SIKUR TË ISHA KRYEMINISTËR?

[Tantal2003]

SIKUR TË ISHA KRYEMINISTËR?

Autori NN. Magjister i Shkencave Juridike, SHBA

I gjithë shtypi perendimor shkruan se Kosova zgjodhi për Kryeministër një ish rebel. Natyrisht mediat gjithmonë anojnë për lajme bombastike. Por kjo është një gjë qe krijon opinionet e lexuesve, në mesin e të cilëve janë edhe udhëhqësit politik të shteteve perendimore. Në ato shkrime nuk theksohet se pse nje ish rebel ka rebeluar. Harrohet të shkruhet se të gjithë Kosovarët jan në një mënyrë apo tjeter – ish rebel, që ishin rebeluar kundër një pushtuesi gjenocidar. Harrohet të shkruhet se të gjitha demokracitë perendimore në të vërtetë jan rezultat i rebelimit kundër tiranisë dhe gjenocidit.

Pasi në Kosovë politikanët janë aq shumë misterioz, i japi vetes të drejtë të pyes si do të dukej po të isha unë Kryeminister i posazgjedhur i Kosovës.

Unë nuk jam Kryemnistër dhe nuk kam ambicije për tu bërë. Por shpesh pyetem në mendjen time në përputhje me përsijatjen e njohur të Xhon F. Kenedit:– Disa shofin botën ashtu si është dhe pyeten – PSE? Kurse unë shof botën ashtu si do duhej të ishte dhe pyes – PSE JO?

Shumë e shikojnë Kosovën të pllakosur me probleme të panevojshme dhe pyeten thellë të merakosur – PSE? Ashtu si shumë Kosovarë, edhe unë sfidohem të bëjë të njëjtën pyetje. Kësaj rradhe unë dua tua lë të tjerëve këtë pyetje. Unë dua të mendoj për gjërat që duhet të jenë dhe të pyes – Pse Jo?

Sikur të isha Kryeministër unë do punoja me të gjitha forcat e mundshme të provoj arsyen e rebelimit kundër një të keqe aq të madhe që ne Kosovarët e provuam në lëkurën e shpinën tonë.

Sikur të isha Kryeministër, gjëja e parë që do të punoja do të ishte të kem një kabinet ministrash lojal dhe profesional. Ministra që nuk kanë lojalitete të dyfishta dhe të trefishta. Ministra që janë drejtëpërdrejtë përgjegjës ndaj Kryeministrit. Ministra që në raste të gabimeve duhet të llogaritin se do të fluturojnë nga Kabineti i Qeverisë më shpejt se sa nevojitet të thuhej fjala -Biskotë.

Sikur të isha Kryeministër, pika e dytë e punës do të ishtë përpilimi i një programi të sinqertë për të komunikuar më Sërbët në Kosovë. Ata janë qëlësi për pavarsi të Kosovës, duam apo s’duam të pranojmë këtë të vërtetë të hidhur. Pavarësia e Kosovës po del që varet prej pozitës së Sërbëvë në Kosovë. Prandaj, të përmirësojmë pozitën e tyre dhe t’ju bëjmë kushtet e jetës më të mira se sa të Shqipëtarve. Kjo është një sakrificë që Kosovarët duhët ta bëjnë për qëllimin e dëshiruar. Nësë duam pavarësi dhe shtet ne duhet të paguajmë. Liria nuk është e lirë.

Sikur të isha Kryeministër, pika e tretë e rendit të punës do të ishte – të shkruaj një letër dhe t’ia drejtoj Kryetarit të Serbisë në të cilën e ftoj për tu takuar, për ta pranuar shtetin e Kosovës si garant për paqe dhe prosperitet për Kosovë dhe Sërbi, për Shqipëtar dhe Sërbë. Ky do të ishte një hap që do të vënte Sërbin në një pozitë te mendimtarit. Por sikur të isha Kryeministër, me këtë ftesë Kosova do të ndërmerte një iniciativë vetanake, iniciativë origjinale, që do të përkrahej nga Bota.

Sikur të isha Kryeministër do të vëja taksa dhe dogana astronomike në të gjitha produktet e huaja, dhe do i shpenzoja si subvencionim i industrisë vendore. Që te kemi prosperitet per të gjithë.

Sikur të isha Kryeministër i Kosovës, Kryepolici i Kosovës do të ishte përgjëgjës për cdo kriminel të pakapur. Me 5000 Policë të Kosovës, Kosova do duhej të ishte vendi më i sigurtë në botë.

Sikur të isha Kryeministër i Kosovës, Kryeushtaraku i Trupave Mbrojtëse të Kosovës do të ishtë drëjtëpërsëdrëjti përgjëgjës për mbrojtjën e popullatës, të gjithë Kosovarëve, si sot ashtu edhe në të ardhmën. Do kërkoja të shof si edhe të publikoj planin e Mbrojtjës së Kosovës në rast të agresionit nga armiku jashtëm.

Sikur të isha Kryeministër, do të udhëhiqesha nga parimet elementare të etikës njërëzore dhe morale. Do e luftoja me ngulm natyren njerëzore të obsesionin për pushtet. Do të përpiqesha që gëzoj rrespektin e popullit dhe çdo qytetari. Do të përpiqesha të gëzoj rrespektin e burrështetasve perendimor, si edhe të burrështetasve armiqësisht të orientuar ndaj Kosovës. Do të përpiqesha të bëhesha BURRËSHTETAS në kuptim të plot të fjalës, e jo në bazë të frikës, por në bazë të drejtësisë dhe tolerancës së mendimit të ndryshëm.

Nuk do ja falja vetës që dikush në Kosovë do të frikësohej të shprehte mendimin e tij ose të saj vetëm pse frikësohët nga konsekuencat negative që një mendim do mund të shkaktonte. Nuk do ja falja vetës nëse një qytetar i Kosovës do frikësohej nga Kryeministri për ekzistencën e vet fizike për mendimin e shprehur të kundërt. Nuk do ja falja vetës që vetem edhe nje qytetarë i Kosovës të turpërohej që ka për Kryeministër një te dyshuar për krime lufte. Do të përpiqesha të jem rol model për ata që ënderrojnë në të ardhmen të jenë Kryeministra.

Sikur të isha Kryeministër, do të jepja dorëheqje të parevokueshme. Sepse, të jesh i dyshimtë për krime të luftës, pa marrë parasysh a të bazuara a jo, e të pranoj këtë post nobil, është një gjë e papranueshme. Nuk do të pranoja së pari një kandidim të këtillë për kryeministër pa pastruar njëherë hesapin e këtij dyshimi.

Sikur të isha Kryeministër i Kosovës dhe sikur i këtillë të isha më i miri në botë, por gjithnjë nën hijen e dyshimit për krime të luftës, gjithnjë do të isha i izoluar. Askush nuk do të bisedonte me Kryeministër të këtillë. Askush nuk do dëshironte të asociohet me nje të dyshimtë si armik te njerëzimit. Duke marrë parasyshë këtë, të gjitha gjërat që do të kisha pas pas mundësi ti realizoja si Kryeministër i Kosovës, do të përfundonin në një falimentim total. Në këtë Kosovën tonë të brishtë, Kryeministri duhet të jetë i lidhur ngushtë me popullin dhe me botën në të njëjtën kohë. Nëse së paku njëra lidhje ndërprehet, Kosova do të këtë një Kryeministër të paaftë të veproj.

Sikur të isha Kryeministër i Kosovës, i dyshuar për krime të luftës, as Ministrat në Kabinet nuk do të ishin lojal sepse nuk do i besonin dikujt që ka një hije të zezë mbi qafë. Asnjë burrështetas Perendimor nuk do të më dërgonte një urim për zgjedhjen time në këtë post të kryeministrit. As Kryetari i Sërbisë nuk do të pranonte ofertën time për bisedime lidhur me pranimin e Kosoves si Shtet. As populli i Kosovës nuk do ti bësonte një Kryeministri të këtillë, sepse dyshimi për krime të luftës, gjithmonë do të ngjallte besimin se ato do ti bënte përsëri.

Dhe kështu Kosova do të vazhdonte të rrokullisej në qarkun e pafund që ka hyrë prej fitimit të lirisë.

E pra, pyetem PSE JO? Pse të mos kemi nje Kryeministër që i besojmë? Kosova është pasuria e vetme që kan Kosovarët, e unë sikur të isha Kryeministër nuk do te lejoja që për mua Kosova të humbet vetëm për shkak se do isha i dyshuar për krime të luftës. Nuk do të lejoja të përfaqësoj Kosovën si i dyshimtë sepse me këtë i gjithë Populli i Kosovës mban këtë etiketë. E çdo popull meriton udhehqësin që ka.

Pse jo të propozojmë një kandidat më të pranueshëm? Pse jo një kandidat që ka pak më shumë së një shkollë të mesme dhe pak me shumë se vetëm përvojë në udhëheqje të luftës çlirimtare? Pse jo një kandidat që është mjeshter në diplomaci? Pse jo për një kandidat që nuk ka dalë prej jetës në male e brenda natës shëndëruar në multimilioner. Pse jo të bërtitet PAUZË. RIKTHIM. RE-EVALUIM.

Sikur të isha Kryeministër, do të dija kur të ballafaqohem me të vërtetën dhe të lë ëndërrën për këtë post kaq të dëshiruar, për një kohë më të vonshmë, për një kohë kur Kosova do ishte e pavarur. Ndonjëhërë për të bërë një të mirë të përgjithshme, burri i dheut, me zemer të fort, duhet dal ne mejdan e të ballafaqon Bajlozin, edhe të heq dorë nga ëndërrat e veta.

Pse JO?