadalesohet
Por
Une jam nje ANTE
ANTE qe hapa deren e arenes
dhe shpertheva kudo
ne Ballkan
Evrope
dhe Bote
Hapu qielli
Hapuni porta
qepallat e mia po mbyllen
Diqka po me dhemb
Ah!
Me varrosni siq e meritova
ne ate arene ku hapa porten
se ajo arene
do te me qetesoje
nga aty serish
do te jehoj zeri im
do te troket ne dritaret tuaja
burra,gra,femije,e te rinje
Gezofshi kete PAVARSI!

[Lulani]

Ibrahim Rugova
aus Wikipedia, der freien Enzyklopädie
Wechseln zu: Navigation, Suche

Ibrahim Rugova (1944-2006)Ibrahim Rugova (* 2. Dezember 1944 in Cerrca; † 21. Januar 2006 in Prishtina) war von März 2002 bis zu seinem Tod Präsident des Kosovo. Er galt als eine der Symbolfiguren des gewaltfreien Kampfes der Kosovaren um die Unabhängigkeit ihres Landes.

[Bearbeiten]
Leben
Rugova studierte Philosophie und promovierte 1984 in Literatur an der Universität Pristina. 1988 wurde er Präsident des Schriftstellerverbands des Kosovo. Er war Gründer und Vorsitzender der Demokratischen Liga des Kosovo (LDK), die als Antwort auf die Aufhebung der Autonomie des Kosovo durch Slobodan Milosevic 1989 gegründet wurde. Das im Kosovo lebende albanische Volk proklamierte am 2. Juli 1990 die Unabhängigkeit des Kosovo. In einer international nicht anerkannten Wahl wurde Rugova am 24. Mai 1992 zum Präsidenten der selbstausgerufenen „Republik Kosova“ der Albaner gewählt und 1998 im Amt bestätigt. Unter Rugovas Führung bauten die Albaner ein paralleles Verwaltungs-, Gesundheits- und Bildungssystem auf, Rugova selbst setzte sich für eine gewaltfreie Lösung des Konflikts mit Serbien und das Prinzip des passiven Widerstandes ein.

1999 kam es nach Operationen von serbischer Armee und Sicherheitskräften gegen die UÇK zu Luftangriffen der NATO auf Jugoslawien (siehe Kosovo-Krieg). Daraufhin wurde Rugova interniert. Er erschien im jugoslawischen Fernsehen im Gespräch mit Slobodan Milosevic, als ob er Verhandlungen über die Zukunft des Kosovo führe und äußerte sich in einem Interview gegen die Bombenangriffe der NATO. Er konnte Anfang Mai 1999 nach Italien ausreisen und kehrte nach Beendigung des Krieges Mitte Juli 1999 in das Kosovo zurück.

Bei den 2001 durch die UNO ausgerichteten freien Parlamentswahlen im Kosovo gewann die LDK die Mehrheit, Ibrahim Rugova wurde nach Parteikonflikten aber erst am 4. März 2002 zum provisorischen Präsidenten des Kosovo gewählt. Als solcher verfolgte er eine Politik enger Kooperation mit der Europäischen Union und den Vereinigten Staaten. 2005 wurde er im Amt bestätigt.

Am 15. März 2005 entging Rugova einem Bombenanschlag unverletzt. Am 5. September 2005 wurde bekannt, dass Rugova, über viele Jahre seines Lebens hinweg sehr starker Raucher, an Lungenkrebs erkrankt war. Während er den Vorsitz der LDK aufgab, führte er sein Präsidentenamt bis zu seinem Tod am 21. Januar 2006 weiter.

Der Präsident Rugova wurde am Donnerstag, den 26. Januar 2006 in Pristina beigesetzt. Der Sarg von Präsident Rugova wurde durch Pristina auf dem Rücken einer Ehrenkanone der Kosovoalbanischen Armee geführt. An der Zeremonie nahmen zehntausende Kosovaren teil, die ihrem Präsidenten auf dem Weg zu seinem Grab die letzte Ehre erwiesen.

An seiner Trauerfeier nahmen international hoch angesehen Gäste teil unter anderem war der Slowenische, Kroatische, Bosnische, Mazedonische und Montenegrinische Präsident, Michelin Calmy-Rey aus der Schweiz, Salih Berisha (Albaniens Ministerpräsident) eine Delegation aus Schweden, Norwegen, USA und Japan, der EU Generalsekretär Javier Solana und viele andere vertreten.

Er wird von den meisten Kosovaren als Vater der Nation bezeichnet sogar auch als der "Ghandi des Balkans". Dr. Rugova gilt als der erste Präsident in der Geschichte von Kosovo. Präsident Rugova hatte einen Traum, das Kosovo in die Unabhängikeit zu führen, diesen er sich leider nicht erfüllen konnte vor seinem Tod.

[Lulani]

Lidhja Demokratike e Kosovës
aus Wikipedia, der freien Enzyklopädie
(Weitergeleitet von Demokratische Liga des Kosovo)
Wechseln zu: Navigation, Suche
Die Lidhja Demokratike e Kosovës (LDK, Demokratische Liga des Kosovo) ist die führende Partei der Albaner im Kosovo. Sie wurde im März 1989 als Widerstandsorganisation gegen die serbische Minderheitsherrschaft unter anderem von Ibrahim Rugova gegründet, dem späteren Präsidenten des Kosovo. Wichtigstes politisches Ziel der LDK ist die Gründung eines unabhängigen Staats Kosova.

Bei den Kommunalwahlen am 28. Oktober 2000 gewann sie über 60 Prozent der Stimmen. Bei den Parlamentswahlen vom 23. Oktober 2004 kam die LDK auf 45 Prozent.

[Urata]

Bota përparimtare ia ka vetëm edhe një borxh dr. Rugovës





--------------------------------------------------------------------------------

8 shkurt 2006 /TN

T’ia shpërblejë edhe zyrtarisht përpjekjet e tij paqësore për pavarësi. Ia ka më borxh të mos e zhagisë më zyrtarizmin e saj. Ia ka më borxh të mos lejojë ndonjë alternativë tjetër pos kësaj. Se shkel mbi parimin e vet për paqë. Shkel mbi kulturën e lartë politike të këtij populli, kulturë kjo që u pasqyrua përmes figurës së ndritur të Presidentit tonë. Po shkel edhe mbi mundin e vet që e dha, për ta ndalur dhunën serbe në shqiptarë. Ajo ( bota përparimtare) këtë detyrim duhet ta shlyejë sa më parë ndaj dr. Ibrahim Rugovës...

Nazmi LUKAJ

Pjesëmarrja aq e madhe e popullit për t’i bërë homazhe Presidentit në një mot shumë të acartë, dhe në ditën e varrimit të Tij, ishte nderimi që ia bëri ai dr. Ibrahim Rugovës për angazhimin 16-vjeçar për pavarësinë e Kosovës. Me të drejtë u tha se ai varrim ishte edhe një rireferendum popullor. Emri i Presidentit ishte i lidhur ngushtë me pavarësinë. Prandaj populli u mblodh i madh e i vogël për ta nderuar Atë. Bota, edhe një herë, u bind se sa të përkushtuar janë shqiptarët në rrugën që ua trasoi dr. Rugova.

Edhe një herë, shqiptarët i dëshmuan asaj se, pos kësaj rruge, çdo alternativë tjetër për ta është e papranueshme. Edhe një herë, ia bënë të qartë se kulti që kanë krijuar për personalitetin e Presidentit, është kulti që rrjedh nga synimi i vetëm i tyre-pavarësia, që e kanë njëjtësuar me emrin e Ibrahim Rugovës. Prandaj, nderimi aq i madh që iu bë nga populli, është nderimi që ia bëri ky (populli) vullnetit të vet për pavarësi.

Bota(përparimtare) e çmoi politikën paqësore të Presidentit tonë për liri. E quajti Gandi i Kosovës. Ajo e përkrahu luftën e armatosur, sepse dr. Rugova ia hapi rrugën për ta pasur argumentin se Serbia nuk deshi me paqë ta zgjidhë çështjen e Kosovës.

E shpëtoi pa e masakruar militarët dhe paramilitarët e Milosheviqit, kur e zunë rob lufte. Se politika e tij paqësore dhe e mençur kishte krijuar shumë miq në botë. Ajo e kishte bindur botën se populli shqiptar është një popull shumë i civilizuar. Dhe, si tillë, e meriton t’i heqet qafe dhuna serbe. Politika vizionare e Presidentit, tash të ndjerë, bëri që bota përparimtare të vendosë t’i thotë ndal asaj dhune. E ndali, dhe këtij populli ia solli lirinë.

Tash ajo ( bota përparimtare) ia ka vetëm edhe një borxh dr. Rugovës: t’ia shpërblejë edhe zyrtarisht përpjekjet e tij paqësore për pavarësi. Ia ka më borxh të mos e zhagisë më zyrtarizmin e saj. Ia ka më borxh të mos lejojë ndonjë alternativë tjetër pos kësaj. Se shkel mbi parimin e vet për paqë. Shkel mbi kulturën e lartw politike të këtij populli, kulturë kjo që u pasqyrua përmes figurës së ndritur të Presidentit tonë.

Po shkel edhe mbi mundin e vet që e dha për ta ndalur dhunën serbe në shqiptarë. Ajo ( bota përparimtare) këtë detyrim duhet ta shlyejë sa më parë ndaj dr. Ibrahim Rugovës. Duke e shlyer këtë detyrim ndaj Tij, zhduk çdo mundësi të daljes në skenë të një politike radikale. Nëse s’e bën këtë, përpjekjeve paqësore të Ibrahim Rugovës për pavarësi, do t’i mbetet borxh.

E, mbi vete, do ta marrë përgjegjësinë e radikalizmit të mundshëm. Shqiptarët askush më s’do të mund t’i fajësonte për asgjë. Këtë detyrim duhet ta jetësojë ndaj Njeriut që u thirr në parimet e saj: në parimet e paqes. Duhet ta jetësojë për ta nderuar deri në fund politikën paqësore të Gandit tonë. Për t’i nderuar parimet e veta, të cilat i proklamoi
Ai.

Populli dhe emri i dr. Rugovës ishin, dhe janë një. Kjo u dëshmua, edhe një herë, në varrimin madhështor që ia bëri populli. A ka shembull më të fortë për t’ia përkujtuar botës përparimtare detyrimin që ka ndaj kësaj figure, ndaj ikonës së Kosovës? Ky detyrim duhet të jetë ndërgjegjja e saj...

[Arb]

Familja e Komandant Drinit

Kosova humbi intelektualin dhe burreshtetasin me te shquar te saj, i cili do te rradhitet ne panteonin e personaliteteve me te shquara te historise se popullit Shqiptar.

Presidenti i ndjere, Dr. Ibrahim Rugova gjate punes dhe angazhimit te tij shumevjeqar, me filozofine e politikes se tij te matur me shume mund e sakrifica arriti ta sfidoj politiken agresive shekullore Serbe, dhe ia solli lirine popullit te Kosoves.

Presidenti Rugova per jete do te mbetet lideri historik, shpirteror e hyjnor i Shqiptareve. Familja dhe femijet e Komandant Drinit, kurre nuk do ta harrojne miresine dhe respektin e Presidentit Dr. Ibrahim Rugova, qe tregoi per familjen tone.

Nen patronazhin e Dr. Rugova u mbajt akademia perkujtimore me rastin e pesevjetorit te vrasjes mizore te me te dashurit tone, Ekremit - Komandant Drinit. Familja e Komandant Drinit nga zemra ngushellon familjen Rugova, dhe institucionet e Kosoves, per ndarjen e hershme nga jeta te Presidentit tone te dashur.

[Urata]

Elegji PËR misionarin QË ARMË E PAT FJALËN

Shkruan: Shefqet DIBRANI

(Kushtuar Ibrahim Rugovës)

I
Misterioze duket Dardania me atë qiell të vërejtur
Udhët e saj kërkojnë shpëtimtarin
nga gjëma dukej se ra tërmeti
Qielli me yje ngrysi mortin atë ditë
atë natë që ngurtësoi zia
Kudo në botë u hap pikëllimi për Misionarin e Paqes
kur ra si lisi mbi tokë
Gjëma dhe dënesja u ndie gjatë, trishtimi i kaploi njerëzit
e gjallë

Në tokë e në qielli të janarit u ndie pikëllimi
ishte dërguesi i Zotit që erdh nga gjithësia
Mërziteshin Engjëjt në dimrin e ashpër përplot acar
U tundën ndjenjat siç tunden nga tërmeti malet
akujt shkriheshin nga zemra jonë
Binte dhembja copë-copë nga përflakja e mbufatur
mbi gjokset djaloshare
kurse lulet këputeshin nga shtrëngimi
në duart e ngrira të fëmijëve
Secili përkulej para tempullit, dashurisë
Para njeriut të urtë, përpara mirësisë
Ra erë e fortë siç vjen çdo herë janari
Me ngrica në zemër përplot akuj të thepisur
Ranë të gjitha iluzionet, loti piku në tokë nga mërzia
E mërzisë s‘i vinte keq pse prishi dashuritë, shpresën
Jashtë në acarin e ftohtë ndizej, e diku fikej një qiri
Ty që nuk pate armë, pate fjalë që shkëlqyen si arë
Të qoftë bekuar fjala që gjithmonë besnik i ndeje asaj


II.
Hyre si Engjëll në thellësinë e shpirtit dhe dalëngadalë
Heshtur e butësisht bëre strofullin në zemrën e njeriut
Askush s’të kuptoi sa thellë ishe futur në rrënjët tona
Ujana që sillte ujëra të turbullta u bë i kthjelltë si kristali
pastaj reflektonte ardhmërinë e qytetarit të prangosur
në sakrificën e përjetshme
Skamja e tij matej me një kothere buke e një kokërr kripe
Në pranverë zakonisht hante bukën me një gjeth qepe
një kokë hudhre por vazhdimisht ruhej nga fqinjët
të mos i qelbej goja se duhma jonë pat marrë dhen
ndonëse thuhet: hudhra është e mirë për sytë
ne humbëm udhën në oborrin tonë
Për vite nuk pamë dritën as derën për të dal nga tmerri
ku thika barbare rrinte mbi kokë të njeriut
Shpresën kishim humbur se do të qëndrojmë deri
në shekullin tonë e për çudi as ky shekull s’qenka yni
na paska grabitur emri dhe misioni juaj prej një profeti
që vazhdimisht thyente arrat netëve të gjata
e dimrave me borë
Të atyre dimrave Alpin që bëhen rrasat e akullit
dy metra të trashë, të cilat gjithmonë na rrinin mbi kokë
Acar dimëror që ngrihej sqepi i shqiponjës
sa as dielli i verës nuk e çmpinte kurrizin tonë
Nga siç thamë: thika na rrinte mbi kokë edhe atëherë
kur këmbët na pikonin gjak
Ty që nuk pate armë, pate fjalë që shkëlqyen si arë
Të qoftë bekuar fjala që gjithmonë besnik i ndeje asaj


III
Ndër përroska gurgullima e ujit vazhdimisht prishte
qetësin e poetit që kërkonte metaforën
e besimit të fjalës apo tradhtisë
Shemra na rrinte në tehun e shpatës, në çatitë tona
kurse kumria këndonte në pranverë
lejlekët pastronin moçalet e mbushura përplot bretkosa
Ujana e madhe kishte mbuluar pellgun e dashurisë
shpresa për të tashëm dhe të nesërmen që do të vjen
e kaluara ishte lanë në harresë
Por zbriten yjet nga qielli dhe ranë në grushtin tonë
Dhe këtë yjëzim dashurie ia solla Engjëllit tim
atij që dashuroi jetën time
ardhmërinë e tim biri që sapo ka lindur, kurse Durimi
që moti ka shkuar të bëjë homazhe mbi trupin tënd
Te vona ishte pagëzuar në uratën tuaj që përsëritje në
çdo fund jave gjatë gjithë shekullit të kaluar
Kortezhi mortar sjell në yjësi trupin tënd, funerali që
kurrë s’u sos mësa në përrallat e Visar Zhitit
që kishte parë vdekjen në Qafë Mali a Qafë Bari kurse
kodra s’kishte bar e as mal se ishte bërë si truri i tharë
Te vona ne u zgjuam sot pak më vonë se temperatura
minus shtatëmbëdhjetë gradë na i ngriu shpresat
Te vona neve nuk na bëhet vonë edhe nëse funerali
shtyhet për nesër
sepse ka dy mijë vjet që “funeralin e pafundmë” nuk e
zbritëm nga krahu por heronjtë i vargojmë në robëri
Je i pari Engjëll që ke marrë udhë drejt Kodrës ku tani
do të prehesh në përjetësi
kurse shpirti juaj nga qielli do të shndritë sofrën tonë
Te vona ne nuk zgjohemi se në Barakën ku kryeje
meshën e fundjavës aty ku predikimet i bëje ti
Misionari Ynë
tani ka ardhur meshtar një predikues që nuk njeh as fe
as Zot, as qiell, as tokë as Atdhe
që do të mbetet bastard i fjalës së shkruar
i lutjes që pagëzoi lirinë e demokracinë
Te vona ne ti shajmë edhe vitet tua, sidomos atëherë
kur nuk je në mesin tonë
bile më lehtë ta pshurrim varrin se na fale fjalën
nuk e dimë por sikur ta dimë atë Fjalë-Uratë
nuk mundemi, nuk mundemi me falur se ne duhet të
mbetemi shqiptarë

E për ty që s’kishe armë çdo fund jave kishe fjalë
e sikur ato t’i mori mali dhe Amenin tuaj ne na fali
Ty që nuk pate armë, pate fjalë që shkëlqyen si arë
Të qoftë bekuar fjala që gjithmonë besnik i ndeje asaj


IV
Engjëlli Ynë u shkëput dhe kaloi mëtanë ku nuk flitet më
Na kundron si atëherë kur e shanin dhe ai miratonte
Dhe vazhdimisht lutej te Zoti ti falte për padijen që nuk
ditën të mos flasin
E flitnin kur nuk duhej e kur askush nuk i pyeste
flisnin për të krijuar zhurmë e potere
E nën timbrin e saj krimi vazhdimisht bëhej i trishtët
Tani diellin pranveror po e presin ata të cilët ky acar ua
ka ngrirë këmbët
I presin lulet dhe dashuritë e përhershme se ndanë varrit
do të vijmë vazhdimisht
Për ta kryer ritualin e Fundjavës që predikoje si paqe e
misionit tuaj
Tani je futur në zgafelle mermeri atje shtatë pashë
nën dashurit dhe ngjitur je
nëntë pashë mbi projektin e ardhmërisë
Por gjithkah shndrit nuri juaj, dashuria dhe fjala që na le
pas në këtë antikitet akullnajash
Përplot thashetheme dhe marrëzi planetare
Orakujt nuk bien nga qielli kurse Djalli
vazhdimisht nga toka del
Nga kjo tokë që të mban lidhur si Anteun
peng e nuk të lë të të vdesësh
As nuk të le të emigrosh ndanë pusit në të cilin
janë gozhduar përjetësisht anijet
ato të cilat ankorojnë
misionin paqësor të pavarësisë
Tani gjithçka vjen nga qielli qoftë edhe nga gozhda e
ndryshkur në mileniumin shekullor
Mbetën metaforat që interpretohen
në secilën kohë biblike
Tek e fundja thyhen qypat
pse kanë fshehur thesare shekullore
atëherë kur shirat lagin dashurit
atëherë kur bien meteorët
Dymijë vjet pas Krishtit Misionar i Parë në hapësirën
Dardane që armë të vetme pate fjalën
Andaj çdo gjë që lidhet me fjalën
në kuptimin pozitiv të saj të takon Ty Misionar
që rastësisht në tokën Dardane paska ardhur
Ty që nuk pate armë, pate fjalë që shkëlqyen si arë
Të qoftë bekuar fjala që gjithmonë besnik i ndeje asaj


V.
Të gjithë e kuptuam se ishe kalimthi në këtë botë
për të rrëfyer misionin e faljes edhe kur nuk falet
pastaj shpirti Yt në qiell te Zotat shkoi
të gjithë të gjithë e pamë
kur qielli hapi krahët dhe të mori
Ty që nuk pate armë, pate fjalë që shkëlqyen si arë
Të qoftë bekuar fjala që gjithmonë besnik i ndeje asaj
Amen!...
Zvicër, 31 janar 2006

[Zana_ch]

Ne Amerike Rugova ishte mik i madh edhe i Kishes edhe i Xhamise shqiptare

Shkruan BEQIR SINA, Nju Jork

BENSONHURST - BROKLYN (NY) Qytetarët të Kosovës, të të gjitha trevave shqiptare e diaspora shqiptare në botë, në mënyrë madhështore, me nderime më të larta shtetërore, me pjesëmarrjen e tyre përcollën me dhimbjen e madhe në për në banesën e fundit, Presidentin e parë të Kosovës, Prof. Dr. Ibrahim Rugovën.

Mendohet se të paktën gjatë atyre ditëve kanë qënë afro një milion(1.000.000.000) njerëz nga e gjithë Kosova, dhe, nga të gjitha viset e tjera shqiptare; si nga diaspora shqiptare në botë, e tjerë që me dhembje të thellë, me lotë në sy, me një nderim dritëlëshuar, i dhanë edhe lamtumirën e fundit Presidentit shpirtëndritur, Presidentit të parë të Kosovës, dr. Ibrahim Rugova ,"George Washingtonit të Kosovës" - "Gandit të Ballkanit". Kryegazeta e botës "The New York Times", dotë shkruante, se varrimi i tij ishte një rast i rrallë në historinë, e udhëheqësve botërorë.

Në ceremoninë e varrimit të Presidentit të Kosovës Ibrehim Rugova, morën pjesë veq familjarëve, edhe udhëheqës dhe politikanë shqiptarë nga Kosova, Shqipëria dhe të gjitha trevat. Morën pjesë personalitetet ndërkombëtare si edhe 37 delegacione të Bashkimit Evropian, Komisionit Evropian, të SHBA-së, NATO-s dhe të Selisë së Shenjtë, ndër ta presidentë, kryeministra dhe ministra të qeverive . Dërguan telegrame e mesazhe ngushëllimi në emër të familjes, institucioneve të Kosovës dhe popullit të sajë, mbretër, presidentët, kryeminstrat, profesorë, doktorë, artista, sportista, shkencetarë e dijetarë nga mbarë bota.
Rugova tregojë se ishte mik i shumë shqiptarëve në Amerikë. Ai ishte mikë si i myslimanëve, i katolikëve, i ortodoksve dhe i bektashinjëve. Ai ishte i vetmi udhëheqës politik shqiptarë, që kreu më shumë se cildo politikanë shqiptarë në SHBA-s, vizita në ranjget më të larta. Ai ishte i vetmi politikanë shqiptarë, që u pritë zyrtarisht nga presidenti i SHBA-s, në Shtëpinë e Bardhë. Ai zhvilloi në SHBA-s, mbi 20 - udhëtime zyrtare . Vdekjen e parakohshme të Presidentit Rugova, shqiptarët e Amerikës e kan përjetuar shumë rëndë. Ai ka qenë një strateg, që diti të bashkojë shqiptarët në këto vizita për mirësi, për mirëqenie dhe për bashkëpunim. Ai u la shqiptarëve të Amerikës, shumë miq të mëdhenj, të cilët, më pasë e vlerësuan shumë angazhimin e tij paqësor për një Kosovë të pavarur e sovrane, e cila, së shpejti me ndihmën e SHBA-s, e faktorit ndërkombëtarë do të realizojë edhe ëndrrën e kahmotëshme të popullit të Kosovës- Pavarësinë e Kosovës.

Ai është i vetmi udhëheqës politik shqiptarë, që ka vizituar , ashtu si asnjëtjetër - Kishën Katolike shqiptare në Amerikë, Kishën Ortodokse, Teqen Bektashiane, ose Xhamitë Islamike shqiptare në Amerikë. Ai ka qenë i ngrohtë dhe i nderuar e i respektuar, në takimet si me Baba Rexhepin, si me Hirësinë e Tijë Imam Vehbi Ismailin, me Imam Isa Hoxhën, me kancelarin e Kishës Ortodokse At Arthur Liolinin, me At Rrok Mirditën e dom Pjetër Popajn.

U pritë gjatë vizitave nga Dom Pjetër Popaj, Kisha Katolike Shqiptare "Zoja e Shkodrës"- "Our Lady of Shkodra" në Hartsdale, New York, "Our Lady Of The Albanians" Albanian Catholic Church në Bevelry Hills, MIchingan nga Dom Ndue Gjergji,Kisha Katolike "Shën Pali" St. Paul's Albanian Catholic Church në Rochester, Michingan nga Dom Anton Kçira. Kryepeshkopata Ortodokse Shqiptare ne Amerike në South Boston, Massachusstes . Katedralja Ortodokse Shqiptare e Shën Gjergjit Saint George Albanian Orthodox Cathedral në South Boston, Massachusstes nga Very Reverend Arthur E. Liolin, Chancellor,St. Peter and St. Paul Albanian Orthodox Church në Philadelphia, Pansilvenia nga Reverend Stephen Siniari . Albanian American Islamic Center Qendra Islamike Shqiptaro- Amerikane Albermarle Road në Brooklyn New York ,Teqe Bektashiane në North Line Rd Taylor, Michingan dhe nga .Hiresia e Tij Imam Vehbi Ismaili.

Ai ishte simbolika i thënëjes së Vaso Pashës: "Feja e shqiptarit është shqiptaria"?! Shqiptarët në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, përher ishin krenar që patën gjatë gjithë vizitave në SHBA-s, një udhëheqës të tillë,shqiptarë, i cili me mençuri, largëpamësi dhe urtësi, diti t'a udhëheqi edhe në periudhën më të vështirë të historisë sonë, popullin shqiptarë. Personaliteti i Tij dhe respekti ndaj Tij në të gjithë botën, vizioni i Tij për një Kosovë të lirë, demokratike e të pavarur, ishte dhe do të mbetet udhërrefim për të gjithë shqiptarët brenda dhe jashtë atdheut të tyre.
Për Nder dhe Kujtim të Prof. Dr. Ibrahim Rugovës, shkruan At Arthur E. Liolin në mesazhine ngushëllimit.

Presidenti Ibrahim Rugova ishte një studjues dhe fisnik mendjendritur, që i vuri aftësinë dhe talentet e tija në shërbim të popullit të tij: shqiptarëve të Kosovës. Ai mishëroi të gjitha ato cilësi të cilat karakterizojnë qenjen e denjë njerëzore që udhëhiqet nga parime zemergjere në fshirjen e padrejtësive për këdo që vuan prej tyre. Ai e pa këtë mision si një thirrje dhe detyrë të posaçme dhe e kreu me dinjitet, fuqi, ndjeshmëri dhe mençuri.

Ai u përpoq që me gjithë zemër t’i bënte thirrje natyrës më fisnike të qenjeve njerëzore, në një përpjekje për të zgjidhur dilemat tmerruese të një rajoni të turbullt. Emri i tij do të qendrojë përgjithmonë në panteonin e atyre burreshtete te rralle që iu përgjigjën të keqes me të mirë. Shqiptarët kudo vajtojnë humbjen e atij që bëri aq shumë për çështjen e tyre të drejtë, të arritjes së pavarësisë mëse të merituar të popullit të tij.

Ishte një nder dhe një bekim që e njoha shkruan At Arthur E. Liolin

[Urata]

Dr. Ibrahim Ukë Rugova Kolosi më i madhë i kombit

9 shkurt 2006 /TN

Nga Selim HASANAJ

Nuk thotë populli kot se njeriu qenka më i fort se guri. Po edhe po të ishte zemra prej graniti at ditë të kobshme janari do të pëlciste. Dhe si mos të bëhet zemra copë-copë kur Dardanisë i vdiq biri më i madhë i saj, i shejti Ibrahim Rugova.

Unë si mergimtar larg Dardanisë me trup por me shpirt dhe me zemer jo, mbeta i shtanguar, lotet rridhnin dhe rrjedhnin dhe burimi i tyre nuk shterr kurr.

Nuk mund të gjejë ngushllim sepse kolonat e pafundme të baballarve, nënave , motrave, vëllëzërve dhe edhe fëmijve nga të gjitha viset shqiptare që merdhinin rrugëve per ti bë homazh Liderit, Presidentit, Prisit shpirtnor por më së shumti të Shejtit Ibrahim Rugova më binden per të saten herë që Unë duhet të jem krenar, se të gjithë shqiptaret duhet të jemi krenar se jemi shqiptarë, pasardhësa të Dardanve dhe Pellazgo-Ilirve perderisa nga ky gjak dhe ky gen i kësaj race lindi si Engjul, u rrit në Kolos dhe iku në Amshim si i Shejt Dr. Ibrahim Ukë Rugova .

Nuk kam si mos të jem krenar pasi edhe një Havier Solan nuk mundi ti permban lotët, lotet nuk mund ti permbanin pothuaj që të gjithë, jo vetem ithtaret dhe pasuesit partiak të Dr.Rugovës por që të gjith ata që kanë njerzi, që kan dinjitet, që e duan atdheun dhe kombin e vet, ndersa lot nuk u delnin vetem atyre.që rastësisht i thonë vetit shqipfolsa, që rastësisht dhe fatkeqësishtë mendojnë se janë dikushi, vdekja e Shen Ibrahimit nuk u bëri pershtypje vetem atyre që NANEN e kanë në Beograd ndersa BABËN në Athinë dhe Moskvë. Dhe që kishte ndytsira të tilla u binda gjatë percjelljes së ceremonisë së permortshme të Shen Ibrahimit, por disa të tillë i kamë edhe këtu në Norvegji.

Në Norvegji pos Deges së LDK-së në Kristiansand dhe një grupi të konsiderueshem të shqiptarve të krahinës Østfold në jug të Norvegjisë perkatsishtë në qytetin Fredrikstad nen organizimin e mësuesit të gjuhës amtare Zekë Salihaj pothuaj se asgjë tjeter nuk u bë që ta perkujtojmë dhe ti bëjmë homazh birit më të madh të Dardanisë neper të gjitha kohrat.

Bile sipas disa informatave që kam SHKSH " RILINDJA" në Oslo as që donte të dëgjojë ndersa nuk është fort moti kur Kryesia e saj dergon faktura neper tërë Norvegjinë dhe kerkonë ndihmë finansiare nëpër bashkatdhetarë.
Nuk kanë faj mjeranat sepse kështu i ka mësua Baca Adem Demaqi. Le të presin edhe këta mjerana edhe Adem Maskarallaku dhe kur të vdesin Koshtunica e Drashkoviqi le të hapin librin e zisë.

[beku]

përmbaruesi

nga beubeku

Në krye të fushatës anti Shqipëri padyshim se konkuroi për t'u vënë Ibrahim Rugova si "terminator" (përmbarues).

1.Rugova: barazimi i Shqipërisë me Serbinë

Si meritë e veçantë e Rugovës shpesh u paraqite "pavarësia" e tij nga udhëheqja e Shqipërisë. Kjo, megjithkëtë, është thikë me dy presa: ka anën e vet të mirë dhe anën e vet të keqe. Por Rugova bëhej njëlloj si Nano dhe barazohet me të, e ndoshta bëhej më i dëmshëm kur barazon Shqipërinë me Serbinë. Ky barazim bëhet shpesh nga Rugova i cili e kishte bërë zakon të shprehej: "Kosova e hapur njëlloj si ndaj Shqipërisë edhe ndaj Serbisë", "Kosova e pavarur nga Serbia dhe Shqipëria", "Kosova të ketë simbolikën (flamurin, himnin, stemën etj.) e veçantë nga Shqipëria" etj. Pse këto ide, ndjenja dhe veprimtari janë edhe të gabuara, edhe të dëmshme për shqiptarët?
Barazimi i Shqipërisë me Serbinë, edhe sikur të mos kishim asnjë ndjenjë, të ishim njerëz pa ndjenja e pa moral apo robot, është mendërisht i gabuar, shumë i gabuar. Le të analizojmë disa aspekte:
Së pari, "rugovistët" mund të thonë se këto shprehje ai i përdorë për taktikë, për t'i mbushë mendjen botës se nuk kërkohet "Shqipëria e Madhe" apo "Kosova e Madhe", por në të vërtetë ai e do edhe Shqipërinë, edhe bashkimin kombëtar. Bota kërkon sot nga udhëheqësit shqiptar (të Shqipërisë e të Kosovës) të garantojnë se nuk kërkojnë bashkimin. Mirëpo, bashkimi është fazë e mëvonshme, mbasi të arrihet pavarësia etj., etj.
a) Qoftë edhe si taktikë ka një kontradiktë logjike, është, siç u tha, mendërisht e gabuar. Në qoftë se Rugova "taktizon" kur e barazon Shqipërinë me Serbinë, atëherë edhe Nano "taktizonë" kur "e barazojnë" Kosovën me Serbinë por në të vërtetë e do bashkimin kombëtar. Pra, në qoftë se të dy palët taktizojnë, dhe taktizojnë siç u kërkohet, në të njëjtin drejtim, atëherë nuk kuptohet se pse Rugova nuk shkonte mirë me udhëheqësit e Shqipërisë dhe pse duhet lavdëruar për "pavarësinë" nga udhëheqësit e saj.
b) Rugovës i lejohej "të taktizojë" siç ia kërkon bota, ndërsa udhëheqësve të Shqipërisë nuk u lejohet. Teorikisht edhe kjo mund të jetë, por atëherë duhet treguar se Shqipëria është në gjendje të përballet me presionin botëror, ndërsa Kosova nuk është në gjendje, prandaj Shqipërisë nuk i lejohet të taktizoj ndërsa Kosovës i lejohet. Mirëpo nga të dhënat e njohura deri tani del se Shqipëria nuk është shumë më e fuqishme se Kosova në arenën botërore sa të mos ketë nevojë të "taktizojë".
c) "Rugovistët" thonë se Rugova "taktizoi" ndërsa udhëheqësit e Shqipërsië janë me ndjenja, me të vërtetë kundër bashkimit kombëtar. Në fakt këta të fundit kurrë nuk kanë arritë deri në këtë gradë që ka arritë Rugova sa të barazojnë Kosovën me Serbinë, siç e barazon Rugova Shqipërinë me Serbinë, kurr nuk janë shprehë se Serbia dhe Kosova janë njëlloj për ta, se kërkojnë marrdhënie të njëllojta etj. Prandaj, një mundësi tjetër, po kaq e bazuar është edhe që Rugova ishte me ndjenja, me të vërtetë kundër bashkimit kombëtar ndërsa udhëheqësit e Shqipërisë vetëm "taktizojnë" por në të vërtetë e duan bashkimin kombëtar. Mundësia për t'i vërtetuar apo hedhë poshtë këto dy pohime është e njëllojtë, prandaj askush nuk mund të thotë se di diçka të sigurtë për to (për ndjenjat).Nga ato që të gjithë mund të shohin, të kontrollojnë e të vërtetojnë janë qëndrimet e njëllojta, praktikat e njëllojta, veprimtaritë dhe sjelljet reale. Nga njohja e këtyre mund të thuhet vetëm se, ose të dy palët taktizojnë dhe atëherë nuk ka kuptim pse Rugova ka bërë mirë që është "prishë" me udhëheqjen e Shqipërisë, ose të dy palët janë kundër bashkimit kombëtar dhe atëherë përsëri nuk ka kuptim pse janë "prishë". Nga pikëpamja kombëtare në të dy rastet Rugova del njëlloj si udhëheqësit e Shqipërisë dhe nuk ka asnjë gjë për t'u lavdëruar pse është "prishë" me ta.
Së dyti, barazimi nga Rugova i Shqipërisë me Serbinë është i gabuar edhe faktikisht. Serbia ka kryer krime dhe i ka shfarosë shqiptarët e Kosovës për shekuj me radhë. Pa shkuar shumë herët në shekuj, vetëm në fund të shekullit XIX Serbia ka dëbuar e ka shfarosë me thika e plumba, në dimrin që ka ngrirë mijëra shqiptar nga rrethi i Nishit gati gjithë popullsinë shqiptare që edhe sot janë "muhaxhirë" në vendin e vet në Kosovë. Serbia u ka ndaluar gjuhën shqipe, simbolikën shqiptare, i ka dhunuar e torturuar për të ndërruar besimin fetar, i ka përzënë për Turqi, i ka varrosë shqiptarët e Kosovës të gjallë në varre masive. Këso lloj krimesh ndaj Kosovës, sa del nga dokumentet që njihen deri sot, nuk ka kryer asnjëherë Shqipëria. Por Rugova e barazon Shqipërinë me Serbinë, vendos simetri, kërkon të ketë marrdhënie të njëllojta, të jetë njëlloj e hapur etj. Kjo siç shihet është gabim sepse nuk mbështetet në dokumente, nuk ka fakte se Shqipëria dhe Serbia kanë qenë njëlloj ndaj Kosovës, prandaj kur Kosova të fitoj pavarësinë t'i trajtoj njëlloj si Shqipërinë, si Serbinë.
Së treti, në qoftë se Rugova e ka fjalën për barazim të Shqipërisë me Serbinë në shekuj atëherë barazimi nuk ka kuptim sepse për vitet e shekujt para shpalljes së pavarësisë nuk ka kuptim termi Shqipëri sipas kufijve që ka sot, atëherë Kosova është vetë Shqipëri. Në qoftë se e ka fjalën për periudhën mbas shpalljes së pavarësisë, atëherë prap nuk mund të provohet se shteti i quajtur Shqipëri ka kryer të njëjtat krime që ka kryer Serbia ndaj Kosovës. Shteti i quajtur Shqipëri mund të mos e ketë ndihmuar sa duhet Kosovën në luftën kundër Serbisë, ndonjëherë mund t'i ketë sjellë edhe dëme me politikën e vet, por kurrë nuk barazohet me Serbinë në krimet që ka kryer Serbia ndaj Kosovës. Shqipëria ndoshta nuk e ka ndihmuar shumë Kosovën por së paku jo rrallë ia ka lehtësuar dhimbjet e ia ka fashuar disa plagë. Kur iknin të tmerruar e të frikësuar nga ushtritë serbe shqiptarët e Kosovës jo rrallë dhe masivisht kanë gjetë strehim në Shqipëri si në "kohën e Zogut", si në "kohën e Majkos", gjatë gjithë shekullit. Ndoshta nuk ka ofruar luks, por varfërinë e vet e ka nda me buajri me shqiptarët e Kosovës që nuk dinin ku të fusin kokën nga frika prej ushtarëve serbë. Por Rugova thotë se Shqipëria dhe Serbia duhen trajtuar njëlloj, se Kosova e pavarur do t'i trajtoj njëlloj si Serbinë, si Shqipërinë.
Ky barazim është i gabuar si mendim edhe po të mos shqyrtohet fare me ndjenja p.sh. me ndjenja dashurie për kombin, apo me vlerësim moral si një barazim imoral. Thjeshtë nuk qëndron si mendim. Për ta barazuar Shqipërinë me Serbinë Rugovës do t'i duhen shumë dokumente, fakte e të dhëna që të provojnë se Shqipëria ka shfarosë qindra mijë shqiptar, i ka pastruar etnikisht territoret shqiptare si Serbia sanxhakun e Nishit, se shqiptarët e Kosovës kanë ikë masivisht nga frika e ushtarëve të Shqipërisë dhe kanë gjetë strehim buajr në Serbi etj., etj. Nuk është çudi që Rugova të nxisë historianët "rugovistë" ose këta ta bëjnë vetë një fushatë për të "vërtetuar" se Shqipëria e mjerë dhe e cunguar ka kryer të njëjtat krime ndaj Kosovës si edhe Serbia. Në logjikën e deritashme të "rugovistëve" çka thotë Rugova është e pagabueshme, prandaj nuk duhet lënë pa dëshmuar se edhe barazimi i Shqipërisë me Kosovën kur e bën Rugova është i drejtë, i vërtetë dhe i saktë, përndryshe udhëheqësi lihet në baltë. Sidoqoftë në shkallën e tanishme të dijeve Rugova e ka gabim kur e barazon Shqipërinë me Serbinë. Pra, edhe Rugova gabon, e gabon randë: bën faj (dhe krim ndaj të vërtetës, moralit, ndjenjave dhe interesit të shqiptarëve, por këto njëherë do të lihen mënjanë).
Së katërti, duke e barazuar Shqipërinë me Serbinë, Rugova bën edhe një gabim tjetër: barazimin e Shqipërisë me udhëheqësit e saj politik. Ndoshta Rugova "lavdërohet" jo pse është "pavarësuar" nga Shqipëria, por nga udhëheqësit e Shqipërisë. Ky është një interpretim, por nuk del dhe nuk është kuptimi i politikës së tij të shprehur në moton "Kosova njëlloj e hapur si ndaj Shqipërisë edhe ndaj Serbisë", "Kosova njëlloj e pavarur si nga Serbia edhe nga Shqipëria". Rugova kur flet vetë barazon Shqipërinë me Serbinë dhe jo udhëheqjet e dy vendeve. Se e ka fjalën për udhëheqjen e Shqipërisë është vetëm interpretim i fanatikëve rugovistë. Megjithatë në të dy kuptimet barazimi është i gabuar. a) As në nivel udhëheqjesh, udhëheqësit e Shqipërisë dhe udhëheqsit e Serbisë nuk kanë qenë njëlloj kriminal ndaj Kosovës. As Nano, as Berisha as ndonjë tjetër nga Shqipëria nuk ka dërguar tanket, qentë, paramilitarët për të vrarë, shqyer, përdhunuar gratë, fëmijët e pleqtë e Kosovës, por këtë e ka bërë udhëheqja e Serbisë, inteligjenca e Serbisë, shoqëria civile e politike serbe, dhe do ta bëj prapë mbas pak vitesh në qoftë se ndiqet politika e Rugovës e barazimit të Shqipërisë me Serbinë. b) Në qoftë se kur thotë Shqipëri ka parasysh udhëheqjen politike, atëherë prap bën gabim që i barazon termat, bën po atë gabim që bënin enveristët kur barazonin Shqipërinë me Enverin. Por Shqipëria nuk është identike me udhëheqsit e saj dhe barazimi i Shqipërisë me ta është gabim i rëndë mendor që është vërtetuar disa herë.
Së pesti, Rugova lavdërohet se "është pavarësuar" nga udhëheqësit e Shqipërisë kurse në fakt bën të njëjtin gabim që kanë bërë tradicionalisht udhëheqësit e Shqipërisë. Kjo do të thotë se Rugova nuk është "pavarësuar" po ka mbetë skllav i skemës mendore tipike të udhëheqësve të Shqipërisë në 90 vjetët e fundit. Që nga shpallja e pavarësisë e deri sot udhëheqësit e Shqipërisë, në mënyrë tipike, kanë besuar se mbrenda kufijvë që ju vunë Shqipëria do të mundej të zhvillohet ekonomikisht e të ndërtonte rend politik stabil, se do të forcohej e atëherë do të bashkohej me Kosovën. Po bëhen 100 vjet me këtë ide, janë provuar lloj-lloj sistemesh politike e ekonomike dhe Shqipëria e coptuar nuk ka mundur as të zhvillohet ekonomikisht dhe as të stabilizohet politikisht. Kur tani në Shqipëri këtë gjë e kanë kuptuar gati të gjithë, në Kosovë del Rugova dhe mbron të njëjtin mendim të vjetruar e të përgënjeshtruar të udhëheqejs së Shqipërisë, sipas të cilit, Kosova e pavarur, mbrenda atyre kufijve të cunguar do të jetë në gjendje të forcohet ekonomkisht e të ndërtoj një rend stabil politik.
Kosova dhe Shqipëria janë pjesë të një të tëre dhe nuk mund të zhvillohen të pavarura nga njëra-tjetra. Shqipëria është në varësi të Kosovës dhe këtë tani po e kuptojnë gati të gjithë në Shqipëri. Ideja se një Shqipëri e fortë dhe e begatë do të ishte tërheqëse për Kosovën i ka shtyrë shume shtete të fuqishme të ndjekin politika e të veprojnë për ta mbajtë të dobët e jostabile dhe ia kanë arritë. Edhe Kosova është në varësi të Shqipërisë, dhe këtë gjë që e dinin (por edhe e tepronin në Kosovë) tani duan ta shpërfillin duke i përgaditë vetes një të ardhme si të Shqipërisë gjatë shekullit të kaluar. Në Shqipëri që në fillim ka qenë zhvilluar një ide e saktë e tipit: "Pa Kosovë e Çamëri, nuk ka Shqipëri!". Një kohë të gjatë është dashur të zhvillohet një luftë e vështirë dhe e rëndë mendore për të heqë iluzionin se Shqipëria mund të zhvillohet pa pjesët që iu shkëputën. Tani po aq e saktë dhe, edhe më e saktë është se: "Pa Shqipëri e Çamëri, nuk ka Kosovë!". Besimi se Kosova mund të zhvillohet e të stabilizohet "e pavarur" nga Shqipëria është një iluzion edhe më i rrezikshëm se i udhëheqësve të Shqipërisë se Shqipëria mund të zhvillohet "e pavarur" nga Kosova. Por këtij problemi nuk dua t'i shkoj më tej këtu dhe nuk është mirë të bëhet objekt i shumë debateve. Tani duhet argumentuar se Kosova e pavarur është e mundur (por të vetëdijshëm se ëshë vetëm fazë kalimtare drejt bashkimit). Çka duhet uruar është që "pavarësia" e Kosovës nga Shqipëria të mos zgjasë sa "pavarësia" e Shqipërisë nga Kosova, dhe Kosova të mos i përsërisë rrëmujat dhe problemet që i kanë ardhë Shqipërisë nga kjo "pavarësi". Sidoqoftë disa në Kosovë, duke përfshi edhe idetë e Rugovës, të kujtojnë ato rryma serbofile e grekofile shqiptare, ato rryma e grupe joshqiptare që e shikonin me gëzim coptimin e Kosovës nga Shqipëria si çlirim prej Kosovës dhe "malokëve". Në këtë kuptim Rugova nuk është "pavarësuar" nga Shqipëria, por vetëm ka mbetë një kopje e pjesës më të gabuar dhe më të neveritëshme të mendimit politik të Shqipërisë.
Së gjashti, Rugova vendoset në pozicion të kundërt me mendimin e rilindësve shqiptar dhe në krah të atyre që tradicionalisht njihen si serbofile e grekofil, si bashkëpuntorë të vetëdijshëm a të pavetëidjshëm të kryerësve të krimeve ndaj shqiptarëve. Edhe në kuptimin më të pafajshëm pavarësia e Kosovës krijon një gjendje të ngjashme me periudhën e Rilindjes Kombëtare Shqiptare, gjendjen e ekzistencës së disa vilajeteve shqiptare. Por ndryshe nga rilindësit që shpallën programin e bashkimit të vilajeteve shqiptare në një njesi të bashkuar politike-kombëtare përballë rrezikut sllavo-grek, Rugova kërkon mbajtjen e vilajeteve të ndara dhe trajtimin e një vilajeti shqiptar (Shqipërisë) njëlloj si rreziku sllav e grek. Nuk është puna tek ironizmi ndaj tij, sikur ëndërroka të quhet Ibrahim Pashë Rugova, vali i Kosovës me qendër në Prishtinë etj. Problemi është se nuk mund të merret lehtë si lajthitje mbasi ky lloj të menduari njihet. Të heqësh sotë dorë nga ideja e bashkimit të "vilajeteve" kur nuk është heqë dorë në kohë shumë më të vështira, ndërmjet dy luftrave botërore, në kohën e ndarjes së botës në blloqe e të perdes së hekurt, të heqësh dorë tani që premisat për bashkim janë më të mirat, do të thotë se pikërisht ky është shqetësimi. Tani shqetësimi nuk vjen nga pamundësia, por nga mundësitë që janë krijuar për bashkim dhe prandaj duhen gjetë mënyra për ta ndaluar. Ky është program i vjetër dhe jo ambicie të Rugovës për titullin Ibrahim Pashë Rugova, ndonëse ambiciet e individit dhe roli i tyre në ngjarjet politike nuk është pa rëndësi.
Si përfundim mund të thuhet se e shqyrtuar vetëm mendërisht, logjikisht, pa ndjenja dhe gjykim moral barazimi nga Rugova i Shqipërisë me Serbinë dhe ideja për ta pavarësuar Kosovën nga Shqipëria e për të pasë marrdhënie të njëllojta si me Serbinë edhe me Shqipërinë është e gabuar, e pabazuar.
E shikuar nga këndvështrimi moral dhe ndjenjësor ky barazim dhe kjo politikë është thellësisht imorale dhe armiqësore ndaj shqiptarëve si komb. Por kjo nuk do të shqyrtohet hollësisht këtu.
Është imorale në pikëpamje intelektuale, sepse të shpifësh, të barazosh dy gjëra që nuk janë të barabarta, që madje ndryshojnë rrënjësisht, në pikëpmaje të etikës intelektuale është thëllësish imorale, është fyerje e arsyes, e ratios. Është imorale në pikëpamje njerëzore barazimi i viktimës me kriminelin sepse Shqipëria jo rrallë ka qenë edhe vetë viktimë e krimeve serbe ndërsa Rugova e barazon Shqipërinë me Serbinë, viktimën me kriminelin. Është imorale në pikëpamje politike sepse barazon mikun me armikun, sepse mban të njëjtin qëndrim si ndaj vëllait që ndoshta nuk ka qenë aq i mirë por nuk ka kryer krime me armikun që e ka shfarosë. Është imorale politikisht sepse, siç thoshte Karl Shmit (Carl Schmit), edhe në qoftë se në jetën private ka ndonjë vlerë porosia "duaje armikun tënd" në politikë porosia "duaje armikun tëndë" nuk vlenë. Është imorale sepse gjatë gjitëh shekullit Shqipëria ka strehuar shqiptarët e Kosovës të ndjekur nga serbët dhe ka nda me ta kafashatën e vet të varfër, ndërsa tani Rugova e barazon me Serbinë duke treguar mosmirënjohjen e vetë. E mosmirënjohja është ves i ulët moralisht etj.
2. Rugova: "dealbanizacija Kosova i Metohije"
Pikëpamjet e Rugovës qofshin edhe për taktikë janë të rrezikshme sepse janë në vijën e nacionalizmave serbë e grekë dhe sepse janë ide gjenerike, ide lindëse, që lindin një program të tërë antishqiptar. Pikëpamjet e Rugovës përmbajnë një program të tërë, karaktersitik për lëvizjet e fuqishme për krijimin e një kombi që përfshijnë nga lufta, ideologjitë, riinterpretimi i historisë, letërsia e veçantë, krijimi i miteve e deri tek heraldika, muzika etj. Sepse programi i Rugovës parashikon krijimin e një kombi të ri, e kombit kosovar. Sipas Rugovës shqiptarët duhet të harrojnë se janë shqiptar dhe të bëhen kosovarë. Por për këtë tani është shumë vonë.
Kombi shqiptar është formuar mbi bazën e kritereve etnike-kulturore, ose sipas modelit "gjerman" dhe jo mbi bazën e shtetësisë, ose modelit "francez". Prandaj për shqiptarët ka qenë i vetëkuptueshëm dallimi ndërmjet kombit e shtetësisë. Prandaj shqiptarët edhe pse kanë jetuar në shtete të ndryshme (romak, bizantin, osman, sllav, grekë) nuk e kanë identifikuar veten sipas shtetësisë. Prandaj shqiptarët në ish-Jugosllavi nuk e kanë identifikuar veten me Jugosllavinë, nuk e kanë parë veten si jugosllavë por si shqiptarë.
Programi i Rugovës e godet kombin në themelin e vet, në llojin e identitetit, dhe jo në çështje anësore. Ai është program i tipit "francez", jugosllav dhe serbo-grek. Ndoshta sepse Rugova ka njëfarë shkollimi në Francë, ndoshta sepse është ndikuar nga jugosllavizmi, ndoshta sepse nuk di çka bën. Por të gjitha këto janë pa rëndësi. E rëndësishme është përmbajtja e programit.
Së pari, programi i Rugovës për kombin kosovar është i të njëjtit tip me programin komunist të jugosllavizmit. Jugosllavizmi ka qenë një përpjekje për të barazuar kombin me shtetësinë. Në regjistrimin e popullsisë në ish-Jugosllavi në rubrikën e kombësisë mund të bëhej regjistrimi "jugosllav", sipas shtetësisë. Numëri i jugosllavëve ka qenë gjithnjë shumë i vogël në të gjitha kombet e ish-Jugosllavisë, por programi ka ekzistuar. Tani në emër të shtetësisë së Kosovës, Rugova kërkon të ndërrohet simbolika kombëtare si flamuri, hymni etj. Rugova, sipas modelit "francez" dhe jugosllav komunist kërkon epërsinë e shtetësisë ndaj kombit, heqjen dorë nga simbolika kombëtare për hirë të simbolikës shtetërore.
Edhe në qoftë se ky është një "taktizim" për të plotësuar disa kushte që Kosova të njihet në arenën ndërkombëtare si shtet më vete e për këtë i duhen simbole dalluese nga Shqipëria kjo duhet të bëhet shumë e qartë prej tij sepse përpjekjet për të përdorë kriteret ideologjike dhe shtetërore për përkufizimin e shqiptarëve dhe kosovarëve si dy kombe të ndryshme janë nxitë nga dikush edhe në Shqipëri.
Që më 1992 duke u nisë nga kriteri i shtetësisë, Spartak Ngjela, tani njeriu i parapëlqyer i Berishës (edhe ky i specializuar në Francë) shprehej se shqiptarët dhe kosovarët janë dy kombe të ndryshme si austriakët dhe gjermanët. Fatos Lubonja, njeriu i parapëlqyer i Veton Surroit, i përmbahet kriterit ideologjik-shtetëror kur ngulë këmbë se shqiptarët dhe kosovarët përbëjnë dy kombe të ndryshme sepse kanë jetuar në shtete dhe ideologji të ndryshme, sepse kosovarët e duan Enver Hoxhën, ndërsa shqiptarët e urrejnë etj. Mendimi i Lubonjës është në vijën e Leninit që i dallonte kombet sipas regjimit dhe ideologjisë në kombin socialist dhe kapitalist. Kjo përpjekje ka qenë bërë veçanërisht në ish-Gjermaninë Lindore për t'i paraqitë si dy kombe të ndryshme gjermanët socialistë nga gjermanët kapitalistë sipas shtetësisë dhe ideologjisë së ndryshme, përpjekje që nuk ka pasë sukses as atje. Edhe grekët nuk pranojnë të ketë kombësi tjetër asnjë person që ka shtetësi greke ose fe ortodokse.
Atë që nuk e arriti jugosllavizmi do ta përfundojë Rugova: ndërrimin e kuptimit të vetes nga shqiptarët si komb, ndërrimi i kriterit mbi të cilin e kuptojnë identitetin e vet: nga etnik-kulturor në kriterin shtetëror. Ka shumë mundësi që programi i Rugovës të dështoi siç ka dështuar jugosllavizmi, kombi socialist etj., por dhimbje e plagë shkakton, sidomos kombit plot vuajtje të tjera, kombit shqiptar. Tani është shumë vonë që shqiptarët të identifikojnë veten mbi bazën shtetërore e jo shpirtërore, të zevendësojnë kuptimin e vets si komb mbi bazën etnike me kuptimin mbi bazën e shtetësisë sipas tipit "francez", "leniniste" ("lubonjist"), "jugosllavist" etj.
Së dyti, programi i Rugovës është në vijim të programit serb për "deshqiptarizimin e Kosovës" ose "dealbanizacija Kosove". Një prej shqetësimeve më të mëdha të nacional-shovinizmit serb gjatë viteve '80 ka qenë mbrojtja e Kosovës nga ndikimi i Shqipërisë. Sipas serbëve Kosova po ndikohej nga Shqipëria çka shfaqej në tekstet shkollore e deri tek simbolika e njëjtë. Nën programin e dealbanizmit të Kosovës u kërkua ndryshimi i pamjes së flamurit, stemave etj., etj. Ndaj këti programi nacionalshovinist serb ka pasë një qëndresë, derdhje gjaku e dhënie jetësh nga shqiptarët, një përbashkim me njëri-tjetrin dhe një veprimtari madhështore për ruajtjen e simbolikës kombëtare. Tani programin e nacionalshovinizmit serb kërkon ta çoj në fund Rugova: ta pastroj Kosovën nga ndikimet e Shqipërisë, nga simbolika e njëjtë kombëtare etj.
Së treti, simbolika "e Shqipërisë", flamuri, hymni, etj., nuk janë simbole shtetërore por janë simbole kombëtare, që u takojnë gjithë shqiptarëve si komb dhe jo vetëm Shqipërisë si shtet. Ato janë bërë simbole shteti sepse u krijua një cop shtet shiqptar dhe synohej forcimi i simbolikës kombëtare. Por ato janë simbole të Kosovës po aq sa të Shqipërisë. Lufta për mbrojtjen e falmurit, gjuhës, himnit etj., etj., nuk ëshë zhvilluar më shumë në Shqipëri se në Kosovë. Ato më lehtë ndërrohen (modifikohen) në Shqipëri me një vendim të Kuvendit dhe ka më pak pasoja negative se në Kosovë.
Së katërti, programi i Rugovës përputhet me synimet afatgjata të nacionalshovinizmit grek e serb për të argumentuar dhe për të realizuar se nuk ka komb shqiptar, se shqiptarët e Kosovës dhe të Shqipërisë janë dy kombe të ndryshme. Shqiptarët kanë argumentuar se janë një komb, se kanë prejardhje e, rrejdhimisht, gjuhë, histori, traditë, simbole etj., etj., të përbashkëta. Tani atë që nuk e kanë arritë nacionalizmi grek e serb sepse është bërë qëndresë, synojnë ta arrijnë përmes Rugovës që do të veçoj simbolikën e ndoshta edhe historinë, traditën etj., të Kosovës nga Shqipëria.
Shkurt në programin e Rugovës nuk ka asgjë të re veç ideve të nxjerra nga programet dhe praktikat e nacionalshovinizmave grekë e serbë: të barazimit të kombit me shtetin dhe të coptimit të kombit shqiptar në "kombe" të ndryshme.
Edhe njëherë duhet theksuar se, edhe nëse është "taktizim" (për ta gënjyer botën, sikur bota të ishte teveqele) shfaqjet e tij mbartin një rrezik të madh sa as vetë programet nacionalshoviniste greke e serbe nuk kanë mundur të shkaktojnë. Ndaj këtyre përpjekjeve serbe e greke shqiptarët kanë qenë syçelë dhe kanë bërë qëndresë. Ndërsa kur realizohen nga Rugova njerëzit mund të gënjehen dhe kur ta kuptojnë do të jetë vonë, jo se do shndërrohen në komb tjetër, por se do të mbeten në mes të rrugës, pa identitet të fortë, pa bazë zhvillimi. Edhe në qoftë se Rugova nuk e dëshiron seriozisht dhe sinqerisht fushatën e paracaktuar vetëm të shkaktoj vuajtje por jo të ketë sukses për krijimin e dy kombeve të ndryshme, taktikën e tij do ta përdorin të tjerë shqiptarë që janë me vullnet të plotë në shërbim të armiqëve të shqiptarëve. Edhe në qoftë se Rugova si person "taktizon" elektorati dhe simpatizantët e tij mund ta marrin seriozisht dhe të fillojnë punën për të argumentuar secili në fushën e vet se janë komb i ndryshëm nga kombi shqiptar, me histori, heraldikë, simbolikë, gjuhë etj., të ndryshme. Edhe në qoftë se Rugova "taktizon" personalisht këtë mund ta marrin seriozisht kundërshtarët e tij real, serbofilët e grekofilët e paguar e të papaguar shqiptar.
Thamë se ai është një program gjenerik që përfshinë shumë mundësi për veprimtari antishqiptare. Kur thamë se përfshinë deri heraldikën kjo do të thotë se p.sh. në emër të studimit të stemave për stemën e Kosovës do të argumentohet historia e ndryshme e Kosovës nga historia e Shqipërisë. Të tjerë për të provuar të drejtën e Kosovës për shtetësi do të argumentojnë se Kosova ka histori të ndryshme nga historia e Shqipërisë. Të tjerë, siç propagandon Kastriot Myftaraj në Tiranë, do të thonë se Kosova dhe Shqipëria kanë dy gjuhë të ndryshme dhe se gegët duhet të fillojnë luftën për t'u çliruar nga sundimi gjuhësor i toskëve etj., etj. Nuk ka gjë se këto nuk qëndrojnë si argumente. Zhurma do të jetë aq e madhe sa krijohen përshtypjet, paragjykimet dhe frustracionet jokritike iracionale masive. Kontrollojeni shtypin, median përgjithësisht dhe do të shihni se si atë çka nuk e arritën për shekuj nacionalizmat serb e grekë po përpiqen ta arrijnë përmes shqiptarëve. Çështjes së bashkimit kombëtar të shqiptarëve, çështjes shqiptare do t'i jepet një zgjidhje: nuk ka një komb shqiptar. Këtë e thoshte Spartak Ngjela dhjetë vjet më parë: çështja shqiptare është e zgjidhur. Shqiptarët dhe Kosovarët janë dy kombe të ndryshme. Këtë përpiqet të realizoj Rugova: të krijojë dy kombe të ndryshme.
Siç shihet, qoftë edhe si "zbulim" Rugovës nuk i takon ndonjë meritë për këto ide, sepse nuk janë të reja, sepse janë shumë të vjetra dhe Rugova vetëm sa i është bashkëngjitë një rryme që vepron me kohë në radhët e shqiptarëve për t'i copëzuar shpirtërisht mbasi i kanë copëzuar territorialisht.
Së pesti, programi i Rugovës është në përputhje me programin nacionalshovinist grek e serb që mbas coptimit territorial të realizohej coptimi shpirtëror i kombit shqiptar. Në të vërtetë Lubonja këtë e paraqet si gjendje të arritur, por dallimet që përmend ai janë shumë sipërfaqësore për të provuar se janë krijuar dykombe të ndryshme. Ndërsa idetë e Rugovës prekin krakakteristika themelore dhe mbi programin e tij mund të preket edhe vetë gjuha, historia e tredita si elemnte kyç të vetëpërkufizimit të identitetit. Ata që i coptuan territoret dhe kombin shqiptar kanë shpresuar se nga jeta në shtete të ndryshme do të largohen shpirtërisht. Kështu ajo që mund të quhej çështje shqiptare do të zgjidhej për disa dekada. Mirëpo deri tani kjo strategji nuk ka ecur. Dhe siç vë në dukje Baleta, ndoshta për ironi të historisë, bota që i kishte coptuar u detyrua të ndërhynte ushtarakisht në mbrojtje të asaj pjese të shqiptarëve që kishte parashikuar të asimilohen shpejt nga shteti serb, në mbrojtje të shqiptarëve të Kosovës. E, siç hamendëson më një ironi të shkëlqyer Baleta, ndoshta ndërhynë ushtarakisht kundër serbëve edhe si ndëshkim pse për një shekull nuk arritën t'i asimilojnë shqiptarët e t'iu ndërrojnë ndjenjën e identitit kombëtar. Por atë që nuk u bë për një shekull synon ta realizoj në të mirë të serbëve për pak vite vetë Rugova: ndërrimin e identietit shqiptar dhe shkëputjen shpirtërore të shqiptarëve të Kosovës nga pjesët e tjera të kombit.
Pra, në shumë drejtime Rugova del si "terminator", përmbarues i politikave serbo-greke e ndërkombëtare kundër shqiptarëve që kanë mbetë në mes, pa u realizuar. Këtu hyn zbatimi deri në fund i ndërrimit të kriterit të identitetit kombëtar nga etnik në shtetëror (jugosllavizmi). Dhënia fund e çështjes shqiptare mbas coptimit territorial duke krijuar dy kombe të ndryshme dhe kështu nuk ka më problem shqiptar. Coptimi e ndarja territoriale le etjen dhe dëshirën për bashkim, ndërsa ndarja shpirtërore i jep fund përgjithnjë.
Dhe, me njëfarë "gjakftohëtësie" cinike ndaj vetes mund të themi se, sikur të ishte e mundur ndoshta s'do të kishte asgjë tragjike veç detyrimit moral ndaj të parëve tanë që kanë vuajtur të na lënë një identitet. Por krijimi i një kombi të ri kosovar në vend të kombit shqiptar në Kosovë tanimë është i pamundur dhe vetëm shkakton vuajtje tragjike të mëdha, ndoshta edhe më të mëdha se ato që na kanë rënë në kokë për shekuj. Sepse në vend se t'i bashkojmë forcat për të mbrojtë veten, ende e vëmë veten në dyshim jemi apo nuk jemi shqiptar. Mbas shekujsh që vijnë që nga fillimi i botës Rugova u thotë shqiptarëve: harroni që jeni shqiptarë. Tani e tutje jeni kosovarë. Edhe me kaq nacionbalshovinizmi grek e serb e ka realizuar në personin dhe me personin Ibrahim Rugova një pjesë të rëndësishme të programeve të veta antishqiptare. Në vend se të merremi me programe si të zhvillohen, të përparojnë, të përmirësojmë jetën tonë na kthejnë në çështje që as do të duhej të diskutoheshin: jemi apo nuk jemi komb, jemi apo nuk jemi një komb etj. Dhe thonë pastaj se Serbia ka marrë fund, kur ajo na sundon po aq mirë përmes personave dhe rrymave tona shqiptare.

[beku]

Beku mos e perserit këtë shkrim!


Ja ku e keni temen e hapur mund te vazhdoni aty.


http://www.dardania.de/v2/board/viewtopic.php?t=7340


Bond

[Arb]

Nje muaj pa Presidentin Rugova

Engjujt ndërrojnë jetë duke fluturuar - Vdekja të gjithë i palos përtokë, vetëm engjëjt vdesin në qiell, ndërrojnë jetë duke fluturuar! - Ata nuk bijnë përtokë, në fakt ata nuk vdesin kurrë, ata ngjiten më lart! - Ata shkojnë në parajsë! Lum Engjëjt për vdekjen e tyre! Shkruan: Bajrush MORINA “Oh Zoti im!”. Mbase kjo ka qenë ofshama e fundit para se Atij t’i binte shkopi prej dore (bambusi te Ghandi). Ka disa ditë që Ai mbahej me shkopin e tij ndihmës, saherë që ngrihej nga shtrati dhe bënte ndonjë hap nëpër dhomë. Ai nuk preferonte të ecte me shkop ndihmës por mjekët ia preferuan, mjekët amerikanë. Ai kishte besim të madh te Amerika, Ai kishte besim të madh te Zoti. * * * Një foshnje trejavëshe po dëneste së qari, kur u dëgjuan do krisma. Vaji i foshnjes jehoi deri vonë në janarin e ftohtë të Dimrit të Madh, derisa krismat u tretën në male. Ky vaj nuk pushoi asnjëherë ne jetë nga përkëdhelja e babait. Ai u rrit jetim pa babë. Si “djalë i nënës” shkoi në shkollë me “vonesë” por si bir i babës martir u përgatit si është më së miri në jetë. Pyetni jetimët pa prind sa e rëndë është jeta pa prind, përkëdhelni kokën e fëmijëve jetimë të Kosovës, sa të brishta i kanë flokët, fshijuani lotët në faqe sa të ngrohta i kanë fytyrat, merrni në përqafim sa të përmallshëm që janë ata, fëmijët jetimë të Kosovës që janë pa babë apo pa nënë, të vrarë në luftë! Ai u rrit pa baba, pa përkëdheljen dhe përqafimin e babait, me vaj në buzë e me lot në faqe, pa babain që t’ia ndalë vajin e t’ia fshijë lotin. Ai kurrë në jetë nuk pati kë ta thërriste me emrin: baba! Vëjeni dorën në zemër: paramendojeni veten pa njërin prind, që nuk e keni parë kurrë në jetë! Apo, aq më rëndë: merreni me mend jetën e fëmijëve tuaj pa njërin prind! Ah çfarë dhembje në shpirt! Mos mendoni më kështu se do të ju mbushen sytë me lot. Por dijeni, dijeni mirë se Ai u rrit me sy të përlotur sa herë që shihte ndonjë fotografi të babait apo sa herë që nëna i fliste për babain “...që një ditë do të kthehet në shtëpi”. * * * Derisa rrugët vlonin nga truma e masës, një mendje me një pendë në dorë po shkruante ligjin e të drejtës, të lirisë, të paqes, të pavarësisë. “Ata po na gjuajnë me plumba vdekjeprurës, e ne do t’ua kthejmë me pëllumba të paqes. Ne jemi kundër dhunës. Ne duam që me paqe e me dialog t’i zgjidhim mosmarrëveshjet tona. Ne e duam lirinë dhe Pavarësinë që na takon. Pavarësia e Kosovës është e vetmja zgjidhje që do ta qetësonte rajonin dhe këtë pjesë të Evropës e të botës. Unë insistoj që Pavarësia e Kosovës të njihet sa më parë drejtpërdrejtë nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Bashkimi Evropian”. Kjo ishte filozofia më e thjeshtë politike që predikoi Ai për gati dy decenie. Gjithçka tjetër përtej kësaj filozofie politike ishte ose aventurë e përgjakshme ose lojë e rrezikshme me zjarr, ose edhe prapaskenë jo e ndershme politike. Atij ia kanë vrarë babain serbët kur ka qenë vetëm foshnje trejavëshe, të tjerët ose i kanë patur prindërit ambasadorë në Meksikë e Spanjë ose shefa të UDB-së serbe në Kosovë! Ai ka guxuar i pari të flasë kundër okupimit serb. Madje edhe ka kërcënuar se “...Në qoftë se Serbia përpiqet që përsëri të shtyp identitetin tonë kombëtar, atëherë do të ketë një kryengritje. Unë vetëm mund t’i paralajmëroj serbët: edhe ata janë një popull i vogël!”. Të tjetër në këtë kohë ose kanë studiuar e jetuar në Beograd, ose kanë formuar degë të UJD-it në Prishtinë. Vetëm Ai ka organizuar referendumin, zgjedhjet paralele, formimin e Institucioneve paralele.... Të tjetër ose e ftonin popullin të dilnin e zgjedhje të Serbisë ose “varrosnin dhunë” me arkivole të zbrazura dhe bënin zhurmë nga ballkonet me çelësa të banesave e të veturave. Ai dhe vetëm Ai pati guximin të kthehej dhe të qëndronte në Kosovë pas përfundimit të Konferencës së Rambujesë në Parisë. Të tjerët ose u vendosën në hotelet luksoze të Tiranës, ose e ftonin popullin që mos të largohet nga Kosova ndërkaq vetë, rruanin mjekrrat, mbulonin fytyrat dhe si lepujt (pardon: si “komandantët e Ballacës”) kalonin kufirin për në Maqedoni. Të vërtetën për dhunën e krimet serbe si dhe arrestimin e dhunshëm e dëshmoi vetëm Ai në Tribunalin e Hagës. Të tjetër ose dëshmuan për takimet e fshehta me Stanishiqin e bashkëpunëtorët e tyre nëpër banesat private duke u servuar atyre edhe mish derri, ose i hanin fjalët e tyre duke thënë se; “..nuk më kujtohet kur jam zgjedhur komandant apo nuk më kujtohet kur ka ndodhur kjo ose ajo betejë!” Vetëm Ai i fitoi katër herë zgjedhjet e lira të pas luftës në Kosovë. Të tjetër shpresonin në “mëshirën” e tij ose në fitoret që do t’i korrin në zgjedhjet e vitit 2222. Vetëm Ai fliste pa ndërprerë për Pavarësinë dhe kërkonte njohjen e drejtpërdrejtë të Pavarësisë së Kosovës. Të tjerët ose kërkonin konferenca e takime ose edhe Pavarësi të cunguar e të kushtëzuar. Dhe në fund.... Në fund vetëm para Tij u përkul i gjithë populli i Kosovës dhe shprehën dhembje mbarë bota demokratike perëndimore. Për të tjerët do të marrim vesh herdokur vetëm përmes përkujtimeve në faqet e fundit të gazetave. * * * Vdekja të gjithë i palos përtokë, vetëm engjëjt vdesin në qiell, ndërrojnë jetë duke fluturuar! Ata nuk bijnë përtokë, në fakt ata nuk vdesin kurrë, ata ngjiten më lart! Ata shkojnë në parajsë! Lum Engjëjt për vdekjen e tyre!

[Arb]

T.Bernard: Franca e konsideron Presidentin Rugova pjesë të trashëgimisë së vet kulturore

Prishtinë, 14 korrik - "Kemi ardhur me gjeneralin Somare për të shprehur kujtimet tona për Presidentin Rugova, jo vetëm për rolin e tij si burrë shteti, por edhe për përfshirjen e tij mjaft impresionuese që ka pasur me kulturën franceze".

Kështu u shpreh sot shefi i Zyrës franceze në Prishtinë Tieri Rejnard, që shoqërohej nga gjenerali Somare, pasi vuri lule mbi varrin e Presidentit Ibrahim Rugova, me rastin e 14 Korrikut Festës Kombëtare të Francës. Diplomati francez tha se Ibrahim Rugova ka studiuar në Paris dhe se Franca e konsideron pjesë të trashëgimisë së vet kulturore.

"Siç e dini Presidenti Rugova ka folur gjuhën frënge rrjedhshëm, andaj Franca e ka konsideruar atë si pjesë të trashëgimisë së saj kulturore. Ai ka studiuar në Paris gjatë rinisë së tij dhe kjo është arsyeja kryesore pse ne sot bëmë këtë vizitë tek varri i Presidentit Rugova".

Nga ana e tij edhe gjenerali Somare tha se të gjithë e kanë vlerësuar Presidentin Rugova. "Ai ka qenë pjesë e kulturës franceze, prandaj unë ndiehem shumë i priveligjuar që jam sot këtu para varrit të tij".

"Sot është Dita Kombëtare e Francës dhe 14 Korriku është Dita e Pavarësisë së Francës. Për këtë arsye kjo vizitë këtu është vetëm një gjest i vogël simbolik për të kujtuar nderin e Presidentit Rugova", tha ai.

Presidenti Ibrahim Rugova në vitet '7O dy herë ka qëndruar për studime të letërsisë në Paris te profesori i famshëm Rolan Bart (Roland Barthes). Ndërkaq, në vitin 1996 Ibrahim Rugova është shpallur doktor nderi i Universitetit VIII të Parisit.

[Arb]

Presidenti Rugova përkujtohet në Tiranë si ikonë e pavarësisë dhe Shqiptarizmës

Tiranë, 29 shtator- Presidenti dhe lideri historik i shqiptarëve Ibrahim Rugova, është përkujtuar në një simpozium në Tiranë kushtuar figurës së tij, si politikan, studiues, shkrimtar, për figurën e tij prej intelektuali, për vizionet ekonomike e integruese brendashqiptare, në kuadër të muajit të kulturës Kosovë-Shqipëri, të organizuar nga dy ministritë përkatëse.

Ky ishte një takim si sprovë për të prezantuar figurën komplekse të intelektualit të madh, Presidentit Rugova, e cila është vlerësuar nga folësit si ikonë e shqiptarëve dhe e pavarësisë, ku morën pjesë akademikë, shkrimtarë, politikanë dhe personalitete të kulturës dhe figura të tjera.

Kolë Berisha, kryetar i Kuvendit të Kosovës, tha se 40 vjeçari Rugova, në fund të viteve të '80-ta, sapo kishte përfunduar librin, "Strategjia e kuptimit", po vazhdonte tashmë ta ndërtonte filozofinë kombëtare të strategjisë së mbijetesës dhe pavarësisë.

Berisha, si njëri nga bashkëpunëtorët shumëvjeçar të Presidentit Rugova, ka përkujtuar edhe momentet e njohjes me Rugovën dhe më pas me përshkrimin e figurës së tij nga kjo njohje.

"Ai qëndronte mbi meskinitetet e ditës, ndiqte yllin e vet dhe nuk luhatej si atëherë kur e shanin, si atëherë kur e lavdëronin, si kur e përkëdhelnin, si kur e akuzonin. As dehej nga lavdërimet, as brengosej nga shpifjet e trillimet; as entuziazmohej nga fama - nga himnizimi...", Berisha.

Ai tha se madhështia e Presidentit Rugova nuk përkulej as përballë vlerësimeve, si Ikonë shqiptare, Ikonë e pavarësisë. Dr.Rugova, tha më tej Berisha, nuk tundohej nga asgjë që mund të provonte ta shmangte nga qëllimi parësor.

"Ai kishte synim shtigjet e gjata. Nuk kishte energji të humbiste kot, Ai e dinte rolin e tij. E njihte vetveten. E dinte përcaktimin e tij. Ai ecte drejt cakut. Nuk ndalej. Ecte ngadalë, por sigurt. Ai merrej me çështjet madhore.

Pos Kosovës, të gjitha të tjerat ishin çështje të vogla për të. Vetëm Kosova për të ishte e madhe", tha Berisha. Duke përkujtuar saktësinë e politikës së Rugovës ai tha: "Të gjithë jemi dëshmitarë me sa saktësi kishte parashikuar ngjarjet dhe zhvillimet në Kosovë. Ibrahim Rugova ishte aq modern, sa edhe tradicional".

Berisha përkujtoi edhe figurën prej intelektuali të I.Rugovëse, që dëshmohej me diskutimet për historinë, për gjeografinë, për etnologjinë, për etnografinë, për folklorin, për pedagogjinë, për metodikën, për astronominë, për tradicionalen dhe për modernen.

Berisha kujtoi se sa i veçantë ishte Rugova në komunikim, në takimet me miqtë, me politikanë e me diplomatë të ndryshëm. "Në biseda me ta, ai përpiqej të gjente pika të përbashkëta, pika ofruese, sepse i duheshin miqtë, kryesisht nga Perëndimi: 'Unë jetoj në Evropë dhe, në këtë kontekst, të mirat apo të këqijat mund t'i kem nga Evropa', iu përgjigj, në një darkë pune për personalitetet më të larta të Malajzisë", tha Berisha.

Ndërsa, ministri i Kulturës, Astrit Haraçia, Presidentin Rugova e përshkroi si njeri që fliste pak dhe shkurt, ndërsa fjalinë "Pavarësi për Kosovën", e kishte shndërruar në sentencë, si një fjali që ngërthen tërë përpjekjen shekullore të shqiptarëve për liri, tha Astrit Haraçia.

Në një kohë, tha ai, pjesa më e madhe e eminencës shqiptare kalkulonte opsione të llojllojta për zgjidhjen e çështjes së Kosovës. Pas gati dy dekadave, sot të gjithë e përfaqësojnë opsionin e Rugovës të përmbledhur në fjalin e tij të thjeshtë "Pavarësi për Kosovën".

"Me skarifica të mbinatyrshme i ndejti pranë dhe realizoi programin e Presidentit Rugova, duke luftuar dhe rezistuar kundër robërisë, duke e përkrahur me shpirt dhe sakrifica të jashtzëzakonshme punën dhe veprën politike të Presidentit Rugova", tha Haraçia.

Në këtë simpozium kanë diskutuar edhe akad.Rexhep Ismajli, prof.Sabri Hamiti, Dr.Ali Aliu, Resul Shabani, Bujar Leskaj, ministri i Kulturës së Shqipërisë, Masimo Januçi, ambasador italian në Tiranë, Luan Malltezi, Florian Mima, Ndriçim Kulla, Marengelen Vergli e Fahri Balliu.

QIK-u

[Giovanni]

Kosovo. E' morto Ibrahim Rugova


Il presidente dello Stato balcanico è deceduto a Pristina. Era da tempo malato di cancro. La diagnosi della malattia a settembre



Ibrahim Rugova con l'ex-cacelliere tedesco Helmut Schroedere in una foto di repertorio (Reuters)

PRISTINA - Il presidente kosovaro Ibrahim Rugova, soprannominato «Il Ghandi dei Balcani», da tempo sofferente per un cancro ai polmoni, è morto a Prisitina per un tumore al polmone. Rugova aveva 62 anni. Rugova ed è stato il leader della lotta per l'indipendenza della minoranza albanese dalla Serbia.
La morte di Rugova è arrivata a quattro giorni dall'inizio dei primi colloqui diretti a Vienna tra serbi e albanesi sullo status del Kosovo, amministrata dalle Nazioni Unite dal giugno del 1999, mediati dall'inviato dell'Onu, Martti Ahtisaari. La diagnosi di tumore per Rugova era stata confermata ufficialmente lo scorso mese di settembre.
«Il presidente Ibrahim Rugova è morto alle 11.40. Ha condotto la sua battaglia contro il cancro con grande dignità e coraggio fino all’ultimo respiro», ha dichiarato Muhamet Hamiti, il suo portavoce. «Era circondato dalla sua famiglia, dal suo medico personale e dai medici americani che lo seguivano». La bandiera della residenza di Rugova è stata abbassata a mezz’asta e le televisioni kosovare hanno interrotto la programmazione per trasmettere musica classica. Personale, guardie del corpo e vicini si sono radunati in lacrime all’esterno dell’edificio, in collina. Deserte le strade di Pristina, con la gente incollata alla radio o agli schermi.
Rugova è stato il primo presidente della provincia, eletto nel 2002.
La provincia è al momento amministrata dalle Nazioni Unite, e stanno per partire i negoaziati per decidere il suo status futuro. Da una parte ci sono gli albanesi, che vogliono la piena indipendenza, dall'altra i serbi, che invece spingono perché rimanga parte della Serbia-Montenegro.
Si apre ora anche la lotta alla successione. Presidente ad interim dovrebbe essere nominato l'attuale capo del parlamento. Rugova è stato alla guida del più importante partito politico della provincia, la Lega democratica del Kosovo, capace di vincere due elezioni generali consecutive dall’inizio dell’amministrazione Onu. Lo scorso anno, era scampato a un tentativo di attentato quando una bomba nascosta in un cestino della spazzatura era esplosa al passaggio del suo convoglio.