Goditet në kokë në '97-ën, mjekët i heqin plumbin pas 12 vjetësh...

[Jana]

Mrika Rrucaj ka jetuar me një plumb në kokë 12 vjet pa e ditur. Mjekët më thanë se e kam kokrrën e plumbit, pas 12 vjetësh


E pabesueshme, por e vërtetë! Ka bashkëjetuar me plumbin në kokë prej 12 vjetësh, pa e ditur se e ka. Madje, ajo ka marrë mjekim për dhimbje koke dhe dhimbje dhëmballe, por problemi paska qenë diku gjetkë. Në vitin 1997, kur ishte 28 vjeçe, në orën 5 të mëngjesit, tek po flinte, një plumb i ka prekur njërën faqe, por askush nuk e ka ditur se plumbi ishte ngulur thellë në nofull. Mrika Rrucaj nga Tropoja, por me banim në Bathore, në një intervistë për "Shekulli"-n, tregon ngjarjen e rrallë që i ka ndodhur.

Kur jeni goditur me plumb dhe si ka ndodhur?

Në vitin '97 po flija gjumë në shtëpinë time. Në orën 5 të mëngjesit, ndjeva se diçka e rëndë më goditi në faqe. E kuptova menjëherë që ishte plumb, sepse u mbulova me gjak. I thashë burrit që më vranë. Të gjithë u alarmuan dhe fëmijët filluan të qanin me të madhe. Pastaj më sollën direkt në Urgjencën e Spitalit Ushtarak.

Po më pas çfarë ndodhi?

Mjeku më pastroi plagën që ishte e mbuluar me gjak dhe më bëri qepjen e plagës, këtu, te kjo shenja që kam në faqe. Më pas u ktheva në shtëpi dhe nuk ndjeva ndonjë shqetësim.

Mjeku që ju mjekoi plagën, nuk e verifikoi plumbin që kishit në kokë?

Jo, nuk e verifikoi dhe nuk më kërkoi të bëja ndonjë grafi. Sipas tij, plumbi kishte përshkuar faqen tej më tej, duke dalë jashtë. Që nga ajo ditë kam jetuar me plumbin në kokë, prej 12 vjetësh.

Si u zbulua plumbi, pikërisht tani?Para një viti më filloi një dhimbje koke. U thashë kunatave që po dal në Kamëz dhe po bëj një grafi për sinozit. Në fakt kisha problem edhe me një dhëmballë. Mjeku që më bëri grafinë, më pyeti nëse kam punuar me ushtrinë apo nëse kisha patur ndonjë ndeshje me ndonjë plumb.

M'u kujtua ngjarja e '97-ës dhe iu përgjigja se kisha bërë një përleshje me plumb, para 12 vjetësh. Mjeku më tha se nuk kam sinozit dhe as dhëmballë të prishur, por që kam kokrrën e plumbit në kokë, të cilën e mbaj prej 12 vjetësh në nofull.

U shqetësuat?

Sigurisht që pas kësaj u mërzita shumë. U fiksova se si do të shkonte halli im. Të kesh një plumb në kokë prej 12 vjetësh dhe të mos dish asgjë, sigurisht që ishte diçka e rëndë. Mjeku i Kamzës më tha të vij menjëherë në Spitalin Ushtarak dhe të takoj doktor Fatos Olldashin, pasi ai merrej me këto probleme.

Doktori, pasi më tha të bëj nja 2 grafi, e përcaktoi saktësisht vendndodhjen e plumbit dhe më tha se duhet ta bëja operacion. Sigurisht që mjekët më qetësuan, duke më thënë se nuk është ndonjë problem dhe se operacioni nuk është i vështirë. Në fakt kështu rezultoi, pasi operacioni doli me sukses dhe unë jam mirë.

Plumbin që e keni mbajtur për 12 vjet në nofull, e keni parë?
Po, po, ma treguan mjekët. Madje jo vetëm që e kam parë, por e kam dhe do ta mbaj si relike.

Fundja, ai plumb nuk më dënoi rëndë, pasi tani gëzoj jetën dhe shëndetin. Por kjo edhe falë mjekëve, të cilët korrigjuan gabimin e kolegut të tyre, që nuk ma zbuloi plumbin para 12 vjetësh.

Olldashi: Rasti është i rrallë, plumbi nuk e ka cenuar

Me raste të tilla ndeshemi shpesh, por rasti në fjalë është i habitshëm, pasi pacientja ka 12 vjet që e kishte plumbin në kokë dhe nuk e dinte. Kështu u shpreh drejtori i Qendrës Kombëtare të Traumës pranë Spitalit Ushtarak, Fatos Olldashi, duke shpjeguar se pacientes Mrika Rrucaj, tashmë i është hequr plumbi dhe gëzon shëndet të plotë. "Heqja e plumbave në kokë dhe pjesë të tjera, është puna jonë rutinë.

Megjithatë, për rastin e Mrikës, u operua në rrugë sa më pak të dhimbshme dhe pa i shkaktuar shenja në fytyrë, siç do e shikoni vetë",- pohon Olldashi. Faktin që nuk ka shkaktuar efekte anësore, ndonëse plumbi ndodhej prej disa vitesh në kokë, Olldashi e shpjegon me atë që, ai ndodhej në një pozicion jo të rrezikshëm.


OBSH apelon për më shumë siguri në Ditën e Shëndetit


Dita Botërore e Shëndetit, 7 Prilli, apelon për sensibilizimin e të gjithëve: shtete, organizata, individë në të gjithë botën, për çështje që lidhen me shëndetin.

Kjo datë përkon me themelimin e Organizatës Botërore të Shëndetësisë (OBSH), ndërsa konsiderohet si një forum për informim dhe diskutim rreth shëndetit në botë.
Dita Botërore e Shëndetit festohet çdo vit më 7 Prill, në rreth 193 vende të botës, anëtare të OBSH-së.

Tema e përzgjedhur për këtë vit nga OBSH-ja, është siguria fizike e institucioneve shëndetësore për përballimin e emergjencave.

OBSH-ja rekomandon veprimet që qeveritë, autoritetet shëndetësore publike dhe menaxherët e spitaleve mund të ndërmarrin për të bërë të sigurta institucionet shëndetësore, si trajnimin e profesionistëve shëndetësorë, projektimin dhe ndërtimin e spitaleve të sigurta, ripërshtatjen e institucioneve shëndetësore ekzistuese, për t'i bërë ato më të qëndrueshme dhe për t'u siguruar që personeli dhe pajisjet janë të sigurta gjatë fatkeqësive natyrore, konflikteve, epidemive dhe emergjencave të tjera.

Të sëmurët në dializë, kostoja e shërbimit, 12 euro në vit

Kostoja e një të sëmuri që trajtohet me hemodializë në vendin tonë, arrin në 10-12 mijë euro në vit, ndërkohë që janë rreth 350 pacientë që e marrin këtë shërbim pranë repartit të Nefrologjisë, në Qendrën Spitalore Universitare "Nënë Tereza", në Tiranë. Shërbimi i hemodializës mundësohet falas nga shteti për të gjithë të sëmurët.

"Ndërkohë, numri i të sëmurëve me insuficiencë renale, apo mosfunksionimin e veshkave, ka njohur rritje kohët e fundit, kjo dhe për shkak të kulturës mjekësore në rritje dhe diagnostikimit në kohë të sëmundjes", - thotë koordinatori i programit INTERREG III, për palën shqiptare, Bardh Spahia.

Sipas tij, janë rreth 100 raste të reja çdo vit, që kërkojnë të marrin këtë shërbim dhe që janë potencialisht kandidatë për transplantim të veshkës.

Prof. Nestor Thereska, shefi i Nefrologjisë në Qendrën Spitalore Universitare "Nënë Tereza" në Tiranë, thotë se aktualisht në vend funksionojnë 4 qendra dialize.

E para dhe më e madhja është në Tiranë, ku trajtohen rreth 200 të sëmurë; qendra private e Spitalit Amerikan, e cila funksionon prej tre muajsh dhe ku trajtohen 85 të sëmurë, (të financuar nga shteti); qendra e Elbasanit, me rreth 46 të sëmurë; e Shkodrës, me 26 të sëmurë, ndërsa me më pak Gjirokastra, me rreth 8-10 të sëmurë. "Duhet thënë se është bërë një hap i madh në drejtim të trajtimit me dializë të të sëmurëve",- thotë Prof.

Thereska, sipas të cilit, në vitin 2006, shërbimi i nefrologjisë ka patur 44-46 të sëmurë që trajtoheshin me dializë, ndërsa në tre vjet janë bërë investime të mëdha dhe sot kemi kapacitete për të plotësuar nevojat sapo paraqiten, gjë që ishte e pamundur disa vite më parë.