lirik
09-02-07, 21:32
CAKU I PENDES
Nuk munda ta ndaloj ne cak
as hapin e saj si rrotė,e pa mbarim
as depertimin e saj ne gjak
o pend ,pa ty shekujt nuk,kan kuptim
nuk mund ta ndaloj,ne valė,
as,me lot as me ,kercnim
as nje shekull nuk mundi ta ndal
as kahjet veri,jug,lindje perendim
penda qfar sqepi ky
qe hyn neper te gjitha poret
ne poret e shekujve,epokave
qe prek te gjitha kohrat e stinoret
qe sheh te gjitha thellsit me sy
mbrenditė ,e i prekė zanoret
i prekė te gjitha bashktinglloret
e nuk mundet ndo kush me e thy
o penda ngjyrtare
o sqep,ere e kerkimi
o maje e ndritur ylltare
qe din me nenshkru urdhėr krimi
penda qe shkel e pshtyn shekuj ,shekullor
qe nxjerr gjithqka ne dritė
qe lidh majat,e te folurit botror
qe diellin,me ngjyr e ujit
penda o maje e majave
o lartsi ma larta e lartsive
kur i ke fjalet,e arta
e shkronjat e magjive
edhe shkrimet te zjarrta
prej te gjitha larmive
ti je maja vet
je vet jeta ne jet
penda qe vret dhe pret
penda qe robron poet
o ti je penda qe urdhra shtron
qe ,qielle dhe i vlon
qe shekujt i pervlon
qe diell,e han i gzon
ti je penda qe shkrin
neper dije magjin
qe je maje mbi lartsin
qe mbrrin permbi yje
qe hyn neper pyje
qe flet me qdo flet
qe je fjal e nxet
ti qe flet me dhe
qe shkruan per atdhe
o pend ti je thumb i tokes
me ty nisen urdhrat,e beteja
ti je gjurma e letres e epokes
me ty niset hareja
me ty nisin udh kombi e feja
te njeh gur e dhe te njeh qiell e rrfeja
te njohin motet qe ne thumb ke shpue
te njeh balli i qiellit qe n qdo rrudh ke shkrue
t enjeh dija e thell te njeh mot e stina
ke shkru per bibila ke shkru per ledina
te njeh gjaku i kuq qe vlon neper sheg
te njeh flet e drurit,qe njomson qdo deg
ti ja vet ai sharm qe fjalen e shndrron n, njgyrė
ti je hyrja e hyrjeve qe n qdo cak ka hyr
pend o pend o zbulim madhor
ti neper qdo shekull e ke zgjat at dor
ti ke hy ne drit ti ke hy ne dhe
ti ke hy ne zjarre nder kombe e fe
ti o pend madhore o sqep qe nuhatė
qe s, ke ndalesė as mur,qe ke jet t e,gjatė
ti ja kalon shekujeve me at jetgjatsi
ti je vet vet spjegimi qe ,te quajn gjeni
ti je aq qiellore ti nxitė luft e paqe
ti pershkruan qdo lule ,flet me manushaqe
ti flet me lulkuqe ti flet me mimoza
ty te njeh luldiellja ty te njeh lulshkoza
ti je vet dritare per drit e per e per shkolla
ti je vet e hollė je mendje ma e holla
vazhdon kjo poem me vargje tjera
poeti xhelal ferizi nga mitrovica
Nuk munda ta ndaloj ne cak
as hapin e saj si rrotė,e pa mbarim
as depertimin e saj ne gjak
o pend ,pa ty shekujt nuk,kan kuptim
nuk mund ta ndaloj,ne valė,
as,me lot as me ,kercnim
as nje shekull nuk mundi ta ndal
as kahjet veri,jug,lindje perendim
penda qfar sqepi ky
qe hyn neper te gjitha poret
ne poret e shekujve,epokave
qe prek te gjitha kohrat e stinoret
qe sheh te gjitha thellsit me sy
mbrenditė ,e i prekė zanoret
i prekė te gjitha bashktinglloret
e nuk mundet ndo kush me e thy
o penda ngjyrtare
o sqep,ere e kerkimi
o maje e ndritur ylltare
qe din me nenshkru urdhėr krimi
penda qe shkel e pshtyn shekuj ,shekullor
qe nxjerr gjithqka ne dritė
qe lidh majat,e te folurit botror
qe diellin,me ngjyr e ujit
penda o maje e majave
o lartsi ma larta e lartsive
kur i ke fjalet,e arta
e shkronjat e magjive
edhe shkrimet te zjarrta
prej te gjitha larmive
ti je maja vet
je vet jeta ne jet
penda qe vret dhe pret
penda qe robron poet
o ti je penda qe urdhra shtron
qe ,qielle dhe i vlon
qe shekujt i pervlon
qe diell,e han i gzon
ti je penda qe shkrin
neper dije magjin
qe je maje mbi lartsin
qe mbrrin permbi yje
qe hyn neper pyje
qe flet me qdo flet
qe je fjal e nxet
ti qe flet me dhe
qe shkruan per atdhe
o pend ti je thumb i tokes
me ty nisen urdhrat,e beteja
ti je gjurma e letres e epokes
me ty niset hareja
me ty nisin udh kombi e feja
te njeh gur e dhe te njeh qiell e rrfeja
te njohin motet qe ne thumb ke shpue
te njeh balli i qiellit qe n qdo rrudh ke shkrue
t enjeh dija e thell te njeh mot e stina
ke shkru per bibila ke shkru per ledina
te njeh gjaku i kuq qe vlon neper sheg
te njeh flet e drurit,qe njomson qdo deg
ti ja vet ai sharm qe fjalen e shndrron n, njgyrė
ti je hyrja e hyrjeve qe n qdo cak ka hyr
pend o pend o zbulim madhor
ti neper qdo shekull e ke zgjat at dor
ti ke hy ne drit ti ke hy ne dhe
ti ke hy ne zjarre nder kombe e fe
ti o pend madhore o sqep qe nuhatė
qe s, ke ndalesė as mur,qe ke jet t e,gjatė
ti ja kalon shekujeve me at jetgjatsi
ti je vet vet spjegimi qe ,te quajn gjeni
ti je aq qiellore ti nxitė luft e paqe
ti pershkruan qdo lule ,flet me manushaqe
ti flet me lulkuqe ti flet me mimoza
ty te njeh luldiellja ty te njeh lulshkoza
ti je vet dritare per drit e per e per shkolla
ti je vet e hollė je mendje ma e holla
vazhdon kjo poem me vargje tjera
poeti xhelal ferizi nga mitrovica