Fjalët që nuk t`i thash asnjëherë.....

[Ignis]

Në rrugët e lotëve lumenj më fto
të vij me varkë të të marr
një ninullë të ëmbël të t`këndoj
me nota qendisur prej mallit zjarr.

Melodisë të brishtë vargje t’i thur
për detin tim kaq të egërsuar
për pikën e lotit ,për pikën e shiut
për dashurin tonë që dallga përpiu

Për ty e shtrenjta ime idilë
të mbështjell më të madhen hajmali
syri i epur mos t’na gjej
dallgët të bëhen elegji

Pulbardhat të bëhen zana
qerpikët e lodhur t’na mbyllin ngadalë
në ëndërr t’na dërgojnë përsëri
si foshnjat t’na tundin të qetat valë

Dhe ne të dy mes detit udhëtar
përreth nesh vetëm kaltërsi
veshet kurreshtare mos t'na dëgjojnë
fjalet që kaq vjet kem burgosur n’gji..........

[Alaron]

VII

Unë them dashuria është vetë jeta
që e ndërtojnë jonet çdo agim
e ëmbël, e hidhur ç`është e vërteta
gjëmë shpirti deri në amshim

Sa shpesh të kam ëndërruar
dhe udhëtuar pas teje kam shumë
të hyjë në jetën tënde t`diellzuar
si diell, si ajër, i vrullshëm si një lumë

Ti kurrë nuk me ke parë të ligështuar
as lotin në bebëza duke qarë për Ty
psherëtimat e mia s`i ke dëgjuar
dënesjet e heshtura që s`arrinin aty........................

[Albonita]

Per ty...Fjalet se nuk ti thash asnje here.!!!

Per ty qe se meriton kete shkrim!
Per pa pjekurine tende, dhe pakujdesine tende..disa fjale qe po me ngelin ne fyt, por per ty do ti them..
Ti, ishe dikur, nje mik i mire?? mund te quajme te tille?
Mbase.. per ty, qe ke len gjurme ne zemren time, per ty qe ke pas deren e hapur ne thellesine e shpirtit tim, asnje pengese nuk ke pas..gabim.. dhe vetem ti..hija jote ka pas kete privilegj, ka pas kete shanc, HIJA JOTE, jo ti!
Ka qen thjeshte nje hije kalimtare. E di..ne fakt sa isha e lumtur per ate hije, sa do e idhur qe ishte. Me mjaftonte kupton? Nuk pretendoja.. me mjaftonte!
Hija me ka rrite besoj, por gjith besimet e mija sot koha mi ka vertetuar, kan qen thjeshte nje imagjinate, besoja me shume tek ti se sa tek vetja. Me kupton?
Besoja me shume ne nje hije se sa ne nje ndjenje te sinqerte.
Kam krijuar ne mendjen time ate iluzjon qe leviz boten, sikur s'jetoja dot pa ate hije, por sot mund te te them pa frike shkurt shqip dhe qarte, qe un jetoj pa ate hije..
Kam ul veten duke u krahasuar, por sot kuptoj se askush nuk mund te me ulin poshte, sepse ne rradhe te pare vij un, pastaj vjen ti.. Me kupton?
Isha e lumtur per cdo gje sa do e vogel, per cdo moment, per nje buzeqeshje te vjedhur, per nje "batut" koti, per cdo fjale qe merrte jete nga goja jote..
me kupton?
Cdo gje ka nje shpjegim dhe un ne fakt nuk arrij te iu jap shpjegime shume gjerave, pse valle? Ndoshta fajin se kam un, apo thjeshte ti e ke.. apo serishte gabohem? Jo me vjen keq. Tani nuk gabohem me.
Hija jote me ka dhuruar jete, mendoje te kishe qen ti
Por tani kuptoj qe s'kam nevoj me per ate jete, sepse me ne fund si ne foshnje e vogel, u rrita dhe un, krijova ato rrethanat, dhe tani avash avash eci vet.. vrapoj vet..ne jeten time.
Te thash largohu? JO kurr.. te kerkova te me qendrosh prane? Asnjehere..Sepse ai qe te don, e din vet se kurr duhet qendruar prane, me kupton?
Un gjithmone te kam kuptuar mjafte mire, gjithmone kam dite te hjeshoja diten, kam dit te te dhuroja ate lezetin e castit, kam dite te te beja te buzeqeshja, si nje yll i vogel qe te qendron prane...gjithmone... Te kam degjuar, te kam kshilluar, s'te kam kerkuar asgje, me mjaftonte te qendroja prane problemeve te tuaja. Por tani nuk dua me. Me kupton?
Tani po qe iu jap vlera atyre momenteve, iu jap vlera atyre silljeve te mija, dhe jo te tuaja.. dhe me ne fund kuptova qe besimi ishte ne xhepin e gabuar.

Tani cdo gje dua qe thjeshte te mbetin nje hije, nje hije e bukur, nje kujtim, qe do tregoj ndoshta femijve te mi..nje shpres e vdekur, dua qe cdo gje te mos me shoqeroje me ne vazhdimin e jetes time.. Dua qe te te shoh te lumtur, po te kisha mundesi dhe zemren do te ta dhuroja qe ti te ishe i lumtur.. por tani e di qe se meriton ate zemer, syte e mi do ti ipja.. por e di qe do ishin ne duart e gabuar..

Ti sme meriton, me kupton?

Keto fjale qe me kishin ngele ne fyt ishin per ty...

[Alaron]

VIII

Dikur e tërbonim dhe terrin
Tërë natën duke u dëfryer
Ndonjëherë derisa gdhihej
S`mund të ndaheshim kurrsesi
Fshiheshim thellë në pellgje detesh
Si zhytës të turpëruar
Në gjah pas perlave
Mëngjesi na zbardhte pa llahtari
Posi vashën e bukur
Që zgjohet plot me dashuri

Sot zgjohemi nga gulçimi
Me një copë dashuri t`ëndërruar
Tërë natën të pafjetur
Njëri-tjetrin duke pritur
Rrugëve të largëta pakthim
Megjithatë s`jemi të lodhur
Mëkatarë as të turpëruar
Pas furtunës pushoi çdo gjë
Asgjë s`mund të na ndaj më
Nuk zhbëhet dot as kujtimi
Më e dashura fshehtësi e panjohur
Hyjneshë e bukur në myjë agimi…………………..

[shfletuesi_]

Dritë , më ty filloja ditën.
Nrohtësi më ty nrohja shpirtin
Frëski më ty frëskoja ndjenjat.

[Alaron]

IX

Në kohën kur jemi takuar e jemi njohur
Dhe kemi vendosur të marrim udhë, në qiell
Kemi parë hënën dhe fort jemi gëzuar
Akullnajave jemi nisur për t`i shkrirë me diell…………..

[Alaron]

X

Nga shakullina e erërave me përgjon
Në vrima vorbujsh me kapërdinë
Zgavrave te mjegullës sytë m`i çakërron
S`më sheh në dritë të diellit, n`cektinë
Zërin ma mbyt kur thërras ja unë- Alaron………………

Nuk mund të të shpëtoj më
Bebëz e ngrirë lakmitare
I dashuruar deri në vdekje
Kah të ik prej teje.............?

[Ignis]

Mos u fshih prej meje.....
mësuam se ne
mund të dashurohemi
dhe u dashuruam marrëzisht...

Nuk ndjen psherëtimën e petaleve
dashnori im?!
Jam harlisur e ndezur nga malli, shpirt
dashurokam, qënkam ziliqare, paskam pritur
nga puthjet e zjarrta
aty.......
ku të dashuruarit zhysin gishtërinjtë
dhe dehen me eliksirin e dashurisë....
Nën dritën e hënës ndjeva lëkurën tënde
pasionin që shkëlqente zjarr mbi gjoksin tim
Ndjeva mëkatin që gishtërinjtë e mij kërkonin
në butësinë e njëri-tjetrit
në misterin e bashkimit........
Afrohu i dashuri im
vështro detin, valët që të qeta lëkunden,
janë adhuruesit tanë!
ndjej rrahjet e zemrës
ankthin e dashurisë......
Afrohu dhe merrmë nga këtu.........

[Honesty^uk.]

Fjelet qe nuk t'i thash asnjehere
u ben mire qe ngelen vetem ne mendjen dhe deshiren time

[lovely]

...

i ndrydha ne vete, pa te drejte
shtate dyer mbrapa i fsheha
ua ndala rriten, iu keputa koken
derisa nje dite, u deha!
Vrapin morra pa e ditur ku
brenda lufte e terbuar
vetem edhe nje dere larg ishin
gati per te eksploduar!
Veshtrim i gjate, frikacak
nuk hapej dot e fundit dere
me vrajne ne zemer e ne shpirt
fjalet qe nuk t`i thashe asnjehere...

[deas]

Kisha shume per te thene e shume e me shume per te bere por nuk deshe asnjehere,nuk deshe qe prej asaj dite qe binte shi,bente ftohte,ne nje stol te nje lulishteje dhe ai i ftohte mbeti ne zemren tende,the ata fjale dhe fjalet e mia nuk i degjove as ate dite as kurre,nuk do te them me kurre asgje,besoj shume ne zot dhe u plotesofte vetem deshira e tij,si te kete shkruar ai le te behet

[Jana]

Krejt ti kam thene dhe vazhdoj te ti them...

[Oqeani]

Xhelozoj

Nje fjale por e vertete !!!

[Ignis]

Ose do të bëhesh poezi këtu, ose do të vdesim që të dy!!!

[GURI SYLAJ]

... ndoshta ke prite te te them me shume
Por nuk gjeja shprehje tjeter -vertete,
Te dua .te thash ,nuk ika
aty ,bashk edhe sot, kemi mbete!

Ka mbete shumecka pa u thene
edhe pse ecim me nje hije,
jo pse nuk dija ,thjeshte, nuk doja
ne fjalen lart eshte e tera -dije!!