Anekdota

[LABI]

Sharjet

Poeti dhe humoristi i i njohur Mark Tuen e kishte pasur zakon te shante , madje shpesh dhe keq...
Gruaja e tij (nje puritaniste)- duke dashtur t'ja largonte kete vese - i propozoi qe mbas cdo sharje ta fuste ne xhep nga nje guralec... Gje qe Tueni pranoi !

Nje dite kthehet Tueni ne shtepi , me xhepat perplot guraleca ..

Pjesa tjeter mberrine me kamion - i tha gruas se befasuar Tueni

!!

[Elina]

(Arllat, Drenice)


Ish kan shkue njani asker n'vakt t'mretit.E len ni djale t'vogel tu shpija.Mas motmoti vjen n'sylah.Prap shkon n'askeri e rrin rrum nja dhete vjet.Kur vjen dikur n'spi,i gjet tre djem,,,po e vete te shoqen:
- Grue i kujna a qeky ?
- Djali yt qe e ki pas lane.
- Po qai i dyti?
- N'sylah kur je kane,kesh mete me yzer e m'pat le masi shkove ti.
- Po qai ma i vogli qatje???
- Cka po te ban ai tu hanger pershesh?! Mos ta ka zane udhen? Leje rahat !!!

[Elina]

Syni t'rren, more njeri


(Shashkovc,Janjeve)


Njani e kish pas pa jaranin kur duel prej qileri bashk me gruen e tina dhe i tha grues:
- Oj grue kush ke qai njeri?
- Cili njeri more burre? ja kthej gruja
- Caj qe duel me tye prej qileri.
- Jo,more njeri tu ka doke e t'kan ba syte,se une s'jam kane vet e dyta,po fillikati vetem.(dojke me e rrejte burrin e vet)
- Po une me sy t'mi e pash moj grue.
- E syni t'rren more burri jem.Hajde dalim e vesim.Mos koft qysh po them une qe kryte.

- Puna e mare mjeshter!-- i thane njanit qe ish kah marojke zid.
- Mar pac ja kthej ai.
- Pse ja ke qite penin zidit?
- Pa pen s'ban se syni t'rren!- ja kthej ai.
- A pe sheh morre burri jem?A t'kam thane qe syni t'rren?
Edhe mjeshtri ta bani ispate.

[°Avan_Turist°]

Tre mënyrat më të shpejta të komunikimit.
1 Telefoni
2 Televizori
3 Tregoji gruas
Nëse ju duhet që informacioni të përhapet akoma më shpejt i thuaj te mos i tregojë askujt!

[sakra]

Një pite të keqe për mysafirin e mirë!

Një natë dimri Ramadan Shabani shkon mysafir te Xhemajl Abria.
Te dy pleqnar të njohur që i kishte Kosova.
Të gëzuar për takimin, te dy pleqtë në kullë harrohen në bisedë.
Dikur, nëna e Xhemajlit, që e dinte se në kullë është një mysafir i mirë, shkon dhe troket në derë.
Del Xhemajli në der të kullës:
- Hë nënë, ç’e mirë të solli këtu?
- Më thanë se të ka ardhë një mysafirë i mirë bre loke?!
- Po, bre nënë, pasha zotin, mysafirë më të mirë kjo kullë nuk pret!
- Ani lokes, çka po ta do zemra të të gatuaj nana për darkë? I kemi, shyqyr zotit tana të mirat e, për mysafirin e mirë - diçka ma të mirë!
- Gatuaja nënë një pite të keqe!
- Qysh loke, pite të keqe për mysafirin e mirë?
- Oj nënë, ruaje bulmetin për llaskuçë që vijë për bark, ata ta marrin për gojë konakun, se ky ka ardhur për llaf e muhabet - tybe e treqind tybe as mendja nuk i shkon se çka i qet në sofër!...

[sakra]

AI S’ASHT MSUE ME DHANË
Një zemërngushtë (tahmaçar) kishte pas ra në ujë e donte me u mbytë, se nuk kishte pas ditur not. Qëllon njëri atypari e i thotë:
- Ama dorën, bre burrë!
Një tjetër, që e kishte pas njohur këtë zemërngushtin, ia kthen këtij:
- Ai nuk asht msue me dhanë, por veç me marrë e thuj: “Ha dorën!” e jo ama dorën, n’dash me e pshtue pa u mytë.

[sakra]

QË KA ME HËNGËR DREQI E KOM DITUN, POR...
Një nuse e re, diku në dukagjin, kish pas qëllua me një vjehërr shumë të keqe. Vjehrra ishte shumë shpirtzezë, sa nuk ja linte nuses askund vendin. Por, nusja kish pas qëllua e familjes fisnike, dhe e duronte gjithë atë trysni.
Një ditë nusja shkon në gjini.
Pas nja dy ditësh po vjen i shoqi e po i thotë:
- Qohu moj grue se duhet me u kthye n’shpi!
- Hajr na koftë, çka paska ba vaki?
- Ashtë djege shpia. Mrena ka qellu nëna e asht djeg bash me të!
Nusja pe luan kokën e po thotë:
- Që ka me hëngër dreqi një ditë e kam ditun, por që ka me hëngër t’pjekun, s’ma ka marr mendja!

[sakra]

Ata i dinë gjërat ma mirë se na!

Në një mbledhim odash elektronike (forum, si po e quajnë) , diku në perëndim, ishin mbledh anëtar e anëtare nga të gjitha anët e shqiptarisë e po bisedonin, diskutonin e debatonin për kontributin e partive të tyre në Epopenë e Lavdishme të UÇK-së. Disa prej tyre... po diskutonin, pak ma me „zjarrë“, duke u munduar që me „mjeshtri“ t’i lartësojnë pak edhe liderët e vet, të cilët për luftën vetëm kishin dëgjuar, bile edhe në Beograd!
Dy pjesëtarë të UÇK-së që po i dëgjonin (lexonin) këto “diskutime”, po e pyesin njëri-tjetrin:
- Ku ishin vëlla këta lider kur ishte luftë, kur Kosova digjej flakë, pra kur luftonte UÇK-ja?
- Disa prej këtyre ishin edhe kundër luftës së UÇK-së atë kohë, bile ushtarët e lirisë i quajtën “grupe terroriste...”! Disa bënin qejf në Prishtinë... në Bon... e besa edhe në Tiranë.
- E si po kanë vëlla fytyrë e po krekosen për ta edhe sot e kësaj dite, 9 vite pas luftës! Bile po fyejnë pa fije turpi ata që sakrifikuan edhe më sublimen!
- Besa edhe kanë të drejtë - po i thotë ky tjetri.
- Gjatë gjithë luftës, ne kemi qenë në front, ballë për ballë me shkaun, e nuk kemi pas kohë me i pa gjërat si duhen, e këta “burrat” që po flasin, i dinë gjërat ma mirë se na, sepse, gjithë situatën e kanë përcjell përmes ekraneve televizive, dhe atë ulur në kolltuqe prej lëkure.

[sakra]

Sa për një llaf

Një Drenicas, burrë i mirë e i urtë se të duash, por që e kishte gjetur e zeza dhe kishte mbetur vejan, pra i kishte vdekur e shoqja. Ai në fakt nuk ishte edhe aq në moshë, kaloi një kohë bukur e gjatë, dhe ai nuk po martohej. Pas disa kohe, në konak i shkojnë tre shokë dhe në bisedë e sipër njëri prej tyre po e pyet: Pse mor burrë nuk u martove deri tash, çka je duke pritur? Ti nuk je edhe aq i vjetër...
Po e shoh edhe unë mor burra se nuk bënë pa u martua, - po u thotë ai shokëve. Me ua thënë të vërtetën, jo edhe aq sa për ato “punët tjera”, por me pas dikë more burra e me ndërrua ndonjë llaf goje, se kam mbetur fillikat i vetëm tërë ditën e ditës e nuk po kam me kë ta bëj një llaf goje...
- Njëri nga ata shokët që ishte më shakaxhiu, po i thotë Drenicasit: Nëse na e jap besën që nuk hyn ma “thellë”, sa për najë llaf goje, na po t’i sjellim gratë tona me radhë!...

[sakra]

O kush është trim!

Në kohërat e më hershme s’kishte as radio, as televizor, as gazeta e gjëra të tjera të informimit siç janë sot, sidomos nëpër fshatra. Kështu që, netët e dimrit shumica e fshatarëve i kalonin me këngë trimërie, me lojë kapuçash e më tregime të ndryshme për kreshnikët si ato për Mujon e Halilin.
Një pasdarke ta rroken këngën dy këngëtare në një odë të anës së Karadakut, dhe kur erdhën të një moment e ngritën zërin, duke thirrur disa herë: - Ooo kush është trim, ooo kush është trim, ooo kush është trim… kundër Serbisë, Oooo krye me qua?...
I zoti i shtëpisë u lodh dikur e po u thotë: - o qe besa këtu në katundin tonë nuk mbahet mend që ka pasur ndonjëherë asi trimash që kanë qua krye kundër Serbisë, po lëne atë këngë se iu iku zëri e mbaruat, he burra!

[sakra]

Të huaj!

Dy bashkatdhetarë tanë që po punoni në Gjermani, me rastin e festave të fundvitit kishin ardhur në Kosovë, për të festuar së bashku me familjet e tyre.
U mblodhën të afërm e farefis e po bisedojnë për gjërat e jetës së përditshme këtu në Kosovë por të pranishmit bënin pyetje të shumta edhe për jetën e gurbetqarëve atje në Gjermani.
Njëri nga të pranishmit, po i pyet ata:
- Pashë besën ju të “jashtmit” si po ju duket këtu tek ne?
- Qe besa mirë- u përgjigj njëri nga ata, mirëpo një gjë nuk po kuptoi dot:
- Në cilin vend ne jemi të “brendshmit”?- në Gjermani, atje ku ne punojmë, na thonë Auslanderi, që do të thotë të “Jashtëm”, pra të huaj. Edhe këtu në Kosovë keni filluar e po na thoni: ju të “jashtmit”, pra të huaj! Nuk po e marrim vesh vëlla se ku jemi ne tanët!?

[sakra]

MIRË SE TË PRURI ZOTI!


Një Gjakovar, rastësisht në tregun e perimeve, takon një fshatar të cilin nuk e kishte edhe fort në qejf. Ishte gati mbrëmje, dhe fshatari nuk po i ndahej. Kur shkuan afër shtëpisë, Gjakovari po i thotë: Natën e mirë se unë eca, - u fut brenda dhe ia dha krahun derës. Fshatari po i thotë qe besa edhe unë mbas teje, po hape derën. Ai shtyje derën nga brenda, ky shtyj nga jashtë deri sa u lodhen! Dikur Gjakovari e hapi derën, dhe po i thotë:
- O mirë se të pruri zoti he burrë!
- Jo qe besa, erdha vet me pikë të zorit, se sa për zotin ti ishe duke më lënë në sokak...

[Rozafa]

Prej nga je?


Gjate ofenzives serbe te shtatorit te vitit 98,ne malet e Qyqavices u strehuan shume familje nga Drenica.Aty degjuam kete dialog.
-Nga ishe moj shoqe?
-Nuk di as une.Kam qen e martuar ne Polac.Dy jave isha ne Galice,nje muaj ne Dubofc,dy ne Kolle,e qe disa dite jam ne bjeshke..E tash a po e di ti se nga jam?

[sakra]

QISAJ I THONË LANG E JO KAFE

Shkojnë Llausha te bajraktarët Hotit. Hotjanët, për t’i provuar se çfarë burrash janë, ju qesin kafe me krip. Kur ua qojnë kafet me krip, ata pleqtë që ishin ulur tek oxhaku, ja filluan e po i pinë kafet me krip dhe nuk po bënin zë.
Një djalë i ri që ishte ulur në fund të çergës, kur e moria kafen për ta pirë dhe kur e pa që ishte me krip, tha:
-O mik, shko bima ni copë bukë ta ngjyjë se na qisajna i thomë lang e jo kafe.
Kur i dëgjoi miku këto fjalë që i foli djali i ri, u qua, e mori djalin dhe e uli në krye të oxhakut dhe i tha plakut që ishte ulur aty:
-Shtyju ma posht se sa ky vend për ty!

[Elina]

Shamia e grues

Ni dite Nastradini nuk e kish t'shoqen n'shpi. U duhke vete me ba hyzmet.
Muer e p'e kalle zjarmin.Po i fryn e po i fryn e zjermi s'po kallet kurqysh.
U nal e po kujtohet. E pa shamine e grues vjerre n'baski.E muer e po e pahit zjarmin me shami.
Zjarmi u kall.Nastradini i bertiti:
-He moj shami e shami e shkrete! Ju p'e kallni dynjane kah po ju shohin njerezit n'krena t'garve e t'cikave e jo s'po e kallni zjermin tem!