Këshillat pa fryt dhe fenomeni i tabuve

[beku]

Këshillat pa fryt dhe fenomeni i tabuve

nga Bekim Rexhepi
(reagim lidhur me letrën e hapur te Mona Agrigorooaiei, dërguar A. Demaçit)

Më duhet të ja filloj nga këtu; se gjatë Luftës së dytë, dhe mbas „çlirimit“,1944, që realisht nuk u bë dot as çlirimi kombëtar dhe as shoqëror,nisi represioni total ndaj nacionalistëve që kishin mundur të mbesin gjallë nga lufta. Kështu ndodhi me nacionalistët në Shqipëri, ideologët pro-perëndimorë në radhët e intelektualëve shqiptarë, mbetën nën mëshirën e ashpër bolshevike të komisarëve të kuq, nën dhunën e tyre, e cila më vonë do të përfshinte tërë popullin, kjo po bëhej nën frymën „optimiste të çlirimit kombëtar“. Është e dhimbje e madhe ta shkruash dhe ta pranosh akoma më vështirë, një gjë të tillë. Është një dhimbje-akuzë për Shqipërin, por edhe për shqiptaret se si u zhytën në bolshevizëm nga segmente te jashtme antikombëtare, që përmes njeriut të diktuar, të shkalluar të çmontohej substanca shqiptare. Ky njeri i diktuar, i shkalluar, enigmë, po quhej Zhever Pozha apo i përpunuari i ortodoksizmës Ruso-franceze si; Enver Hoxha, drejtues i të ashtuquajtures PKSH-së, që u formua edhe nga implikimet e përbashkëta Jugosllave përmes Milladin Popoviçit.
Janë tabuistët ata që me vullnetin e tyre duan akoma te mbeten relikt të sotëm, këta reliktë akoma duan që tema të tilla si këto dhe ato që e prekun (të përpunuarin e ortodoksizmës Ruso-Francezo-Jugosllave) E.Hoxhen, të mbesin tabu deri sa tu luan interesi. Por, kur të përpunuarin E.Hoxha, dikush nuk e lavdron për „meritat“ që s'mund ti ipeshin hazer as edhe tani, na ngriten si ajo fjala që na e tregon; vonesën dhe kërkesën e pas te korrurave. Ishte Enver Hoxha, ay qe s'ngurroi, madje t'i shkaktoi shqiptarve edhe më shumë vuajtje dhe varfëri se sundusit.Geni i tij doli i pajustifikushëm edhe në kohën e tij, sepse në natyrën e tij ishte kultivuar prirja që ishte bërë edhe e tij e ngjajshme me ata që ishin të interesuar që shqiptaret kurrë të mos ndjeheshin të fortë dhe bashkë. Forcat e tij dhe njerëzit rreth tij nuk e përbënin as minimumin e fuqisë dhe te bashkimit të Shqipërisë, por se në te vërtet ato përbënin vetëm shërbesën për suitën e tij personale gjë qe u deshmua pas vdekjës së tij. Janë fakte këto që nuk mund ti hedhësh aq lehtë si një propagandë ndaj Hoxhes, sepse Shqipëria, u izolua pakuptimisht, në kohen kur fillonte hapja me botën, pavarsisht se në Shqipëri, nuk pati luftë reale, por, që ishte një luftë sporadike e grupeve bolshevike që kishte përmbledhur, i përpunuari Hoxha, e kjo madje, i sherbeu më tepër të tjerëve se sa vet shqiptarve partizan. Dëshmi e kësaj është realiteti shqiptar kudo e ku , më nuk ka mburrje për historin e kësaj perjudhe, ajo që mbet si një tragjedi festive, mund te jetë dhe vetëm dëshirë e mitofobikëve për një mitofobi.
Letra e hapur drejtuar z. Adem DEMAÇI-t nga Mona Agri, më la me kuptu edhe atë që shpesh e përpilit njeriun dardallisja e vet. Nga ju Mona u kërkuka që Zoti Demaçi, te mbetet një tabuist i edhe i çështjes së trajtimit të diktatorit Enver Hoxha, madje duke i thënë. se për Hoxhën s'të pyeti njëri qe te deklarosh atë, qe e ky e tha pa kompleks në „TV KLAN“. Kompleks i kësaj teme „tabu“ dolet ju,z Mona. Demaçi nuk bëri lapsus politik siç duani ju ta vëni në pah këtë gjatë ati shtjellimi të letës suaj, lapsusi mbet i juaji sepse je orvatur pa mendushëm dhe nxituar ta gërvishesh simbolin e rezistencës sonë Kombëtare me mbrojtjen e njeriut diktator. Kjo le me e pa se juve keni frymë akoma bolshevike dhe kjo verbëri u paraqit mu në këtë letër tuajën.
Se kush ka qenë Diktatori Hoxha, ju më pas i referoheni leximit të historisë e cila qe urdhëruar dhe qe paguar prej vet diktatorit të shkruhet si e tillë. Është e ditur se ata që shkruajn historinë nën urdhresa dhe pagesa nuk kanë qenë kurrë historian te vërtet. Sundimi diktatorial i Hoxhes ka hyrë në historin tonë dhe këtë nuk mund ta mohoi askush, madje as edhe unë që vendosa të polimizoi me ju z Mona. Kjo histori e Diktatorit Hoxha, nuk është as me e varfer se fati i keq i diktaturave të tjera, madje i përgjason shumë asaj te diktorit romun Çaushevski. Këto janë persiatjet e mia ndaj diktatorit Hoxha, gjithnjë duke pasur parasysh realitetin e imponuar, gadi më gjatë se ç'ishte ay vet në diktaturë. Nuk na u bë mirë si popull që arritëm me kaq lehtësi të lexojmë këtë Histori të tij.
Nëse e mbronë Diktaturën vepra, e vet diktatorit, a'herë qa tu desht ty ta sulmosh Demaçin, për këtë çështje. Kjo ta nxjerrë luksin rremë te meduzave për bolshevikët dhe atikombëtarin e përpunuar si një diktator ekzakt për shqiptaret qe ky pra: Enver Hoxha.
Hoxha nuk mund të mbijetonte jo më gjatë dhe jo më shkurtë se diktatet e tij nga jashtë, madje jo më keq përdori propaganden e vet më minore për të mashtruar opinionin për një „bashkim kombëtar“, nese do të ishte e kundërta ky bashkim do te ishte sadopak i mundur. Shqiptaret e Kosovës që ikën nga dhuna dhe terrori i regjimi ndjekës i Jugosllavisë, u bën pre e regjimit të tij të dhunëshëm dhe terorrist.
Nuk më duket menquri e gjetur, vetëm sa për të mbushur apo mbuluar realitetin e dhimbshëm të diktaturës së Hoxhës, ti referohesh historianit anglez: John Hallidey, e në anën tjetër përligjë dhunën dhe terrorin e diktaturës Hoxha, që shqiptaret vet e kan përjetuar mbi kurrizin e tyre, madje edhe akuzat dhe mospajtimet e shqiptarve për diktatorin e tyre, ju orvateni të hedheni në taborrin e armiqëve tanë. Këtë e bëre edhe ndaj „konusit shqiptar“ Adem Demaçi, emëri i këti njeriu që sa herë shqiptohet: tingëllon, bënë zhurëm, rrapllon, të habitë, të bënë me vjellë, të huton, të mrekullon. Janë pak njerzë si Demaçi, në historin moderne të shqiptarëve që personaliteti i tij shkaktoi e shkakton (fatkeqësisht) ende ndjesi të përplasura: adhurim përzirë me urrejtje, raspekt përzier me frikë, mrekulli përzier me dyshime. Janë të gjitha këto që nuk e kan vë këtë njeri në pozitë antikombëtarie siç, jeni orvatur ju dhe të tjerë kundeshtar të tij. Ay vazhdon te mbetet i tillë, i pa kompleks me realitetin dhe i pa gjunjëzuar me sfidat dhe sfidantët e tij. Demaçi edhe njëherë deshmoi se nuk është komunist, siç u orvaten njëri pas tjetritë, komisar të ndryshëm të përfitonin nga vepra e tij.

[beku]

www.mekuli.com

~Letër e hapur drejtuar z. Adem Demaçi~

shkrue nga Mona Agrigoroaiei dhe shokë të tjerë

PSE, Z. DEMAÇI?!

Z. Adem Demaçi!
Keni qenë dhe medoemos duhet të mbeteni veprimtari më i denjë, si dhe simboli i rezistencës e i Bashkimit Kombëtar... Ne, shokë dhe besnikët e rrugës tënde të lutemi, dhe të pyesim... PSE?



Përse Z. Demaçi, në intervistën tende të dhënë në TV Klan, u fute në labirint, aty ku nuk dilet pa pyetur njëri? Ç’të gjeti zotëri, të flasësh kështu kundër Enver Hoxhës, kur dihet se ai s’ka kursyer as shëndetin, as pasurinë, as jetën për Bashkim Kombëtar?! Kush ka qene ENVER HOXHA na tregon historia e kanë treguar dhe veprat e Tij madhështore gjate sundimit dyzetvjeçare. Atë e mbrojnë Veprat e Tij, domethënë nuk ka nevojë ta mbrojmë ne. Megjithatë për hir të së vërtetës, do te ndalemi te disa fakte që dëshmojnë një kontradiktë midis deklaratave tuaj dhe realitetit.



Enver Hoxha kishte përgatitur edhe planin ushtarak të quajtur “Shpërthimi” përmes të cilit parashikoi që edhe me forcë ta realizojë bashkimin kombëtar.

Ai tërë potenciali fizik e mendor e shkriu mu për këtë bashkim, gjë që e kupton edhe historiani anglez John Halliday kur në librin “Shqiptari dinak” thotë se: “Në radhë të parë, Enver Hoxha ishte një nacionalist shqiptar”

Heronjtë kombëtarë, Jusuf Gërvalla e Ukshin Hoti e kanë quajtur Enverin, PISHTAR TË NJEREZIMIN, sepse ai ishte VIGAN, Simbol i çlirimit dhe bashkimit të atdheut, që njerëzimi dhe popujt e shtypur kanë marrë e marrin mësime se si duhet të luftohet për çlirim dhe bashkim kombëtar.



Enver Hoxha ishte para jush në Evropë si student në Francë dhe dihet nga të gjithë sa bukurosh qe. Po ta ishte një ndër kapitalistët më të mëdhenj, po ta kishte përdorur talentin e tij në shërbim të interesave personale. JO, Enver Hoxha nuk ra në grackat e kapitalit e as të interesave personale!

Natyrisht, u kthye në atdhe dhe shkoi te varri i heroit të madh Bajo Topulli dhe u betua se do të luftonte deri në çlirimin e plotë të vendit, betimin e bëri si program luftë për bashkim kombëtar.

Për një kohë shumë të shkurtër e organizoi, e mobilizoi, ngriti popullin në kryengritje popullore mbarëkombëtare dhe luftoi kundër pushtuesve nazifashistë.

Pas çlirimit, Enver Hoxha u përballoi edhe me dhjetëra e qindra banda, grupe, duke u nisur nga CIA, UDB, nga shovinistët grekë e italianë (Sipas një oficeri të CIA-së, në Shqipëri u futën 360 grupe) vetëm e vetëm që ta përmbysin popullin me në krye Enver Hoxhën. Por jo, planet e tyre nuk u realizuan sepse Enver Hoxha, duke përdorur gjithë aftësitë mendore e fizike, përmbysi këto banda kriminale bashkë me masën popullore. Këtë e dëshmon edhe deklarata e kryeministrit britanik Toni Blear, i cili thotë: “Vetëm në Shqipërinë e Enver Hoxhës kanë dështuar agjenturat dhe ndërhyrjet anglo-amerikane”.



As serbomëdhenjtë që shtrinë fijet në Shqipëri me qëllim e jugosllavizimit të saj (dihet se Tito dëshiroi të kthejë shtetin shqiptar në republikën e shtatë jugosllave) nuk u lëshuan të futin hundën për realizimin e projekteve të tyre antishqiptare. Po të ndikonte Enver Hoxhën interesin personal, ai do të bëhej vasal të Titos, ashtu siç sot shumë e shumë pushtetarë puthin këmbët e gishtërinjtë të huajve vetëm e vetëm për të pasur një kolltuk të ëmbël!

Pas shpartallimit të bandave, Shqipëria e Enver Hoxhës filloj të LULËZONTE, filloi industria të zhvillohej, ekonomia, kultura, arsimimi, ushtria morën zhvillim që nuk është për të mohuar (u hapën 18 universitete, në çdo 5 vite u hapte nga një kombinat, Shqipëria kishte 1300 pilotë, mbi 900 tanke, pra ushtri më moderne me armë të sofistikuara për 10.000 milionë njerëz armatim, 10 vjet ushqim, veshmbathje, etj.)



Dhe më e rëndësishmja është se në kohën e Enverit shteti funksionoi me plotë kuptimin e fjalës “shtet” e jo si sot kur vetëm figuron si shtet e 70% të vendit e kontrollojnë shovinistët sllavo-grekë, pra kompanitë e huaja, ju mund të thoni se në periudhën e demokracisë, Berisha, Nano në rendin e parë e kanë interesin personal.



Ju, z. Demaçi, të gjitha këto të dhënat e lartpërmendura i dini e i kuptoni! JORASTËSISHT, në deklaratat e fundit dhënë TV Klanit dhe gazetës “FAKTI” ndodhi e papritura që nga goja e Adem Demaçi të deklarohet ashtu siç po deklarojnë zyrtarët e Beogradit (pra, deklarata antikombëtare, antienveriste). PSE?

Me çfarë të drejtë morale, kombëtare, atdhetare, thoni se në rend të parë Enver Hoxha ka pasur interesin personal?

O Zot, po a di ti more zotëri se familja e Enver Hoxhës përpëlitet për kafshatë të gojës dhe jeton në një banesë të vjetër pa rryme, me një pension minimal dhe kur familjet e gjithë liderëve e asaj periudhe kanë pasuri edhe për stërnipat e vetë?

E ç’bërë ti që e sulmove Enverin kundër bashkimit? Hiç më shumë se pas dy javë, në intervistën tende dhënë gazetës “Fakti” u ngrite me forcë marramendëse kundër bashkimit kombëtar. Këtë nuk do ta lejojmë, edhe pse doli nga Adem Demaçi!

Ne ndiejmë detyrën morale t’ju tërheqim vërejtjen se keni folur me ide te retorikes reaksionare pacifist-titisto-rugovist me shume ne kuadrin e dëshirave te qarqeve serbofile ndërkombëtare siç është për shembull GNK qe ka kërkuar nga politikanet shqiptar te nënshkruajnë se nuk janë dakord me bashkimin kombëtar.



Prononcimet tua te fundit janë tepër kundër produktive. Ne qe ju shkruajmë dhe besojmë fortësisht edhe pjesa me e madhe e popullit shqiptar nuk kanë hequr dhe kurrë nuk do te heqin dorë nga ideali i shenjtë i Dëshmoreve i paraardhësve tanë për Bashkimin e te gjitha Trojeve Shqiptare. Atëherë ne emër te kujt po flisni, zoti Demaçi?

Krijimi i një “shteti” kosovar është një rrezik i madh për unitetin e kombit shqiptar. Ish titistet, “demokratet” e rinj brenda “institucioneve vendore”, tentojnë të krijojnë një komb kosovar me himn e flamur të ndryshëm. Ky është një hap paraprak drejt zhdukjes së qenies etnike shqiptare në trojet e Kosovës e me gjerë. A jeni dakord me këtë proces???!!!



Tërë strategjia e tanishme të administratave shoviniste serbo-sllave e qarqeve ndërkombëtare të lidhura ngushtë dhe në bashkëpunim me shqipfolësit e instaluar nëpër kolltukët është të mbytin çdo dëshirë çdo veprimtari në drejtim të krijimit të shtetit të vetëm dhe unik shqiptar. Kurajoja nuk mund të përcaktohet nga mungesa e frikës, por nga guximi të thuash se dy plus dy bëjnë katër e jo pesë. Kombi shqiptar ka te drejtën e vetëvendosjes dhe dekolonizimit ndërsa çdo imponim e një statusi “nga lartë”, pa pranimin e vullnetit të popullit është një akt të rrezikshëm krejtësisht antishqiptar.

Fati i një populli nuk është një lojë fëmijësh dhe nga vendimet e tanishme vendimtarisht varet nëse shqiptarët si komb do të mund të mbijetojnë pa u asimiluar, duke hyre ne “Evropën e Bashkuar”. Njëkohësisht vetëm një shtet të fuqishëm shqiptar, me te gjitha trojet e saja do te mund te tejkaloje moszhvillimin, varësinë nga jashtë, pushtimin ekonomiko-politik, servilizmin politik, korrupsionin, kriminalitetin e organizuar, vëllavrasjen, tradhtinë e shumë e shumë dukuri tjera negative të shfaqura për shkak të cungimit të trojeve tona. Domethënë pa mundur të ecim përpara drejt zhvillimit dhe përparimit.



Në intervistën juaj dhënë gazetës “Fakti” keni folur me stereotipi që nuk përputhen assesi me faktin se vete Adem Demaçi kishte krijuar në vitet e terrorit jugosllav Platformën për bashkim kombëtar.

Kurse tani deklaratat juaja po tregojnë se tërësisht e keni ndërruar qenien shpirtërore se e keni humbur busullën politike, në dëm të kombit shqiptar dhe çështjes kombëtare.

Ne kërkojmë nga ju qe ta ktheni ndërgjegjen dhe arsyen e humbur sa me shpejt, sepse ju e dini fort mire cila është situata reale në trevat shqiptare dhe se ata kurrë nuk mund te jene te lire pa u njësuar ne një shtet te vetëm KOMBËTAR. Këtij procesi i duheni ju shume, Zoti ADEM DEMAÇI, prandaj mos u tjetërso si të tjerët sepse ty nuk të ka hije.



Mona Agrigoroaiei dhe shokë të tjerë

Europë, 6 Janar 2006