A eshte Unmiku mbeturina e fundit qe sundon ne Kosove?

[Muhameti]

Ne vitin 1999 kur ne Kosove mbaroj lufta fal luftes se UCK-s dhe me ndihmes se Natos gjithe shqiptaret kudo qe ishin ne Kosove, Shqiperi ne Bllac te Maqedonis si refugjate,Diaspor e kudo qe gjindeshin ishin aq shume te gezuar sa qe nuk dishin qe te pershkruanin ate gezimin e tyre.
Mirepo nuk e dishim qe ne e perzum nje Armik, por na erdhen 1000 armioq te tjere, pra na vijte ngadal po sigurt (A)Unmiku, i cili kishte qindra kombe pas vete te cilet shumica prej tyre ne vendet e veta prej ku ata vishin, nuk dinin te ecin mire, por ne Kosove u vedoseshin ne vende te larta kryesore si p.sh. ne Polici, Drejtesi e ne te gjitha vendet tjera kryesore, kurse per shqiptaret kishin mbetur vetem vendet per pastrim te lira.Njereizit qe vijne te punojne ne Unmik, ata e nenshkruajn nje kontrat vetem per 6 muaj dhe per ata gjasht muaj ngrejn dhe pijn dhe e shiqojn kalendarin se kur duhet te shkojn, kurse per vendin tone nuk bejne asgje.
Per neve Shqiptaret ishte, eshte dhe do te mbetet per gjithmon vetem nje mike e ai eshte AMERIKA e cila neve na ka mbrojt gjithmon prej Evropes e cila gjithmon ka anue prej Serbise.Po te ndegjonte Amerika Evropen Serbia sot do te ishte ne Kosove, mirepo dha zoti dhe ja mbyli syt Serbis dhe Milloshit dhe Evropa nuk kishte rrugedalje tjeter vec se ta Sulmonte usharakisht Serbin.
Si duket kesaj rradhe Politikanet tone i kane lane anash pak interesat e tyre politike dhe jane bashkuar per nje qellim te njejte, pra Pavarsin e cila fal Amerikes dhe udheheqit te saj z. Bern do te vij shume shpejt edhe pse ajo si duket do te jete e kushtezuar.
Ne kete(A) Unmikun tone gjinden te gjitha nbeturinat e botes aty ka korrupsion , perdhunime e shume gjera te ndyrshme .Kur eshte fjala per korrupsin , ai vje prej Kofi Ananit i cili vet bashke me t'bijt e tij jane te zhytur ne korrupsion ne Irak, pra ne organizaten"NAFT PER USHQIM".
Besoj se politikanet tone tash duhet ti hapin syte mire e ti tregojn bashkesis nderkombetare per kerkesen e Popullit te Kosoves, shpresoj se Amerika dote kuptoj mjaft mire qeshtjen e Kosoves shume te vuajtur.

Kai Aide ishte ne Kosove per Standarte dhe ja kishe pas marr mendja qe problemet Shekullore te Kosoves dhe pas atyre shume vuajtjeve qe kishte pesuar Pollulli shqiptar ,do te zgjidheshin vetem per gjysme viti, ai duhet ta dine mire se keto probleme do te marrin shume kohe deri ato te zgjidhen plotesisht.Besoj se (A)Unmikun ka deshtuar totalisht ne Kosove dhe ngadal po vije koha qe ai te largohet njeher e pergjiothmon prej Kosves dhe dhasht zoti qe kurre me Kosova te mos kete kesi Unmiku.

[Guri i madh]

edhe pse unmiku tani nuk na duhet une prap mendoj se ne fillim ka qen i mir se ardhur edhe pse ne unmik ka pas gjith qka por nuk duhet krejt te zhvleftsohet pasi qe ne nuk kemi pas mundsi qe vet armikun shekullor ta debojna nga kosova mir e ke cek se miku i jon sh b a .jan ma te miret per neve por edhe gjermanet e anglezet i kan meritat e veta qe ne nuk duhet te jau humbim mundin .
ta marrim shembullin e bosnes i ka pas kufijt e vet te pranuar nderkombtarisht ne ish federaten jugosllave tani i ka punet ma keq se kosova aty edhe ni luft edhe bosne nuk do te ket ma .
si edhe ekonomikisht na kan ndihmuar ma shum se bosnen por ne duhet qe vet ta ndertojm shtetin ton dhe per unmikun nuk do te ket vend ma ne kosov .
ZOTI E BEKOFT KOSOVEN EDHE MIQT E KOSOVES
SH B A .ANGLEZT . DHE GJERMANT

[Reana]

BAROMETRI DIPLOMATIK

Prof.Dr.Mehdi HYSENI



JO KUNDËR UNMIK-UT, POR KUNDËR SERBISË, E CILA

ME NJË PLUMB PO MUNDOHET T’ I VRASË UNMIK-UN,

KFOR-IN DHE KOSOVËN E LIRË DEMOKRATIKE(!)



Të mos mashtrohemi, dhe të mos harrojmë kurrën e kurrës “devizën” e vjetër dhe të re tejet rrezikshme antishqiptare të psikologjisë politiko-patologjike serbomadhe se, atë që Serbia dhe serbët e quajnë të bardhë lidhur me qenien shqiptare, për shqiptarët dhe për Shqipërinë Etnike është vetëm e zezë dhe fatale. Këtë konstatim tonin e ka dëshmuar përvoja e hidhur dhe tragjike e historisë së kontakteve dhe të marrëdhënieve serbe - shqiptare në Ballkan. Prandaj, edhe në lidhje me çështjen koloniale të Kosovës, përkatësisht të Shqipërisë Etnike, si dhe të prezencës dhe veprimtarisë së deritashme të UNMIK-ut, të KFOR-it në Kosovë, kërkesat, qëndrimet dhe vlerësimet e politikës zyrtare shqiptare (qoftë pozitë a opozitë) në asnjë segment të përmbajtjes së tyre nuk duhet të jenë simetrike me ato të politikës dhe të propagandës së qeverisë serbe të Beogradit zyrtar, sepse ato, thjesht, do ta justifikonin dhe përligjnin hollokaustin dhe kolonializmin e deritashëm shekullor serb mbi shqiptarët dhe Shqipërinë Etnike. Së këndjemi, në mënyrë të ngutshme dhe largpamëse, nevojitet që të pezullohet nga “rendi i ditës” çdo kërkesë politike (pavarësisht nga forma e shtruarjes së tyre, dhe kush i inicon apo i sponsoron ato në momentin më kritik të zgjidhjes së statusit të Kosovës) nga ana e palës shqiptare, që ka të bëjë me “largimin” e UNMIK-ut nga Kosova, sepse ato sheshit reflektojnë me milimetër shenjën barazuese-simetrike të kërkesës armiqësore pesëvjeçare të Serbisë për përzënien e UNMIK-ut, të KFOR-it, përkatësisht të OKB-së, të NATO-s dhe të Shteteve të Bashkuara nga Kosova. Një prapavijë të këtillë të politikës së rrezikshme serbe kundër pavarësisë së Kosovës dhe të përfaqësuesve të bashkësisë ndërkombëtare në Kosovë, nuk janë në gjendje ta perceptojnë, as ta “nuhatin” (as nga afër, as nga larg) vetëm ata aktorë politikë dhe “biznesmenë”, të cilët janë “alivanosr” nga karriera politike, dhe janë ngopur me kapitalin e tyre (si rrjedhim i zhvillimit të paligjshëm të transaksioneve të deritashme tregtare dhe ekonomike me Serbinë kolonialiste të Slobodan Milosheviqit dhe të Vojisalav Koshtunicës), të fituar në kurriz të shqiptarëve dhe të Kosovës së varfëruar dhe viktimizuar nga imperializmi kolonialist dhe gjenocidal serb, dhe nga kollaboracionistët dhe mafiozët e majmëruar të tij, të cilët, edhe pse, të gjithë pasurinë dhe kapitalin e tyre e kanë bërë, duke i shfrytëzuar egërsisht dhe në mënyrën më të paturpshme Kosovën dhe shqiptarët, (edhe sot, sikurse në kohën e okupimit të Kosovës), duke i kompremetuar frytet dhe vlerat e luftës kombëtare çlirimtare të UÇK-së (në qeveri, në Kuvend dhe në institucione të tjera të Kosovës), “bëjnë politikë-ekonomikë-tregti”, si dhe “projekte strategjike afatgjata” të tjera për “ardhmërinë” e Kosovës, perspektivën e së cilës e shohin vetëm në “dritën” e politikës, të tregtisë dhe të ekonomisë së Serbisë?! Ky element negativ, duhet të eliminohet me çdo kusht nga politika shqiptare jo vetëm në Kosovë, por edhe me gjerë, e jo, asessi të shtrohen kërkesa absurde dhe iracionale, që e ushqejnë dhe e forcojnë atë në favor të kërkesës armiqësore serbe, se “UNMIK-u dhe KFOR-i, duhet të largohen nga Kosova, me motivacion, se nuk kanë bërë asgjë për të mirën e serbëve në Kosovë”. S’ka dyshim se, brenda pesëvjeçarit të shkuar(12.VI.1999-12.VI.2004) këtë tezë armiqësore kundër UNMIK-ut dhe KFOR-it, përkatësisht OKB-së, NATO-s dhe SHBA-së në Kosovë, politika dhe propaganda serbomadhe, e kanë dëshmuar praktikisht, duke e shpifur, bojkotuar dhe shantazhuar në çdo hap si UNMIK-un, ashtu edhe KFOR-in, me të vemtin qëllim dhe të fundit, që këto dy institucione-struktura politiko-ushtarake me karakter humanitar dhe paqësor ndërkombëtar, t’i njollosin dhe komprometojnë në sy të bashkësisë ndërkombëtare, duke i konfrontuar me shqiptarët në Kosovë.





Duke veçuar zhvillimin e ngjarjeve të marsit (17 dhe 18)2004 në Kosovë, (të cilat politika zyrtare shoviniste serbomadhe e Beogradit së bashku me Kishën Oretodokse Serbe, po përdorë tërë arsenalin e saj propagandistik shpifës dhe subversiv, që ato para opinionit ndërkombëtar, t’i karakterizojë si anti-UNMIK dhe anti-KFOR, përkatësisht se ato kanë qenë të oreintuara kundër bashkësisë ndërkombëtare, gjë që konstatimet dhe vlerësimet e tilla tendencioze serbe në asnjë aspekt nuk janë të vërteta, as të qëndrueshme, por është e kundërta, sepse ato kanë qenë të organizuara kundër përzierjes direkte dhe indirekte të Serbisë në çështje të brendshme të Kosovës, të UNMIK-ut dhe të KFOR-it. Këtë e provoi edhe demisionimi i parakohshëm i tre kryeadministratorëve të UNMIK-ut, dr.Bernard Kushner, Hans Hekerup dhe Hari Holker gjatë këtij pesëvjeçari, qëkur Kosova ndodhet nën mandatin ndërkombëtar paqësor të OKB-së. Në këtë relacion qëndron problemi-në luftën e hapur dhe të fshehtë të Serbisë fashistoide kundër UNMIK-ut, përkatësisht OKB-së, gjë që direkt dhe indirekt kjo nënkupton ndjekjen e UNMIK-ut dhe të KFOR-it nga Kosova , në mënyrë që vakuumin e tyre, ta plotësojë Serbia, duke rikthyer ushtrinë, policinë dhe çetat e bandat paramilitare të Arkanit, të Slobodan Milosheviqit, të Vojislav Sheshelit dhe të Vuk Drashkoviqit në Kosovë ) nuk do të duhej të vinte në shprehje kurrfarë ideizimi, projektimi, as aplikimi nga “elitat politike” të konsumuara apo nga ato (ende) të padëshmuara, si rrjedhim i moshës së mitur në sfondin doktrinar dhe praktik të politikës së brendshme shqiptare dhe të asaj ndërkombëtare, duke shtruar kërkesa, ultimatume, kushtëzime, apo duke organizuar demonstrata të ndryshme për të ushtruar trysni ndaj UNMIK-ut dhe KFOR-it, që të braktisin Kosovën para se të zgjidhej statusi i saj përfundimtar. Kjo “taktikë politike” është 100% e gabuar, sepse brendia e saj është tërësisht kompatibile me strategjinë dhe me taktikën e politikës kolonialiste të Serbisë, e cila edhe pas “vdekjes politike” të ish-presidentit të saj, Slobodan Milosheviq, domethënë pas vënies së Kosovës nën mandatin juridik ndërkombëtar të OKB-së, me ç’rast Serbia e humbi përgjithmonë koloninë e saj qindravjeçare (1912-1999) qe pesë pesë vjet rresht (duke mos zgjedhur mjete, as metoda) zhvillon luftë të egër dhe të ethshme kundër vendosjes së procesit pasqësor dhe zhvillimit të sistemit institucional shtetëror dhe demokratik të Kosovës, që po krijohet me ndihmën dhe nën mbikëqyrjen e drejtpërdrejtë të Organizatës së Kombeve të Bashkuara (UNMIK-ut), si dhe të strukturave të tjera poltiko-ushtarake ndërkombëtare në Kosovë, të përfshira në kuadrin e saj, përkatësisht të bashkësisë ndërkombëtare.



Absurditeti i koincidencës politike kundër UNMIK-ut?!



Si mund të shpejgohet dhe të justifikohet subjekti i koincidencës politike shqiptare-serbe kundër UNMIK-ut, kur pala serbe në krye me “kollovogjët” e “POVRATAK-ut” çetniko-fashist serb dhe të Kishës Ortodokse Serbe, Artemije Radosavleviq, Oliver Ivanoviq, Rada Trajkoviq, Milan Ivanoviq, Nebojsha Çoviq (si dhe me të gjithë ministrat serbë në Qeverinë dhe në Kuvendin e Kosovës, të ndërsyerë dhe të mbështetur nga qeveria e Beogradit), UNMIK-un dhe KFOR-in, i kanë quajtur dhe akoma i konsiderojnë okupatorë të “Kosovës serbe”, dhe “bashkëpjesëmarrës-mbështetës të terrorizmit shqiptar në Kosovë” (?!) Edhe pse kjo akuzë është e fabrikuar nga krerët fashistë të regjimit gjenocidal serb të Slobodfan Milosheviqit, me rastin e bombardimit të NATO-s kundër Serbisë militare, paramilitare dhe policore, për të shpëtuar popullatën shqiptare nga ushtrimi i terrorizmit dhe i gjenocidit shtetëror serb në Kosovë, kjo, jo vetëm se ka vazhdur të “mbijetojë” edhe pas “vdekjes politike” të “kryearkitektit” të saj, Slobodan Milosheviq, por edhe po zbatohet me përpikmëri nga ana e politikës propagandistike të Serbisë “demokratike” (të drejtuar nga Vojisalv Koshtunica, Nebojsha Çoviqi, Zoran Zhivkoviqi, Vladan Batiqi, etj.) për ta luftuar UNMIK-un dhe KFOR-in nga Kosova, me të vetmin “jusitifikim”, se këta “nuk kanë bërë asgjë” në mbrojtjen e minoritetit serb?! Duke manipuluar me teza të këtilla shpifëse çetniko-fashiste në llogari të UNMIK-ut dhe të viktimave shqiptare të hollokaustit serbomadh, Serbia “demokratike-anitmillosheviqiane”, në saje të përdorimit të agjenturave të saj kriminele, të njohura si “rojat e urës”, ia arriti, pikësëpari, ta copëtojë qytetin e Mitrovicës në dysh, dhe sot e asaj dite (që nga qershori 1999), me ndihmën e KFOR-it francez, pjesa veriore e saj ndodhet si “plaçkë tregu” në duart e bandave paramilitare dhe policore të regjimit të Sllobodan Millosheviqit dhe të Kishës Ortodokse Serbe. Vërtet, këtë “gabim gjeopolitik” të KFOR-it francez në llogari të serbëve dhe të Serbisë, edhe pse kanë kaluar pesë vjet, UNMIK-u nuk ka qenë në gjendje, që ta korrigjojë në favorin e ushtrimit të politikës dhe të stabilizimit të procesit unik paqësor në kuadrin e jurisdiksionit të tij, sipas Rezolutës 1244 për Kosovën, si dhe sipas Kartës së Kombeve të Bashkuara. Ky koncesion i imponuar nga politika e hedhurinave paramilitare çetniko-fashiste të aparatit shtetëror të Slobodan Milosheviqit ka ndikuar negativisht në kredibilitetin e UNMIK-ut ngase sipas kësaj strategjie dhe taktike perfide të Serbisë kundër misionit paqësor ndërkombëtar të OKB-së në Kosovë, mëpastaj kanë ardhur në shprehje edhe koncesione të tjera serbëve si rrjedhim i politikës së diktatit dhe i përzierjes direkte të Serbisë në çështjet e brendshme të Kosovës, edhe pse kjo qe pesë vjet është nën jurisidiksionin ndërkombëtar të OKB-së. Në këtë kontekst, për fillin e difektit kryesor të UNMIK-ut lidhur me problemin e krijuar të Mitrovicës Veriore-ngeljes së saj nën sundimin paralel politko-administrativ dhe juridik të harangave paramilitare serbe (ndër të tjera), ja se ç’ shkruan në librin e tij më të ri, ish-kryeadministratori i UNMIK-ut, dr.Bernard Kushner (i cili ishte viktima e parë direkte dhe indirekte e sulmeve dhe e akuzave të pareshtura të politikës dhe të propagandës së ndyrë të luftës speciale të Këshëllit Nacional Serb të Graçanicës, produkt ky, i sajuar kryekëput nga kryeklerikët e Kishës Ortodokse Serbe, e cila është fjatori kryesor, dhe mban përgjegjësinë e pashmangshme për të gjitha veprimet e deritashme negative të serbëve përballë UNMIK-ut dhe viktimave shqiptare si para, ashtu edhe pas pëfundimit të luftës në Kosovë. Pikërisht, Kisha Ortodokse Serbe ishte “zëdhënësi”, mbështetësi dhe propaganduesi kryesor i përhapjes dhe i zbatimit të nacionalshovinizmit dhe racizmit semitist serbomadh si në Kosovë, ashtu edhe në Kroaci dhe Bosnjë, gjë që këtë fatkeqësisht e dëshmuan qindra-mijëra viktima të gjenocidit dhe të hollokaustit të saj ndaj këtyre vendeve fqinje, Srebrenica, Vukovari, Raçaku, Meja, Llapushniku, Rahoveci, Krusha e Madhe, Peja, Deçani dhe Gjakova me rrethinat e tyre... , etj., si dhe mbi 1 milion të shpërngulur nga Kosova, në format më mizore dhe më anticivilizuese, që bijnë ndesh me të gjitha marrëveshjet, protokollet dhe rezolutat e Kartës së OKB-së, si dhe me normat dhe rregullat e së drejtës humanitare ndërkombëtare): “Mitrovica qytet me njëqind mijë banorë, e ndarë më dysh nga lumi Ibër: në jug shqiptarët, në veri serbët. Urën mbi lumin Ibër, para miqve të mi, e krahasoja me kalesën në Muzeun e Bejrutit, me zonën limanore të qytetit të Monrovias, me lagjet e përfshira në trazira të San Salvadorit; ndarje vdekjeprurëse e një qyteti. Kjo urë e Mitrovicës qe bërë simbol i thyerjes së pangjitshme mes serbëve dhe shqiptarëve të Kosovës. Kolonat franceze, të ngarkuara për këtë zonë gjatë futjes së aleatëve, më 12 qershor 1999, duke vendosur fushimin në jug të qytetit, nuk ndoqën policinë e Beogradit, por u ndalën në urë, duke futur rrallazi ndonjë njësit të vëzhgimit më në veri, ku zbuluan pjesëtarë të policisë dhe të vrasësve që bartin skalpet dhe flokë grashë shqiptare të varura në hallkat e rripit. Me urdhër të kujt ishin ndalur (te ura) forcat tona çlirimtare? Kurrë nuk kam mundur ta mësoj saktësisht, por ky ishte një gabim i madh politik.”( Dr. Bernard Kushner, “Luftërat e paqes”, Graset, 2004, cituar sipas burimit të “Ribashkimi i Shqipërisë”).



Të largohen armiqtë e bendshëm dhe të jashtëm të pavarësisë

së Kosovës, e jo UNMIK-u, që është në funksion të arritjes së saj



Me gjithë të metat e UNMIK-ut(që kursesi nuk mund të tarjtohen as konsiderohen vetëm gabime të UNMIK-ut, por para së gjithash kanë për shkak dhe pasojë veprimin destruktiv të politikës serbomadhe të Beogradit, si dhe “birat” anemike dhe sterile të politikës së defaktorizuar shqiptare, që përbëjnë strumbullarin e interesave individuale dhe të grupeve të ndryshme, e jo të mbrojtjes së interesave të përgjithshme të Kosovës dhe të shqiptarëve, si para, ashtu edhe pas instalimit të administratës ndërkomnbëtare në Kosovë) në procesin e ndërtimit dhe të ruajtjes së paqes në Kosovë, pala shqiptare nuk ka asnjë arsye, që të ushtrojë presion apo kërkesa ultimatumi për të larguar UNMIK-un nga Kosova, sepse UNMIK-u është në funksion të paqes dhe të drejtësisë së Kosovës, pëfrkatësisht të kërkesës së drejtë të shqiptarëve, që ajo një ditë ( e ajo ditë është shumë e afërt) të jetë e lirë dhe krejtësisht e pavarur nga Serbia kolonialiste. Këtë orientim dhe veprim koknret paqësor dhe demokratik të UNMIK-ut, e provojnë edhe ndërtimi dhe funksionimi i institucioneve dhe organeve politiko-shtetërore të Kosovës (Qeveria, Kuvendi etj.), pavarësisht nga fakti se ato në disa fusha dhe instanca janë në varësi të administrimit të UNMIK-ut, ato përbëjnë tërësinë organike dhe institucionale (si në kuptimin politik, ekonomik, ashtu edhe në atë juridik e administrativ) të shtetit të ardhshëm të Kosovës. Pavarësisht se gjatë këtij pesëvjeçari të administrimit ndërkombëtar, Kosova po përballet me shumë probleme të “nxehta” dhe akute, siç janë papunësia dhe varfëria mbi 50%, kriminaliteti i organizuar në forma të ndryshme, si pasojë e kollaboracionizmit të “magnatëve” shqiptarë, të cilët, as dikur në kohën e okupimit, e as sot në Kosovën e çliruar nuk i kanë prerë lidhjet e tyre tregtare dhe mafioze me Serbinë, përkundrazi i kanë fuqizuar dhe “begatuar” në shkallë edhe më të lartë dhe “më të përkryerë”, sepse përpos ruajtjes së besimit dhe lidhjeve të bashkëpunimit të tyre ekonomiko-tregtar me partnerët e ndryshëm të Serbisë, ata kanë arritur të infiltrohen edhe në postet dhe funksionet më të larta të institucioneve ekonomike dhe politike të Kosovës. Ky fenomen absurd dhe i papranueshëm si për gjendjen e rëndë dhe katastrofike të përgjithshme ekzistenciale të shqiptarëve (sepse ende pa u zgjidhur statusi përfundimtar i Kosovës, ka krijuar diferenca të thella midis klasave: mbi 70% skamnorë, kurse 30% tjetër ka arritur kulmin e pasurimit dhe të standardit më të lartë jetësor, që tejkalon edhe standardet e shteteve më të zhvilluara në Evropë dhe në botë), ashtu edhe për ushtrimin e detyrave dhe të kompetencave të ligjshme të administratës ndërkombëtare në Kosovë, është ndër faktorët kryesorë, që ka ndikuar dhe po ndikon negativisht në zvarritjen e zgjidhjes së problemeve ekzistuese në Kosovë, e jo, nuk është fajtor UNMIK-u, as “kryeabdikuesit” e tij, por vetë politika e korruptuar shqiptare, e cila kursesi nuk po mund ta gjejë rrugën, as “formulën” e shkëputjes nga partnerët e saj mafiozë shqiptarë, të cilët si në kohë lufte, ashtu edhe në kohë paqe janë dëshmuar si përfillës konsekuentë të interesave të tyre të ngushta parciale, grupore dhe individuale, që janë vetëm në funksion të mbajtjes gjallë të recidivave të politikës gjenocidale serbe në Kosovë, e kursesi nuk janë në favor të mbështetjes , as të avancimit të politikës, as të ekonomisë, as të proceseve demokratike shoqërore në Kosovë. Vërtet, kapitali i tyre me prejardhje të “paidentifikuar” 15-vjeçare, e ka fjalën kryesore në udhëheqjen e gjithmbarshme të politikës së sotme të Kosovës.



Tanimë, është krejetësisht e qartë dhe tejet transparente se, recidivat tradicionalë të kolaboracionizmit shqiptar, që janë vënë në shërbim lojal dhe “dezhurn” të mbrojtjes së interesave të politikës së egër kolonialiste të Serbisë së Slobodan Milosheviqit në Kosovë, në vijimësi, do të orvaten, që (përmes “dhuratave humanitare” skamnorëve) ta kompromitojnë çdo politikë të mirëfilltë dhe largpamëse shqiptare, me qëllim që ta konfrontojë me faktorët kryesorë të bashkësisë ndërkombëtare në Kosovë (UNMIKU-un, KFOR-in dhe SHBA-në). Në të vërtetë, ky është mesazhi i përmbajtjes së kërkesës politike të shovinistëve dhe fashistëve serbë, të cilët qe pesë vjet radhazi janë duke luftuar, që t’i përzënë UNMIK-un dhe KFOR-in nga Kosova. Mirëpo, (përpos largimit të tre emisarëve sepcialë të OKB-së, dr. Bernard Kushner, Hans Hekerup dhe Hari Holker) mbeturinat e politikës dhe të propagandës zyrtare të Serbisë, të drejtuara nga Kisha Ortodokse Serebe, e ndihmuar dhe e mbështeyur nga qendrat e ndryshme të zbulimit dhe kundërzbulimit serbomalazez (policore, paramilitare dhe militare) nuk ia arritën, që (në saje të raporteve dhe të dojseve rreme dhe të falsifikuara akuzuese në llogari të UNMIK-ut, KFOR-it dhe të shqiptarëve, të dërguara për “miratim” në Amerikë dhe në Evropë përmes peshkopit Artemije Radosavleviq dhe Nebojsha Çoviq) t’i bindnin as instancat më të larta politike të administratës shtetërore amerikane, as Këshillin e Sigurimit të Kombeve të Bashkuara, as Bashkimin Evropian, e as NATO-n, që të merrnin ndonjë vendim të gabuar për largimin e UNMIK-ut dhe të KFOR-it nga Kosova. Prandaj, si pala ekstremiste-antidemokratike serbe, ashtu edhe pala shqiptare demokratike-paqësore shqiptare (që duket se ka filluar ta humbas durimin, si rrjedhojë e zvarritjes së njohjes së pavarësisë së Kosovës, për shkak të ndërhyrjes direkte dhe indirekte të Serbisë në çështje të brendshme të Kosovës si “avokat” dhe pandan i UNMIK-ut dhe KFOR-it), duhet ta mbajnë parasysh faktin se, as UNMIK-un, as KFOR-in nuk mund t’i largojnë nga Kosova në saje të kërkesave të tyre absurde, paradoksale dhe të njëanshme, sepse ipso facto ato nuk përkojnë me realitetet e reja në Kosovë, as me përmbajtjen e diplomacisë preventive dhe të misioneve paqësore të OKB-së në kuadrin e ruajtjes së sigurisë dhe të paqes në shkallë ndërkombëtare. Pra, me gjithë problemet ekzistuese, që tani rëndojnë mbi popullatën e Kosovës, politika shqiptare nuk duhet të bjerë viktimë e parashtrimit të ultimatumeve të politikës kolonialsite antishqiptare të Serbisë, që të “solidarizohet” me to, duke kërkuar largimin e UNMIK-ut dhe të KFOR-it nga Kosova, mbase shqiptarët janë aleatë të tyre, kurse serbët janë armiqë të tyre dhe të shqiptarëve, sepse kanë luftuar si kundër NATO-s (bashkësisë ndërkombëtare), ashtu edhe kundër UÇK-së-TMK-së, të cilën edhe pas përfundimit të luftës, politika dhe propaganda zyrtare e SMZ-së, (në të gjitha veprimat dhe instancat e saj shtetërore të brendshme dhe ndërkombëtare) e quan “terroriste” dhe “jolegjitime”. Pikërisht, kjo është esenca e kërkesës së palës gjencodiale serbe për ta larguar UNMIK-un dhe KFOR-in nga Kosova, në mënyrë që, mëpastaj, sikurse në mars, prill dhe maj të vitit 1999 (vit ky nga më tragjikët për historinë e kombit shqiptar dhe të Kosovës, sepse Serbia çenike-fashiste ia arriti, që të ushtrojë terrrorin dhe kasaphanen mbi shqiptarët dhe Kosovën në shkallën më mizore të barbarisë së saj tradicionale-gjenocidale: duke therrur, duke vrarë, foshnja në djepë, fëmijë, gra pleqë të rinj dhe të moshuar, duke plaçkitur, duke djegur çdo frymë dhe shenjë shqiptare, si dhe duke deportuar me hekur dhe zjarr afër 1 milion shqiptar jashtë Kosovës në Maqedoni, në Shqipëri, në Turqi, në Evropë, në Amerikë dhe në Australi), të rikthehet triumfalisht në Kosovë me hordhitë e saj inkvizitore për t’i “mbrojtur rendin, drejtësinë, sigurinë dhe vlerat demokratike dhe multietnike” të qytetarëve të Kosovës, të cilën edhe sot, pas shkëputjes së saj (në mënyrën më vulgare, antiligjore dhe antihistorike) definitive nga trungu kolonial i saj, e konsideron si pjesë integrale dhe të “natyrshme” të “Stara Srbija”. Historikisht, ky emërtim gjeografiko-administrativ i “shpikur” nga kuazishkenca falsifikatore historike dhe politika e Serbisë, në fakt përfshin të gjitha trojet e Shqipërisë Etnike (Kosovën, Kurshumlinë, Bllacën, Vranjën, Leskovikun, Presheven, Bujanocin, Medvegjën etj.), e jo të Shumadisë, e cila të gjitha këto troje shqiptare i ka pushtuar dhe kolonizuar që nga vitet 1876, 1878, 1912.



Sa më sipër, me një fjalë, Serbia pushtuese dhe kolonialiste “ka arsye”, që ta vërë në “lojë” dhe “akuzojë” UNMIK-un dhe KFOr-in, që sa më parë t’i detyrojë, që të “abstenojnë” nga Kosova, sepse si UNMIK-un, ashtu edhe KFOR-in i konsideron okuptaorë të “Kosovës serbe”. Ndërkaq, pala shqiptare nuk ka asnjë arsye, që (me vetëdije apo pavetëdije) të luajë në këtë “letër politike” armiqësore të Serbisë për të “përjashtuar” UNMIK-un dhe KFOR-in nga Kosova, para se të jetë zgjidhur statusi i saj përfundimtar në favorin e pavarësisë dhe të vetëvendosjes së saj. Pavarësisht nga konkluzionet e ngutshme të politikës shqiptare, se “ka ardhur koha që UNMIK-u t’ia transferojë të të gjitha kompetencat dhe autorizimet shtetërore qeverisë dhe Kuvendit të Kosovës”, është e papranueshme dhe iracionale kërkesa e parashtruar, që “UNMK-u të largohet nga Kosova”, para se Kosovës t’i njihet subjektiviteti juridik ndërkombëtar. Realizimi i një kërkese të këtillë absurde, do të ishte fatale për interesat vitale të shqiptarëve dhe të Kosovës, sepse do të shpërthente një luftë e re ndërmjet Kosovës dhe Serbisë kolonizatore nga e cila më tepër do të përfitoninin SMZ-ja dhe aleatët e saj tradicionalë sllavë dhe prosllavë, sesa shqiptarët e përçarë dhe të dezintegruar në hapësirat e Shqipërisë Etnike. Fatkeqësisht, në këtë kontekst, veprimet, qëndrimet dhe pikëpamjet e deritashme të politikës shqiptare, jo vetëm se janë “lexuar-përpunuar” në hollësira nga strategjitë dhe taktikat e e teorisë së lojërave politike nga armiqët dhe oponentët shovinistë serbomëdhnej, por edhe janë shfyrtëzuar, dhe po shfrytëzohen me të madhe në dobi të faktorizimit të politikës së SMZ-së si në planin e brendshëm të saj, ashtu edhe në atë të jashtëm ndërkombëtar. Pra, në këtë vështrim, mjafton, të theksojmë vetëm një (1) element: Serbia dhe aleatët e saj jo vetëm se janë dijeni, por edhe e kanë vërtetuar në praktikë, se politika shqiptare në përgjithësi nuk “ka gjuhë, as veprim të përbashkët”. E pranuam apo nuk e pranuam, na erdhi keq a na erdhi turp, këtë realitet të hidhur dhe tragjik të faktorit të brendshëm shqiptar, e provoi edhe lufta çlirimtare kombëtare dhe antikoloniale e UÇK-së kundër Serbisë pushtuese më 19989-1999, sepse Shqipëria “demokratike” e Sali Berishës dhe e Fatos Nanos (edhe pse ishte e detyruar mbi çdo bazë, qoftë historike, kushtetuese, politike, kombëtare, humanitare dhe ligjore) nuk e ndihmuan ushtarakisht luftën dhe rezistencën gjithëpopullore të UÇK-së për ta shpëtuar Kosovën dhe shqiptarët nga terrori gjenocidal i focave paramilitare, policore dhe militare të Serbisë së Slobodan Milosheviqit. Këtë element, e theksova, me qëllim që, të mos e mbivlerësojmë vetëveten “ duke bërë hop, pa e kërcyer përroin”, të mos ushqejmë iluzione të shkreta, se po qe se, do të shpërthejë një luftë e re midis Kosovës dhe Serbisë, në anën tonë, do të kemi Shqipërinë “demokratike” dhe të korruptuar të Fatos Nanos, e cila as me të, as me Sali Berishën nuk e ka dhënë provimin e pjekurisë politike të mbrojtjes së Kosovës, as të interesave të përgjithshme kombëtare dhe ndërkombëtare të Shqipërisë dhe të shqiptarëve në Ballkan. Natyrisht, popullin shqiptar liridashës do ta kemi në anën tonë, por jo edhe politikat dështuese të tandemit Salo-Nano, sepse shembulli i deritashëm i tyre ka provuar, se këto dy figura tragjike të politikës shqiptare me asnjë potez të tyre të deritashëm politik, nuk kanë dëshmuar në praktikë, se e njohin dhe janë në gjendje për t’i mbrojtur interesat e ligjshme jetike të kombit shqiptar në Ballkan. Përkundrazi, kanë dëshmuar dhe po dëshmojnë të kundërtën, duke e sakrifikuar dhe holluar përditë e më shumë interesin e përgjithshëm kombëtar shtetëror në favor të promovimit dhe të ruajtjes së interesit të tyre personal, partiak dhe ideologjik, që përbën thelbin e zhvillimit të luftës së tyre për pushtet, e jo për ndërtimin dhe zhvillimin e gjithmbarshëm ekonomiko-shoqëror të një Shqipërie të vërtetë me perspektivë demokratike dhe të bashkuar përbrenda kufijve të saj të natyrshëm dhe të ligjshëm historikë dhe gjeopolitikë, ashtu sikurse veproi me largëpamësi politika kombëtare dhe ndërkombëtare e gjermane, e cila, pas rrëzimit të Murit të Berlinit më 1989, arriti që t’i ribashkojë Gjermaninë dhe gjermanët në një shtet të vetëm kombëtar.



Sa më parë, duhet t’i flakim nga mendja ëndërrat dhe irealizmin e “formulës” së gabuar politike të largimit të UNMIK-ut dhe të KFOR-it nga Kosova, sepse kjo shkon vetëm në “buti të mullirit” të Serbisë kolonialiste gjenocidale dhe të politikës së kolaboracionizmit të majmëruar-mafioz shqiptaro-serb, e jo assesi në përshpejtimin e procesit të pavarësimit të Kosovës, e as të zgjidhjes së problemeve të tjera akute të shqiptarëve të kolonizuar në Ballkan.



Ne kemi arsye të plotë morale, politike dhe ligjore të këmbëngulim në vazhdimin e mandatit të mëtejmë të pranisë së UNMIK-ut dhe të KFOR-it në Kosovë (deri në aktin përfundimtar të njohjes së pavarësisë së Kosovës), sepse këta janë ndër faktorët më relevantë të bashkësisë ndërkombëtare, që kanë kontribuar dhe po kontribuojnë në hedhjen e themeleve të forta të ndërtimit dhe të sigurisë, rendit dhe paqes të një Kosove të re dhe demokratike, ku krahas shumnicës dërrmuese shqiptare, të gjithë qytetarët e tjerë të saj, do t’i gëzojnë të drejtat dhe liritë e njeriut, duke qenë njësoj të barabartë para ligjit dhe Kushtetës së saj. Ndërkaq, Serbia “demokratike” “ka arsye”, të kërkojë të kundërtën nga pala shqiptare: largimin “brenda nate” të UNMIK-ut dhe të KFOR-it nga Kosova, sepse në këtë mënyrë, do të rikthente sovranitetin e saj kolonial mbi shqiptarët dhe Kosovën. Për këtë arsye, politika shqiptare, duhet të revidojë çdo iniciativë dhe rivendikim, që synon të jetë në përputhje me kërkesën ultimative serbe : “UNMIK, shko”(!). Çfarë naiviteti politik(!) - Le të shkojnë, dhe le të tretën, e të mos kthehen kurrë ato banda çetnike-fashiste serbe dhe proserbe, të cilat Kosovën e shndërruan në lumenj gjaku shqiptar, e plaçkitën dhe e dogjën pothuasje çdo shtëpi dhe pëllëmbë të saj.



Më sak, le të shkojnë, që të mos kthehen kurrë më në politikë, as në pushtetin shqiptar, ata intrigantë dhe shtirës demokratë dhe atdhetarë (që për pazaret e tyre ditore dhe të padronëve të tyre serboçetnikë e fashistë, duke e plaçkitur dhe jetuar në kurriz të popullit), të cilët pas përfundimit të luftës (në paqe) ia “ulën pazarin” pavarësisë së Kosovës dhe luftës çlirimtare mbrojtëse të UÇK-së. Ai “soj” i politikanëve dhe i politikave të dështuara, e sollën Kosovën në një pozitë të këtillë të mjerueshme ekonomike dhe politike, të cilët pa dyshim se e mbajnë përgjegjësinë kryesore për zvarritjen e zgjidhjes së statusit të pavarësisë së Kosovës, gjë që kjo nuk mund t’i atribuohet as UNMIK-ut e as KFOR-it.



Në këtë “temë”, sigurisht se ata, që nuk ia duan të mirën vetëveteës, as pavarësisë së Kosovës e as ribashkimit të Shqipërisë dhe të shqiptarëve, do përgjigjen kundërshtueshëm dhe me një zë : “Po, formë demokratike është të kritikohet dhe të demonstrohet kundër UNMIK-ut dhe KFOR-it”, apo kundër ndonjë fenomenit tjetër të jetës shoqërore. Natyrisht se, çdo kritikë e bazueshme dhe racionale, pavarësisht se kujt i drejtohet ajo, ka karakter demokratik. Mirëpo, në rastin tonë konkret as kritika, e as demonstrimi i tillë nuk kanë të bëjnë fare me gjuhën dhe me mjetet shpehëse të demokracisë, as të mbrojtjes së interesit të përgjithshëm të Kosovës, sepse thjesht, kërkesa për largimin e UNMIK-ut dhe të KFOR-it nga Kosova është kompatibile me përmbajtjen e të së njëjtës kërkesë shoviniste dhe armiqësore të politikës zyrtare të SMZ-së, përkatësisht të Kishës Ortodokse Serbe, të “Povratakut”, të KNS-së (eksponentë kryesorë motorikë) strukura destruktive këto, të cilat detyrë mbi detyra “nacionaliste”, “patriotike” dhe “demokratike” e kanë që UNMIK-un dhe KFOR-in (përmes shpifjeve dhe konstruksioneve të pabaza, në emër të “diskriminimit” të minoritetit serb në Kosovë) sa më parë të jetë e mundur, t’i eliminojnë nga Kosova, duke “harruar” se ato janë shkaku dhe pasoja e dislokimit të tyre në Kosovë. Prandaj, me gjithë kërkesat e tilla në disfavor të pranisë së misionit paqësor të bashkësisë ndërkombëtare në Kosovë, UNMIK-u dhe KFOR-i mund të lëvizin nga Kosova, vetëm atëherë, kur për këtë do të vendosin Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Këshilli i Sigurimit të Kombeve të Bashkuara dhe NATO-ja, e jo, as pala agresore-gjenocidale serbe, as ajo paqësore-demokratike shqiptare.



Vërtet, bashkësia ndërkombëtare është në vonesë me njohjen e pavarësisë së Kosovës (gjë që OKB-ja, sa më parë nevojitet, të gjejë kohën e përshtatshme për miratimin e Rezolutës së re për Kosovën, sipas së cilës, do t’i njihej e drejta e vetëvendosjes së saj, sipas Kartës së Kombeve të Bashkuara dhe të së drejtës ndërkombëtare), pikësëpari, për shkak të bllokadave dhe ndërhyrjeve të palejueshme antiligjore të Serbisë në çështje të brendshme të Kosovës, si dhe në kompetencat dhe autorizimet ligjore të UNMIK-ut dhe të KFOIR-it, mirëpo, kjo vonesë, kursesi nuk do të thotë se janë “pjekur kushtet” politike, që UNMIK-u dhe KFOR-i, ta braktisin Kosovën, para se ta përfundojnë mandatin e misionit të tyre paqësor në favor të zgjidhjes së drejtë të çështjes koloniale të Kosovës. Pra, politika shqiptare nevojitet të jetë e hollë dhe vigjilente, të mos kërkojë, as të mos kritikojë, atë që e kërkon dhe e kritikon Serbia fashiste gjenocidale (e cila për tre gjenocidet e kryera në Kroaci, në Bosnjë dhe në Kosovë, ende nuk i ka “shlyerë” llogaritë e saj), por atë që është në favor të pavarësisë së Kosovës dhe aleatëve të saj historikë (SHBA, NATO dhe OKB), duke e përgënjeshtruar tezën e rreme dhe falsifikuese serbe “UNMIK, JASHTË!?”, me antitezën e peshuar dhe të qëndrueshme shqiptare: UNMIK, MOS IK, se ne jemi në anën e njëjtë të barikadës, të drejtësisë dhe të lirisë, ashtu siç parashikojnë dispozitat e Kartës së Kombeve të Bashkuara dhe rregullat dhe normat e së drejtës ndërkombëtare, se të gjithë popujve të robëruar dhe të kolonizuar në botë, duhet t’u njihet e drejta e vetëvendosjes, së këndejmi, nuk mund të ketë ndonjë “rezervë diskrete” për rastin e Kosovës, sepse është shembull tipik i kolonializmit serbosllav, tanimë i perënduar edhe në kontenin e Afrikës, por jo edhe në zemër të Evropës.

[Shpati]

Intelegjenca esht e vetmja shtres shoqrore e cila esht ne gjendje te kupton problemet dhe me forcen e dijes te ndimoj ne zgjidhjen e tyre.

Historikisht pjesa me e madhe e "intelegjences" ishte ven ne sherbim te pushtetmbajtsit .

Ne ter ket artikull te gjat, gjen at qka gjen ne qdo gazet te Kosoves.
Ne "Mesazhin" i Mehdi Hysenit ,gjendet e vetmja zgjedhje! (po ajo zgjidhje qe kan gjetur Serbet ,me rastin e kapitullimit ne vitin 1999)Administrimi i huaj i kosoves -nga Unmiku.

Jo .
Kosova duhet te gjej rrug tjeter .
Kosova duhet vet te administrohet ,por te bashkpunoj edhe me OKB dhe aleatet e saj.